"ถ้าผมไปไม่ทัน คุณจะเอากับมันใช่มั้ย""....." "...." เขาจ้องหน้าเธอด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ทำเอาเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัวจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ "คุณทำแบบนั้นทำไม จูบมันทำไม ยอมให้มันจับ.." ดวงตาคมเลื่อนมองลงมายังหน้าอกของเธอ"ขอโทษ ไม่ทำอีกแล้ว" เธอก้มหน้าลงกล่าวคำขอโทษที่ไร้ซึ่งความสำนึกผิด ในใจอยากจะตะโกนใส่หน้าเขาด้วยซ้ำว่าที่ยอมให้ชายคนนั้นเพราะเธออยากมีอะไรกับเขาจะแย่ "...." คลาสแกะมือของเธอออกอย่างเงียบเชียบ แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาพร้อมกับก้มหน้ายกมือขึ้นกุมศีรษะตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นจนเธอรู้สึกผิด"คลาส ฉันขอโทษ" เธอเดินไปนั่งลงตรงหน้าเขา"คุณจำผมไม่ได้เลยเค้ก คุณไม่รักผม ฮึก..""กะ ก็ฉันความจำเสื่อม" "แล้วมันจำเป็นอะไรที่จะต้องทำแบบนั้นวะ ฮึก..""ฉะ ฉัน..""ถ้าคุณทิ้งผม ผมจะฆ่าคุณ แล้วผมก็จะฆ่าตัวตายตามคุณไป !!" เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยดวงตาแดงก่ำที่มีหยดน้ำใสๆ ไหลออกมาไม่ขาดสาย สีหน้าและท่าทางบ่งบอกได่ว่าเขาพูดและคิดที่จะทำแบบนั้นจริงๆจนเธอคิดไม่ตกกับนิสัยแบบนี้ของเขา คนแบบนี้น่ะเหรอที่เธอจะต้อหมั้นและแต่งงานด้วย.."คลาส ฉันไม่ทำอีกแล้ว...ดีกันนะ ^ ^" คัพเค้กพยายาม
แกร๊ก! พอประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก คลาสก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงเข้าไปหาแพทย์หนุ่มทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยถามอะไร เตียงคนไข้ที่มีร่างของแฟนสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่ก็ถูกเข็นออกมาเสียก่อน"พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้น""ผมขอห้องที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลนี้""ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ พอดีมีคนจองไว้ละ..""5 ล้าน เอาห้องที่ดีที่สุดให้ผม !!""เอ่อ...งั้นก็ได้ครับ" สิ้นสุดคำพูดของเขา บุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงของคัพเค้กไปยังห้องพักระดับวีไอพีของโรงพยาบาลนี้ทันที โดยเขาและมังกรเดินตามไปแบบเงียบๆ ภายในห้องพักฟื้น..."ตรียมตัวรับโทรศัพท์ม๊ามึงได้เลย" มังกรโพล่งขึ้นหลังจากที่หมอและพยาบาลออกจากห้องนี้ไปกันหมดแล้ว"เรื่อง ?""ก็เรื่องที่มึงเอาเงินฟาดค่าห้องพิเศษไป5ล้านไงไอ้สัส" "เออกูเคลียร์ได้ ไม่ต้องห่วง !!""งั้นกูกลับละ ระวังเถอะ ระวังเมียมึงฟื้นแล้วจะไล่มึงหนี""จะไปก็ไป อย่าพูดมาก !!" หลังจากที่ไล่เพื่อนรักอย่างมังกรออกไปได้แล้ว คลาสก็หยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงผู้ป่วยที่แฟนสาวของเขายังนอนไม่ได้สติ หากเลือกได้เขาอยากจะเป็นคนที่ลงไปนอนอยู่ตร
"ออกไป อย่ามาอยู่ให้เค้กเห็นหน้า เค้กไม่อยากรู้สึกไม่ดีกับพี่ไปมากกว่านี้แล้วพี่คลาส" ".....""แล้วก็จำไว้ว่าตั้งแต่วันนี้ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก !!"หยดน้ำตาของลูกผู้ชายไหลอาบแก้มสากทันทีที่หญิงสาวพูดจบ แต่หากเปรียบเทียบกันแล้วคำพูดของเธอเมื่อครู่ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของความเจ็บปวดที่เขาเคยทำเอาไว้เลยสักนิด สำหรับคัพเค้กแล้วเธอไม่สามารถจะกลับไปทนอยู่กับคนเห็นแก่ตัวอย่างเขาได้อีก ความหล่อเหลา ความร่ำรวย ไม่สามารถทำให้เธอให้อภัยกับสิ่งเลวร้ายที่เขาทำได้ และนี่ก็คงเป็นจุดจบของเขาที่ควรจะต้องเผชิญจุดจบของผู้ชายที้ไม่รู้จักพอ.."ออกไปสิคะ จะมัวร้องไห้อยู่ทำไม เสียใจตอนนี้มันไม่ทันแล้วค่ะ สายเกินไปแล้ว" "เค้ก คุณเลิกกับผมไม่ได้ งานหมั้นของเรา...""เลิกเอาเรื่องหมั้นมาอ้างสักที จะหมั้นไม่หมั้นมันก็อยู่ที่ตัวเค้ก ใครจะมาบังคับได้""....." "จบคือจบนะคะ เค้กทนกับพี่มามากแล้วจริงๆ พี่คลาส" เธอพยายามจะพูดเพื่อให้คลาสเข้าใจ เพราะอยากจะจบกันได้ด้วยดี ไม่อยากมีปัญหาค้างคาใจกัน และที่สำคัญเธอไม่อยากจะเกลียดเขาไปมากกว่านี้แล้ว "ต้องเลิกจริงๆใช่มั้ย ผมทำใจไม่ได้เค้ก..""ถ้าให้เค้กอยู่ต่อ เค้
"...." ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะยอมเงียบปากไม่เอ่ยสิ่งใดอีก เธอตั้งมั่นเอาไว้แล้วว่ายังไงสักวันก็จะต้องหนีไปจากคนอย่างเขาให้ได้ สี่วันต่อมา โรงพยาบาลคัพเค้กนอนอยู่โรงพยาบาลถึงสี่วัน ทุกคนรอบตัวรับรู้แล้วว่าความทรงจำของเธอคืนกลับมาแล้วเพราะเธอโทรไปหายายและคะนิ้ง ส่วนเรื่องที่ตกบันไดเธอเลือกที่จะไม่บอกเพราะไม่อยากให้ยายและคะนิ้งเป็นห่วงระหว่างคุยกันยายก็ถามถึงเรื่องการหมั้น แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรและชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทันที อีกไม่กี่เดือนเธอก็จะเรียนจบแล้ว พอถึงวันนั้นเมื่อไหร่เธอก็คงจะได้อิสระจากคลาสเสียที วันต่อมา....@คฤหาสน์หลังใหญ่ "ทำไมจะกลับมาไม่โทรมาบอกผม !!" ชายหนุ่มทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาภายในบ้านหลังกลับจากมหาวิทยาลัย "ไม่จำเป็นค่ะ""เค้ก คุณเลิกเย็นชาแบบนี้ได้มั้ย เปิดโอกาสให้ผมหน่อย" เขาเดินตรงเข้ามาจับมือของเธอขึ้นแล้วตั้งท่าจะจูบ แต่เธอกลับชักมือออกพร้อมถอยหลังหนีเขาเสียก่อน "ทำไมต้องรังเกียจผมขนาดนั้นเค้ก..""ถามตัวเองดูสิคะ ว่าทำอะไรให้เค้กรังเกียจ !!""ผมสำนึกแล้วจริงๆ ผมไม่มีใครเลย มีแค่คุณ""เค้กจะไปทำงานหลังเลิกเรียนที่ร้านก
พรึ่บ! "กรี๊ดดด!! จะไปไหนวางเค้กลงเดี๋ยวนี้นะ" เธอร้องท้วงขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกคลาสอุ้มขึ้นจนตัวลอย "ตรงไหนดีที่รัก ในรถ ห้องน้ำ หรือจะมุมตรงนั้นดี" เขาเอ่ยถามพลางกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "ตรงไหนอะไร หมายถึงอะไร!!""ก็เราจะเอาตรงไหนดีไง ^_^"คลาสยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะอุ้มร่างบางตรงไปที่รถโดยไม่ได้สนใจคำด่ากราดของเธอเลยแม้แต่น้อย "อย่าดิ้น เดี๋ยวก็ตก !!" เขาก้มหน้าลงมาทำตาดุใส่"ปล่อยสิ !!" สิ้นสุดคำพูดของหญิงสาวประตูรถด้านหลังคนขับก็ถูกเปิดออก เขาวางร่างของเธอลงก่อนจะตามเข้ามาแล้วปิดประตู"พี่คลาส!!""คุณก็รู้ว่าอารมณ์ทางเพศของผมมันมีมากขนาดไหน....ที่รัก""แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ !!""ผมกำลังจะเอาอยู่นี่ไง เราจะได้เป็น..""อย่ามาทำนิสัยแย่ๆแบบนี้ !!" คนตัวเล็กพูกเสียงแข็ง พร้อมดันแผงอกแกร่งของเขาเอาไว้ เพราะเขาตั้งท่าจะพุ่งเข้ามาหาเธอทุกเมื่อ หมับ! มือเล็กถูกร่างสูงรวบเข้าหากันเอาไว้ด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว สายตาคมกริบจ้องมองหน้าอกใหญ่ของเธอ ก่อนจะเลื่อนระดับสายตาขึ้นมามองใบหน้าจิ้มลิ้ม "คุณไม่เชื่อใจผมเลยว่าผมจะมีแค่คุณคนเดียว" "เลวระยำขนาดนั้น ใครเชื่อก็...อื้อ!
"คลาส!! แกต้องเคารพการตัดสินใจของหนูเค้กด้วย ไม่ใช่เอาแต่ตัวเอง" "สรุปป๊ากับม๊ามาทำไมวะ !! ถ้าป๊ากับม๊า มาพื่อจะมายุให้เมียผมบอกเลิกผมก็กลับไปเหอะครับ ผมขอร้อง" ชายหนุ่มเกรี้ยวกราดและก้าวร้าวใส่คนเป็นพ่อแม่โดยไร้ซึ่งความเกรงกลัว เพราะเขาถูกเลี้ยงมาแบบตามใจตั้งแต่เด็กๆ เสียยิ่งกว่าคริสซะอีก"แกทำผิดก็ต้องยอมรับผลของการกระทำของตัวเเกเองตาคลาส""...." "ที่ป๊ากับม๊ามา ก็จะมาคุยเรื่องหมั้น แล้วก็ตั้งใจจะมาถามความสมัครใจของหนูเค้ก เพราะคุณยายของหนูเค้กฝากเรื่องนี้ให้ม๊าถาม เรารักเขาได้ แต่อย่าเห็นแกตัวนะตาคลาส !!""ขอบคุณป๊ากับม๊ามากนะคะที่เข้าใจหนู""สรุปอะไรวะ คือผมต้องปล่อย ผมต้องยอมงั้นหรอป๊า งั้นหรอม๊า!! “จะให้ผมปล่อยเมียผมไป ผมทำไม่ได้ !!""ป๊ากับม๊าช่วยดูพี่คลาสทีนะคะ อย่าให้มายุ่งกับเค้กอีก""ถ้าหนูเลือกแล้ว ป๊ากับม๊าก็ยอมรับในสิ่งที่หนูเลือก""เค้ก อย่าไปผมขอร้อง...อยู่กับผมนะ ผมรักคุณ ผมไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว" หยดน้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินลงอาบแก้มสากทั้งสองข้างทันทีที่เขาเอ่ยปากขอร้อง เขานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวแล้วก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก มือหนาโอบกอดรัดเอวบางเอาไว
"เค้ก ผู้ชายคนเมื่อกี้ก็ใช้ได้นะ ดูเหมือนเขาจะชอบแกด้วย""บ้า แค่เดินชนกัน" ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง~ เสียงแชทโทรศัพท์ของคัพเค้กเด้งเข้ารัวๆ เธอหยิบมันขึ้นมากดเปิด เพื่อดูว่าใครคือเจ้าของข้อความ 'พี่คลาส' เมื่อเห็นชื่อของคนส่งที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอ เธอก็รีบเก็บมือถือใส่กระเป๋าเอาไว้อย่างเดิมทันที ไม่แม้แต่จะเปิดอ่านข้อความของเขา เลิกเรียน..."คนสวยครับ ผมขอเดินไปส่งหน้ามหาวิทยาลัยได้มั้ย ?" ในขณะที่หญิงสาวกำลังเดินกลับห้องกับแกรม อยู่ๆ ชายหนุ่มคนที่เดินชนด้วยเมื่อเช้าก็โผล่หน้าเข้ามาทักทาย"เอ่อ เค้กว่า..""ชื่อเค้กหรอครับ น่ากินจัง ^_^" "รุกแรงมากเวอร์ คนนี้แหละรักครั้งใหม่ของแกเค้ก" แกรมอมยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ใบหูของคัพเค้ก หนึ่งวันกับการจากไปของคัพเค้กสำหรับคลาสนั้นมันช่างยาวนานราวกับผ่านมาเป็นปี เขาอยู่ไม่ได้หากไม่มีเธอ แต่ตอนนี้พ่อแม่ให้ลูกน้องมาคอยเฝ้าเขาเอาไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะไปวุ่นวายกับเธออีก ตอนนี้อาจจะยังทำอะไรไม่ได้ แต่ยังไงสักวันเขาก็จะต้องไปเอาตัวเธอกลับมากริ๊ง! เขาก้มลงมองเบอร์ของโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ก่อนจะกดรับสาย "ว่าไง เมียกูเป็นไงบ้าง เมียกูพักอยู่กับ
หลังจากเลิกงาน... "อดใจรอไม่ไหวแล้ว อยากจบไวๆอยากกลับไทยจะแย่" แกรมพูดขึ้นขณะกำลังเดินกลับไปที่หอพักด้วยกัน"เดือนหน้า อีกแปปเดียวเอง “คิดไว้หรือยังว่าจะไปทำงานที่ไหน ?""ก็เลือกๆอยู่ แต่ยังเลือกไม่ได้เลย""จะทำอยู่ไทยหรือฮ่องกงล่ะ""ก็ต้องไทยสิ !" "ก็นึกว่าอย่าอยู่ต่อ""ไม่เอาหรอก อยากกลับใจจะขาดแล้วเนี่ย""เค้กกกก!!" "อะไร ? เป็นอะไร ทำหน้าอย่างกับเห็นผี" คัพเค้กหันไปเอ่ยถามเพื่อนรักเมื่อเห็นแกรมทำหน้าตาตกใจราวกับเห็นผี"นู้น ดูเอาเองก็แล้วกัน" ว่าจบแกรมก็จับหน้าของเธอให้มองตรงไปข้างหน้า ก่อนที่เธอจะอุทานชื่อของชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาเบาๆ "พะ พี่คลาส"คลาสนั่งอยู่บนกระโปรงรถสปอร์ตคันหรูของเขา มือหนึ่งล้วงกระเป๋า ส่วนอีกมือหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ก่อนจะโยนมันทิ้งลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเขี่ยจนดับ "คุยกับเขาหน่อยก็ดีนะเค้ก ยังไงแกก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว""ต้องคุยอะไร บ้านเขาก็อยู่ไทยไม่ใช่หรือไง !!""เอาเหอะ ฉันไม่ขอยุ่ง ขอตัวก่อนนะ" พูดจบแกรมก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันที ไม่สนใจเสียงเรียกจากเพื่อนเลย "แกรม แกรม!!""ไม่เจอกันนานเลยนะ" เขาเดินเข้ามาทักตอนที่เธอหันไปเรียกแกรมพอดี ทำให้เธอตกใจเล็
ทะเล ฉันกับมังกรออกเดินทางมาเที่ยวทะเลกันมาถึงก็ช่วงบ่ายแก่ๆ แล้ว ตอนนี้บรรยากาศมันน่าใส่บิกินี่เดินเล่นริมหาดซะจริงๆ เรามากันที่หาดส่วนตัวมังกรเช่าหาดส่วนตัว หาดที่เขาจับตัวฉันมาขังไว้นั่นแหละ พอมาถึงมังกรก็สั่งให้ลูกน้องเขากลับไปให้หมดทุกคน ที่หาดเหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น “จำได้ไหมว่าเธอกับฉันเคยเอากันตรงนั้น” มังกรชี้ไปตรงหาดทรายสีขาวสะอาดมีเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งชมวิวทะเลสีฟ้าคราม “อยากระลึกความหลังเหรอคะ ?” ฉันถามแบบยิ้มๆ มังกรไม่ตอบอะไรเขายักคิ้วให้ฉันก่อนจะอุ้มร่างฉันไปเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่เราทั้งคู่เคยมีอะไรกัน “แต่วันนั้นฉันจำได้ว่าฉันใส่บิกินี่นะ” ฉันบอกมังกรที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปมา “อย่าหาเรื่องใส่ตัว !!” มังกรบอกเสียงแข็ง “อะไรกัน!! ที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้วทำไมถึงยังไม่ให้ฉันใส่บิกินี่อีก” ฉันหันหน้าไปโวยวายเขาแบบไม่สบอารมณ์ทันที “ถ้าอยากใส่ก็ใส่แค่ในห้อง ตรงนี้ไม่ได้!!” “ในห้อง !!!” “เอออ !!” “คุณมันบ้า โอ๊ยยย!!” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อถูกมังกรบีบก้นแรงๆ เขามองฉันสายตาดุๆ “ไม่สนแหละยังไงฉันก็จะใส่ !!” “ฉันไม่ให้ใส่ !!”“เอามาห้าล้านสิ ฉันจะเชื่อฟ
1 อาทิตย์ผ่านไป... “บี๋ขาา~ ชุดนี้สวยไหม ^_^” ฉันเดินฉันไปนั่งตักของมังกรที่กำลังเหมือนจะพูดคุยอะไรกับลูกน้องของเขาอยู่ ฉันขอร้องอ้อนวอนมังกรมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาให้เขาเรียกฉันว่าบี๋แต่เขาก็ไม่ยอม เลยมีแค่ฉันที่เรียกเขาคนเดียว แต่ฉันไม่ลดละความพยายามหรอก เป็นสามีภรรยากันมันก็ต้องมีมุมมุ้งมิ้งบ้างสิ จริงไหมล่ะ ลูกน้องของมังกรที่นั่งอยู่นับสิบคนหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ก็แหงสิเพราะตอนนี้ฉันกำลังใส่ชุดบิกินี่ตัวจิ๋วสีแดงสดอยู่ ที่ใส่บิกินี่ลงมาก็เพราะพรุ่งนี้ฉันกับมังกรจะไปทะเลกัน ประมาณว่าไปเที่ยวก่อนแต่งงานประมาณนี้ และถึงแม้ว่าจะท้องแต่ก็แซ่บได้นะคะ “ชุดบ้าอะไร แล้วใส่ลงมาแบบนี้ทำห่าอะไรวะ !!” มังกรหัวเสียทันทีที่เห็นชุดบิกินี่สีแดงสดของฉัน แต่เขาก็ไม่ได้ผลักให้ฉันลุกขึ้นจากตักเขาไปไหนนะ แต่กลับกอดฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันหันหน้าไปทางลูกน้องของเขาเลย “บี๋ ปล่อยเค้าก่อนมันอึดอัด !!” ฉันพูดพลางใช้มือดันตัวมังกรออกแต่เจ้าตัวเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเลย “มองห่าอะไรกัน ออกไปให้หมด !!” มังกรออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราดพวกลูกน้องของเขารีบพากันก้มหน้าก้มตาเดินออกไปกันแทบจะไม
หลังจากที่มังกรขอฉันแต่งงานและฉันตอบตกลงแล้วเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตรวจครรภ์และฝากครรภ์ เสร็จแล้วก็แวะที่บ้านมังกรเพื่อคุยกับพ่อแม่เขาเรื่องแต่งงาน ครั้งนี้ทางบ้านของมังกรไม่ห้ามอะไร แถมคุณพ่อคุณแม่เขาน่ารักกับฉันมากๆ ด้วย “ไปดูบ้านกันนะ” “หื้อ บ้านอะไรคะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างแปลกใจ จู่ๆ มังกรก็พูดบอกว่าจะไปดูบ้านใครบ้างจะไม่งง “บ้านของเราไง ^_^” “คุณจะซื้อบ้านเหรอคะ ?” “ไม่ใช่จะซื้อ แต่ฉันซื้อแล้วต่างหาก” มังกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เขาดูมีความสุขมาก ส่วนฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาหรอก มันจริงอยู่ที่ฉันไม่สามารถลืมเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่วันนี้เขาทำให้ฉันมีความสุข ทุกอย่างที่ผ่านมามันคืออดีต เราเริ่มต้นใหม่กันได้ — คฤหาสน์หลังใหญ่ นั่งรถมาไม่นานมังกรก็พาฉันเลี้ยวเข้ามาในรัวของคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ นี่เหรอที่เขาเรียกว่าบ้าน นี่มันวังชัดๆ มองดูด้วยตาเปล่าฉันไม่สามารถประเมินราคาคฤหาสน์หลังนี้ได้เลยเพราะมันใหญ่โตมากจริงๆ “ชอบไหม ?” มังกรหันมาถามฉันพร้อมกับเอามือมากอดเอวฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้าคฤหาสน์“ชอบสิคะ ของฟรีใครจะไม่ชอบ ^_^”“ใครบอกว่าฟรี เธอต้องเอาตัวมาขั
วันต่อมา.... “วันศุกร์ วันศุกร์ ตื่นสิวะเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เสียงของมังกรปลุกฉัน มันไม่เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เลยว่าถ้าฉันให้อภัยเขาแล้ว ตื่นมาตอนเช้ามังกรเขาจะจูบลงที่หน้าผากฉันเบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกที่ข้างหูของฉันว่า ‘อรุณสวัสดิ์ที่รัก’ บนหัวเตียงจะต้องมีนมร้อนวางไว้ให้ฉันดื่ม โอเค ฉันคงจะเพ้อฝันมากไป ตอนนี้มังกรเขย่าร่างฉันแรงๆ จนหัวฉันสั่นคลอนไปหมดเพื่อปลุกให้ฉันตื่น “อื้อ ตื่นแล้ว” ฉันบอกมังกร พร้อมกับลืมตาขึ้นมองหน้าเขา “ไปฝากครรภ์” “อื้อ” “เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” มังกรขมวดคิ้วเป็นปมถามฉัน เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไง รู้แบบนี้ไม่ให้อภัยซะยังดีกว่า“คุณน่ะ ช่วยทำตัวอ่อนโยนกว่านี้มันจะตายหรือไง” “เธอดูหน้าฉันด้วย นี่ฉันซื้อน้ำหอมขวดละล้านเพื่อมาเอาใจเธอแบบนี้อ่อนโยนพอยัง” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันผิดเองที่หวังว่ามังกรเขาจะอ่อนโยนมากกว่านี้ “รู้แบบนี้ฉันไม่ให้อภัยคุณหรอก” “ทำไมเธอพูดแมวๆ แบบนี้ล่ะวันศุกร์” มังกรยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “อึก อึก...” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วก ครั้งนี้ฉันปิดประตูล็อกกลอนไม่ปล่อยให้มังกรเขาเข้ามาลูบห
ฉันเม้มปากแน่น รู้สึกว่าตัวเองกำลังใจอ่อนให้กับลูกอ้อนของมังกร เขากำลังพังกำแพงในใจของฉันได้สำเร็จ ทั้งที่ฉันลืมเรื่องที่เขาทำไม่ได้ก็จริง แต่ฉันก็อยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาดูอีกครั้ง... “คุณ คุณจะไม่ทำร้ายฉันอีกใช่ไหม...”ตึกตัก ตึกตัก! เสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ฉันเริ่มเปิดใจรับฟังเขา “ฉันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรในเมื่อฉันรักเธอมากขนาดนี้” “อย่างคุณเชื่อได้จริงหรือเปล่า” ฉันมองมังกรอย่างชั่งใจ“ให้ฉันพิสูจน์ให้ดูไหม ?” “ยังไง ?” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม แต่มังกรเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา มือหนาปล่อยมือของฉันออกจากนั้นมังกรก็ยืนขึ้นเต็มตัว เขาถอดเสื้อออกโยนทิ้งไปด้านหลังก่อนจะเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองออกเช่นกัน “จะทำอะไร !!” ฉันพูดเสียงดัง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกยังจะถามเขาอีก “อย่างเธอพูดปากเปล่าคงไม่เชื่อ ก็เลยจะให้ดูการกระทำไง...” “นี่ คุณ ฉะ ฉันท้องอยู่นะ” “จะพิสูจน์ เบาๆ” มังกรกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะถอดกางเกงยีนส์ราคาแพงออก “ฉันยังไม่หายโกรธ !!”“งั้นเหรอ หื้มม” ตอนนี้ร่างกายของมังกรเหลือเพียงบ็อกเซอร์แค่ชิ้นเดียว เขาดูจะไม่สะทกสะ
ฉันเงียบและรีบเดินหนีมังกรทันทีเพราะรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันมันคงจะแดงเถือกจนผิดสังเกต “อ้าวพริ้ง พี่สิงห์ ไปไหนกันมาเมื่อวานไม่เห็นอยู่ที่บ้านเลย ?” ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องแต่เผอิญเจอกับพริ้งและพี่สิงห์กำลังเดินมาพอดี “ยุ่ง !!” พี่สิงห์พูดขึ้น คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง แค่ไม่อยากจะถามอะไรให้มันวุ่นวายเฉยๆ หรอก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร “พี่วันศุกร์จะกลับเมื่อไหร่คะ พริ้งอยากกลับแล้ว” พริ้งถามฉัน “เหอะ !!” พี่สิงห์สบถออกมาในลำคอเบาๆ เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เดี๋ยวก็กลับแล้วอีกวันสองวัน....” “ไม่กลับ พวกคุณกลับไปกันได้เลยวันศุกร์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อมังกรพูดขัดคำพูดของฉัน ไม่รู้ว่าเขาเดินมาได้ยินเรื่องที่ฉันกับพริ้งคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ “เอ๊ะ ทำไมพี่เขาถึงได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วนักล่ะคะ วันก่อนยังอาการหนักอยู่เลยนี่นาพริ้งจำได้” พริ้งมองมังกรแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “....” ฉันเงียบไม่รู้จะตอบน้องมันไปว่ายังไงดี “เธอนี่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจังวะ เป็นเด็กเป็นเล็กจะสงสัยเอาอะไร” พี่สิงห์ดุพริ้งเสียงดัง “พริ้งแค่ถาม ทำไมต้องม
ฉันรีบผลักมังกรออกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อไปอ้วก ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆ ก็เหม็นกลิ่นตัวมังกรจนหน้ามืด “อึก อึก อ้วกกก....” ฉันนั่งกอดชักโครกและโก่งคออ้วกจนแทบจะหมดแรง จากที่ร้องไห้เมื่อกี้ฉันหยุดร้องแล้ว “วันศุกร์...” “อึก อ้วก ออกไปฉันเหม็น !!” ฉันดันมังกรให้ออกไป แต่เขากลับไม่ยอม “ฉันแค่จะลูบหลังให้ ทำไมต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้นด้วยวะ !!” “อึก เหม็น อ้วกกก ออกไป!!” ฉันหันไปตวาดมังกรเสียงดังลั่น ครั้งนี้มังกรยอมออกไปแต่โดยดี ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ หน้ามืดจะเป็นลมอยู่แล้ว นี่ถ้ามังกรไม่ออกไปนะฉันต้องเป็นลมแน่ๆ หลังจากอ้วกเสร็จฉันก็เดินหน้าซีดเผือดออกมาจากห้องน้ำ ฉันทิ้งร่างกายที่ใกล้จะหมดแรงล้มนอนลงไปบนเตียงโดยไม่สนใจเลยว่ามังกรจะนอนอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มันเหนื่อย แต่!!! ยังไม่ทันที่ฉันจะหลับตา ฉันก็ต้องรู้สึกผะอืดผะอมอยากจะอ้วกอีกแล้ว มันเหม็นกลิ่นอีตามังกรจริงๆ นะ ยิ่งอยู่ใกล้นี่ขึ้นคอเลย “ออกไปไกลๆ ได้ไหม ไปนอกห้องได้ยิ่งดีฉันบอกว่าเหม็นไม่เข้าใจหรือไง !!” “อะไรวะ ฉันคนนะไม่ใช่ถังขยะ อีกอย่างน้ำหอมฉันขวดละสามแสนเธอจะมาบอกว่ามันเหม็นได้ไง” “ถ้าคุณไม่
ฉันกลับมาที่บ้านโดยมีลูกน้องของมังกรเป็นคนขับรถมาส่งถึงบ้านแถมยังเดินตามติดฉันเข้าไปในบ้านอย่างกับเงา เพราะมังกรสั่งให้ตามฉัน“ตามมาทำไม ฉันถึงบ้านแล้วกลับไปสิ” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันหลังไปบอกลูกน้องของมังกร “นายสั่งว่าให้ตาม....”“ถ้าฉันเข้าห้องน้ำก็ต้องตามด้วยงั้นสินะ !!” ฉันสวนกลับทันควัน “เอ่อ....”“รอที่หน้าบ้านฉันไม่หนีไปไหนหรอก” พูดจบฉันก็เดินเข้าบ้าน ส่วนลูกน้องของมังกรยังดีที่ยังเชื่อฟังไม่เดินตามฉันมาในบ้าน ฉันไม่น่าไปหลงกลคนอย่างเขาเลย ผู้ชายอะไรหลอกกันอยู่ได้ เห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นหรือไงกัน “วะ วันศุกร์จะมาทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อน” พี่ไม้พอเห็นฉันกลับมาบ้านก็มีท่าทางแปลกๆ ทั้งที่เห็นน้องสาวมาน่าจะดีใจ แต่กลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างไงอย่างงั้น “จะมาบ้านตัวเองต้องโทรรายงานด้วยหรือไง พี่ไม้โกหกวันศุกร์แบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องช่วยคนแบบนั้นพี่ไม้ก็รู้ว่า....” เสียงของฉันกลืนหายเขาไปในลำคอทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่เดินมาหยุดด้านหลังของพี่ไม้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกและเรื่องใหญ่ถ้าพี่ชายของฉันจะพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั่นคือ.....ภรรยาเก่าของมังกร“
มังกรเบิกตากว้างก่อนจะก้มมองที่ขาของตัวเอง เหมือนว่าเขาลืมตัว“อ่ะ เอ่อ คือฉัน แบบว่ามัน มันไม่ใช่แบบนั้น...” เขาพูดโดยที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันเลย “ไม่ใช่แบบนั้นงั้นเหรอ แล้วที่คุณเดินลงมาจากเตียงมันคืออะไร เพิ่งเดินได้งั้นสิ !!”“วันศุกร์ฉันมีเหตุผล ถ้าฉันไม่....”เพียะ!! ไม่รอฟังเขาพูดจบ ฉันฟาดฝ่ามือใส่หน้าของมังกรเต็มแรงจนหน้าเขาหันไปตามแรงตบของฉัน เขาเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นห่วงเขามากขนาดไหน มันคงเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาสินะ “อย่ามายุ่งกับฉันอีก !!” พรึบ!! ฉันผลักแผงอกแกร่งของมังกรออกจากตัว เหมือนเขากำลังเหม่อเลยทำให้มือที่จับแขนฉันอยู่หลุดออกไปตามแรงผลักของฉันด้วย “เธอนั่นแหละอย่ายุ่งกับมัน ถ้าเธอออกไปกับมันฉันจะสั่งให้ลูกน้องเก็บมันทันที ถ้าไม่เชื่อเธอก็ลองท้าทายฉันดูสิวันศุกร์”“มังกร คุณไม่มีสิทธิ์มา อื้อ...” จู่ๆ มังกรก็ยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ อื้ออออ” ฉันใช้มือทุบไปที่กลางแผงอกแกร่งของมังกรรัวๆ แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด เขามาจูบฉันโช