บทที่ 8

พ่อของฉันยังคงเลือกที่จะให้ฉันกับลู่จื่อฉือเจอหน้ากันสักครั้ง

ไม่ใช่เพื่อร้องขอให้มีการแต่งงาน แต่ร้องขอให้ฉันได้มีสถานะ

ต่อให้เป็นเพียงผู้หญิงที่ลู่จื่อฉือเลี้ยงไว้ข้างกายก็ไม่เป็นไร

ขอเพียงมีความสัมพันธ์กับตระกูลลู่ ต่อให้เป็นเพียงความสัมพันธ์เล็กน้อยก็ยังดี

ยังไงก็เพราะ [ข่าวอื้อฉาวของฉัน] ทุกคนล้วนคิดว่า ตระกูลลู่จะต้องมายกเลิกการแต่งงาน

และพวกนักธุรกิจที่ฉลาดล้วนไม่กล้าลงทุนให้กับพ่อของฉันเพื่อไม่เป็นการล่วงเกินตระกูลลู่

หากไม่ใช่เพื่อเงิน พ่อของฉันไม่มีทางปล่อยฉันออกมา

ลู่จื่อฉือหน้าตาหล่อเหลาร่ำรวยจริง ๆ กิริยาท่าทีที่แสดงออกนั้นเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า

นี่จะต้องเป็นเด็กที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาจากตระกูลใหญ่

[ไม่ได้เจอกันนาน ลู่จื่อฉือ]

ฉันทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน

คนที่อยู่ตรงข้ามขมวดคิ้วเล็กน้อย ยกถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบหนึ่งคำ

[อู๋อวี๋ เมื่อก่อนคุณเรียกขานผมว่าพี่ ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นห่างเหินขนาดนี้]

ฉันตกใจจนแทบสำลักน้ำ

คิดไม่ถึงว่าพี่สาวของฉันเรียกขานเขาอย่างค่อนข้าง...น่าขนลุก

[ก็สถานการณ์ค่อนข้างไม่เหมือนเดิมแล้วไม่ใช่หรือ? ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ฉันมาเพื่อยกเ