chapter 94

มือเล็กขยับไล้ไปตามความแข็งแกร่งแต่อ่อนนุ่มและร้อนผ่าวแผ่วเบาและนุ่มนวล ริมฝีปากและปลายลิ้นเล็กก็ไม่ยอมห่างจากตุ่มไตแข็งๆ ซึ่งนูนเด่นอยู่บนอกกว้าง สองแรงแข็งขันขยับและกลืนกินกายแกร่ง จนฟารฮานถึงกับต้องเปล่งเสียงร้องครางแผ่วเบา

“มะ...มัดหมี่จ๋า...อย่าเร่งมากซิคนดี” สะโพกสอบขยับเคลื่อนตามมือเล็กๆ ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปประทับจุมพิตร้อนผ่าวบนเนินดอกรัก อีกทั้งมือใหญ่ละจากบีบนวดต้นขาเรียวยาวและสะโพกกลมมน ส่งปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้ตามรอยแยกกลีบบุปผานุ่ม เคลื่อนเข้ากดคลึงเกสรสวาทฉ่ำนุ่มจนน้ำผึ้งอุ่นๆ ไหลซึมปากบ่อ

ปลายลิ้นสากระคายตวัดยื่นออกมาแตะแต้มดอกรักหวานนุ่ม แรกเริ่มก็เพียงแค่แผ่วเบา แต่เมื่อได้ลิ้มรสน้ำผึ้งฝาดหวานก็ยิ่งให้ขยับเคลื่อนลากไล้ไปตามรอยแยกกลีบดอกและเคล้าคลึงเกสรดอกรักรัวเร็วและถี่ยิบ บ้างสอดแทรกลิ้นร้อนเหมือนไฟไปในเส้นทางอุ่นร้อน

“คุณฟารฮาน...” ปิยาพัชรที่ไม่ทันได้ตั้งตัวส่งเสียงหวีดร้องดังลั่น เรือนกายอรชรกระตุกไหว น้ำค้างฝาดหวานเอ่อล้นไหลซึมออกมาเป็นสายหายเข้าไปในอุ้งปากหนาจนหมดสิ้น

ฟารฮานหัวหมุนคว้างกับความหวานเชื่อมราวกับได้เจอน้ำทิพย์บนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า ที่ตกลงมาให้มนุษย์ค