บทที่ 52 กิรักปาป๊า"หวังว่าคำพูดพวกนั้นเจตรินจะพูดกับมัลลิกาแค่คนเดียวนะคะ" เด็กสาวย่นจมูกใส่ก่อนจะยกมือขึ้นมาบีมแก้มสากอย่างหยอกล้อ"พูดกับเมียแค่คนเดียว ไม่เชื่อลองเป็นเมียฉันสิ""ถ้ากิเชื่อแล้วจะได้อะไร" เธอถามหยั่งเชิงพร้อมกับยกมือขึ้นมากอดอก แต่คนตรงหน้ากลับโน้มตัวลงมาจูบปากเธอแถมยังเลิกคิ้วให้อย่างเจ้าเล่ห์"ก็ได้เป็นเมียฉันไง เมียแค่คนเดียวและเป็นเธอคนเดียว""..." มิกิทำหน้าไม่อยากเชื่อก่อนจะหันหลังเดินออกมาเก็บเปลือกหอยต่อโดยที่ก๊วยเจ๋งเดินตามหลังเธอต้อยๆ "เป็นเมียอะไร ตัวเองมีเมียตั้งหลายคนยังจะให้เราไปเป็นเมียอีก น่ารำคาญชะมัด""บ่นอะไร ได้ยินนะ""ก็บ่นให้ได้ยินไงคะ""ขี้บ่น!""เหอะ! นี่!" เธอขบกรามแน่นก่อนจะยกมือขึ้นไปกำคอเสื้อชายหนุ่มแล้วกระชากลงมา กระแทกจูบอย่างแรงจนริมฝีปากหนามีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ก๊วยเจ๋งเลียเลือดบนกลีบปากเบาๆโดยที่วางสายตาไว้ที่ใบหน้าบูดบึ้งของแฟนสาว"เดี๋ยวเอาคืนบ้าง""กล้าเหรอคะ""หึ..ไม่กล้า จุ๊บ!" เขายิ้มทะเล้นแล้วรับขโมยจูบปากเธอก่อนจะวิ่งออกมา มิกิยิ้มขบขันแล้วค่อยๆเดินเก็บเปลือกหอยต่อ@วันต่อมามิกินั่งแกว่งขาอยู่ขอบเตียงขณะที่รอก๊วยเจ๋งลากกร
บทที่ 53 แค่สงสัย"กิคือความสุขของปาป๊าใช่ไหม.." เธอยกมือพ่อขึ้นมาทาบที่แก้ม แววตาของเด็กน้อยไร้เดียงสาพานทำให้ผู้เป็นพ่อน้ำตาคลออีกครั้ง"กิคือชีวิตของป๊าต่างหาก กิมีความสุข ป๊าก็มีความสุข""ปาป๊า.." มิกิยิ้มหวานให้แล้วตวัดแขนขึ้นมาโอบกอดพ่อไว้ "กิมีความสุข..ปาป๊าก็มีความสุข" เธอทวนคำพูดนั้นเสียงอ่อน ก่อนจะผละออกจากกอดแล้วหันหลังเดินขึ้นไปชั้นสองโดยมีสายตามองพ่อมองตามตลอด มือหนากำถุงเปลือกหอยแน่น แววตาหลังจากนั้นฉายแววผิดหวังเอามากๆ"ป๊ารักกิ.." ทัดเทพพูดคำนั้นเสียงสั่นเครือก่อนจะหันหลังเดินกลับห้องทำงาน@วันต่อมาครืด~ ครืด~ก๊วยเจ๋งที่กำลังนั่งทำงานอยู่รีบหันขวับไปมองโทรศัพท์มือถือที่กำลังแผดเสียงร้องดังอยู่บนแฟ้มเอกสารกองโต เขาทำหน้าฉงนเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของอ๊อฟ ก่อนจะรับสาย(เฮ้ย! ตอนเย็นไปดื่มกัน)"ตอนเย็นผมไม่ว่างเฮีย ต้องไปรับแฟนที่มหาวิทยาลัย" เขาปฏิเสธไปอย่างไม่คิดอะไรมาก(เฮ้ย! ได้ไงวะ ปฏิเสธกูแบบนี้ได้ไงเนี่ย ทุกคนไปหมดนะเว้ย)"แต่..." ก๊วยเจ๋งลำบากใจที่จะตอบอกไป(ไม่มีตงมีแต่อะ เจอกันที่เดิมนะ เรื่องแฟนมึงก็ขออนุญาตมาสิวะ แต่กูก็อยากเห็นหน้าคนที่กำราบมึงได้นะ) ประธานหนุ
บทที่ 54 ผมแค่รักมิกิ"ครับ.." ก๊วยเจ๋งมองหน้าทัดเทพเมื่อตอบกลับประโยคที่เขาพูดออกมาแล้ว เขาไม่ชอบบรรยากาศน่าอึดอัดนี้เอาซะเลย ชายหนุ่มเริ่มถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า มองเวลาบนนาฬิกาข้อมือเป็นระยะ"เฮ้ย! ดื่มหน่อยดิวะ นั่งทำหน้านิ่งแบบนั้นมันไม่เมานะเว้ย" อ๊อฟยื่นแก้วเหล้าของตัวเองมาชนกับแก้วก๊วยเจ๋ง ก่อนทั้งสองจะกระดกเหล้าเข้าปากพร้อมกันหมดแก้ว"แฟนน้องกูหน้าตาเป็นยังไงวะ" เบิร์ดเอ่ยถามอย่างอยากรู้"ก็น่ารักครับ" ก๊วยเจ๋งตอบกลับไปพลางกวาดสายตามองหน้ารุ่นพี่ทุกคน และหยุดสายตาไว้ที่ทัดเทพซึ่งกำลังยกยิ้มให้เขาอยู่"อยากเห็นหน้าแฟนน้องชายกูแล้วว่ะ""..ครับ" ก๊วยเจ๋งเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้นก่อนหันไปมองไบรท์ที่ยื่นบุหรี่มาให้"เอาหน่อยไหม""ไม่ดีกว่าครับ เจ๋งกำลังเลิกบุหรี่อยู่ แฟนไม่อยากให้สูบ""แจ่มว่ะ! มีแฟนแล้วแม่งทำตัวดีขึ้นเยอะเลย เรื่องผู้หญิงก็เพลาลงบ้างล่ะเดี๋ยวแฟนเสียใจ""เรื่องนั้นไม่มีแล้วครับ ผมหยุดแล้ว" ก๊วยเจ๋งตอบกลับเต็มเสียงพลางยกเหล้าขึ้นมาดื่มด้วย รุ่นพี่ทั้งหกคนต่างพร้อมใจกันปรบมือให้กับน้องชาย"เฮ้ยดีว่ะ น้องเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาแล้ว" เบก้าพูดขึ้นและยกนิ้วให้ก๊วยเจ๋งด้วย
บทที่ 55 กิรักเจ๋ง"หึหึ..ใครบอกจะให้ดู" มิกิหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งชายหนุ่ม เธอทำหน้าทะเล้นแล้วคว่ำโทรศัพท์ลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า แล้วปลดเปลื้องอาภรณ์ เดินนวยนาดไปอาบน้ำใต้ฝักบัว "ห้ามวางสายนะ ไม่งั้นกิโกรธจริงด้วย"(รีบอาบเถอะ ฉันถึงคอนโดฯแล้ว) เสียงเข้มดังกรอกเข้ามา เรียกรอยยิ้มพอใจจากคนตัวเล็กที่ยืนอาบน้ำอยู่เมื่อรู้ว่าก๊วยเจ๋งไม่ได้วางสายไปก่อน"เจตริน"(ครับ)"พรุ่งนี้ก็มีอะไรจะให้ด้วยแหละ"(มันคือ?)"ไม่บอกหรอก เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"(พรุ่งนี้ฉันไปกินข้าวเย็นที่บ้านเธอพอดีเลย""จริงๆเหรอคะ" มิกิเดินมาที่เคาน์เตอร์แล้วหงายโทรศัพท์มือถือขึ้น ยกขึ้นเหนือใบหน้าเล็กพอได้ให้ก๊วยเจ๋งเห็นหน้าเท่านั้น(จริง เฮียเทพบอกทุกคนแล้ว)"..." เด็กสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เธอทำหน้าหงอยจนก๊วยเจ๋งอดถามไม่ได้(ทำหน้าแบบนั้นทำไม)"ไม่รู้ค่ะ กิอาบน้ำต่อดีกว่า" เธอเอาโทรศัพท์พิงไว้กับกระจกแล้วเดินไปใต้ฝักบัวอีกครั้ง ทำก๊วยเจ๋งสำลักน้ำลายจนหน้าแดงเมื่อเห็นร่างบอบบางเปลือยเปล่าเต็มๆ ตาแม้ได้เห็นแล้วก็เถอะ(นี่! จะอ่อยกันรึไงวะ)"ก็คนเขาอาบน้ำนิ ไม่อยากดูก็ปิดตา
บทที่ 56 เจ็บปวด"หึหึ.." เรียวแค่นหัวเราะแห้งๆในลำคอเพราะคิดว่าก๊วยเจ๋งคงอยากเล่นมุกอะไรให้พวกเขาหัวเราะ ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะตามยากูซ่าหนุ่ม ต่างจากทัดเทพที่วางแก้วน้ำดื่มลงอย่างใจเย็นเมื่อได้ฟังแบบนั้น"ผมกับมิกิเรากำลังคบกันจริงๆครับ""เฮ่! ลูฟี่..มันไม่ตลกนะเว้ย" สีหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของทุกคนเมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย แววตาอ่อนโยนเหมือนไม่มีอะไรกลับฉายแววดุดัน มีแอลรีบปรามสามีเมื่อรู้ว่าเรียวเอาจริง"ใช่ครับ มันไม่ตลก..ผมกับกิเราเป็นแฟนกัน"ปึง!ทัดเทพกระแทกหมัดลงกับโต๊ะรับประทานอาหารอย่างแรงด้วยความโกรธเกรี้ยว เขามองหน้าก๊วยเจ๋งด้วยสายตาผิดหวัง ม่านน้ำตาเริ่มคลอเข้าจนมองภาพตรงหน้าเลือนราง"สิ่งที่กูกลัวที่สุด..สิ่งที่กูอึดอัดที่สุด สุดท้าย..." หมอหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมไปด้านหลัง ในขณะที่ทุกคนมองก๊วยเจ๋งด้วยความผิดหวังเช่นกัน"มึงพูดว่าอะไรนะ" เบฬินขมวดคิ้วถามน้องชายอีกครั้งก่อนจะเดินไปกำคอเสื้อก๊วยเจ๋ง กระชากเขาเดินออกมาจากห้องรับประทานอาหาร"อย่าทำอะไรเจ๋งนะ!"ผวัะ!กำปั้นหนักๆของยากูซ่าหนุ่มกระแทกลงกับโหนกแก้มก๊วยเจ๋งอย่างแรงจนเขาสะบัดตัวล้มลงไป"กรี๊ด!!" เกวลิน
บทที่ 57 เจ็บปวดเท่ากัน01:00ก๊อก ก๊อกยูริบีบมือตัวเองแน่นขึ้นเมื่อพยายามเคาะประตูเรียกมิกิอยู่หน้าห้องนอนของเธอนานเกือบสามสิบนาทีแต่เธอก็ไม่ยอมเปิดประตูสักที"กิ..เปิดประตูให้หม่ามี๊หน่อยค่ะ" ยูริเรียกลูกสาวอีกครั้ง หัวใจของแม่มันกระตุกวูบเมื่อไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนข้างใน เธอกลัวว่ามิกิจะทำร้ายตัวเองอีกแกรก..ประตูห้องค่อยๆเปิดออก ยูริรีบแทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วกวาดสายตามองหามิกิซึ่งภายในห้องนั้นมืดสนิทก่อนจะเดินไปเปิดไฟ ภายในห้องสว่างแล้วจึงทำให้เธอเห็นลูกสาวที่ยืนอยู่ที่ระเบียงห้อง"กิลูก.." ยูริเดินเข้าไปกอดลูกสาวไว้และปลอบเธอ แต่มิกิกลับผละตัวออก"หม่ามี๊ไม่ต้องปลอบ กิไม่อยากดูอ่อนแอต่อหน้าคนอื่น""แต่หม่ามี๊ไม่ใช่คนอื่น หม่ามี๊ก็เป็นหม่ามี๊ ที่รักลูกยิ่งกว่าอะไร หนูคือดวงใจของหม่ามี๊" ว่าจบผู้เป็นแม่ก็รั้งตัวลูกสาวมากอดแนบแน่น ให้เธอสัมผัสถึงความอบอุ่นที่คนเป็นแม่จะให้ได้ มิกิยกแขนขึ้นมาโอบกอดแม่ไว้พร้อมกับเกยคางไว้บนบ่า"กิอยากมีความสุขจนทำให้ทุกคนไม่มีความสุข กิอยากขอโทษปาป๊า ปาป๊าเสียใจ กิทำให้ปาป๊าร้องไห้""แล้วกิไม่อยากมีความสุขเหรอลูก..แม่ทนไม่ได้ถ้าลูกจะกลับไปเป็นเหม
บทที่ 58 ปกป้อง"มัลลิการักเจตริน.." เธอตวัดแขนเรียวโอบกอดก๊วยเจ๋งราวกับกลัวเขาจะหายไปไหน ขณะที่น้ำตาค่อยๆลื่นไหลออกมาจากขอบตาแดงก่ำ "เจตริน..อย่าเสียใจนะคะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม ม่านน้ำตาทำให้ภาพใบหน้าคมคายเลือนราง ก่อนจะรีบยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกเพื่อจะได้มองหน้าก๊วยเจ๋งชัดๆ"ฉันจะทำให้ทุกคนยอมรับให้ได้..อดทนหน่อยนะ" มือหนายกขึ้นมาลูบผมมิกิอย่างอ่อนโยนและกดริมฝีปากจูบหน้าผากมน จนกระทั่งภารันเดินเข้ามา"ทำอะไรระวังหน่อย ลูกน้องอาเทพอยู่แถวนี้เดี๋ยวได้ตายก่อนได้รักกัน" เขาเอ่ยเตือนสติก๊วยเจ๋งทำให้เขารีบหันไปมองรอบกายซึ่งก็มีลูกน้องทัดเทพอยู่จริงๆ เขาไม่ได้ระวังตัวอะไรจนลืมคิดถึงความปลอดภัยของตัวเองและมิกิ"กิต้องเข้าสอบแล้ว..." ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากชายเสื้อชายหนุ่ม กลับดึงทึ่งเบาๆ ราวกับไม่อยากให้เขาไปไหน ก๊วยเจ๋งโน้มตัวลงแล้วใช้หลังมือเช็ดน้ำตาออกให้มิกิอย่างอ่อนโยน เขาคลี่ยิ้มกว้างแล้วยื่นมือไปบีบแก้มนวลป่องเบาๆ อย่างหยอกล้อ"ไม่ยิ้มให้ฉันเลยเหรอ น่าน้อยใจว่ะ""..." มิกิค่อยๆคลี่ยิ้มก่อนจะหันไปมองภารัน มาเฟียหนุ่มพยักหน้าเบาๆ แล้วจูงมือมิกิเดินออกมา"
บทที่ 59 ขอโอกาส"แค่กๆ...ขอบคุณครับ" เขาไม่โกรธที่ทัดเทพพูดออกมาแบบนั้น แต่ก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองในใจว่าทุกคนยังคงเป็นห่วงเขาเหมือนเดิม จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ทุกคนพร้อมใจกันปรี่เข้ามาช่วยเขาและยังใช้ตัวเองเป็นเกราะกำบังแรงอัดระเบิดแทนเขาอีก"..." ทัดเทพมองหน้าก๊วยเจ๋งเพียงนิดพร้อมทั้งใช้หลังมือเช็ดเหงื่อที่ไหลออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงสดออกจากปลายคาง แล้วหยัดกายลุกขึ้น "บุกเลย!" เขาออกคำสั่งลูกน้องแล้วนำทีมไป"..." อ๊อฟยื่นมือไปตรงหน้า ก๊วยเจ๋งยกมือขึ้นมาจับมือหนาแล้วรั้งตัวลุกขึ้น "อย่าด่วนตายก่อนล่ะ" ชายหนุ่มเดินอาดๆออกไปหลังจากพูดจบ แต่คำพูดพวกนั้นกลับทำให้ก๊วยเจ๋งยิ้มออกเมื่อนึกถึงคำพูดหนึ่งที่มิกิเคยพูดไว้กับเขา ไม่ต้องเดาเลยว่ามิกิได้นิสัยมาจากใครปัง!"อึก!" ก๊วยเจ๋งล้มฟุบลงทั้งยืน เสียงปืนทำให้ทุกคนหันมามองเขา"ลูฟี่!" ทุกคนตะเบ็งเสียงดังลั่นแล้ววิ่งมาประคองน้องชายขึ้น เบิร์ดรีบถอดหมวกคอบร้าออกในขณะที่มืออีกข้างกุมบาดแผลที่หัวไหล่น้องชายไว้"เฮ้ย!" ทัดเทพถอดเกราะของก๊วยเจ๋งออก "กระสุนทะลุหัวไหล่ เลือดกำลังออกต้องพามันออกจากตรงนี้ เดี๋ยวนี้!" เขาหันไปมองหน้าไบรท์กับเรียวก่อน
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
บทที่ 85 หมั้นหมาย@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"อื้อ~ เราต้องแยกกันอยู่จริงๆเหรอคะ ให้หนูไปนอนกับเฮียขาแล้วพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับมาที่บ้านแต่เช้ามืดเลย" ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆกับสามีได้แต่ทำหน้าระอากับคำขอของลูกสาว เธอยื่นมือไปฟาดแขนลูกไม่แรงนัก"ห่างกันแค่คืนเดียวเอง""แค่หนึ่งชั่วโมงหนูก็ว่ามันนานไปค่ะ หนูอยากอยู่กับเฮียขาทุกวันเลย""เพลาลงหน่อยไหม?" ทัดเทพที่นั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง มิกิก้มหน้างุดแล้วหันมาอ้อนแฟนหนุ่ม"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเหมือนเดิม ไม่งอแงนะครับ" มือหนาขึ้นมาลูบศีรษะแฟนสาวเบาๆ แต่มิกิกลับทำหน้าบึ้ง "เด็กดื้อไม่มีใครรัก""ไม่ได้ดื้อกับคนอื่นสักหน่อย ดื้อกับเฮียคนเดียว""เอาน่า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว""ก็ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ เข้าหอพร้อมกันก็ได้""แค่กๆ มิกิ! เดี๋ยวเถอะ!!" ทัดเทพเอ็ดลูกสาวเสียงเกรี้ยว แต่เด็กสาวก็ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เธอก้าวลงจากหน้าตักแฟนหนุ่มแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักพ่อ"ปาป๊ารู้ใช่ไหมว่าหนูรักปาป๊ามากเท่าชีวิตเลย""ปาป๊ารู้""ขอบคุณปาป๊านะคะที่ทำให้หนูเกิดมาเจอเฮียขา" มิกิหันมาสวมกอดพ่อกับแม่ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าและรู้สึกผิดที่เคยทำให้พ่อกับ
บทที่ 84 ว่าที่คู่หมั้น"..." มิกิทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่เจอ เธอปรับอารมณ์ตามไม่ทันจนกระทั่งอาๆ ทุกคนเดินเข้ามายืนล้อมเธอกับก๊วยเจ๋ง ก่อนที่ทุกคนจะดึงพลุกระดาษเสียงดัง กระดาษแผ่นเล็กๆ หลากหลายสีโปรยลงมา แต่มิกิก็ยังยืนมองหน้าแฟนหนุ่มเงียบๆ "สนุกมากไหมคะ รู้บ้างไหมว่ากิเป็นห่วงมาแค่ไหน ทำไมชอบเอาความรู้สึกกิมาเล่นแบบนี่ ทุกคนเลย!" เธอกวาดสายตาไม่พอใจมองหน้าอาทุกคน"เฮียอนุญาตให้ฉันขอเธอหมั้นไว้ก่อนได้ เป็นคู่หมั้นของเฮียนะ" ก๊วยเจ๋งหยัดกายลุกขึ้น รั้งร่างบางมากอดแนบแน่น แต่กลับถูกมิกิดันออกห่าง เธอร้องไห้โฮด้วยความตกใจ"ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย รู้ไหมหนูตกใจแค่ไหน! คนบ้า""รักเรามันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มแล้ว จะเซอร์ไพรส์ขอหมั้นหน่อยคงไม่มีอะไรน่าแปลกหรอกจริงไหม""หนูโกรธแล้วนะ!" มิกิแวดใส่ด้วยความโกรธเคืองเมื่อรู้ความจริงว่าถูกทุกคนหลอก เธอมองอาๆทุกคนตาเขียว "หนูโกรธคุณอาด้วย!""อย่าโกรธพวกอาเลย อาอยากเห็นหนูมีความสุขนะลูก" เรียวพูดขึ้น"แล้วทำไมต้องแกล้งกันแรงแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูจะไม่สนใจเลย แต่ตอนนี้หนูไม่ใช่มิกิคนเดิมแล้ว อึก..ทำไมต้องเล่นแรงแบบนี้ด้วยฮือ~" มิกิย่อเข่า
บทที่ 83 จัดฉาก"หึหึ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!" หมอหนุ่มกัดปากแน่นอย่างเดือดดาลยิ่งเห็นหน้าก๊วยเจ๋งเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เขาเลือกที่จะกินข้าวให้หมดจานแล้วรีบเดินออกไป"ปาป๊างอนแน่ๆเลย" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิด ก๊วยเจ๋งบีบมือเรียวไว้แล้วพยักหน้าให้เธอ เป็นเชิงบอกให้มิกิตามไปขอโทษพ่อ เมื่อเห็นแบบนั้นเด็กสาวพยักหน้าให้แล้วลุกขึ้น เดินตามพ่อไปที่สวนหลังบ้าน มิกิก้มหน้าเดินไปหาพ่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก "ปาป๊าโกรธเหรอ""ป๊าไม่ได้โกรธ แต่ยังไม่ชิน..แต่ก็ดีที่หนูทำต่อหน้า ไม่ได้ทำลับหลัง" เขาคิดในแง่ดีที่เธอแสดงออกต่อหน้าเขา ดีกว่าลูกเก็บกดและกลับไปเป็นแบบเดิมอีก "ป๊าไม่โกรธจริงๆ สบายใจได้แค่ยังไม่ค่อยชิน" ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น"กิรักปาป๊า กิอยากทำให้ปาป๊ามีความสุขกับกิด้วย""ตอนนี้ปาป๊าก็มีความสุขนะ ถ้าวันนั้นปาป๊าไม่ยอมลดฐิติตัวเอง คงไม่ได้มิกิคนเดิมกลับมา" มือหนาอบอุ่นที่คอยโอบประคองเธอตั้งแต่คลอดมาและได้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม เธอหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาสบตากับพ่อ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปเกยคางไว้บนบ่าแกร่ง"กิมีความสุขเพราะปาป๊านะ ขอบ