19 กูบอกให้หยุดวิ่ง

"โอ๊ย ปล่อยกู เฮียช่วยแยมด้วยกรี๊ด! อีแสนดี!" พี่แยมพยายามแกะมือของฉันออกจากหัวมัน ฉันกระชากหัวมันเดินออกมาจากห้อง ฉุดกระชากด้วยแรงทั้งหมดของฉันที่มี

"แสนดีหยุดนะแสนดี เฮียบอกให้หยุด!" เฮียพยายามเข้ามาห้ามปรามฉัน ไม่ให้กระชากหัวเมียน้อยของเขา มันยิ่งทำให้ฉันกระชากหัวแรงมากกว่าเดิม

"หยุดเหรอ! มึงสิต้องหยุด!"

ปึก! ฉันถีบไปที่ท้องของเขาแรงๆ เฮียที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถึงกับเซไปชนประตู ความอดทนของฉันมันเดือดถึงขีดสุดแล้ว ในเมื่อทุกคนใจร้ายกับฉัน ก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องอดทน หรือพูดดีด้วย

"อย่าเสือก ส่วนมึงมานี่อีเเยม กูจะไม่ทนให้มึงข่มเหงกูอีกต่อไป กูดีกับมึงมึงไม่ชอบ งั้นกูจะสอนสกิลนางร้ายให้มึงดู มึงจะได้รู้ว่าสกิลนางร้ายของมึงมันอนุบาลมากแค่ไหน!" ว่าจบก็กระชากหัวให้แรงขึ้นกว่าเดิม

"โอ๊ย! กรี๊ด! เฮียช่วยแยมด้วย ปล่อยกูอีแสนดีกูเจ็บนะอีเชี่ย มึงปล่อยกูสิวะอีเวร!" ฉันลากพี่แยมจากชั้นบนจนมาถึงข้างล่างจากนั้นก็ลากไปที่ห้องครัว ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้เดือดขนาดนี้ ในหัวของฉันตอนนี้มีแต่คำว่าต้องเอาให้สุด เลยหยุดที่คำว่าสะใจบ้าง

เฮียไม่ได้วิ่งตามลงมา ดีแล้วแหละที่เขาไม่ได้ลงมาเพราะมันคือทางสะดวกสำหรับฉัน ฉันไม่เคยกลัวเลยค่ะว่าจะโดนตบตีหรือทำร้ายร่างกาย ฉันรู้แค่ว่าฉันจะไม่ยอมให้มันมาตบฉันได้อีก

"กรี๊ด! อีแสนดี!"

ฟูว์ ฉันใช้มืออีกข้างหมุนเปิดแก๊ส อีกมือก็กำผมพี่แยมเอาไว้แน่น เธอพยายามแกะมือของฉันออก แต่ทว่าไม่สำเร็จหรอกค่ะเพราะฉันกำแน่น ไม่ปล่อยแน่นอน

"มึงจะทำอะไรกูอีแสนดี ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!" เธอแผดเสียงร้องออกมากกว่าเดิม เมื่อฉันผลักหัวเธอจนหน้าเข้าไปใกล้ไฟที่เตาแก๊ส

"หึ! กูเห็นว่าตัวมึงร้อนรุ่ม เลยจะช่วยให้ร้อนกว่าเก่าไง มึงไม่ชอบหรอความร้อนแรง"

"ปล่อยกูนะอีเลว!" ฉันเอาหน้าพี่แยมนาบลงไปกับเตาแก๊สที่ร้อนจัด ผมเผ้าเริ่มไหม้จนเป็นควันออกมา พร้อมกับใบหน้าที่กำลังมีควันและรอยแดง ฉันหน้ามืดทำอะไรโดยไม่สนว่าจะโดนอะไรทั้งนั้น

"กรี๊ด! ร้อน ฮือๆ" พี่แยมพยายามดันหน้าตัวเองออกจากไฟ แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ ฉันยิ่งกดศรีษะเธอลงมากเท่านั้น

"เป็นยังไงบ้าง สู้ไฟร่านในตัวมึงได้ไหม? ความร้อนของเปลวไฟในเตาแก๊ส มันร้อนสู้ได้ไหม!"

"ฮือออ หน้ากูอีแสนดีกูจะฆ่ามึง! ฮือๆ"

"ก็ลองดู!" ฉันปล่อยหัวมันแล้วคว้ามีดปลายแหลมออกมา แล้วปักลงข้างใบหน้าพี่แยมอย่างรวดเร็ว

ปึก!

"กรี๊ด!"

"แสนดีหยุด! ทำอะไรของเธอน่ะ" เฮียอาวุธวิ่งมาจากไหนไม่รู้ แต่มาดึงตัวฉันออกจากตัวพี่แยม แล้วกอดรัดร่างฉันเอาไว้แน่น

"เฮ้ย เรื่องเชี่ยไรวะเนี่ย" สไปรท์วิ่งมาพร้อมกับทำท่าทางตกใจ มันก็น่าตกใจอยู่ล่ะค่ะ เพราะสภาพฉันตอนนี้ไม่ต่างจากหมาบ้าเลย

"ปล่อยกู มึงจะมาจับกูไว้ทำไมปล่อยกู!" ฉันแผดเสียงร้องดังลั่นพยายามดีดดิ้นสุดกำลัง

"ฮือๆ หน้ากูอีกแสนดี กูจะฆ่ามึง!" พี่แยมพุ่งเข้ามาหาฉัน แต่สไปรท์ดักเอาไว้แล้วสวนคืน

"มึงต่างหากที่จะโดนฆ่า!" สไปรท์ผลักพี่แยมจนเซล้มไม่เป็นท่า ส่วนฉันยังคงสติหลุด ฉันพยายามพุ่งเข้าหาพี่แยมไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว

"กูจะฆ่ามึงก่อนอีแยม! ปล่อยกู! อร้าย!" ฉันพยายามดีดดิ้นให้พ้นพันธนาการ แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จ เฮียรีบอุ้มฉันออกมาทันที โดยที่มีสไปรท์เพื่อนของฉันเดินตามมาติดๆ

"ฝากด้วยนะสไปรท์ เฮียจะพาแสนดีไปสงบสติอารมณ์ก่อน!"

"อร้าย! เฮียกลับมาหาแยมนะ กรี๊ด กูไม่ยอม!" พี่แยมยังคงแผดเสียงร้องดังลั่นสไปรท์รีบตรงเข้าไปหาทันที

"มึงไม่ยอม เดี๋ยวอีกสไปร์คนนี้ จะพามึงไปปลดปล่อยเอง!"

"กรี๊ด!"

"อีแยมกูจะฆ่ามึงปล่อยกูไอ้เชี่ยอาวุธ!" ฉันที่พยายามเเกะมือของเฮียออก พยายามดิ้นให้หลุดพ้นเพื่อที่จะได้ไปจัดการพี่แยม ฉันไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นฉันรู้แต่ว่าฉันต้องการทำให้มันเจ็บปวด

"อยู่นิ่งๆสงบสติอารมณ์ก่อน โอ๊ยเฮียเจ็บนะ!" เขาร้องเอามาทันทีเมื่อฉันตัดสินใจกัดไปที่มือของเขา เฮียใช้มืออีกข้างจับแขนที่ฉันถือมีดเอาไว้แน่น

"มันเจ็บน้อยกว่ากูอีกไอ้เชี่ย ไอ้คนสารเลว ไอ้คนระยำ ไอ้คนไม่รู้จักพอ!" อารมณ์ของฉันตอนนี้พุ่งปรี๊ดราวกับเป็นคนละคน ตอนนี้ฉันขอออกจากการบำเพ็ญศีลสักวันเถอะ เพราะฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

เฮียอุ้มฉันกลับมาที่ห้องของเฮีย ฉันดิ้นแล้วกัดมือเฮียตลอดทาง จนกระทั่งตัวของฉันมาถึงเตียงนอนนุ่มๆ เฮียวางฉันลงแล้วตามมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้

"ปล่อยกู!"

"เอามีดมา!" เขาพยายามแย่งมีดออกจากมือของฉัน ฉันชักมือหนีไม่ให้เฮียเอามันไปได้

"ไม่!"

ปึก! ฉันรวบรวมพละกำลังของฉันลงไปที่เท้าแล้วถีบร่างของเขาจนกระเด็นออกไปจากตัวฉัน

"โอ๊ย แรงเยอะจังวะ!"

"อย่ามายุ่งกับกู ไม่อย่างนั้น กูจะเอามีดนี้แหละแทงมึง" ฉันลุกขึ้นพร้อมกับกำมีดด้วยสองมือแล้วชี้ไปที่เขา อารมณ์ของฉันตอนนี้มันปะทุถึงขีดสุด ไม่มีใครจะหยุดฉันได้แล้ว ถ้าใครได้เห็นผัวตัวเองนอนกับผู้หญิงคนอื่นแบบฉัน คงมีอาการคล้ายๆกัน ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะทนข่มอารมณ์เอาไว้ได้

"วางมีดลง อย่าทำอะไรบ้าๆนะแสนดี"

"กูขอชำระหนี้มึงหน่อยละกัน! เพราะมึงคนเดียวเลยที่ทำให้กูต้องเป็นแบบนี้ ถ้ามึงไม่สารเลว กูก็คงไม่เป็นแบบนี้ไอ้อาวุธ! เพราะมึงคนเดียว!" ฉันพูดเสียงกระด้างจ้องมองเขาด้วยความโกรธแค้น ฉันแค้นที่เขาทำเลวระยำกับฉัน ฉันแค้นที่เขาไม่เคยจะเป็นสามีที่ดีเลย

"เฮ้ยๆ แสนดี เฮ้ยๆแสนดีอย่านะ!"

"มึงจะหนีกูไปไหนไอ้อาวุธ วันนี้มึงตายแน่สารเลวนักใช่ไหมมึงต้องเจอคนอย่างกู!"

"แสนดีอย่า!"

"มึงตายแน่!"

"แสนดีอย่า เฮียกลัวแล้วเฮียขอโทษ อย่าทำเฮียเลยนะแสนดี"

"หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้!" ฉันตะโกนพร้อมกับเอามีดไล่แทงเฮียอยู่รอบบ้าน เฮียวิ่งหนีสุดกำลังที่มี ฉันก็วิ่งตามเขาอยู่แบบนั้น ฉันจะแทงมันให้ไส้แตกเลย ให้สมกับความคลั่งแค้นที่มีในหัวใจฉัน

"แสนดี เฮียขอโทษ!"

"กูบอกให้หยุดวิ่ง!"