ตอนที่16.

ตอนที่16.

“ต่อไปนี้ป้าเนียนไม่ต้องทำอาหารให้ปรางแล้วล่ะค่ะ หากหิวปรางจะทำกินเอง งานบ้านก็เหมือนกันปรางจะช่วยทำ”

“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะคิดว่าเธอเป็นคนดีงั้นสิ”

“เปล่าค่ะ เพียงแต่ปรางไม่อยากอยู่เฉยๆ ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน...”

เธอตอบเบาๆ น้ำเสียงเหงาหงอยจนผู้ฟังก็รู้สึกใจแกว่ง เฌอปรางเดินไปตักข้าวมานั่งรับประทานเงียบๆ เธอมองน้ำพริกกะปิกับผักสองสามอย่างและไข่เจียวตรงหน้าแล้วค่อยๆ ตักใส่ปาก รสชาติของมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอนึกกลัวว่าป้าเนียนจะกลั่นแกล้ง และรู้สึกผิดที่มองนางในแง่ร้าย

ป้าเนียนมองสาวน้อยหน้าใสตรงหน้าอย่างพิจารณาก็พบว่าเธอไม่ได้มีท่าทางร้ายกาจหรือมารยาเยอะอย่างที่เจ้านายหนุ่มบอกนางเลยสักนิด สองวันมานี้นางเห็นเพียงสาวน้อยผู้เศร้าสร้อยหมองหม่นไม่ร่าเริงสดใสเหมือนอย่างลูกๆ ของนางซึ่งคนเล็กน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเฌอปราง ลึกๆ ในใจนางกลับรู้สึกสงสารเธอด้วยซ้ำแต่ด้วยคำสั่งของเจ้านายและมันเป็นเรื่องส่วนตัวของนิโคลัส นางจึงเลือกที่จะเงียบแล้วทำตามคำสั่งมากกว่า<