LOGINShare
EP.3 ตื่นมาไม่เจอ
Last Updated:
2025-01-30 23:30:26หลังจากที่คนตัวเล็กออกจากห้องไป เวลาล่วงเลยผ่านไปเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ก็ทำให้ร่างใหญ่กำยำเริ่มรู้สึกตัวขยับตัวเล็กน้อย เขาลืมตาขึ้นพยายามปรับสายตาของตัวเองให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านม่านเข้ามา สมองกำลังประมวลผลของเมื่อคืน พอเริ่มจำอะไรได้บ้างแล้วเขาก็หันมองฝั่งข้าง ๆ ตัวเอง ทว่าตอนนี้ใครอีกคนไม่อยู่แล้ว เธอได้ออกไปก่อนหน้านี้แล้ว เธอทิ้งไว้เพียงแค่บัตรประชาชนเท่านั้น
“ไม่เด็กแล้ว” ชายหนุ่มหยิบบัตรประชาชนขึ้นมาดูก่อนที่จะเอ่ยขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขา
“โตทั้งอายุ โตทั้งรูปร่าง” บ่นพึมพำออกมาก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป
เคาน์เตอร์บาร์ เอโซน
ดร.ซันเดินออกจากลิฟต์มาก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่นิ่งเฉย ทว่ากลุ่มของคนตรงหน้าหันมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่สงสัย สงสัยว่าทำไมมันถึงค้างที่บาร์ได้ เพราะปกติแล้วมันไม่ค้างกับใคร เอาเสร็จเย.สเสร็จก็กลับ
“ค้างเหรอ?” ธิเบศร์เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นว่าเพื่อนสนิทเดินออกจากลิฟต์มา ธิเบศร์ เพื่อนสนิทคนที่สอง เสือตัวที่สามของเอโซน เป็นเจ้าของโกดังเหล้าที่ใหญ่ที่สุดในไทย
“ปกติไม่ค้างนะ” รามิลเอ่ยเสริมอีกคน รามิล เพื่อนสนิทคนที่สาม เสือตัวที่สี่ของเอโซน เป็นหมอผ่าตัดที่ฝีมือดีที่สุดพ่วงด้วยตำแหน่งลูกเจ้าของโรงพยาบาล
“มีอะไรพิเศษ” โรมหันไปมองหน้าเพื่อนที่เอาแต่นั่งเงียบ โรม เพื่อนสนิทคนที่สี่ เสือตัวที่ห้าของเอโซน โรม เป็นเจ้าของโกดังสินค้า
“แล้วไหนคนที่นอนด้วย” เทลเอ่ยถาม ทุก ๆ สายตาพร้อมใจกันจับจ้องไปที่ซัน
“ตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว เจอแต่นี่” ซันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมหยิบบัตรประชาชนของหญิงสาวออกมาวางลงบนเคาน์เตอร์ ก่อนที่จะเลื่อนบัตรไปตรงหน้าของเพื่อน ๆ
“ยี่สิบเอ็ดปี” ธิเบศร์เอ่ย ยกมือขึ้นจับหางคิ้วตัวเองหรี่ตามองเพื่อนสนิท ที่มันเอาแต่นั่งจ้องมองไปที่บัตรอย่างเดียว
“เด็ก!”
“ปกติไม่ชอบเด็ก” โรมเอ่ย
“แต่หน้าที่ของมันคือต้องสอนเด็ก” รามิลเอ่ย
“แค่ชั่วคราว” ซันเอ่ยขึ้นก่อนที่จะส่งสายตาไปมองบาร์เทนเดอร์ประจำบาร์ “กาแฟแก้ว”
“ปากบอกชั่วคราว แต่ตามึงมองเขาเป็นมัน” ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงประเมื่อครู่
“ปกติไม่ชอบเด็ก” โรมเอ่ยขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเองอีกคน ส่งสายตามองไปยังเพื่อนอีกคน
“แต่ตอนนี้ชอบแล้ว” รามิลเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจโรม ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอีกคน ไม่วายที่จะหันมาตบไหล่ของซันเชิงเป็นกำลังใจ เพราะเด็กแม่งเอาใจยาก แถมเอาแต่ใจ
“นี่ กาแฟ” เทลวางแก้วกาแฟร้อนลงตรงหน้าของซัน ก่อนที่หันมากระตุกยิ้มที่มุมปากให้กับเพื่อนอีกสองตัวที่ยืนเข้าขากันอยู่อย่างรู้ใจ
“หน้าที่ของมึงคือการสอนเด็ก” เทลหันมามองหน้าคนตรงหน้า
“สอนแบบไหน บนเตียง บนโต๊ะ บนขอบอ่าง” โรมเอ่ยยิ้ม ๆ ก่อนที่จะรีบชิงเดินหนีออกไปก่อน ขืนยืนอยู่ตรงนั้นมีหวังมันสาดกาแฟใส่แน่ ๆ
“นางสาวแพรวา กลิ่นหอม จะหอมเหมือนนามสกุลไหมน่ะ” รามิลเอ่ยเสริมขึ้นอีกคน ก่อนที่จะเดินออกไป
“กูไม่ชอบเด็ก!” เขาย้ำขึ้นเสียงหนักแน่น ทว่าเพื่อนสนิทที่เหลืออยู่ตรงหน้ากับไม่เชื่อ แถมยังคลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจอีกด้วย
“รู้ แต่ที่เอาไปเมื่อคืนก็ไม่เด็กแล้วนะ ยี่สิบเอ็ดแล้ว” เทลเอ่ยยิ้ม ๆ
“ก็งั้น ๆ ไม่ได้อะไร” ปากบอกงั้น ๆ ไม่ได้อะไร แต่ก็นั่งมองรูปเธอในบัตรประชาชนตาเป็นมัน
“ถ้าคิดจะกินกระรอกน้อย ใจมึงต้องนิ่ง กระรอกเป็นสัตว์ที่ซุกซนเร็วและไว”
“กูไม่กินสัตว์เล็ก” เอ่ยตอบพร้อมยกกาแฟในแก้วขึ้นจิบอย่างใจเย็น
“แต่เมื่อคืนเพิ่งเอาไป”
“ก็แค่เอา ครั้งเดียวไม่นับ”
“อย่าให้กูเห็นเป็นครั้งที่สอง ที่สาม” เทลหันมากระตุกคิ้วให้ซัน ก่อนที่จะเดินหายออกไป ทำให้ตรงเคาน์เตอร์บาร์เหลือเพียงซันที่นั่งอยู่คนเดียว เขายังคงนั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็น ดูไม่รีบร้อนอะไร
หลายชั่วโมงผ่านไป
ชายหนุ่มได้กลับเข้ามาที่คอนโดแล้ว กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวเข้าไปมหาลัย วันนี้เป็นวันแรกที่เขาต้องเข้าไปแนะนำตัวกับนักศึกษา ร่างใหญ่กำยำที่กำลังยืนอยู่หน้าตู้กระจกจัดความเรียบร้อยของเสื้อ เพียงครู่เดียวเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น บนหน้าจอมือถือปรากฏชื่อของ ธิเบศร์
“ว่า”
(คืนนี้เจอกันที่โกดัง มีสินค้าเข้า)
“อืม”
หลังจากที่วางสายไป ซันก็เดินออกจากห้องลงมาชั้นล่างสุดของคอนโด เดินมาที่โซนจอดรถก่อนที่จะขับรถตรงไปที่มหาลัยทันที วันนี้เป็นวันปกติของผู้คนซึ่งแน่นอนว่ารถติด ติดตลอดเส้นทาง กว่าจะมาถึงมหาลัยก็ช้าไปสิบกว่านาที
มหาลัยสมาย
รถหรูแล่นเข้ามาจอดที่โซนจอดรถของมหาลัยก่อนที่จะรีบเดินลงจากรถแล้วรีบเดินขึ้นตึกเรียนไป เพียงไม่นานก็เดินมาถึงห้องที่เข้าต้องเข้าไปแนะนำตัว
“สวัสดีครับ ขออนุญาตครับ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในห้อง
“อ้าว..ซัน!” อาจารย์พัตเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหันไปเอ่ยกับนักศึกษาของตัวเอง
“ฟังกันหน่อยนะครับ นี่คืออาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่ ดร.ซัน เรียนจบปริญญาเอกที่xxx เพิ่งย้ายกลับมาไทยได้ไม่กี่วัน” อาจารย์พัตร่ายประโยคยาว ๆ ก่อนที่จะหันมาส่งยิ้มให้กับซัน เขาเอาก็หันไปมองนักศึกษาทุก ๆ ด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
ทว่าสายตาของเขาดันไปสะดุดกับร่างเล็กของใครคนหนึ่งเขา เธอคือคนเดียวกันกับร่างเล็กเมื่อคืน กระรอกน้อยของเขา เขาจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ก่อนที่จะเอ่ยทักทายทุก ๆ คน
“สวัสดีครับ” รอยยิ้มที่อ่อนหวานผุดขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม สายตาของเขายังคงจับมองมาที่เธอ คนตัวเล็กเองก็มองเขาอยู่เช่นกัน แน่นอนว่าเธอจำเขาได้เป็นอย่างดีผู้ชายที่ได้ครั้งแรกจากเขาไป และตอนนี้ก็ยังมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาอีกตั้งหาก ส่วนเขาก็จำกระรอกน้อยได้เป็นอย่างดี เมื่อคืนเป็นกระรอกที่ซุกซนอยู่บนตัวเขา ทว่าวันนี้กลับเป็นนักศึกษาที่เขาต้องมาสอน
***
กรี๊ด!!!! สอนแบบไหนกันค่ะอาจารย์ บนเตียง บนโต๊ะ บนขอบอ่าง แบบที่เพื่อนว่าหรือเปล่าคะ
Related chapters
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.4 อาจารย์ที่ปรึกษา
[ด้าน ฝุ่น]ทันทีที่ร่างเล็กเห็นว่าอาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่เป็นเขา คนตัวเล็กเองก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย รอบมองทั่วใบหน้าของชายหนุ่ม หน้าของเธอก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา“เป็นอะไร” กายหันไปเอ่ยถาม เพราะรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของเพื่อน“เปล่า”“มึงรู้จักเหรอ?” กายหันมามองจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโต มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย การกระทำของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มอยู่ตลอด เขายังคงจ้องมองมาที่เธออยู่ตลอด“ไม่!” ขึ้นเสียงตอบกลับ“จะขึ้นเสียงเพื่อ?” กายเลิกคิ้วสงสัย “ไม่เนียน มึงไม่เนียนไอ้ฝุ่น”“คุยอะไรกัน” มิ้นที่เห็นว่าสองคนคุยกันซุบซิบก็หันมามองทั้งคู่อย่างสงสัยอีกคน“ไม่มีอะไร ไอ้กายมันบ้า” ฝุ่นเอ่ยตอบ“หึ!” กายหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนที่จะเลื่อนสายตามองที่อาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่ ซึ่งเขาเองก็มองอยู่เช่นกัน“เย็นนี้เป็นเพื่อนกูหน่อย” ฟ้าหันมาสะกิดแขนของฝุ่นเบา ๆ“ไปไหน” เลิกคิ้วถาม“ธุระ”“หวังว่าคงจะไม่พิเรนทร์เหมือนรอบที่แล้วนะ” รอบที่แล้วที่ฝุ่นเอ่ยถึง คือเมื่อสามสี่วันก่อน ฟ้าได้มาชวนฝุ่นไปถ่ายรูปภาพส่งอาจารย์ หัวข้องานที่อาจารย์มอบให้คือ ถ่ายภาพที่แทนความรู้สึกของตัวเอง มันเล
Last Updated : 2025-01-30เมียลับ(ดร.ซัน) EP.5 ตึกร้าง
เวลา 20:00 นาทีรถหรูของหญิงสาวแล่นเข้ามาจอดที่ใต้ตึกร้างในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ซึ่งครั้งนี้คนขับยังคงเป็นฟ้าเหมือนเดิม และคนตัวเล็กข้างกายก็ยังคงเอ่ยคำด่าเช่นเดิม“อีกแล้วนะมึง รอบที่แล้วเป็นบ้าน รอบนี้เป็นตึก” ฝุ่นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงประชดประชัน“มันน่ากลัวแค่ข้างนอก” ฟ้าเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดสายเบลล์ที่คาดอยู่ออก เปิดประตูเดินลงจากรถ ทำให้คนตัวเล็กต้องจำใจลงจากรถตามเพื่อนไปด้วยทั้งสองสาวเดินเข้าไปในตึกที่มืดสนิท เดินผ่านบานประตูที่ผุพังเข้ามาในตัวอาคารก่อนที่จะเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนที่จะเห็นตัวลิฟต์ที่อยู่ทางด้านขวามือ เดินเข้าไปที่ลิฟต์กดไปที่ชั้นสุดท้ายของตึก ชั้นสิบเอ็ด ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ก็มีแสงสว่างจากดวงไฟ สว่างจนมองเห็นทุก ๆ อย่างที่อยู่ภายใน ตรงหน้าของหญิงสาวมีบานประตูที่ทำจากไม้สีดำเงาสวย เป็นลวดลายที่แปลกตาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนฟ้าพาฝุ่นเดินตรงเข้าไปที่ประตูก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกรับคนด้านนอกเข้าไป ภายในถูกแต่งด้วยของสวยงาม มีแสงไฟสลัว ๆ มีเสียงเพลงเบา ๆ“เออว่ะ ถือว่ารอบนี้ดีก็แล้วกัน” คนตัวเล็กหันมายิ้ม ตึกร้างที่ทั้งคู่เดินเข้ามาเป็นตึกของโรม พ
Last Updated : 2025-01-30เมียลับ(ดร.ซัน) EP.6 เพื่อนใหม่
หลังจากที่ยืนรอเพื่อนสนิทอยู่ด้านล่างได้ไม่นาน ก็มีเสียงลิฟต์ดังขึ้น คนที่เดินออกมาจากลิฟต์ก็ไม่ใช่ที่ไหนเพื่อนสนิทที่เธอยืนรอนั่นแหละ ทว่าเธอไม่ได้ลงมาแค่คนเดียว ร่างเล็กเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับธิเบศร์“ไหนเฮียบอกจะไปส่งมึง” ทันทีที่เห็นว่าเพื่อนยืนรอก็รีบเดินเข้าไปหาเพื่อนทันที“กูรอมึง” เอ่ยตอบพร้อมกับส่งสายตาไปมองคนด้านหลัง“นี่เฮียธิเบศร์” ฟ้าเบนตัวหลบ ก่อนที่จะเห็นร่างใหญ่ที่มันแนะนำ“สวัสดีค่ะ” คนตัวเล็กยกมือไหว้ชายหนุ่ม ซึ่งเขาเองก็พยักหน้ารับไหว้“ขับรถกลับดี ๆ ถึงแล้วบอกด้วย” ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินออกไป ทำให้ตรงนี้เหลือแค่สองสาวที่ยังคงยืนอยู่“มีอะไรมากกว่าที่เป็นเฮียใช่ไหม” ฝุ่นเอ่ยถามทันทีที่ธิเบศร์เดินหายออกไป“…”“ช่างเถอะ กลับเถอะง่วงแล้ว” ฝุ่นเอ่ยตอบก่อนที่จะจับแขนเพื่อนข้างหนึ่ง ออกแรงดึงให้เดินตามเขาลงมาที่ชั้นล่างเดินลงมาข้างล่างก็เห็นว่าจะมีรถจอดอยู่ใต้ตึกสามคัน หนึ่งคันของซัน หนึ่งคันของธิเบศร์ ส่วนอีกคันเป็นของหญิงสาว รถของซันกับธิเบศร์ติดเครื่องยนต์ไว้ ทว่ารถของทั้งสองติดฟิล์มดำเงาจึงทำให้มองไม่เห็นคนด้านใน“หึ!” ฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนที่จะมองไปที่รถของซั
Last Updated : 2025-01-30เมียลับ(ดร.ซัน) EP.7 เปิดซองน้ำตาล
สองชั่วโมงผ่านไป…คอนโดเอ็นเอ เป็นคอนโดหรูใจกลางเมือง เป็นที่พักอาศัยสำหรับคนตัวเล็ก เธอเลือกซื้อที่นี่ด้วยเงินของตัวเอง เป็นเงินเก็บเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยได้จากพ่อแม่ ภายในห้องมีสิ่งของอำนวยความสะดวกครบทุกอย่าง ฝุ่นเป็นผู้หญิงที่ไม่ติดของแพง กินอะไรก็ได้ง่าย ๆ เสื้อผ้าอะไรก็ได้ใส่ได้หมด เธอเป็นคนลุย ๆครืด~~~ ครืด~~~หลังจากที่ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์มือถือของเธอส่งเสียงดังขึ้น คนตัวเล็กล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายใบเล็ก ก่อนที่จะหยิบมือถือออกมา ทันทีที่เห็นว่าปลายสายเป็นใครคนตัวเล็กก็คลี่ยิ้มออกมาทันที“สวัสดีค่ะ คนสวยรับสายค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับปิดประตูลง(วางตอนนี้ทันไหมครับ) เป็นเสียงของชายวัยกลางคน อายุประมาณสี่สิบต้น ๆ“ไม่ทันแล้วค่ะ เพราะความคิดถึงเริ่มทำงานแล้ว” คุยไปด้วย เดินเก็บของไปด้วย(ทำอะไรอยู่)“คิดถึงคนถามอยู่ค่ะ”(ปากหวานไม่เปลี่ยนจริง ๆ ไอ้เด็กคนนี้)“ฮ่า ๆ แล้วแม่ละคะ”(แม่ออกไปตลาดกับพี่มีน)“แล้วพ่อทำอะไรอยู่คะ”(กำลังจะไปอาบน้ำ คิดถึงเลยโทรหา)“ฮ่า ๆ งั้นพ่อไปอาบก่อน เดี๋ยวหนูก็จะไปเหมือนกันค่ะ”(โอเค แล้วเดี๋ยวไว้พ่อโทร
Last Updated : 2025-01-30เมียลับ(ดร.ซัน) EP.8 แค่เพื่อนทานข้าว
เช้าวันใหม่...เช้าวันใหม่เข้ามาเยือน คนตัวเล็กก็ยังคงนอนหลับพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่ม วันนี้เธอมีเรียนช่วงบ่ายเลยไม่จำเป็นที่จะต้องตื่นเช้ามากก็ได้ ร่างเล็กเลือกที่จะนอนหลับโดยที่ไม่สนใจเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่บนหัวเตียงเลยครืด~~~ ครืด~~~สายแรกตัดไป สายที่สองก็โทรเข้ามาใหม่ ทว่าเจ้าของโทรศัพท์ก็ยังเลือกที่จะไม่สนใจนอนหลับต่ออย่างสบายใจสองชั่วโมงผ่านไป...ร่างเล็กที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ลืมตาตื่นขึ้นพยายามปรับสายตาให้รับกับแสงแดดที่สาดส่องผ่านม่านเข้ามาภายในห้อง อุณหภูมิในห้องมีความเย็นมากกว่าข้างนอก คนตัวเล็กยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่จะออกแรงบิดซ้ายบิดขวาเพื่อสลัดความง่วงออกไป เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายเวลาผ่านไปราว ๆ ยี่สิบนาทีร่างเล็กก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เรือนร่างของเธอเต็มไปด้วยเม็ดน้ำสีใสหลายหยดที่เกาะอยู่บนตัว เดินผ่านโต๊ะเครื่องแป้งตรงเข้าไปที่ห้องแต่งตัว ก่อนที่จะเช็ดตัวแล้วเลือกหยิบชุดนักศึกษาขึ้นมาใส่ วันนี้หญิงสาวเลือกใส่กระโปรงทรงเอ ที่มีความยาวแค่ไม่กี่นิ้ว ก่อนที่จะเลือกหยิบเสื้อสีขาวตัวเล็กขึ้นมาใส่ ทันทีที่คนตัวเล็กแต่
Last Updated : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.9 ไม่ได้มาดี
เนื้อหาต่อจากเดิม..."จริง ๆ พี่ชายเราเอง" "ฮ่า ๆ ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น" น้ำหวานหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ฝุ่น ยกมือขึ้นข้างหนึ่งจับที่หัวไหล่ของฝุ่นก่อนที่จะออกแรงบีบเบา ๆ ฝุ่นรับรู้ถึงแรงบีบนั่นได้ทันที "ถ้าเธอบอกว่าพี่ชายก็คือพี่ชาย" น้ำหวานเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่มือก็ยังคงบีบอยู่ที่หัวไหล่ของคนตัวเล็ก"^-^" คนตัวเล็กหันไปยิ้มให้ "แล้วคนอื่นไปไหนหมดแล้ว เราเห็นแค่ฝุ่นคนเดียวเอง" น้ำหวานเอ่ยถามถึงเพื่อนคนอื่น ๆ"อ๋อ สงสัยมันไปรอกันที่ห้างแล้ว น้ำหวานไปด้วยกันมั้ย" ฝุ่นเอ่ยขึ้น "ไปด้วย เราหิวข้าวพอดี" "โอเคงั้นไปแท็กซี่นะ" น้ำหวานพยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปที่หน้ามหาลัย ยืนรอรถเพียงครู่เดียว รถแท็กซี่ก็เข้ามาจอดเทียบตรงที่ทั้งคู่ยืนอยู่ ฝุ่นเลือกให้น้ำหวานขึ้นไปก่อน แล้วคนตัวเล็กก็ขึ้นไปนั่งที่หลัง "ไปห้างxxxค่ะลุง" ฝุ่นเอ่ยบอกลุงคนขับ ก่อนที่จะเอนตัวพิงกับเบาะรถด้านหลัง หลับตาลงช้า ๆ เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้ากับแดดในวันนี้ หลายนาทีผ่านไป...รถแท็กซี่เขียวเหลืองแล่นเข้ามาจอดที่หน้าห้างดัง ก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะจ่ายเงินให้กับคนขับแล้วเดินลงจาก
Last Updated : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.10 อาหารจานโปรด
[ด้าน ดร.ซัน]"เป็นอะไร" โรมเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นสีหน้าของเพื่อน "เปล่า" ดร.ซันเอ่ยตอบสั้น ๆ "ตอแหลมาก หน้าตามึงบอกอารมณ์ขนาดนั้น" รามิลเดินถือแก้วกาแฟเข้ามาภายในห้องก่อนที่วางลงที่โต๊ะทำงานของซัน "แสดงว่าคนที่รับโทรศัพท์มึงเมื่อกี้ไม่ใช่กระรอกน้อยเหรอ" เทลเลิกคิ้วถาม เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ได้ยินการสนทนาของมันเมื่อครู่ เห็นตั้งแต่มันยกโทรศัพท์แนบหู จนมันเอ่ยถามขึ้นว่าใครนั่นแหละ "..." ถ้ามันไม่ตอบก็แสดงว่าใช่ พวกมึงคิดถูกแล้ว"เงียบแบบนี้กูว่าใช่" "หึ!" ธิเบศร์หัวเราะอยู่ในลำคอ "แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะครับ" โรมเอ่ยทำหน้าตากวน ๆ"อาหารจานโปรด" ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก "พวกมึงก็อย่าไปแซวมันมาก เดี๋ยวถึงตาพวกมึงแล้วจะพูดไม่ออก" เทลเอ่ยขึ้น "ไม่มีวันนั้นครับ" โรมเอ่ย"ไม่มีเวลาหาเมียหรอก" รามิลเอ่ยขึ้นอีกคน "กูไม่มีวันหลงรักเหยื่อที่กิน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง "จะไปไหน" โรมเงยหน้าขึ้นไปมอง "หาของกิน" "มึงก็มีอาหารจานโปรดเหมือนกันกับกู" ดร.ซันหันมาเอ่ย ก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาที่มุมปากอย่างกับคนที่รู้ความลับอะไรของธิเบศร์มา
Last Updated : 2025-02-02เมียลับ(ดร.ซัน) EP.11 บนรถก็ได้นะ ไม่ติด
ร้านอาหารหรูใจกลางเมืองรถหรูของ ดร.ซันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าร้านแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง ร้านอาหารมีบรรยากาศที่ลมเย็น มีวิวของแม่น้ำให้เห็น ทันทีที่รถยนต์จอดสนิท ดร.ซันเอื้อมมือหนาไปปลดที่คาดเบลล์ให้กับหญิงสาว ก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดให้ตัวเองด้วยเช่นกัน การกระทำเมื่อครู่ของเขาทำให้คนตัวเล็กนั่งเกร็งตัวไปหมด มันเร็วจนเขาเองก็ไม่ทันตั้งตัว แล้วก็ยังไม่เคยมีใครทำอะไรให้เข้าแบบนี้เลย "จะนั่งอยู่บนรถใช่ไหม" เขาหันมาเอ่ยถามเธอ ที่เอาแต่นั่งนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดประตูแล้วลงจากรถไป ทำให้คนตัวเล็กรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถเดินตามหลังของเขาเข้าไปในร้านอาหาร "สวัสดีค่ะคุณซัน โต๊ะที่จองได้เป็นโซนวิวแม่น้ำนะคะ" พนักงานหญิงเอ่ยทักทายชายหนุ่มทันที ก่อนที่จะเดินนำทั้งคู่ไปยังโต๊ะอาหารที่ชายหนุ่มได้จองเอาไว้ก่อนหน้านี้ "โต๊ะนี่ค่ะ พอได้ไหมคะ" พนักงานหันมาเอ่ยถาม ดร.ซันพยักหน้ารับนิ่ง ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนคนตัวเล็กเองก็เดินมานั่งอีกฝั่งของโต๊ะด้วยเช่นกัน "เมนูอาหารค่ะ" ยื่นเมนูอาหารให้กับทั้งคู่ "ผมเอาเหมือนเดิมครับ" เอ่ยจบก็ยื่นเมนูอาหารคืนให้กับพนักงาน"แล้วคุณผู้หญิงรับอะไรดีคะ"
Last Updated : 2025-02-02
Latest chapter
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.50 บทส่งท้าย
สามวันผ่านไปผ่านวันเกิดดร.ซันมาได้สองสามวัน ฝุ่นไปฝากครรภ์แล้ว ตอนนี้ท้องได้ประมาณสามเดือนแล้ว โชคดีมากที่คุณแม่ไม่มีอาการแพ้ใดๆ เลย แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่เธอตื่นเต้นที่สุดในชีวิต เพราะอีกแค่ไม่กี่นาทีเธอก็จะถึงบ้านแล้ว มหาลัยปิดได้สองวันแล้ว ตอนแรกดร.ซันจะพาเธอกลับบ้านแล้ว ทว่าพ่อของดร.ซันบอกให้รอก่อน เดี๋ยวจะไปด้วย เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องสำคัญ ต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย รถเจ็ดที่นั่งแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ใจกลางหมู่บ้าน รอบๆ ตัวบ้านมีต้นส้ม ต้นมะม่วง ต้นลำไย เต็มไปหมด อากาศก็ดี บรรยากาศก็ดี คิดไปคิดมาบรรยากาศแบบนี้ก็เหมาะกับการเลี้ยงลูกที่สุดเลย "ตื่นเต้นเหรอ" ดร.ซันเอ่ยถามเธอเสียงแผ่ว เพราะมือที่จับกุมกันอยู่ มันสั่นแถมยังมีเม็ดเหงื่ออีกตั้งหาก "นิดหน่อยค่ะ" หันไปคลี่ยิ้มแห้งๆ ตอบเขา"ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้างๆ" ยกมือขึ้นลูบเรือนผมเธอเป็นการปลอบใจ ให้เธอรู้สึกดีขึ้น รู้สึกประหม่าน้อยลง คนขับลงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูให้ท่านกิตติชัย ชายวัยสูงอายุลงจากรถก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยดร.ซัน ฝุ่น แล้วก็ปิดท้ายด้วยทินกรที่อยู่ด้านหลังสุด ลงเป็นคนสุดท้าย "มาหาใครคะ" เ
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.49 จัดการทุกอย่าง
สองชั่วโมงผ่านไปดร.ซันส่งฝุ่นไว้ที่เอโซน ฝากฝุ่นไว้กับเทลคู่นี้เขาสนิทกันมาก ตอนแรกฝุ่นก็จะตามออกมาด้วย ทว่าเขาไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องราวไม่ดีของเขา เลยบอกเธอว่ามาด้วยไม่ได้ เขาต้องไปจัดการธุระสำคัญ คนตัวเล็กเลยยอมฟัง ไม่ดื้อ ไม่ตามติด "กูกำลังเข้าโกดัง" เอ่ยพูดกับคนในสาย (อืม เดี๋ยวเอาเข้าไปส่งให้) แสดงว่าเธออยู่กับมันแล้ว "มึงยังแดกอยู่เหรอ?" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย โดนรุมสิบขนาดนั้น มึงยังแดกลงอีกเหรอ?(คำถามสิ้นคิดไอ้สัด!) เอ่ยด่าเสร็จกดตัดสายเลย กูก็แค่ถามมั้ย ก็คนมันสงสัย กูผิดอะไร?ไม่สามสิบนาทีดร.ซันก็ถึงโกดังสร้างใหม่ของตัวเอง โกดังสร้างเสร็จเรียบร้อย มีห้องกระจกใหญ่เอาไว้สำหรับนั่งคุยเรื่องงาน แล้วก็มีห้องนอนหนึ่งห้องสำหรับดร.ซัน เวลาที่เขาเหนื่อยไม่อยากขับรถ ก็สามารถนอนที่โกดังได้เลย แต่ดูท่าแล้วตอนนี้ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็คงต้องกลับ เพราะลูกเมียรออยู่บ้าน รถหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่หน้าโกดัง มีรถของธิเบศร์จอดอยู่ก่อนหน้านี้ด้วย ไม่รู้ว่ามาที่นี่ทำไม หรือไอ้โรมโทรไปบอกให้มา "มึงมาทำไม" เอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องกระจก"มาดูอะไรสนุกๆ" หันหน้ามองเพื่อน ก่อนท
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.48 NC
คนตัวโตกว่าเลื่อนลงต่ำ หยุดที่เนินกุหลาบสวย กลีบกุหลาบมีน้ำแฉะเต็มไปหมด ดร.ซันก้มลงไปแตะปลายลิ้นที่กลีบกุหลาบ ดูดชิมน้ำหวานจากดอกกุหลาบจนหมด ใช้ปลายลิ้นดันแทรกเข้าไปในช่องทางรัก หยอกล้อเล่นกับช่องรักจนสนุกปาก น้ำแฉะเยอะกว่าเดิม "อื้ออ~~ นะ..หนูเสียว" ปากก็เอ่ยพูดว่าเสียว ทว่ามือเล็กกลับจับกดหัวขอดร.ซันไว้ที่ตรงนั้น"อื้อ~ พี่ซัน~ อ่า~" "สะ...เสียว" จิกเล็บลงที่หัวไหล่ของเขา"ซี๊ด~~ อื้ออ~" ดร.ซันชิมน้ำหวานจากช่องรักจนพอใจแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมองเธอ สบตาเธอ ก่อนที่จะจับขาเล็กให้แยกออกจากกัน เห็นช่องรักเห็นกลีบกุหลาบชัดเจน ขยับตัวเข้ามาหาเธอนิดหน่อย ยกมือขึ้นข้างหนึ่งไปจับที่แก่นกายตัวเองรูดขึ้นรูดลง ส่วนมืออีกข้างก็แตะลงไปเม็ดเสียวบดคลึงความเสียวให้เธอ จนเธอดิ้นส่ายไปมาเล็กน้อย "อื้อ~ พอก่อน" ร่างเล็กพยายามขยับหนี แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขาจับขาเธอไว้ "ไม่แกล้งแล้ว" ดร.ซันขยับแก่นกายแท่งโตเข้ามาใกล้ๆ ช่องรักของเธอก่อนที่จะค่อยๆ ดันมันเข้าไปช้าๆ ช่องเธอมันคับแคบแน่น รัดแก่นกายเขาจนปวดหนึบ "แน่น หนูอย่าเกร็ง" เอ่ยบอกเธอ"ไม่ได้เกร็ง" สองมือขย้ำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น "ซี๊ด~ แน่นฉิบหายเล
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.47 คนชอบแกล้ง
เนื้อหาต่อจากเดิม...หยิบสร้อยออกมาจากถุง ก่อนที่จะสวมใส่ให้เธอ คนตัวเล็กทำตามที่เขาบอกอย่างดี ไม่มีการแอบลืมตาขึ้นมามองเลยสักครั้ง "ลืมตาได้" ทันทีที่เขาเอ่ย เธอก็ลืมตาขึ้น แขนเล็กยกขึ้นมาจับที่ต้นคอลูบไล้ลงมาถึงระหว่างกลางอก ก่อนที่จะก้มมองด้วยดวงตาลุกวาว"...." น้ำตาเอ่อคลอ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาสักคำ นอกจากน้ำสีใสที่ไหลอาบแก้มเป็นคำพูดแทน"อันนี้คือดีใจใช่ปะ" ดร.ซันเอ่ยถาม ทำเอาคนร้องไห้หลุดยิ้มทั้งน้ำตา "ฮ่าๆ หนูกำลังจะซึ้งแล้วเชียว" หัวเราะทั้งน้ำตา "ก็เห็นร้องไห้หนัก ใจเสียหมด" ชายหนุ่มแกล้งยกมือขึ้นมาทาบอก ฝุ่นเห็นท่าทางของเขายิ่งทำให้เธอหลุดยิ้มจนดวงตาแทบจะปิด "ฮ่าๆ" หัวเราะเบาๆ "ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ แต่สิ่งของนอกกายมันไม่จำเป็นกับหนูเลยนะ" "ไม่เป็นไร แต่พี่เต็มใจให้ครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" คลี่ยิ้มให้ดร.ซัน ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข "อยากลงไปข้างล่างมั้ยครับ" บรรยากาศข้างล่างตอนนี้คือดี แดดสีส้มอ่อนๆ ลมพัดเย็นๆ ทว่าเธอส่ายหน้าเป็นคำตอบ คนตัวเล็กอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองคนมากกว่า อยู่บนห้องก็ได้ เปิดหนังฟังเพลงอยู่ด้วยกันก็ได้ ไม่จำเป็นต้องลงไปข้างล่างเลย "ห
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.46 หึงเหรอ
เนื้อหาต่อจาดเดิม..."เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน" เอ่ยห้ามเขาเท่าไรก็ไม่ทันแล้ว เขาลงไปอยู่ระหว่างเรียวขาฝุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คนตัวเล็กเพิ่งใส่เสื้อผ้าไปเมื่อครู่เอง ตอนนี้กลับกำลังจะโดนถอดเสื้อผ้าซะงั้น "สวยมาก" ทันทีที่ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ดร.ซันก็เอ่ยชม เรือนร่างเล็กนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน ดร.ซันจับเรียวขาเธอแยกออกจากกันให้เป็นตัวเอ็ม ชายหนุ่มโน้มตัวลงหาเนินกุหลาบสีสวย กำลังจะแตะปลายลิ้นร้อนลงที่เนินกุหลาบ ทว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน หน้าจอมือถือของดร.ซันโชว์เบอร์ปลายสายที่สำคัญ เขาต้องรับ ถ้าไม่รับได้มีปัญหาแน่ๆ "ครับ" เอ่ยทันทีที่รับสาย (อยู่ไหน) คนที่โทรเข้ามาขัดจังหวะคืออามอส"พัทยาครับ" (ดูไลน์ด้วย) อามอสเอ่ยแค่นั้น ก่อนที่จะวางสายไป เรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน จนคนตัวเล็กต้องเอ่ยถาม "มีอะไรหรือเปล่าคะ" ยันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ"เปล่า หนูอยู่นี่แป๊บหนึ่งนะ" หันไปเอ่ยกับเธอ ก่อนที่จะเดินถือโทรศัพท์มือถือเข้าห้องน้ำไป เพียงครู่เดียว อามอสก็ส่งไลน์เข้ามาหาดร.ซัน Moss : (ส่งรูปภาพ) sun : เหี้ย!sun : เอาดีๆ sun : ไปเอามาจากไหน Moss : มันหลุดเต็มเน็ตไปทั่ว แต่กูจัดการแล้ว ป
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.45 สวยไม่เปลี่ยนเลย
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ที่ชายหาดอย่างสบายใจ เพียงครู่เดียวเธอก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะลมเย็นๆ ที่เริ่มพัดเข้ากระทบกับเรือนร่างของเธอ ตอนนี้ก็บ่ายมากแล้ว ทั้งคู่นั่งกันอยู่ที่ชายหาดจนถึงตอนบ่าย "อยากอาบน้ำแล้วค่ะ" ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ก็หันไปอ้อนดร.ซันเลยทันที "ตื่นมาก็อ้อนเลยนะครับ" "เหนียวตัวมากๆ ค่ะ" ยกมือขึ้นสองข้างลูบแขนตัวเองเบาๆ "ลุกครับ" ยันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะหันไปยื่นมือให้เธอจับ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองเขา มือเรียวเล็กเอื้อมมาจับมือดร.ซันก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้น ช่วยกันเก็บของที่เอามากินไปทิ้งถังขยะ ก่อนที่จะพากันเดินไปทางโรงแรมที่โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้เพียงครู่เดียวก็เดินมาถึงโรงแรมที่จองไว้ ทันทีที่ได้คีย์การ์ดจากพนักงานมา ดร.ซันก็พาเธอเดินขึ้นลิฟต์ กดไปที่ชั้น3ทันที ได้ห้องพักหมายเลข07 วิวติดทะเล ดร.ซันเลือกที่พักสำหรับเธอ เพื่อเธอโดยเฉพาะ "หนู" ทันทีเข้ามาอยู่ในห้องแล้วทั้งคู่ ประตูถูกปิดลง ดร.ซันเอ่ยเรียกคนตัวเล็กทันที "คะ?" ร่างเล็กหันกลับมามองที่ดร.ซัน"คิดถึงนะครับ" เดินเข้ามากอดร่างเล็ก ซุกใบหน้าเข้าหาต้นคอขาว ทำให้ร่างเล็กรู้
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.44 ยอมแพ้แล้ว
สองชั่วโมงผ่านไปตลอดทางคนตัวเล็กเอาแต่กิน กิน กิน กินจนอิ่ม พออิ่มก็หลับต่อจนรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่โดนใครอีกคนปลุกให้ตื่นนั่นแหละ "หนู หนูครับ" ดร.ซันเอ่ยเรียกเธอ สะกิดแขนเล็กเบาๆ "อือ~" ส่งเสียงครางรับในลำคอ ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามา "ถึงแล้วเหรอคะ""ครับ" รถของดร.ซันจอดอยู่ที่ลานจอดรถของตลาดแห่งหนึ่งในพัทยา ผู้คนมากมายต่างก็พากันมาเลือกซื้ออาหารทะเล หลายคนซื้อเป็นของฝากกลับบ้าน บ้างคนก็เลือกซื้อไปนั่งกินที่ชายหาด ในตลาดมีแต่ของทะเลสดๆ เพราะเรือประมงจอดเทียบท่าอยู่ท้ายตลอด "นอกจากปลาหมึกอยากได้อะไรอีกมั้ย" ชายหนุ่มหันไปเอ่ยถามกับเธอที่ยืนจ้องมองกุ้งตัวใหญ่ๆ อยู่ เห็นแล้วก็อยากกิน น้ำลายไหล "กุ้งด้วยได้มั้ยคะ" หันมาสบตากับเจ้าของคำถามเมื่อครู่ ดร.ซันคล่ยิ้มพยักหน้ารับ หันไปสั่งกุ้งอีกหนึ่งโลกับแม่ค้า "หนูอยากได้อะไรอีกมั้ย" "พอแล้วคะ หนูไม่เอาแล้ว""น้ำมะพร้าวหน่อยมั้ย อยากกินมั้ย" "อยากค่ะ ^_^" ตอบกลับเขาทันที "ฮ่าๆ แล้วเมื่อกี้บอกพอแล้ว" หัวเราะเบาๆ ส่ายหัวไปมาให้กับความหิวของคุณแม่ ก่อนที่จะหยิบเงินมาจ่ายแม่ค้า แล้วสั่งให้
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.43 อย่าหนีไปไหนอีก
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ธิเบศร์เดิมกลับโต๊ะไปแล้ว ฝุ่นก็เอาเรียกเด็กของบาร์ทันที ให้พาฟ้าขึ้นไปข้างบน หนุ่มๆ ก็มองดูอยู่ห่างๆ จะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะถ้าเข้าไปยุ่งมีหวังตายหมู่แน่ๆ"สรุปมึงมาดูกู หรือกูดูมึงกันแน่" คนตัวเล็กเอ่ยบ่นเพื่อนเสียงดัง เด็กของบาร์พากันช่วยลากฟ้าขึ้นมาส่งที่ห้อง ทันทีที่ถึงห้องฝุ่นก็จัดการเตรียมน้ำเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เพื่อน จะได้นอนหลับแบบสบายตัวหน่อย ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เช็ดให้เพื่อนเลยก็มีคนเคาะประตูเสียก่อน ยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครเคาะ"พี่ธิเบศร์" เอ่ยเรียกชื่อเขา ธิเบศร์เดินตามขึ้นมาข้างบนหลังจากที่เห็นว่าเด็กของบาร์เดินลงมาแล้ว ดันตัวร่างเล็กให้กลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะหันไปปิดประตูแล้วล็อกห้อง เดินผ่านเธอเข้ามาที่เตียงนอนที่มีฟ้านอนอยู่ "เดี๋ยวพี่ดูแลต่อเอง" หันไปเอ่ยกับฝุ่นที่ยืนอยู่"จะดีเหรอคะ พี่โรมจะ..." ฝุ่นยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค ธิเบศร์ก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นทันที"ถ้าหนูไม่พูด มันก็ไม่รู้" "พี่รักมันมั้ย" ส่งสายตาไปที่เพื่อนรักที่นอนอยู่บนเตียง หลับตาพริ้มอยู่"พี่ไม่เคยเกลียด" ธิเบศร์ตอบไม่ตรงคำถาม "แต่ก็ไม่เคยรัก" "..
เมียลับ(ดร.ซัน) EP.42 เพื่อนกัน
หลังจากที่ทินกรพาแวะจอดที่ตลาด เธอก็เดินเลือกซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ ซื้อฝากทุกๆ คนที่เอโซนครบ ได้ของกินกลับมาเต็มๆ ทินกรพามาส่งที่ใต้ตึกของเอโซน ทันทีที่ลงจากรถได้ก็เห็นว่ามีหนุ่มๆ มายืนรอรับตั้งสี่คนเลย "มายืนทำอะไรกันคะ?" เธอเอ่ยถามทันทีที่ลงจากรถได้ "มารอรับหนูครับ" หมอรามิลเอ่ยตอบกลับ รถขอทินกรแล่นออกไปแล้ว "เป็นยังไงบ้าง" โรมเอ่ยถาม "สบายมากค่ะ" คลี่ยิ้มตอบ "ช่วยน้องถือของก่อน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้น เพราะในมือน้องมีแต่ของกินมากมายเต็มไปหมด "ซื้อของอะไรมาเยอะเยะ" เทลเดินเข้าไปช่วยถือก่อนที่จะชูถุงของกินขึ้นดู "คนท้องกินเยอะจัง" โรมเอ่ย"หนูซื้อมาฝากทุกคนเลยนะ" คนตัวเล็กคลี่ยิ้ม"เดี๋ยววันนี้ฟ้ามานอนด้วยนะ" โรมหันไปเอ่ย ร่างเล็กก็พยักหน้ารับก่อนที่จะพากันเดินขึ้นไปชั้นบน คนตัวเล็กเดินนำ สี่หนุ่มที่เหลือเดินตาม เพียงครู่เดียวก็ถึงชั้นบน ตอนนี้บาร์เปิดให้บริการแล้วคนเลยจะดูเยอะๆ หน่อย ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปนั่นคือลูกโป่งสีขาวมากมายเต็มบาร์ไปหมด แถมยังมีดอกไม้อีกตั้งหาก ถูกจัดตบแต่งไว้อย่างสวยงามมาก "วันนี้เอโซนสวยจัง" เธอเอ่ยเบาๆ ทว่าคนตามหลังได้ยินครบทุกคน สี่หนุ่มเลยทำได
