Share

ตอนที่5

last update Dernière mise à jour: 2024-12-20 18:21:29

หลังจากที่พวกเราจัดการคนพวกนั้นเสร็จดยุกได้มัดเชือดทั้งสามคนลากเดินมา กลับพวกเราด้วยสายตาเหลือบไปเห็นตราสัญลักษณ์ที่อยู่ตรงปลายดาบเป็นรูปธงและตรงกลางคือเสือสีดำนั้นมันเป็นตราของฝ่าบาทคนพวกนี้คือพวกของฝ่าบาทงั้นเหรอ อยากจะฆ่าฉันขนาดนี้เลย

ดยุกเดินต่อไปเรื่อยๆ เขาเล่นทิ้งม้าให้วิ่งไปทางไหนก็ไม่รู้ไม่งั้นฉันได้ขึ้นขี่ม้าถึงคฤหาสน์ตั้งนานแล้ว เขาไม่หนักเหรอเดินมาตั้งนานทางก็ไกลเขาน่าจะปวดเมื่อยแขนบ้างแหละ

"ดยุกปล่อยฉันลงได้แล้ว ไม่งั้นท่านจะปวดแขนเอานะ ตัวฉันหนักจะตาย"

"อยู่เฉยๆ ข้าไหวหมูข้าก็เคยยกมาแล้ว"

"เดี๋ยวนะ! นี่ท่านเปรียบฉันเป็นหมูเหรอ"

"ข้าเปล่าสักหน่อย เลดี้คิดเองทั้งนั้น ข้าแค่เปรียบเทียบ"

"ก็นั่นแหละมันคือการที่ดยุกกำลังว่าฉันเป็นหมู!"

ฉันที่จะพูดขึ้นแต่โดนขัดด้วยเสียงของท่านพี่ซีซาร์ที่เรียกชื่อของฉันมาแต่ไกลศีรษะหันไปตามเสียงของท่านพี่

"เซเรน่า เซเรน่า น้องรักของพี่"

"ท่านพี่ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรท่านพี่เหรอ"

พี่ซีซาร์ที่วิ่งเข้ามากอดฉันแต่ดันหยุดแล้วกรี๊ดทำให้ฉันต้องกรี๊ดตาม

"อร๊ายยยย โอ๊ย! พี่จะกรี๊ดทำไมเนี่ย"

"พี่ตกใจนึกว่าน้องสาวของพี่มีเวทมนตร์ลอยได้ซะอีก ที่แท้ดยุกก็อุ้มน้องอยู่นี่เอง"

ดยุกเลยปล่อยฉันลงเท้าแตะพื้นท่านพี่เข้ามากอดยกตัวฉันหมุนเป็นวงกลมจากนั้นก็สำรวจดูว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้างขณะนั้นก็มีมือเข้ามาบีบคอฉันดันร่างกายไปติดกับต้นไม้เท้าฉันลอยขึ้นบนอากาศสีหน้าฝ่าบาทเย็นชาแววตาเชือดเฉือนราวคมมีดเขาฟิวส์ขาดหมดความอดทน

"อึก!! หม่อมฉันเจ็บน่ะเพคะฝ่าบาท"

"เจ้าจะทำเรื่องบ้าๆ พวกนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน! คิดว่าข้าจะสนใจมารยาของเจ้าหรือไง!"

"ทหาร!! จับตัวนาง"

"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!!!" พี่ซีซาร์ตะโกนอย่างเสียงดัง

น้ำเสียงเยียบเย็นไร้ความปรานีของฝ่าบาทเหล่าทหารกรูกันเข้ามาล้อมตัวฉันจับกุมไว้แน่นหนาฉันดิ้นรนขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายได้เลย

"ฝ่าบาทปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ!! จะทำแบบนี้กับหม่อมฉันไม่ได้นะเพคะ!" ฉันตะโกนพูดด้วยความตื่นตระหนก

"เจ้ากล้าดียังไงถึงมาทำให้ข้าต้องมาวุ่นวายเพราะเจ้า!"

ทหารกำลังจะลากฉันเลยพูดออกมา "หม่อมฉันไม่ได้ชอบฝ่าบาทแล้วเพคะ และจะไม่มาให้เห็นหน้าอีกด้วยเพคะ!" ฉันพยายามหาข้ออ้างแก้ตัวเพื่อจะได้ไม่ต้องเจอเขาอีก

"หุบปากของเจ้าไปซะ ข้าไม่เชื่อมารยารอยเล่มเกวียนของเจ้าหรอกน่ะ "

"หม่อมฉัน..."

"ตัดลิ้นนาง! ให้ทุกคนได้รู้ว่าการโกหกนั้นจะได้รับโทษยังไง!"

"ฝ่าบาท!" ดยุกเฟนิสร่ารับเข้ามาขวางทาง "การทำแบบนี้มันเกินไปสำหรับเลดี้น่ะพ่ะย่ะค่ะ"

"เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าเหรอดยุก!"  ฝ่าบาทที่มองดยุกใบหน้าแดงก่ำด้วยแรงโทสะ

"กระหม่อมไม่กล้าพ่ะย่ะค่ะแต่...โปรดเมตตาเลดี้เซเรน่าอีกครั้ง นางบอกว่าจะไม่ให้ฝ่าบาทมาเจอหน้าอีกนับว่าดีต่อฝ่าบาทมากน่ะพ่ะย่ะค่ะ"

"ใช่ๆๆ"

ขณะนั้นท่านพี่ซีซาร์ก็คุกเข่าลง ทุกคนคุกเข่าให้ฉันทั้งหมดยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

"กระหม่อมยอมรับผิดแทนน้องสาว ขอฝ่าบาทลงโทษกระหม่อมแทนเถิดพ่ะย่ะค่ะ"

"ท่านพี่! ไม่น่ะ หม่อมฉันเองเพคะที่เป็นคนผิดเชิญตัดลิ้นหม่อมฉันเลยเพคะ"

ฉันจะทำให้พี่ซีซาร์ของเซเรน่ามาตายแทนฉันไม่ได้เด็ดขาดสถานการณ์ตึงเครียดนี่มันอะไรโถ่ชีวิตฉันทำไมต้องมาพัวพันกับผู้ชายที่เป็นฝ่าบาทคนนี้ด้วยอยากจะตายตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด สายตาของฉันเหลือบไปเห็นมีดสั้นของอัศวินที่หนีบอยู่ข้างกายเลยผลักเขาคว้ามีดมาแทงเข้าที่แขนด้านซ้ายตัวเองเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาเปรอะเปื้อนชุดเดรสสีแดง

"เซเรน่า! "ดยุกเฟนิสร่าและท่านพี่อุทานเพราะตกใจเขาที่จะก้าวเข้ามาหาฉันแต่มื้ออีกข้างยกขึ้นห้ามไว้

"อย่าเข้ามา! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับดยุกเลย"

ฉันกัดฟันกรอด! เดินไปหาท่านพี่ที่คุกเข่าไปยืนอยู่ตรงหน้าของฝ่าบาท

"หม่อมฉัน...เซเรน่าขอสาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฝ่าบาทหรือเลดี้ไลล่าอีกเลย ด้วยเลือดหม่อมฉันน่าจะเพียงพอให้ฝ่าบาททรงเชื่อหม่อมฉันได้แล้วน่ะเพคะ"

นิยายนิสัยของฝ่าบาทนั้นบ้าบิ่นคลั่งไคล้คนที่ทำให้เขาประหลาดใจได้ถึงจะยอมปล่อยขอให้เป็นไปตามนิยายสักนิดก็ยังดีเพราะฉากที่ฉันโดนไม่มีในนิยายความจริงจะต้องเป็นไลล่ากับฝ่าบาทที่ไปช่วยเธอแต่นี่กลายเป็นฉันที่โดนจับมาแทนทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนยกเว้นนิสัยที่ยังไม่เปลี่ยน

ฝ่าบาทเอาดาบมาเกยคางฉันขึ้นให้มองใบหน้าของเขา หล่อเหลาแต่จิตใจโหดเหี้ยมของแท้

"ถือว่าทำข้าสนใจได้อย่างมาก ครั้งนี้...ข้าให้โอกาสเจ้า แต่จะไม่มีครั้งที่สี่ อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าเจ้าอีก จำไว้เซเรน่า ข้าจะจับตาดูเจ้าไว้"

"ซีซาร์พาน้องสาวของเจ้ากลับไปแล้วดูแลนางให้ดีๆ"

"ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท"

ท่านพี่ซีซาร์โค้งคำนับก่อนจะพยุงตัวฉันเดินไปขึ้นม้าของท่านพี่เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่เซเรน่าเจอต้องอดทนและทรมานมากทำให้ฉันต้องหาคำตอบว่าเพราะอะไรเซเรน่าถึงยอมทนหากฉันทำผิดพลาดครั้งนี้คงไม่มีใครช่วยฉันได้

ห้องนอนเซเรน่า

"น้องพี่เจ้าทำตัวเองได้ยังไง!!! ถ้าตายขึ้นมาจริงๆ ท่านพ่อท่านแม่และพี่จะอยู่ยังไง! ดีที่พวกท่านไม่ได้อยู่ประเทศนี้ ถ้ารู้ถึงหูท่านมีหวังได้เกิดสงครามแน่"

ฉันที่เดินเข้าห้องมานั่งบนโซฟาพร้อมกับหมอประจำตระกูลที่มาทำแผลบนแขนของฉันที่ได้แทงตัวเองมือกำแน่นมันแสบไปหมด

"ไม่ใช่ว่าน้องไม่รู้ เลยต้องหาวิธีทำให้เรารอดถึงพี่จะเป็นเพื่อนสนิทของฝ่าบาทแต่เขาไม่ได้สนหรอกนะท่านพี่"

"แต่นี้มันบ้าเกินไปการที่น้องเอามีดแทงตัวเองไม่ได้ช่วยให้ฝ่าบาทเลิกสนใจเจ้ากลับยิ่งสนใจมากขึ้นกว่าเดิมอีก"

"ไหนน้องจะบอกว่าไม่ได้รักฝ่าบาทแล้วมันเรื่องจริงเหรอ"

"ใช่เรื่องจริง น้องไม่อยากจะให้ตัวเองต้องเจ็บไปมากกว่านี้แล้ว"

หลังจากหมอทำแผลที่แขนเสร็จฉันก็เดินออกมาที่ระเบียงหลับตาปล่อยให้สายลมเย็นๆ พัดผ่านร่างกายท้องฟ้าในยามค่ำคืนเต็มไปด้วยหิมะตกโปรยปรายสวยงามแต่ในใจของฉันกลับเต็มไปด้วยความมืด

"จากนี้...ฉันจะเป็นยังไงต่อ ทุกอย่างมันไม่เหมือนในนิยายเลย"

นึกถึงใบหน้าของเซเรน่ารอยยิ้มน้ำตาและความเจ็บปวดทั้งหมดมันชัดเจนราวกับฉันได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเธอไปแล้วไหนจะตราของพวกนั้นเป็นของฝ่าบาทใบหน้ามีรอยปานดำทุกคน

"มีคนจงใจฆ่าฉัน! ทำไมเรื่องมันซับซ้อนล่ะเนี่ย"

"ฉันสัญญาว่าจะใช้ชีวิตของเธอให้ดีเท่าที่ฉันจะทำได้แม้ว่าจะทำได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันจะต่อสู้กับโชคชะตานี้ให้ได้"

โลกใบนี้ไม่ใช่โลกของฉันแต่ฉันจะทำให้มันเป็นโลกที่ฉันเป็นคนกำหนดมันขึ้นมาเอง

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Related chapter

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่6

    แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ปลุกฉันให้ตื่นเพราะสาวใช้มาเปิดผ้าม่านทำให้ฉันพลิกตัวหันไปอีกทางแต่สาวใช้ก็มาเขย่าตัวฉันให้ตื่นดวงตาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมือไปจับที่แขนซ้ายยังเจ็บแผลอยู่เล็กน้อย"คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ?" เสียงใสๆ ของออโรล่า สาวใช้คนสนิทพูดเดินเข้ามาพร้อมอ่างล้างหน้า"อืม..." ฉันตอบรับในลำคอพลางลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง"คุณหนูให้ออโรล่าช่วยล้างหน้าให้ไหมคะ? " ออโรล่าถามพร้อมกับยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กมาให้"ไม่ๆ ฉันขอทำเองดีกว่า ช่วยไปเตรียมชุดลำลองมาให้ฉันหน่อยได้ไหม อาบน้ำเสร็จฉันจะออกไปข้างนอก""คุณหนูจะอาบน้ำตอนเช้า? คุณหนูไม่ชอบอาบน้ำตอนเช้าเพราะหนาวไม่ใช่เหรอคะ" ออโรล่าเอียงคอทำหน้าเหมือนมีเครื่องหมายในหัวตลอดเวลา"เอ่อ...เปลี่ยนทุกอย่างอะไรที่เคยชินฉันจะเปลี่ยนใหม่หมด""คุณหนูจะไปไหนคะ ให้เตรียมรถม้าให้ไหมคะ?" "ไม่ต้องฉันจะไปคนเดียว แล้วก็...อย่าให้ท่านพี่รู้ว่าฉันออกไปไหนเข้าใจไหม""แต่ว่าคุณหนูเป็นผู้หญิงจะไปไหนคนเดียวมันอันตรายนะคะ""เอาน่า ถือว่าทำเพื่อฉันได้ไหม ออโรล่าคนเก่งของฉัน"ออโรล่าหน้าแดงแต่ก็ไม่กล้าถามต่อเลยไปเตรียมชุดให้ฉัน หลังจากออโรล่าเดินออกไปและชุดลำล

    Dernière mise à jour : 2024-12-21
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่7

    ฝ่าบาทที่มองตามเรือนร่างของเธอในขณะที่เดินอยู่นั้นเอามือขึ้นมากอดอกและเอียงหัวในใจของเขามีคำถามเกิดขึ้นมากมาย"นางเปลี่ยนไปมากราวกับว่าไม่ใช่เซเรน่าคนเดิมที่ข้ารู้จัก""น่าสนใจแฮะ อย่างนี้ถึงจะสนุก" เขายิ้มมุมปากและเดินตามเซเรน่าไม่ให้รู้ตัวฉันที่รีบเดินมุ่งหน้ากลับไปยังที่มัดม้าไว้ใจลอยคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้"เฮ้อ เกือบซวยแล้วไง แย่จริงทำไมต้องมาเจอฝ่าบาทในวันนี้ด้วยแผนที่วางไว้พังหมด!""แผน?"เสียงที่พูดขึ้นข้างหูทำให้ฉันสะดุ้งสุดตัวหันขวับไปมองก็พบว่าฝ่าบาททรงยืนอยู่ใกล้มากจนหน้าผากฉันชนเข้ากับแผ่นอกของฝ่าบาท"โอ๊ย!!" ฉันร้องออกมากำลังจะเซฝ่าบาททรงคว้าเอวฉันไว้ได้ดึงเข้าไปชิดกับแผ่นอกก่อนจะช้อนตัวอุ้มฉันขึ้น"ฝ่าบาท!! ปล่อยหม่อมฉันลงเพคะ" ฉันพูดอย่างเสียงดังฟังชัด"เจ้าอยากให้คนรู้ว่าข้าเป็นใครเหรอ ถึงได้แหกปากเหมือนแม่ค้าปากตลาด"(ปากหนักจริงๆ ผู้ชายคนนี้)"งั้นก็ปล่อยหม่อมฉันลงสิเพคะหม่อมฉันเดินเองได้""รู้เหรอว่าข้าจะไปไหน อยู่เฉยๆ ถ้าเจ้าไม่ฟังคำสั่งของข้า ข้าจะปล่อยเจ้าลงตรงนี้แหละ"พอฝ่าบาทพูดจบเขาก็ปล่อยฉันลงพื้นอย่างจังทำให้ก้นกะแทรกที่พื้นอย่างแรง"ไอ้!!.

    Dernière mise à jour : 2024-12-22
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่8

    ยามบ่ายในห้องทำงานฝ่าบาทและดยุกเฟนิสร่าพูดคุยกันเกี่ยวกับการทุจริตของเหล่าสภาที่แอบฟอกเงินและเก็บภาษีชาวบ้านเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า"ดูสิ่งที่พวกมันหากินกับประชาชน! หน้าหนากันจริง คงจะอยากให้บ้านเมืองล่มจม""กระหม่อมกำลังเร่งสืบหาหลักฐานและจะนำตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษให้ได้พ่ะย่ะค่ะ""ไม่ใช่แค่ลงโทษแต่ต้องตัดหัวเอาเสียบประจาน ทำให้พวกมันได้รู้ว่าใครที่กล้าโกงจะต้องมีโทษยังไง"ทั้งดยุกและฝ่าบาทปรึกษาวางแผนที่จัดการกับเหล่าสภาผู้ทุจริตอยู่ครู่หนึ่งฝ่าบาทก็คิดอะไรได้อย่างหนึ่งเลยเงยหน้าขึ้นมามองดยุกที่กำลังอ่านพวกเอกสารอยู่นั้น"ดยุก....""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท""เจ้าไม่ได้มีเลดี้ในใจมานานแค่ไหนแล้ว หรือว่าเจ้ามีเลดี้อยู่ในใจแล้วหรือเปล่า?"ดยุกที่ได้ยินอย่างนั้นถึงกับงงไม่นึกว่าฝ่าบาทจะสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย"กระหม่อมไม่มีใครในใจทั้งนั้นพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดทรงถามเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ""ระหว่างไลล่ากับเซเรน่า ดยุกจะเลือกใครงั้นเหรอ?"ดยุกถึงกับนิ่งเงียบเพราะการที่ฝ่าบาทถามนั้นมันมีความหมายแฝงอยู่เสมอ"ดยุกคงจะตอบยาก หากข้าอยากให้เจ้าแต่งงานกับเซเรน่าเจ้าจะยอมหรือไม่?"เขาถึงชะงักที่ฝ่าบาทพูดแบบนี้ออกมา "แต่งงา

    Dernière mise à jour : 2024-12-24
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่9

    แสงเทียนริบหรี่ ณ ห้องใต้ดินอันมืดมิด หญิงสาวในชุดคลุมสีดำเดินลงบันไดไปชั้นล่างสุดเปิดประตูเข้าไปมีชายผมสีชาไข่มุกตาบอดที่กำลังปรุงยาหม้อใบใหญ่ส่งกลิ่นฉุนอบอวลไปทั่วห้อง"ท่านเลดี้วันนี้มาเอายาเร็วกว่าปกตินะ เพราะอะไรรึ""ช่วงนี้รู้สึกว่าฝ่าบาทจะสนใจนางเซเรน่าเกินไปฉันเลยต้องการยาที่แรงกว่านี้""ได้ตามประสงค์"ชายคนนั้นเสกขวดยาสีแดงขึ้นมาบนมือเป็นขวดเล็กรูปทรงกลมมีลวดลายสีดำและแสงสีดำออกมา"นี่จะทำให้ฝ่าบาทรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยใช่ไหม?"ไลล่าถามมือจับขวดดูอย่างบรรจงพิถีพิถันประกายตาบ่งบอกถึงความแน่วแน่"ใช่แล้วเลดี้ เพียงแค่เจ้าให้ฝ่าบาททานยานี้ ฝ่าบาทจะไม่เหลียวมองผู้หญิงคนใดนอกจากเจ้า ในสายตาของเขาจะมีเพียงเจ้าเท่านั้น""ดี! ตำแหน่งนั้นจะต้องเป็นของข้าเพียงผู้เดียว!" เธอแสยะยิ้ม"แต่ข้าต้องเตือนเจ้าไว้ก่อน ยานี้มีฤทธิ์รุนแรง หากใช้มากเกินไปอาจจะสะท้อนกลับมายังที่เจ้าได้""ฉันไม่สน! ฉันต้องการให้ฝ่าบาทรักแค่ฉันก็เพียงพอ" สายตาของเธอมีความประสงค์อย่างแรงกล้า"เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า"เขาเดินไปที่หม้อเพื่อค้นยาเธอได้ขวดยามาพร้อมรอยยิ้มแห่งชัยชนะจึงเดินออกจากห้องใต้ดินไป"คราวนี้ล่ะฉันจะต้

    Dernière mise à jour : 2024-12-25
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่10

    ฉันเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง ตั้งแต่เรื่องที่ฉันเข้ามาอยู่ในร่างของเซเรน่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น ฉันเล่าแบบหมดเปลือกทุเรียนกันเลยทีเดียวคลีนเดอร่าฟังและคิดภาพเมื่อฉันเล่าจบเขาเปลี่ยนท่านั่งมานั่งขัดสมาธิเหมือนฉัน"ถึงข้าไม่อยากจะเชื่อแต่จากที่ฟังเจ้าเล่ามาก็มีเหตุผลทุกอย่าง เซเรน่าคงไม่ทำอะไรที่แปลกประหลาดอย่างเจ้าหรอก""เอ้า! ฉันแค่ทำตัวเป็นคนชั้นสูงไม่ได้นิน่า""แล้วเจ้าคิดจะกลับไปยังโลกของเจ้าหรือไม่?""อยากสิ นั้นมันบ้านเกิดของฉันเลยนะ อยู่นี้ไปก็เหมือนช่วยอะไรใครไม่ได้"จอมเวทลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาให้ฉันมือของฉันเอื้อมไปจับมือของเขาลุกขึ้นเราทั้งสองสบตากัน"มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน แล้วข้าจะหาทางช่วยเจ้าเองเมื่อทุกอย่างจบลง""ได้ฉันตกลง" ฉันพูดอย่างเร็วโดยไม่ลังเลอะไรเลย"แต่ในเมื่อเซเรน่าอาจจะตายไปแล้ว เจ้าก็ช่วยใช้ชีวิตให้เหมือนเซเรน่าหน่อยเถอะ""เฮ้อ ฉันก็พยายามอยู่แต่มันยากน่ะให้คนอื่นมาเป็นอีกคนแล้วนิสัยเซเรน่าอย่างจะเงียบๆ ที่ไหนใช้พลังงานเยอะตายไป"เขาเสกต่างหูที่ประดับด้วยเม็ดไข่มุกสีขาวขึ้นมาคู่หนึ่งยื่นมาให้ฉัน"เอาอันนี้ไปใส่ไว้ตลอดเวลา หากเจ้าเกิดอันตรายมันจะเต

    Dernière mise à jour : 2024-12-27
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่11

    ฝ่าบาทมอร์ฟรานที่มองหาเซเรน่าแล้วเลขาวินเทอร์มารายงานว่าดยุกอยู่กับเซเรน่าเขาทุบโต๊ะเสียงดังอย่างโมโหเหล่าขุนนางหันมามองด้วยความสะดุ้งจากนั้นสายตาของเขาเห็นเซเรน่ากับดยุกเฟนิสร่าเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงน้ำชาใบหน้าทั้งคู่ยิ้มแย้ม"ไม่รู้เลยว่าทั้งสองจะสนิทสนมกันขนาดนี้!""คิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปงั้นสิหรือว่าเจ้าจะชอบดยุกที่บอกว่าเลิกชอบข้าแล้วเพราะแบบนี้เองเหรอ ข้าไม่ให้เจ้าได้สมหวังหรอก!"มือเลยไปจับแก้วกับช้อนเงินมาเคาะแก้วเพื่อเรียกความสนใจจากทุกคนในงานเหล่าขุนนางจึงเดินมาอยู่ตรงหน้าของเขากริ้ง ! กริ้ง ! "ข้ามีเรื่องสำคัญอยากจะบอกทุกท่านที่อยู่ณที่แห่งนี้"ฉันที่ได้ยินว่าฝ่าบาทมีเรื่องจะพูดเลยเดินไปฟังแต่สายตาของเขานั้นที่จับจ้องมายังที่ฉันทำให้ขนแขนลุกซู่ทันทีอะไรของเขาที่มองมาอยากจะบ่งบอกอะไรกันแน่"ข้าได้เลือกเจ้าสาวที่จะมาเป็นจักรพรรดินีแล้ว"ทุกคนต่างพากันตกตะลึงเสียงกระซิบกระซาบการที่ฝ่าบาทเลือกเจ้าสาวก็คงคิดว่าเธอจะช่วยเหลือปกป้องบ้านเมืองได้จะเป็นใครไปได้นอกจากไลล่านางเอกของเรื่องนี้"คนที่จะมาเป็นจักรพรรดินีคือ....เลดี้เซเรน่า"ฉันที่กำลังจะยกมือขึ้นมาปรบมือแต่แล้วถึงกับต

    Dernière mise à jour : 2024-12-28
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่12

    ฉันให้ออโรล่า ลงไปในกล่องแล้วเอาพรมปิดรีบนั่งเบาะอย่าง นิ่งเฉยจากนั้นมีคนใช้เท้าถีบประตูเปิดเข้ามาดึงแขนทั้งสองมัดมืออุ้มฉันขึ้นรถม้าไปความหนาวยะเยือกคืบคลานเข้ามาในใจคนที่จับฉันมามีผู้ชายสองคนพยายามทบทวนความเป็นไปได้ในสถานการณ์ต่างๆ ฉันไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจอีกล่ะเนี่ยเดี๋ยวก่อนนะไลล่าเหรอทั้งสีหน้าท่าทางเป็นฝีมือของเธอไม่ผิดแน่น ที่ฉันจะแต่งงานกับฝ่าบาทแย่แล้วฉันดันเจอศัตรูตัวฉกาจเข้าให้แล้ว"พี่ชายสุดหล่อ จะพาฉันไปไหนงั้นเหรอ?""บอกหน่อยน่า พี่ชายทั้งสองคนที่แสนดี""เลดี้พวกข้าไม่หลงกลมารยาเรียบๆ แบบนี้หรอกนะตัดใจซะเถอะ"อะไรกัน! ไม่ได้ผลเหมือนในละครเหรอโถ่ คนเขาอุสาจำมาไหนใช้ไม่ได้ซะงั้นเพียงไม่กี่นาทีรถม้าก็จอดลากฉันลงจากรถม้าเดินไปข้างฉันที่เดินก้มหน้าก้มตาขาก็หยุดเดินเลยเงยหน้าขึ้นเจอผู้ชายอีกคนทั้งสองก้มทำความเคารพ"ลูกพี่พวกผมพาตัวมาแล้วครับ""ดี พาไปลงทะเลสาบมัดไว้กับเสากลางแม่น้ำนั้นซะ"ดวงตาฉันเบิกกว้างใช้ตัวกะแทรกให้สองคนนั้นล้มลงฉันพยายามวิ่งจนสะดุ้งล้มเข่าปักหินทำให้เลือดที่เข่าไหลชายสองคนก็เข้ามาจับลากฉันไปลงทะเลสาบฉันดิ้นจนหัวหน้าของมันเดินเข้ามาต่อยเข้าที่หน้าท้องฉัน

    Dernière mise à jour : 2025-01-02
  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่13

    ผืนน้ำในแม่น้ำสะท้อนแสงอาทิตย์ตกเป็นประกายระยิบระยับก่อนที่ฝ่าบาทจะเจอดยุกเขาเร่งรีบฝีเท้าของม้าให้มาถึงเร็วที่สุดแต่ช้าไปก้าวเดียวสายตาเห็นดยุกอุ้มเซเรน่าขึ้นมาจากแม่น้ำแล้วเห็นเขาจูบเซเรน่ามือฟาด ไปที่ต้นไม้อย่างแรงจนเลือดออกเปลวไฟแห่งโทสะแผดเผาในหัวใจกัดฟันกรอดเส้นเลือดตรงขมับปูดโปนเขาเดินไปหาดยุกที่อุ้มเธออยู่ในอ้อมแขนของเขาใบหน้าเธอนั้นซีดเผือดเข่าก็มีแผลแสดงว่าคลานหนีจากคนพวกนั้นนัยน์ตาของฝ่าบาทมีแววกังวลและเป็นห่วงคละเคล้ากัน"ฝ่าบาท..."ดยุกโค้งตัวเล็กน้อยแต่ก็ยังคงโอบกอดเธอไว้แน่นทั้งคู่เนื้อตัวเปียกปอนแนบชิดกัน"ยังไม่ตายอีกเหรอ มีกี่ชีวิตถึงยังรอดมาได้""เหตุใดฝ่าบาทจึงพูดเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ""แล้วจะทำไมล่ะ แค่ผู้หญิงคนเดียวทำคนอื่นเดือดร้อนไปทั่ว อ่อนแอจริง!"ดยุกทนอยู่กับฝ่าบาทไม่ได้แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเขาจึงเดินผ่านหน้าฝ่าบาทไปโดยไม่ฟังคำพูดของเขาทำให้เขาหันหลังไปพูดกับดยุกมันฉายแววหงุดหงิดอย่างชัดเจน"ดยุกคงจะชอบเซเรน่ามากสิท่าถึงรีบมาช่วย"เขาหันหน้ากลับมาจ้องมองใบหน้าของฝ่าบาท"ถ้ากระหม่อมพูดว่าใช่ล่ะพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาทจะยกเลิกงานแต่งงานของฝ่าบาทแล้วให้เซเรน่ามาแต่งงานก

    Dernière mise à jour : 2025-01-03

Latest chapter

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่30

    หนึ่งเดือนผ่านไป...ห้างบีบุ๊ค จำกัด...หลังจากที่ฉันกลับมาจากในนิยายทุกอย่างจบแฮปปี้ฝ่าบาทก็ขึ้นครองบัลลังก์อย่างที่เขาต้องการและมีการทำพิธีศพให้กับเซเรน่าหนึ่งร้อยวันเนื่องจากในนิยายเขียนว่าเธอป่วยและตายไป แต่ทุกคนในเมืองต่างมีความสุขอย่างที่ฉันหวังแทบวันนี้มีงานหนังสือของผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ฉันที่เป็นแฟนคลับเลยอยากจะได้ลายเซ็นสักหน่อยจึงนั่งรถมางานพอก้าวเดินเข้ามามองไปรอบๆ คนเยอะมากไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะเหมือนกันจู่ๆ ก็มีมือมาแตะไหล่ของฉันทำให้สะดุ้งเล็กน้อยกลายเป็นซันเพื่อนของฉันเอง"ไม่รอกันเลยนะเดินมาอย่างกับ มาคนเดียว" เธอทำหน้าบูดบึ้งแล้วกอดอกทำแบะปากอีกด้วยฉันเอามือไปเกาะแขนแล้วเอาหัวซบไหล่เธอ "ขอโทษกลัวจะไม่มีที่ให้ยื่นนะสิดูนั้น...""ก็จริงคนเยอะมาก อย่างกับดูดาราแน่ะ""เหมือนดาราจริงๆ แหละ"ซันเขย่งเท้ามองเข้าไปในงานเธอเข้ามาจับมือพาเดินแทรกมายื่นอยู่ตรงข้างหน้าซันกลายเป็นชอบการอ่านนิยายไปแล้วเมื่อก่อนยังบ่นฉันอยู่เลยตอนนี้กับติดเกือบทุกเรื่อง"ซันไหนติดนิยายมากกว่าฉันได้ละเนี่ย บอกว่าไม่ดีไม่ใช่เหรอ""ใครบอกฉันชอบนิยายที่สุดเลยแหละ""จ๋าๆ แม่คุณ"เมื่อได้เวลาที่จะเริ

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่29

    เสียงพูดของไลล่านั้นทำให้ฉันแทบหยุดลมหายใจจ้องมองด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อไม่คิดว่าไลล่าจะรู้เรื่องนี้เพราะอย่างนี้เธอถึงได้ทำให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง"ถึงเธอจะรู้แล้วยังไงล่ะ แค่จัดการเธอได้ทุกอย่างก็จบแล้ว""ใครบอกกันเธอต่างหากที่จะหายไปในโลกใบนี้เมื่อฉันตายเธอก็จะกลับสู่โลกของเธอ"ผ้าที่มัด ตาเธอไว้หลุดทำให้เห็นดวงตาสีแดงก่ำในตาของเธอเป็นรูปสัญลักษณ์ดวงดาวท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มฉันเงยขึ้นทุกอย่างเป็นสีแดงพระจันทร์ก็ยังเป็นสีแดงเช่นกันทุกคนรอบข้างตื่นตระหนกวิ่งกันให้วุ่น"เธอคือคนที่สร้างเรื่องนี้สินะใช่ไหมคุณนักเขียนฉันอ่านไดอารีของเธอหมดแล้ว"ไลล่ายิ้มให้กับฉัน "ใช่ฉันได้เข้ามาอยู่ในร่างไลล่า คิดว่าการเป็นนางเอกนั้นมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย ฉันพยายามทำทุกวิถีทางจะครองหัวใจฝ่าบาทแต่มันทำไม่ได้เหมือนอะไรมาขีดเส้นทางไว้พอเซเรน่าตาย มันกลายเป็นวนเวียนอยู่อย่างนี้นับครั้งไม่ถ้วนจนเธอมาสวมร่างเซเรน่าทำให้ทุกอย่างมันจบแบบที่ฉันต้องการแล้วล่ะ""แบบที่เธอต้องการคือความตายของตัวเองเหรอ แล้วทุกคนที่นี่จะเป็นยังไงถ้าฉันหายไป""ฉันตอบไม่ได้รู้แค่ว่าเธอไม่มีทางอยู่ในนิยาย

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่28

    พอพิธีการแต่งงานจบพิธีถัดไปคือการเฉลิมฉลองให้แก่เจ้าบ่าวเจ้าสาวมีราชาและราชินีนั่งอยู่บนบัลลังก์เหล่าขุนนางต่างก็ยิ้มหน้าบาน"อิจฉาเลดี้เซเรน่าได้ครอบครองฝ่าบาทมอร์ฟราน""จริง สมกับเป็นฝ่าบาทงานอลังการเหมาะสมที่สุดเลยทั้งหล่อทั้งเท่ทั้งรวย""นั้นสิ แถมฝ่าบาทกับเลดี้เซเรน่าสง่างามมากด้วย""แต่อย่างน้อยยังเหลือท่านดยุกของพวกเรานะคะ เลดี้ทั้งหลาย"ทุกคนหัวเราะพูดคุยฉันหันไปหาพี่ซีซาร์นั่งร้องไห้อยู่กับสาวๆ ของเขา"น้องสาวของข้า ออกเรือนแล้ว เหลือแต่ข้า"ถึงอย่างนั้นทุกอย่างก็ราบรื่นไปด้วยดีไม่มีอะไรมาขัดขวางสุดท้ายฉันก็ยังนึกถึงคำพูดขอไลล่าไม่เลิกอีกไม่กี่วันก็ใกล้วันประหารของเธอแล้วขณะนั้นฝ่าบาทก็เดินเข้ามาหาฉันเขากอดจากด้านหลังแผ่นอกแนบชิดแผ่นหลังฉัน"ทำไมมาอยู่ตรงระเบียงล่ะที่รัก เบื่องานเลี้ยงแล้วเหรอ""ไม่ได้เบื่อเพคะ หม่อมฉันแค่อยากสูดอากาศหน่อย ข้างในคนเยอะเกินไปเพคะ"เขาอุ้มฉันขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย"งั้นกลับกันเลยดีกว่า""ถ้ากลับราชาและราชินีกับเหล่าขุนนางจะไม่ว่าอะไรเหรอเพคะที่พวกเราทิ้งงานไว้""ไม่เป็นไรหรอกปล่อยให้เป็นหน้าที่เลขาวินเทอร์นั่นแหละ มีสิ่งส

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่27

    ฉันสังเกตไลล่าปฏิกิริยาเฉยชาแบบที่ไม่ควรเป็นมาก่อน นัยน์ตานั้นไม่สั่นคลอนแม้แต่เศษเสี้ยวเดียวไลล่าหันหลังให้กับฉันก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น"กลับไปซะเถอะ คำถามของเลดี้ฉันจะตอบก็ต่อเมื่อใกล้ถึงวันประหาร""เพราะอะไรเลดี้ถึงตอบมาในตอนนี้ไม่ได้ล่ะ""ตอนนี้เลดี้กำลังมีความสุขไม่ใช่หรือไง! ฉันตั้งใจให้เลดี้กอบโกยความสุขให้เต็มที่ก่อนจะได้ไม่เสียใจที่หลัง""หมายความว่าไงกันแน่!"ผู้คุ้มก็เดินเข้ามาบอกว่าหมดเวลาในการเยี่ยมทำให้ฉันตะโกนเรียกแต่ชื่อไลล่า เธอกลับไม่หันมามองฉันเลยผู้คุ้มปิดประตูใส่หน้าฉันเอาสะดุ้งเล็กน้อย"ยังไงฉันก็มั่นใจแล้วว่าเธอไม่ใช่คนที่นี่ โอ๊ยยย หัวจะปวดเซนส์มันบอกว่าลางไม่ดีแน่ๆ"ฉันที่กลับมาคฤหาสน์ทุกคนต่างวิ่งวุ่นเพื่อเตรียมตัวให้ทันกำหนดคือวันแต่งงานที่แสนกระชั้นชิดและท่านพ่อท่านแม่ที่ไปช่วยงานพระราชวังเตรียมของต่างๆ มีแค่ฉันคนเดียวไม่ได้ทำอะไรเดินเอ้อระเหยเป็นอากาศ"เลดี้เซเรน่า..."เสียงของดยุกเรียกฉันจากด้านหลังเลยหันหน้าไปหาดยุกเขาถือหนังสือเล่มหนึ่งมาแล้วยื่นมาให้ฉัน"หนังสือเล่มนี้เป็นของไลล่า พอดีข้าคิดว่าไม่มีอะไรเลยเอามาให้น่ะ""ทำไมถึงให้ฉันล่ะ ดยุกไม่เก็บไว้เหรอ""

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่26

    พี่ซีซาร์เดินเข้ามาดึงแขนของฉันให้ตัวไปอยู่ด้านหลังของท่านพี่"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ อย่ามาลวนลามน้องสาวกระหม่อมได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ ไม่ก็แต่งงานให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทำแบบนี้น้องสาวกระหม่อมเสียหายนะพ่ะย่ะค่ะ"ฉันที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับชะงักหันไปหาท่านพ่อท่านแม่กลับยกนิ้วโป้งขึ้นเหมือนจะเห็นดีเห็นงามกับคำพูดของท่านพี่แล้วฝ่าบาทก็มาดึงแขนขวาส่วนท่านพี่ก็มาดึงแขนซ้ายฉัน"เซเรน่า เป็นภรรยาข้าไม่ต้องห่วงข้าจะจัดงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว""แล้วจะจัดเมื่อไหร่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ยอมให้น้องสาวถูกฝ่าบาทมากอดมาหอมเด็ดขาด! น้องสาวกระหม่อมมีพ่อมีแม่น่ะพ่ะย่ะค่ะ"แต่แล้วฝ่าบาทก็เข้ามาอุ้มฉันด้วยแขนข้างเดียวทำให้พี่ซีซาร์ตกใจปล่อยมือแล้วฝ่าบาทก็อุ้มฉันเดินไปก่อนจะเอ่ยขึ้น"ไม่ต้องห่วงข้าจะทำตามประเพณีแน่ แต่ตอนนี้ข้าอยากจะอยู่กับคนรักของข้าเท่านั้นเอง"ทั้งท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ยื่นยิ้มแล้วตบมือให้สายตามองใบหน้าท่านพี่เขายิ้มอย่างมีความสุขแล้วปากเขาขยับพูดว่า มีความสุขมากๆ นะน้องพี่ ฉันยิ้มอย่างดีอกดีใจเอาใบหน้าซุกไหล่ของฝ่าบาทเมื่อเห็นครอบครัวเซเรน่านั้นยิ้มได้แถมทุกคนก็ดีมากจนคิดว่าได้กลายเป็นน้องสาวแ

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่25

    ใกล้จะเย็นแล้วขืนอยู่แบบนี้ต่อ มีหวังได้โดนฆ่าตายก่อนแน่ ตอนนี้ฝ่าบาทกับดยุกไปรวบรวมหลักฐานถึงไหนทำไมถึงได้ช้าขนาดนี้ชายสองคนเข้ามาจับตัวฉันไปมัดกับต้นไม้โดยมีพวกเอิร์ลเดินกันผลักเฝ้ายาม จู่ๆ ก็มีหินโยนมาโดนตัวสายตามองไปเจอออโรล่าทำมือรูปสี่เหลี่ยมคือฝ่าบาทได้ล้อมไว้หมดแล้ว"เหม่ออยู่ได้มีอะไรสั่งเสียก่อนตายไหมเลดี้เซเรน่า""คงจะไม่มี เพราะจะไม่มีใครรู้ว่าเลดี้เซเรน่าตายที่แห่งนี้ พื้นตรงนี้จะเป็นหลุมศพของเลดี้!"ไลล่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันในมือถือดาบมาจี้คอของฉัน เธอตรึงสายตาเย็นชาไว้ที่ฉันรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากร่าง"อุ้ยตาย อดทนไม่ไหว อยากจะฆ่าฉันให้จบๆ แล้วใช่ไหม แต่ฉันจะไม่ตายคนที่จะตายคือเลดี้ต่างหาก!""เมื่อกี้นี้...เลดี้พูดว่าไงน่ะ? " ดวงตามืดครึ้มและเคลือบแฝงความโหดเหี้ยม"ฉันบอกว่าฉันจะไม่ตายคนที่จะตายคือเลดี้ไง ฝ่าบาทจะมาเอาชีวิตของเลดี้" (ดูยัยนี่สิ?! ฉันแค่ไว้ชีวิตนิดหน่อยทำมาเหิมเกริมมันทำตัวเหมือนกับกำลังมองเหยื่ออยู่ไม่มีผิด ฉันเป็นถึงเลดี้ไลล่าที่ทุกคนรักและแห่ชมเลยนะ!) "อย่ามาพูดหมาๆ ต่อหน้าฉัน! จับนางให้แน่น"เหล่าลูกน้องสองคนเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างอย่างแรง"วันนี้แห

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่24

    ฉันที่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก้าวเข้ามาในซุ่มของเลดี้ทุกคนจ้องมองมาที่ฉัน ขณะนั้นไลล่าก็เข้ามายิ้มให้ฉันเธอคว้ามือมาจับมือฉัน"วันนี้เลดี้เซเรน่าสวยจังเลยชุดเหมาะมากถึงแม้มันจะไม่เข้ากับเลดี้เลยก็ตาม"ฉันหัวเราะออกมาโดยตั้งใจ "ฮ่าๆๆ ขอโทษด้วยคำพูดของเลดี้ไลล่ามันช่างน่าขำ กำลังอิจฉาฉันอยู่เหรอ?"สีหน้าของไลล่าบ่งบอกถึงความอิจฉาทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยความต่ำต้อย"ทำไมฉันต้องอิจฉาเลดี้ด้วยล่ะ พูดอะไรไม่เข้าท่า"ใบหน้าฉันแสยะยิ้มเหมือนตัวร้ายก้าวเข้าไปใกล้ๆ ไลล่า"แน่ใจเหรอว่าไม่ได้อิจฉา แต่แววตาเลดี้มันบอกข้าแบบนั้น น่าสงสารฝ่าบาทก็โดนแย่งไปตำแหน่งอีกเป็นได้แค่คนไร้ค่าก็เงี้ย!"เพียะ!!ไลล่าใช้ฝ่ามือฟาดลงมาที่ใบหน้าของฉันด้วยแรงโทสะทุกคนต่างตกใจด้วยท่าทีของไลล่าฉันยกมือขึ้นมาจับหน้าตัวเองแล้วยิ้มออกมาแล้วมือฉันก็ฟาดลงบนใบหน้าไลล่าด้วยแรงกลับคืนไปสองเท่าเพียะ! เพียะ!"อย่าคิดว่าตบเป็นคนเดียวนึกไม่ถึงว่า เลดี้ไลล่าก็โกรธเป็นเหรอเนี่ย ถึงได้ตบหน้าฉันต่อหน้าเพื่อนๆ ของเลดี้ แสดงว่านิสัยเลดี้เนี่ยคงจะร้ายน่าดู""แก!!" ไลล่าพูดด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยอารมณ์อาฆาต"โอ๊ะ โกรธแล้วๆๆ

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่23

    เกล็ดหิมะสีขาวบริสุทธิ์โปรยปรายลงมาราวกับปุยฝ้ายบรรยากาศเงียบสงบมีเพียงเสียงฝีเท้าที่ดังแผ่วเบาบนพื้นหิมะฉันอยู่ในอ้อมแขนของฝ่าบาทมอร์ฟรานเขาทรงอุ้มฉันไว้แนบอกอย่างทะนุถนอมความอบอุ่นจากร่างกายของเขาช่วยคลายความหนาวเย็นให้กับฉัน"ฝ่าบาททำไมถึงอุ้มหม่อมฉันล่ะเพคะ ให้หม่อมฉันเดินเองก็ได้นะเพคะ""พื้นมันเย็นเท้าเล็กๆ เดี๋ยวก็โดนหิมะกัดเป็นแผลพอดี"หลังจากที่เขาสารภาพรักกับฉันเขาก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคนแต่ความปากไม่ตรงกับใจยังอยู่ไม่เปลี่ยนยิ่งมองใบหน้าฝ่าบาทนั้นเขาช่างอ่อนโยนมากจริงๆ แทบมีมุมน่ารักเยอะถึงจะทำตัวซึนไปบ้าง"แล้วทำไมฝ่าบาทถึงมาอยู่แถวนี้เพคะ ปกติฝ่าบาทจะยุ่งมากไม่ใช่เหรอนี่เหมือนฝ่าบาทว่างมากเลยเพคะ"เขาหยุดเดินแล้วก้มลงมามองฉัน "ข้าว่างเฉพาะแค่เจ้านั้นล่ะ"คำพูดของเขาที่ฉันได้ฟังเบือนหน้าหนีแสร้งหลบตาอย่างเขินๆ ให้ตายเถอะ เขินสุดอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ต้องเก็บอาการเดี๋ยวฝ่าบาทตกใจการกระทำของฉัน เขาที่เดินใกล้จะถึงพระราชาวังสายตาเห็นเซเรน่าหลับเลยเอามือประคองหัวเธอให้ซบอกดีๆ ขาก้าวเข้ามาเลขาวินเทอร์เอาเสื้อคลุมมาใส่ให้อีกชั้น"วินเทอร์ส่งจดหมายไปให้ซีซาร์ว่าเซเรน่าจะนอนพักท

  • เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย   ตอนที่22

    ฉันลืมตาตื่นขึ้นมารอบข้างเป็นแม่น้ำสีดำเท้าฉันยื่นอยู่บนผิวน้ำโดยที่ไม่จมรอบข้างเป็นท้องฟ้ายามสว่างไสวเท้าค่อยๆ เหยียบน้ำเดินไปจู่ๆ ก็วาปมายังห้องนอนในปัจจุบันของทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่มีใครพ่อแม่กลับไม่มาหาฉันเลยแล้วก็วาปมาที่ครอบครัวพ่อ รอยยิ้มของเขานั้นเป็นอะไรที่ฉันชอบมากที่สุดแม้จะไม่เห็นอีกแล้วก็ตามฉันยังหวังว่าให้พวกเขาจะนึกถึงฉันบ้างก็ดีแล้วภาพก็หายไปพบกับเซเรน่าในชุดเดรสสีขาวเส้นผมสลวยยิ้มให้ฉัน ใบหน้าที่อ่อนโยน"ขอบคุณที่เธอทำเพื่อฉันและต่อจากนี้ ฉันก็ขอให้เธอพบความสุขอีกไม่นานเธอจะได้กลับไปอยู่ที่ตัวเองควรอยู่น่ะ""เดี๋ยวสิ!! อย่าพึ่งไป เซเรน่า!!!"ร่างกายสะดุ้งตื่นขึ้นมาเหงื่อกาฬแตกพลักเสียงหอบเล็กน้อยกระทบกับแผลทำให้รู้สึกเจ็บเล็กน้อยมือไปสัมผัสอะไรนุ่มๆ เข้าเลยหันไปเป็นมือของฝ่าบาทเขาที่นอนซบอยู่ข้างตัวฉันเพียงมองเขาคล้ายโลกทั้งใบหยุดหมุนฉันเลยนอนตะแคงขวาเพื่อจะได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของฝ่าบาทมือเอื้อมไปจับแก้มนิ้วโป้งลูบเบาๆ"นี่เราชอบฝ่าบาทจริงๆ งั้นเหรอ ไม่เห็นจะรู้ตัวเลย"ในยามที่ฉันเป็นอะไรไปเขาจะเป็นคนแรกที่ฉันเจอก่อนเสมอหรือเข้ามาช่วยฉันดังนั้นเขาจึงคอยอยู่ข้างๆ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status