นนนที เรืองรัตนชัย มหาเศรษฐีเพลย์บอยเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซ็นติเมตร เขามีใบหน้าที่ถอดแบบมาจากเทพบุตรจากชั้นฟ้า ปากคอคิ้วคางล้วนสมบูรณ์แบบ เหมาะเจาะ เสน่ห์ความเป็นชายของเขาโดดเด่น และหอมหวาน ทำให้สตรียากที่จะทัดทานความเย้ายวนของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่รอบกายของนนนทีจะเต็มไปด้วยสาวสวยมากหน้าหลายตา
เขาสนุกกับเซ็กซ์ร้อนฉ่าที่ไร้การผูกมัด นอนกันจนเบื่อ ก็เลิกรากันไป โดยจ่ายเงินค่าสึกหรอให้กับผู้หญิงพวกนั้นสักก้อนก็จบสิ้นกันแต่โดยดี
ชีวิตหนุ่มโสดของมหาเศรษฐีวัยสามสิบแปดปีอย่างนนนทีเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจทางเพศ ทุกอย่างราบรื่น เป็นไปตามความต้องการของเขาทุกอย่าง จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น
ย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน...
เด่นชัยคือคนขับรถที่เขาไว้ใจมากที่สุด เขามักไปไหนมาไหนกับเด่นชัยเสมอ แม้กระทั่งเดินทางไปโรงแรมที่นัดหมายกับสาวๆ
แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีมือปืนมาลอบยิงเขา แต่เด่นชัยกระโดดเอาตัวเข้าขวาง จึงรับลูกกระสุนเข้าไปเต็มร่าง
เขาตกใจมากรีบพาเด่นชัยไปโรงพยาบาล แต่เด่นชัยก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวสิ้นใจไปในอ้อมแขนของเขานั่นเอง
แต่ก่อนที่เด่นชัยลูกน้องผู้ภักดีจะสิ้นใจ คำขอสุดท้ายก็ดังออกมาจากปากซีดขาว
‘ฝาก... น้ำผึ้ง... ลูกสาวของผมด้วยครับนาย... ฝากผึ้งด้วย...’
สิ้นคำขอสุดท้าย เด่นชัยก็สิ้นใจตายในอ้อมแขนของเขานั่นเอง
ชายหนุ่มเป่าปากพ่นลมออกมาแผ่วเบา ดวงตาคมกริบเย็นชาไร้ความรู้สึก ขณะก้าวเท้าเดินออกมาจากโถงผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินสุวรรณภูมิ
หลังจากที่เด่นชัยตาย เขาก็รับผิดชอบลูกสาวเพียงคนเดียวของลูกน้องด้วยการแต่งงานกับหล่อน ซึ่งในตอนนั้น น้ำผึ้งมีอายุแค่เพียงสิบห้าปีเท่านั้น และที่เขาต้องแต่งงานกับน้ำผึ้งก็เพราะหากทุกคนเข้าใจว่าน้ำผึ้งเป็นภรรยาของเขา ก็จะไม่มีใครกล้าที่จะทำร้ายหล่อน
ชายหนุ่มเป่าลมออกจากปากอีกครั้ง ขณะที่สมองกำลังนึกถึงภาพของเด็กสาวถักผมเปียสองข้างที่ร้องไห้กอดร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นพ่อ ทำให้เขาละอายใจเหลือเกิน
เขาให้คำสัญญากับตัวเองว่าจะเลี้ยงดูน้ำผึ้งเป็นอย่างดีเพื่อตอบแทนการสละชีพของเด่นชัย
ห้าปีแล้วสินะที่เลือกจะเดินจากเมืองไทย และไปบริหารงานที่อิตาลี
การกลับมาของเขาในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะปลดปล่อยให้น้ำผึ้งเป็นอิสระจากกรงวิวาห์
หล่อนจะได้มีชีวิตในแบบที่ฝัน ไม่ต้องติด
แหง็กอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีทางมอบหัวใจให้กับผู้หญิงได้เช่นเขาอีก“สวัสดีครับคุณนน ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะครับ”
ทันทีที่คนขับรถซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเด่นชัยเห็นเขา ก็ทักทายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เขาระบายยิ้มให้ และก็ทักทายกลับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ลุงก็ไม่แก่เลยนะครับ”
“ผมนะแก่เอาแก่เอาครับ แต่คุณนนยังหนุ่มแน่นเหมือนเมื่อห้าปีก่อนไม่มีผิดเลยนะครับ”
“ลุงพูดแบบนี้ ผมคงต้องยกของฝากทั้งหมดให้ลุงเลยนะเนี่ย”
นนนทีหัวเราะขบขัน ขณะก้าวขึ้นมานั่งบนรถหรู และมองออกไปนอกตัวรถ
กรุงเทพฯ ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผู้คนพลุกพล่าน วุ่นวาย และรถติด
“คุณนนจะเข้าบ้านเลยไหมครับ”
“ใช่ครับ”
เขาตอบสั้นๆ ดวงตายังคงมองออกไปนอกตัวรถเช่นเดิม
“คุณผึ้งคงดีใจมากที่เห็นคุณนนกลับมาเสียที”
นนนทีละสายตาจากวิวนอกกระจกรถมามองคนพูด
“น้ำผึ้งเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณผึ้งเธอสบายดีครับ”
นนนทียิ้มบางๆ เอนกายพิงกับเบาะรถอย่างผ่อนคลายมากขึ้น
“เป็นเรื่องที่ดีที่ผมได้ยินแบบนี้”
“แต่เธอเฝ้ารอคุณนนทุกวันเลยนะครับ”
เขาระบายยิ้มบางๆ และไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะไม่เคยคิดกับน้ำผึ้งเกินเลยในเชิงชู้สาวเลย
“ลุงเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ ผมว่าน้ำผึ้งน่าจะมีความสุขในวัยของตัวเองนะครับ”
“ผมไม่ได้เข้าใจผิดหรอกครับ คุณผึ้งเธอออกมานั่งเหงาๆ หน้าบ้านทุกเย็นครับ พอใครถามก็บอกว่าออกมานั่งรอคุณนน”
ไม่รู้ทำไมหัวใจของเขาถึงได้กระตุกแรงๆ แบบนี้ นนนทีเม้มปากเป็นเส้นตรง
“เธอบอกว่าจะรอคุณนนจนกว่าคุณนนจะกลับมาครับ”
“ตลอดห้าปีเลยหรือครับลุง”
“ใช่ครับ ตั้งแต่คุณนนบินไปอิตาลี จนถึงเมื่อวานนี้ คุณผึ้งก็ออกไปนั่งรอทุกวันครับ”
นนนทีพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ รู้สึกหนักใจไม่น้อย หากน้ำผึ้งจะคิดกับเขาเกินเลย
“แล้วน้ำผึ้งคบหากับใครอยู่ไหมตอนนี้”
“ไม่มีนะครับ คุณผึ้งเธอปฏิบัติตัวเป็นกุลสตรีไทยดีเสมอมาครับ และตั้งแต่แต่งงานกับคุณนนแล้ว ผมก็ไม่เคยเห็นคุณผึ้งให้ความสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนเลยครับ”
“ลุงก็รู้ใช่ไหมว่าผมแต่งงานกับน้ำผึ้งทำไหม”
เขาสบตากับคนขับรถทางกระจกมองหลัง ก่อนที่คู่สนทนาจะตอบออกมา
“ผมทราบครับ แต่คุณผึ้งเธอ... ดูเหมือนจะรักคุณนน...”
“ผมกับน้ำผึ้งเป็นแบบนั้นกันไม่ได้หรอกครับ ผมชอบอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด และที่ผมแต่งงานกับน้ำผึ้งก็เพื่อปกป้องเธอเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมต้องปล่อยเธอแล้วล่ะ”
“แต่ผมว่า...”
“ที่ผมเดินทางกลับมาจากอิตาลีก็เพราะจุดประสงค์นี้แหละครับ”
ตอนที่ 2.นนนทียืนยันความตั้งใจเดิมออกไป และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ“ผมเกรงว่าคุณผึ้งเธอจะเสียใจ... เธอรอคุณนนมานานมาก...”“ผมรู้ แต่ผมไม่ได้รักน้ำผึ้งแบบคนรัก และอีกอย่างเธอก็เด็กเกินไปสำหรับผมด้วย”“ครับคุณนน”คนขับรถตอบรับด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจนัก เขาเข้าใจดี เพราะคนขับรถคงสงสารน้ำผึ้ง แต่เขาทำดีที่สุดแล้วสำหรับน้ำผึ้งตอนนี้หล่อนยี่สิบปีเต็มแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว และก็ควรที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองเสียทีน้ำผึ้งมองตัวเองในกระจกเงาซ้ำอีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจก้าวออกมาจากห้องพักด้วยความตื่นเต้นดีใจหล่อนกำลังจะได้พบหน้านนนทีแล้ว หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมากถึงห้าปีเต็มหล่อนรอคอยเขา เฝ้ารอที่จะได้พบเขามาตลอด และในที่สุดเขาก็กลับมาแล้วหัวใจสาวที่ภักดีต่อเขาเพียงคนเดียวเต้นโครมคราม นึกไม่ออกว่าควรจะแสดงท่าทางยังไงดี หากเผชิญหน้ากับผู้มีพระคุณสองมือเล็กเย็นเฉียบและชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ความอิ่มเอมใจกำลังทะลักทลายเข้ามาท่วมท้นหัวใจที่เคยแห้งเหี่ยวเมื่อห้าปีก่อน หลังจากที่นนนทีจรดปลายปากกาลงในทะเบียนสมรสแล้ว เขาก็บอกกับหล่อนว่าจะต้องเดินทางไปทำงานไกลถึงอิตาลีหล่อนเฝ้ารอเข
ตอนที่ 3.เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ผู้หญิงที่เขาตั้งใจเดินทางมาขอหย่าขาด กลับสวยสะดุดตา และน่าหลงใหลจนละสายตามองไปทางอื่นไม่ได้เลยแบบนี้ดูสิ หล่อนหวานหยดย้อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว มีความเย้ายวนในทุกกิริยาอาการ หล่อนตรึงสายตาของเขาเอาไว้แน่นหนานนนทีพยายามบอกตัวเองให้หยุดการดื่มด่ำกับเสน่ห์แสนหวานของน้ำผึ้งได้แล้ว แต่ดวงตาที่กลมโตและหวานมากมันตรึงใจเหลือเกิน ไหนจะพวงแก้มนวลที่ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอย กลีบปากที่อิ่มเต็มน่าจะบดขยี้ด้วยปากแบบสุดๆ นั่นอีกหล่อนมองเขาด้วยแววตาสุกใส และเทิดทูน จนความชั่วร้ายในกายร้องบอกว่าให้เขาสานต่อสัมพันธ์แล้วค่อยจากลาบ้าชิบ!ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในอก เกลียดความรู้สึกน่าขยะแขยงของตัวเองในตอนนี้เหลือเกินนนนทีกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ และก็รีบแกะสายตาที่จับจ้องอยู่กับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตขึ้นมากของน้ำผึ้งทันควัน แม้มันจะทำได้ยากลำบาก แต่เขาก็ทำสำเร็จ เพราะตอนนี้สายตาของเขาเลื่อนขึ้นมาสบประสานกับดวงตากลมโตของน้ำผึ้งแล้ว“เข้าบ้านกันเถอะ ฉันอยากได้น้ำเย็นๆ สักแก้วแล้วล่ะ”“เอ่อ... ค่ะ ผึ้งจะรีบเตรียมให้นะคะ”หญิงสาวที่พวงแก้มนวลแดงระเรื่อเพราะเอ
ตอนที่ 4. ตลอดทางเจ้าหล่อนก็พยายามที่จะชวนเขาคุย และก็พูดถึงสิ่งที่วางแผนที่จะทำเพื่อเอาใจเขา ภรรยาเด็กของเขาคนนี้ช่างสวยงามไร้ที่ติ แต่เขายังไม่พร้อมที่จะหยุดอยู่กับผู้หญิงคนไหน และก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นสามีที่ดีของใครทั้งนั้น แม้แต่น้ำผึ้ง... “ผึ้งไปหัดเรียนทำขนมไทยมาค่ะ ครูชมว่าอร่อยมาก พรุ่งนี้ผึ้งจะทำให้คุณนนทานนะคะ” “ฉันไม่ชอบกินขนมหวานสักเท่าไหร่น่ะ” เขาพูดออกไป และก็อดหันมองเจ้าหล่อนไม่ได้ ซึ่งก็ได้เห็นแววตาผิดหวังของเจ้าหล่อนเข้าอย่างจัง หัวใจของเขาอ่อนไหวรุนแรง ชายหนุ่มหยุดเดิน และยื่นสองมือไปจับแขนเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ “แต่แน่นอนว่าฉันจะชิมขนมหวานฝีมือของเธอ น้ำผึ้ง” แม่ภรรยาเด็กฉีกยิ้มหวาน ดวงตาก็ยิ้มทอประกายสดใส “ผึ้งจะทำสุดฝีมือเลยค่ะคุณนน” เขาปล่อยมือจากแขนของหล่อน ยกขึ้นมาลูบศีรษะเล็กแทน แสดงความเอ็นดูออกมา “ขอบใจนะ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ใครได้เป็นภรรยาถือว่าโชคดีที่สุด” “ก็... คุณนนไงคะ” น้ำผึ้งก้มหน้าและอ้อมแอ้มพูดออกไปอย่างขวย
ตอนที่ 5. “มะ... ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีจริงๆ นะคะคุณนน”เจ้าหล่อนละล่ำละลักปฏิเสธ แววตามีความกังวล “คนสวยๆ แบบเธอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไม่มีหนุ่มๆ มาตามจีบน่ะ” “ผึ้ง... ไม่สนใจใครนี่คะ เลยไม่รู้ว่ามีใครมาจีบไหม และอีกอย่าง ผึ้งก็มีสามีแล้วด้วย” คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทำให้นนนทียิ่งหวั่นไหว หรือว่าเขาควรจะหยุดอยู่กับน้ำผึ้ง วางอิสรภาพเอาไว้ในมือของเมียเด็กคนนี้ ไม่... เขายังสนุกกับชีวิตอิสระของตัวเอง ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว และที่สำคัญน้ำผึ้งบริสุทธิ์เปราะบางเกินไปที่จะรับมือกับผู้ชายเจนจัดเช่นเขา เขาจะต้องปล่อยหล่อนไปตามทางของหล่อน เฝ้ามองและหยิบยื่นการช่วยเหลือให้กับหล่อน ในยามหล่อนที่ต้องการ “เธอไม่เคยคิดบ้างหรือว่า ฉันแก่เกินไปสำหรับเธอ” เจ้าหล่อนส่ายศีรษะทันควัน ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่หยุดคิดเลย “ไม่เคยค่ะ ในสายตาของผึ้ง คุณนนคือเทพบุตร ไม่ใช่คนแก่ค่ะ” “แต่ฉันแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปีเลยนะ น้ำผึ้ง” “ต่อให้คุณนนแก่กว่าผึ้ง ยี่สิบสามสิบปี ในสายตาของผึ้ง คุณนนก็ยังเป็นเทพบุตร
ตอนที่ 5. “มะ... ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีจริงๆ นะคะคุณนน”เจ้าหล่อนละล่ำละลักปฏิเสธ แววตามีความกังวล “คนสวยๆ แบบเธอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไม่มีหนุ่มๆ มาตามจีบน่ะ” “ผึ้ง... ไม่สนใจใครนี่คะ เลยไม่รู้ว่ามีใครมาจีบไหม และอีกอย่าง ผึ้งก็มีสามีแล้วด้วย” คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทำให้นนนทียิ่งหวั่นไหว หรือว่าเขาควรจะหยุดอยู่กับน้ำผึ้ง วางอิสรภาพเอาไว้ในมือของเมียเด็กคนนี้ ไม่... เขายังสนุกกับชีวิตอิสระของตัวเอง ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว และที่สำคัญน้ำผึ้งบริสุทธิ์เปราะบางเกินไปที่จะรับมือกับผู้ชายเจนจัดเช่นเขา เขาจะต้องปล่อยหล่อนไปตามทางของหล่อน เฝ้ามองและหยิบยื่นการช่วยเหลือให้กับหล่อน ในยามหล่อนที่ต้องการ “เธอไม่เคยคิดบ้างหรือว่า ฉันแก่เกินไปสำหรับเธอ” เจ้าหล่อนส่ายศีรษะทันควัน ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่หยุดคิดเลย “ไม่เคยค่ะ ในสายตาของผึ้ง คุณนนคือเทพบุตร ไม่ใช่คนแก่ค่ะ” “แต่ฉันแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปีเลยนะ น้ำผึ้ง” “ต่อให้คุณนนแก่กว่าผึ้ง ยี่สิบสามสิบปี ในสายตาของผึ้ง คุณนนก็ยังเป็นเทพบุตร
ตอนที่ 4. ตลอดทางเจ้าหล่อนก็พยายามที่จะชวนเขาคุย และก็พูดถึงสิ่งที่วางแผนที่จะทำเพื่อเอาใจเขา ภรรยาเด็กของเขาคนนี้ช่างสวยงามไร้ที่ติ แต่เขายังไม่พร้อมที่จะหยุดอยู่กับผู้หญิงคนไหน และก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นสามีที่ดีของใครทั้งนั้น แม้แต่น้ำผึ้ง... “ผึ้งไปหัดเรียนทำขนมไทยมาค่ะ ครูชมว่าอร่อยมาก พรุ่งนี้ผึ้งจะทำให้คุณนนทานนะคะ” “ฉันไม่ชอบกินขนมหวานสักเท่าไหร่น่ะ” เขาพูดออกไป และก็อดหันมองเจ้าหล่อนไม่ได้ ซึ่งก็ได้เห็นแววตาผิดหวังของเจ้าหล่อนเข้าอย่างจัง หัวใจของเขาอ่อนไหวรุนแรง ชายหนุ่มหยุดเดิน และยื่นสองมือไปจับแขนเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ “แต่แน่นอนว่าฉันจะชิมขนมหวานฝีมือของเธอ น้ำผึ้ง” แม่ภรรยาเด็กฉีกยิ้มหวาน ดวงตาก็ยิ้มทอประกายสดใส “ผึ้งจะทำสุดฝีมือเลยค่ะคุณนน” เขาปล่อยมือจากแขนของหล่อน ยกขึ้นมาลูบศีรษะเล็กแทน แสดงความเอ็นดูออกมา “ขอบใจนะ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ใครได้เป็นภรรยาถือว่าโชคดีที่สุด” “ก็... คุณนนไงคะ” น้ำผึ้งก้มหน้าและอ้อมแอ้มพูดออกไปอย่างขวย
ตอนที่ 3.เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ผู้หญิงที่เขาตั้งใจเดินทางมาขอหย่าขาด กลับสวยสะดุดตา และน่าหลงใหลจนละสายตามองไปทางอื่นไม่ได้เลยแบบนี้ดูสิ หล่อนหวานหยดย้อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว มีความเย้ายวนในทุกกิริยาอาการ หล่อนตรึงสายตาของเขาเอาไว้แน่นหนานนนทีพยายามบอกตัวเองให้หยุดการดื่มด่ำกับเสน่ห์แสนหวานของน้ำผึ้งได้แล้ว แต่ดวงตาที่กลมโตและหวานมากมันตรึงใจเหลือเกิน ไหนจะพวงแก้มนวลที่ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอย กลีบปากที่อิ่มเต็มน่าจะบดขยี้ด้วยปากแบบสุดๆ นั่นอีกหล่อนมองเขาด้วยแววตาสุกใส และเทิดทูน จนความชั่วร้ายในกายร้องบอกว่าให้เขาสานต่อสัมพันธ์แล้วค่อยจากลาบ้าชิบ!ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในอก เกลียดความรู้สึกน่าขยะแขยงของตัวเองในตอนนี้เหลือเกินนนนทีกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ และก็รีบแกะสายตาที่จับจ้องอยู่กับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตขึ้นมากของน้ำผึ้งทันควัน แม้มันจะทำได้ยากลำบาก แต่เขาก็ทำสำเร็จ เพราะตอนนี้สายตาของเขาเลื่อนขึ้นมาสบประสานกับดวงตากลมโตของน้ำผึ้งแล้ว“เข้าบ้านกันเถอะ ฉันอยากได้น้ำเย็นๆ สักแก้วแล้วล่ะ”“เอ่อ... ค่ะ ผึ้งจะรีบเตรียมให้นะคะ”หญิงสาวที่พวงแก้มนวลแดงระเรื่อเพราะเอ
ตอนที่ 2.นนนทียืนยันความตั้งใจเดิมออกไป และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ“ผมเกรงว่าคุณผึ้งเธอจะเสียใจ... เธอรอคุณนนมานานมาก...”“ผมรู้ แต่ผมไม่ได้รักน้ำผึ้งแบบคนรัก และอีกอย่างเธอก็เด็กเกินไปสำหรับผมด้วย”“ครับคุณนน”คนขับรถตอบรับด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจนัก เขาเข้าใจดี เพราะคนขับรถคงสงสารน้ำผึ้ง แต่เขาทำดีที่สุดแล้วสำหรับน้ำผึ้งตอนนี้หล่อนยี่สิบปีเต็มแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว และก็ควรที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองเสียทีน้ำผึ้งมองตัวเองในกระจกเงาซ้ำอีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจก้าวออกมาจากห้องพักด้วยความตื่นเต้นดีใจหล่อนกำลังจะได้พบหน้านนนทีแล้ว หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมากถึงห้าปีเต็มหล่อนรอคอยเขา เฝ้ารอที่จะได้พบเขามาตลอด และในที่สุดเขาก็กลับมาแล้วหัวใจสาวที่ภักดีต่อเขาเพียงคนเดียวเต้นโครมคราม นึกไม่ออกว่าควรจะแสดงท่าทางยังไงดี หากเผชิญหน้ากับผู้มีพระคุณสองมือเล็กเย็นเฉียบและชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ความอิ่มเอมใจกำลังทะลักทลายเข้ามาท่วมท้นหัวใจที่เคยแห้งเหี่ยวเมื่อห้าปีก่อน หลังจากที่นนนทีจรดปลายปากกาลงในทะเบียนสมรสแล้ว เขาก็บอกกับหล่อนว่าจะต้องเดินทางไปทำงานไกลถึงอิตาลีหล่อนเฝ้ารอเข
ตอนที่ 1.นนนที เรืองรัตนชัย มหาเศรษฐีเพลย์บอยเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซ็นติเมตร เขามีใบหน้าที่ถอดแบบมาจากเทพบุตรจากชั้นฟ้า ปากคอคิ้วคางล้วนสมบูรณ์แบบ เหมาะเจาะ เสน่ห์ความเป็นชายของเขาโดดเด่น และหอมหวาน ทำให้สตรียากที่จะทัดทานความเย้ายวนของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่รอบกายของนนนทีจะเต็มไปด้วยสาวสวยมากหน้าหลายตาเขาสนุกกับเซ็กซ์ร้อนฉ่าที่ไร้การผูกมัด นอนกันจนเบื่อ ก็เลิกรากันไป โดยจ่ายเงินค่าสึกหรอให้กับผู้หญิงพวกนั้นสักก้อนก็จบสิ้นกันแต่โดยดีชีวิตหนุ่มโสดของมหาเศรษฐีวัยสามสิบแปดปีอย่างนนนทีเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจทางเพศ ทุกอย่างราบรื่น เป็นไปตามความต้องการของเขาทุกอย่าง จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้นย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน...เด่นชัยคือคนขับรถที่เขาไว้ใจมากที่สุด เขามักไปไหนมาไหนกับเด่นชัยเสมอ แม้กระทั่งเดินทางไปโรงแรมที่นัดหมายกับสาวๆแล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีมือปืนมาลอบยิงเขา แต่เด่นชัยกระโดดเอาตัวเข้าขวาง จึงรับลูกกระสุนเข้าไปเต็มร่างเขาตกใจมากรีบพาเด่นชัยไปโรงพยาบาล แต่เด่นชัยก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวสิ้นใจไปในอ้อมแขนของเขานั่นเองแต่ก่อนที่เด่นชัยลูกน้องผู้ภักด