บทที่ 60 ความจริงที่ไม่เคยรู้"มึงว่าอะไรนะ" นายแพทย์หนุ่มเอ่ยถามน้องชายด้วยความแปลกใจ เพราะมิกิไม่เคยเล่าถึงเพื่อนในห้องเรียนให้เขาฟังเลย"เฮียฟังไม่ผิดหรอกครับ กิถูกเพื่อนแกล้งจนเป็นแบบนี้" ก๊วยเจ๋งทำหน้าจริงจัง ทัดเทพหันไปมองเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วยก่อนจะเลื่อนมันมาแล้วนั่งลง จ้องหน้าก๊วยเจ๋งอย่างรอฟังเรื่องราวทุกอย่าง"เธอไม่ยอมบอกง่ายๆครับ ผมอยากรู้เลยเค้นเอาความจริงจนกระทั่งเธอตัดสินใจบอกมา" ก๊วยเจ๋งมองหน้ารุ่นพี่พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างที่รู้มาให้ทัดเทพฟัง"ผู้หญิงที่ชื่อมดตะนอยครับ เธอเป็นเพื่อนห้องเดียวกับมิกิ เธอค่อนข้างเป็นเด็กหัวรั้นไม่ยอมคน ชอบแกล้งเพื่อนคนอื่นไปทั่ว ถ้าใครยอมก็จะตกเป็นเบี้ยล่างมดตะนอย แต่มิกิไม่ยอมเลยถูกมดตะนอยแกล้งทุกวัน""..." ทัดเทพถอนหายใจเฮือกใหญ่กับสิ่งที่ก๊วยเจ๋งเล่ามา"มิกิถูกเพื่อนในกลุ่มของมดตะนอยค้นกระเป๋าและชอบพูดจาถากถางเธอหาว่าเธอเป็นเด็กขี้ฟ้อง มดตะนอยชอบกลั่นแกล้งมิกิโดยการดึงผมเปียและด่าว่าเธอเป็นคนอ่อนแอ แต่มิกิก็อดทนนะครับ เธอพยายามจะเข้มแข็งให้เหมือนที่พ่อสอนมา แต่ก็บ่อยครั้งที่เธอร้องไห้ออกมาจนกระทั่งวันหนึ่ง
บทที่ 61 คิดถึงจูนี่กับเจไดจ้องหน้ามิกิด้วยความอยากรู้แต่คนเป็นพี่กลับแสยะยิ้มเยือกเย็นแล้วดีดหน้าผากน้องทั้งสอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนไป"เจ๊..!!" จูนี่ยกมือขึ้นมาลูบหน้าผากปอยๆ ก่อนจะเดินตึงตังเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วลงไปหาย่าข้างล่าง "นี่ว่าเจ๊กิต้องมีความรักแน่ๆเลย""ก็ใช่น่ะสิ ไม่งั้นเจ๊แกจะมาพักผ่อนเลียแผลใจเหรอ" เจไดพูดขึ้นก่อนตวัดสายตามองพี่สาวฝาแฝด "อย่าให้รู้นะว่าแอบไปอ่อยผู้ชาย ไม่งั้นเจจะตามไปกระทืบมันให้ตายคาตีนเลย!" ผู้เป็นน้องชี้หน้าพี่สาวอย่างคาดโทษ"พี่ไมได้อ่อยสักหน่อย ผู้ชายเข้ามาหาเองต่างหาก""เคยโดนตีนฟาดหน้าไหม อย่าแรดให้มาก!" เจไดชี้หน้าพี่สาวแล้วจึงเดินไปหาย่าในห้องครัว ขณะที่จูนี่ยิ้มกริ่มเมื่อเห็นอาการหึงหวงพี่สาวของน้องชาย"เฮ้อ~" มิกิหย่อนสะโพกนั่งลงขอบเตียง ก่อนที่จะนอนราบลงไป เธอค่อยๆหลับตาลงช้าๆ แต่ภาพของก๊วยเจ๋งก็ฉายเข้ามาจนต้องลืมตาขึ้น "มัลลิกาคิดถึงเจตรินจัง" เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย แม้พยายามหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงแต่ภาพใบหน้าก๊วยเจ๋งก็วนเวียนฉายซ้ำไปมาในสมองก๊อก ก๊อก"เจ๊..ย่าบอกให้นี่มาเรียกเจ๊ไปกินข้าวค่ะ""ได้ เดี๋ยวไป" มิกิตอบกลับโดยไม่ยอมเด
บทที่ 62 ตามหาไลลาค่อยๆเดินเข้ามาคลอเคลียกับขามิกิราวกับกำลังปลอบเธอและฟูฟูก็วิ่งเข้ามานั่งลงตรงหน้า ส่งเสียงร้องเหมือนลูกแมวน้อยจนมิกิอดใจไม่ไหวต้องอุ้มมันขึ้นมาแนบอก"ไลลาก็คงคิดถึงแฟนเหมือนกันใช่ไหม ฟูฟูคิดถึงพ่อใช่ไหม" เธอหันไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียฝีเท้าหนักๆของใครบางคน"หวัดดี เราโบ๊ตนะเป็นหลานของลุงสมพงศ์" เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันโบกมือทักทายมิกิด้วยท่าทางประหม่าเพราะถูกมิกิมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก่อนที่เธอจะละสายตาจากใบหน้าละอ่อนมามองไลลากับฟูฟู"ดี เรามิกิ""ขอโทษนะที่เข้ามาขัดจังหวะ พอดีเราจะบอกว่าอย่าพาไลลาเดินไปทางนั้นเพราะมีหมา เดี๋ยวไลลาถูกหมาเห่าวิ่งหนีอีก""..." มิกิหันไปมองทางข้างหน้าตามที่ชายหนุ่มบอกก่อนดึงโซ่ไลลาแล้วพาเธอเดินไปที่สวนมะพร้าวที่นอนของเธอกับฟูฟู มิกิหยุดเดินแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่เดินตามมาด้วยสีหน้ามึนงง"เอ่อ..ปกติเราจะดูแลไลลากับลูกน่ะ""..." มิกิพยักหน้าเข้าใจแล้วจึงปล่อยฟูฟูลงแล้วพาไลลาเข้าบ้านพักของมัน แต่ฟูฟูกลับวิ่งตามเธอมา มันพยายามเล่นกับเธอ "อย่าซนกับพี่กิ ไม่งั้นจะโดนตีก้นนะ เป็นเด็กดื้อมันไม่น่ารักเข้าใจไหมฟูฟู""หึหึ.." ชายหนุ่
บทที่ 63 กอดแรก (คิดถึงสุดหัวใจ)"เจ๋ง! เจ๋งไปด้วยสภาพนี้ไม่ได้นะ" เกวลินห้ามน้องชายไว้แต่คำพูดถัดมาของน้องชายก็ทำให้เธอยิ้มออก"เจ๋งไม่อยากรออีกแล้วพี่เกล ถ้าช้ากว่านี้เจ๋งอาจจะไม่ได้เจอมิกิอีก""งั้นพี่ขับรถให้ เต็มที่เลยน้องพี่" คนเป็นพี่เดินไปหยิบกุญแจรถยนต์แล้วยิ้มให้น้องชาย ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มด้วยความดีใจก่อนทั้งสองจะเดินออกมาจากห้องพักพร้อมกัน ปลายทางคือบ้านของเบฬิน@บ้านเบฬิน"เจ๊กินน้ำก่อนค่ะ" จูนี่ยื่นแก้วน้ำอัญชันสีม่วงสดใสให้พี่สาวที่เพิ่งนั่งลงท้ายกระบะรถบรรทุกหลังจากทำงานเหนื่อยเพื่อดับกระหาย มิกิยิ้มหวานให้น้องสาวเป็นการขอบคุณขณะที่เจไดยื่นผ้าเช็ดเย็นให้"เจ๊เก่งอะ มาหาย่าที่ไรเจ๊ช่วยย่าทำงานหนักตลอดเลย""ไม่ช่วยได้ไง ก็หลานแสบสองคนนี้มันเอาแต่เล่นกับลูกเสือ" เธอจิ้มนิ้วลงบนหน้าผากน้องทั้งสองเบาๆ แล้วตวัดสายตาดุดันมองหน้าโบ๊ตที่เพิ่งเดินเข้ามา"ป้าปุ้ยให้เอาบวชฟักทองมาให้ครับ" ชายหนุ่มยื่นปิ่นโตสามชั้นให้มิกิแต่จูนี่กลับเป็นคนรับไปแทน"เจ๊กินตอนนี้เลยไหม มันอุ่นๆอยู่นะ" เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาถามพี่สาว สายตาของสองแฝดมองขนมหวานพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่"กินตอนนี้ก็ได้ นี่กับเจเอ
บทที่ 64 โอกาส"ฉันจะทำให้เรามีความสุขด้วยกันอีกครั้ง ไม่ต้องกลัว" ก๊วยเจ๋งยิ้มหวานเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้นบ้าง มือหนาลูบแก้มนวลอย่างอ่อนโยน ดวงตาคมกริบสำรวจใบหน้าสวยอย่างถี่ถ้วน "ความสุขของฉัน""เจตรินก็คือความสุขของมัลลิกา" เด็กสาวยิ้มออกและเป็นยิ้มที่ไม่ต้องฝืนยิ้ม เธอกอดเอวสอบแล้วเดินออกมาจากสวนดอกกล้วยไม้พร้อมกัน เจไดที่เห็นผู้เป็นน้าทำท่าจะไม่ไหวก็รีบวิ่งไปช่วยพี่สาวพยุงตัวน้าชายอีกแรง"น้าเจ๋งโคตรเท่เลย เจเห็นแล้วอยากเท่แบบน้าเจ๋งเลยครับ""อย่าซ่าให้มากไอ้เสือ เดี๋ยวได้เดี้ยงเหมือนน้า""หึหึ..เจ็บก็ยอมถ้าสิ่งที่ยอมเสี่ยงมันคุ้มค่า" เจไดหันไปมองหน้ามิกิด้วยรอยยิ้มสดใสก่อนที่จะพยุงตัวก๊วยเจ๋งไปนั่งพักที่ศาลาริมน้ำ ปุ้ยรีบร้อนเดินมาหาชายหนุ่มเมื่อเห็นบาดแผลตรงหัวไหล่เขา"นี่ไปโดนอะไรมาลูก""อุบัติเหตุตอนทำงานน่ะครับ""แล้วนี่อะไรยังไง เล่าให้แม่ฟังสิ" ปุ้ยเท้าเอวมองหน้าสองหนุ่มสาวด้วยความอยากรู้ ก๊วยเจ๋งยิ้มหวานให้แล้วยกแขนขึ้นมากอดคอมิกิ รั้งใบหน้าเด็กสาวเข้ามาหอมฟอดใหญ่"เจ๋งกับมิกิเราสองคนกำลังคบกันอยู่ครับ แม่ปุ้ยคงไม่ห้ามพวกผมใช่ไหม""มันเป็นเรื่องน่ายินดีต่างหาก ดีเสียอีก
บทที่ 65 รอยยิ้มของทุกคน"อ๊ะ! เฮีย.." ชายหนุ่มหันหน้าไปอ้อนแฟนสาวเมื่อถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้ง แต่มิกิกลับปิดปากหัวเราะคิกคักชอบใจ ทำเอาผู้เป็นอาชะงักค้างไปเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหลานสาวหลังจากมันหายไปนานหลายปี ทุกคนมองใบหน้าจิ้มลิ้มเปื้อนรอยยิ้มด้วยแววตาเป็นประกาย ก่อนจะเดินเข้ามากอดก๊วยเจ๋งกับมิกิ"รักหลานจัง..""ขอบคุณคุณอานะคะ ที่เข้าใจกิ""อาไม่ได้ยอม แต่ให้มันพิสูจน์ตัวเองต่างหาก" เบิร์ดแย้งขึ้นพลางตวัดสายตาดุดันมองก๊วยเจ๋ง ก่อนที่เบก้าจะยกมือขึ้นมาดันหน้าผากน้องชายอย่างหยอกล้อ"คุณอาอย่าแกล้งเจตริน เจตรินเจ็บอยู่""เจตริน?" ไบรท์เอียงคอถาม"เจตรินของมัลลิกา""หึหึ" ทัดเทพที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดขำ "งั้นมัลลิกาก็อย่าดื้อกับปาป๊า" เด็กสาวทำปากยื่นๆแล้วหอมแก้มพ่อฟอดใหญ่"มัลลิกาไม่ดื้อกับคุณทัดเทพหรอกค่ะ""ถ้ามันทำให้หนูเสียใจบอกป๊า ป๊าจะจัดการมันให้""คงไม่ต้องถึงมือปาป๊ากับคุณอาหรอกค่ะ กิคิดว่ากิเอาอยู่" เธอหันไปแสยะยิ้มไร้เดียงสาให้แฟนหนุ่ม แต่แววตากลับเย็นชาสุดๆ ก่อนที่จะยกมือเรียวขึ้นมาเกาคางก๊วยเจ๋งทำเหมือนเขาเป็นลูกแมวน้อยในกำมือเธอ"หึ! แบบนี้รึเปล่าที่เรียกเสือสิ้นลาย?" เรียว
บทที่ 66 คืนความสุขให้ลูกทุกคนหันไปมองมิกิด้วยสีหน้าตกใจมากๆ มือไม้สั่นเทายกขึ้นมา ชี้ไปหาก๊วยเจ๋งสีหน้าตกใจเมื่อครู่หายไปทันที"อ๊ะ! ฮะ..เฮีย" มาเฟียใหญ่ยื่นมือไปกำลำคอหนาไว้แต่ไม่ได้ออกแรงบีบ มิกิยืนมองด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนเดินผ่านหน้าอาๆทุกคนไปยืนข้างแฟนหนุ่มแล้วแกะมือเบิร์ดออกจากคอก๊วยเจ๋งอย่างใจเย็น"หนูว่าอะไรนะ พูดอีกทีสิ""นะ..อุ๊บ!" เธอถูกมือหนาของแฟนหนุ่มปิดปากไว้ทำให้หมอนใบใหญ่ร่วงลงมา ช่วงล่างโล่งเย็นสบายจนรุ่นพี่ทุกคนทำหน้าระอา"ทำไมกูต้องมาเห็นแบบนี้ด้วยวะ" อ๊อฟเท้าเอวพูดด้วยสีหน้าเอือมระอาแต่สายตาเขาก็จ้องมองสิ่งที่น่าสนใจกลางหว่างขาก๊วยเจ๋ง "เชี่ย..แบบนี้ต้องเรียกเจ๋งเก้านิ้วแล้วไหมวะ" อ๊อฟพูดติดตลกพลางยกแขนขึ้นมาเปรียบเทียบแต่ก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนมองว่าเป็นเรื่องตลก ทุกคนจ้องหน้าก๊วยเจ๋งราวกับจะฉีกกระชากเขาออกเป็นชิ้นๆ"มึงทำอะไรหลานกู!" ไบรท์เค้นเสียงลอดไรฟันถาม"อื้อ!!" มิกิพยายามแกะมือหนาออกจากปาก เธอถลึงตาใส่ก๊วยเจ๋งครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนตัดสินใจกัดมือเขา"อ๊ะ! มัลลิกา""กิกับเจ๋งเรานอนด้วยกันแล้วค่ะ หลายครั้งแล้วด้วย" เธอตอบตามความจริงเพราะคิดว่าทุกคนคงต้องการคำต
บทที่ 67 โหยหา"บทลงโทษอะไรของเจ๋ง" เธอขมวดคิ้วถามแฟนหนุ่มก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาแล้วเดินไปหาเขา มือเรียวยกขึ้นมาอังหน้าผากชายหนุ่ม ดวงตากลมโตกลอกกลิ้งไปมา "ก็ไม่มีไข้นะ ทำไมชอบเพ้อ""ฉันไม่ได้เพ้อฝัน แต่กำลังขอกินเมียต่างหาก" เขาทำหน้าอ้อนอย่างหนักแล้วเอนตัวไปพิงร่างบาง ยกแขนอีกข้างขึ้นมากอดรัดเอวคอดไว้แนบแน่น "ไม่คิดถึงสัมผัสของกันและกันเหรอ""ไม่ค่ะ" เธอปฏิเสธอย่างไม่มีเยื้อใยแต่ในตอนที่จะหันหลังให้เขากลับถูกท่อนแขนแกร่งดันตัวเธอมาชิดขอบเตียงจนทำให้เสียหลักล้มลง "บาดเจ็บอยู่นะ" มิกิทำเสียงดุคนที่พลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวเธอ แต่เขากลับยิ้มกริ่มแล้วโน้มตัวลงมาซุกไซ้ซอกคอระหง"แต่ฉันว่าร่างกายเธอต้องการฉันนะ" เขาสังเกตเห็นมิกิหอบหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ผิวอ่อนตรงลำคอเป็นรอยแดงระเรื่อจากการถูกริมฝีปากขบเม้ม "ปากบอกว่าไม่แต่ก็ไม่ได้ห้าม?" เขาลากนิ้วชี้เรียวยาววนอยู่บนเนินอกอวบอิ่ม ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอออกอย่างอ้อยอิ่ง"อ๊ะ!" เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งถูกกระชากออกอย่างแรงส่งผลให้มันขาดวิ่นติดมือหนาไป เธอมองการกระทำหยาบโลนนิ่งๆ ในขณะที่ก๊วยเจ๋งแสยะยิ้มพอใจที่เธอเริ่มหันมาสนใจเขาแล้ว"ไม่ต
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
บทที่ 85 หมั้นหมาย@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"อื้อ~ เราต้องแยกกันอยู่จริงๆเหรอคะ ให้หนูไปนอนกับเฮียขาแล้วพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับมาที่บ้านแต่เช้ามืดเลย" ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆกับสามีได้แต่ทำหน้าระอากับคำขอของลูกสาว เธอยื่นมือไปฟาดแขนลูกไม่แรงนัก"ห่างกันแค่คืนเดียวเอง""แค่หนึ่งชั่วโมงหนูก็ว่ามันนานไปค่ะ หนูอยากอยู่กับเฮียขาทุกวันเลย""เพลาลงหน่อยไหม?" ทัดเทพที่นั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง มิกิก้มหน้างุดแล้วหันมาอ้อนแฟนหนุ่ม"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเหมือนเดิม ไม่งอแงนะครับ" มือหนาขึ้นมาลูบศีรษะแฟนสาวเบาๆ แต่มิกิกลับทำหน้าบึ้ง "เด็กดื้อไม่มีใครรัก""ไม่ได้ดื้อกับคนอื่นสักหน่อย ดื้อกับเฮียคนเดียว""เอาน่า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว""ก็ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ เข้าหอพร้อมกันก็ได้""แค่กๆ มิกิ! เดี๋ยวเถอะ!!" ทัดเทพเอ็ดลูกสาวเสียงเกรี้ยว แต่เด็กสาวก็ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เธอก้าวลงจากหน้าตักแฟนหนุ่มแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักพ่อ"ปาป๊ารู้ใช่ไหมว่าหนูรักปาป๊ามากเท่าชีวิตเลย""ปาป๊ารู้""ขอบคุณปาป๊านะคะที่ทำให้หนูเกิดมาเจอเฮียขา" มิกิหันมาสวมกอดพ่อกับแม่ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าและรู้สึกผิดที่เคยทำให้พ่อกับ
บทที่ 84 ว่าที่คู่หมั้น"..." มิกิทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่เจอ เธอปรับอารมณ์ตามไม่ทันจนกระทั่งอาๆ ทุกคนเดินเข้ามายืนล้อมเธอกับก๊วยเจ๋ง ก่อนที่ทุกคนจะดึงพลุกระดาษเสียงดัง กระดาษแผ่นเล็กๆ หลากหลายสีโปรยลงมา แต่มิกิก็ยังยืนมองหน้าแฟนหนุ่มเงียบๆ "สนุกมากไหมคะ รู้บ้างไหมว่ากิเป็นห่วงมาแค่ไหน ทำไมชอบเอาความรู้สึกกิมาเล่นแบบนี่ ทุกคนเลย!" เธอกวาดสายตาไม่พอใจมองหน้าอาทุกคน"เฮียอนุญาตให้ฉันขอเธอหมั้นไว้ก่อนได้ เป็นคู่หมั้นของเฮียนะ" ก๊วยเจ๋งหยัดกายลุกขึ้น รั้งร่างบางมากอดแนบแน่น แต่กลับถูกมิกิดันออกห่าง เธอร้องไห้โฮด้วยความตกใจ"ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย รู้ไหมหนูตกใจแค่ไหน! คนบ้า""รักเรามันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มแล้ว จะเซอร์ไพรส์ขอหมั้นหน่อยคงไม่มีอะไรน่าแปลกหรอกจริงไหม""หนูโกรธแล้วนะ!" มิกิแวดใส่ด้วยความโกรธเคืองเมื่อรู้ความจริงว่าถูกทุกคนหลอก เธอมองอาๆทุกคนตาเขียว "หนูโกรธคุณอาด้วย!""อย่าโกรธพวกอาเลย อาอยากเห็นหนูมีความสุขนะลูก" เรียวพูดขึ้น"แล้วทำไมต้องแกล้งกันแรงแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูจะไม่สนใจเลย แต่ตอนนี้หนูไม่ใช่มิกิคนเดิมแล้ว อึก..ทำไมต้องเล่นแรงแบบนี้ด้วยฮือ~" มิกิย่อเข่า
บทที่ 83 จัดฉาก"หึหึ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!" หมอหนุ่มกัดปากแน่นอย่างเดือดดาลยิ่งเห็นหน้าก๊วยเจ๋งเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เขาเลือกที่จะกินข้าวให้หมดจานแล้วรีบเดินออกไป"ปาป๊างอนแน่ๆเลย" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิด ก๊วยเจ๋งบีบมือเรียวไว้แล้วพยักหน้าให้เธอ เป็นเชิงบอกให้มิกิตามไปขอโทษพ่อ เมื่อเห็นแบบนั้นเด็กสาวพยักหน้าให้แล้วลุกขึ้น เดินตามพ่อไปที่สวนหลังบ้าน มิกิก้มหน้าเดินไปหาพ่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก "ปาป๊าโกรธเหรอ""ป๊าไม่ได้โกรธ แต่ยังไม่ชิน..แต่ก็ดีที่หนูทำต่อหน้า ไม่ได้ทำลับหลัง" เขาคิดในแง่ดีที่เธอแสดงออกต่อหน้าเขา ดีกว่าลูกเก็บกดและกลับไปเป็นแบบเดิมอีก "ป๊าไม่โกรธจริงๆ สบายใจได้แค่ยังไม่ค่อยชิน" ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น"กิรักปาป๊า กิอยากทำให้ปาป๊ามีความสุขกับกิด้วย""ตอนนี้ปาป๊าก็มีความสุขนะ ถ้าวันนั้นปาป๊าไม่ยอมลดฐิติตัวเอง คงไม่ได้มิกิคนเดิมกลับมา" มือหนาอบอุ่นที่คอยโอบประคองเธอตั้งแต่คลอดมาและได้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม เธอหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาสบตากับพ่อ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปเกยคางไว้บนบ่าแกร่ง"กิมีความสุขเพราะปาป๊านะ ขอบ