เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ ๓๑ ‘สายเกินไป’
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-25 23:18:32บทที่เกี่ยวข้อง
เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๒ ‘ไร้ตัวตน’
ใบบัวทรุดตัวนั่งหน้าหลุมศพลูก น้ำตาไหลอาบแก้มทว่าไร้เสียงสะอื้น มือน้อยจัดดอกไม้วางหน้าหลุมศพอย่างปราณีตและใส่ใจ“เด็กดีของแม่ วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง” เธอส่งยิ้มให้ดินที่นูนขึ้นน้อย ๆ ตรงหน้า “ตรงนี้หนาวไปหรือเปล่า มีสัตว์มารบกวนลูกบ้างไหม”เธอรีบงับริมฝีปาก เมื่อปลายประโยคเริ่มคลอด้วยเสียงสะอื้น“แม่ แม่สบายดี เริ่มทำใจได้บ้างแต่ก็ยังคิดถึงลูกเหลือเกิน หากวันนี้หนูยังอยู่คงอายุแปดอาทิตย์แล้วใช่ไหม อึก”ท้ายที่สุดใบบัวก็กลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่ไหว น้ำเสียงแหบพร่าสั่นเครือชวนให้คนฟังสะเทือนไปทั้งใจ มือวางบนดินที่นูนขึ้นแล้วลูบไล้เบา ๆ“ระ เราจะได้มีโอกาสเจอกันอีกไหม แม่ ฮึก... แม่อยากเจอลูกเหลือเกิน”ราชันยืนห่างออกไปไม่ไกลเท่าไรนัก เขาได้ยินทุกประโยคที่แสนเจ็บปวด และเห็นไหล่เล็กแคบสั่นสะท้าน แต่เขากลับไม่มีสิทธิ์เข้าไปปลอบโยนเมียที่กำลังย่ำแย่จากการสูญเสียเลย ได้แต่เฝ้ามองด้วยความเจ็บปวดที่ไม่น้อยไปกว่ากัน“แม่เอาดอกไม้มาปลูกให้หนูเลยดีไหม มันจะได้ไม่เหี่ยว เอาต้นอะไรดี แต่แม่จะแบกมาไหวไหมนะ... ทางขึ้นก็ชันเหลือเกิน”“พี่จะทำให้เองใบบัว” ราชันได้ช่องทางก็รีบเสนอตัวใบบัวหยุดชะงักชั่วอึดใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๓ ‘จูบขอโทษ’
ร่างน้อยดิ้นเต็มแรงเมื่อราชันอุ้มมาจนถึงกระโจม โจรหนุ่มยอมปล่อยเมียให้ลงไปยืนบนพื้นโดยสวัสดิภาพ ใบบัวพยศเหลือเกิน หากฝืนอุ้มต่อคงได้ตกพื้นให้เจ็บตัวเล่น และราชันไม่ต้องการให้ใบบัวเจ็บแม้แต่ปลายก้อย“ใบบัว พี่ว่าต่อไปอย่าไปอาบน้ำไกลขนาดนั้นเลยนะ พี่ทำห้องอาบน้ำให้แล้วไม่ใช่หรือ ทำไมถึงไม่ใช้”ใบบัวไม่ตอบ เหตุผลที่ไม่ใช้ก็เพราะราชันเป็นคนทำนั่นแหละ เธอไม่ต้องการให้เป็นบุญคุณอะไรต่อกันอีก เลือกได้เธอไม่อยากเจอราชันอีกเลยด้วยซ้ำ“หรือว่าน้ำไม่พอใช้ อย่างนั้นพี่เอาโอ่งมาเพิ่มให้ดีไหม”“.....”“อย่างนั้นพี่จะแบกน้ำมาใส่โอ่งให้ทั้งเช้าเย็น ใบบัวจะได้มีน้ำพอใช้ ไม่ต้องเดินไปอาบที่ลำธารให้เป็นอันตรายอีก”“.....”“หรือว่าใบบัวจะ...”“เลิกยุ่งกับฉันเสียที!”“...ใบบัว”ประโยคแรกที่ใบบัวยอมพูดกับราชันในรอบสองอาทิตย์คล้ายกับมีดคมที่ปักลงกลางอก และมันคงยังไม่สาแก่ใจเจ้าของดวงตากวาง เพราะใบบัวยังคว้านมีดเล่มนั้นไปทั่วจนบาดแผลเหวอะหวะไม่มีชิ้นดีด้วยคำพูดแสนใจร้ายซ้ำ ๆ“ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีก จะไปไหนก็ไป!”“ใบ...”“การได้เห็นหน้าแกมันทำให้ฉันทรมาน ฉันรังเกียจ ขยะแขยง ออกไปจากชีวิตฉันเสียที”“ใบบัว พี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๔ ‘ยาพิษ’
“ไม่เหลือศักดิ์ศรีแล้วหรืออย่างไร” เมื่อตั้งสติได้ใบบัวเอ่ยจึงถามเสียงแข็ง “ทำเช่นนี้หากใครรู้เข้าคงหมดความนับถือ”“พี่ไม่สน”ราชันตอบโดยไม่เสียเวลาคิดสักนิด“หากต้องเลือกระหว่างศักดิ์ศรีกับใบบัว พี่เลือกใบบัว”ใบบัวนิ่งไปเนิ่นนาน ดวงตาลูกกวางจ้องประสานกับดวงตาดุดันแดงช้ำเพื่อค้นหาคำโกหกในนั้นหากสิ่งที่ราชันกำลังทำเป็นเพียงแค่การแสดง เธอก็ขอยอมรับว่าเขาแสดงได้ดีและลงทุนมากจริง ๆ ทั้งร้องไห้ทั้งจูบเท้า ลงทุนจนใบบัวอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาต้องการอะไรจากผู้หญิงหน้าตาอัปลักษณ์แบบเธอใบบัวไม่เชื่อว่าราชันจะรักเธอจริง ที่เขาทำทุกอย่างอาจเป็นเพราะยังจมอยู่กับความรู้สึกผิดที่พรากชีวิตหนึ่งไป และอีกใจอาจกำลังท้าทายว่าใบบัวจะใจแข็งได้นานแค่ไหน และหากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ เธอก็อยากลงเล่นด้วยเธออยากรู้ว่าคนอย่างราชันจะทำดีกับผู้หญิงอัปลักษณ์ที่ไม่มีอะไรเลยไปได้อีกนานแค่ไหน“ได้” ใบบัวพยักหน้าเบา ๆ แย้มยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาส่งให้ราชัน “อยากทำอะไรก็เชิญ ฉันจะไม่ต่อว่าอีก”“จริงหรือใบบัว!”“ฉันรักษาคำพูดของตนเองมากพอ”“ละ แล้วใบบัวจะให้อภัยพี่ใช่ไหม”คำถามของราชันไร้ซึ่งคำตอบ จอมโจรเมื่อเห็นว่าใบบัวมีท่าทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๕ ‘ค่ำคืนในป่า’
“แม่อ่อน.. ยังไม่นอนหรือจ๊ะ”ใบบัวไม่กล้าสบตาแม่อ่อนอย่างคนที่มีพิรุธ ร่างน้อยเดินไปนั่งฝั่งกระโจมของตัวเอง หยิบจับผ้าผ่อนมาพับเพื่อไม่ให้แม่อ่อนจับได้ว่าเธอไปทำอะไรมา“ใบบัว”“จะ จ๊ะ!?”“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น” แม่อ่อนหรี่ตาลง “ข้าจะวานให้เอ็งไปเก็บสมุนไพรในป่า ข้าปวดขา”“แม่อ่อนเป็นอะไรมากไหมจ๊ะ” ใบบัวรีบปรี่เข้าไปหาแม่อ่อน มือน้อยบีบนวดขาให้ผู้ที่เป็นครูและเป็นเหมือนแม่คนหนึ่ง“ข้าแก่แล้ว ปวดกระดูกมันเป็นเรื่องปกติ”“หากปวดแม่อ่อนก็บอกใบบัว ใบบัวจะนวดให้”“อืม แต่พรุ่งนี้เอ็งช่วยไปเก็บสมุนไพรให้ข้าก่อน” แม่อ่อนบอกลักษณะสมุนไพรที่ต้องการอย่างละเอียด “มันอยู่ในป่าลึก ออกเพียงปีละสองครั้ง เพียงเจ็ดวันหากไม่เก็บมาทำยามันจะโรยเสียของ”“เป็นสมุนไพรช่วยเรื่องอะไรหรือจ๊ะ”“ห้ามเลือดและสมานแผล คราก่อนที่แผลถูกยิงของราชันหายไวกว่าปกติก็เพราะสมุนไพรตัวนี้”มือที่บีบนวดน่องให้แม่อ่อนหยุดชะงัก ใบบัวทำตัวไม่ถูกเมื่อได้ยินชื่อของคนที่เธอเกือบคร่าชีวิตมา แม่อ่อนเหมือนรู้เรื่องที่เธอทำ แต่หากไม่รู้ก็คงไม่ใช่แม่อ่อนแม่อ่อนรู้ทุกเรื่องในหมู่บ้าน มองเห็นอนาคต และจับพิรุธคนได้ทุกครั้ง“เป็นหมอต้องรักษา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๖ ‘อ้อมกอดที่คุ้นเคย’
ราชันตัวแข็งเป็นหินไปแล้ว เขากำลังทบทวนว่าสิ่งที่ได้ยินมันไม่ใช่เพราะหูฝาดหรือคิดไปเอง ใบบัวที่เกลียดเขาเข้าไส้น่ะหรือมาขอนอนด้วย ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดและขยะแขยงจนไม่อยากจะเข้าใกล้หรอกหรือ“ไม่ได้หรือจ๊ะ”“ดะ ได้ ได้!” ราชันพยักหน้ารัว ๆ “ได้สิ ใบบัวอยากนอนที่ไหนก็ได้ นอนได้หมดเลย”“อย่างนั้นใบบัวนอนด้วยนะ นอนคนเดียวกลางป่ามันน่ากลัว”“จ้ะ นอนเลยใบบัว นี่หมอนกับผ้าห่มนะ”จอมโจรยกข้าวของทั้งหมดให้ใบบัว จากนั้นก็ยิ้มกว้างนั่งมองร่างน้อยที่ทิ้งตัวลงนอนแล้วมองมาที่เขาด้วยดวงตากลมแป๋ว“พี่ราชันไม่นอนหรือ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ”“นอนสิ พี่จะนอนเดี๋ยวนี้” ราชันรีบทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ สาวน้อยดวงตากวาง “ฝันดีนะใบบัว”“อืม”เพราะกระโจมมีขนาดเล็กทั้งคู่จึงต้องนอนเบียดกัน ราชันนอนหนุนแขนตัวเอง ตะแคงข้างมองแผ่นหลังเล็กด้วยรอยยิ้ม เมื่อก่อนเป็นเขาเองที่นอนหันหลังใบบัวทุกคืน เขาจึงไม่คุ้นชินเท่าไหร่ที่วันนี้เธอเป็นฝ่ายหันหลังให้ แต่เมื่อนึกย้อนไปว่าใบบัวต้องนอนมองแผ่นหลังเขามาตลอด จอมโจรก็รู้สึกผิดเหลือเกินเขาละเลยใบบัวมามาก ไม่แปลกเลยสักนิดที่เธอจะไม่ยอมให้อภัย และโกรธเกลียดกันถึงเพียงนี้“พี่ราชัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๗ ‘จีบเมียครั้งแรก’
ถ้าตามปกติทั้งราชันและใบบัวต้องตื่นแต่เช้ามืดเพื่อกินข้าวและรีบออกเดินทางต่อ แต่อากาศที่เย็นและความเงียบสงบกลางป่า รวมถึงอ้อมแขนจากราชันทำให้ใบบัวเกียจคร้านกว่าที่เคย เธอตื่นแล้วแต่ยังนอนนิ่งไม่ยอมขยับ นึกอยากให้เวลามันเดินช้าลงสักหน่อย เผื่อว่าเธอจะนอนซุกตัวในอ้อมแขนจอมโจรได้นานกว่านี้ราชันเองก็ตื่นสักพักแล้ว แขนของโจรหนุ่มชาไปทั้งแถบเพราะเมื่อคืนเขายกแขนให้ใบบัวหนุนแทนหมอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีเสียงบ่นจากราชันแม้แต่คำเดียว และแม้เขาจะรู้ว่าใบบัวตื่นแล้วแต่ก็ไม่คิดเอ่ยเร่ง อยู่แบบนี้มันดีกว่าต้องตื่นออกไปขี่ม้าเป็นไหน ๆจ้อก~ทว่าร่างกายมันดันซื่อตรงเกินไป หัวใจสั่งให้ใบบัวนอนอยู่แบบนี้อีกสักพัก แต่ท้องของเธอกลับร้องจ้อกออกมาเสียงดังเพราะความหิว“หิวแล้วหรือ” ใบบัวแอบไม่พอใจที่ราชันถามย้ำ แค่นี้เธอก็อับอายจะแย่ “พี่จะไปทำมื้อเช้าให้ ใบบัวนอนต่อก็ได้”“นอนไม่ลงแล้วจ้ะ”ใบบัวพยุงกายขึ้นนั่ง มือสางเส้นผมที่พันกันให้เข้าทรง คิ้วเรียวยกขึ้นน้อย ๆ เมื่อราชันยังนอนอยู่เหมือนเดิมไม่มีทีท่าว่าจะลุกแต่อย่างใด“พี่ราชันไม่ลุกหรือ”“พี่ เอ่อ...”ราชันพยายามจะลุก แต่ท้ายที่สุดก็กลับไปนอนแผ่หราเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๘ ‘ผู้บุกรุก’
มันคงเป็นสัจธรรมของชีวิต ที่ไม่ว่าจะความทุกข์หรือความสุขมันไม่เคยอยู่กับมนุษย์ได้ตลอดไป ใบบัวรู้เรื่องนี้ดี แต่ก็ไม่คิดว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมันจะผ่านไปไวขนาดนี้“ใบบัว หนีไปก่อน”จอมโจรเอ่ยเสียงเครียด ดวงตาที่เมื่อชั่วยามก่อนเต็มไปด้วยความสุขวาวโรจน์ไปด้วยไฟแห่งโทสะ เขามองภาพของหมู่บ้านที่ไม่เหมือนเดิมด้วยความโกรธแค้น“พี่ราชัน”“หนีไป หาที่ซ่อนตัว อย่าออกมาจนกว่าพี่จะชนะ” ราชันย้ำหนักแน่น พลางยัดถุงทองหลายบาทใส่มือน้อย “แต่ถ้าหากพี่ไม่ชนะ.. ใบบัวจงหนีไปให้ไกล เอาทองที่พี่ให้ไปตั้งต้นใหม่ แล้วลืมพี่เสีย”“พี่ราชัน! ไม่!”“ไป! ใบบัว รีบไป พี่ไม่อยากให้ใบบัวเป็นอะไรไป ได้โปรด..”โจรหนุ่มขอร้องพร้อมกับดวงตาทั้งสองข้างที่แดงก่ำ เขาไม่ได้อยากแยกจากดวงใจ แต่เขาคงตายทั้งเป็นถ้าหากร่างกายนี้ได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายก้อย“พี่ราชันเองก็ห้ามเป็นอะไรไป ไม่อย่างนั้นใบบัวจะเกลียดพี่ ต่อให้พี่ตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ใบบัวก็จะตามไปเกลียด! ฮึก”ใบบัวสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดต่อโชคชะตาที่แสนโหดร้าย ทำไมกัน.. เมื่อชั่วยามที่แล้วเธอเพิ่งยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุข จะให้เธอมีความสุขได้นานกว่านี้ไม่ได้เลยหรืออย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๓๙ ‘ใครฉลาดกว่า คนนั้นชนะ’
ก่อนเกิดเรื่องราวทั้งหมดใบบัวนั่งตัวแข็งทื่อบนรถผู้กองหนุ่ม ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้แล้วมันอึดอัด ไม่ใช่แค่เพราะราชันสั่งไว้ว่าห้ามเข้าใกล้ แต่เป็นเพราะนายตำรวจผู้นี้มีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า.. อันตราย“เรื่องเมื่อวันก่อนจบลงด้วยดีไหมครับ”“เรื่องนั้นไม่มีอะไรแล้วจ้ะ”“คนรักคุณขี้หึงน่าดู”ใบบัวยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอภาวนาให้ถึงตัวเมืองเสียที เพราะยิ่งอยู่บนรถคันนี้ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก“คุณชื่อใบบัวหรือครับ”“จ้ะ”“ผมชื่อมานพ เป็นผู้กองที่นี่ เรียกพี่มานพก็ได้นะครับ”“จ้ะ ผู้กองมานพ”ตำรวจหนุ่มหน้าเสียทันทีที่โดนหักหน้ากันอย่างซึ่ง ๆ หน้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ หญิงสาวตัวหอมคนนี้ถูกใจนายตำรวจที่ไม่เคยสนใจเรื่องใดนอกจากเงินทองและอำนาจเหลือเกิน มานพตั้งใจไว้ว่าหากล้มราชันได้เมื่อไหร่ ใบบัวนี่แหละที่เขาจะตบแต่งเป็นเมียมานพไม่รังเกียจใบหน้าที่มีตำหนิ เพราะเขาลอบติดตามราชันมาหลายครั้ง ได้เห็นธรรมชาติของใบบัวที่ไร้การปรุงแต่ง เขาชื่นชอบเสียงหวาน ๆ รอยยิ้มอ่อนโยน ผิวขาวนวลและรูปร่างอวบอิ่มเต็มมือ เมื่อวันก่อนที่ได้กอดมานพแทบไม่อยากปล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
บทล่าสุด
เมียโจร NC-25 ปัจฉิมบท ‘พี่ช้างมีน้องเป็นหนูนา!’
หมู่บ้านกอบัวเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีประชากรราวห้าสิบครัวเรือน ชาวบ้านมีรายได้จากการค้าขายพืชผลทางการเกษตร นับว่าโชคดีที่ราชันได้ผืนดินตรงนี้มา เพราะมันอุดมสมบูรณ์และปลูกพืชผักผลไม้ได้ทั้งปี อากาศไม่ร้อนมาก และยังมีน้ำไหลผ่านแม้ในหน้าแล้ง ชาวบ้านจึงไม่เคยต้องอดยาก ทั้งยังนำผลผลิตออกไปขายสร้างรายได้ให้ครอบครัวได้อีกด้วยหลังจากฝึกงานและสอบปฏิบัติผ่าน ราชันก็ขนลูกเมียกลับมายังหมู่บ้านทันที ใบบัวนั้นบ่นทุกวันว่าไม่ชอบเมืองหลวง คนเป็นผัวจึงไม่อยากโอ้เอ้อยู่ที่นั่นนานอยู่บ้านตัวเองมันดีกว่าเป็นไหน ๆ“ค่อย ๆ เดินคนดี” ฝ่ามือใหญ่โอบประคองร่างเมียรักอย่างเบามือ “อีกนิดเดียว อึ๊บ!”“ร้อน”เพียงแค่คำพูดเดียวราชันก็รีบหยิบพัดขึ้นมาโบกตรงหน้า สีหน้าหงุดหงิดของเมียรักดูผ่อนคลายขึ้นให้คนเป็นผัวได้เบาใจใบบัวเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อห้าเดือนก่อน ตอนนั้นเขาและครอบครัวย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ได้เพียงสองเดือน เช้าวันหนึ่งใบบัวมีอาการอ่อนเพลียและหงุดหงิดง่าย อะไรไม่ถูกใจเพียงเล็กน้อยก็พร้อมจะโวยวายทุกเมื่อ คราแรกราชันคิดว่าเป็นเพราะอากาศหรือไม่ก็สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป จนกระทั่งอีกสามวันต่อมาใบบัวกลับอาการห
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๒ ‘บ้าน’
ใบบัวกลับบ้านมาพร้อมกับความโกรธและความเสียใจ ดีแค่ไหนที่ครานี้เธอไม่ได้พาลูกชายไปด้วย ไม่อย่างนั้นลูกคงเสียใจมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่าที่ไม่ได้เจอหน้าพ่อหากไม่ใช่เพราะใบบัวรู้สึกแปลกใจกับจดหมายฉบับล่าสุด ที่ราชันบอกว่าไม่ต้องมาเยี่ยมหากันสักเดือนแล้วตัดสินใจนั่งรถไฟไปหา เธอก็คงกลายเป็นคนโง่งมที่ไม่รู้อะไรเลยต่อไป และคงไม่มีวันได้รู้ว่าราชันนั้นกำลังโกหกหลอกลวงกันถึงขั้นนี้ผู้ชายเฮงซวย!ป่านนี้คงมีความสุขกับรักใหม่ ผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว ปล่อยให้เธอรอคอยเหมือนคนโง่ตั้งสามปี ช่างเสียเวลาเสียจริงใบบัวนั้นไม่มีแม้สักวันจะเลิกรักราชัน ต่อให้ติดคุกติดตารางใบบัวก็ยังเฝ้ารอเสมอ จะสามปีสิบปีก็ยังรอไม่เปลี่ยนแปลง ใช่ว่าที่ผ่านมาจะไร้คนมาเกี้ยวพาราสี ทว่าเธอรักมั่นเพียงราชัน รอเพียงราชันคนเดียวไม่เคยหันไปทางอื่นแม้แต่เพียงหางตานี่หรือคือสิ่งที่คนจงรักภักดีแบบเธอได้รับตอบแทน“แม่จ๋าทำอะไร”“เก็บเสื้อผ้าจ้ะ”“แม่จ๋าจะไปไหนจ๊ะ”“แม่ไม่ได้ไปไหน” ดวงตากวางวาวโรจน์ เธอไม่ร้องไห้หรอก เธอไม่อยากเสียน้ำตาให้คนเฮงซวย “คนบางคนต่างหากที่ต้องไป”เรือนนี้เป็นเรือนของเธอ คนที่ต้องไปคือคนทรยศต่างหาก เธอไม่
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๑ ‘คนใจร้าย’
“แม่จ๋า” เสียงใส ๆ ของลูกชายปลุกให้ใบบัวตื่นจากภวังค์ “ย้องไห้ทะมาย”มือเล็กพยายามเช็ดน้ำตาบนแก้มนวล เด็กชายเบะปากอยากจะร้องไห้ตามเมื่อเห็นน้ำตาของแม่“แม่เปล่าจ้ะ”“เด็กดี ต้อมม่ายโกหกน้า”ใบบัวหลุดหัวเราะกับคำพูดคำจาของลูกน้อย คชสารอายุเกือบสองขวบ อยู่ในวัยกำลังพูดกำลังจำ ไม่ว่าจะสอนอะไรก็เชื่อฟังทุกอย่าง“แม่คิดถึงพ่อ”"เดี๋ยวพ่อกาบมา" เด็กน้อยพูดตามที่แม่บอก เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว แม่ใบบัวพร่ำบอกแบบนี้มาตลอด“ใช่จ้ะ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว”..หนึ่งปีต่อมาเวลาเดินไวจนน่าใจหาย ทว่ามันกลับยาวนานในความรู้สึกของทั้งคนที่รอ และคนที่ถูกคุมขัง ราชันอดีตจอมโจรนั่งเหม่อมองท้องฟ้าและนกที่บินไปมาด้วยความริษยา มันดูเป็นอิสระและมีความสุขกับการโบยบิน ต่างจากตัวเขาที่ต้องถูกจองจำในเรือนจำที่มีผู้คุมมากมายเขาคิดถึงใบบัว คิดถึงลูกชาย ไม่รู้ว่ายามนี้เมียรักจะทำอะไรอยู่ราชันไม่ได้พบใบบัวบ่อยเท่าไหร่นัก เพราะเขาถูกคุมขังที่เมืองหลวง ใบบัวที่อยู่ตอนเหนือของประเทศไม่สะดวกเดินทางบ่อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเมียรักก็มักจะนั่งรถไฟพาลูกมาเยี่ยมหาเดือนละครั้งเป็นอย่างน้อย รวมถึงส่งจดหมายมาหาอาทิตย์ละครั้งไม่เคยข
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๐ ‘เสียสละ’
“พี่ราชันเองก็มีลูก ย่อมต้องเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่” เสียงสั่นเครือทั้งอ้อนวอนทั้งตำหนิอยู่ในที “เราไม่อาจอยู่แบบบ้านป่าเมืองเถื่อนได้ ลูกหลานเราต้องได้เรียน ได้รับการช่วยเหลือจากรัฐ”ช่วงเกือบสองปีที่ผ่านมาหลังจากเปลี่ยนที่ตั้งของหมู่บ้าน ราชันก็ตัดสินใจยกเลิกวิถีชีวิตแบบโจร เขาและชาวบ้านใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป ปลูกข้าวปลูกผักเลี้ยงสัตว์ขายหารายได้เข้าหมู่บ้าน มีการติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอก ไปมาหาสู่กัน หลายคนพบรักกับคนข้างนอกและพากลับมาสร้างครอบครัว จากที่มีชาวบ้านไม่ถึงร้อยคน วันนี้มีผู้อาศัยราวสี่สิบครัวเรือนหรือเกือบสองร้อยชีวิตแล้วทว่า หมู่บ้านที่เริ่มขยายใหญ่เป็นหมู่บ้านที่ยังไม่ได้รับการจัดตั้งตามกฏหมาย สวัสดิการจากรัฐยังเข้าไม่ถึง และหากยังไม่รีบจัดตั้งหมู่บ้านให้ถูกต้อง วันข้างหน้าพวกเขาอาจจะถูกไล่ที่โดยไม่เป็นธรรม นั่นคือสาเหตุที่พักนี้ราชันมักจะได้ยินประโยคพวกนี้จากชาวบ้านเสมอ และส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้มาอยู่ใหม่ที่ต้องการความเจริญมากกว่าวิถีเดิม ๆ ที่ไม่ต่างอะไรจากคนป่า“หากยื่นเรื่อง อดีตที่ฉันทำไว้คงถูกขุด”นี่เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ราชันยังคงลังเล หากจะจัดตั้งหมู่บ้านเรื่อ
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๙ ‘พี่ช้าง’
ย่างเข้าเดือนที่เก้า ใบบัวมีอาการปวดเมื่อยมากขึ้นเพราะท้องที่ขยายใหญ่ เดิมทีร่างกายของเธอไม่ได้ผอมแห้งแต่ก็นับว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เมื่อต้องมาโอบอุ้มท้องขนาดใหญ่จึงรู้สึกเหนื่อยง่าย ปวดเนื้อปวดตัวเป็นประจำราชันคอยดูแลเมียรักอย่างดี เขาเปลี่ยนที่นอนให้เมียใหม่ ซื้อเบาะนั่งนุ่ม ๆ มาให้เมียนั่ง คอยบีบนวดไม่ห่าง ทำหน้าที่ผัวที่ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง เมียอยากได้อะไรราชันหามาให้ทุกอย่าง ใคร ๆ ก็บอกว่าใบบัวโชคดีที่ได้ผัวเข้าใจคนท้องอย่างราชันแต่ราชันกลับเถียงทุกครั้งว่าเป็นตัวเขาต่างหากที่โชคดี ใบบัวเสียสละเหลือเกิน ชายหนุ่มเห็นท้องที่ใหญ่ขนาดนี้ก็ได้แต่คิดว่าใบบัวหายใจออกหรือไม่ นอนหลับสนิทบ้างหรือเปล่า จะหนักแค่ไหนที่ต้องอุ้มเด็กคนหนึ่งไว้ตลอดเวลาก่อนท้องใบบัวจะเข้านอนทีหลังและตื่นก่อนราชันเสมอ แต่หลังจากเข้าเดือนที่เจ็ดใบบัวก็นอนมากขึ้น เธอเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำและตื่นสาย หน้าที่ภรรยาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป แต่แทนที่ราชันจะรู้สึกไม่พอใจ เขากลับยินดีกินอาหารที่ไม่ถูกปากเพื่อให้เมียได้นอนพักผ่อนนานขึ้นกว่าเดิม“พี่รักใบบัวเหลือเกิน”ราชันจุมพิตปรางนวลเนียน นับวันความรักของเขายิ่งมากล้น ไม่มีท
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๘ ‘พิษรัก’
“ค่อย ๆ นะ ค่อย ๆ เดินจ้ะใบบัว ไม่ต้องรีบ”ทันทีที่ร่างอุ้ยอ้ายปรากฎตัวสองก็รีบปรี่เข้าไปดูแลอย่างรวดเร็ว ทว่าใบบัวกลับส่ายหน้าเบา ๆ แล้วชี้ไปด้านหลัง“พี่สองช่วยไปดูพี่ราชันหน่อยได้ไหมจ๊ะ ตั้งแต่เช้ายังอ้วกไม่หยุดเลย”“ห้าเดือนกว่าแล้วนา ทำไมถึงยังแพ้หนักแบบนี้”ใบบัวตั้งท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้ว ท้องสาวขยายใหญ่จนเริ่มเดินลำบาก ปกติในเวลานี้อาการแพ้ท้องจะเริ่มหายไป แต่ราชันที่รับหน้าที่แพ้ท้องแทนเมียกลับยังมีอาการเหมือนเดิมไม่ลดน้อยลงถ้าบอกว่าลูกแกล้ง ลูกคงแค้นมากจริง ๆ“อย่างนั้นพี่ไปดูพี่ราชันก่อนแล้วกัน”“จ้ะ”“ไม่ต้อง” พูดถึงราชัน ราชันก็มา ร่างกำยำยืนใช้สองมือค้ำยันกรอบประตูด้วยท่าทางโรยแรง “มึงดูใบบัวไปให้ดี อย่าให้สะดุดเชียว”“พี่สองไปดูแลพี่ราชันดีกว่า ใบบัวไม่เป็นอะไร”“สอง มึงดูแลใบบัวนั่นแหละ กูชินแล้ว”“แต่พี่ราชันหน้าซีดมากนะจ๊ะ”“พี่ไม่เป็นอะไรเลยใบบัว ห่วงตัวเองเถิด ถ้าใบบัวเป็นอะไรพี่คงขาดใจตาย”“เอ่อ..”สองที่เป็นคนกลางทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองสองผัวเมียที่ต่างคนต่างห่วงหากันจนโยนให้เขาไปดูแลอีกฝ่ายตาปริบ ๆ“อ่า เอาแบบนี้ดีกว่า ฉันดูแลพี่ราชัน ส่วนแม่มะลิก็ดูแลใบบัว”
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๗ ‘แพ้ท้องแทนเมีย’
“อะไรนะจ๊ะ”ใบบัวถามราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง เธอยกถ้วยข้าวต้มขึ้นดม แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆไม่เห็นมีกลิ่นเหม็นเลย คนอื่น ๆ ก็กินได้ปกติ และดูท่าทางเอร็ดอร่อยมากด้วย แล้วทำไมผัวเธอถึงได้เป็นแบบนี้จู่ ๆ ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจมากมายก็ตีพุ่งขึ้นมา ใบบัวเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มให้ใครหลายคนตื่นตระหนกที่ตกใจกว่าใครคงไม่พ้นราชัน“ใบบัว อย่าร้อง อึก!” เพียงแค่ขยับเข้าใกล้เมียรักราชันก็ต้องรีบถอยหนี ดวงตาดุดันมองถ้วยข้าวในมือน้อยราวกับมองศัตรู“พี่ราชันป่วยหนักขนาดนี้ให้แม่อ่อนตรวจหน่อยเถิด” สองเห็นอาการไม่ดีจึงเสนอทางออก“กูไม่ได้เป็น.. อุ๊บ! อ้วก!”พูดได้ไม่ถึงครึ่งประโยคร่างกำยำก็วิ่งไปเกาะระเบียงแล้วปล่อยของเสียออกมาจนหมดไส้หมดพุง ใบบัวต้องกล้ำกลืนความน้อยใจเอาไว้ เธอวางถ้วยข้าวลงและเดินเข้าไปหาราชัน“พี่ราชัน”อดีตโจรหนุ่มสะดุ้งโหยง เขาหันกลับมามามองเมียด้วยสายตาหวาดระแวง และนั่นยิ่งให้ใบบัวรู้สึกเสียใจ เธอยื่นน้ำเย็น ๆ ให้ผัวล้างหน้าล้างปาก ก่อนจะถอยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด“ใบบัวจะไม่เข้าใกล้พี่”“ใบบัว ไม่ใช่แบบนั้น”“ใบบัวจะไปตามแม่อ่อนมาดู”พูดจบร่างน้อยก็รีบหันหล
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๖ ‘ช้างเผือก’
ผ่านมาสองเดือนแล้วหลังแต่งงาน ใบบัวมีความสุขเหลือเกินที่ตัดสินใจให้โอกาสราชัน หลังแต่งงานอดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่มีกิจวัตรที่ต้องทำไม่ให้ขาด คือเขาต้องเข้านอนพร้อมเมีย ตื่นนอนพร้อมเมีย กินข้าวพร้อมเมีย แม้งานจะยุ่งแค่ไหนราชันก็จะไม่ยอมพลาดช่วงเวลาเหล่านี้แม้แต่ครั้งเดียวราชันติดเมียมาก แม้แต่ตอนที่เมียต้องไปเรียนกับแม่อ่อนราชันยังแอบไปหาบ่อย ๆ ถึงจะถูกใบบัวดุแต่คนติดเมียกลับไม่เคยลดละความพยายาม อาศัยความหน้าหนาโผล่หน้าไปให้ใบบัวทำหน้าดุใส่วันละหลายครั้ง“ว่างนักหรือจ๊ะ”ใบบัวยืนจังก้า เท้าสะเอวตีหน้ายักษ์ใส่ผู้ชายหน้ามึนที่ลักลอบมาเกาะเรือนแม่อ่อนเพื่อแอบมองเธอ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป เจอหน้ากันเกือบตลอดเวลาไม่เบื่อกันหรืออย่างไร“เปล่าจ้ะ พี่แค่คิดถึงเมีย”ใบบัวกรอกตามองบน แรก ๆ เธอยอมรับว่าเขินอยู่บ้างกับถ้อยคำหวาน ๆ ทว่าพอนานไปก็เริ่มชิน ทุกวันนี้ความขวยเขินแทบไม่หลงเหลือแล้วราชันเกาะเรือนพร้อมยิ้มกว้างอวดฟันขาว แค่ได้เห็นหน้าใบบัวเขาก็อารมณ์ดีแล้ว นี่ถ้าหากราชันมีพวงหางมันคงสะบัดไปมาด้วยความสุขไม่ต่างจากหมาตัวโต ๆ“อ้อ พี่เอานี่มาให้” ราชันเอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบดอกบัวสีขาวที่เก็บไว้มา
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๕ ‘หนึ่งเดียวกัน’ NC-20
แม้จะเอื้อนเอ่ยคำอนุญาตออกไป ทว่าลึก ๆ แล้วร่างกายและจิตใจของใบบัวยังคงหวาดกลัว ความทรงจำครั้งสุดท้ายคือราชันสอดใส่เข้ามาอย่างรุนแรงไร้ความปราณี มันเจ็บแสบเจียนตาย ครั้งนั้นราชันเอาแต่ใจเหลือเกิน แม้เธอจะร้องไห้เขาก็ไม่หยุด ทั้งยังโจนจ้วงเข้ามาอย่างรุนแรง กระทำจนตัวเองสุขสมหลายครั้งหลายครา แต่ไม่มีสักคราที่ใบบัวจะสุขสมเช่นเดียวกัน“หากยังไม่พร้อม พี่จะไม่เร่งรัด”ราชันเห็นสีหน้าของเมียรักก็รู้ทันทีว่าเธอยังหวาดกลัวกับสัมผัสของเขา มันไม่ใช่ความผิดของใบบัวเลยที่จะไม่พร้อม ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาคนเดียวเขาเป็นคนสร้างบาดแผลไว้ในหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ดวงนี้“ละ ลองก่อนได้ไหมจ๊ะ” ใบบัวร้องขอเสียงสั่น “หากไม่ไหว ใบบัวจะขอให้พี่หยุด”“พี่หยุดได้ตั้งแต่ตอนนี้ ใบบัวอย่าฝืนใจ พี่ไม่อยากให้ใบบัวต้องเจ็บปวดอีกแล้ว”“แต่ใบบัวอยากลอง ใบบัวอยากก้าวผ่านความกลัว อยากกลับมารู้สึกดีกับสัมผัสของพี่อีกครั้ง”“ใบบัว”ราชันครางเรียกเมีย ใบบัวใจเด็ดกว่าเขาเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องแผลที่ใบหน้า เรื่องที่เอาคืนเขา หรือแม้แต่วันนี้ราชันนั้นเทียบไม่ได้เลยกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้“นะจ๊ะ”โจรหนุ่มหยุดคิดเพียงอึดใจ ก่อนที
