เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ ๓๖ ‘อ้อมกอดที่คุ้นเคย’
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-25 23:25:58บทที่เกี่ยวข้อง
เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๗ ‘จีบเมียครั้งแรก’
ถ้าตามปกติทั้งราชันและใบบัวต้องตื่นแต่เช้ามืดเพื่อกินข้าวและรีบออกเดินทางต่อ แต่อากาศที่เย็นและความเงียบสงบกลางป่า รวมถึงอ้อมแขนจากราชันทำให้ใบบัวเกียจคร้านกว่าที่เคย เธอตื่นแล้วแต่ยังนอนนิ่งไม่ยอมขยับ นึกอยากให้เวลามันเดินช้าลงสักหน่อย เผื่อว่าเธอจะนอนซุกตัวในอ้อมแขนจอมโจรได้นานกว่านี้ราชันเองก็ตื่นสักพักแล้ว แขนของโจรหนุ่มชาไปทั้งแถบเพราะเมื่อคืนเขายกแขนให้ใบบัวหนุนแทนหมอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีเสียงบ่นจากราชันแม้แต่คำเดียว และแม้เขาจะรู้ว่าใบบัวตื่นแล้วแต่ก็ไม่คิดเอ่ยเร่ง อยู่แบบนี้มันดีกว่าต้องตื่นออกไปขี่ม้าเป็นไหน ๆจ้อก~ทว่าร่างกายมันดันซื่อตรงเกินไป หัวใจสั่งให้ใบบัวนอนอยู่แบบนี้อีกสักพัก แต่ท้องของเธอกลับร้องจ้อกออกมาเสียงดังเพราะความหิว“หิวแล้วหรือ” ใบบัวแอบไม่พอใจที่ราชันถามย้ำ แค่นี้เธอก็อับอายจะแย่ “พี่จะไปทำมื้อเช้าให้ ใบบัวนอนต่อก็ได้”“นอนไม่ลงแล้วจ้ะ”ใบบัวพยุงกายขึ้นนั่ง มือสางเส้นผมที่พันกันให้เข้าทรง คิ้วเรียวยกขึ้นน้อย ๆ เมื่อราชันยังนอนอยู่เหมือนเดิมไม่มีทีท่าว่าจะลุกแต่อย่างใด“พี่ราชันไม่ลุกหรือ”“พี่ เอ่อ...”ราชันพยายามจะลุก แต่ท้ายที่สุดก็กลับไปนอนแผ่หราเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๘ ‘ผู้บุกรุก’
มันคงเป็นสัจธรรมของชีวิต ที่ไม่ว่าจะความทุกข์หรือความสุขมันไม่เคยอยู่กับมนุษย์ได้ตลอดไป ใบบัวรู้เรื่องนี้ดี แต่ก็ไม่คิดว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมันจะผ่านไปไวขนาดนี้“ใบบัว หนีไปก่อน”จอมโจรเอ่ยเสียงเครียด ดวงตาที่เมื่อชั่วยามก่อนเต็มไปด้วยความสุขวาวโรจน์ไปด้วยไฟแห่งโทสะ เขามองภาพของหมู่บ้านที่ไม่เหมือนเดิมด้วยความโกรธแค้น“พี่ราชัน”“หนีไป หาที่ซ่อนตัว อย่าออกมาจนกว่าพี่จะชนะ” ราชันย้ำหนักแน่น พลางยัดถุงทองหลายบาทใส่มือน้อย “แต่ถ้าหากพี่ไม่ชนะ.. ใบบัวจงหนีไปให้ไกล เอาทองที่พี่ให้ไปตั้งต้นใหม่ แล้วลืมพี่เสีย”“พี่ราชัน! ไม่!”“ไป! ใบบัว รีบไป พี่ไม่อยากให้ใบบัวเป็นอะไรไป ได้โปรด..”โจรหนุ่มขอร้องพร้อมกับดวงตาทั้งสองข้างที่แดงก่ำ เขาไม่ได้อยากแยกจากดวงใจ แต่เขาคงตายทั้งเป็นถ้าหากร่างกายนี้ได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายก้อย“พี่ราชันเองก็ห้ามเป็นอะไรไป ไม่อย่างนั้นใบบัวจะเกลียดพี่ ต่อให้พี่ตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ใบบัวก็จะตามไปเกลียด! ฮึก”ใบบัวสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดต่อโชคชะตาที่แสนโหดร้าย ทำไมกัน.. เมื่อชั่วยามที่แล้วเธอเพิ่งยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุข จะให้เธอมีความสุขได้นานกว่านี้ไม่ได้เลยหรืออย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๙ ‘ใครฉลาดกว่า คนนั้นชนะ’
ก่อนเกิดเรื่องราวทั้งหมดใบบัวนั่งตัวแข็งทื่อบนรถผู้กองหนุ่ม ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้แล้วมันอึดอัด ไม่ใช่แค่เพราะราชันสั่งไว้ว่าห้ามเข้าใกล้ แต่เป็นเพราะนายตำรวจผู้นี้มีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า.. อันตราย“เรื่องเมื่อวันก่อนจบลงด้วยดีไหมครับ”“เรื่องนั้นไม่มีอะไรแล้วจ้ะ”“คนรักคุณขี้หึงน่าดู”ใบบัวยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอภาวนาให้ถึงตัวเมืองเสียที เพราะยิ่งอยู่บนรถคันนี้ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก“คุณชื่อใบบัวหรือครับ”“จ้ะ”“ผมชื่อมานพ เป็นผู้กองที่นี่ เรียกพี่มานพก็ได้นะครับ”“จ้ะ ผู้กองมานพ”ตำรวจหนุ่มหน้าเสียทันทีที่โดนหักหน้ากันอย่างซึ่ง ๆ หน้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ หญิงสาวตัวหอมคนนี้ถูกใจนายตำรวจที่ไม่เคยสนใจเรื่องใดนอกจากเงินทองและอำนาจเหลือเกิน มานพตั้งใจไว้ว่าหากล้มราชันได้เมื่อไหร่ ใบบัวนี่แหละที่เขาจะตบแต่งเป็นเมียมานพไม่รังเกียจใบหน้าที่มีตำหนิ เพราะเขาลอบติดตามราชันมาหลายครั้ง ได้เห็นธรรมชาติของใบบัวที่ไร้การปรุงแต่ง เขาชื่นชอบเสียงหวาน ๆ รอยยิ้มอ่อนโยน ผิวขาวนวลและรูปร่างอวบอิ่มเต็มมือ เมื่อวันก่อนที่ได้กอดมานพแทบไม่อยากปล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๐ ‘ต่างกรรมต่างวาระ’
“พี่ราชัน ไหวไหมจ๊ะพี๋” สองร้องถามเมื่อใบบัวหิ้วปีกราชันลงมาจากแท่นไม้ สภาพของจอมโจรไม่สู้ดีเพราะถูกผู้กองชั่วกระทืบจนยับเยิน"ห่วงแต่กู ห่วงตัวมึงเองเถอะ"ถ้าราชันว่าหนักแล้ว สองคงหนักกว่าหลายเท่า เพราะสภาพหน้าของมันแทบดูไม่ได้ หัวแตก คิ้วแตก โหนกแก้มเป็นแผลลึกมีเลือดไหลอาบ ในโพรงปากมีแต่เลือด จะพูดแต่ละคำโลหิตสีแดงสดก็ซึมไหลออกมาเป็นภาพที่น่าสยดสยองชาวบ้านที่ได้อิสระช่วยกันจับพวกตำรวจไปมัดไว้ รอให้ราชันเป็นคนตัดสินโทษพวกมันเอง หลายคนเข้ามาขอโทษใบบัว แต่สาวน้อยไม่ถือสาอะไร“ไอ้กำนันมิ่งเล่า”“มัดรวมกับพวกนั้นแล้วจ้ะ ฉันเจอมันสลบอยู่บนเรือนแม่อ่อน”“จริงสิ แล้วแม่อ่อนหายไปไหน” ราชันถามพลางมองหาแม่อ่อน เขาเพิ่งสังเกตว่าแม่อ่อนไม่ได้อยู่ในกลุ่มชาวบ้านตั้งแต่แรกแล้ว“แม่อ่อนเข้าถ้ำจำศีลเมื่อวันก่อนนี้เองจ้ะ”“ดีแล้ว ฉันคิดว่าแม่อ่อนถูกทำร้าย”“อันที่จริง... ใบบัวเจอแม่อ่อนถึงได้กลับมา” หญิงสาวสารภาพ “ถ้าหากไม่ได้แม่อ่อนใบบัวเองก็คงเตลิด”“แล้วตอนนี้แม่อ่อนอยู่ที่ไหน”“ข้าอยู่นี่” เสียงแหบพร่าของแม่อ่อน ทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว “ขอโทษด้วยที่มาช้า แต่ข้าไปเตรียมของสำคัญมา”“แม่อ่อนจ๊
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๑ ‘ยอมได้ทุกอย่าง’
“เจ็บไหมจ๊ะ”ใบบัวแตะปลายนิ้วลงบนแผลที่เริ่มตกสะเก็ด ดวงตากวางมีร่องรอยของความหวาดหวั่น แผลที่ใบหน้าคมคร้ามอย่างไรก็ต้องเป็นแผลเป็น แต่คนที่กำลังจะเสียโฉมกลับไม่สะทกสะท้านสักนิด“ยิ้มอะไรของพี่” ใบบัวถามพร้อมใบหน้าที่งอง้ำราชันทำเป็นเล่นไปได้ มีแผลที่หน้ามันไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป ใบบัวเองก็ต้องใช้เวลานานกว่าจะก้าวผ่านคำล้อเลียนจากคนอื่นมาได้“พี่มีความสุข พี่ก็เลยยิ้ม”“มีความสุขที่หน้าเสียโฉมแบบนี้หรือจ๊ะ”“เปล่า”ราชันกอบกุมมือนุ่มมาจูบเบา ๆ ดวงตาคมกริบช้อนมองใบบัวหวานล้ำจนสาวน้อยทนสายตานั้นไม่ไหว ต้องรีบเบนสายตาหนีไปทางอื่น“พี่มีความสุขเพราะใบบัวห่วงพี่”“ปล่อยใบบัวเถิดจ้ะ ใบบัวจะทำแผลให้”“แค่ได้เห็นหน้าใบบัวแผลพี่ก็หายดีแล้ว”"พี่ราชัน ไปกินอะไรผิดสำแดงมาถึงได้พูดเจือยแจ้วไม่หยุด หากไม่ให้ใบบัวทำแผลก็ปล่อย ใบบัวจะไปดูตาอิ่ม” ใบบัวสะบัดมือหนี ก้มหน้าลงจนปลายคางชิดอกเพื่อซ่อนความขวยเขินที่ปรากฎขึ้นชัดบนแก้มทั้งสองข้าง“ไม่เอา” ราชันรีบคว้าแขนเรียวไว้ “ใบบัวทำแผลให้พี่นะ ตาอิ่มมีสวยกับแม่อ่อนดูแลอยู่แล้ว พี่นี่สิไม่มีใครดูแลเลย”“เช่นนั้นก็เลิกพูดไปเรื่อย ใบบัวจะได้ทำแผลให้”“จ้ะ พี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๒ ‘ห่างสามวันพี่แทบขาดใจ’
“ราชันกับใบบัวจะแต่งงานกัน! เมื่อครู่ฉันเห็นราชันขอใบบัวแต่งงานที่ริมลำธาร กอดจูบกันหวานจนมดขึ้นเชียวล่ะ”ข่าวที่ราชันขอใบบัวแต่งงานแพร่สะพัดอย่างรวดเร็ว เรือนแม่อ่อนที่ตอนนี้คราคร่ำไปด้วยผู้คนกว่าครึ่งหมู่บ้านกลายเป็นแหล่งกระจายข่าวชั้นดี ทุกคนมีสีหน้าตื่นตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น“ข่าวดีนี่หว่า หมู่บ้านเราไม่มีงานมงคลมานานแล้ว”“จริงด้วย แบบนี้ต้องล้มหมูล้มวัวมาเลี้ยงฉลอง”“เป็นเรื่องจริงหรือ สองคนนั้นเพิ่งกลับมาคืนดีกัน เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ”ชาวบ้านบางส่วนไม่เชื่อข่าวลือง่าย ๆ ถึงราชันกับใบบัวจะมีท่าทีที่ดีต่อกันกว่าแต่ก่อน แต่เรื่องที่ต้องเสียลูกไปมันก็ไม่ใช่บาดแผลเล็กน้อยที่จะหายไปได้อย่างรวดเร็ว“จริงซี่ ฉันได้ยินกับหู เห็นมากับตา ราชันคุกเข่าขอใบบัวแต่งงานเลยนะ!”“ฉันว่า ถามพี่ราชันเองดีกว่า” สองเดินขึ้นมาบนเรือนพร้อมมะลิที่หน้าแดงก่ำ กลีบปากบวมเจ่อ “มานู่นแล้ว”รอเพียงไม่กี่อึดใจราชันและใบบัวก็เดินขึ้นมาบนเรือน ทั้งสองหยุดชะงักเพราะรู้สึกว่าสายตาทุกคู่มองมาแปลก ๆ“เอ่อ ทำไมมองแบบนั้นจ๊ะ”“ก็...”“เปล่า! มะ ไม่มีอะไรนี่ เนอะพวกเรา!”“จริงหรือจ๊ะพี่สอง”“จ้า ไม่มี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๓ ‘วันที่รอคอย’
บรรยากาศหมู่บ้านกลางหุบเขาในวันนี้ครึกครื้นกว่าทุก ๆ วัน ผู้คนต่างตื่นลืมตาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพื่อจัดเตรียมงานมงคลเรือนขนาดกว้างของใบบัวถูกตกแต่งด้วยดอกไม้ป่านานาพันธุ์กลิ่นหอมฟุ้ง ตะเกียงหลายสิบตัวถูกจุดขึ้นและวางให้แสงสว่างไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากมายสลับกันเดินขึ้นลงเรือนจนหัวกระไดไม่แห้งเจ้าของเรือนถูกจับหมุนเป็นตุ๊กตาในห้องโดยที่มีสาว ๆ หลายคนมาช่วยกันแต่งตัว แต่งหน้า และทำผมให้ เส้นผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นและประดับด้วยดอกไม้สดสีขาวสะอาด ใบหน้าขาวใสตกแต่งด้วยสีสันจาง ๆ ดูสดใสขึ้นเป็นกอง ริมฝีปากอวบอิ่มถูกเติมเต็มจนเด่นชัด“สวย” มะลิมองหญิงสาวในชุดขาวบริสุทธิ์ด้วยความภาคภูมิใจ “ใบบัวสวยมากนะวันนี้”“ไม่หรอกจ้ะ ใบบัวไม่สวยเลย”ใบบัวปฏิเสธเสียงแผ่ว เธอไม่สวยอย่างที่มะลิพูดแน่ ๆ เพราะใบหน้าซีกหนึ่งมีร่องรอยน่าเกลียดแบบนี้“ให้พี่ราชันตัดสินเถอะ”มะลิคร้านจะต่อความยาวสาวความยืด พูดไปใบบัวก็ไม่เชื่อ คงต้องให้ราชันบอกเองว่าเจ้าสาวในวันนี้สวยงามเพียงใดงานแต่งงานตามความเชื่อของหมู่บ้านจะจัดขึ้นช่วงเช้าและหลังพระอาทิตย์ตกดิน บ่าวสาวต้องไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่และกล่าวคำสาบานต่อกันระหว่างพระอาทิตย์ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๔ ‘ความรัก ความกลัว’ NC-15
ราชันกำลังหงุดหงิด ทั้ง ๆ ที่เขาประกาศไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะไม่อยู่ร่วมงานฉลอง แต่ก็เหมือนว่าทุกคนกำลังรวมหัวกันกลั่นแกล้งเขา ใบบัวถูกดึงไปคุยกับคนนั้นที คนนี้ที ตั้งแต่ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และผีสางเสร็จ จนตอนนี้ก็ปาไปสามทุ่มกว่าแล้ว“ใบบัว ไปพักกันเถิด” ราชันสะกิดแขนนุ่ม ทว่าพอใบบัวทำท่าเหมือนจะตามใจก็ถูกดึงแขนไปอีกทางทันทีราชันชี้หน้าสองอย่างแค้นเคือง อย่าให้ถึงคิวเขาบ้างก็แล้วกัน จะเล่นให้ต้องคลานเข่ามาอ้อนวอนเลยทีเดียวเชียว“พี่ราชัน เอาหน่อยไหมพี่”แก้วยาดองถูกยื่นมาตรงหน้า ราชันรับมากระดกลงคอรวดเดียวด้วยความหงุดหงิด“ใจเย็นสิพี่” กล้าปลอบประโลม “เพิ่งสามทุ่มเอง”“กูอยากนอนกอดเมียจะแย่ ทุกคนกำลังแกล้งกู”ราชันไม่ได้คิดไปเอง ชาวบ้านกำลังแกล้งเขาจริง ๆ โดยเฉพาะไอ้สอง ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าหงุดหงิด“พี่คิดมาก ทุกคนแค่อยากคุยกับใบบัว”“เหอะ”ราชันส่งเสียงขึ้นจมูก จะอยากคุยอะไรนักหนา วันอื่นมีให้คุยเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยเล่า“เอายาดองมาอีกสิ กูจะกินย้อมใจ”..“พี่ราชันเมาหรือจ๊ะ”“ใบบัว ใบบัวจ๋า มาให้ผัวจูบหน่อยสิจ๊ะเมียจ๋า”ใบบัวหน้าซีดเมื่อกลับมาพบกับราชันที่เริ่มยืนไม่ตรง ดวงตาทั้งส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
บทล่าสุด
เมียโจร NC-25 ปัจฉิมบท ‘พี่ช้างมีน้องเป็นหนูนา!’
หมู่บ้านกอบัวเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีประชากรราวห้าสิบครัวเรือน ชาวบ้านมีรายได้จากการค้าขายพืชผลทางการเกษตร นับว่าโชคดีที่ราชันได้ผืนดินตรงนี้มา เพราะมันอุดมสมบูรณ์และปลูกพืชผักผลไม้ได้ทั้งปี อากาศไม่ร้อนมาก และยังมีน้ำไหลผ่านแม้ในหน้าแล้ง ชาวบ้านจึงไม่เคยต้องอดยาก ทั้งยังนำผลผลิตออกไปขายสร้างรายได้ให้ครอบครัวได้อีกด้วยหลังจากฝึกงานและสอบปฏิบัติผ่าน ราชันก็ขนลูกเมียกลับมายังหมู่บ้านทันที ใบบัวนั้นบ่นทุกวันว่าไม่ชอบเมืองหลวง คนเป็นผัวจึงไม่อยากโอ้เอ้อยู่ที่นั่นนานอยู่บ้านตัวเองมันดีกว่าเป็นไหน ๆ“ค่อย ๆ เดินคนดี” ฝ่ามือใหญ่โอบประคองร่างเมียรักอย่างเบามือ “อีกนิดเดียว อึ๊บ!”“ร้อน”เพียงแค่คำพูดเดียวราชันก็รีบหยิบพัดขึ้นมาโบกตรงหน้า สีหน้าหงุดหงิดของเมียรักดูผ่อนคลายขึ้นให้คนเป็นผัวได้เบาใจใบบัวเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อห้าเดือนก่อน ตอนนั้นเขาและครอบครัวย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ได้เพียงสองเดือน เช้าวันหนึ่งใบบัวมีอาการอ่อนเพลียและหงุดหงิดง่าย อะไรไม่ถูกใจเพียงเล็กน้อยก็พร้อมจะโวยวายทุกเมื่อ คราแรกราชันคิดว่าเป็นเพราะอากาศหรือไม่ก็สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป จนกระทั่งอีกสามวันต่อมาใบบัวกลับอาการห
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๒ ‘บ้าน’
ใบบัวกลับบ้านมาพร้อมกับความโกรธและความเสียใจ ดีแค่ไหนที่ครานี้เธอไม่ได้พาลูกชายไปด้วย ไม่อย่างนั้นลูกคงเสียใจมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่าที่ไม่ได้เจอหน้าพ่อหากไม่ใช่เพราะใบบัวรู้สึกแปลกใจกับจดหมายฉบับล่าสุด ที่ราชันบอกว่าไม่ต้องมาเยี่ยมหากันสักเดือนแล้วตัดสินใจนั่งรถไฟไปหา เธอก็คงกลายเป็นคนโง่งมที่ไม่รู้อะไรเลยต่อไป และคงไม่มีวันได้รู้ว่าราชันนั้นกำลังโกหกหลอกลวงกันถึงขั้นนี้ผู้ชายเฮงซวย!ป่านนี้คงมีความสุขกับรักใหม่ ผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว ปล่อยให้เธอรอคอยเหมือนคนโง่ตั้งสามปี ช่างเสียเวลาเสียจริงใบบัวนั้นไม่มีแม้สักวันจะเลิกรักราชัน ต่อให้ติดคุกติดตารางใบบัวก็ยังเฝ้ารอเสมอ จะสามปีสิบปีก็ยังรอไม่เปลี่ยนแปลง ใช่ว่าที่ผ่านมาจะไร้คนมาเกี้ยวพาราสี ทว่าเธอรักมั่นเพียงราชัน รอเพียงราชันคนเดียวไม่เคยหันไปทางอื่นแม้แต่เพียงหางตานี่หรือคือสิ่งที่คนจงรักภักดีแบบเธอได้รับตอบแทน“แม่จ๋าทำอะไร”“เก็บเสื้อผ้าจ้ะ”“แม่จ๋าจะไปไหนจ๊ะ”“แม่ไม่ได้ไปไหน” ดวงตากวางวาวโรจน์ เธอไม่ร้องไห้หรอก เธอไม่อยากเสียน้ำตาให้คนเฮงซวย “คนบางคนต่างหากที่ต้องไป”เรือนนี้เป็นเรือนของเธอ คนที่ต้องไปคือคนทรยศต่างหาก เธอไม่
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๑ ‘คนใจร้าย’
“แม่จ๋า” เสียงใส ๆ ของลูกชายปลุกให้ใบบัวตื่นจากภวังค์ “ย้องไห้ทะมาย”มือเล็กพยายามเช็ดน้ำตาบนแก้มนวล เด็กชายเบะปากอยากจะร้องไห้ตามเมื่อเห็นน้ำตาของแม่“แม่เปล่าจ้ะ”“เด็กดี ต้อมม่ายโกหกน้า”ใบบัวหลุดหัวเราะกับคำพูดคำจาของลูกน้อย คชสารอายุเกือบสองขวบ อยู่ในวัยกำลังพูดกำลังจำ ไม่ว่าจะสอนอะไรก็เชื่อฟังทุกอย่าง“แม่คิดถึงพ่อ”"เดี๋ยวพ่อกาบมา" เด็กน้อยพูดตามที่แม่บอก เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว แม่ใบบัวพร่ำบอกแบบนี้มาตลอด“ใช่จ้ะ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว”..หนึ่งปีต่อมาเวลาเดินไวจนน่าใจหาย ทว่ามันกลับยาวนานในความรู้สึกของทั้งคนที่รอ และคนที่ถูกคุมขัง ราชันอดีตจอมโจรนั่งเหม่อมองท้องฟ้าและนกที่บินไปมาด้วยความริษยา มันดูเป็นอิสระและมีความสุขกับการโบยบิน ต่างจากตัวเขาที่ต้องถูกจองจำในเรือนจำที่มีผู้คุมมากมายเขาคิดถึงใบบัว คิดถึงลูกชาย ไม่รู้ว่ายามนี้เมียรักจะทำอะไรอยู่ราชันไม่ได้พบใบบัวบ่อยเท่าไหร่นัก เพราะเขาถูกคุมขังที่เมืองหลวง ใบบัวที่อยู่ตอนเหนือของประเทศไม่สะดวกเดินทางบ่อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเมียรักก็มักจะนั่งรถไฟพาลูกมาเยี่ยมหาเดือนละครั้งเป็นอย่างน้อย รวมถึงส่งจดหมายมาหาอาทิตย์ละครั้งไม่เคยข
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๐ ‘เสียสละ’
“พี่ราชันเองก็มีลูก ย่อมต้องเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่” เสียงสั่นเครือทั้งอ้อนวอนทั้งตำหนิอยู่ในที “เราไม่อาจอยู่แบบบ้านป่าเมืองเถื่อนได้ ลูกหลานเราต้องได้เรียน ได้รับการช่วยเหลือจากรัฐ”ช่วงเกือบสองปีที่ผ่านมาหลังจากเปลี่ยนที่ตั้งของหมู่บ้าน ราชันก็ตัดสินใจยกเลิกวิถีชีวิตแบบโจร เขาและชาวบ้านใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป ปลูกข้าวปลูกผักเลี้ยงสัตว์ขายหารายได้เข้าหมู่บ้าน มีการติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอก ไปมาหาสู่กัน หลายคนพบรักกับคนข้างนอกและพากลับมาสร้างครอบครัว จากที่มีชาวบ้านไม่ถึงร้อยคน วันนี้มีผู้อาศัยราวสี่สิบครัวเรือนหรือเกือบสองร้อยชีวิตแล้วทว่า หมู่บ้านที่เริ่มขยายใหญ่เป็นหมู่บ้านที่ยังไม่ได้รับการจัดตั้งตามกฏหมาย สวัสดิการจากรัฐยังเข้าไม่ถึง และหากยังไม่รีบจัดตั้งหมู่บ้านให้ถูกต้อง วันข้างหน้าพวกเขาอาจจะถูกไล่ที่โดยไม่เป็นธรรม นั่นคือสาเหตุที่พักนี้ราชันมักจะได้ยินประโยคพวกนี้จากชาวบ้านเสมอ และส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้มาอยู่ใหม่ที่ต้องการความเจริญมากกว่าวิถีเดิม ๆ ที่ไม่ต่างอะไรจากคนป่า“หากยื่นเรื่อง อดีตที่ฉันทำไว้คงถูกขุด”นี่เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ราชันยังคงลังเล หากจะจัดตั้งหมู่บ้านเรื่อ
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๙ ‘พี่ช้าง’
ย่างเข้าเดือนที่เก้า ใบบัวมีอาการปวดเมื่อยมากขึ้นเพราะท้องที่ขยายใหญ่ เดิมทีร่างกายของเธอไม่ได้ผอมแห้งแต่ก็นับว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เมื่อต้องมาโอบอุ้มท้องขนาดใหญ่จึงรู้สึกเหนื่อยง่าย ปวดเนื้อปวดตัวเป็นประจำราชันคอยดูแลเมียรักอย่างดี เขาเปลี่ยนที่นอนให้เมียใหม่ ซื้อเบาะนั่งนุ่ม ๆ มาให้เมียนั่ง คอยบีบนวดไม่ห่าง ทำหน้าที่ผัวที่ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง เมียอยากได้อะไรราชันหามาให้ทุกอย่าง ใคร ๆ ก็บอกว่าใบบัวโชคดีที่ได้ผัวเข้าใจคนท้องอย่างราชันแต่ราชันกลับเถียงทุกครั้งว่าเป็นตัวเขาต่างหากที่โชคดี ใบบัวเสียสละเหลือเกิน ชายหนุ่มเห็นท้องที่ใหญ่ขนาดนี้ก็ได้แต่คิดว่าใบบัวหายใจออกหรือไม่ นอนหลับสนิทบ้างหรือเปล่า จะหนักแค่ไหนที่ต้องอุ้มเด็กคนหนึ่งไว้ตลอดเวลาก่อนท้องใบบัวจะเข้านอนทีหลังและตื่นก่อนราชันเสมอ แต่หลังจากเข้าเดือนที่เจ็ดใบบัวก็นอนมากขึ้น เธอเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำและตื่นสาย หน้าที่ภรรยาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป แต่แทนที่ราชันจะรู้สึกไม่พอใจ เขากลับยินดีกินอาหารที่ไม่ถูกปากเพื่อให้เมียได้นอนพักผ่อนนานขึ้นกว่าเดิม“พี่รักใบบัวเหลือเกิน”ราชันจุมพิตปรางนวลเนียน นับวันความรักของเขายิ่งมากล้น ไม่มีท
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๘ ‘พิษรัก’
“ค่อย ๆ นะ ค่อย ๆ เดินจ้ะใบบัว ไม่ต้องรีบ”ทันทีที่ร่างอุ้ยอ้ายปรากฎตัวสองก็รีบปรี่เข้าไปดูแลอย่างรวดเร็ว ทว่าใบบัวกลับส่ายหน้าเบา ๆ แล้วชี้ไปด้านหลัง“พี่สองช่วยไปดูพี่ราชันหน่อยได้ไหมจ๊ะ ตั้งแต่เช้ายังอ้วกไม่หยุดเลย”“ห้าเดือนกว่าแล้วนา ทำไมถึงยังแพ้หนักแบบนี้”ใบบัวตั้งท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้ว ท้องสาวขยายใหญ่จนเริ่มเดินลำบาก ปกติในเวลานี้อาการแพ้ท้องจะเริ่มหายไป แต่ราชันที่รับหน้าที่แพ้ท้องแทนเมียกลับยังมีอาการเหมือนเดิมไม่ลดน้อยลงถ้าบอกว่าลูกแกล้ง ลูกคงแค้นมากจริง ๆ“อย่างนั้นพี่ไปดูพี่ราชันก่อนแล้วกัน”“จ้ะ”“ไม่ต้อง” พูดถึงราชัน ราชันก็มา ร่างกำยำยืนใช้สองมือค้ำยันกรอบประตูด้วยท่าทางโรยแรง “มึงดูใบบัวไปให้ดี อย่าให้สะดุดเชียว”“พี่สองไปดูแลพี่ราชันดีกว่า ใบบัวไม่เป็นอะไร”“สอง มึงดูแลใบบัวนั่นแหละ กูชินแล้ว”“แต่พี่ราชันหน้าซีดมากนะจ๊ะ”“พี่ไม่เป็นอะไรเลยใบบัว ห่วงตัวเองเถิด ถ้าใบบัวเป็นอะไรพี่คงขาดใจตาย”“เอ่อ..”สองที่เป็นคนกลางทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองสองผัวเมียที่ต่างคนต่างห่วงหากันจนโยนให้เขาไปดูแลอีกฝ่ายตาปริบ ๆ“อ่า เอาแบบนี้ดีกว่า ฉันดูแลพี่ราชัน ส่วนแม่มะลิก็ดูแลใบบัว”
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๗ ‘แพ้ท้องแทนเมีย’
“อะไรนะจ๊ะ”ใบบัวถามราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง เธอยกถ้วยข้าวต้มขึ้นดม แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆไม่เห็นมีกลิ่นเหม็นเลย คนอื่น ๆ ก็กินได้ปกติ และดูท่าทางเอร็ดอร่อยมากด้วย แล้วทำไมผัวเธอถึงได้เป็นแบบนี้จู่ ๆ ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจมากมายก็ตีพุ่งขึ้นมา ใบบัวเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มให้ใครหลายคนตื่นตระหนกที่ตกใจกว่าใครคงไม่พ้นราชัน“ใบบัว อย่าร้อง อึก!” เพียงแค่ขยับเข้าใกล้เมียรักราชันก็ต้องรีบถอยหนี ดวงตาดุดันมองถ้วยข้าวในมือน้อยราวกับมองศัตรู“พี่ราชันป่วยหนักขนาดนี้ให้แม่อ่อนตรวจหน่อยเถิด” สองเห็นอาการไม่ดีจึงเสนอทางออก“กูไม่ได้เป็น.. อุ๊บ! อ้วก!”พูดได้ไม่ถึงครึ่งประโยคร่างกำยำก็วิ่งไปเกาะระเบียงแล้วปล่อยของเสียออกมาจนหมดไส้หมดพุง ใบบัวต้องกล้ำกลืนความน้อยใจเอาไว้ เธอวางถ้วยข้าวลงและเดินเข้าไปหาราชัน“พี่ราชัน”อดีตโจรหนุ่มสะดุ้งโหยง เขาหันกลับมามามองเมียด้วยสายตาหวาดระแวง และนั่นยิ่งให้ใบบัวรู้สึกเสียใจ เธอยื่นน้ำเย็น ๆ ให้ผัวล้างหน้าล้างปาก ก่อนจะถอยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด“ใบบัวจะไม่เข้าใกล้พี่”“ใบบัว ไม่ใช่แบบนั้น”“ใบบัวจะไปตามแม่อ่อนมาดู”พูดจบร่างน้อยก็รีบหันหล
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๖ ‘ช้างเผือก’
ผ่านมาสองเดือนแล้วหลังแต่งงาน ใบบัวมีความสุขเหลือเกินที่ตัดสินใจให้โอกาสราชัน หลังแต่งงานอดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่มีกิจวัตรที่ต้องทำไม่ให้ขาด คือเขาต้องเข้านอนพร้อมเมีย ตื่นนอนพร้อมเมีย กินข้าวพร้อมเมีย แม้งานจะยุ่งแค่ไหนราชันก็จะไม่ยอมพลาดช่วงเวลาเหล่านี้แม้แต่ครั้งเดียวราชันติดเมียมาก แม้แต่ตอนที่เมียต้องไปเรียนกับแม่อ่อนราชันยังแอบไปหาบ่อย ๆ ถึงจะถูกใบบัวดุแต่คนติดเมียกลับไม่เคยลดละความพยายาม อาศัยความหน้าหนาโผล่หน้าไปให้ใบบัวทำหน้าดุใส่วันละหลายครั้ง“ว่างนักหรือจ๊ะ”ใบบัวยืนจังก้า เท้าสะเอวตีหน้ายักษ์ใส่ผู้ชายหน้ามึนที่ลักลอบมาเกาะเรือนแม่อ่อนเพื่อแอบมองเธอ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป เจอหน้ากันเกือบตลอดเวลาไม่เบื่อกันหรืออย่างไร“เปล่าจ้ะ พี่แค่คิดถึงเมีย”ใบบัวกรอกตามองบน แรก ๆ เธอยอมรับว่าเขินอยู่บ้างกับถ้อยคำหวาน ๆ ทว่าพอนานไปก็เริ่มชิน ทุกวันนี้ความขวยเขินแทบไม่หลงเหลือแล้วราชันเกาะเรือนพร้อมยิ้มกว้างอวดฟันขาว แค่ได้เห็นหน้าใบบัวเขาก็อารมณ์ดีแล้ว นี่ถ้าหากราชันมีพวงหางมันคงสะบัดไปมาด้วยความสุขไม่ต่างจากหมาตัวโต ๆ“อ้อ พี่เอานี่มาให้” ราชันเอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบดอกบัวสีขาวที่เก็บไว้มา
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๕ ‘หนึ่งเดียวกัน’ NC-20
แม้จะเอื้อนเอ่ยคำอนุญาตออกไป ทว่าลึก ๆ แล้วร่างกายและจิตใจของใบบัวยังคงหวาดกลัว ความทรงจำครั้งสุดท้ายคือราชันสอดใส่เข้ามาอย่างรุนแรงไร้ความปราณี มันเจ็บแสบเจียนตาย ครั้งนั้นราชันเอาแต่ใจเหลือเกิน แม้เธอจะร้องไห้เขาก็ไม่หยุด ทั้งยังโจนจ้วงเข้ามาอย่างรุนแรง กระทำจนตัวเองสุขสมหลายครั้งหลายครา แต่ไม่มีสักคราที่ใบบัวจะสุขสมเช่นเดียวกัน“หากยังไม่พร้อม พี่จะไม่เร่งรัด”ราชันเห็นสีหน้าของเมียรักก็รู้ทันทีว่าเธอยังหวาดกลัวกับสัมผัสของเขา มันไม่ใช่ความผิดของใบบัวเลยที่จะไม่พร้อม ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาคนเดียวเขาเป็นคนสร้างบาดแผลไว้ในหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ดวงนี้“ละ ลองก่อนได้ไหมจ๊ะ” ใบบัวร้องขอเสียงสั่น “หากไม่ไหว ใบบัวจะขอให้พี่หยุด”“พี่หยุดได้ตั้งแต่ตอนนี้ ใบบัวอย่าฝืนใจ พี่ไม่อยากให้ใบบัวต้องเจ็บปวดอีกแล้ว”“แต่ใบบัวอยากลอง ใบบัวอยากก้าวผ่านความกลัว อยากกลับมารู้สึกดีกับสัมผัสของพี่อีกครั้ง”“ใบบัว”ราชันครางเรียกเมีย ใบบัวใจเด็ดกว่าเขาเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องแผลที่ใบหน้า เรื่องที่เอาคืนเขา หรือแม้แต่วันนี้ราชันนั้นเทียบไม่ได้เลยกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้“นะจ๊ะ”โจรหนุ่มหยุดคิดเพียงอึดใจ ก่อนที
