บทที่ 70 อลเวง"ทำตัวดีๆ" ก๊วยเจ๋งพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ผู้เป็นพ่อพยายามจะสื่อ เขาเข้าใจทัดเทพดีเพราะมิกิก็ถูกเลี้ยงมาด้วยความรักซึ่งเธอก็เป็นดั่งดวงใจของทัดเทพและยูริด้วย"วันนี้ผมขออนุญาตพามิกิไปเที่ยวงานวัดนะครับ""ได้สิ กูก็จะพาเมียไปเดินเล่นเหมือนกัน ย้อนวันวานหน่อย""ขอบคุณครับ""ปาป๊า" เสียงของมิกิเรียกความสนใจจากสองหนุ่มให้หันไปมอง เด็กสาวเดินเข้ามาหาพ่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนที่จะตวัดแขนโอบกอดเอวสอบของทั้งสองคนไว้โดยที่เธอยืนอยู่ตรงกลาง "เย็นนี้ขอไปเดินเล่นกับแฟนได้ไหมคะ" เธอขออนุญาตพ่อเสียงเบาหวิวเพราะแอบหวั่นใจว่าพ่อจะไม่อนุญาต"เมื่อกี้เจ๋งบอกป๊าแล้ว พอดีป๊าก็จะพาเมีนป๊าไปเหมือนกัน""ว้าว ปาป๊าใจดีจังเลย ไม่หวงกิแล้วเหรอคะ""ก็หนูมีคนดูแลแล้วนิ ป๊าจะหวงทำไมไม่แน่..แฟนหนูอาจจะคุมเข้มหนูกว่าป๊าอีกนะ" มือหนาเชยคางมนขึ้นมา เขายิ้มหยอกล้อกับลูกสาวก่อนที่จะขอตัวเดินกลับไปหาภรรยาสาวแล้วทุกคนก็ไปที่สวนดอกกล้วยไม้"ปาป๊าใจดี สงสัยปาป๊ายอมรับเจ๋งแล้วแน่เลย ดีใจจังเลยค่ะ" เธอยิ้มด้วยความดีใจ และรู้สึกโล่งอกขึ้นเยอะที่พ่อเปิดใจรับก๊วยเจ๋งแม้อาๆทุกคนจะยังทำใจไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อใจแฟนหน
บทที่ 71 กระท่อมร้อนรัก"หนูอยากเดินเล่นอีกไหม นี่ก็เพิ่งสามทุ่มเอง" ชายหนุ่มเอ่ยถามแฟนสาวพร้อมกับดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะมองหน้ามิกิที่กำลังยืนกินขนมเบื้องโบราณอยู่ข้างๆ"อยากยิงปืนค่ะ อยากได้ตุ๊กตากลับไปฝากเพื่อน" เธอไม่รอช้าที่จะเดินไปยังร้านยิงเป้าที่มีลูกโป่งเล็กๆอยู่ในช่อง ซึ่งกติกาคือให้ยิงลูกโป่งให้แตกทุกลูกจึงจะได้ตุ๊กตา"ขอปืนสอง" ก๊วยเจ๋งยืดเส้นยืดสายแล้วรับปืนลมที่แม่ค้าส่งให้ยื่นให้มิกิอีกที เด็กสาวแสยะยิ้มมุมปากแล้วหันไปมองคนที่กำลังยืนยิงอยู่ข้างๆ เธอมองปลายปืนซึ่งมันคดงอเล็กน้อย 'กลโกงของพ่อค้าสินะ หึ!' เธอแค่นหัวเราะในลำคอเมื่อรู้ทันกลโกงของพ่อค้าซึ่งทำให้ปลายกระบอกปืนคดงอเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่มีใครรู้ซึ่งเธอกับก๊วยเจ๋งมองหน้ากันอย่างรู้ทัน"เริ่มเลยไหม อยากได้ตุ๊กตาแล้วค่ะ" เด็กสาวเลิกคิ้วให้แฟนหนุ่มก่อนจะเล็งปืนไปที่ลูกโป่ง เธอยิงลูกโป่งแตกทุกลูก ก๊วยเจ๋งก็เช่นกันทำเอาพ่อค้าหันมามองหน้ากันด้วยความงุนงง"ขอลูกปืนอีก" ก๊วยเจ๋งยกยิ้มมุมปากแล้วหันไปยิงลูกโป่งอีกจนแตกหมดแผง มิกิเหลือบตามองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะหันปืนไปเล็งหน้าพ่อค้า"ทำอะไร" เธอเอ่ยถามเพราะเห็นพ่อค
บทที่ 72 ออดอ้อน"คนบ้า ถ้าเกิดกิพลาดขึ้นมาจะทำยังไงฮะ!" เธอแวดเสียงแหลมใส่ชายหนุ่มแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มกริ่มด้วยความหน้ามึน ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นมาดันหน้าผากมนเบาๆ"ใครว่าพลาด ถ้าท้องจริงๆก็ถือว่าตั้งใจทำต่างหาก""นี่!""อย่ามาขึ้นเสียงใส่ผัว ไอ้นั้นยังคาอยู่เดี๋ยวได้ครางแทนนะ""เจ๋ง! อยากตายด้วยมือกินักเหรอถึงได้ท้าทายไม่เลิก" เด็กสาวตั้งท่าจะลุกออกแต่ก็ถูกท่อนแขนแกร่งรัดเอวคอดไว้แน่นจนเธอกระดุกกระดิกไปไหนไม่ได้เลย มิกิทำเสียงฮึดฮัดในลำคอเป็นการเตือน"เลิกทำหน้ายุ่งแบบนั้นได้แล้ว ไม่ดีใจรึไงที่เราสองคนได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้""แล้วมันน่าดีใจไหมล่ะ ยั่วโมโหอยู่ได้!" เด็กสาวอ้าปากกัดหัวไหล่ข้างที่ไม่มีแผลของชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้"อ๊า!! กิปล่อยๆ.." ก๊วยเจ๋งดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเพราะทีแรกคิดว่าเธอคงแค่กัดเบาๆ แต่เธอกลับเล่นฝังคมเขี้ยวลงสุดแรงจนเป็นรอยฟันแถมน้ำลายยังเปียกเสื้อเขาอีก"เพื่อนเล่นเหรอฮะ!" เด็กสาวตะโกนแสกหน้าด้วยความหงุดหงิดแล้วก้าวลงจากตัวแฟนหนุ่ม เธอคว้าเอากระเป๋าสะพายมา แล้วหยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดน้ำรักออกจากดอกไม้งามต่อหน้าชายหนุ่ม "ยิ้มแบบนั้นอยากตายใช่ไหม"
บทที่ 73 มิกิคนเดิม"หึ! ในหัวคงมีแต่เรื่องพวกนั้นใช่ไหมคะ หรือว่ากิตามใจเจ๋งมากเกินไป?" มิกิหันมาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ชายหนุ่มกลับหุบยิ้มเมื่อเห็นแววตาเย็นชาของเธอ"ไม่กวนแล้วก็ได้ ยัยแม่มด""แม่มดแล้วรักไหมล่ะ" เธอถามกลับเสียงเกรี้ยวแต่คำตอบที่ได้รับก็ทำให้ยิ้มออก"รักดิ รักมากด้วยยัยแม่มดของฉัน" เด็กสาวบิดยิ้มเขินอายให้กับการบอกรักของก๊วยเจ๋ง เธอเดินเข้าไปกอดเอวสอบไว้"เจตริน มัลลิการู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลย ดูแลมัลลิกาหน่อยนะ""บอกแล้วไง ถ้าไม่สบายฉันจะกดเธอให้จมเตียง""เจตรินจะทำมัลลิกาได้ลงคอเหรอคะ" เธอย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างเว้าวอนก่อนที่จะทำเสียงอ้อแอ้ในลำคอราวกับเด็กน้อยกำลังงอแงกับผู้ปกครอง"ก็บอกแล้วไง หนูดื้อเองนิ""หนูดื้อเพราะอยากให้เจตรินดูแลนะ เจตริน~" มิกิส่ายหน้าไปมากับแผงอกแกร่ง ก๊วยเจ๋งหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กๆ มาเช็ดผมให้แฟนสาวอย่างอ่อนโยนขณะที่เด็กสาวทำหน้าเหนื่อยล้าสุดๆ เขาสัมผัสได้ถึงไอความร้อนจากร่างกายเธอ ก่อนที่จะยื่นมือไปอังหน้าผากมน"เดี๋ยวกินยาแล้วนอนเลยนะ ห้ามเล่นเกม""นอนบนอกของเจตริน""อืม" เขาพยักหน้าให้อย่างไม่เรื่องมาก ก่อนจะอุ้มกระเตงเธอไปที่เตียง
บทที่ 74 เด็กขี้เมา"หาว" เด็กสาวปิดปากหาวเสียงดังด้วยความง่วง หากแต่ยังฝืนเบิกตาด้วยเหตุผลที่ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนแฟนขับรถจนถึงบ้าน ก๊วยเจ๋งกดริมฝีปากจูบขมับบางหลายๆครั้งจนเด็กสาวต้องหันมามองหน้าเขา"ง่วงก็นอนสิ จะฝืนทำไมหือ" เขาเอาหน้าผากดันใบหน้าสวยเบาๆ แต่มิกิกลับเบื่อหน้าหนีราวกับเด็กน้อยถูกรบกวนเวลาพักผ่อน ยิ่งตอนเธอหาวจนปลายจมูกแดงยิ่งทำให้ดูน่ารัก "จะว่าไปแล้วฉันก็มีเมียน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย" ก๊วยเจ๋งเอ่ยชมคนบนหน้าตักตรงๆ แต่เด็กสาวกลับย่นจมูกใส่เขา มิกิทำปากยื่นๆ แล้วจึงลอดออกมาจากวงแขนแกร่ง มานั่งลงเบาะของตัวเองพร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัยเองด้วย"กิอยากกินไอติม แวะเซเว่นหน่อยได้ไหมคะ""ได้สิ อยากกินอะไรก็บอกไม่ใช่นั่งมองเซเว่นที่ขับผ่านมาแล้ว แล้วมาทำหน้าบึ้งใส่ฉันแบบนี้""ไม่ได้ทำหน้าบึ้งใส่สักหน่อย" เธอทำหน้าเหนื่อยล้าแล้วเอนศีรษะไปซบกับต้นแขนชายหนุ่ม"อ้อนจะเอาอะไรอีกหือ""อยากไปเที่ยวทะเลอีกแล้วค่ะ บ้านที่ทะเลเราเสร็จไปถึงไหนแล้วคะ" เธอเกยคางไว้บนต้นแขนชายหนุ่ม เอ่ยถามด้วยความอยากรู้"เพิ่งดำเนินไปได้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เอง ใจร้อนขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งถามกลับแต่ปฏิกิริยาของมิกิเมื
บทที่ 75 บทลงโทษเด็กดื้อ"เจตริน~" มิกิเรียกแฟนหนุ่มเสียงพร่าเมื่อรู้สึกว่าเรียวขาทั้งสองข้างถูกจับแยกออกกว้าง เธอปรือตาขึ้นมามองก็เห็นก๊วยเจ๋งก้าวขึ้นมาบนเตียงขณะเดียวกันมือหนาก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ด้วย "เฮียขาทำอาไรเหรอ~" เธอคลี่ยิ้มบางๆ ถาม แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบจากปากของชายหนุ่ม"อยากได้ผัวใหม่มากไหม""ก็เจตรินขี้บ่น ชอบดุกิ""หึ!" จู่ๆเธอก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบกับเสียงแค่นหัวเราะของชายหนุ่ม ไรขนอ่อนตามร่างกายเริ่มลุกเกลียวเมื่อเขาวางฝ่ามือลงบนหน้าขาขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขาสั้นของเธอออกอย่างอ้อยอิ่ง"อื้อ~ ไม่ทำนะกิง่วงนอน""อยากได้ผัวใหม่ไม่ใช่เหรอ""จะทำอะไรเหรอ" มิกิปรือตาขึ้นมามองใบหน้าคมคายอย่างงุนงง แต่เมื่อเขาถอดกางเกงเธอออกจึงเข้าใจอะไรมากขึ้น มิกิหุบขาเข้าหากันด้วยความหวาดหวั่น เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนแต่แววตาของเขาดูจริงจังเกินไปและยังดุดันอีก"หึ! นอนครางเฉยๆเถอะยัยตัวแสบ" เขาโน้นตัวลงไปซุกไซ้ลำคอระหงสลับกับดูดดุนจนเกิดรอยแดง ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บแสบ เธอพยายามดันใบหน้าแฟนหนุ่มออกแต่ก็ด้านแรงเขาไม่ไหว"อื้อ! จะ..เจ็บอย่ากัดนมกิ" เด็กสาวร้องบอก
บทที่ 76 (เล่า) เรื่องบนเตียง@เช้าวันต่อมา"..." มิกิกะพริบตาปริบๆ นึกภาพเหตุการณ์เมื่อคืนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตากลอกกลิ้งไปมาอย่างใช้ความคิด ร่างกายเธอร้าวระบมไปหมดโดยเฉพาะตรงนั้น แค่จะขยับตัวยังเจ็บจี๊ดจนต้องนอนแน่นิ่ง และสิ่งที่น่าแปลกคือก๊วยเจ๋งหายไปไหน เขาไม่ได้นอนกอดเธอทั้งคืนเหรอ(?) เด็กสาวได้แต่คิดในใจก่อนที่จะกลั้นใจแล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง เธอหันไปมองควันสีขาวที่พวยพุ่งลอยอยู่ในอากาศตรงระเบียง "เจตริน.." มิกิเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานแล้วจึงดึงผ้าห่มมาพันรอบตัว เดินไปหาชายหนุ่มอย่างทุลักทุเล"..." ก๊วยเจ๋งดับบุหรี่แล้วเหลือบตามองเด็กสาวเพียงนิด เขาหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนโดยไม่พูดอะไรกับมิกิ ในขณะที่เธอมองก้นบุหรี่ที่ชายหนุ่มเพิ่งดับไป"เจ๋งกลับมาสูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ?" มิกิทำหน้ามุ่ยแล้วจึงเดินตามหลังก๊วยเจ๋งไปที่ห้องนั่งเล่น เธอทำหน้าเลิ่กลั่กที่เขาเอาแต่เงียบใส่แบบนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่ "เจตริน~ กิเจ็บหมดเลย เมื่อคืนเรามีเซ็กซ์กันเหรอ ทำไมรุนแรงจังคะ" เธอแสร้งทำหน้าออดอ้อน เกยคางไว้บนต้นแขนชายหนุ่มแต่เขากลับกดโทรศัพท์มือถือโดยไม
บทที่ 77 สอนเสียว"อ๊ะ! สะ..สอนอะไร ทำไมต้องเอาจู๋ออกมาด้วย" เธอรีบหุบขาเข้าแล้วกลิ้งออกไปจากพันธนาการชายหนุ่ม รีบคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบตัว"ก็อยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่าเรื่องบนเตียงเป็นยังไง" เขาแสยะยิ้มแล้วเก็บแก่นกายใหญ่ รูดซิปกางเกงเหมือนเดิมแต่กลับดึงร่างบางมากชิดตัวก่อนที่จะผลักมิกิล้มลงบนเตียงนอน ทำให้ผ้าขนหนูเปิดออก"อื้อ..อย่าทำนะ กิยังระบมไม่หายเลย""ไม่สอดไอ้นั้นก็ได้ ถือว่าปรานีแต่.." เขาลากนิ้วเรียวยาวตามหลังเท้าขาวๆ ลากขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าขาขาวเนียนก่อนที่จะหยุดปลายนิ้วไว้บนเนินเนื้อสามเหลี่ยมอวบนูน มองดอกไม้งามแดงซ่านที่เกิดจากบทรักเร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา เขาแสยะยิ้มพอใจ"ไม่สอดไม่ใส่ แล้วทำยังไง" เธอเอ่ยถามด้วยท่าทางอยากรู้ ก๊วยเจ๋งยิ้มกระหยิ่มแล้วก้มลงไปกระซิบเสียงพร่า"ใช้แต่สองนาง.." คำตอบเป็นปริศนาทำเอามิกิรู้สึกตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ เธอยกยิ้มมุมปากอย่างไม่หวาดหวั่นแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบ"อยากรู้จัง..ว่าแม่นางทั้งสองจะทำอะไรกับกิ""เธอชอบเรื่องท้าทายสาวน้อย""แล้วมันจะตื่นเต้นมากไหม" ไม่ว่าเปล่าแต่เธอยังยื่นมือไปลูบไล้แผงอกแกร่ง สายตาท้าทายคู่นั้นทำก๊วยเจ๋งรู้สึกมัน
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
บทที่ 85 หมั้นหมาย@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"อื้อ~ เราต้องแยกกันอยู่จริงๆเหรอคะ ให้หนูไปนอนกับเฮียขาแล้วพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับมาที่บ้านแต่เช้ามืดเลย" ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆกับสามีได้แต่ทำหน้าระอากับคำขอของลูกสาว เธอยื่นมือไปฟาดแขนลูกไม่แรงนัก"ห่างกันแค่คืนเดียวเอง""แค่หนึ่งชั่วโมงหนูก็ว่ามันนานไปค่ะ หนูอยากอยู่กับเฮียขาทุกวันเลย""เพลาลงหน่อยไหม?" ทัดเทพที่นั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง มิกิก้มหน้างุดแล้วหันมาอ้อนแฟนหนุ่ม"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเหมือนเดิม ไม่งอแงนะครับ" มือหนาขึ้นมาลูบศีรษะแฟนสาวเบาๆ แต่มิกิกลับทำหน้าบึ้ง "เด็กดื้อไม่มีใครรัก""ไม่ได้ดื้อกับคนอื่นสักหน่อย ดื้อกับเฮียคนเดียว""เอาน่า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว""ก็ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ เข้าหอพร้อมกันก็ได้""แค่กๆ มิกิ! เดี๋ยวเถอะ!!" ทัดเทพเอ็ดลูกสาวเสียงเกรี้ยว แต่เด็กสาวก็ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เธอก้าวลงจากหน้าตักแฟนหนุ่มแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักพ่อ"ปาป๊ารู้ใช่ไหมว่าหนูรักปาป๊ามากเท่าชีวิตเลย""ปาป๊ารู้""ขอบคุณปาป๊านะคะที่ทำให้หนูเกิดมาเจอเฮียขา" มิกิหันมาสวมกอดพ่อกับแม่ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าและรู้สึกผิดที่เคยทำให้พ่อกับ
บทที่ 84 ว่าที่คู่หมั้น"..." มิกิทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่เจอ เธอปรับอารมณ์ตามไม่ทันจนกระทั่งอาๆ ทุกคนเดินเข้ามายืนล้อมเธอกับก๊วยเจ๋ง ก่อนที่ทุกคนจะดึงพลุกระดาษเสียงดัง กระดาษแผ่นเล็กๆ หลากหลายสีโปรยลงมา แต่มิกิก็ยังยืนมองหน้าแฟนหนุ่มเงียบๆ "สนุกมากไหมคะ รู้บ้างไหมว่ากิเป็นห่วงมาแค่ไหน ทำไมชอบเอาความรู้สึกกิมาเล่นแบบนี่ ทุกคนเลย!" เธอกวาดสายตาไม่พอใจมองหน้าอาทุกคน"เฮียอนุญาตให้ฉันขอเธอหมั้นไว้ก่อนได้ เป็นคู่หมั้นของเฮียนะ" ก๊วยเจ๋งหยัดกายลุกขึ้น รั้งร่างบางมากอดแนบแน่น แต่กลับถูกมิกิดันออกห่าง เธอร้องไห้โฮด้วยความตกใจ"ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย รู้ไหมหนูตกใจแค่ไหน! คนบ้า""รักเรามันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มแล้ว จะเซอร์ไพรส์ขอหมั้นหน่อยคงไม่มีอะไรน่าแปลกหรอกจริงไหม""หนูโกรธแล้วนะ!" มิกิแวดใส่ด้วยความโกรธเคืองเมื่อรู้ความจริงว่าถูกทุกคนหลอก เธอมองอาๆทุกคนตาเขียว "หนูโกรธคุณอาด้วย!""อย่าโกรธพวกอาเลย อาอยากเห็นหนูมีความสุขนะลูก" เรียวพูดขึ้น"แล้วทำไมต้องแกล้งกันแรงแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูจะไม่สนใจเลย แต่ตอนนี้หนูไม่ใช่มิกิคนเดิมแล้ว อึก..ทำไมต้องเล่นแรงแบบนี้ด้วยฮือ~" มิกิย่อเข่า
บทที่ 83 จัดฉาก"หึหึ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!" หมอหนุ่มกัดปากแน่นอย่างเดือดดาลยิ่งเห็นหน้าก๊วยเจ๋งเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เขาเลือกที่จะกินข้าวให้หมดจานแล้วรีบเดินออกไป"ปาป๊างอนแน่ๆเลย" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิด ก๊วยเจ๋งบีบมือเรียวไว้แล้วพยักหน้าให้เธอ เป็นเชิงบอกให้มิกิตามไปขอโทษพ่อ เมื่อเห็นแบบนั้นเด็กสาวพยักหน้าให้แล้วลุกขึ้น เดินตามพ่อไปที่สวนหลังบ้าน มิกิก้มหน้าเดินไปหาพ่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก "ปาป๊าโกรธเหรอ""ป๊าไม่ได้โกรธ แต่ยังไม่ชิน..แต่ก็ดีที่หนูทำต่อหน้า ไม่ได้ทำลับหลัง" เขาคิดในแง่ดีที่เธอแสดงออกต่อหน้าเขา ดีกว่าลูกเก็บกดและกลับไปเป็นแบบเดิมอีก "ป๊าไม่โกรธจริงๆ สบายใจได้แค่ยังไม่ค่อยชิน" ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น"กิรักปาป๊า กิอยากทำให้ปาป๊ามีความสุขกับกิด้วย""ตอนนี้ปาป๊าก็มีความสุขนะ ถ้าวันนั้นปาป๊าไม่ยอมลดฐิติตัวเอง คงไม่ได้มิกิคนเดิมกลับมา" มือหนาอบอุ่นที่คอยโอบประคองเธอตั้งแต่คลอดมาและได้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม เธอหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาสบตากับพ่อ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปเกยคางไว้บนบ่าแกร่ง"กิมีความสุขเพราะปาป๊านะ ขอบ