39

หลังจากที่ขับรถออกจากฟาร์มมาสักพัก ตามตั้งใจไว้ว่าพอได้มีโอกาสพ้นจากสายตาจากอาภพและหมวดพิน เธอจะเดินทางไปที่ ๆ หนึ่งตามลำพัง

แผนการทั้งหมดพังทลายลงไม่มีชิ้นดี... เหมือนท้ายรถของเธอที่ถูกชนยับเยินหน้าฟาร์มม้า! ด้วยฝีมือไอ้ผู้ชายบ้าคนหนึ่ง

ชายหนุ่มยังใจดีโทรเรียกประกันให้แล้วทิ้งมินิคาร์สีขาวไว้ตรงนั้น ก่อนสาดอารมณ์เกรี้ยวกราดด้วยการจับเธอขึ้นพาดบ่า โยนขึ้นแลมโบกินี่สีดำ ปล่อยให้วิทยาเป็นคนขับ ส่วนตัวเองก็ไปนั่งในรถตู้อีกคันหนึ่ง

ถ้าเธอไม่ถามก็คงไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร จนมาถึงเพนท์เฮ้าส์กว้างขวางโอ่อ่า แต่ละห้องมีความสูงจรดเพดานถึงหกเมตร ชายหนุ่มยังออกคำสั่งด้วยคำสั้น ๆ ‘ตามมา...’ ในสีหน้าเย็นยะเยือก บอกกับเธอว่าจะพาไปเซ็นสัญญาโง่ ๆ

คำก็โง่... สองคำก็โง่...

คนใจเย็นอย่างขณิกาพยายามสงบสติอารมณ์จนถึงที่สุด เข้าข้างตัวเองว่าเขากำลังโมโหหึง! ตามที่ลูกน้องคนสนิทของเขาบอกว่านายหัวเป็นคนโมโหร้าย

“ผมว่าคุณหาผัวใหม่เถอะ ไอ้พิภพมันรักเมียเก่าแค่ไหนไม่รู้เลยรึไง หน้าสวย ๆ เรียนก็สูง เป็นเจ้านายเขาเสียเปล่า ไม่น่าโง่... ฮึ!”