LOGINShare
ทำตัวแปลก ๆ 6
Last Updated:
2025-03-19 17:21:53“อยากจุกหรืออยากเสียว ~~”
“......” ฉันได้แต่ยืนนิ่งเมื่อปลายลิ้นสากเลียตามซอกหูซอกคอ ทำเอาไรขนอ่อนฉันลุกไปทั้งตัว
ท้องไส้มันปั่นป่วน มันเสียววูบวาบตรงท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก
“อ๊ะ!!” ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองทันทีเมื่อเขาดันแก่นกายขนาดใหญ่และแข็งเข้ามาในตัวฉันทีเดียวจนมิดลำ มันทั้งจุกท้องน้อยเอามาก ๆ
“หึ...จุก!” เขาเค้นหัวเราะในลำคออย่างพอใจ
เอวหนาเริ่มขยับเป็นจังหวะเนิบนาบ ฉันได้แต่ปิดปากเงียบ อีกมือค้ำกันผนังห้องไว้
“อ่า ~~” มือสากสองข้างล้วงเข้ามาใต้เสื้อนักเรียนบีบเคล้นสองเต้าผ่านบราเซียร์ที่ฉันใส่อยู่อย่างเมามัน
พร้อมกับเอวหนาที่เริ่มขยับถี่รัวขึ้นเรื่อย ๆ
“ฮื่อ! อ๊ะ” ฉันเผลอครางอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วโป้งเลื่อนลงมาเขี่ยขยี้ติ่งเกสรพร้อมกับสับเอวสอบถาโถมเข้าใส่ร่องแคบอย่างไม่ถนอม
จะบอกว่าเจ็บก็ไม่ใช่มันจุกท้องน้อยมากกว่า ทุกครั้งที่เขากระแทกแก่นกายแรง ๆ เน้น ๆ มันเข้าลึกมากมากจนมันจุก ไหนจะปลายนิ้วร้ายที่ยังคงเขี่ยขยี้ไม่ลดละมันเสียวตรงนั้น
มันอึดอัดเหมือนตัวจะระเบิด แล้วยิ่งทรมานเป็นเท่าตัวเมื่อต้องห้ามตัวเองไม่ให้ครางเสียงน่าเกลียดออกไป
“อ่า ~~”
“ซี้ด ~~”
พั่บ ปัก ปัก
ยิ่งเขาออกแรงเอวสอบกระแทกแรงเท่าไรตัวฉันมันก็ยิ่งเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ยิ่งปลายนิ้วร้ายสอดล้วงเข้ามาใต้บราเซียร์บีบบี้เขี่ยขยี้ยอดถันจนมันแข็งเป็นไต มันยิ่งเพิ่มความเสียวใจแทบขาด
ฉันทำได้เพียงแอ่นก้นรับแก่นกายเวลาเขาสับสะโพกถาโถมเข้าใส่ร่องแคบ
“อ่า ~~”
พรึบ!!
เขาจับตัวฉันพลิกหันหน้าไปสบตาคู่เย็นชาของเขา
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น!” น้ำเสียงเรียบนิ่งพูดขึ้นพร้อมโน้มหน้าเข้ามาประกบปากจูบ
มือสากจับขาฉันยกขึ้นข้างหนึ่ง มืออีกข้างจับแก่นกายสอดใส่เข้ามาในตัวฉันอีกครั้ง
พั่บ พั่บ พั่บ
จ๊วบ!!
ลิ้นเปียกแฉะจูบอย่างมูมมาม น้ำลายเหนียวเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วริมฝีปาก ซอกคอ ซอกหู มือสองข้างถูกจับรวบเข้าหากันชูขึ้นไว้เหนือหัว
พร้อมเด้งสะโพกกระแทกเข้าหว่างขาฉันแรง ๆ รัว ๆ ตอนนี้ขาฉันมันสั่นแทบไม่มีแรงจะยืน
พรึบ!!
มือสากช้อนก้นอุ้มกระเตงอัดตัวฉันหลังติดผนัง พร้อมมือสองข้างที่เป็นอิสระและคล้องคอเขาอย่างอัตโนมัติ
ปัก ปัก ปัก
เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามหน้าไรผม จนเปียกโชกไปทั้งตัว แต่เขากลับไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยกลับสวนกระแทกเอวรัว ๆ ถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ
ร่างกายฉันมันเกร็งไปหมดทุกส่วน จนเผลอจิกดึงผมเขาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
“อึก อึก อ่า ~~”
เขาเปล่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมสับเอวสอบกระแทกเน้น ๆ สามสี่ที ร่างกายฉันวันนี้มันกลับตอบสนองเขาเป็นอย่างดี มันสั่นกระตุกแรงถี่ ๆ พร้อมปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกไป
“อ่า ~~”
“เสียวไหม?” น้ำเสียงแหบพร่าของเขา ปลายนิ้วเรียวเขี่ยที่ริมฝีปากฉันเบา ๆ มันรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้ามาในตัว ทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าสบตาได้แต่ก้มหน้าด้วยความอาย
“ฮึ...” เขาแสยะยิ้มมุมปาก พร้อมมอบจูบที่แสนหวานให้กับฉัน แต่ความรู้สึกมันกลับไม่เป็นแบบนั้นฉันเองก็บอกไม่ถูก
“ฉันไม่ได้ป้องกันรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง!” เสียงเรียบใบหน้านิ่งเฉยนั่นแหละคือคุณเขา
“......” ฉันได้แต่พยักหน้าและเข้าใจความหมายที่เขาพูด
“รู้ก็ดีแล้วจะได้ไม่มีอะไรพลาดอีก!” ยิ่งเขาพูดแบบนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดเพราะตอนนั้นฉันยังเด็กไม่รู้จักป้องกันด้วยซ้ำ
ฉันไม่พูดอะไรใส่เสื้อผ้าสำรวจตัวเอง ตอนนี้ฉันไม่กล้ามองหน้าคุณเขาด้วยซ้ำ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันน่าอายที่สุด!
“แล้วอย่าให้ฉันเห็นว่าเธออยู่กับมัน ตราบใดที่ฉันยังไม่เบื่อเธอ! จำไว้!” คำพูดและแววตาของคุณเขามันดุดัน ทรงพลังและน่ากลัวมาก
“......” ฉันได้แต่ยืนนิ่งเพราะฉันไม่รู้ว่าคุณเขาหมายถึงใคร?
“จะไปไหนก็ไป!” คุณเขาพูดอย่างเอือมระอาก่อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
“งะ...งั้นหนูไปก่อนนะคะ” ฉันสำรวจตัวเองอีกครั้งแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้นทันทีเพราะดูท่าแล้ววันนี้คุณเขาจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไร
“อ้าว”
“แนนนี่...ยังไม่กลับอีกเหรอ?”
“แล้วเห็นไอ้ปืนไหม...เบบี๋ถามหา หายไปไหนของมัน!” เป็นคุณกันต์ที่เดินออกมาจากในบ้านแล้วเจอฉันพอดี
“......” ฉันถึงกับเลิ่กลั่กรีบเอาผมมาปิดต้นคอ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าอายเมื่อตะกี้ที่ฉันกับคุณปืน...
“เฮ้อ...เข้าใจแล้ว แล้วจะกลับยังไงเดี๋ยวฉันไปส่งดีกว่ามันมืดแล้ว” คุณกันต์เขาดูอบอุ่นและอ่อนโยนกว่าคุณปืนเอามาก ไม่แปลกใจเลยที่เบบี๋รักคุณเขามาก
“ไม่เป็นไรค่ะ แนนกลับเองได้” ฉันพูดยิ้ม ๆ ใครจะไปกล้ารบกวนคุณเขาญาติก็ไม่ใช่
“เดี๋ยวฉันไปส่งเอง!” แต่ไม่ทันที่ฉันจะก้าวขาเดินเสียงคุณปืนก็ดังขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะหนูกลับเองได้” ฉันรีบเดินออกมาทันที
“ไหนว่าอยากเจอน้องพาร์ท!” แต่ต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินชื่อน้องพาร์ท!
“จริงเหรอคะ คุณจะให้หนูเจอน้องพาร์ทเหรอ?” ฉันหันหลังกลับไปยิ้มให้คุณเขาทันที
“......” แต่คุณเขากลับทำหน้านิ่ง เงียบไม่พูดอะไร
“งั้นกูกลับก่อนแล้วกัน พอดีลูกกูไม่สบาย ไว้พรุ่งนี้กูจะมาหาเบบี๋แต่เช้า” คุณเขาพูดกับคุณกันต์
“อะแฮ่ม! ซิปอะรูดซิปด้วย!” ฉันได้ยินคุณกันต์พูดแบบนั้นแล้วมันยิ่งน่าอายเข้าไปใหญ่ มันทำตัวไม่ถูกมันน่าอายที่สุด
“เสือก!” คุณเขาพูดเสียงเรียบแล้วเดินไปที่รถทันที แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะยังไงเขาก็พี่น้องกันฉันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เรื่องน้องพาร์ทสำคัญกว่า
“น้องพาร์ทไม่สบายงั้นเหรอ” ฉันบ่นพึมพำ แล้วรีบวิ่งตามคุณเขาไปขึ้นรถ
“สวัสดีค่ะพี่เทเลอร์” ฉันยิ้มทักทายพี่เทเลอร์เหมือนทุก ๆ ครั้ง
“ครับ” พี่เทเลอร์ยิ้มให้ฉัน เจ้านายกับลูกน้องต่างกันลิบลับ
“จะคุยอีกนานไหม?” แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อเสียงดุ ๆ ของคุณเขาดังขึ้น
“......” ฉันเงียบแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่ง
“มานั่งนี่!” แต่ไม่ทันจะเปิดประตูรถคุณเขาก็บอกให้ฉันไปนั่งข้าง ๆ เขา ก็ปกติฉันนั่งข้างคนขับนิ
“อย่าให้ต้องพูดซ้ำ!” คุณเขาพูดเสียงต่ำเมื่อเห็นว่าฉันยืนนิ่ง
“ค่ะ!” ฉันรีบขึ้นรถทันทีเพราะอยากเจอน้องพาร์ทเต็มทีแล้ว! แต่วันนี้คุณเขาทำตัวแปลก ๆ มีอะไรหรือเปล่านะ
Related chapters
เมียเด็กของคุณป๋า ดุได้ดุไป 7
“หนูขอลงไปซื้อของหน่อยได้ไหมคะ” พอดีทางผ่านมีร้านขายยาเล็ก ๆ เปิดอยู่“......” คุณเขาเงียบแต่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเอนหลังพิงเบาะคุณเขาดูเครียด ๆ“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ แนนนี่ลงไปซื้อของแป๊บเดียว” ฉันบอกพี่เทเลอร์เพราะแถวนี้มันหาที่จอดรถยากเดินไปไม่ไกลก็ถึงร้านขายยาแล้ว“......แกไปซื้อ” เป็นคุณเขาที่พูดกับพี่เทเลอร์“ครับนาย!”“ตะ...แต่...”ฉันไม่ทันจะได้พูดอะไรคุณเขาก็ลืมตาพร้อมทำหน้าดุ ๆ แล้วพี่เทเลอร์รู้เหรอว่าฉันจะซื้อยาอะไร เฮ้อ ฉันก็ได้แต่นั่งก้มหน้าบรรยากาศมันอึดอัดชะมัด“พอดีลูกชายฉันไม่สบาย ไม่ยอมกินข้าวกินนม งอแงทั้งวันเธอมีน้องคงรู้นะต้องทำยังไง!” อยู่ ๆ คุณเขาก็พูดขึ้น“รู้ค่ะ” ฉันตอบอย่างหนักแน่น“ไม่ต้องยิ้มดีใจขนาดนั้น! ถ้าไม่เพราะครั้งที่แล้วเธอเอาเสื้อผ้าบ้า ๆ ไปให้ลูกฉันก็คงไม่เอาแต่ถามหาเธอแบบนี้หรอก!”พูดดีได้ไม่ถึงสิบคำคุณเขาก็ทำหน้าดุใส่ฉันอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรดุได้ดุไปยังไงวันนี้ฉันก็จะได้เจอหน้าน้องพาร์ทแล้ว ดุแค่นี้ฉันสบายมาก! (◠‿◕)“......” คุณเขาหันมาจ้องหน้าฉันแล้วถอนหายใจอย่างเอือมระอา“ถามจริง เธอโกรธใครเป็นไหม?” คุณเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ“เป็นสิคะ ใครจะโกรธไม่เ
Last Updated : 2025-03-19เมียเด็กของคุณป๋า ดุได้ดุไป 8
“ไปบอกพยาบาลให้กลับไปก่อน” คุณเขาพูดเรียบ ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้อง“ครับนาย!”“มาได้ไงเราอะ” พี่ไทเกอร์พูดกับคุณเขาแล้วหันมาถามฉัน“คุณเขาให้มาหาน้องพาร์ทได้ค่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้าง“งั้นพี่พาไปหานายน้อย ดีเหมือนกันพี่กับพยาบาลกำลังจะตายแล้ว นายน้อยร้องไห้งอแงทั้งวัน”พี่ไทเกอร์พูดอย่างหนักใจ แล้วพาฉันเดินเข้าไปหาน้องพาร์ทที่กำลังอาละวาดร้องไห้อยู่กับพยาบาล“น้องพาร์ทครับ!” ฉันส่งเสียงเรียกน้องพาร์ทเบา ๆ“อึก ฮือ! อึก อึก” เสียงสะอื้นเล็ก ๆ ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา มันทำให้หัวใจฉันแทบสลาย“เป็นอะไรครับทำไมร้องไห้งอแงแบบนี้”คุณเขาที่พูดพร้อมอุ้มน้องพาร์ทเดินมาหาฉัน สีหน้าแววตาคุณเขามันอ่อนโยนมากเวลาเขาอยู่กับลูก“หม่ำ ๆ หม่ำ ๆ” พอน้องพาร์ทเห็นฉันก็ยิ้มดีใจใหญ่“นะ...หนูขออุ้มน้องได้ไหม!” ฉันเดินเข้าไปจับมือเล็ก ๆ“......” คุณเขาไม่พูดอะไรและส่งน้องพาร์ทให้ฉัน“คนเก่งของพี่แนนตัวร้อนเหรอครับ!”“ไหนพี่แนนดูหน่อยสิ” ฉันเอามือแตะที่หน้าผากเล็ก ๆ ดีที่ไข้ไม่สูงเท่าไร“น้องไม่ยอมทานข้าวเลยค่ะ” เป็นคุณพยาบาลที่พูดขึ้น ส่วนตัวเล็กตอนนี้เงียบนิ่งเอาหน้าแนบอกแต่ยังคงมีเสียงสะอื้นเป็นพัก ๆ“ไม่เป็นไรค่ะแน
Last Updated : 2025-03-19เมียเด็กของคุณป๋า แค่นี้ก็มากเกินพอ 9
“... คะ กลับบ้านมันดึกแล้ว” ฉันเดินเข้าไปหาคุณเขาอย่างว่าง่าย เพราะถ้าฉันไม่เชื่อฟังเขามันคงไม่เป็นผลดีกับตัวเองเท่าไร“แล้วฉันบอกว่าให้เธอกลับ?” เสียงกระซิบแผ่วเบาพร้อมริมฝีปากร้อนขบที่ใบหูเบา ๆ ทำเอาไรขนฉันลุกซู่ ไปทั้งตัวจนต้องหดคอหนี“ไม่ให้กลับแล้วหนูจะนอนไหน?” อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันค้างที่นี่! "แล้วไม่อยากนอนกับ..." คุณเขามองไปที่น้องพาร์ท“อยากค่ะ!” ฉันฉีกยิ้มกว้าง“อยากนอนกับฉัน!” คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงยกค้างไว้แต่ต้องหุบยิ้มแล้วกลืนน้ำลายลงคอเมื่อประโยคต่อมาน้ำเสียงคุณเขามันสั่นกระเส่าชวนขนลุก“......” ฉันเลือกที่จะเงียบ นี่ฉันต้องรองรับอารมณ์คุณเขาไปถึงเมื่อไหร่“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” คุณเขาพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไปทันที“แปลกคน บทจะใจดีก็ใจดี บทจะดุก็ดุจนน่ากลัว”“แต่ช่างเถอะคืนนี้ฉันจะได้นอนกอดน้องพาร์ทให้หายคิดถึง!” "คืนนี้พี่แนนขอนอนกอดนะครับ!" ฉันหันกลับไปพูดกับเจ้าตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนเตียง ริมฝีปากเล็กแดงระเรื่อจากพิษไข้ พร้อมหอมแก้มเบา ๆ ก่อนจะมองซ้ายมองขวากลัวคุณเขามาเห็นแล้วจะดุฉันอีก“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”“แล้วเสื้อผ้าจะเอาที่ไหนมาเปลี่ยน!” เมื่อนึกถึง
Last Updated : 2025-03-19เมียเด็กของคุณป๋า แค่นี้ก็มากเกินพอ 10
1 ชั่วโมงผ่านไป“ตื่นแล้วเหรอครับ!” ระหว่างที่ฉันกำลังดูของในกระเป๋าที่ไม่รู้ว่าคุณเขาไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วยังเอาเสื้อผ้าของใช้ฉันมาตั้งหลายชุด น้องพาร์ทก็งัวเงียตื่นขึ้นมาพอดี“อารมณ์ดีแบบนี้หายแล้วใช่ไหมเอ่ย” เห็นรอยยิ้มน้อย ๆ บนหน้าหล่อ ๆ ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ถ้างอแงเอาแต่ร้องไห้เหมือนตอนแรกที่ฉันมามีหวังฉันได้ร้องไห้ตามแน่“......” น้องพาร์ทไม่พูดเอาแต่มองหน้าแล้วส่งยิ้มหวานให้“ตัวไม่ร้อนแล้วนิ” ฉันเอาตัวน้องพาร์ทมานั่งตัก ตอนนี้ตัวก็ไม่ร้อนมากแค่รุม ๆ แถมยังอารมณ์ดีแบบนี้คงจะดีขึ้นมากแล้วฉันก็นั่งคุยเล่นกับน้องพาร์ท อยู่นาน จะดีแค่ไหนนะถ้าฉันได้มีโอกาสได้อยู่กับน้องแบบนี้ทุกวัน“หิวไหมครับ!” ฉันก้มหน้าลงหอมแก้มน้อย ๆ ให้เต็มปอด พยายามเก็บเกี่ยวความสุขไว้ให้มากที่สุด เพราะฉันรู้ดีว่าเวลาของฉันมันมีไม่มากส่วนคุณเขาตอนนี้น่าจะอยู่ห้องทำงานละมั้งเห็นแต่งตัวเสร็จก็เดินคุยโทรศัพท์ออกไป ฉันเองก็ไม่ได้สนใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องอะไรของฉัน“งั้นพี่แนนนี่ว่าเราออกไปหาอะไรทานกันดีกว่า” นี่ก็เกือบ ๆ จะสามทุ่มแล้วฉันเองก็เริ่มจะหิว ๆ แล้วเหมือนกันพูดจบฉันก็อุ้มน้องพาร์ท ออกไปข้างนอกเพ
Last Updated : 2025-03-19เมียเด็กของคุณป๋า ทำใจ 11
“อย่าค่ะ” ฉันพูดเสียงเบามือดันหน้าอก เมื่อคุณเขาค่อย ๆ ผละปากออกอย่างอ้อยอิ่ง“......” คุณเขาเงียบ สายตาเรียบนิ่งที่มองฉันมันยากจะคาดเดา“นอนได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะไม่ให้เธอนอน”น้ำเสียงราบเรียบ พร้อมนิ้วหัวแม่มือเขี่ยเกลี่ยริมฝีปากฉันเบา ๆ“นะ...หนูขอจับมือน้องนอนได้ไหม”ฉันถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“อือ” คุณเขาตอบเสียงผ่านลำคอเบา ๆ“ขอบคุณค่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้าง พร้อมพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าไปหาน้องพาร์ท“ฝันดีนะครับ” ฉันจับมือน้อย ๆ พูดในใจแล้วเผลอยิ้มออกมา ก็คนมันดีใจนิไม่นึกเลยว่าฉันจะมีวันนี้ วันที่ได้นอนกับน้องพาร์ทคืนนี้ต้องเป็นคืนที่ฉันหลับฝันดีแน่ ๆ ฉันค่อยๆ หลับตาลงแค่นี้ก็มากพอแล้วสำหรับฉัน“เฮือก!” ฉันที่กำลังเคลิ้มหลับต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อมืออุ่น ๆ ค่อย ๆ เลื่อนมาวางทับที่เอว“......” ฉันได้แต่เงียบ นอนตัวแข็งทื่อเมื่อลมหายใจอุ่นพ่นรดต้นคอตึก! ตัก! ตึก! ตัก!หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เมื่อคุณเขาขยับตัวเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกระชับกอดฉันแน่น“อยู่นิ่ง ๆ ถ้าเธอขยับฉันจะเอาเธอตอนนี้!” น้ำเสียงขรึม ๆ กระซิบข้างหูเมื่อฉันขยับตัว“นะ...หนูหายใจไม่ออก ไม่กอดได้ไหม” ฉันตอบตะกุกตะกัก ก็ฉ
Last Updated : 2025-03-24เมียเด็กของคุณป๋า ทำใจ 12
บ้านอัมรินทร์“อะไรกันคะ” ร่างระหงออกจากบ้านแล้วต้องยิ้มกว้างเมื่อเห็นดอกกุหลาบขาวช่อโตที่เธอชอบ“นายให้เอามาให้คุณครับ” เทเลอร์ในชุดสูทสีดำราคาแพงยื่นช่อดอกไม้ในมือให้หญิงสาว“...ขอบคุณค่ะ” แพรพิมพ์ ผิดหวังเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและรับดอกไม้จากชายหนุ่ม“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มผู้เจียมตัวก้มหน้าแล้วเดินออกจากบ้านทันที“ดะ…เดี๋ยว!”“ว้าย!!!”แพรพิมพ์เดินตามเทเลอร์ แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้สะดุดขาตัวเองล้ม“คุณพิมพ์!!”ดีที่เทเลอร์คว้ารับตัวเธอไว้ได้ทัน ทำให้ร่างบางอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชายหนุ่มสองสายตามองประสานกันอย่างลึกซึ้ง“เจ็บตรงไหนไหมครับ” เทเลอร์รีบดึงสติตัวเองก่อนจะปล่อยหญิงสาวพร้อมสำรวจร่างกายเธออย่างละเอียด“วันนี้พี่ว่างไหม” แพรพิมพ์พูดเสียงสั่น“คุณพิมพ์มีอะไรให้ผมรับใช้ครับสั่งมาได้เลย” เทเลอร์พูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ ก้มหน้ารอรับคำสั่ง... “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม” แพรพิมพ์เดินเข้าไปใกล้ ๆ เทเลอร์ แต่เทเลอร์กลับถอยหนี“อย่าทำแบบนี้เลยครับ ““ทำไมคะเพราะอะไร?” แพรพิมพ์ไม่ฟังที่เขาพูดแต่กลับเดินตรงเข้าไปหา“เพราะคุณคือผู้หญิงของนาย!” เทเลอร์พูดเสียงแผ่วย้ำเตือนใจตัวเองว่าคนตรงหน้า
Last Updated : 2025-03-24เมียเด็กของคุณป๋า ไม่ชอบหน้า 13
หลายเดือนผ่านไป“อีกสองอาทิตย์จะเปิดเทอมแล้วสินะ”ฉันนั่งมองชุดนักศึกษาที่เพิ่งจะไปซื้อมาเมื่อวันก่อนกับหนูน้อยเบบี๋ที่ตอนนี้ดูจะไม่น้อยแล้วละ รอยเต็มคอทุกวันแบบนั้น แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรหรอกเพราะคุณกันต์เขาชัดเจนแสดงออกว่ารักเบบี๋มากขนาดนั้น มากถึงขนาดยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเบบี๋แบบนี้สิ เขาถึงจะเรียกเจ้าชายที่แท้จริงเบบี๋น่ารักเล่าให้ฉันฟังทุกอย่าง แต่ฉันก็บอกเบบี๋แล้วแหละว่าอย่าไปพูดเรื่องแบบนี้กับคนอื่น เพราะเราไม่รู้หรอกว่าใครคิดยังไงกับเรา บางคนต่อหน้าอาจจะทำเป็นพูดดีพอลับหลังก็ลอบกัดเราก็มีถมไป“เฮ้อ! คิดถึงจังเลยตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ”แต่ต้องมานั่งหงอยเมื่อเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ อยู่หน้าจอโทรศัพท์ ตอนนี้คุณเขาพาน้องพาร์ทกลับจีนแล้วไม่รู้จะมาไทยอีกเมื่อไหร่นี่ก็ 2 เดือนแล้วที่ฉันไม่ได้เจอน้องพาร์ทเลยได้แต่ดูรูปเก่า ๆ กับรูปที่เบบี๋ส่งให้ดูในกรูปไลน์แค่นั้น“แนน!!”“แนนนี่!!”ปัง! ปัง! ปัง!“คะแม่!” ฉันรีบวางโทรศัพท์แล้วรีบไปเปิดประตูให้แม่“มีอะไรหรือเปล่า” ฉันยิ้มให้แม่คงจะมีอะไรให้ทำ“รีบแต่งตัวแล้วไปกับฉัน!” แม่พูดอย่างหงุดหงิด“ไปไหน?” ฉันเอ่ยถามแม่ ปกติแม่ไม่เคยให้ฉันไปไหนมาไหน
Last Updated : 2025-03-24เมียเด็กของคุณป๋า ไม่ชอบหน้า 14
ฉันหันกลับไปมองเมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นแล้วต้องมองผู้หญิงคนนั้นไม่กะพริบตา ใบหน้าหวาน ผิวขาว หุ่นดี เหมือนพวกนางแบบเลย เธอสวยสง่ามาก ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันฉันยังชอบเลย แล้วผู้ชายจะเหลือเหรอ“สวัสดีค่ะ” เธอยิ้มให้ฉัน“สวัสดีค่ะ” ฉันรีบยกมือไหว้ทันทีทำไมฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอจัง“แล้วน้องล่ะ” เป็นคุณแพรวพรรณที่พูดขึ้น“กำลังมาค่ะ” คุณเขาพูดและหันมาส่งยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ คุณแพรวพรรณ“พี่ชื่อแพรพิมพ์นะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก”“นะ...หนูแนนนี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”ฉันถึงกับทำตัวไม่ถูกไม่นึกเลยว่าคุณเขาจะเป็นกันเองกับฉันแบบนี้“เรียกพี่พิมพ์ดีกว่าเรียกคุณมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้”น้ำเสียงหวาน ๆ รอยยิ้มจริงใจทำไมฉันถึงถูกชะตากับคุณเขาจัง“ค่ะ...พี่พิมพ์” ฉันฉีกยิ้มกว้าง แบบนี้บรรยากาศค่อยดีขึ้นมาหน่อย“อ้าวตาบอลมาแล้วเหรอ” เป็นคุณแพรวพรรณที่พูดขึ้น“ครับคุณป้า แล้วไหนว่าวันนี้จะมาคุยเรื่องหมั้นพี่พิมพ์แล้วนี่...” ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉันกับแม่“นี่คุณดารากานต์ กับหนูแนนนี่ กว่าคุณปรเมศวร์จะมาอีกตั้งเป็นชั่วโมง”ทันทีที่ฉันได้ยินคุณแพรวพรรณพูดถึงชื่อคุณปรเมศวร์ฉันก็ถึงกับท
Last Updated : 2025-03-24
Latest chapter
เมียเด็กของคุณป๋า Special episode
“เป็นไง”“ตกลงว่าท้องไหม?”ปรเมศวร์เอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นร่างบางของภรรยาสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ“ฟองเบียร์ล่ะ” แต่เธอกลับไม่สนใจเดินผ่านหน้าสามีหนุ่มสายตาสอดส่องหาลูกสาวตัวน้อย“แนน! หนูตอบป๋าก่อนตกลงท้องไหม!” ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวคอดดึงร่างเล็กเข้ามากอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจ“ป๊ะป๋า! ปล่อยอึดอัดหายใจไม่ออก” สองมือเล็กผลักดันหน้าอกอย่างรำคาญ“เหม็นด้วย! ““ไหนบอกว่าเลิกได้แล้วทำไมยังได้กลิ่นบุหรี่!” เธอชักสีหน้าไม่พอใจทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นของบุหรี่ติดปลายจมูก“อะไรป๋าไม่ได้สูบ คงจะลูกค้าสูบมันเลยติดเสื้อ ป๋าเลิกนานแล้ว” ปรเมศวร์รีบอธิบายอย่างกระตือรือร้น แต่เห็นอาการแปลก ๆ ของเมียรักเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจ“ดีใจมากไหมคะ” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางเมื่อได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าสามี หลังจากที่พยายามจะมีลูกอีกคนมาหลายเดือนและในวันนี้ก็สิ้นสุดการรอคอยแต่จะเป็นลูกสาวอย่างที่เขาหวังไหม อันนี้คงต้องว่ากันอีกที“ที่สุดครับ!”“หนูน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม!”พรึบ!ร่างบางถูกช้อนอุ้มเดินตรงไปยังเตียงนอน“คงได้เวลาป๋าต้องทำงานให้น้อยลงเพื่อจะได้ดูแลหนูกับลูกให้มากขึ้นแล้วสินะ!” เขาพูด
เมียเด็กของคุณป๋า คนสุดท้าย [END] 98
“ไทเกอร์!!”“ไอ้ไทเกอร์!!!”ปรเมศวร์ส่งเสียงเรียกลูกน้องหนุ่มที่ซึ่งกำลังหัวหมุนกับเจ้าสองแสบลูกชายเจ้านายเสียงแข็ง“ครับนาย” ชายหนุ่มวิ่งหอบตรงเข้าหาผู้เป็นนาย“ดูฟองเบียร์ด้วยกูมีธุระ!”“แล้วดูลูก ๆ กูดี ๆ ล่ะ อย่าให้ไปวิ่งเล่นแถวสระน้ำ!”“ถ้าลูกกูเป็นอะไรไปมึงตาย!”สิ้นประโยคเด็กน้อยแก้มใสวัยห้าเดือนเศษก็ถูกยัดใส่มือลูกน้องหนุ่มที่ทำหน้ามึนงง“นาย!” แต่ยังไม่ทันที่เจ้านายหนุ่มจะได้เดินไปไหนเขาก็อุ้มเด็กน้อยไปขวางหน้าไว้เสียก่อน“อะไรของมึงอีก?” เจ้านายหนุ่มมองหน้าลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์เพราะจิตใจมันลอยล่องไปอยู่ที่สระน้ำ“แล้ว...” ลูกน้องหนุ่มมองไปที่สองพี่น้องที่กำลังเล่นต่อสู้กันอยู่“มันเป็นหน้าที่มึง! ไว้กูขึ้นเงินเดือนให้!”เขาพูดแค่นั้นก็จะรีบสาวเท้ายาว ๆ ไปหาภรรยาสาวที่กำลังเล่นน้ำอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าภัยร้ายกำลังจะถึงตัวเพราะชุดบิคีนีตัวจิ๋วที่เธอสวมใส่……“ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหน! ไอ้ไทเกอร์!” ไทเกอร์ได้แต่บ่นตามหลังเจ้านาย ทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ“อ้อแอ้ อ้อแอ้” แต่ต้องสีหน้าเปลี่ยนเมื่อเสียงหวานเล็กดังอ้อแอ้ มือเล็กนุ่มนิ่มลูบจับที่หน้าเขาอย่างอ่อนโยน“เห็นแบบ
เมียเด็กของคุณป๋า คนสุดท้าย 97
“กรี๊ด อุแว้!!”“พอร์ช! ลูกอีกแล้วนะแกล้งน้องทำไม!”เฮ้อ! ฉันละเหนื่อยใจกับลูกชายคนนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือนกว่า ๆ ทุกอย่างเงียบกริบทางตำรวจพยายามสืบหาที่มาของเด็กแต่ไร้ซึ่งวี่แวว ฉันกับคุณป๋าเลยรับเลี้ยงสาวน้อยและรับเป็นลูกบุญธรรมน้องฟองเบียร์ เด็กหญิง พิชามญชุ์ โชติฐิติเมธานนท์พิชามญชุ์ ผู้งดงามด้วยความรู้ ชื่อนี้หลวงตาเป็นคนตั้งให้ และต้องขอบคุณป๊ะป๋าที่ตามใจฉันให้ลูกใช้นามสกุลเดียวกันกับเราได้เพราะไม่รู้วันเกิดเด็กที่แน่ชัดเราเลยเอาวันที่เจอน้องเป็นวันเกิด และดีที่คุณป๋าเขามีเส้นสายจัดการเรื่องเอกสารให้ลูกได้มีสิทธิ์ทุกอย่างเหมือนคนอื่น ๆแต่ต้องปวดหัววันละแปดรอบกับไอ้ตัวแสบลูกชายคนเล็ก เผลอเป็นไม่ได้แอบหยิกแก้มน้องทุกทีอย่างวันนี้ก็เหมือนกันน้องนั่งเล่นหัวเราะ อยู่ ๆ คนพี่วิ่งมาจากไหนไม่รู้หยิกแก้มน้องจนเป็นรอย จนน้องร้องกรี๊ด“แบร่!!!” แล้วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันมาแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งไปหาพี่ชายทันที ให้มันได้แบบนี้สิ! ลูกคนนี้นิ“นี่ก็อีกคนเขาแกล้งขนาดนี้ยังมองตามตาละห้อย แล้วอะไรคือยิ้มหวานคะ? หนูไม่เจ็บเหรอลูก”ฉันทายาใส่แก้มขาวใสที่เป็นรอยแดงอย่า
เมียเด็กของคุณป๋า หาเรื่องทะเลาะ 96
ประเทศจีน...“แนน!!”“จะทะเลาะกับป๋าให้ได้ใช่ไหม!”“ได้!”“งั้นขึ้นห้อง ถอดเสื้อผ้าเรามีเรื่องต้องคุยกัน!”สิ้นคำพูดร่างฉันก็ถูกกระชากขึ้นไปบนห้อง และจากนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!คนบ้าอะไรจะถอดเสื้อผ้าคุยกัน เขาหาเรื่องรังแกฉันมากกว่า!“ทีนี้หายโมโหยัง” ก็แบบนี้ทุกทีพอได้แล้วก็มาอ้อน ทีตอนลากขึ้นเตียงเกรี้ยวกราดที่สุด“......” ฉันเงียบ! ดีนะที่วันนี้พี่ไทเกอร์พาสองหนุ่มไปเที่ยว ฉันเลยแวะไปหาคุณป๋าที่บริษัท แต่ต้องไปเห็นอะไรที่มันทำให้อารมณ์เสียเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากกลับมาที่นี่ ที่บ้านหลังนี้ เพราะมันมีอะไรหลายอย่างที่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ“ป๋าไม่ได้อะไรกับผู้หญิงพวกนั้นแล้วนะ เราก็อยู่ด้วยกันตลอด แค่เอาหนูคนเดียวป๋าก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว”ฉันเข้าใจเพราะเรื่องมันก็นานแล้วแต่มันก็หงุดหงิดใจอยู่ดี ที่เห็นผู้หญิงที่เขาเคยควง!“ป๋าเป็นเด็กดีแล้วนะครับ” ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดที่ต้นคออย่างแผ่วเบา“หนูเข้าใจแต่หนูไม่ชอบ ไม่ชอบที่พวกเธอมองป๊ะป๋าด้วยสายตาท่าทางอ่อยแบบนั้น หนูหวง!”ฉันพลิกตัวมุดหน้าซุกแผงอกแกร่ง เพิ่งจะกลับมาอยู่จีนได้ไม่ถึงอาทิตย์กลับต้องมาทะเลาะกันเสียแล้วแ
เมียเด็กของคุณป๋า งานแต่ง | คืนเข้าหอ NC+ 95
หลายเดือนผ่านไป...งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่ฉันขอแค่งานเล็ก ๆ แต่ป๊ะป๋าบอกมันไม่ได้เพราะด้วยฐานะฉันตอนนี้ที่เป็นถึงน้องสาวเจ้าของบริษัทส่งออกใหญ่โตของประเทศและคุณเขาที่เป็นถึงประธานบริษัทค้าเพชรอันดับต้น ๆ จะให้จัดงานเล็ก ๆ มันเป็นไปไม่ได้“แม่สวยจังครับ!” น้องพาร์ทที่วันนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวพูดมองแม่แล้วเอาแต่นั่งยิ้มกริ่ม ส่วนน้องพอร์ชตอนนี้กำลังซน ก็ช่วงวัยของเขาแหละกำลังหัดเดินไม่เคยจะอยู่นิ่งดีที่ได้พี่ไทเกอร์คอยดูแลวิ่งตามตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ พี่ไทเกอร์ยังไม่ได้พักเลยแต่ความซนยังไม่เท่าน้องญี่ปุ่นลูกสาวคนสวยของเบบี๋ รายนั้นบอกเลยทั้งซนทั้งแสบส่วนคนที่สบายหน่อยคือพี่พิมพ์ เพราะน้องมาเฟียคือนิ่งสุขุมถอดแบบพี่เทเลอร์มาทุกอย่าง! ฉันละปลื้มใจแทนพี่สาวเพราะไม่ต้องมานั่งปวดหัววิ่งไล่จับลูกเหมือนฉันส่วนคุณเจ้าบ่าวป๊ะป๋าคนหล่อ ก็ดีใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เข้าใจว่าตื่นเต้นแต่ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังไม่ตื่นเต้นจนออกหน้าออกตาเท่าเขาเลยไม่ใช่ไม่ดีใจที่ได้แต่งานมันก็ดีใจแต่ป๊ะป๋าเขาดีใจเกินไป อยู่ด้วยกันมากี่ปี ลูกสองคนก็โตจนวิ่งไล่เตะก้นพ่อได้แล้ว ทุกวันนี้ฉันเหมือนมีลูกชายส
เมียเด็กของคุณป๋า ทารุณด้วยปาก NC+ 94
“ลูกไม่ยอมดูดขวด!” คุณป๋าเขามองฉันอย่างคาดโทษและส่งลูกให้ฉัน“หนูขอโทษ!” ฉันได้แต่ทำหน้าสำนึกผิด เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ลูกก็จะกินนม“แอ้!!”“รู้แล้วครับไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลย ก็อ้อนแบบนี้แม่ถึงใจอ่อนให้หนูกินจากเต้าจนป๊ะป๋าดุ” ฉันเอาลูกนอนลงที่ตักทันทีที่เห็นเต้าตามเคยตัวเล็กดีใจจนตัวสั่นจ๊วบ!!ด๊วบ!!“เบา...ไอ้เสือ นมแม่ช้ำหมดแล้วลูก!” คุณป๋าเขาคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงจูบที่เท้าเล็ก“ทำอะไรไม่เอามันจั๊กจี้!” ฉันเอามือดันตัวเขาที่เอาหัวหนุนตักแล้วอ้าปากงับเต้าอีกข้าง“ทีลูกดูดไม่เห็นเป็นอะไรป๋าก็หิวเหมือนกันกินหน่อยนะ!” เขามันบ้า! ดูดดึงหน้าอกแล้วดูดแรงด้วยแรงพอจนน้ำนมมันทะลักออกมานั่นแหละ“ป๊ะป๋า! ไม่เอาพอแล้วลูกกินนมอยู่นะ!” ฉันพูดดุ ๆ“หึ...ป๋าแค่ล้อเล่นเอง”“แล้วพาร์ท ล่ะคะ” ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดต่อลูกอยู่ตลอดนะ“มีอะไรหรือเปล่า”คุณเขานั่งช้อนด้านหลังเอาคางเกยไหล่ มือสากเอื้อมมาหยอกล้อเล่นกับตัวเล็กที่พอนมเข้าปากก็เงียบไปเลย“ป๊ะป๋า!” ฉันเอียงคอหันไปจ้องหน้าเขา“ฮือ ว่าไงครับเป็นอะไรทำไมทำหน้าเศร้า ๆ” คุณเขาจุ๊บที่ปากฉันเบา ๆ“ป๊ะป๋ารักน้องพาร์ทไหม” ฉันพูดเสียงสั่น ไม่รู้ฉันคิดอะไรทำ
เมียเด็กของคุณป๋า ทารุณด้วยปาก NC+ 93
ลิ้นสากเปียกลื่นลากเลียยาวตั้งแต่เนินลงไปถึงสะดือสองมือสากลูบไล้ตามเรียวขาและจับมันอ้ากว้างออก“อ๊ะ” ฉันร้องครางในลำคอเบา ๆ เมื่อปลายลิ้นร้อนแตะตรงส่วนนั้นผ่านแพนตี้ผ้าลูกไม้ตัวบางที่ฉันใส่จ๊วบ!!ด๊วบ!!เขาจูบดูดมันอย่างเอร็ดอร่อย จนมันเปียกแฉะสองมือจิกกำผ้าปูที่นอนแอ่นอกบิดตัวเมื่อถูกปลายลิ้นร้ายเขาทารุณ“ฮื่อ! ป๊ะป๋า มะ...มันเสียวนะคะ!” ฉันกลั้นใจพูดเพราะตอนนี้มันเสียวจนแทบจะพูดไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว!พรึบ!ฟิ้ว ~~~คุณป๋าเขาไม่สนใจฟังถอดเสื้อพร้อมแพนตี้ตัวน้อยออกจากตัวขว้างทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี“อืม”แผล็บ!!แจ๊ะ! แจ๊ะ!ปลายลิ้นสากลื่นยังคงทำการทารุณกรรมน้องหนูฉันต่อ และฉันต้องดิ้นพล่านเมื่อเขาสอดดุนลิ้นร้ายผลุบเข้าออกร่องสวาท ทั้งดูดทั้งเลียทำเอาฉันแทบดิ้นตายด้วยความเสียว แต่ต้องเก็บกดเสียงห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางออกมากลัวลูกจะตื่น“ฮื่อ! ป๊ะป๋า นะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ! กรี๊ดดดด” สองมือกำหมัดแน่นส่งเสียงกรีดร้องในลำคอ เมื่อปลายลิ้นร้อนไม่ปรานีร่องแคบฉันเลยเขาตวัดลิ้นละเลงติ่งเกสรสลับกับดูดแรง ๆ และสอดดันดุนลิ้นผลุบเข้าออกถี่รัว เพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมาร่างฉันมันสั่นกระสับกระส่ายก
เมียเด็กของคุณป๋า ป๊ะป๋าของหนู 92
แน่นอนฉันจูบตอบสองแขนยกขึ้นคล้องคอเอียงหน้า หาองศาที่เหมาะสม มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาจับล็อกท้ายทอยแน่นเราจูบกันอย่างดูดดื่มจนลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ในลิฟต์!“อุ๊ย!!!”ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดพนักงานที่ยืนอยู่ข้างนอกต่างตกใจที่เห็นเราสองคนจูบกันฉันพยายามดันตัวคุณเขาออกแต่ทว่าเขากลับยิ่งกดจูบหนัก ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยริมฝีปากที่บวมเป่งอย่างอ้อยอิ่ง“ป๋ารักหนูนะ”คำพูดหวานหูและสายตาหวานเยิ้มที่เขามองมาที่ฉันมันยิ่งทำให้ฉันเขินอายจนทำอะไรไม่ถูกคุณเขาไม่สนใจพนักงานที่ยืนดูหอมแก้มมือโอบไหล่เดินไปที่โรงจอดรถพอมาถึงโรงรถเขาก็จูบฉันอีกครั้งและจูบอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีฉันเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบผลักตัวเขาออกแล้วรีบขึ้นรถก่อนทุกอย่างมันจะเลยเถิดระหว่างที่ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียนคุณเขาก็กุมมือเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอมยิ้มไม่หุบฉันก็ได้แต่นั่งยิ้มส่ายหัวอะไรจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ก็แค่บอกรักเอง แต่จะว่าไปฉันเองก็มีความสุขไม่ต่างอะไรจากเขาที่ได้บอกความรู้สึกออกไปสำหรับฉันคุณเขาคงเป็นรักแรกและรักสุดท้ายและฉันก็อยากเป็นคนสุดท้ายของเขาเหมือนกัน“รักนะคะป๊ะป๋า!”ฉันยิ้มให้เขาและพูดในใจ เรามองหน้าสบตากันโด
เมียเด็กของคุณป๋า ป๊ะป๋าของหนู 91
46 ป๊ะป๋าของหนูหมับ!!“นะ...หนูพูดว่าอะไรนะ!”แต่ไม่ทันจะได้เดินออกไปไหนสองมือใหญ่ก็คว้าตัวสวมกอดจากด้านหลัง เสียงเข้มสั่นเครือกอดเอวแน่น“ปล่อยค่ะ! ไหนว่าจะทำงาน”ฉันพลิกตัวหันไปมองหน้าสบตาคนแก่ขี้งอน“...มะ...ไม่ทำแล้ว” คุณเขาดูไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลยดูตื่นตกใจมึนงงยังไม่หาย“ป๋าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” คุณเขาสวมกอดฉันแน่น มันแน่นจนแทบหายใจไม่ออกงับ!!!“หนู! กัดป๋าทำไม!” ฉันอ้าปากงับหัวไหล่เขาอย่างแรง“ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้ฝันค่ะ” ฉันยกสองแขนขึ้นคล้องคอเขา และแน่นอนสองมือใหญ่กอดรัดดึงตัวฉันแนบชิดติดอกแกร่ง“หนูรักป๊ะป๋า รักมานานแล้ว ได้ยินชัดไหมคะ!”ฉันพูดและยิ้มให้พ่อของลูกที่อยู่ ๆ ก็ร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้ม ฉันถึงกับงงเขาร้องไห้ทำไม?“ป๊ะป๋า!!” ฉันถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมแล้วส่ายหัว กลั้นขำแทบไม่ไหว“ร้องไห้ทำไม!”“ไม่ร้องสิคะ หนูแค่บอกรักเอง” ฉันดึงเขาเข้ามากอดปลอบ“ก็ป๋าดีใจ หนูรู้ไหมป๋ารอฟังคำว่ารักจากหนูมานานแค่ไหน!” เขาพูดเสียงสะอื้นสองแขนกอดฉันแน่น“หยุดร้องได้แล้วค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดีเท่าไรนะ”“แล้วอีกอย่าง” ฉันดันตัวมองหน้าสบตาพ่อของลูกที่ยังคงสะอื้นไ
