1. บทนำ

เสียงพิธีกร รายการข่าวบันเทิง เล่าข่าว คู่แต่งงาน สุดหวาน แห่งปี ที่ฉลองมงคลสมรสกันไปเมื่อคืน อย่างยิ่งใหญ่อลังการ แขกที่มาร่วมงาน เป็นแขกที่เป็นบุคคลดังระดับประเทศ แทบทั้งนั้น งานแต่งงานที่เป็นงานใหญ่ที่สุดในปีนี้ก็ว่าได้ เพราะ ฝ่ายชายเป็นลูกชาย นักการเมืองคนดัง และฝ่ายหญิง เป็นลูกสาวนักธุรกิจรายใหญ่ ที่มีชื่อติดอันดับของประเทศ งานแต่งงานที่เป็นงานช้าง แบบที่ สินสอดทองหมั้น ขนกันมาวางเป็นแถว และฝ่ายเจ้าสาว ก็เกทับกลับไป ในจำนวนที่มากกว่าด้วย

ร่างบอบบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมกางเกงผ้าสีน้ำตาล หยิบรีโมทขึ้นมาปิดโทรทัศน์ แล้วโยนมันลงไปบนโซฟาข้างตัว มือบางแต่งหน้า แล้วก็มองตัวเองในกระจก

"ตื่นได้แล้วใช่ไหม ไพลิน เธอสมควรตื่นได้แล้ว "

หญิงสาวบอกกับตัวเอง แล้วซับน้ำตาของตัวเองที่กำลังจะไหลออกมา เธอควรพอเท่านี้

รองเท้าส้นแบนราคาแพงระยับ ที่เค้าซื้อมา ขอโทษ งอนง้อเธอ ในวันที่เค้าออกไปทานข้าวกับผู้หญิงอีกคนของเค้า คนที่เหมาะสม คนที่คู่ควร มากกว่าเธอ ถูกโยนลงไปในถังขยะ แล้วเธอก็หยิบรองเท้าคู่ใหม่มาสวม ราคาที่ต่างกัน หลายสิบเท่า แต่มันก็ทำให้เธอ ไปทำงานได้ เหมือนกัน

คอนโดสุดหรู ที่เธอพักอาศัยอยู่ที่นี่ เป็นห้องชุดที่เธอเป็นเจ้าของ แลกกับการที่เค้าจะได้มาหาเธอได้ แบบไม่มีใครรู้ เพราะระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยมนั่นเอง

ตอนนั้น เธอดีใจจนออกนอกหน้า ที่เค้าบอกว่า ที่นี่จะเป็นบ้านของเรา แต่แท้ที่จริง แล้ว มันก็แค่ ที่ที่เค้า มาเพื่อใช้เวลากับเธอ แล้วหลังจากนั้น เค้าก็ไป

รถเก๋งคันเล็กที่ ราคาไม่เกินตัว พนักงานกินเงินเดือน ที่เค้าจ่ายสดให้เธอ เทียบไม่ได้กับรถสปอร์ตคันหรู ของเค้า ที่เค้า ซื้อเอาไว้ขับ พาผู้หญิงของเค้าไป ช่างมัน เธอได้แต่พูดว่าช่างมัน แล้วก้ทำใจ เท่านั้นเอง

กระเป๋าสตางค์ใบเล็กถูกหยิบขึ้นมานำเงินมาจ่าย ให้กับ พนักงานไดร์ทรู กาแฟเย็น เพิ่มช็อต คงจะทำให้เธอมีแรงไปทำงานในวันนี้ เพราะเมื่อคืน เธอแทบไม่ได้นอน

มือบางหยิบบัตรพนักงาน ขึ้นมาห้อย แล้วสแกนบัตรไปที่เครื่องก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน เสียงพนักงาน คุยกันเรื่องงานแต่งงาน ดังไม่หยุด ความชื่นชม ยินดี ของทุกคน ทำให้เธอปวดร้าวไปทั้งใจ

คุณ เป็นเอก หรือ คุณเอก เป็นประธานกรรมการ บริหารบริษัทของเธอ เค้าเป็นลูกชายของนักการเมืองคนดัง ที่ตอนนี้เปิดบริษัทของตัวเอง ไม่เกี่ยวกับบริษัทของครอบครัว ชายหนุ่มวัย35ปี ที่หล่อรวยและมีหน้ามีตาในสังคม จะมาจริงจังอะไร กับผุ้หญิงอย่างเธอ

"มาแต่เช้าเลยลิน " รุ่นพี่ ถามแล้วยิ้มให้เธอ

"มาเวลาปกติเลยค่ะแต่โชคดีที่วันนี้ รถไม่ติดเลย " วันนี้เป็นวันเสาร์ทำงาน

เสาร์ทำงาน เหมือนวันนั้น วันที่เธอ เจอเค้า ครั้งแรก เมื่อปีที่แล้ว

"สมุดเช็คมาหรือยัง " เจ้านายเดินลงมาที่แผนกบัญชี ในวันเสาร์ช่วงเย็น วันทำงานโอที ที่ไม่ค่อยมีใครมา

"รอสักครู่นะคะ "

พนักงานใหม่ ที่มาทำโอทีในวันหยุด หลังจากที่ ทำงานผ่านโปรมาได้ไม่กี่เดือน เดินไปที่โต๊ะทำงาน ของผู้จัดการ แล้วมองหาสมุดบัญชี ที่เค้าต้องการ

"นี่ค่ะ "

ชายหนุ่มรับสมุดเช็คมา แล้วหรี่ตามองเธอ

"ชื่ออะไร "

"ไพลินค่ะ " หญิงสาว ก้มหน้าลง เมื่อตอบคำถามของเค้า รองเท้าสนีกเกอร์สีขาว ที่อยู่ห่างออกไป ขยับเข้ามาหาเธอ แล้วพูดเสียงเบา

"ขอบใจนะ ไพลิน "

เธอไม่รู้หรอกว่า วันนั้น เธอทำอะไรให้เค้า พอใจ หรือไม่พอใจ แต่หลังจากนั้น เธอก็ได้รับสายโทรศัพท์ จากเค้า ให้นัดเจอกัน ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โดยที่ คนรถของเค้า มาพาเธอไป

คนที่มาผิดที่ผิดทางอย่างเธอ นั่งลงในร้านอาหารญี่ปุ่น แบบส่วนตัว ชายหนุ่ม ที่เป็นประธานบริษัท สวมเสื้อยืดธรรมดา นั่งรออยู่แล้ว วันนั้นเธอจำได้ว่า เธอสั่น เธอกลัว และประหม่า มากกว่า ตอนสอบสัมภาษณ์อีก

"สวัสดีค่ะ คุณเป็นเอก " เธอนั่งลงตรงข้ามเค้า แล้วบีบมือตัวเองด้วยความกลัว วันนั้น เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า เค้าถึงได้เรียกเธอมาวันนี้

"ทานอะไร สั่งสิ " เค้าหยิบเมนูอาหาร ยื่นให้เธอ ดวงตาพร่าไปหมด ตัวอักษรภาษาญี่ปุ่น ภาษาอังกฤษ และราคาต่อท้าย ที่ทำเอาเธอ มือสั่น

"ไม่เป็นไร สั่งสิ " เค้ายิ้มให้เธอ หญิงสาวพับเมนูเก็บแล้วจิบน้ำที่วางอยู่

"คุณเป็นเอก มีอะไรคะ " เธอถามเค้าทันที

"ใจร้อนจัง " เค้ายิ้ม แล้วหยิบถ้วยเล็กที่คว่ำอยู่ในจาน ขึ้นมา เทน้ำใสๆ สีขาว ให้เธอ

"ชิมสิ หรือกลัว " เค้ายกดื่มแก้วที่รินให้เธอ แล้วหยิบแก้วใหม่

"เหล้า ไม่แรง จิบเดียว "

เค้ายื่นแก้วใบเล็กให้เธอ มือบางรับมาแล้วจิบเพียงนิดเดียว ก็รับรู้ถึงความร้อน ขม และอุ่นนิดๆ หลังจากที่ดื่มลงไป

"มีแฟนไหม "

คำถามที่เค้าอยากรู้

"ไม่มีค่ะ "

เค้ายิ้มหลังจากได้ยินคำตอบ ที่น่าพอใจ

"ทำงานที่นี่ ดีไหม "

เธอรู้สึกโล่งใจ หลังจากได้ยินคำถามของเค้า

"ดีมากค่ะ มากๆเลย " เธอยิ้มออกมา เงินเดือนหมื่นกว่า โอทีอีกหลายพัน รวมถึงสวัสดิการอย่างอื่น มันทำให้เธอ ดูแลตัวเองได้

เค้าเทเหล้าให้เธอ แล้วคีบกุ้งทอดตัวใหญ่ใส่จานเล็กให้เธอ

แม้จะเกร็ง แม้จะกังวล แต่พอเหล้าแก้วที่สอง ผ่านคอลงไป เธอก็รับรู้ถึง ความอบอุ่น ความละมุน ของเหล้าที่เค้าคอยเติมให้เรื่อยๆ

บทสนทนาวันนั้น ไม่มีอะไรซับซ้อน ไม่จาบจ้วง ไม่หยาบคาย ไม่ก้าวร้าวรุนแรง เค้าคุยสนุก มีเสน่ห์ และเธอ ก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย หลังจากนั้น

อาการปวดหัว ทำให้เธอตื่นขึ้นมา แล้วก็มองไปรอบๆห้องที่นอนอยู่ ชุดทำงานเมื่อวานนี้ ถูกเปลี่ยน เป็นเสื้อยืด กับกางเกงขาสั้นธรรมดา และที่สำคัญ เป็นของผู้ชาย

ร่างสูงใหญ่ในชุดคล้ายกับเธอเดินเข้ามาในห้อง ในมือมีแก้วกาแฟ ติดมือมาด้วย

"คุณเป็นเอก "

เธอมองหน้าเค้า มองเสื้อผ้า แล้วก็มองไปรอบๆห้อง

"รู้ตัวไหม ว่าเราทำอะไรกัน เมื่อคืน "

ทำอะไร เมื่อคืนเธอทำอะไร ไพลิน เปิดผ้าห่มดู แล้วก็พบว่าตัวเอง ไม่ได้ใส่บรา แล้วข้างล่าง ก้อาจจะไม่ได้ใส่ ด้วยเหมือนกัน

ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามา วางแก้วกาแฟ ลงที่โต๊ะข้างเตียง แล้วยิ้ม

"ดื่มสิ จะได้หายแฮงค์ " เค้าบอกกับเธอ แล้วพยักหน้า

กาแฟดำร้อนๆที่เค้านำมาให้ ถูกยกขึ้นจิบช้าๆ ระหว่างนั้น เธอก็คิดทบทวน ถึงเรื่องราวเมื่อคืนนี้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น