เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ ๑๒ ‘เทศกาลล่าสัตว์’
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-25 22:24:25บทที่เกี่ยวข้อง
เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๓ ‘หลงป่า’
เทศกาลล่าสัตว์เริ่มต้นขึ้นทันทีที่ไก่ป่าส่งเสียงขันปลุก หลังจากกินอาหารที่เตรียมมาจนหมดเกลี้ยง ทุกคนก็ขึ้นหลังม้าของตัวเองเพื่อเตรียมออกล่าสัตว์วันแรกใบบัวขึ้นขี่เจ้าตัวเล็ก ม้าหนุ่มไม่ได้ตัวใหญ่และสง่างามเท่าเพื่อนแต่ว่านอนสอนง่ายทันทีที่ทุกคนพร้อมราชันก็ให้สัญญาณออกล่าสัตว์ ชายหนุ่มพุ่งตัวออกไปคนแรก ก่อนจะหายเข้าป่าไปในพริบตาเดียว“ไปกันเถอะ” ใบบัวกระซิบบอกตัวเล็ก ม้าหนุ่มออกเดินอย่างสบาย ๆ ไม่รีบร้อนเหมือนคนอื่น เพราะใบบัวไม่ได้จะไปไหนไกลบังคับม้ามาถึงลำธารใบบัวก็กระโดดลง ถูกธนูไม่ได้ใช้ยิงแต่ถูกเอามาใช้แทนฉมวกแทงปลา แต่ดูเหมือนว่าเจ้าปลาทั้งหลายจะรู้ทัน เพราะพวกมันพากันหลบซ่อนตัวอย่างเงียบเชียบ ไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็นสักตัวใบบัวยู่หน้า เมื่อวานเธอเห็นกับตาว่าตรงนี้มีปลาตัวอ้วนเต็มไปหมด“ไปไหนกันหมดนะ”“นี่”เสียงเย่อหยิ่งเรียกให้ใบบัวหันกลับไปมอง เป็นสวยที่นั่งเชิดหน้าอยู่บนหลังม้าตัวสวย“สวยเองหรือ”“ยังจับไม่ได้เลยหรือ เป็นชั่วโมงแล้วนะ”แม้จะแปลกใจที่สวยเข้ามาพูดคุยด้วย แต่ใบบัวก็ไม่คิดติดใจสงสัยอะไร ทั้งยังตอบกลับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มกว้าง“อ๋อ สงสัยว่าปลาตรงนี้มันคงฉลาดมากน่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๔ ‘บรรยากาศพาไป’ NC-20
“เหมือนว่าข้างนอกฝนจะตก”ราชันเปรยขึ้น เพราะจู่ ๆ อากาศภายในถ้ำก็เย็นลง หนาวเข้ากระดูกแม้แต่ตัวเขาเองยังแทบทนไม่ไหวส่วนใบบัวนั้นนั่งกอดเข่าตัวสั่นระริกห่างออกไป ริมฝีปากซีดขาวสั่นเทา เสียงฟันกระทบกันดังกึก ๆไม่มีใครคาดคิดว่าจะต้องมาติดอยู่ในป่าแบบนี้ นอกจากธนูกับม้าแล้วทั้งราชันและใบบัวไม่มีอุปกรณ์อื่นติดตัวมาอีก จะก่อกองไฟก็ไม่มีไม่มีฟืน มีแค่คบไฟอันเดียวที่ไม่ได้ช่วยให้หายหนาวได้เลย จะหาผ้ามาห่มก็มีแค่เสื้อผ้าบาง ๆ ที่สวมใส่ติดกายในตอนนี้เสียงฟันกระทบกันดังรบกวนจนจอมโจรทนไม่ไหว ร่างกำยำลุกขึ้นเดินเข้าไปประชิดใบบัว ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ร่างน้อยแล้วดึงเธอเข้ามาโอบกอดเพื่อคลายความหนาว“พี่..”“นั่งนิ่ง ๆ”ราชันถ่ายทอดไออุ่นจากร่างกายให้ใบบัว ไม่กี่อึดใจเสียงฟันกระทบกันก็เบาบางลงและหายไปในที่สุด ทว่าราชันยังคงโอบกอดร่างเย็นเฉียบไว้ไม่ห่างบรรยากาศในถ้ำทั้งมืดและเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟสลัวจากคบไฟที่พอช่วยให้มองเห็นอะไรได้บ้าง ราชันก้มหน้ามองคนในอ้อมกอด ใบบัวไม่หนาวจนสั่นแล้ว แต่เธอยังเอาแต่ซุกตัวเข้าหาเขาเพื่อหาไออุ่นไม่หยุด แทนที่จะรำคาญ จอมโจรกลับยอมนั่งเฉย ๆ ให้ใบบัวทำอย่างที่ใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๕ ‘ทำโทษ’
“พี่ราชันกลับมาแล้ว!”“ใบบัวก็กลับมาด้วย!”“คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองคนดี ขอบคุณเทวดาและผีป่าที่คุ้มครองลูกหลานของเราด้วย”ชาวบ้านเกือบทั้งหมู่บ้านมายืนออกันที่ปากทางเข้าป่าตั้งแต่กลับมาถึง ต่างพากันภาวนาให้อีกสองชีวิตปลอดภัยกลับมา จนกระทั่งช่วงบ่ายแก่ม้าของราชันและใบบัวก็ปรากฎตัวขึ้น แต่ทว่าแทนที่ใบบัวจะขี่ม้าของตัวเองเธอกลับนั่งซ้อนม้าของราชันโดยที่มีจอมโจรนั่งประกบหลังไม่ห่าง“ใบบัวบาดเจ็บหรือพี่”สองถลาเข้าไปคนแรก ใบบัวมีท่าทางอ่อนแรง ริมฝีปากเจ่อแดง เส้นผมยาวกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง“มันแค่เหนื่อย ไม่ได้กินอะไรทั้งวันทั้งคืน”“อ๋อ”ราชันกวาดตามองไปทั่ว ก่อนจะหยุดสายตาลงเมื่อเจอคนที่ตามหา“สวย ขึ้นไปพบฉันที่เรือนด้วย”“มีอะไรหรือราชัน!” ยายปลูก แม่ของสวยร้อนรนถามราชันเสียงสั่นทุกคนรู้ดีว่าการที่ราชันเรียกไปพบบนเรือนไม่ใช่เรื่องดี ส่วนมากจะถูกเรียกไปเพื่อตัดสินความผิดและชำระความแต่ยายปลูกไม่เข้าใจว่าลูกสาวเธอไปทำอะไรผิดเข้า สองแขนรีบโอบกอดสวยเพื่อป้องกันภัยให้ลูกน้อยเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้“ถามสวยมันสิว่าทำอะไรลงไป”“สวยเอ้ย ลูกทำอะไรผิด บอกแม่.. แม่จะได้ช่วยพูดกับราชันให้”“ฉัน..”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๖ ‘ดูแลคนป่วย’
หญิงสาววัยสิบแปดปีนอนคว่ำหน้ากับฟูกนอน แนบแก้มเนียนกับหมอนใบนุ่ม ใบหน้างดงามสมวัยเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ไหลเลอะไปถึงหมอน สวยเกร็งตัวทุกครั้งที่ยาถูกแต้มลงบนบาดแผลสด แต่ไม่มีเลยสักครั้งที่เธอจะยอมปริปากส่งเสียงร้องออกมา“สวยเอ้ย..”คนเป็นแม่ใส่ยาให้ลูกไปร้องไห้ไป เห็นลูกเจ็บแม่เจ็บยิ่งกว่า อยากจะเอาตัวเข้าไปรับหวายนั้นแทนเสียให้ได้ แต่ก็รู้ดีว่าถ้าหากทำแบบนั้นจริง ๆ โทษของสวยจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นไม่รู้กี่เท่า“ฉันเกลียดมัน”“ใคร ราชันอย่างนั้นหรือ” ตาอิ่มถามเสียงเข้ม “เอ็งอย่าได้คิดแบบนั้นเชียว หากไม่มีราชันเอ็งคงไม่มีชีวิตอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้”เมื่อครั้งที่ราชันออกปล้นแรก ๆ ตอนนั้นสวยยังเด็กนัก อิ่มกับปลูกถูกข้าราชการรุกรานที่ดิน และโกงกินจนทรัพย์สินและบ้านถูกยึดไป สามพ่อแม่ลูกร่อนเร่พเนจรค่ำไหนนอนนั่น อดมื้อกินมื้อทั้ง ๆ ที่ลูกน้อยยังเล็กนัก แต่ทั้งคู่ไม่ยอมแพ้ชีวิต ลูกที่กว่าจะได้มาถูกประคบประหงมเป็นอย่างดี แม้จะกลายเป็นคนไร้บ้าน แต่สวยกลับไม่มีแม้แต่รอยยุงกัดและอ้วนจ้ำม่ำสมบูรณ์ดี ต่างจากพ่อและแม่ที่ซูบผอมลงทุกวันจนกระทั่งวันที่บังเอิญได้พบกับราชัน ชายหนุ่มเอ่ยถามว่าเกิดอะไรขึ้น พร้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๗ ‘ครั้งเดียวมันไม่พอ’ NC-15
“พี่ราชันกินดุเหมือนไปอดมาจากไหน ฉันทำกับข้าวไม่ถูกปากหรือพี่”“ยังจะมีหน้ามาถาม” ราชันใช้สายตาดุ ๆ จ้องสองจนมันหดหัวหนี ทำท่าเหมือนกลัวแต่กลับยิ้มเผล่ไม่รู้สึกรู้สา ราชันอยากจะถีบมันให้ตกเรือนนัก“กินเยอะ ๆ นะจ๊ะพี่” ใบบัวตักแกงเขียวหวานไก่ใส่จานข้าวให้จอมโจร “หากไม่อิ่มใบบัวยังมีเหลืออีกเป็นหม้อ พี่ราชันกินได้ไม่อั้นเลยนะจ๊ะ”“กูไม่ใช่พวกตะกละกินจนพุงแตกนะใบบัว หัวเราะอะไรของมึงไอ้สอง! มึงนี่เลี้ยงเสียข้าวสุกเสียจริง ทำกับข้าวก็ไม่อร่อย ทำงานหรือก็ผิดพลาดบ่อย ไล่มึงไปดีไหม”“ไม่เอานะจ๊ะพี่ เมตตาฉันด้วย” สองทำหน้าสลด ยกมือไหว้ปลก ๆ อย่างน่าสงสาร“เหม็นขี้หน้ามึง”จอมโจรไม่ใคร่อยากสนทนาต่อ เขาตักกับข้าวฝีมือใบบัวกินไม่หยุดมือ เป็นเวลาเกือบอาทิตย์กว่าใบบัวจะหายดีและกลับมาทำกับข้าวได้ ราชันต้องอดทนอดกลั้นกินฝีมือไอ้สองจนเก็บไปฝันร้ายหลายครั้งอันที่จริงฝีมือไอ้สองก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ แต่ลิ้นราชันมันดันคุ้นเคยกับรสมือใบบัวไปเสียแล้ว ใบบัวนั้นมีฝีมือทำกับข้าวที่หาตัวจับได้ยาก ตั้งแต่แม่แท้ ๆ จากไปราชันก็ไม่เคยเจอใครทำกับข้าวอร่อยถูกปากอีกเลย จนกระทั่งได้มาเจอกับผู้หญิงคนนี้“พี่สอง ใบบัวทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๘ ‘เป็นเจ้าของ’ NC-20
ราชันใช้นิ้วหัวแม่มือกดเนื้อปากส่วนล่างลงเพื่อเปิดกลีบปากอวบอิ่มออกจากกัน นิ้วชี้และกลางสอดลึกเข้าไปภายใน ไล่สัมผัสตามแนวฟันทั้งล่างและบน ใบบัวดูตื่นตกใจแต่กลับไม่ขัดขืน เธอปล่อยให้ราชันเล่นสนุกได้ตราบเท่าที่เขาต้องการ“อ้าปากออกสิใบบัว อย่ากัดฟัน”“อื้อ”“กูเชื่อว่ามึงทำได้ ใบบัว”สาวน้อยทำตามอย่างว่าง่าย ฟันขาวค่อย ๆ ขยับแยกออกจากกันช้า ๆ ราชันใช้โอกาสนั้นสอดทั้งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปภายในโพรงปากอุ่นชื้น ไล่สำรวจลิ้นนุ่มและเพดานช่องปากอย่างถือวิสาสะ“อื้อ”“ลองดูดนิ้วกูก่อน อย่าให้โดนฟันเชียว”ใบบัวลองดูดกลืนนิ้วเรียวยาวอย่างที่ราชันบอก มีหลายครั้งที่ฟันคมเผลอครูดท้องนิ้วเข้า จอมโจรหนุ่มไม่ได้ต่อว่ารุนแรง เขาเอ่ยสอนอย่างใจเย็นว่าพยายามอย่าให้ฟันโดนอีกจนกระทั่งใบบัวเริ่มทำได้คล่องมากขึ้น โพรงปากอุ่นดูดกลืนนิ้วยาวเข้าออกเป็นจังหวะ ลิ้นนุ่มทั้งเลียทั้งเกี่ยวรัดจนทั้งสองนิ้วเปียกชื้นไปด้วยน้ำลาย ราชันเองก็งอนิ้วคว้านไปทั่วโพรงปากนุ่ม ไล่นิ้วไปตามไรฟันทั้งบนและล่างรวมถึงใต้ลิ้นและเพดาน ไม่มีตรงไหนที่นิ้วยาวไม่ได้สัมผัส“อืม เก่ง”ได้ยินคำชมใบบัวก็ยิ่งลิงโลด ปากอิ่มพยายามปรนนิบัติราชัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๑๙ ‘ไฟแค้น’
บ้านกำนันมิ่งจัดเวรยามคุ้มกันอย่างแน่นหนาหลังจากเกิดเหตุการณ์ปล้นยกเค้าในวันนั้น ตัวกำนันมิ่งรู้ดีว่าเป็นฝีมือของใคร แต่ที่ไม่รู้คือจะไปตามล่ามันได้จากที่ไหน ในเมื่อไม่รู้แหล่งกบดานของมัน“ไอ้ราชันแน่นอนผู้กอง!” กำนันมิ่งตบเข่าฉาด “ปล้นด้วยม้าและดาบ สมัยนี้มีแค่พวกมันเท่านั้น”“ทำไมกำนันถึงรู้จักมัน”“เมื่อก่อนไอ้ราชันมันเป็นลูกบ้านฉันเอง พอพ่อแม่ตายมันก็ผันตัวไปเป็นโจร กลายเป็นไม้เบื่อไม้เมากับฉันเรื่อยมา”“แล้วกำนันรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหม ฉันจะได้เอาคืนมันให้สาสม เอาคืนที่มันกระทืบฉันปางตาย ทั้งยังเอาดาบมากรีดแผ่นหลังฉันจนเป็นแผลเป็น” ผู้กองมานพพูดถึงราชันด้วยความคับแค้นใจไอ้โจรคนนี้มันบ้าดีเดือด ใครจะไปคิดว่าถูกยิงขนาดนั้นแล้วมันจะลุกมากระทืบเขาจนจมตีนได้ เท่านั้นยังไม่พอ มันยังจงใจทิ้งสัญลักษณ์กากบาทไว้บนกลางหลังเขาอีก ที่ผู้กองมานพรู้ว่ามันจงใจเพราะรอยกรีดไม่ได้ลึกกะเอาตาย แค่ต้องการสร้างร่องรอยบาดแผลที่ไม่มีทางรักษาหายทิ้งไว้ก็เท่านั้นมันจงใจให้เขามีแผลเป็นติดตัวไปตลอดชีวิต“หากรู้ฉันคงไปจับมันแล้วพ่อ” กำนันมิ่งเองก็จนปัญญา ราชันยิ่งกว่าผี มันหายตัวได้เหมือนไร้ตัวตน ไม่เคยมีใคร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25เมียโจร NC-25 บทที่ ๒๐ ‘ความสุขของใบบัว’ NC-15
“ใบบัว”เสียงเรียกพร้อมเสียงเคาะประตูทำให้ใบบัวจำต้องฝืนลืมตาตื่น อาการปวดท้องดีขึ้นบ้าง แต่ยังรู้สึกเจ็บเสียดเล็กน้อยเวลาที่ต้องขยับตัวเร็ว ๆ“ใบบัว เปิดประตู”“เดี๋ยวนะจ๊ะ” ใบบัวขยับลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เธอเดินกุมท้องไปเปิดประตูให้จอมโจรใจร้อน “พี่ราชัน มีอะไรหรือ”“หลบหน่อย”ใบบัวเบี่ยงตัวหลบให้ราชันเข้ามาในห้องนอน ราชันนั้นมีรูปร่างใหญ่โตกำยำ เมื่อทิ้งตัวลงนั่งบนฟูกนอนห้องเล็ก ๆ ก็แคบลงไปถนัดตา“มานี่ใบบัว”ใบบัวเดินไปนั่งพับเพียบข้างจอมโจร ดวงตากวางมองมือใหญ่ที่ล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกมา“หันหลังมา”“อะไรหรือจ๊ะ”ใบบัวอดถามไม่ได้ วันนี้ราชันมีท่าทางแปลก ๆ มาถึงก็เอาแต่สั่ง แม้น้ำเสียงไม่ได้ดุดันเหมือนเมื่อก่อนแต่ใบบัวกลับรู้สึกอยากจะร้องไห้เสียอย่างนั้นคงเพราะวันนี้เจอเรื่องสะเทือนจิตใจมา ใบบัวกลืนก้อนสะอื้นลงคอเพราะไม่ต้องการให้ราชันรับรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเธอไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่สวยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่เธอขอเก็บมันไว้เป็นความลับกับตัวคนเดียว เพราะกลัวเหลือเกินว่าถ้าหากราชันรู้ว่าเมียรักจะกลับมา ความใจดีที่เธอได้ในตอนนี้อาจจะหายไปใบบัวเห็นแก่ตัว เธอไม่อยากให้ราชันเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
บทล่าสุด
เมียโจร NC-25 ปัจฉิมบท ‘พี่ช้างมีน้องเป็นหนูนา!’
หมู่บ้านกอบัวเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีประชากรราวห้าสิบครัวเรือน ชาวบ้านมีรายได้จากการค้าขายพืชผลทางการเกษตร นับว่าโชคดีที่ราชันได้ผืนดินตรงนี้มา เพราะมันอุดมสมบูรณ์และปลูกพืชผักผลไม้ได้ทั้งปี อากาศไม่ร้อนมาก และยังมีน้ำไหลผ่านแม้ในหน้าแล้ง ชาวบ้านจึงไม่เคยต้องอดยาก ทั้งยังนำผลผลิตออกไปขายสร้างรายได้ให้ครอบครัวได้อีกด้วยหลังจากฝึกงานและสอบปฏิบัติผ่าน ราชันก็ขนลูกเมียกลับมายังหมู่บ้านทันที ใบบัวนั้นบ่นทุกวันว่าไม่ชอบเมืองหลวง คนเป็นผัวจึงไม่อยากโอ้เอ้อยู่ที่นั่นนานอยู่บ้านตัวเองมันดีกว่าเป็นไหน ๆ“ค่อย ๆ เดินคนดี” ฝ่ามือใหญ่โอบประคองร่างเมียรักอย่างเบามือ “อีกนิดเดียว อึ๊บ!”“ร้อน”เพียงแค่คำพูดเดียวราชันก็รีบหยิบพัดขึ้นมาโบกตรงหน้า สีหน้าหงุดหงิดของเมียรักดูผ่อนคลายขึ้นให้คนเป็นผัวได้เบาใจใบบัวเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อห้าเดือนก่อน ตอนนั้นเขาและครอบครัวย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ได้เพียงสองเดือน เช้าวันหนึ่งใบบัวมีอาการอ่อนเพลียและหงุดหงิดง่าย อะไรไม่ถูกใจเพียงเล็กน้อยก็พร้อมจะโวยวายทุกเมื่อ คราแรกราชันคิดว่าเป็นเพราะอากาศหรือไม่ก็สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป จนกระทั่งอีกสามวันต่อมาใบบัวกลับอาการห
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๒ ‘บ้าน’
ใบบัวกลับบ้านมาพร้อมกับความโกรธและความเสียใจ ดีแค่ไหนที่ครานี้เธอไม่ได้พาลูกชายไปด้วย ไม่อย่างนั้นลูกคงเสียใจมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่าที่ไม่ได้เจอหน้าพ่อหากไม่ใช่เพราะใบบัวรู้สึกแปลกใจกับจดหมายฉบับล่าสุด ที่ราชันบอกว่าไม่ต้องมาเยี่ยมหากันสักเดือนแล้วตัดสินใจนั่งรถไฟไปหา เธอก็คงกลายเป็นคนโง่งมที่ไม่รู้อะไรเลยต่อไป และคงไม่มีวันได้รู้ว่าราชันนั้นกำลังโกหกหลอกลวงกันถึงขั้นนี้ผู้ชายเฮงซวย!ป่านนี้คงมีความสุขกับรักใหม่ ผู้หญิงคนใหม่ไปแล้ว ปล่อยให้เธอรอคอยเหมือนคนโง่ตั้งสามปี ช่างเสียเวลาเสียจริงใบบัวนั้นไม่มีแม้สักวันจะเลิกรักราชัน ต่อให้ติดคุกติดตารางใบบัวก็ยังเฝ้ารอเสมอ จะสามปีสิบปีก็ยังรอไม่เปลี่ยนแปลง ใช่ว่าที่ผ่านมาจะไร้คนมาเกี้ยวพาราสี ทว่าเธอรักมั่นเพียงราชัน รอเพียงราชันคนเดียวไม่เคยหันไปทางอื่นแม้แต่เพียงหางตานี่หรือคือสิ่งที่คนจงรักภักดีแบบเธอได้รับตอบแทน“แม่จ๋าทำอะไร”“เก็บเสื้อผ้าจ้ะ”“แม่จ๋าจะไปไหนจ๊ะ”“แม่ไม่ได้ไปไหน” ดวงตากวางวาวโรจน์ เธอไม่ร้องไห้หรอก เธอไม่อยากเสียน้ำตาให้คนเฮงซวย “คนบางคนต่างหากที่ต้องไป”เรือนนี้เป็นเรือนของเธอ คนที่ต้องไปคือคนทรยศต่างหาก เธอไม่
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๑ ‘คนใจร้าย’
“แม่จ๋า” เสียงใส ๆ ของลูกชายปลุกให้ใบบัวตื่นจากภวังค์ “ย้องไห้ทะมาย”มือเล็กพยายามเช็ดน้ำตาบนแก้มนวล เด็กชายเบะปากอยากจะร้องไห้ตามเมื่อเห็นน้ำตาของแม่“แม่เปล่าจ้ะ”“เด็กดี ต้อมม่ายโกหกน้า”ใบบัวหลุดหัวเราะกับคำพูดคำจาของลูกน้อย คชสารอายุเกือบสองขวบ อยู่ในวัยกำลังพูดกำลังจำ ไม่ว่าจะสอนอะไรก็เชื่อฟังทุกอย่าง“แม่คิดถึงพ่อ”"เดี๋ยวพ่อกาบมา" เด็กน้อยพูดตามที่แม่บอก เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว แม่ใบบัวพร่ำบอกแบบนี้มาตลอด“ใช่จ้ะ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว”..หนึ่งปีต่อมาเวลาเดินไวจนน่าใจหาย ทว่ามันกลับยาวนานในความรู้สึกของทั้งคนที่รอ และคนที่ถูกคุมขัง ราชันอดีตจอมโจรนั่งเหม่อมองท้องฟ้าและนกที่บินไปมาด้วยความริษยา มันดูเป็นอิสระและมีความสุขกับการโบยบิน ต่างจากตัวเขาที่ต้องถูกจองจำในเรือนจำที่มีผู้คุมมากมายเขาคิดถึงใบบัว คิดถึงลูกชาย ไม่รู้ว่ายามนี้เมียรักจะทำอะไรอยู่ราชันไม่ได้พบใบบัวบ่อยเท่าไหร่นัก เพราะเขาถูกคุมขังที่เมืองหลวง ใบบัวที่อยู่ตอนเหนือของประเทศไม่สะดวกเดินทางบ่อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเมียรักก็มักจะนั่งรถไฟพาลูกมาเยี่ยมหาเดือนละครั้งเป็นอย่างน้อย รวมถึงส่งจดหมายมาหาอาทิตย์ละครั้งไม่เคยข
เมียโจร NC-25 บทที่ ๕๐ ‘เสียสละ’
“พี่ราชันเองก็มีลูก ย่อมต้องเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่” เสียงสั่นเครือทั้งอ้อนวอนทั้งตำหนิอยู่ในที “เราไม่อาจอยู่แบบบ้านป่าเมืองเถื่อนได้ ลูกหลานเราต้องได้เรียน ได้รับการช่วยเหลือจากรัฐ”ช่วงเกือบสองปีที่ผ่านมาหลังจากเปลี่ยนที่ตั้งของหมู่บ้าน ราชันก็ตัดสินใจยกเลิกวิถีชีวิตแบบโจร เขาและชาวบ้านใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป ปลูกข้าวปลูกผักเลี้ยงสัตว์ขายหารายได้เข้าหมู่บ้าน มีการติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอก ไปมาหาสู่กัน หลายคนพบรักกับคนข้างนอกและพากลับมาสร้างครอบครัว จากที่มีชาวบ้านไม่ถึงร้อยคน วันนี้มีผู้อาศัยราวสี่สิบครัวเรือนหรือเกือบสองร้อยชีวิตแล้วทว่า หมู่บ้านที่เริ่มขยายใหญ่เป็นหมู่บ้านที่ยังไม่ได้รับการจัดตั้งตามกฏหมาย สวัสดิการจากรัฐยังเข้าไม่ถึง และหากยังไม่รีบจัดตั้งหมู่บ้านให้ถูกต้อง วันข้างหน้าพวกเขาอาจจะถูกไล่ที่โดยไม่เป็นธรรม นั่นคือสาเหตุที่พักนี้ราชันมักจะได้ยินประโยคพวกนี้จากชาวบ้านเสมอ และส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้มาอยู่ใหม่ที่ต้องการความเจริญมากกว่าวิถีเดิม ๆ ที่ไม่ต่างอะไรจากคนป่า“หากยื่นเรื่อง อดีตที่ฉันทำไว้คงถูกขุด”นี่เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ราชันยังคงลังเล หากจะจัดตั้งหมู่บ้านเรื่อ
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๙ ‘พี่ช้าง’
ย่างเข้าเดือนที่เก้า ใบบัวมีอาการปวดเมื่อยมากขึ้นเพราะท้องที่ขยายใหญ่ เดิมทีร่างกายของเธอไม่ได้ผอมแห้งแต่ก็นับว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เมื่อต้องมาโอบอุ้มท้องขนาดใหญ่จึงรู้สึกเหนื่อยง่าย ปวดเนื้อปวดตัวเป็นประจำราชันคอยดูแลเมียรักอย่างดี เขาเปลี่ยนที่นอนให้เมียใหม่ ซื้อเบาะนั่งนุ่ม ๆ มาให้เมียนั่ง คอยบีบนวดไม่ห่าง ทำหน้าที่ผัวที่ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง เมียอยากได้อะไรราชันหามาให้ทุกอย่าง ใคร ๆ ก็บอกว่าใบบัวโชคดีที่ได้ผัวเข้าใจคนท้องอย่างราชันแต่ราชันกลับเถียงทุกครั้งว่าเป็นตัวเขาต่างหากที่โชคดี ใบบัวเสียสละเหลือเกิน ชายหนุ่มเห็นท้องที่ใหญ่ขนาดนี้ก็ได้แต่คิดว่าใบบัวหายใจออกหรือไม่ นอนหลับสนิทบ้างหรือเปล่า จะหนักแค่ไหนที่ต้องอุ้มเด็กคนหนึ่งไว้ตลอดเวลาก่อนท้องใบบัวจะเข้านอนทีหลังและตื่นก่อนราชันเสมอ แต่หลังจากเข้าเดือนที่เจ็ดใบบัวก็นอนมากขึ้น เธอเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำและตื่นสาย หน้าที่ภรรยาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป แต่แทนที่ราชันจะรู้สึกไม่พอใจ เขากลับยินดีกินอาหารที่ไม่ถูกปากเพื่อให้เมียได้นอนพักผ่อนนานขึ้นกว่าเดิม“พี่รักใบบัวเหลือเกิน”ราชันจุมพิตปรางนวลเนียน นับวันความรักของเขายิ่งมากล้น ไม่มีท
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๘ ‘พิษรัก’
“ค่อย ๆ นะ ค่อย ๆ เดินจ้ะใบบัว ไม่ต้องรีบ”ทันทีที่ร่างอุ้ยอ้ายปรากฎตัวสองก็รีบปรี่เข้าไปดูแลอย่างรวดเร็ว ทว่าใบบัวกลับส่ายหน้าเบา ๆ แล้วชี้ไปด้านหลัง“พี่สองช่วยไปดูพี่ราชันหน่อยได้ไหมจ๊ะ ตั้งแต่เช้ายังอ้วกไม่หยุดเลย”“ห้าเดือนกว่าแล้วนา ทำไมถึงยังแพ้หนักแบบนี้”ใบบัวตั้งท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้ว ท้องสาวขยายใหญ่จนเริ่มเดินลำบาก ปกติในเวลานี้อาการแพ้ท้องจะเริ่มหายไป แต่ราชันที่รับหน้าที่แพ้ท้องแทนเมียกลับยังมีอาการเหมือนเดิมไม่ลดน้อยลงถ้าบอกว่าลูกแกล้ง ลูกคงแค้นมากจริง ๆ“อย่างนั้นพี่ไปดูพี่ราชันก่อนแล้วกัน”“จ้ะ”“ไม่ต้อง” พูดถึงราชัน ราชันก็มา ร่างกำยำยืนใช้สองมือค้ำยันกรอบประตูด้วยท่าทางโรยแรง “มึงดูใบบัวไปให้ดี อย่าให้สะดุดเชียว”“พี่สองไปดูแลพี่ราชันดีกว่า ใบบัวไม่เป็นอะไร”“สอง มึงดูแลใบบัวนั่นแหละ กูชินแล้ว”“แต่พี่ราชันหน้าซีดมากนะจ๊ะ”“พี่ไม่เป็นอะไรเลยใบบัว ห่วงตัวเองเถิด ถ้าใบบัวเป็นอะไรพี่คงขาดใจตาย”“เอ่อ..”สองที่เป็นคนกลางทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองสองผัวเมียที่ต่างคนต่างห่วงหากันจนโยนให้เขาไปดูแลอีกฝ่ายตาปริบ ๆ“อ่า เอาแบบนี้ดีกว่า ฉันดูแลพี่ราชัน ส่วนแม่มะลิก็ดูแลใบบัว”
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๗ ‘แพ้ท้องแทนเมีย’
“อะไรนะจ๊ะ”ใบบัวถามราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง เธอยกถ้วยข้าวต้มขึ้นดม แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆไม่เห็นมีกลิ่นเหม็นเลย คนอื่น ๆ ก็กินได้ปกติ และดูท่าทางเอร็ดอร่อยมากด้วย แล้วทำไมผัวเธอถึงได้เป็นแบบนี้จู่ ๆ ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจมากมายก็ตีพุ่งขึ้นมา ใบบัวเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มให้ใครหลายคนตื่นตระหนกที่ตกใจกว่าใครคงไม่พ้นราชัน“ใบบัว อย่าร้อง อึก!” เพียงแค่ขยับเข้าใกล้เมียรักราชันก็ต้องรีบถอยหนี ดวงตาดุดันมองถ้วยข้าวในมือน้อยราวกับมองศัตรู“พี่ราชันป่วยหนักขนาดนี้ให้แม่อ่อนตรวจหน่อยเถิด” สองเห็นอาการไม่ดีจึงเสนอทางออก“กูไม่ได้เป็น.. อุ๊บ! อ้วก!”พูดได้ไม่ถึงครึ่งประโยคร่างกำยำก็วิ่งไปเกาะระเบียงแล้วปล่อยของเสียออกมาจนหมดไส้หมดพุง ใบบัวต้องกล้ำกลืนความน้อยใจเอาไว้ เธอวางถ้วยข้าวลงและเดินเข้าไปหาราชัน“พี่ราชัน”อดีตโจรหนุ่มสะดุ้งโหยง เขาหันกลับมามามองเมียด้วยสายตาหวาดระแวง และนั่นยิ่งให้ใบบัวรู้สึกเสียใจ เธอยื่นน้ำเย็น ๆ ให้ผัวล้างหน้าล้างปาก ก่อนจะถอยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด“ใบบัวจะไม่เข้าใกล้พี่”“ใบบัว ไม่ใช่แบบนั้น”“ใบบัวจะไปตามแม่อ่อนมาดู”พูดจบร่างน้อยก็รีบหันหล
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๖ ‘ช้างเผือก’
ผ่านมาสองเดือนแล้วหลังแต่งงาน ใบบัวมีความสุขเหลือเกินที่ตัดสินใจให้โอกาสราชัน หลังแต่งงานอดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่มีกิจวัตรที่ต้องทำไม่ให้ขาด คือเขาต้องเข้านอนพร้อมเมีย ตื่นนอนพร้อมเมีย กินข้าวพร้อมเมีย แม้งานจะยุ่งแค่ไหนราชันก็จะไม่ยอมพลาดช่วงเวลาเหล่านี้แม้แต่ครั้งเดียวราชันติดเมียมาก แม้แต่ตอนที่เมียต้องไปเรียนกับแม่อ่อนราชันยังแอบไปหาบ่อย ๆ ถึงจะถูกใบบัวดุแต่คนติดเมียกลับไม่เคยลดละความพยายาม อาศัยความหน้าหนาโผล่หน้าไปให้ใบบัวทำหน้าดุใส่วันละหลายครั้ง“ว่างนักหรือจ๊ะ”ใบบัวยืนจังก้า เท้าสะเอวตีหน้ายักษ์ใส่ผู้ชายหน้ามึนที่ลักลอบมาเกาะเรือนแม่อ่อนเพื่อแอบมองเธอ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป เจอหน้ากันเกือบตลอดเวลาไม่เบื่อกันหรืออย่างไร“เปล่าจ้ะ พี่แค่คิดถึงเมีย”ใบบัวกรอกตามองบน แรก ๆ เธอยอมรับว่าเขินอยู่บ้างกับถ้อยคำหวาน ๆ ทว่าพอนานไปก็เริ่มชิน ทุกวันนี้ความขวยเขินแทบไม่หลงเหลือแล้วราชันเกาะเรือนพร้อมยิ้มกว้างอวดฟันขาว แค่ได้เห็นหน้าใบบัวเขาก็อารมณ์ดีแล้ว นี่ถ้าหากราชันมีพวงหางมันคงสะบัดไปมาด้วยความสุขไม่ต่างจากหมาตัวโต ๆ“อ้อ พี่เอานี่มาให้” ราชันเอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบดอกบัวสีขาวที่เก็บไว้มา
เมียโจร NC-25 บทที่ ๔๕ ‘หนึ่งเดียวกัน’ NC-20
แม้จะเอื้อนเอ่ยคำอนุญาตออกไป ทว่าลึก ๆ แล้วร่างกายและจิตใจของใบบัวยังคงหวาดกลัว ความทรงจำครั้งสุดท้ายคือราชันสอดใส่เข้ามาอย่างรุนแรงไร้ความปราณี มันเจ็บแสบเจียนตาย ครั้งนั้นราชันเอาแต่ใจเหลือเกิน แม้เธอจะร้องไห้เขาก็ไม่หยุด ทั้งยังโจนจ้วงเข้ามาอย่างรุนแรง กระทำจนตัวเองสุขสมหลายครั้งหลายครา แต่ไม่มีสักคราที่ใบบัวจะสุขสมเช่นเดียวกัน“หากยังไม่พร้อม พี่จะไม่เร่งรัด”ราชันเห็นสีหน้าของเมียรักก็รู้ทันทีว่าเธอยังหวาดกลัวกับสัมผัสของเขา มันไม่ใช่ความผิดของใบบัวเลยที่จะไม่พร้อม ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาคนเดียวเขาเป็นคนสร้างบาดแผลไว้ในหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ดวงนี้“ละ ลองก่อนได้ไหมจ๊ะ” ใบบัวร้องขอเสียงสั่น “หากไม่ไหว ใบบัวจะขอให้พี่หยุด”“พี่หยุดได้ตั้งแต่ตอนนี้ ใบบัวอย่าฝืนใจ พี่ไม่อยากให้ใบบัวต้องเจ็บปวดอีกแล้ว”“แต่ใบบัวอยากลอง ใบบัวอยากก้าวผ่านความกลัว อยากกลับมารู้สึกดีกับสัมผัสของพี่อีกครั้ง”“ใบบัว”ราชันครางเรียกเมีย ใบบัวใจเด็ดกว่าเขาเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องแผลที่ใบหน้า เรื่องที่เอาคืนเขา หรือแม้แต่วันนี้ราชันนั้นเทียบไม่ได้เลยกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้“นะจ๊ะ”โจรหนุ่มหยุดคิดเพียงอึดใจ ก่อนที
