เข้าสู่ระบบแชร์
EP.8 แค่เพื่อนทานข้าว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-02 00:10:45เช้าวันใหม่...
เช้าวันใหม่เข้ามาเยือน คนตัวเล็กก็ยังคงนอนหลับพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่ม วันนี้เธอมีเรียนช่วงบ่ายเลยไม่จำเป็นที่จะต้องตื่นเช้ามากก็ได้ ร่างเล็กเลือกที่จะนอนหลับโดยที่ไม่สนใจเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่บนหัวเตียงเลย ครืด~~~ ครืด~~~ สายแรกตัดไป สายที่สองก็โทรเข้ามาใหม่ ทว่าเจ้าของโทรศัพท์ก็ยังเลือกที่จะไม่สนใจนอนหลับต่ออย่างสบายใจ สองชั่วโมงผ่านไป... ร่างเล็กที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ลืมตาตื่นขึ้นพยายามปรับสายตาให้รับกับแสงแดดที่สาดส่องผ่านม่านเข้ามาภายในห้อง อุณหภูมิในห้องมีความเย็นมากกว่าข้างนอก คนตัวเล็กยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่จะออกแรงบิดซ้ายบิดขวาเพื่อสลัดความง่วงออกไป เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เวลาผ่านไปราว ๆ ยี่สิบนาทีร่างเล็กก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เรือนร่างของเธอเต็มไปด้วยเม็ดน้ำสีใสหลายหยดที่เกาะอยู่บนตัว เดินผ่านโต๊ะเครื่องแป้งตรงเข้าไปที่ห้องแต่งตัว ก่อนที่จะเช็ดตัวแล้วเลือกหยิบชุดนักศึกษาขึ้นมาใส่ วันนี้หญิงสาวเลือกใส่กระโปรงทรงเอ ที่มีความยาวแค่ไม่กี่นิ้ว ก่อนที่จะเลือกหยิบเสื้อสีขาวตัวเล็กขึ้นมาใส่ ทันทีที่คนตัวเล็กแต่งตัวเสร็จ เธอก็เดินกลับมาที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนที่จะแต่งหน้าอ่อน ฉีดน้ำหอมกลิ่นคู่ใจ ครืด~~~ ครืด~~~ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉุดให้คนตัวเล็กที่กำลังยืนมองเรือนร่างของตัวเองผ่านกระจกหันกลับมามองที่หัวเตียง ก่อนที่จะเดินตรงเข้ามาที่หัวเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หน้าจอโชว์เบอร์ของเพื่อน เธอเลยไม่รอช้ารีบกดรับสายทันที "ฮัลโหล โทรมาแต่เช้ามีอะไรคะ" เอ่ยทักทายทันทีที่กดรับสาย (เช้าบ้านมึงอะ ดูเวลาหน่อยกี่โมงแล้ว) ปลายสายเอ่ยขึ้นเสียงดุ ทำให้คนตัวเล็กยกโทรศัพท์ออกจากหูขึ้นมาดูเวลา หน้าจอมือถือบอกเวลา11:00 น. "เชี้ย!!!" คนตัวเล็กอุทานออกมา (รีบมาค่ะคุณหญิง) "อยู่มอกันหมดแล้วเหรอ" (อืม ไม่รู้จะพากันไปไหนเลยมาที่มอก่อน) "ห้างมั้ย กูหิวข้าว" (ตื่นมาก็จะแดกเลยค๊า~) ปลายสายลากเสียงยาว "เจอกันที่ห้าง ร้านเดิมนะ" คนตัวเล็กพูดจบกดตัดสายทิ้งทันที ไม่รอให้เพื่อนได้ตอบอะไรกลับมาเลย เพื่อนจะตกลงไม่ตกลงไม่รู้ ที่รู้คือหิวแล้ว หิวมากแล้วด้วย หลังจากที่วางสายแล้วคนตัวเล็กก็เดินเข้าไปหยิบกระเป๋าคู่ใจในห้องแต่งตัว ก่อนที่จะเดินออกมาหยิบของใช้ส่วนตัวบางอย่างลงกระเป๋า เสร็จเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องมา เดินลงมาที่ชั้นล่างที่ลาดจอดรถของคอนโด ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เดินมาถึงรถของตัวเอง ทว่าทันทีที่เดินมาถึงรถก็ต้องมุ่ยหน้ามองที่ล้อรถทันที "ถามจริง แบนได้ไงว่ะ" ยืมมองล้อรถที่ตอนนี้ยางรถแบนไปเป็นที่เรียบร้อย "แล้วหนูจะไปยังไง เทวดาแกล้งกันหรือเปล่าเนี่ย" มุ่ยหน้ามองรถก่อนที่จะตัดสินใจเดินออกมาที่หน้าคอนโด หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมากดเรียกหารถให้มารับ ยืนอยู่หน้าคอนโดก้มหน้าก้มตามองแต่โทรศัพท์ในมือเพื่อที่จะกดเรียกรถ ปี๊น! ปี๊น! เสียงแตรรถดังขึ้นสองครั้งติด ๆ ฉุดให้คนตัวเล็กที่ยืนก้มหน้ามองที่โทรศัพท์ต้องเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงแตรรถ เงยหน้าขึ้นมองรถสีดำเงาคันหรูที่จอดเทียบอยู่ตรงที่เธอยืน ก่อนที่คนตัวเล็กจะหันมองซ้ายมองขวาเพื่อดูว่ามีใครอยู่ตรงนี้อีกไหมนอกจากเธอ เพียงแค่ครู่เดียวที่คนตัวเล็กหันมองซ้ายขวา พอหันกลับมามองที่รถอีกครั้งก็เห็นว่ากระจกรถของฝั่งคนนั่งเลื่อนลงมาให้เห็นว่าคนขับเป็นใคร "อาจารย์!" หญิงสาวอุทานออกมาทันทีที่เห็นว่าคนขับเป็นใคร "ขึ้นรถ" คนบนรถเอ่ยขึ้น ส่งสายตาไปที่เบาะข้างคนขับ "ไม่เป็นไรค่ะ หนูเรียกรถแล้ว" เอ่ยปฏิเสธทันที "ขึ้นรถ..หรือจะยืนตากแดดอยู่แบบนี้" คนตัวเล็กเงยขึ้นมองท้องฟ้า แสงแดดเริ่มแรงขึ้นในเมื่อเธอไม่มีทางเลือกอื่น ก็คงต้องเลือกทางนี้ "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" เอ่ยขอบคุณก่อนที่จะเดินเข้าไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งอยู่ข้างคนขับ "คาดเบลล์ด้วย" ทันทีที่คนตัวเล็กขึ้นรถได้ รถของดร.ซันก็ขับเคลื่อนออกจากหน้าคอนโดทันที หลายนาทีผ่านไป... หลายนาทีที่นั่งอยู่บนรถ ทั้งคู่ไม่มีใครเอ่ยพูดหรือถามอะไรออกมาสักคำเดียว วันนี้การเดินทางเป็นไปด้วยความลำบากเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของใครหลาย ๆ คน เลยทำให้รถติดหนักและก็ติดยาวมาก "ให้หนูลงตรงนี้ก็ได้นะคะอาจารย์" ร่างเล็กเอ่ยขึ้น ทว่าคนข้าง ๆ ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจในคำพูดของเธอเลย เขายังคงเลือกที่จะเงียบแล้วตั้งใจขับรถ สายตาก็ยังคงจับจ้องมองไปที่ถนนอย่างเดียว "อาจารย์..." "เดี๋ยวไปส่ง" คนตัวเล็กยังพูดไม่ทันจบ ดร.ซันก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน ทำให้ร่างเล็กนั่งนิ่งเงียบลงทันที "มันจะดูไม่ดีนะคะ อาจารย์เป็นอาจารย์ หนูเป็นนักศึกษา" ร่างเล็กเอ่ยขึ้นทำให้เขาหันไปมองที่เธอ เพียงครู่เดียวเท่านั้นเขาก็หันกลับมาสนใจที่ถนนต่อเหมือนเดิม "เธอคิดไม่ดีเองหรือเปล่า แค่นั่งรถมาด้วยกันไม่ได้ไปทำเรื่องอย่างว่า อะไรที่บอกว่าจะดูไม่ดี?" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "ก็..." ประโยคคำถามของเขา ทำให้เธอตอบไม่ถูกพูดไม่ออก "คิดเพ้อเจ้อไปเอง" "..." "ตกลงเรื่องทานข้าวยังไง?" ครั้งนี้คนเอ่ยถามหันมาสบตากับคนตัวเล็กเพราะว่ารถจอดติดไฟแดงอยู่ เลยทำให้ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอได้ถนัด ๆ "คือ.." "ก็แค่เพื่อนทานข้าว" เลิกคิ้วสูง "..ค่ะ ตกลง" "อืม" เอ่ยตอบกลับสั้น ๆ หลายนาทีผ่านไป... คนตัวเล็กได้เดินทางมาถึงมหาลัยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดร.ซันขับรถมาจอดที่ใต้ตึกคณะก่อนที่ร่างเล็กจะหันไปยกมือไหว้ขอบคุณ พอกำลังจะเปิดประตูลงรถ ดร.ซันก็เอ่ยขึ้นทิ้งท้ายไว้ว่า 'เลิกเรียนแล้วจะมารับ' ทันทีที่พูดจบคนตัวเล็กก็เปิดประตูรถจากรถ รถของดร.ซันก็ขับเคลื่อนออกไปทันที ไม่รอให้คนตัวเล็กได้เอ่ยอะไรเลย ทำได้แค่ยืนงง ๆ อยู่ที่เดิมจนเพื่อนเดินเข้ามาทัก "ฝุ่น!" เสียงตะโกนเรียกจากด้านหลังทำให้คนตัวเล็กดึงสติกลับมาได้ก่อนที่จะหันกลับไปมองเสียงเรียกนั่น "เอ้า..น้ำหวาน" คนที่เอ่ยเรียกเธอเมื่อครู่คือน้ำหวาน หญิงสาวที่มาถึงมอก่อนฝุ่น เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ตึกพอดีเลยทำให้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่รถมาจอดจนคนตัวเล็กเดินลงจากรถ "ใครมาส่งเหรอ?" น้ำหวานเอ่ยถามก่อนที่จะมองไปที่รถที่เพิ่งแล่นออกไปเมื่อครู่ "อ๋อ...พี่ชายน่ะ" เธอเลือกที่จะตอบแบบนี้เพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหามาตามหลัง ทว่าคนที่ถามเธอเขาดันเห็นทุกอย่างหมดแล้ว เพียงแค่เอ่ยถามตามมารยาทเท่านั้น "พี่ชายจริงเหรอ?" เลิกคิ้วถาม "จริง ๆ พี่ชายเราเอง" *** จะหยุมหัวใครก่อนดี ดร.ซัน หรือ น้ำหวาน หรือไรต์ก่อนดีคะ? 555บทที่เกี่ยวข้อง
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.9 ไม่ได้มาดี
เนื้อหาต่อจากเดิม..."จริง ๆ พี่ชายเราเอง" "ฮ่า ๆ ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น" น้ำหวานหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ฝุ่น ยกมือขึ้นข้างหนึ่งจับที่หัวไหล่ของฝุ่นก่อนที่จะออกแรงบีบเบา ๆ ฝุ่นรับรู้ถึงแรงบีบนั่นได้ทันที "ถ้าเธอบอกว่าพี่ชายก็คือพี่ชาย" น้ำหวานเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่มือก็ยังคงบีบอยู่ที่หัวไหล่ของคนตัวเล็ก"^-^" คนตัวเล็กหันไปยิ้มให้ "แล้วคนอื่นไปไหนหมดแล้ว เราเห็นแค่ฝุ่นคนเดียวเอง" น้ำหวานเอ่ยถามถึงเพื่อนคนอื่น ๆ"อ๋อ สงสัยมันไปรอกันที่ห้างแล้ว น้ำหวานไปด้วยกันมั้ย" ฝุ่นเอ่ยขึ้น "ไปด้วย เราหิวข้าวพอดี" "โอเคงั้นไปแท็กซี่นะ" น้ำหวานพยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปที่หน้ามหาลัย ยืนรอรถเพียงครู่เดียว รถแท็กซี่ก็เข้ามาจอดเทียบตรงที่ทั้งคู่ยืนอยู่ ฝุ่นเลือกให้น้ำหวานขึ้นไปก่อน แล้วคนตัวเล็กก็ขึ้นไปนั่งที่หลัง "ไปห้างxxxค่ะลุง" ฝุ่นเอ่ยบอกลุงคนขับ ก่อนที่จะเอนตัวพิงกับเบาะรถด้านหลัง หลับตาลงช้า ๆ เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้ากับแดดในวันนี้ หลายนาทีผ่านไป...รถแท็กซี่เขียวเหลืองแล่นเข้ามาจอดที่หน้าห้างดัง ก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะจ่ายเงินให้กับคนขับแล้วเดินลงจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.10 อาหารจานโปรด
[ด้าน ดร.ซัน]"เป็นอะไร" โรมเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นสีหน้าของเพื่อน "เปล่า" ดร.ซันเอ่ยตอบสั้น ๆ "ตอแหลมาก หน้าตามึงบอกอารมณ์ขนาดนั้น" รามิลเดินถือแก้วกาแฟเข้ามาภายในห้องก่อนที่วางลงที่โต๊ะทำงานของซัน "แสดงว่าคนที่รับโทรศัพท์มึงเมื่อกี้ไม่ใช่กระรอกน้อยเหรอ" เทลเลิกคิ้วถาม เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ได้ยินการสนทนาของมันเมื่อครู่ เห็นตั้งแต่มันยกโทรศัพท์แนบหู จนมันเอ่ยถามขึ้นว่าใครนั่นแหละ "..." ถ้ามันไม่ตอบก็แสดงว่าใช่ พวกมึงคิดถูกแล้ว"เงียบแบบนี้กูว่าใช่" "หึ!" ธิเบศร์หัวเราะอยู่ในลำคอ "แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะครับ" โรมเอ่ยทำหน้าตากวน ๆ"อาหารจานโปรด" ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก "พวกมึงก็อย่าไปแซวมันมาก เดี๋ยวถึงตาพวกมึงแล้วจะพูดไม่ออก" เทลเอ่ยขึ้น "ไม่มีวันนั้นครับ" โรมเอ่ย"ไม่มีเวลาหาเมียหรอก" รามิลเอ่ยขึ้นอีกคน "กูไม่มีวันหลงรักเหยื่อที่กิน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง "จะไปไหน" โรมเงยหน้าขึ้นไปมอง "หาของกิน" "มึงก็มีอาหารจานโปรดเหมือนกันกับกู" ดร.ซันหันมาเอ่ย ก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาที่มุมปากอย่างกับคนที่รู้ความลับอะไรของธิเบศร์มา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.11 บนรถก็ได้นะ ไม่ติด
ร้านอาหารหรูใจกลางเมืองรถหรูของ ดร.ซันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าร้านแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง ร้านอาหารมีบรรยากาศที่ลมเย็น มีวิวของแม่น้ำให้เห็น ทันทีที่รถยนต์จอดสนิท ดร.ซันเอื้อมมือหนาไปปลดที่คาดเบลล์ให้กับหญิงสาว ก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดให้ตัวเองด้วยเช่นกัน การกระทำเมื่อครู่ของเขาทำให้คนตัวเล็กนั่งเกร็งตัวไปหมด มันเร็วจนเขาเองก็ไม่ทันตั้งตัว แล้วก็ยังไม่เคยมีใครทำอะไรให้เข้าแบบนี้เลย "จะนั่งอยู่บนรถใช่ไหม" เขาหันมาเอ่ยถามเธอ ที่เอาแต่นั่งนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดประตูแล้วลงจากรถไป ทำให้คนตัวเล็กรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถเดินตามหลังของเขาเข้าไปในร้านอาหาร "สวัสดีค่ะคุณซัน โต๊ะที่จองได้เป็นโซนวิวแม่น้ำนะคะ" พนักงานหญิงเอ่ยทักทายชายหนุ่มทันที ก่อนที่จะเดินนำทั้งคู่ไปยังโต๊ะอาหารที่ชายหนุ่มได้จองเอาไว้ก่อนหน้านี้ "โต๊ะนี่ค่ะ พอได้ไหมคะ" พนักงานหันมาเอ่ยถาม ดร.ซันพยักหน้ารับนิ่ง ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนคนตัวเล็กเองก็เดินมานั่งอีกฝั่งของโต๊ะด้วยเช่นกัน "เมนูอาหารค่ะ" ยื่นเมนูอาหารให้กับทั้งคู่ "ผมเอาเหมือนเดิมครับ" เอ่ยจบก็ยื่นเมนูอาหารคืนให้กับพนักงาน"แล้วคุณผู้หญิงรับอะไรดีคะ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.12 แคบแต่แซ่บ
เนื้อหาต่อจากเดิม..."เห้ย!" ชายหนุ่มร้องตกใจทันทีที่เห็นว่าคนตัวเล็กก้มหน้าลงไปหาลูกรักของเขา ก่อนที่จะรูดซิปกางเกงของเขาลงช้า ๆ "หนูอมได้ไหม" เงยหน้าถามเขา ทั้ง ๆ ที่มือของเธอก็ล้วงเข้าไปแล้ว แล้วจะเงยหน้าขึ้นมาทำเพื่อ?"เดี๋ยวเลอะปาก" เขาหมายถึงว่ามันจะแตกใส่ปากเธอน่ะ"หนูกลืนได้ค่ะ" สายตาออดอ้อนสุด ๆ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมาตกหลุมกระรอกตัวนี่ สัตว์เล็กที่เขาไม่เคยอยากกินมาก่อน "ใกล้จะถึงห้องแล้ว" "ไม่ไหวค่ะ" พูดจบ ก็ก้มลงเลย "อื้ออ~" เสียงครางของชายหนุ่มดังขึ้น มันยิ่งทำให้คนตัวเล็กใช้ลิ้นได้เร็วขึ้น เงยหน้ามองแก่นกายแท่งโตของ ดร.ซัน ก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียไปที่หัวเห็ดออกแรงดูดเล็กน้อย ผละปากออกจากหัวเห็ดสีชมพูมีน้ำลายสีขาวใสไหลลงบนหัว คนตัวเล็กก้มลงไปอีกครั้งก่อนที่จะเอาแก่นกายแท่งโตเข้าไปในช่องปากทั้งแท่ง รูดขึ้นรูดลงตามจังหวะความเร็ว ส่วนชายหนุ่มเองก็รีบเร่งให้ถึงห้องเร็วที่สุด เพราะถ้าช้ากว่านี้บนรถก็บนรถเถอะว่ะ ได้หมดไม่สนใครแล้ว คอนโดหรู...รถหรูแล่นเข้ามาจอดที่ใต้ตึก รอบนี้แล่นลงมาจอดที่ชั้นใต้ดินก่อนที่รถยนต์จะจอดสนิท ทว่าเขาไม่ดับเครื่องยนต์ ดร.ซันปลดสายเบลล์ออกจากตัวเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เมียลับ(ดร.ซัน) EP.13 สอนพิเศษ NC+
หลังจากที่อุ้มคนตัวเล็กเข้ามาในลิฟต์แล้ว ดร.ซันก็กดลิฟต์ขึ้นชั้นบน เพียงครู่เดียวประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกที่ชั้นของชายหนุ่ม ดร.ซันเดินอุ้มร่างเล็กมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ก่อนที่จะเอ่ยบอกให้เธอกดรหัสเข้าห้อง "กดรหัสให้หน่อย" ก้มหน้ามองใบหน้าของคนที่อยู่ในอ้อมแขน "รหัสอะไรคะ?" เงยหน้าสบตามองเขา "สองห้าหกเก้า" เอ่ยตอบ หญิงสาวเอื้อมมือเรียวเล็กไปกดรหัสเข้าห้อง ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก เขาอุ้มคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง เดินอุ้มเดินเลยเข้าไปที่ห้องนอนก่อนที่จะวางร่างบางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ "หอม" คนตัวเล็กเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหาที่นอน สูดดมกลิ่นของที่นอนที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกลิ่นกุหลาบ เขาเป็นผู้ชายที่มีกลิ่นหอมติดตัวตลอดเวลา เนื้อหอม ตัวหอม ห้องก็หอม ที่นอนก็ยังหอม ส่วนแก่นกายแท่งโตคงไม่ต้องให้พูดถึง "อะไรที่ว่าหอม" ยืนมองร่างเล็กที่เอาใบหน้าซุกที่นอนอยู่ "ห้องคุณหอมมาก" ร่างบางเอ่ยเสียงอู้อี้ ก่อนที่จะหันหน้ากลับมามองที่ ดร.ซัน "แล้วเจ้าของห้องหอมมั้ยคะ" "มาดมสิ" "ขออมได้มั้ย ไม่อยากดมแล้ว" ทำหน้าตายั่วยวน "อย่าไปเมาที่ไหนอีก ถ้าตรงนั้นไม่มีฉันอยู่ด้วย" เอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เมียลับ(ดร.ซัน) EP.14 งานสำคัญ
เช้าวันใหม่... เรือนร่างเบาะบางที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงนอนอย่างสบายใจ เธอนอนหลับยาวมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ 10:00 น. ร่างเล็กก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา จนคนตัวโตกว่าต้องเดินเข้ามาปลุกเธอถึงเตียงนอน "ฝุ่น" เอ่ยเรียกชื่อของเธอ"..." ทว่าร่างเล็กก็ยังคงนอนนิ่งเงียบเช่นเดิม "นี่ เธอ" เอ่ยเสียงเข้ม พร้อมกับสะกิดแขนคนตัวเล็ก"อือ~ อย่ากวนค่ะ หนูจะนอน" ส่งเสียงงัวเงีย พลิกตัวหันหนีเขาไปอีกฝั่ง "จะตื่นดี ๆ หรือจะให้เอาอีกรอบ" ทันทีที่พูดจบประโยค ร่างเล็กก็ลืมตาตื่นขึ้นทันที "คุณแค่ขู่" ส่งสายตามองจิกมาที่ชายหนุ่ม "เอาจริงไม่มีขู่" เอ่ยตอบก่อนที่จะเอื้อมมือหนาไปจับที่เนินอกของหญิงสาว ผ่านผ้าห่มผืนหนา ๆ เพี้ยะ!ร่างเล็กยกมือขึ้นตีลงที่มือของเขา กล้าดียังไงมาจับนมเธอกัน ตอนนี้มีสติดีครบถ้วนเขาไม่มีวันที่จะได้แตะต้องตัวเธอแบบเมื่อคืนอีกแน่ ๆ "ทะลึ่ง" จิกตามองชายหนุ่ม "ที่เมื่อคืนแอ่นอกรับนะ" เลิกคิ้วถาม ลูบหลังมือตัวเองเบา ๆ"เมาค่ะ เพราะหนูเมา""หึ! อยากรู้เหมือนกันนะว่าถ้าไม่เมาจะร้อนแรงแค่ไหน" "คุณหยุดพูดสักที" "รีบอาบน้ำ วันนี้มีเรียน" เอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนอน ร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เมียลับ(ดร.ซัน) EP.15 อดีตที่แสนเจ็บปวด
เนื้อหาต่อจากเดิม...คุณหมอรามิลนั่งมองหน้าเพื่อนรักอย่าง ดร.ซันนานนับหลายนาที เขารอบมองใบหน้าของชายหนุ่มไม่วางตา จนคนที่โดนมองต้องเงยหน้าขึ้นมองตอบกลับก่อนจะเอ่ยถามเสียงเข้ม "มีอะไร?" เลิกคิ้วถาม เพราะมึงมองกูเหมือนมีอะไรจะพูด "ที่มึงไม่เปิดใจเพราะมึงยังไม่ลืมอดีตใช่ไหม" หมอรามิลเอ่ยถาม ก่อนจะหยิบแก้วน้ำสีใสยกขึ้นมาดื่ม พรางส่งสายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้า "กูไม่เคยจำ" เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "แล้วทำไมกับเด็กฝุ่นมึงถึง..." รามิลยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค ซันก็เอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน "กูไม่อยากให้เกิดขึ้นซ้ำรอย" ซ้ำรอยที่มันว่า คือเกิดขึ้นเหมือนอดีตที่มันมี อดีต..ซ้ำรอย เรื่องที่ดร.ซันกลัวที่สุดคือการเกิดขึ้นซ้ำสอง นั่นเป็นสิ่งที่เข้าไม่ต้องการ อดีตที่แสนเจ็บปวด เจ็บเหี้ย ๆ เจ็บแบบสุดขั้วหัวใจ จนทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่สนใจในผู้หญิงไหนอีกเลย ย้อนไปเมื่อ..สิบปีที่แล้วซันอายุยี่สิบเอ็ดปีเต็ม ชีวิตกำลังไปได้ดีทุกอย่างลงตัวการเรียน เรื่องความรักเรื่องครอบครัว ทุก ๆ อย่างมันสวยงามมาก มากจนเขาไม่คิดว่ามันจะพังลง "ไม่ไปได้มั้ยเธอ" เอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ซันดูแลเราก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เมียลับ(ดร.ซัน) EP.16 รูปหลุด
หลังจากที่แยกย้ายกันแล้วที่โกดังสินค้า เขาก็เลือกที่จะยิ่งตรงกลับเข้ามาที่คอนโดทันที ทันทีที่ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในลิฟต์ตัวเดิม กดขึ้นไปที่ชั้นเดิมของตัวเอง เขากำลังยืนนึกคิดถึงเรื่องราวของเธอในคืนแรก เพราะวันแรกที่เจอกันเธอก็เลือกที่จะอ่อยเขาแล้ว ชายหนุ่มเลยอดที่จะคิดไม่ได้ว่าเธอก็เหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ ติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ฉุดให้ร่างใหญ่หยุดความคิดไว้ที่แค่นั้น ก่อนที่จะล้วงมือเข้ามาในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูข้อความที่เด้งเข้ามา rome : (ส่งรูปภาพ) คิ้วเรียวของชายหนุ่มขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นรูปภาพที่เพื่อนส่งมา เป็นรูปที่ชายหนุ่มอุ้มผู้หญิงออกจากร้านอาหาร ซึ่งเขาจำได้ดีว่าในรูปเป็นวันเดียวกันที่ เขากับฝุ่นไปทานอาหารด้วยกัน ทว่าในรูปไม่เห็นใบหน้าของฝุ่น เห็นเพียงไปหน้าของเขาเท่านั้น แต่รูปนี้มันมาได้ยังไง แล้วโรมไปได้มายังไง sun : ได้มายังไงrome : ได้มายังไงไม่สำคัญ สำคัญตรงที่ว่ารูปมันหลุดไปทั่วแล้วsun : แล้วยังไงrome : ถ้าคนอื่นรู้ว่าคนในรูปเป็นใคร มึงคิดว่าเด็กของมึงจะเดือดร้อนมั้ยsun : ไม่ได้แคร์rome : อย่าให้กูเห็นนะว่ามึงจัดการเรื่องรูป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
บทล่าสุด
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.50 บทส่งท้าย
สามวันผ่านไปผ่านวันเกิดดร.ซันมาได้สองสามวัน ฝุ่นไปฝากครรภ์แล้ว ตอนนี้ท้องได้ประมาณสามเดือนแล้ว โชคดีมากที่คุณแม่ไม่มีอาการแพ้ใดๆ เลย แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่เธอตื่นเต้นที่สุดในชีวิต เพราะอีกแค่ไม่กี่นาทีเธอก็จะถึงบ้านแล้ว มหาลัยปิดได้สองวันแล้ว ตอนแรกดร.ซันจะพาเธอกลับบ้านแล้ว ทว่าพ่อของดร.ซันบอกให้รอก่อน เดี๋ยวจะไปด้วย เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องสำคัญ ต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย รถเจ็ดที่นั่งแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ใจกลางหมู่บ้าน รอบๆ ตัวบ้านมีต้นส้ม ต้นมะม่วง ต้นลำไย เต็มไปหมด อากาศก็ดี บรรยากาศก็ดี คิดไปคิดมาบรรยากาศแบบนี้ก็เหมาะกับการเลี้ยงลูกที่สุดเลย "ตื่นเต้นเหรอ" ดร.ซันเอ่ยถามเธอเสียงแผ่ว เพราะมือที่จับกุมกันอยู่ มันสั่นแถมยังมีเม็ดเหงื่ออีกตั้งหาก "นิดหน่อยค่ะ" หันไปคลี่ยิ้มแห้งๆ ตอบเขา"ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้างๆ" ยกมือขึ้นลูบเรือนผมเธอเป็นการปลอบใจ ให้เธอรู้สึกดีขึ้น รู้สึกประหม่าน้อยลง คนขับลงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูให้ท่านกิตติชัย ชายวัยสูงอายุลงจากรถก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยดร.ซัน ฝุ่น แล้วก็ปิดท้ายด้วยทินกรที่อยู่ด้านหลังสุด ลงเป็นคนสุดท้าย "มาหาใครคะ" เ
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.49 จัดการทุกอย่าง
สองชั่วโมงผ่านไปดร.ซันส่งฝุ่นไว้ที่เอโซน ฝากฝุ่นไว้กับเทลคู่นี้เขาสนิทกันมาก ตอนแรกฝุ่นก็จะตามออกมาด้วย ทว่าเขาไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องราวไม่ดีของเขา เลยบอกเธอว่ามาด้วยไม่ได้ เขาต้องไปจัดการธุระสำคัญ คนตัวเล็กเลยยอมฟัง ไม่ดื้อ ไม่ตามติด "กูกำลังเข้าโกดัง" เอ่ยพูดกับคนในสาย (อืม เดี๋ยวเอาเข้าไปส่งให้) แสดงว่าเธออยู่กับมันแล้ว "มึงยังแดกอยู่เหรอ?" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย โดนรุมสิบขนาดนั้น มึงยังแดกลงอีกเหรอ?(คำถามสิ้นคิดไอ้สัด!) เอ่ยด่าเสร็จกดตัดสายเลย กูก็แค่ถามมั้ย ก็คนมันสงสัย กูผิดอะไร?ไม่สามสิบนาทีดร.ซันก็ถึงโกดังสร้างใหม่ของตัวเอง โกดังสร้างเสร็จเรียบร้อย มีห้องกระจกใหญ่เอาไว้สำหรับนั่งคุยเรื่องงาน แล้วก็มีห้องนอนหนึ่งห้องสำหรับดร.ซัน เวลาที่เขาเหนื่อยไม่อยากขับรถ ก็สามารถนอนที่โกดังได้เลย แต่ดูท่าแล้วตอนนี้ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็คงต้องกลับ เพราะลูกเมียรออยู่บ้าน รถหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่หน้าโกดัง มีรถของธิเบศร์จอดอยู่ก่อนหน้านี้ด้วย ไม่รู้ว่ามาที่นี่ทำไม หรือไอ้โรมโทรไปบอกให้มา "มึงมาทำไม" เอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องกระจก"มาดูอะไรสนุกๆ" หันหน้ามองเพื่อน ก่อนท
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.48 NC
คนตัวโตกว่าเลื่อนลงต่ำ หยุดที่เนินกุหลาบสวย กลีบกุหลาบมีน้ำแฉะเต็มไปหมด ดร.ซันก้มลงไปแตะปลายลิ้นที่กลีบกุหลาบ ดูดชิมน้ำหวานจากดอกกุหลาบจนหมด ใช้ปลายลิ้นดันแทรกเข้าไปในช่องทางรัก หยอกล้อเล่นกับช่องรักจนสนุกปาก น้ำแฉะเยอะกว่าเดิม "อื้ออ~~ นะ..หนูเสียว" ปากก็เอ่ยพูดว่าเสียว ทว่ามือเล็กกลับจับกดหัวขอดร.ซันไว้ที่ตรงนั้น"อื้อ~ พี่ซัน~ อ่า~" "สะ...เสียว" จิกเล็บลงที่หัวไหล่ของเขา"ซี๊ด~~ อื้ออ~" ดร.ซันชิมน้ำหวานจากช่องรักจนพอใจแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมองเธอ สบตาเธอ ก่อนที่จะจับขาเล็กให้แยกออกจากกัน เห็นช่องรักเห็นกลีบกุหลาบชัดเจน ขยับตัวเข้ามาหาเธอนิดหน่อย ยกมือขึ้นข้างหนึ่งไปจับที่แก่นกายตัวเองรูดขึ้นรูดลง ส่วนมืออีกข้างก็แตะลงไปเม็ดเสียวบดคลึงความเสียวให้เธอ จนเธอดิ้นส่ายไปมาเล็กน้อย "อื้อ~ พอก่อน" ร่างเล็กพยายามขยับหนี แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขาจับขาเธอไว้ "ไม่แกล้งแล้ว" ดร.ซันขยับแก่นกายแท่งโตเข้ามาใกล้ๆ ช่องรักของเธอก่อนที่จะค่อยๆ ดันมันเข้าไปช้าๆ ช่องเธอมันคับแคบแน่น รัดแก่นกายเขาจนปวดหนึบ "แน่น หนูอย่าเกร็ง" เอ่ยบอกเธอ"ไม่ได้เกร็ง" สองมือขย้ำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น "ซี๊ด~ แน่นฉิบหายเล
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.47 คนชอบแกล้ง
เนื้อหาต่อจากเดิม...หยิบสร้อยออกมาจากถุง ก่อนที่จะสวมใส่ให้เธอ คนตัวเล็กทำตามที่เขาบอกอย่างดี ไม่มีการแอบลืมตาขึ้นมามองเลยสักครั้ง "ลืมตาได้" ทันทีที่เขาเอ่ย เธอก็ลืมตาขึ้น แขนเล็กยกขึ้นมาจับที่ต้นคอลูบไล้ลงมาถึงระหว่างกลางอก ก่อนที่จะก้มมองด้วยดวงตาลุกวาว"...." น้ำตาเอ่อคลอ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาสักคำ นอกจากน้ำสีใสที่ไหลอาบแก้มเป็นคำพูดแทน"อันนี้คือดีใจใช่ปะ" ดร.ซันเอ่ยถาม ทำเอาคนร้องไห้หลุดยิ้มทั้งน้ำตา "ฮ่าๆ หนูกำลังจะซึ้งแล้วเชียว" หัวเราะทั้งน้ำตา "ก็เห็นร้องไห้หนัก ใจเสียหมด" ชายหนุ่มแกล้งยกมือขึ้นมาทาบอก ฝุ่นเห็นท่าทางของเขายิ่งทำให้เธอหลุดยิ้มจนดวงตาแทบจะปิด "ฮ่าๆ" หัวเราะเบาๆ "ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ แต่สิ่งของนอกกายมันไม่จำเป็นกับหนูเลยนะ" "ไม่เป็นไร แต่พี่เต็มใจให้ครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" คลี่ยิ้มให้ดร.ซัน ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข "อยากลงไปข้างล่างมั้ยครับ" บรรยากาศข้างล่างตอนนี้คือดี แดดสีส้มอ่อนๆ ลมพัดเย็นๆ ทว่าเธอส่ายหน้าเป็นคำตอบ คนตัวเล็กอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองคนมากกว่า อยู่บนห้องก็ได้ เปิดหนังฟังเพลงอยู่ด้วยกันก็ได้ ไม่จำเป็นต้องลงไปข้างล่างเลย "ห
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.46 หึงเหรอ
เนื้อหาต่อจาดเดิม..."เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน" เอ่ยห้ามเขาเท่าไรก็ไม่ทันแล้ว เขาลงไปอยู่ระหว่างเรียวขาฝุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คนตัวเล็กเพิ่งใส่เสื้อผ้าไปเมื่อครู่เอง ตอนนี้กลับกำลังจะโดนถอดเสื้อผ้าซะงั้น "สวยมาก" ทันทีที่ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ดร.ซันก็เอ่ยชม เรือนร่างเล็กนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน ดร.ซันจับเรียวขาเธอแยกออกจากกันให้เป็นตัวเอ็ม ชายหนุ่มโน้มตัวลงหาเนินกุหลาบสีสวย กำลังจะแตะปลายลิ้นร้อนลงที่เนินกุหลาบ ทว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน หน้าจอมือถือของดร.ซันโชว์เบอร์ปลายสายที่สำคัญ เขาต้องรับ ถ้าไม่รับได้มีปัญหาแน่ๆ "ครับ" เอ่ยทันทีที่รับสาย (อยู่ไหน) คนที่โทรเข้ามาขัดจังหวะคืออามอส"พัทยาครับ" (ดูไลน์ด้วย) อามอสเอ่ยแค่นั้น ก่อนที่จะวางสายไป เรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน จนคนตัวเล็กต้องเอ่ยถาม "มีอะไรหรือเปล่าคะ" ยันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ"เปล่า หนูอยู่นี่แป๊บหนึ่งนะ" หันไปเอ่ยกับเธอ ก่อนที่จะเดินถือโทรศัพท์มือถือเข้าห้องน้ำไป เพียงครู่เดียว อามอสก็ส่งไลน์เข้ามาหาดร.ซัน Moss : (ส่งรูปภาพ) sun : เหี้ย!sun : เอาดีๆ sun : ไปเอามาจากไหน Moss : มันหลุดเต็มเน็ตไปทั่ว แต่กูจัดการแล้ว ป
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.45 สวยไม่เปลี่ยนเลย
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ที่ชายหาดอย่างสบายใจ เพียงครู่เดียวเธอก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะลมเย็นๆ ที่เริ่มพัดเข้ากระทบกับเรือนร่างของเธอ ตอนนี้ก็บ่ายมากแล้ว ทั้งคู่นั่งกันอยู่ที่ชายหาดจนถึงตอนบ่าย "อยากอาบน้ำแล้วค่ะ" ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ก็หันไปอ้อนดร.ซันเลยทันที "ตื่นมาก็อ้อนเลยนะครับ" "เหนียวตัวมากๆ ค่ะ" ยกมือขึ้นสองข้างลูบแขนตัวเองเบาๆ "ลุกครับ" ยันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะหันไปยื่นมือให้เธอจับ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองเขา มือเรียวเล็กเอื้อมมาจับมือดร.ซันก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้น ช่วยกันเก็บของที่เอามากินไปทิ้งถังขยะ ก่อนที่จะพากันเดินไปทางโรงแรมที่โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้เพียงครู่เดียวก็เดินมาถึงโรงแรมที่จองไว้ ทันทีที่ได้คีย์การ์ดจากพนักงานมา ดร.ซันก็พาเธอเดินขึ้นลิฟต์ กดไปที่ชั้น3ทันที ได้ห้องพักหมายเลข07 วิวติดทะเล ดร.ซันเลือกที่พักสำหรับเธอ เพื่อเธอโดยเฉพาะ "หนู" ทันทีเข้ามาอยู่ในห้องแล้วทั้งคู่ ประตูถูกปิดลง ดร.ซันเอ่ยเรียกคนตัวเล็กทันที "คะ?" ร่างเล็กหันกลับมามองที่ดร.ซัน"คิดถึงนะครับ" เดินเข้ามากอดร่างเล็ก ซุกใบหน้าเข้าหาต้นคอขาว ทำให้ร่างเล็กรู้
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.44 ยอมแพ้แล้ว
สองชั่วโมงผ่านไปตลอดทางคนตัวเล็กเอาแต่กิน กิน กิน กินจนอิ่ม พออิ่มก็หลับต่อจนรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่โดนใครอีกคนปลุกให้ตื่นนั่นแหละ "หนู หนูครับ" ดร.ซันเอ่ยเรียกเธอ สะกิดแขนเล็กเบาๆ "อือ~" ส่งเสียงครางรับในลำคอ ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามา "ถึงแล้วเหรอคะ""ครับ" รถของดร.ซันจอดอยู่ที่ลานจอดรถของตลาดแห่งหนึ่งในพัทยา ผู้คนมากมายต่างก็พากันมาเลือกซื้ออาหารทะเล หลายคนซื้อเป็นของฝากกลับบ้าน บ้างคนก็เลือกซื้อไปนั่งกินที่ชายหาด ในตลาดมีแต่ของทะเลสดๆ เพราะเรือประมงจอดเทียบท่าอยู่ท้ายตลอด "นอกจากปลาหมึกอยากได้อะไรอีกมั้ย" ชายหนุ่มหันไปเอ่ยถามกับเธอที่ยืนจ้องมองกุ้งตัวใหญ่ๆ อยู่ เห็นแล้วก็อยากกิน น้ำลายไหล "กุ้งด้วยได้มั้ยคะ" หันมาสบตากับเจ้าของคำถามเมื่อครู่ ดร.ซันคล่ยิ้มพยักหน้ารับ หันไปสั่งกุ้งอีกหนึ่งโลกับแม่ค้า "หนูอยากได้อะไรอีกมั้ย" "พอแล้วคะ หนูไม่เอาแล้ว""น้ำมะพร้าวหน่อยมั้ย อยากกินมั้ย" "อยากค่ะ ^_^" ตอบกลับเขาทันที "ฮ่าๆ แล้วเมื่อกี้บอกพอแล้ว" หัวเราะเบาๆ ส่ายหัวไปมาให้กับความหิวของคุณแม่ ก่อนที่จะหยิบเงินมาจ่ายแม่ค้า แล้วสั่งให้
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.43 อย่าหนีไปไหนอีก
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ธิเบศร์เดิมกลับโต๊ะไปแล้ว ฝุ่นก็เอาเรียกเด็กของบาร์ทันที ให้พาฟ้าขึ้นไปข้างบน หนุ่มๆ ก็มองดูอยู่ห่างๆ จะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะถ้าเข้าไปยุ่งมีหวังตายหมู่แน่ๆ"สรุปมึงมาดูกู หรือกูดูมึงกันแน่" คนตัวเล็กเอ่ยบ่นเพื่อนเสียงดัง เด็กของบาร์พากันช่วยลากฟ้าขึ้นมาส่งที่ห้อง ทันทีที่ถึงห้องฝุ่นก็จัดการเตรียมน้ำเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เพื่อน จะได้นอนหลับแบบสบายตัวหน่อย ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เช็ดให้เพื่อนเลยก็มีคนเคาะประตูเสียก่อน ยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครเคาะ"พี่ธิเบศร์" เอ่ยเรียกชื่อเขา ธิเบศร์เดินตามขึ้นมาข้างบนหลังจากที่เห็นว่าเด็กของบาร์เดินลงมาแล้ว ดันตัวร่างเล็กให้กลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะหันไปปิดประตูแล้วล็อกห้อง เดินผ่านเธอเข้ามาที่เตียงนอนที่มีฟ้านอนอยู่ "เดี๋ยวพี่ดูแลต่อเอง" หันไปเอ่ยกับฝุ่นที่ยืนอยู่"จะดีเหรอคะ พี่โรมจะ..." ฝุ่นยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค ธิเบศร์ก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นทันที"ถ้าหนูไม่พูด มันก็ไม่รู้" "พี่รักมันมั้ย" ส่งสายตาไปที่เพื่อนรักที่นอนอยู่บนเตียง หลับตาพริ้มอยู่"พี่ไม่เคยเกลียด" ธิเบศร์ตอบไม่ตรงคำถาม "แต่ก็ไม่เคยรัก" "..
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.42 เพื่อนกัน
หลังจากที่ทินกรพาแวะจอดที่ตลาด เธอก็เดินเลือกซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ ซื้อฝากทุกๆ คนที่เอโซนครบ ได้ของกินกลับมาเต็มๆ ทินกรพามาส่งที่ใต้ตึกของเอโซน ทันทีที่ลงจากรถได้ก็เห็นว่ามีหนุ่มๆ มายืนรอรับตั้งสี่คนเลย "มายืนทำอะไรกันคะ?" เธอเอ่ยถามทันทีที่ลงจากรถได้ "มารอรับหนูครับ" หมอรามิลเอ่ยตอบกลับ รถขอทินกรแล่นออกไปแล้ว "เป็นยังไงบ้าง" โรมเอ่ยถาม "สบายมากค่ะ" คลี่ยิ้มตอบ "ช่วยน้องถือของก่อน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้น เพราะในมือน้องมีแต่ของกินมากมายเต็มไปหมด "ซื้อของอะไรมาเยอะเยะ" เทลเดินเข้าไปช่วยถือก่อนที่จะชูถุงของกินขึ้นดู "คนท้องกินเยอะจัง" โรมเอ่ย"หนูซื้อมาฝากทุกคนเลยนะ" คนตัวเล็กคลี่ยิ้ม"เดี๋ยววันนี้ฟ้ามานอนด้วยนะ" โรมหันไปเอ่ย ร่างเล็กก็พยักหน้ารับก่อนที่จะพากันเดินขึ้นไปชั้นบน คนตัวเล็กเดินนำ สี่หนุ่มที่เหลือเดินตาม เพียงครู่เดียวก็ถึงชั้นบน ตอนนี้บาร์เปิดให้บริการแล้วคนเลยจะดูเยอะๆ หน่อย ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปนั่นคือลูกโป่งสีขาวมากมายเต็มบาร์ไปหมด แถมยังมีดอกไม้อีกตั้งหาก ถูกจัดตบแต่งไว้อย่างสวยงามมาก "วันนี้เอโซนสวยจัง" เธอเอ่ยเบาๆ ทว่าคนตามหลังได้ยินครบทุกคน สี่หนุ่มเลยทำได
