"ฉันก็แค่ถามนายตามมารยาท นายไม่เคยเรียนเลยหรือไง?" ฉันจ้องเขาเขม็ง ชักสีหน้าเหมือนไม่พอใจ ตอนแรกฉันก็ห่วงใยเขา แต่พอได้ยินคำพูดกวนบาทา ฉันก็มีบ้างที่ไม่พอใจ
"ก็เคยเรียนแต่ไม่ได้สนใจ แล้วเธอลุกไหวไหมเนี่ย!"
"ไหวสิ!" ฉันค่อยๆลุกขึ้นยืน แต่ดูเหมือนเท้าของฉันจะไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่นัก มันเจ็บจัง เจ็บมากๆเลย
"นี่เธอ! ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน อย่าอวดเก่ง!" เขายังคงปากปีจอใส่ฉันเหมือนเดิม
"เอ้า! ฉันก็แค่ไม่อยากพึ่งนาย ฉันอวดเก่งตรงไหนเนี่ย!"
"มานี่เดี๋ยวช่วยเอง"
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันช่วยตัวเองเอง"
"อย่ามาอวดเก่งนะ ฉันจะช่วยเธอก็คือช่วยเธอไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธฉัน" คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด เขาเอามือมาพยุงฉันให้ลุกขึ้น แล้วให้ฉันจับไปที่ไหล่ของเขา เพื่อพยุงร่างกายของฉันไม่ให้ล้ม
ฉันไม่ได้พูดอะไร นอกจากมองข้อเท้าของตัวเอง ที่ความเจ็บมันกำลังเล่นงานฉันอย่างหนัก
"เธอถอดรองเท้าดีกว่าไหม!"
"อืม เดี๋ยวฉันถอดเอง ...เฮ้ย!" ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจ จู่ๆผู้ชายคนนี้เขาก็ก้มตัวลงแล้วยกเท้าของฉันขึ้นเบาๆ ก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงที่เท้าของฉันออก แล้วจับสายรัดถือเอาไว้ในมือของเขา "นะ...นาย"
"ห้องเรียนอยู่ไหนจะไปส่ง!"
"ฉันคิดว่าฉันน่าจะไปเองได้"
"อย่ามาอวดเก่งสภาพแบบนี้จะไปได้ยังไง คลานไปหรอตลกสิ้นดี"
"ไอ้คนผีทะเล!" ฉันพูดเสียงเบาเพราะกลัวเขาจะได้ยิน
"ห้องเรียนอยู่ไหน?" เขาเอ่ยถามฉันอีกครั้ง
"อยู่ตึก a"
เขาไม่ตอบอะไรนอกจากพยุงชั้นเดินมาที่ตึก a คนอื่นๆต่างก็พากันมองมาที่ฉันและเขา ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพวกเขาจะมองกันทำไม บางคนมองฉันแบบหาเรื่องมากๆ เหมือนไม่พอใจ ราวกับว่าฉันไปแย่งสามีของพวกเธออย่างไรอย่างนั้น
ส่วนผู้ชายคนนี้ก็ดูไม่สนใจสายตาของใครเลย เขาเดินหน้านิ่งเดินมาส่งฉันด้วยท่าทางนิ่งๆ แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน และประคองฉันอย่างเบามือ
พอมาถึงหน้าห้องเพื่อนของฉันที่เห็น ก็พากันวิ่งออกมา แล้วรีบมาประคองตัวฉันต่อจากเขา
"เป็นอะไรมาวะแสนดี?" โมเอ่ยพร้อมกับสำรวจตัวฉัน
"กูล้ม"
"แล้วนี่ ..." สไปรท์มองไปที่ผู้ชายคนนั้น แล้วหันมามองหน้าฉัน
"กูกับเขาชนกัน เท้ากูพลิกเขาก็เลยเดินมาส่ง ขอบคุณที่เดินมาส่งนะคะ" ฉันยิ้มให้ผู้ชายคนนั้น ถึงเขาจะดูปากเสียไปบ้าง แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีน้ำใจที่เดินมาส่งฉัน
"อืม ไม่เป็นไร นี่รองเท้าของเธอ" เขายื่นรองเท้าให้ฉัน ฉันมองหน้าเขาแล้วเอื้อมมือไปรับมัน ก่อนจะยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร
"นายใช่นักเรียนแลกเปลี่ยนไหม?" แพรทำหน้าตาตื่นเต้นนิดหน่อยแล้วเอ่ยถามเขาออกไป นักเรียนแลกเปลี่ยนเหรอ ถึงว่าฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย
"อืม" เขาตอบเพียงสั้นๆ แล้วหันมาจ้องหน้าฉันต่อ เออแล้วจะจ้องทำไม หรือว่าความสวยของฉัน นี่แหละนะเขาว่าความสวยเป็นเหตุสังเกตได้ คิคิ
"ขอบคุณอีกครั้งนะ ว่าแต่นายอยู่คณะอะไรเหรอ?"
"คณะแพทย์ศาสตร์"
"อ้อ เป็นหมอนี่เอง แล้วเพื่อนๆของนายล่ะ"
"อยู่คณะ แล้วเธอชื่อแสนดีใช่ไหม?"
"อื้ม แล้วนายล่ะชื่ออะไร เป็นคนประเทศอะไร?" ที่ฉันถามเพราะเพื่อนของฉันมันมาสะกิดแขนฉันให้ถามเขาดู อีกอย่างหน้าตาของเขาไม่เหมือนคนไทยอยู่แล้ว
"ฉันชื่อเซบาสเตียน เป็นลูกครึ่งไทย-รัสเซีย ยินดีที่ได้รู้จักนะแสนดี"
"ชื่อนายยาวเนาะ แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันนะเซบาสเตียน"
"เรียกฉันเซบาสก็ได้ ฉันให้สิทธิ์เธอเป็นคนเรียกคนแรกเลยนะ" หืมสิทธิ์เรียกคนแรกหรอ รู้สึกดีกับคำนี้จัง
"อื้ม ฉันเรียนก่อนนะบ๊ายบาย"
"อืม" เขามองหน้าฉันแล้วยิ้มออกมาก่อนจะเดินไป เพื่อนของฉันและทุกคนในห้องต่างพากันกรี๊ดเขายกใหญ่เลย ฉันได้แต่ยิ้มเจื่อนๆไม่ได้คิดอะไรมากมาย
จนเวลาผ่านเลยไปมาถึงเวลาพักเบรค ฉันและเพื่อนๆพากันออกมาจากห้องเรียน ข้อเท้าของฉันดีขึ้น เพราะสไปรท์และเพื่อนคนอื่นๆ ต่างหายามานวดให้ฉัน
ตู๊ดดด!
ตู๊ดดด!
"รับสิเฮีย" ฉันพูดพร้อมกับกดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้ง
"ไม่รับหรอวะ?" สไปรท์เอ่ย
"ไม่ใช่โกรธมึงเรื่องเมื่อเช้าแล้วไม่เอารายงานมาให้นะ" จริงด้วยสิ หรือว่าเขาจะโกรธเคืองฉันเรื่องเมื่อเช้า จนไม่เอารายงานมาให้ แต่มันจะเกินไปไหม หรือว่าเขาทำอะไรอยู่
ฉันยืนกดมือถือโทรยิกๆอยู่แบบนั้น แต่มันก็ไม่มีการตอบรับจากสายของใครเลย โทรเข้ามือถือเฮียก็ไม่มีใครรับ โทรเข้าโทรศัพท์บ้านก็ไม่มีใครรับเช่นกัน นี่ทุกคนไปไหนกันหมดเนี่ย
พอกดโทรไปที่ทำงานของเฮีย เลขาของเฮียก็บอกว่าเฮียยังไม่มาทำงาน นี่เฮียไปไหน ฉันเองก็ชักสงสัยแล้วสิ
"สไปรท์พากูกลับไปที่บ้านหน่อย"
"อื้อ เฮียเขาไม่รับหรอวะ?"
"อื้อ ไปดูที่บ้านก่อน เผื่อเขาทิ้งรายงานไว้ที่บ้าน ไปตอนนี้ยังทัน"
"ไปดิ่"
ฉันวิ่งออกจากตึกของมหาลัยแล้วไปที่รถของสไปรท์ทันที ในมือก็กดมือถือโทรหาเฮียอยู่ตลอด แต่เฮียไม่ยอมรับสาย เขาหายไปไหนของเขากันนะ
ถ้ารายงานของฉันไม่เสร็จ ฉันจะเล่นงานเฮียให้ตายเลยคอยดู เพราะรายงานนี้มันสำคัญต่อการเรียนของฉันมาก ถ้ามันไม่เสร็จฉันแย่แน่
"เฮียนะเฮีย" ฉันบดกรามแน่นรู้สึกหงุดหงิดโมโหเป็นอย่างมาก
"เฮียมึงอาจจะทำรายงานให้อยู่ก็ได้ ใจเย็นๆก่อนหน้าแสนดี มันคงไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นหรอก ที่เขาไม่ได้รับโทรศัพท์มึง เขาอาจจะพยายามเร่งรายงานให้มึงก็ได้"
"ถ้าเกิดไปแล้วรายงานคงไม่เสร็จ กูจะเด็กหัวเฮียออกแล้วสับเป็นชิ้นๆเลยคอยดู"
"โหดร้ายฮ่าๆๆ แต่กูก็ชอบบทโหดๆของมึงแบบนี้นะ"
"มึงก็รู้รายงานนี้สำคัญกับกู ถ้ามันไม่เสร็จคือกูแย่แน่ๆ"
"เออ เฮียอาวุธคงยังทำให้มึงอยู่นั่นแหละ เขาคงไม่หายไปทำอย่างอื่นหรอก"
"แต่ถ้าเขาทิ้งรายงานของกูไปเชี่ยกูก็จะทำเชี่ยๆกลับไปเช่นกัน"
"อื้อ"
ฉันนั่งรถมาด้วยใจร้อนรุ่ม กลัวรายงานจะส่งไม่ทัน แล้วอีเฮียมึงมัวทำอะไรอยู่ อย่าให้ถึงบ้านนะ ฉันจะไม่เป็นแสนดีคนเดิมแน่ ถ้ารายงานของฉันไม่คืบหน้า
เฮียก็เฮียเถอะ เจอแสนดีหน่อยเป็นไง!!
ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที รถก็มาจอดเทียบอยู่หน้าบ้าน บ้านหลังใหญ่แต่กลับเงียบสนิท ราวกับไม่มีคนอยู่ในบ้านเลยหายไปไหนกันหมดนะ แต่รถของเฮียก็ยังจอดอยู่ แสดงว่าเฮียอยู่ในบ้าน เฮียไม่ได้ไปไหน ฉันกับสไปรท์ลงจากรถ แล้วรีบเดินตรงเข้าบ้านทันที"อ้อม! อ้อม!" เสียงตะโกนเรียกอ้อมดังพอสมควร แต่กลับไม่มีใครเดินออกมาสักคน ฉันตะโกนเรียกอีกหลายครั้ง แล้วหันไปมองรอบๆบ้าน แต่ก็ไม่มีใครมาเลยสักคนมันแปลกมาก แปลกไปหมด พวกแม่บ้านคนใช้คนอื่นๆไปไหนกัน"ออกไปข้างนอกกันหรือเปล่า" สไปรท์เอ่ยพลางกวาดสายตามองหาช่วยฉัน"ไม่รู้สิ แต่รถเฮียยังอยู่ แสดงว่าเฮียยังอยู่ที่บ้าน เฮียยังไม่ได้ออกไปไหน""..."สไปรท์ไหวไหล่เล็กน้อย แล้วมองไปรอบๆบ้านที่ไร้วี่แววของทุกคนอีกครั้ง"ไปดูห้องทำงานของเฮียกัน""อื้อ"ฉันเดินนำหน้าเพื่อนขึ้นมาที่ห้องทำงานของเฮีย เพราะคิดว่าเฮียน่าจะอยู่ในนี้ เวลาที่เฮียไม่ไปทำงาน เฮียมักจะมานั่งเคลียร์อะไรในห้องนี้เสมอพอเดินเข้ามาภายในห้อง มันก็ว่างเปล่าไร้เงาของเฮีย ฉันเดินไปดูที่โต๊ะทำงานของเฮีย ก็เห็นnotebook เเละflash driveเสียบคาไว้ พร้อมกับรายงานของฉัน"รายงานมึงนิ แต่ยังไม่เสร็จเลยว่ะ""กูว่าแล้ว
"โอ๊ย ปล่อยกู เฮียช่วยแยมด้วยกรี๊ด! อีแสนดี!" พี่แยมพยายามแกะมือของฉันออกจากหัวมัน ฉันกระชากหัวมันเดินออกมาจากห้อง ฉุดกระชากด้วยแรงทั้งหมดของฉันที่มี"แสนดีหยุดนะแสนดี เฮียบอกให้หยุด!" เฮียพยายามเข้ามาห้ามปรามฉัน ไม่ให้กระชากหัวเมียน้อยของเขา มันยิ่งทำให้ฉันกระชากหัวแรงมากกว่าเดิม"หยุดเหรอ! มึงสิต้องหยุด!"ปึก! ฉันถีบไปที่ท้องของเขาแรงๆ เฮียที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถึงกับเซไปชนประตู ความอดทนของฉันมันเดือดถึงขีดสุดแล้ว ในเมื่อทุกคนใจร้ายกับฉัน ก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องอดทน หรือพูดดีด้วย"อย่าเสือก ส่วนมึงมานี่อีเเยม กูจะไม่ทนให้มึงข่มเหงกูอีกต่อไป กูดีกับมึงมึงไม่ชอบ งั้นกูจะสอนสกิลนางร้ายให้มึงดู มึงจะได้รู้ว่าสกิลนางร้ายของมึงมันอนุบาลมากแค่ไหน!" ว่าจบก็กระชากหัวให้แรงขึ้นกว่าเดิม"โอ๊ย! กรี๊ด! เฮียช่วยแยมด้วย ปล่อยกูอีแสนดีกูเจ็บนะอีเชี่ย มึงปล่อยกูสิวะอีเวร!" ฉันลากพี่แยมจากชั้นบนจนมาถึงข้างล่างจากนั้นก็ลากไปที่ห้องครัว ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้เดือดขนาดนี้ ในหัวของฉันตอนนี้มีแต่คำว่าต้องเอาให้สุด เลยหยุดที่คำว่าสะใจบ้างเฮียไม่ได้วิ่งตามลงมา ดีแล้วแหละที่เขาไม่ได้ลงมาเพราะม
"แสนดีอย่า เฮียกลัวแล้ว อย่าทำเฮียเลย อย่าทำเฮียเลยนะแสนดี!""กูบอกให้หยุดวิ่งไงไอ้เวรอาวุธ!" ฉันยังคงเอามีดไล่วิ่งแทงเฮีย ไม่ว่าเขาจะวิ่งขึ้นข้างบนหรือลงข้างล่างฉันก็วิ่งตามไล่แทงเขาฉันไม่ยอมจบเรื่องนี้แน่ๆฉันจะต้องเอาเลือดชั่วของมันออก เฮียวิ่งออกมาทางหน้าบ้าน โดยที่มีฉันวิ่งตามหลังมาติดๆพร้อมกับมือที่ถือมีดอยู่แต่ก็ต้องหยุดชะงักปลายเท้า เมื่อเจอกับใครบางคนอยู่หน้าบ้าน"แสนดีแกจะทำอะไร?!" "สะ ...แสนดี"ทุกคนต่างทำท่าทางตกใจ เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ที่ฉันไล่แทงสามีของตัวเองใช่... พ่อแม่ของฉันกับพ่อแม่ของเฮียยืนอยู่หน้าบ้าน แล้วได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดระหว่างฉันกับเขาฉันถือมีดไล่แทงเฮีย จนเฮียหน้าซีดเผือด แต่สิ่งที่เฮียกำลังทำตอนนี้สิ มันอึ้งกว่าที่ฉันทำอีกเฮียวิ่งเข้ามาหาฉัน แล้วแย่งเอามีดออกจากมือฉัน ส่วนฉันช็อคมากสตั้นทำอะไรไม่ถูกเลย ที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาเห็นฉันทำแบบนี้ พ่อแม่ฉันคงไม่โอเคมากๆ ที่เห็นฉันทำตัวแบบนี้กับเขา"เอ่อ...เราแค่เล่นกันนะครับไม่มีอะไรหรอก" ฉันหันไปมองหน้าเฮียที่กำลังแก้ตัวให้ เขายิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนฉันยังคงทำตัวไม่ถูก"แน่ใจนะคุณอาวุธว่าแส
เซบาสเตียนหันมามองหน้าผู้หญิงทุกคนที่ลงสมัคร แต่เขาไม่ได้ยิ้มแย้มอะไรมากมาย เขากวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับถือไมค์จ่อปาก"เลือกเลยจ้ะ!" อาจารย์ยื่นสายสะพายและเข็มกลัดดาวให้กับเซบาสเตียน"กรี๊ดดดด!!"สิ่งที่ทำให้ทุกคนกรี๊ดได้ปรบมือเสียงดังลั่นซึ่งไม่ต่างจากฉัน เพราะเซบาสเตียนเดินมาอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับยิ้มให้ นี่คือเขาเลือกฉันหรอฉันถึงกับตาลุกวาวเพราะไม่คิดว่าฉันจะได้เป็นดาวจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะเลือกฉัน"ฉันเลือกเธอให้เป็นดาวของมหาลัย GG เธอเป็นดาวที่ยืนเคียงข้างเดือน เป็นนักศึกษาดีเด่นที่ทุกคนรู้จักและยอมรับ""^_^""คะแนนสุดท้ายฉันให้เธอ""กรี๊ดด! อร้าย!"เซบาสเตียนยืนช่อกุหลาบให้ฉันแล้วติดเข็มกลัดดาวที่หัวไหล่ซ้ายพร้อมกับใส่สายสะพายของดาวให้ฉันฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตฉัน จะขึ้นชื่อว่าเป็นดาวของทุกคน"ขอบคุณนะ""ฉันเลือกเธอตั้งแต่แรกแล้วแสนดี เธอยิ้มสวยฉันชอบ""กรี๊ด!!" ทุกคนต่างพากันรุมส่งเสียงแซวบางคนก็พูดจนดังออกมาว่าฉันกับเขาเป็นคู่จิ้นอะไรกันบ้าง คะแนนสุดท้ายโผล่ขึ้นบนจอ ฉันคือดาวของมหาลัย"ดาวมหาลัยของเราในปีนี้คือ กรกนก เวชพิสิฐกิจเจริญจากคณะบริหารธุรกิจ
"อิจฉาอะไรกัน กูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน คนมันก็เช่นกันไปตามกระแส อีกหน่อยเขาก็เลิกจิ้นกัน เพราะกูกับเซบาสเตียนไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกอย่างกูก็มีเฮียอยู่แล้วด้วย ผู้ชายแสนดีอย่างเซบาสเตียน เขาไม่สนใจกูหรอก""แล้วมึงแคร์อะไรวะ! ผัวมึงก็มีเล็กมีน้อยป่ะ มันโคตรไม่แฟร์ ถ้ามึงจะรักผัวแล้ว อยู่ในระเบียบของคำว่าเมียอย่างเดียวอะ!" สไปรท์เอ่ย"แต่มันก็ดูไม่ดีป่ะ ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป กูมีแต่เสียกับเสีย กูเป็นผู้หญิงนะเว้ย!""นี่อีแสนดี ถ้าคนอื่นมันรู้ว่าชะตากรรมของการมีผัวมึงเป็นยังไง กูเชื่อว่าทุกคนจะสนับสนุนมึงเต็มที่ พวกมึงว่าจริงไหม?!" สไปรท์หันไปถามเพื่อนทุกคน"จริ้งงงง!!" ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน"เห็นป่ะมึงไม่ต้องมีผัวหลายคนก็ได้ แค่ควงเย้ยเล่นๆมึงเข้าใจป่ะแบบให้ผัวมึงรู้ว่า ไม่ใช่แค่ผัวมึงที่ทำได้ มึงก็ทำเรื่องแบบนี้ได้เหมือนกัน มันโคตรเป็นวิธีเอาคืนที่โคตรเจ็บแสบเลยแหละ""..." เออมันก็จริง เฮียหยามน้ำหน้าฉันเยอะมากจริงๆ ถ้าฉันจะหยามคืนบ้าง เย้ยคืนบ้างจะเป็นยังไงเฮียจะรู้สึกบ้างไหม เฮียจะเสียใจเหมือนที่ฉันเคยเสียใจหรือเปล่า บางทีฉันก็อยากสั่งสอนคนอย่างเฮียบ้าง ให้เขาได้รับรู้ว่า
ทุกคนทำหน้าพึงพอใจกันยกใหญ่ ส่วนเฮียก็กระดกไม่หยุด ไม่รู้ว่าเขาติดอกติดใจอะไรกันนักหนา แต่มันก็อร่อยจริงๆ"เออ แสนดีแล้วฝึกงานของลูก มันมีเมื่อไหร่ล่ะ พ่อเอ่ยถาม""น่าจะเป็นต้นเดือนหน้าค่ะ""แล้วหาที่ฝึกงานไว้บ้างหรือเปล่า""ยังไม่ได้หาค่ะ แสนดีว่าจะหาตามบริษัทที่เกี่ยวกับบัญชีและธุรกิจพวกค้าปลีก""จะหาทำไม ในเมื่อบริษัทของเฮียเขาก็มี อาวุธแกต้องให้น้องมาฝึกงานที่บริษัทแกนะ น้องเขาจะได้ไม่ต้องไปลำบากเหนื่อยหางาน" แม่ของเฮียพูดแล้วหันไปมองหน้าเฮีย"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละครับ ผมตั้งใจจะให้แสนดีมาฝึกงาน เป็นเลขาของผม""แต่แสนดีกับเฮียรู้จักกัน มันจะไม่เหมือนว่าแสนดีใช้เส้นสายผ่านการฝึกงานเหรอ?" ฉันรีบพูดแย้งเพราะฉันไม่อยากไปฝึกงานกับเฮีย"จะแคร์ทำไม มันไม่ได้หาให้เรากิน ต่อให้แสนดีเรียนไม่จบ เฮียก็สามารถเลี้ยงแสนดีได้ อย่าไปแคร์คำพูดของคนเลย แสนดีเป็นเมียเฮีย เฮียเลี้ยงแสนดีได้สบายอยู่แล้ว""เหมือนที่เฮียเลี้ยงคนอื่นๆน่ะหรอ!" ฉันโพล่งออกไปทันที"แสนดี!" พ่อเสียงห้วน"อย่าดุน้องเลย ผมกวนประสาทน้องเองครับ""แต่แสนดีก็ไม่น่าเถียงอาวุธ พ่อไม่ชอบแสนดีก็รู้""ค่ะ ขอโทษค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียง
t a l k อาวุธไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการแสนดี ผมต้องการเธอมาก ผมต้องการเธอมาตลอด นับตั้งแต่วันที่เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมก็ยิ่งต้องการเธอผมต้องการเธอครับแต่ไม่ใช่วิธีนี้ ผมไม่เห็นด้วยกับความคิดของพ่อแม่ผมและพ่อแม่ของเธอ ผมต้องการแสนดีที่เต็มใจ ไม่ใช่ต้องการเพราะอารมณ์ความใคร่ของฤทธิ์ยาแต่เหมือนอารมณ์ของแสนดีตอนนี้มันจะฉุดไม่อยู่แล้ว เธอไปหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวเปียกปอนจนเห็นชั้นใน ผมมีอารมณ์นะไม่ใช่ไม่มี ยิ่งเห็นแบบนี้อารมณ์ผมก็พลุ่งพล่าน ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะเห็นแบบนี้แล้วไม่รู้สึกอะไร หนำซ้ำยังมาโดนยาอีก ไม่รู้สึกก็บ้าแล้ว"อืม อื้อ อือออ"แสนดีจูบผมยิ่งทำให้ผมตบะแตก แล้วไม่ได้สนใจเรื่องความผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป ผมจูบต่อไปที่ปากนุ่มนิ่มของเธอพร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวาน ปากของแสนดีหวานมาก ยิ่งจูบผมก็ยิ่งติดใจ"เฮียไม่ไหวแล้วนะแสนดี" ผมพูดเสียงสั่นเครือ แล้วกระซิบที่ข้างหูหอมกรุ่นของเธอ ถูไถปลายจมูกกับหูหอมๆ ยิ่งถูผมยิ่งมีอารมณ์แก่นกายของผมมันแข็งขืนจนเจ็บแทบปริแตก"แสนดีก็ไม่ไหวแล้วค่ะเฮีย เฮียช่วยทำให้แสนดีหายจากอาการบ้าๆสักทีได้ไหม" เธอพูดเสียงกระเส่าจ้องมองผม สายตาแบบนี้ผม
t a l k อาวุธไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการแสนดี ผมต้องการเธอมาก ผมต้องการเธอมาตลอด นับตั้งแต่วันที่เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมก็ยิ่งต้องการเธอผมต้องการเธอครับแต่ไม่ใช่วิธีนี้ ผมไม่เห็นด้วยกับความคิดของพ่อแม่ผมและพ่อแม่ของเธอ ผมต้องการแสนดีที่เต็มใจ ไม่ใช่ต้องการเพราะอารมณ์ความใคร่ของฤทธิ์ยาแต่เหมือนอารมณ์ของแสนดีตอนนี้มันจะฉุดไม่อยู่แล้ว เธอไปหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวเปียกปอนจนเห็นชั้นใน ผมมีอารมณ์นะไม่ใช่ไม่มี ยิ่งเห็นแบบนี้อารมณ์ผมก็พลุ่งพล่าน ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะเห็นแบบนี้แล้วไม่รู้สึกอะไร หนำซ้ำยังมาโดนยาอีก ไม่รู้สึกก็บ้าแล้ว"อืม อื้อ อือออ"แสนดีจูบผมยิ่งทำให้ผมตบะแตก แล้วไม่ได้สนใจเรื่องความผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป ผมจูบต่อไปที่ปากนุ่มนิ่มของเธอพร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวาน ปากของแสนดีหวานมาก ยิ่งจูบผมก็ยิ่งติดใจ"เฮียไม่ไหวแล้วนะแสนดี" ผมพูดเสียงสั่นเครือ แล้วกระซิบที่ข้างหูหอมกรุ่นของเธอ ถูไถปลายจมูกกับหูหอมๆ ยิ่งถูผมยิ่งมีอารมณ์แก่นกายของผมมันแข็งขืนจนเจ็บแทบปริแตก"แสนดีก็ไม่ไหวแล้วค่ะเฮีย เฮียช่วยทำให้แสนดีหายจากอาการบ้าๆสักทีได้ไหม" เธอพูดเสียงกระเส่าจ้องมองผม สายตาแบบนี้ผม
ชีวิตการเป็นแม่ลูกอ่อนของฉัน มันสุขสบายกว่าใครจริงๆ สามีของฉันทำหน้าที่เลี้ยงดูลูกทั้งสามของเขาด้วยตัวเองถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเลี้ยงลูกมาก่อน แต่ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นพ่อ ทำให้เขาตั้งใจเลี้ยงแฝดทั้งสามได้เป็นอย่างดีตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล ฉันก็ได้แต่นั่งๆนอนๆ พักผ่อนดูแลร่างกายของตัวเอง คอยดูสามีเลี้ยงลูก เขาลงทุนถึงขั้นให้พี่สงครามมาดูงานแทนที่บริษัทพี่สงครามคือลูกชายของเพื่อนพ่อเฮียอาวุธ เพื่อนที่สนิทสนมกันมานาน พี่สงครามกับเฮียก็เหมือนพี่น้องครอบครัวเดียวกัน"ต้องใส่แบบนี้ค่ะคุณอาวุธ" ตอนนี้อ้อมกำลังสอนเฮียใส่แพมเพิสให้ลูกอยู่ ฉันได้แต่นอนมองดูสามีที่ตั้งอกตั้งใจใส่แพมเพิสให้ลูกทั้ง 3 มันดูชุลมุนวุ่นวายดีจริงๆค่ะ เขาดูเก้ๆกังๆแต่ก็มีความพยายามที่จะทำให้ได้"แบบนี้ใช่ไหม?""ใช่ค่ะ ตัวหนังสือจะอยู่ด้านหลัง แล้ววางผ้าอ้อมทับไว้ตรงนี้""นมได้แล้วค่ะ" ป้าน้อยถือขวดนมขวดเล็กๆทั้ง 3 ขวดรีบวิ่งเอามาให้เฮีย เฮียเขาจะป้อนนมลูกเอง เขาให้ป้าน้อยช่วยจัดแจงการชงนมให้ลูกช่วย"ไปเอาเปลมาอ้อม""ค่ะ อีบุ๋มไปช่วยกูยกเปลหน่อยสิวะ" อ้อมสั่งคนใช้อีกคนแล้วเดินตรงขึ้นไปข้างบน ทุกคนช่วยกันทำโดยที่ฉันไม
โรงพยาบาลคนที่ตื่นเต้นมากที่สุด ตอนนี้คงจะเป็นเฮียนั่นแหละ เขานั่งลุ้นใจแทบขาด หลังจากที่พี่ธาดาให้พยาบาลพาฉันไปตรวจฉี่ เพื่อตรวจว่าฉันท้องจริงหรือเปล่า และที่สำคัญ มันแค่เดือนเดียวเองนะที่ฉันคืนดีกับเฮีย มันจะท้องเร็วอะไรขนาดนั้นเลยหรอ"เป็นไงบ้างวะไอ้ธาดา เมียกูท้องแฝดกี่คน""ไม่ค่อยจะมั่นใจในตัวเองสูงเลยนะไอ้อาวุธ ตอนนี้ยังดูไม่ได้หรอก ว่าเมียมึงท้องแฝดหรือไม่แฝด แต่ที่รู้ตอนนี้คือ เมียมึงท้องได้ 4 สัปดาห์แล้ว"เฮียและฉันต่างพากันยิ้มหน้าบานออกมาด้วยความดีใจ ที่สุดเขาก็มาจริงๆ ฉันเอามือลูบท้องตัวเองแล้วก้มดู เฮียหันมายิ้มแบบตื้นตันใจ ไม่ได้พูดอะไรออกมา"4 สัปดาห์เดือนเดียวเองนะพี่ธาดา มันจะท้องเร็วขนาดนั้นเลยหรอคะ?""เฮียก็บอกเธอแล้วไงว่าน้ำเฮียมันแรง เป็นไงแป๊บเดียวเธอก็ท้องแล้ว" เฮียยิ้มหน้าแป้นอย่างภาคภูมิใจพร้อมกับเอามือลูบที่หน้าท้องของฉัน ความเห่อลูกมาเต็มร้อยเลยค่ะ"สงสัยน้ำมันคงจะแรงจริงๆนั่นแหละ ดีใจด้วยนะไอ้อาวุธ ดีใจด้วยนะแสนดี พี่จะจัดยาบำรุงครรภ์ให้""กูฝากท้องเลยนะไอ้ธาดา ฝากพิเศษ เอาแบบพิเศษสุดๆ เสียกี่บาทกูก็พร้อมจ่าย เพื่อลูกเพื่อเมียกู""เมียมึงท้องหรือว่ามึงท้อง
หลังจากที่กลับมาจากมัลดีฟ ทุกอย่างในชีวิตของฉัน มันก็ดีขึ้นเรื่อยๆรวมถึงตัวเฮียด้วยเฮียดูแลและเอาใจใส่ฉันมากขึ้นทุกวัน ไม่เคยลดน้อยลง และทำทุกอย่างที่เคยทำ ทำมันทุกวันไม่เคยเปลี่ยนแปลงจนบางครั้ง ฉันก็อิจฉาตัวเองที่ได้สามีดีอย่างนี้ เปลี่ยนจากคนละคนไปเลย ตอนแรกที่ไม่เคยรักไม่เคยเหลียวแล ตอนนี้ฉันกลับเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต เป็นทุกอย่างจริงๆเขาทำให้ฉันรับรู้ว่า เขารักฉันมากมายแค่ไหน โดยที่ไม่ต้องพูดคำว่ารัก ทุกอย่างมันสื่อชัดเจนออกมา จากการกระทำของเขาวันเวลาล่วงเลยผ่านไปอีก 1 เดือน ตอนนี้ฉันเริ่มเรียนหนักขึ้นกว่าเก่า เพราะใกล้จะสอบและใกล้จบปีที่ 3ฉันใส่ใจการเรียนมากกว่าเดิม มีท้อมีเหนื่อยแต่เฮียอาวุธจะอยู่ข้างๆฉันเสมอ เขาดีและใส่ใจทุกอย่างแม้กระทั่งทิ้งงานตัวเอง เพื่อมาทำงานส่งอาจารย์แทนฉันถ้าขึ้นปี 4 ฉันต้องฝึกงานที่บริษัทของเฮีย ไปที่อื่นไม่ได้หรอก.เฮียเขาหวงก้าง"แสนดีรายงานการบริหาร เฮียเอาไปตีเป็นเล่มให้แล้วนะ ตอนกลางวันเฮียจะเอาไปให้ที่มหาวิทยาลัย หลังจากที่เฮียประชุมตอนเช้าเสร็จ มันส่งทันใช่ไหม""ทันค่ะ แต่อย่าสายมากนะ" ฉันพูดไปพร้อมกับอ่านหนังสือเตรียมสอบไปด้วย ช่วงนี้ไ
แสนดี t a l k22:45 น.สิ่งที่ฉันเห็นในตอนนี้คือน้ำที่เรืองแสงของเกาะ มันสวยมากจริงๆ เฮียพาฉันมาเดินเล่นรอบๆชายหาดสีสวยเหมือนน้ำสวรรค์ เพียงแค่เอาเท้าสัมผัส มันก็ส่องแสงเปล่งประกายออกมาแล้ว"ชอบไหม?" เฮียกอดฉันจากทางด้านหลัง แล้วเอาหน้าแนบหูของฉันเบาๆ ทำไมฉันจะไม่ชอบล่ะ มันคือสวรรค์จริงๆที่ได้เห็น"ชอบมากค่ะ มันสวยมากจริงๆ แสนดีไม่เคยคิดเลยนะ ว่าเฮียจะพามาที่สวยๆแบบนี้""เฮียไม่เคยพาใครมาเลยนะ เธอเป็นคนแรกเลย อีกอย่างเฮียฝันว่า จะพาคนที่เฮียรักมาที่นี่ เพราะที่นี่มันคือสถานที่ที่สวย สวยเหมือนสวรรค์เลย" เฮียคลายกอดแล้วมองหน้าฉัน"มันก็คือสวรรค์จริงๆนั่นแหละ สวรรค์ของเราสองคน ขอบคุณนะคะที่พามา แสนดีจะจดจำมันให้ดีที่สุดเลย" ฉันยิ้มให้เฮียด้วยความจริงใจ ฉันมีความสุขจังที่ได้อยู่กับเขาแบบนี้"เธอคือความสุขของเฮีย แค่เธอยิ้ม เฮียก็มีความสุขแล้ว" เฮียจูบที่ลงที่หน้าผากของฉันเบาๆแล้วยิ้มให้เราสองคนยืนดูแสงของน้ำ ที่มันสาดส่องเปล่งแสงระยิบระยับสวยงาม ฉันได้เก็บภาพในวันนี้เอาไว้ในความทรงจำที่ลึก ลึกจนไม่สามารถลบล้างได้ ฉันรักวันนี้จัง รักช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเฮียแบบนี้ฉันคิดถูกแล้วล่ะที่ยกโทษ
แสนดีt a l kหลังจากที่ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี ชาวประชาทั้งหลายต่างรับรู้แล้วว่า สามีของฉันยอมสยบแทบเท้าของแสนดีคนนี้ โลกโซเชียลเดี๋ยวนี้มันแรงจะตาย แป๊บๆคนก็รู้จักทั้งประเทศแล้วหนึ่งสิ่งที่ฉันอยากให้ทุกคนรับรู้คือ ไม่ว่าคนที่เรารักเขาจะทำผิดพลาดมากมายแค่ไหน ถ้ายกโทษให้กันได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดแต่การให้อภัยมันก็ต้องดูด้วยว่า เรื่องราวความผิดของเขานั้น มันร้ายแรงแค่ไหน มันเกินกว่าที่จะให้อภัยได้ไหม ถ้าหากว่ามันมากไปเราก็ควรพอสำหรับฉัน การยกโทษให้กับสามีที่ทำผิดพลาด มันถือว่าเป็นเรื่องถูกต้องสำหรับตัวฉัน ไม่ว่าเรื่องราวในอดีตมันจะเป็นยังไง ฉันก็พร้อมที่จะลืมและเริ่มต้นใหม่ถ้าเขาสำนึกกับสิ่งที่ทำกลับตัวกลับใจ ฉันก็พร้อมที่จะให้อภัยเขาได้ทุกเมื่อเช่นกันทุกสิ่งทุกอย่างที่เฮียทำในวันนี้ มันบ่งบอกชัดเจนแล้วว่า เขายอมสยบแล้วจริงๆ ไม่งั้นเฮียคงไม่กล้ากราบเท้าฉันต่อหน้าทุกคนหรอกมันจะมีผู้ชายสักกี่คน ที่พร้อมก้มกราบแทบเท้าภรรยาต่อหน้าทุกคน โดยเฉพาะนักธุรกิจใหญ่อย่างเฮียอาวุธ เขาทำขนาดนี้แล้ว ถ้าฉันไม่ยกโทษให้ ฉันก็คงใจร้ายเกินไปแล้วฉันนั่งยิ้ม แล้วมองเฮียที่กำลังเดินไปหยิบกล่องอะไรบา
แสนดีt a l kตอนนี้ฉันมาถึงที่ผับแล้ว สิ่งแรกที่เห็น ก็คงจะเป็นบรรดาเพื่อนๆของเฮียอาวุธ เพื่อนของฉันดันมาเปิดโต๊ะข้างๆกับเพื่อนของเฮียอีกพิชชี่รู้จักกับเฮียฮาดิส มันก็เป็นธรรมดาที่นางจะมาเปิดโต๊ะใกล้ๆกับโต๊ะพี่ชายของนางตั้งแต่เข้ามานั่งที่โต๊ะ ฉันกับเพื่อนก็เริ่มคุยกันตามปกติ เพื่อนๆของเฮีย พากันจ้องมองพวกฉัน สลับกันไปมา ราวกับเป็นนักโทษของพวกเขาพวกเขามองพวกฉันแบบไม่คลาดสายตา แล้วก็มองเซบาสเตียนเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ"เพื่อนเฮียมองหน้ากูแปลกๆว่ะ จ้องจนกูจะท้องอยู่แล้ว" ฉันหันไปกระซิบกระซาบเพื่อนๆ พวกมันต่างพากันมองไปที่โต๊ะของเพื่อนเฮียอาวุธ"ก็อย่างว่าแหละ มึงเป็นเมียเพื่อนพวกพี่เขา นี่มึงควงฝรั่งมาแบบนี้ พวกเขาก็ต้องมองเป็นธรรมดา" มันก็จริงเพราะพวกเพื่อนเซบาสเตียนมาตั้ง 2-3 คน เขาคงต้องมองกันเป็นธรรมดา"นี่ ไอ้หมากฝรั่ง อย่าอยู่ใกล้เพื่อนฉันมากนะ เดี๋ยวตีนลอยขึ้นมา จะหาว่าไม่เตือน" สไปรท์เดินมาแทรกกลางระหว่างฉันกับเซบาสเตียน คงเพราะเห็นสายตาของบรรดาเพื่อนๆเฮียด้วยละมั้ง"เธอนี่ไม่มีมารยาทเลยนะ ไม่น่าเรียนมาถึงมหาวิทยาลัย ตอนอยู่อนุบาล ครูประจำชั้นไม่เคยสอนเรื่องมารยาทหรอ?""สอน
อาวุธtalkแสนดีออกไปแล้วส่วนผมก็ยังมองดีดี้ที่ร้องห่มร้องไห้อยู่ที่พื้น ผมสงสารนะครับ สงสารเธอมากผมเข้าใจอยู่ครับว่าดีดี้เธอคงจะเคว้งคว้างถ้าผมเลิกกับเธอแต่ผมต้องเลิกครับเพราะว่าผมเลือกครอบครัวของผม ผมไม่อยากเสียแสนดี และผมไม่อยากจะเจ็บปวดกับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว"เฮียคะ?""เฮียยึดถือคำพูดของเมียเฮียนะ เฮียคงช่วยดีดี้ต่อไปไม่ได้""เฮียก็รู้ว่าดีดี้ต้องลำบากมากแค่ไหน ภาระทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีดี้แบกรับ แม่ของดีดี้ท่านกำลังลำบาก ถ้าดีดี้ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาล...""ดีดี้เฮียคงช่วยอะไรเธอไม่ได้ ตอนนี้เฮียไม่มีเงินไม่มีอะไรที่จะช่วยเหลือเธอได้ แต่ถ้ามีเฮียก็คงช่วยเธอไม่ได้เพราะเฮียยึดคำพูดของเมียเฮียเป็นหลัก สิ่งที่เฮียพอช่วยได้ในตอนนี้คือ เธอลองโทรไปหาผู้ชายคนนี้นะ แล้วบอกเขาว่า เฮียให้เธอมาขอความช่วยเหลือกับเขา เขาเป็นเพื่อนของเฮีย เฮียเชื่อว่าเขาจะช่วยเธอ"ผมเขียนเบอร์โทรและชื่อกำกับเอาไว้ให้ ไอ้ภาธรมันเป็นผู้ชายที่ชอบเรื่องบนเตียงมาก ที่สำคัญมันก็ร่ำรวยมาก แต่ผมกับมันหลังๆมาแทบจะไม่ได้เจอกันมันเป็นเพื่อนที่ผมไม่ได้สนิทอะไรมากมายเหมือนพวกไอ้รันกับพวกไอ้ฮาดิสไอ้ธาดาหรอกนะครับ แต่มันก
ฉันถูกพามาที่คอยโดหรู พนักงานต้อนรับดีมาก พอไปถึงชั้นที่ต้องการเฮียก็เเตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปoh my god ผู้หญิงประมาณ 10 กว่าคนนั่งอยู่ในห้องพร้อมกับจ้องฉันกับเฮียเป็นตาเดียว อย่าบอกนะว่าพวกผู้หญิงพวกนี้เป็นบรรดาเมียน้อย ผู้หญิงในสต๊อกของเฮีย"สวัสดีค่ะเฮีย" พวกหน้าวอกระริกระรี้ แต่เฮียนิ่งยืนข้างฉัน ฉันต้องตกใจอะไรก่อน พวกผู้หญิงพวกนั้นรีบเข้ามาหาเฮีย ในขณะที่ฉันถูกกันออกมาอีกฝั่ง อยากจะบ้า"ที่เฮียให้ดีดี้เรียกทุกคนมารวมตัวกันวันนี้ก็เพราะว่า เฮียจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับทุกคน เฮียจะมีแค่ภรรยาของเฮียเพียงคนเดียว พวกเธอจะได้ใช้ชีวิตของตัวเองกันอย่างเต็มที่" เฮียเอ่ยแล้วโอบที่บ่าเล็กของฉัน"ไม่นะคะ เฮียจะเขี่ยพวกเราทิ้งแบบนี้ไม่ได้นะคะ""ใช่ เฮียจะทิ้งพวกเราไม่ได้""พวกเธอสามารถเป็นเด็กของผู้ชายคนอื่นได้ สามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้เป็นอิสระไม่ต้องมาผูกติดกับเฮีย""พวกเราไม่เลิกนะคะ!""ถ้าพวกเราทำอะไรให้เฮียไม่พอใจบอกพวกเราได้นะคะแต่อย่าทิ้งพวกเราเลย เฮียก็รู้ว่าเศรษฐกิจแบบนี้ทำการทำงานอะไรก็ลำบากไปหมด เฮียอย่าทิ้งพวกเราเลยนะคะถ้าเฮียทิ้งพวกเราพวกเราคงลำบากแน่ๆ""นี่พวกหล่อน ที่บอกว่าจะลำ
อาวุธ talkติ๊ง[IG ของแสนดีอัพสเตตัสใหม่]แค่ได้ยินเสียงมือถือดังผมก็รีบหยิบมือถือขึ้นมาจากโต๊ะทำงานของตัวเองทันทีหน้าจอมันโชว์การอัพเดท IG ใหม่ของแสนดีผมรีบเปิดดูเพราะอยากรู้ว่าเธอจะตอบกลับผมไหมหรือเธอจะโพสต์อะไรที่ผมโพสต์ขอกำลังใจจากเธอเพราะผมอยากได้กำลังใจจากเมียจริงๆอยากให้เธอรู้ว่าทุกอย่างในชีวิตผมมีเธอเป็นเบื้องหลังทุกอย่าง ไม่รู้หัวใจของตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมตอนนี้ผมถึงได้รักแสนดีมาก ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมผมถึงได้หลงเธอหัวปักหัวปำรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้ภาพใน IG ของเธอ แสดงรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข ผมชอบรอยยิ้มของเธอจังSAENDEE : ยังรักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน สู้ๆนะ ง้อแสนดีให้สำเร็จ รอยกโทษอยู่ #เฮียอาวุธถ้าผมเป็นเด็กผมคงจะกระโดดโลดเต้นดีใจอย่างบ้าคลั่ง เพราะสิ่งที่เธอโพสต์มันทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย คงไม่ได้แค่มีความหวังอย่างเดียว แต่ผมมีกำลังใจที่จะง้อเธอต่อไป เธอไม่ได้หมดรักผมเธอยังรักผมอยู่ นั่นมันแสดงว่าผมยังมีสิทธิ์ที่จะเริ่มต้นใหม่กับเธอ"แสนดี เฮียก็ยังรักเธอเหมือนเดิม" ผมฉีกยิ้มออกมา โคตรจะดีใจเลยที่เธอตอบกลับมาหาผม ผมรีบพิมพ์ข้อความตอบลงไปใต้คอมเม้นรูปภาพของเธอ