แชร์

เลขางานหนัก
เลขางานหนัก
ผู้แต่ง: กาสะลอง

ตอนที่ 1

-ล-ข-า--า-น-ห-นั-ก

กับท่านประธานคลั่งรัก

ผู้​เขียน กาสะลอง

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

-ล-ข-า--า-น-ห-นั-ก

มกราคม พุทธศักราช 2565

ที่ออฟฟิศของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่แห่งหนึ่งของเมืองไทย ‘อัญญา’ หญิงสาวอายุยี่สิบเอ็ดปี ใบหน้าสะสวยสะดุดตา ทรวดทรงองค์เอวราวกับหลุดออกมาจากแมกกาซีนประเภทปลุกใจเสือป่า เดินตามผู้จัดการแผนกบุคคลเข้ามาที่ห้องทำงานของท่านประธาน วันนี้หล่อนมาสมัครงานในตำแหน่งเลขา

เสียงเคาะดังขึ้นที่หน้าประตู ก่อนที่บานประตูจะถูกไม้มะฮอกกานีสีน้ำตาลเข้มจะถูกผลักเข้ามา

“มาแล้วค่ะท่านประธาน… ”

‘สมร’ สาวใหญ่ร่างอวบ ผิวขาว วัยสี่สิบปี มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล กล่าวกับชายร่างสูงใหญ่วัยสามสิบห้าปี มีนามว่า ‘ธันวา’ เป็นทายาทมหาเศรษฐีหมื่นล้านตระกูลดัง นั่งบริหารงานอยู่ในตำแหน่งท่านประธานของบริษัท

“เชิญนั่ง… ”

ธันวากล่าวเพียงสั้นๆ ผายมือมาที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่

เขาอยู่ในชุดสูทสีดำเรียบหรูดูเข้มขรึม เข้ากับหน้าตาคมคร้ามหล่อเหลาสะดุดตา คิ้วสีดำดกหนารับกับดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝัน ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสันสวยเพราะเป็นลูกครึ่งอิตาลี แผงหนวดสีดำเป็นแพหนาเหนือริมฝีปากบางทำให้เขาดูทรงอำนาจ

“สวัสดีค่ะ… ”

อัญญายกมือไหว้แนะนำตัว หลังจากสาวใหญ่ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเดินออกไปจากห้องเพื่อให้ท่านประธานสัมภาษณ์หล่อนเพียงลำพัง

หญิงสาวยังคงตะลึงมองชายตรงหน้า เขาดูสง่างามและภูมิฐานในชุดสูทสีดำกระดุมเดียว

กระดุมอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างต่ำ เผยให้เห็นช่วงอกกว้าง ปั้นไหล่กำยำเสริมส่งให้ท่านประธานคนนี้ยิ่งดูสมาร์ทและทันสมัย

“สวยกว่าในรูป… เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม… ”

อัญญาแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะเจอคำถามนี้เป็นประโยคแรกของการสัมภาษณ์จากท่านประธานมาดขรึม ใบหน้าคมเข้มจนคิดว่าดุถ้าเขาไม่ยิ้ม

แต่คิดอีกที…

ก็ไม่แปลกที่เขาถามเรื่องเป็นส่วนตัว เพราะว่าประวัติโดยรวมแบบย่อๆ ของหล่อนก็อยู่ในแฟ้มที่ธันวากำลังเปิดอ่าน

“ดิฉันยังไม่มีแฟนค่ะ… ”

อัญญาตอบตามตรง…

เมื่อสัปดาห์ก่อนหล่อนเพิ่งเข้ามาสมัครงาน แต่บังเอิญท่านประธานไม่อยู่ แผนกบุคคลบอกให้หล่อนทิ้งแฟ้มสมัครงานเอาไว้แล้วเรียกสัมภาษณ์ตามมา

หลังจากท่านประธานสกรีนผู้สมัครด้วยตัวเองจากแฟ้มประวัติของผู้สมัครงานหลายราย

“เธอคือหนึ่งในสองคนสุดท้ายที่ฉันสนใจ… ”

เขามองหน้าหล่อน ริมฝีปากหยักยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม บ่งบอกความพึงพอใจ

ในระหว่างพูดคุยกับหญิงสาว…

ท่านประธานที่พยายามวางมาดสุขุม เผลอตัวไปชั่วขณะ แอบกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง ดวงตาคมกริบจ้องมองสองเต้าของหล่อนที่ใหญ่มาก ดูตึงแน่นจนน่าอึดอัดเพราะเสื้อโอบอุ้มปทุมถันคัพเอฟเอาไว้ไม่ไหว ใหญ่มากจนเม็ดกระดุมแทบหลุดกระเด็นออกมาในตอนที่หญิงสาวขยับกาย

“คุณเพิ่งจบมาใหม่ๆ… ยังไม่มีประสบการณ์ เงินเดือนปกติสำหรับนักศึกษาจบใหม่ทุกวันนี้เริ่มกันที่หมื่นห้า… แต่ฉันจะให้เงินเดือนเธอห้าหมื่น… ”

ทำพูดที่ได้ยินทำเอาอัญญาตกใจ เพราะหล่อนไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เงินเดือนเยอะถึงเพียงนี้

“ห้าหมื่นเชียวหรือคะ… ”

“ใช่ครับ… คุณโอเคไหม”

“ค่ะ… โอเคค่ะ… ”

จะว่าร้อนเงินก็ใช่…

ให้เงินเดือนขนาดนี้ใครปฏิเสธก็โง่ เพราะตัวของอัญญาเท่านั้นที่รู้ดีว่าตอนนี้ฐานะทางการเงินของครอบครัวหล่อนกำลังง่อนแง่นเต็มที

ตอนนี้บ้านที่หล่อนอยู่อาศัยกำลังจะโดนยึด อีกทั้งหนี้สินที่ผู้เป็นบิดาก่อเอาไว้ก่อนตายจากไปด้วยโรคพิษสุราเรื้อรังตามมาหลอกหลอน ทิ้งภาระไว้ให้คนข้างหลังคือหล่อนกับแม่และน้องสาวที่กำลังจะไม่เหลือที่ซุกหัวนอน เพราะว่าบ้านกำลังจะโดนธนาคารยึดในอีกไม่กี่วัน

“ดี… คุยกันง่ายๆ แบบนี้ผมชอบ… ”

ธันวากล่าวขณะเปิดแฟ้มไปพลาง…

ผลการเรียนของอัญญาอยู่ในขั้นดีเยี่ยม ไม่มีอะไรให้เขากังขาในเรื่องนี้

แต่อีกประโยคที่กำลังจะตามมาต่างหาก ที่ทำให้ธันวาคิดว่าหล่อนอาจจะเปลี่ยนใจเดินออกจากห้องไปก็ได้

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status