เช้าวันต่อมา
วันนี้ผมให้ไอ้วอร์มขับรถมาส่งที่บ้านพักของเคสแต่เช้า ผมคิดถึงเธอมาก อยากอยู่ดูแลเธออยากคุย อยากกอด อยากหอม เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันเลยตลอดเกือบสามสัปดาห์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมจัดการแวะซื้อผัก ผลไม้และของมีประโยชน์ทั้งหลายเพื่อที่จะเอาไปให้ลูกกับเมียได้ทาน วันนี้บรรยากาศอึมครึมคล้ายๆเหมือนฝนจะตก ผมจึงรีบจัดการซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาแม่ของลูก
ในตอนที่ผมมาถึงก็เจอเข้ากับคุณเมนี่เธอกำลังจะออกไปทำงานข้างนอกพอดี ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เพื่อจัดการเตรียมอาหารเช้าให้กับเคสได้ทาน และก็จะขออนุญาตอยู่พักที่นี่กับเคสจนกว่าเราทั้งคู่จะคืนดีกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณเมนี่จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะผมก็ทำกับเพื่อนของเธอไว้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะสู้ สู้เพื่อลูกเพื่อเมียของผม
" คุณเซอร์เวย์ "
" สวัสดีครับ คุณเมนี่ผมขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ "
" อะ เอ่อ "
" ผมรู้ครับว่าที่ผ่านมาผมทำผิดต่
หลังจากที่ชายหนุ่มโดนหญิงสาวไล่ออกมา เขาจึงต้องหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านพักและดูเหมือนว่าฟ้าก็ช่างเป็นใจดีซะเหลือเกินเพราะตอนนี้ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเปียกซกไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรไปจากหมาตัวนึงหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเพราะเธอคิดว่าไม่ได้ใช้ให้เขามาตั้งแต่แรก คิดดูเถอะขนาดฟ้าฝนยังเป็นใจ ท่านยังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างเขาเลย นับประสาอะไรกับที่เธอทำแค่นี้มันยังน้อยไป" เคสเปิดประตูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว ""......"" เธอไม่สงสารฉันหรอ ฉันเปียกฝนขนาดนี้อาจจะไม่สบายได้เลยนะ "" นั่นมันก็เรื่องของคุณ เปียกฝนจนหนาวตาย ไปได้เลยยิ่งดี "หญิงสาวพูดจบก็ได้ทำการสาวเท้าขึ้นไปบนห้องทันทีเพราะตอนนี้เธอได้รับประทานอาหารเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่อาหารที่เธอรับประทานนั้นไม่ใช่ของชายหนุ่มที่ซื้อมา เธอเข้าครัวที่จะทำอาหารของเธอกินเอง โดยไม่ได้แตะต้องอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย ส่วนชายหนุ่มนั้นเธอก็ไม่ไ
3 วันผ่านไปโรงพยาบาลตอนนี้ผมกำลังเตรียมตัวที่จะกลับรีสอร์ท เพราะอาการดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่ผมพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นระยะเวลา 3 วัน และตลอด 3 วันมานี้เคสไม่เคยมาหาผมเลย ก็อย่างที่บอกเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรผม ต่อให้ผมตายเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี" ไหวไหมมึง "" เออกูดีขึ้นมากแล้ว "" ไปกลับ "" พากูไปหาเคสหน่อย "" มึงพึ่งจะหายไข้ กูว่ามึงกลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าไหมวะ "" ไม่กูคิดถึงเคส กูอยากเจอหน้าเคส แค่แปปเดียวก็ยังดี "ผมพูดจริงๆครับตลอดระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาเคสไม่ได้มาหาผมเลย ผมคิดถึงเธอ อยากกอด อยากหอม อยากคุยกับเธอและก็ลูก ขอแค่ได้เห็นหน้าก็ยังดี" มึงนี่นะ "บ้านพักตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านพักของเคส และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่เลย เพราะบ้านมันช่างเงียบสะเหลือเกิน ผ
ผมรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเคสก็ยอมให้ผมอยู่กับเธอง่ายๆแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละถือว่าเป็นความโชคดีของผม ไม่แน่เคสอาจจะใจอ่อนให้ผมแล้วก็ได้" ไหนๆคุณก็จะอยู่ที่นี่แล้ว กรุณาช่วยทำงานบ้านด้วย "" แน่นอน ฉันบอกจะอยู่ดูแลเธอ นั่นหมายความว่าทุกๆอย่างฉันจะเป็นคนทำเอง "" ก็ดี เริ่มจาก กวาดบ้าน ถูบ้าน ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ซักผ้า แค่นี้ก่อนฉันยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกเมื่อไหร่แล้วจะบอก ""...."" ทำไม ทำไม่ได้หรอ ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไป "" ทำได้ครับ ทำได้ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ "ผมว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงให้ผมอยู่ง่ายจัง ที่ไหนได้จะหลอกใช้ผมนี่เอง แต่ก็ไม่เป็นไรครับผมยินดีและเต็มใจให้หรอก ขนาดโง่กับคนอื่นยังโง่มาแล้วเลย นี่กับเมียสบายมาก เป็นขี้ข้ารองมือรองเท้าเมียก็ยอมว่าแล้วผมก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้านก่อนเลยอย่างแรกเกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก็นั่นแหละครับ คำสั่งเมียถือเ
หลังจากที่พวกมันกลับไปผมก็จัดการเก็บข้าวของที่พวกมันซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง และตอนนี้ผมก็กำลังจะย่องเข้าไปหาเมีย โดยที่ตัวประกันนั้นก็คือพวกเสื้อผ้าที่เพิ่งซักเสร็จตอนนี้ผมกำลังยืนมองแม่ของลูกนอนหลับอย่างสบายใจ เมียผมเวลานอนหลับโคตรจะน่ารักเลย ผมจัดการเดินอ้อมไปข้างๆเตียง ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ และทำการจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ กลิ่นกายหอมๆมันช่างยั่วยวนผมดีซะเหลือเกิน ให้ตายเถอะผมโคตรคิดถึงเธอเลย ในใจอยากจะกระโดดเข้าไปกอด หอม ฟัด ให้หายคิดถึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้เอาล่ะได้แค่นี้ผมก็โคตรดีใจแล้ว ผมจัดการสาวเท้าลงมาจากบันได เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากๆแล้ว ผมต้องจัดการทำอาหารให้เคสกินก่อนที่เธอจะตื่น ป่านนี้ลูกของผมคงจะหิวแย่แล้วล่ะผมลงมือทำอาหารโดยเปิดวิธีการทำจากอินเตอร์เน็ตเมนูวันนี้ก็จะเป็นแกงจืดเต้าหู้หมูสับผัดบล็อกโคลี่และก็ปลาทอด ซึ่งเมนูพวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์ทั้งสิ้น ผมจัดการต้มจืดก่อนเลยอย่างแรกและตามด้วยผัดบล็อคโคลี่ซึ่งสองอย่างนี้ มันก็ไม่ได้ยากอะไรเพราะผมเคยต้มมาม่า
หลังจากที่เคสไล่ผมออกมาจากห้องผมก็เดินลงมาชั้นล่าง เพื่อที่จะมาหายาทาเนื่องจากตอนนี้ตามแขนของผมมีแต่รอยพุพองจากการโดนน้ำมันกระเด็นใส่เมื่อตอนช่วงเย็น บอกตามตรงเลยว่ามันแสบมากแสบมากจริงๆ ผมก็เพิ่งรู้นะว่า การเป็นแม่บ้านแม่เรือนมันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อยซะเหลือเกิน ไหนจะต้องซักผ้า ล้างจานล้างห้องน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าวอีกสารพัด โชคดีที่ผมเกิดมามีฐานะค่อนข้างรวยจึงทำให้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ เพราะมีแม่บ้านคอยทำให้ตลอด ไม่อยากจะคิดเลยว่าครอบครัวที่เขามีฐานะไม่ค่อยจะดี พวกเขาต้องทำกันเองล่ะ มันจะเหนื่อยมากแค่ไหนพูดแล้วผมก็นึกไปถึงตอนที่ผมแต่งงานอยู่กับเคสใหม่ๆ ช่วงนั้นป้าบัวกับพี่ก้อยยังไม่ได้เข้ามาอยู่ เธอต้องทำงานบ้านคนเดียวทุกอย่าง ไหนจะต้องออกไปทำงานที่บริษัทของเธออีก แล้วยังต้องมาคอยรับมือกับผู้ชายปากร้ายอย่างผม เฮ้อๆๆเธอคงจะเหนื่อยน่าดูเลยหลังจากที่ผมทายาเสร็จ ผมก็ได้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้านอน ผมเลือกห้องนอนที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ขึ้นไปนอนห้องชั้นบน เนื่องจากว่าไม่อยากให้เคสต้องมาหงุดหงิดใจ ถึงแม้ว่าห้องข้างบนจะอยู่ติดกันแต่ก็นั่นแห
อีกด้าน# เซอร์เวย์หลังจากวันนั้น ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเดียวกับเคสตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์ ที่ผ่านมาจริงอยู่ที่ว่าเคสก็ยังทำเหมือนเดิม ส่วนผมก็ทำหน้าที่แบบเดิมถึงแม่ว่าเคสอาจจะมี เหวี่ยง วีน อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด แต่ผมก็ไม่ถือสา ขอเพียงแค่ได้อยู่กับเธอ แค่นี้ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว วันนี้เป็นวันที่คุณหมอนัด เนื่องจากว่าครบกำหนดที่จะต้องไปหาหมอเป็นรายเดือน ผมจึงอาสาที่จะขับรถพาเธอไป แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่ของลูกผมจะยอมหรือเปล่าตอนนี้เธอสวมใส่ชุดเดรสกระโปรงสั้นสีชมพูหวานแหวว ให้ตายเถอะมันช่างดูน่ารักน่าทะนุถนอมเหลือเกิน ผิวขาวๆตัดกับชุดสีหวานๆ หน้าตาน่ารัก จมูกนิด ปากหน่อย ดวงตากลมโต ทำไมเมียผมถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ ผมยืนมองเธออยู่แบบนั้นก่อนจะได้สติสายตาเหลือบไปมองยังบริเวณหน้าท้องที่ตอนนี้มันขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม ผมก็รู้สึกแปลกใจตั้งแต่รอบที่แล้ว ทั้งๆที่เป็นท้องสาว แต่เธอมีขนาดหน้าท้องที่ใหญ่มาก ใหญ่อย่างกับคนท้องได้หกถึงเจ็ดเดือนเลย" มองอะไร "ในขณะที่ชายหนุ่มกำลัง
ตอนนี้ผมและเคสก็กำลังรอรับยาที่อาหมอสั่งแต่ไม่รู้ว่าเคสเป็นอะไร เพราะทันทีที่ออกมาจากห้องของอาหมอ เคสก็เอาแต่นั่งนิ่งอยู่ตลอดไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า" เคส เคส "" หะ จะเรียกอะไรนักหนา "" เป็นอะไรหรือเปล่า ก็ฉันเห็นเธอนั่งนิ่งมาตั้งแต่ออกจากห้องตรวจแล้ว ทำไมเธอจะต้องดุฉันด้วยละ "" มันเรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง ว่าแต่ยาน่ะได้หรือยัง ฉันอยากกลับบ้านแล้ว "" ยังเลยรอแป๊บนึงกำลังจะถึงคิวแล้ว "ตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่กับเคสมา เธอก็มักจะมีอารมณ์แปรปรวนอยู่แบบนี้เป็นประจำ ผมเข้าใจอารมณ์ของคนท้อง แต่มันก็แอบน้อยใจอยู่ดี ไม่ว่าผมจะทำดีกับเธอสักแค่ไหน เธอก็ยังไม่ให้อภัยผมสักที" คุณภัทรรินทร์ อภิรักษ์ เชิญรับยาช่อง 2 ค่ะ "" เดี๋ยวฉันไปรับยาก่อนนะเธอนั่งรออยู่ตรงนี้ "" อืม "หลังจากที่ผมรับยาเสร็จ ก็พาเคสตรงดิ่งกลับมาบ้านทันที ตอนแรกผมกะว่าจะพาเธอไปซื้อของกิ
ฉันยืนคิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับการกระทำของเขาเมื่อครู่ เขาคงไปแล้วและคงไม่กลับมาแล้วสินะ ในขณะที่ฉันกำลังจะหันหน้ากลับขึ้นไปบนห้องก็ได้เจอเข้ากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญนั่นก็คือเชอรี่" คะ คุณเข้ามาได้ยังไง "" ไงจ๊ะสาวน้อย จับตัวมันมัดไว้ "กรี๊ดดดดด" อย่านะ ปล่อย จะทำอะไร "" ได้ข่าวว่าแกท้องเหรอ ไม่น่าล่ะเวย์ถึงได้มาขลุกอยู่แต่กับแก คิดที่จะเอาลูกมายื้อเวย์ไว้งั้นเหรอฝันไปเถอะ แก่กับไอ้มารหัวขนนี่ไม่มีทางรอดไปได้ "" อย่านะ อย่าทำอะไรลูกฉันนะ "อีกด้านเซอร์เวย์ผมขับรถออกมาจอดอยู่บริเวณชายทะเลไม่ไกลจากบ้านพักมากนัก อันที่จริงคำพูดที่เคสบอกว่าเบื่อขี้หน้าผม มันทำให้ผมโครตรู้สึกเสียใจ มันเจ็บแบบบอกไม่ถูก แต่ก็นั่นแหละ ผมรู้อยู่แล้วว่าอารมณ์คนท้องค่อนข้างที่จะแปรปรวน ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าต้องอดทน แต่มันก็แอบน้อยใจไม่ได้อยู่
ฉันยืนคิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับการกระทำของเขาเมื่อครู่ เขาคงไปแล้วและคงไม่กลับมาแล้วสินะ ในขณะที่ฉันกำลังจะหันหน้ากลับขึ้นไปบนห้องก็ได้เจอเข้ากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญนั่นก็คือเชอรี่" คะ คุณเข้ามาได้ยังไง "" ไงจ๊ะสาวน้อย จับตัวมันมัดไว้ "กรี๊ดดดดด" อย่านะ ปล่อย จะทำอะไร "" ได้ข่าวว่าแกท้องเหรอ ไม่น่าล่ะเวย์ถึงได้มาขลุกอยู่แต่กับแก คิดที่จะเอาลูกมายื้อเวย์ไว้งั้นเหรอฝันไปเถอะ แก่กับไอ้มารหัวขนนี่ไม่มีทางรอดไปได้ "" อย่านะ อย่าทำอะไรลูกฉันนะ "อีกด้านเซอร์เวย์ผมขับรถออกมาจอดอยู่บริเวณชายทะเลไม่ไกลจากบ้านพักมากนัก อันที่จริงคำพูดที่เคสบอกว่าเบื่อขี้หน้าผม มันทำให้ผมโครตรู้สึกเสียใจ มันเจ็บแบบบอกไม่ถูก แต่ก็นั่นแหละ ผมรู้อยู่แล้วว่าอารมณ์คนท้องค่อนข้างที่จะแปรปรวน ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าต้องอดทน แต่มันก็แอบน้อยใจไม่ได้อยู่
ตอนนี้ผมและเคสก็กำลังรอรับยาที่อาหมอสั่งแต่ไม่รู้ว่าเคสเป็นอะไร เพราะทันทีที่ออกมาจากห้องของอาหมอ เคสก็เอาแต่นั่งนิ่งอยู่ตลอดไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า" เคส เคส "" หะ จะเรียกอะไรนักหนา "" เป็นอะไรหรือเปล่า ก็ฉันเห็นเธอนั่งนิ่งมาตั้งแต่ออกจากห้องตรวจแล้ว ทำไมเธอจะต้องดุฉันด้วยละ "" มันเรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง ว่าแต่ยาน่ะได้หรือยัง ฉันอยากกลับบ้านแล้ว "" ยังเลยรอแป๊บนึงกำลังจะถึงคิวแล้ว "ตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่กับเคสมา เธอก็มักจะมีอารมณ์แปรปรวนอยู่แบบนี้เป็นประจำ ผมเข้าใจอารมณ์ของคนท้อง แต่มันก็แอบน้อยใจอยู่ดี ไม่ว่าผมจะทำดีกับเธอสักแค่ไหน เธอก็ยังไม่ให้อภัยผมสักที" คุณภัทรรินทร์ อภิรักษ์ เชิญรับยาช่อง 2 ค่ะ "" เดี๋ยวฉันไปรับยาก่อนนะเธอนั่งรออยู่ตรงนี้ "" อืม "หลังจากที่ผมรับยาเสร็จ ก็พาเคสตรงดิ่งกลับมาบ้านทันที ตอนแรกผมกะว่าจะพาเธอไปซื้อของกิ
อีกด้าน# เซอร์เวย์หลังจากวันนั้น ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเดียวกับเคสตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์ ที่ผ่านมาจริงอยู่ที่ว่าเคสก็ยังทำเหมือนเดิม ส่วนผมก็ทำหน้าที่แบบเดิมถึงแม่ว่าเคสอาจจะมี เหวี่ยง วีน อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด แต่ผมก็ไม่ถือสา ขอเพียงแค่ได้อยู่กับเธอ แค่นี้ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว วันนี้เป็นวันที่คุณหมอนัด เนื่องจากว่าครบกำหนดที่จะต้องไปหาหมอเป็นรายเดือน ผมจึงอาสาที่จะขับรถพาเธอไป แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่ของลูกผมจะยอมหรือเปล่าตอนนี้เธอสวมใส่ชุดเดรสกระโปรงสั้นสีชมพูหวานแหวว ให้ตายเถอะมันช่างดูน่ารักน่าทะนุถนอมเหลือเกิน ผิวขาวๆตัดกับชุดสีหวานๆ หน้าตาน่ารัก จมูกนิด ปากหน่อย ดวงตากลมโต ทำไมเมียผมถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ ผมยืนมองเธออยู่แบบนั้นก่อนจะได้สติสายตาเหลือบไปมองยังบริเวณหน้าท้องที่ตอนนี้มันขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม ผมก็รู้สึกแปลกใจตั้งแต่รอบที่แล้ว ทั้งๆที่เป็นท้องสาว แต่เธอมีขนาดหน้าท้องที่ใหญ่มาก ใหญ่อย่างกับคนท้องได้หกถึงเจ็ดเดือนเลย" มองอะไร "ในขณะที่ชายหนุ่มกำลัง
หลังจากที่เคสไล่ผมออกมาจากห้องผมก็เดินลงมาชั้นล่าง เพื่อที่จะมาหายาทาเนื่องจากตอนนี้ตามแขนของผมมีแต่รอยพุพองจากการโดนน้ำมันกระเด็นใส่เมื่อตอนช่วงเย็น บอกตามตรงเลยว่ามันแสบมากแสบมากจริงๆ ผมก็เพิ่งรู้นะว่า การเป็นแม่บ้านแม่เรือนมันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อยซะเหลือเกิน ไหนจะต้องซักผ้า ล้างจานล้างห้องน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าวอีกสารพัด โชคดีที่ผมเกิดมามีฐานะค่อนข้างรวยจึงทำให้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ เพราะมีแม่บ้านคอยทำให้ตลอด ไม่อยากจะคิดเลยว่าครอบครัวที่เขามีฐานะไม่ค่อยจะดี พวกเขาต้องทำกันเองล่ะ มันจะเหนื่อยมากแค่ไหนพูดแล้วผมก็นึกไปถึงตอนที่ผมแต่งงานอยู่กับเคสใหม่ๆ ช่วงนั้นป้าบัวกับพี่ก้อยยังไม่ได้เข้ามาอยู่ เธอต้องทำงานบ้านคนเดียวทุกอย่าง ไหนจะต้องออกไปทำงานที่บริษัทของเธออีก แล้วยังต้องมาคอยรับมือกับผู้ชายปากร้ายอย่างผม เฮ้อๆๆเธอคงจะเหนื่อยน่าดูเลยหลังจากที่ผมทายาเสร็จ ผมก็ได้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้านอน ผมเลือกห้องนอนที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ขึ้นไปนอนห้องชั้นบน เนื่องจากว่าไม่อยากให้เคสต้องมาหงุดหงิดใจ ถึงแม้ว่าห้องข้างบนจะอยู่ติดกันแต่ก็นั่นแห
หลังจากที่พวกมันกลับไปผมก็จัดการเก็บข้าวของที่พวกมันซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง และตอนนี้ผมก็กำลังจะย่องเข้าไปหาเมีย โดยที่ตัวประกันนั้นก็คือพวกเสื้อผ้าที่เพิ่งซักเสร็จตอนนี้ผมกำลังยืนมองแม่ของลูกนอนหลับอย่างสบายใจ เมียผมเวลานอนหลับโคตรจะน่ารักเลย ผมจัดการเดินอ้อมไปข้างๆเตียง ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ และทำการจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ กลิ่นกายหอมๆมันช่างยั่วยวนผมดีซะเหลือเกิน ให้ตายเถอะผมโคตรคิดถึงเธอเลย ในใจอยากจะกระโดดเข้าไปกอด หอม ฟัด ให้หายคิดถึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้เอาล่ะได้แค่นี้ผมก็โคตรดีใจแล้ว ผมจัดการสาวเท้าลงมาจากบันได เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากๆแล้ว ผมต้องจัดการทำอาหารให้เคสกินก่อนที่เธอจะตื่น ป่านนี้ลูกของผมคงจะหิวแย่แล้วล่ะผมลงมือทำอาหารโดยเปิดวิธีการทำจากอินเตอร์เน็ตเมนูวันนี้ก็จะเป็นแกงจืดเต้าหู้หมูสับผัดบล็อกโคลี่และก็ปลาทอด ซึ่งเมนูพวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์ทั้งสิ้น ผมจัดการต้มจืดก่อนเลยอย่างแรกและตามด้วยผัดบล็อคโคลี่ซึ่งสองอย่างนี้ มันก็ไม่ได้ยากอะไรเพราะผมเคยต้มมาม่า
ผมรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเคสก็ยอมให้ผมอยู่กับเธอง่ายๆแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละถือว่าเป็นความโชคดีของผม ไม่แน่เคสอาจจะใจอ่อนให้ผมแล้วก็ได้" ไหนๆคุณก็จะอยู่ที่นี่แล้ว กรุณาช่วยทำงานบ้านด้วย "" แน่นอน ฉันบอกจะอยู่ดูแลเธอ นั่นหมายความว่าทุกๆอย่างฉันจะเป็นคนทำเอง "" ก็ดี เริ่มจาก กวาดบ้าน ถูบ้าน ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ซักผ้า แค่นี้ก่อนฉันยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกเมื่อไหร่แล้วจะบอก ""...."" ทำไม ทำไม่ได้หรอ ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไป "" ทำได้ครับ ทำได้ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ "ผมว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงให้ผมอยู่ง่ายจัง ที่ไหนได้จะหลอกใช้ผมนี่เอง แต่ก็ไม่เป็นไรครับผมยินดีและเต็มใจให้หรอก ขนาดโง่กับคนอื่นยังโง่มาแล้วเลย นี่กับเมียสบายมาก เป็นขี้ข้ารองมือรองเท้าเมียก็ยอมว่าแล้วผมก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้านก่อนเลยอย่างแรกเกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก็นั่นแหละครับ คำสั่งเมียถือเ
3 วันผ่านไปโรงพยาบาลตอนนี้ผมกำลังเตรียมตัวที่จะกลับรีสอร์ท เพราะอาการดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่ผมพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นระยะเวลา 3 วัน และตลอด 3 วันมานี้เคสไม่เคยมาหาผมเลย ก็อย่างที่บอกเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรผม ต่อให้ผมตายเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี" ไหวไหมมึง "" เออกูดีขึ้นมากแล้ว "" ไปกลับ "" พากูไปหาเคสหน่อย "" มึงพึ่งจะหายไข้ กูว่ามึงกลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าไหมวะ "" ไม่กูคิดถึงเคส กูอยากเจอหน้าเคส แค่แปปเดียวก็ยังดี "ผมพูดจริงๆครับตลอดระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาเคสไม่ได้มาหาผมเลย ผมคิดถึงเธอ อยากกอด อยากหอม อยากคุยกับเธอและก็ลูก ขอแค่ได้เห็นหน้าก็ยังดี" มึงนี่นะ "บ้านพักตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านพักของเคส และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่เลย เพราะบ้านมันช่างเงียบสะเหลือเกิน ผ
หลังจากที่ชายหนุ่มโดนหญิงสาวไล่ออกมา เขาจึงต้องหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านพักและดูเหมือนว่าฟ้าก็ช่างเป็นใจดีซะเหลือเกินเพราะตอนนี้ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเปียกซกไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรไปจากหมาตัวนึงหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเพราะเธอคิดว่าไม่ได้ใช้ให้เขามาตั้งแต่แรก คิดดูเถอะขนาดฟ้าฝนยังเป็นใจ ท่านยังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างเขาเลย นับประสาอะไรกับที่เธอทำแค่นี้มันยังน้อยไป" เคสเปิดประตูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว ""......"" เธอไม่สงสารฉันหรอ ฉันเปียกฝนขนาดนี้อาจจะไม่สบายได้เลยนะ "" นั่นมันก็เรื่องของคุณ เปียกฝนจนหนาวตาย ไปได้เลยยิ่งดี "หญิงสาวพูดจบก็ได้ทำการสาวเท้าขึ้นไปบนห้องทันทีเพราะตอนนี้เธอได้รับประทานอาหารเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่อาหารที่เธอรับประทานนั้นไม่ใช่ของชายหนุ่มที่ซื้อมา เธอเข้าครัวที่จะทำอาหารของเธอกินเอง โดยไม่ได้แตะต้องอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย ส่วนชายหนุ่มนั้นเธอก็ไม่ไ
เช้าวันต่อมาวันนี้ผมให้ไอ้วอร์มขับรถมาส่งที่บ้านพักของเคสแต่เช้า ผมคิดถึงเธอมาก อยากอยู่ดูแลเธออยากคุย อยากกอด อยากหอม เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันเลยตลอดเกือบสามสัปดาห์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมจัดการแวะซื้อผัก ผลไม้และของมีประโยชน์ทั้งหลายเพื่อที่จะเอาไปให้ลูกกับเมียได้ทาน วันนี้บรรยากาศอึมครึมคล้ายๆเหมือนฝนจะตก ผมจึงรีบจัดการซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาแม่ของลูกในตอนที่ผมมาถึงก็เจอเข้ากับคุณเมนี่เธอกำลังจะออกไปทำงานข้างนอกพอดี ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เพื่อจัดการเตรียมอาหารเช้าให้กับเคสได้ทาน และก็จะขออนุญาตอยู่พักที่นี่กับเคสจนกว่าเราทั้งคู่จะคืนดีกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณเมนี่จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะผมก็ทำกับเพื่อนของเธอไว้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะสู้ สู้เพื่อลูกเพื่อเมียของผม" คุณเซอร์เวย์ "" สวัสดีครับ คุณเมนี่ผมขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ "" อะ เอ่อ "" ผมรู้ครับว่าที่ผ่านมาผมทำผิดต่