ตอนที่13

ผืนน้ำในแม่น้ำสะท้อนแสงอาทิตย์ตกเป็นประกายระยิบระยับ

ก่อนที่ฝ่าบาทจะเจอดยุกเขาเร่งรีบฝีเท้าของม้าให้มาถึงเร็วที่สุดแต่ช้าไปก้าวเดียวสายตาเห็นดยุกอุ้มเซเรน่าขึ้นมาจากแม่น้ำแล้วเห็นเขาจูบเซเรน่ามือฟาด ไปที่ต้นไม้อย่างแรงจนเลือดออกเปลวไฟแห่งโทสะแผดเผาในหัวใจกัดฟันกรอดเส้นเลือดตรงขมับปูดโปน

เขาเดินไปหาดยุกที่อุ้มเธออยู่ในอ้อมแขนของเขาใบหน้าเธอนั้นซีดเผือดเข่าก็มีแผลแสดงว่าคลานหนีจากคนพวกนั้นนัยน์ตาของฝ่าบาทมีแววกังวลและเป็นห่วงคละเคล้ากัน

"ฝ่าบาท..."

ดยุกโค้งตัวเล็กน้อยแต่ก็ยังคงโอบกอดเธอไว้แน่นทั้งคู่เนื้อตัวเปียกปอนแนบชิดกัน

"ยังไม่ตายอีกเหรอ มีกี่ชีวิตถึงยังรอดมาได้"

"เหตุใดฝ่าบาทจึงพูดเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ"

"แล้วจะทำไมล่ะ แค่ผู้หญิงคนเดียวทำคนอื่นเดือดร้อนไปทั่ว อ่อนแอจริง!"

ดยุกทนอยู่กับฝ่าบาทไม่ได้แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเขาจึงเดินผ่านหน้าฝ่าบาทไปโดยไม่ฟังคำพูดของเขาทำให้เขาหันหลังไปพูดกับดยุกมันฉายแววหงุดหงิดอย่างชัดเจน

"ดยุกคงจะชอบเซเรน่ามากสิท่าถึงรีบมาช่วย"

เขาหันหน้ากลับมาจ้องมองใบหน้าของฝ่าบาท

"ถ้ากระหม่อมพูดว่าใช่ล่ะพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาทจะยกเลิกงานแต่งงานของฝ่าบาทแล้วให้เซเรน่ามาแต่งงานก