" ไงวะไอ้ท่านประธาน งานเยอะหรอวะทำหน้าเหมือนคนปวดxี้ "
" เซ็งๆวะ"
" เซ็งเรื่องอะไรวะ"
" ไม่รู้ "
" เอ้าไอ้นี่"
ผมตอบมันไปว่าไม่รู้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ผมเซ็งเรื่องอะไร ผมนั่งชั่งใจอยู่นานว่าจะบอกพวกมันดีไหม แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเอ่ยบอกกับพวกมันไปเรื่องการฟ้องหย่า
" เคสรู้เรื่องการฟ้องหย่าแล้ว"
" หึ ไม่รู้ แต่มึงมาพูดเรื่องนี้ มึงแคร์เธอ"
" กูไม่ได้แคร์ "
ดูไอ้วอร์มมันพูดแคร์หรอคนอย่างผมเนี่ยนะจะแคร์ใคร
" เฮ้ยเดี๋ยวก่อน มึงจะฟ้องหย่าคุณเคสเหรอวะก็ไหนมึงบอกว่าคุยกับเธอแล้วไง เธอยินยอมจะหย่าให้ แล้วทำไมมึงต้องฟ้องหย่าด้วยวะ "
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันตอนแรกที่
ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยวันนี้ฉันจะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องฉันเดินลงมาชั้นล่างมุ่งหน้าตรงเข้าไปในห้องรับแขก แต่แล้วก็มีเสียงรถของใครบางคนขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ก่อนพี่แขกไม่ได้รับเชิญจะเข้ามา ผู้หญิงคนนั้นก็คือคนที่ชื่อเชอรี่แฟนเก่าของสามีฉัน เขามาทำอะไรที่นี่กันนะ ด้วยความสงสัยฉันจึงเอ่ยถามออกไปเพราะนี่มันก็ยังเช้าอยู่เลย" คุณมาทำอะไรคะ "" ถามมาได้ฉันก็มาหา ผัว ฉันน่ะสิ ไม่สิฉันต้องพูดว่าฉันก็มาหา ผัวของเรา ถึงจะถูก ""....."ฉันยืนอึ้งไม่รู้ว่าจะต้องตอบว่าอะไรทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้กล้าพูดอย่างหน้าไม่อายนะ" เวย์อยู่ไหน ""......."ฉันก็ยังคงไม่ตอบอีกตามเคย เข้ามาในบ้านคนอื่นก็ยังจะมาทำเสียงยังกะนกแก้ว แวดๆใส่ฉันอีก
หมดแล้วจริงๆความรู้สึกที่ฉันมีให้เขา ความรู้สึกที่ฉันรักเขามากรักมากๆจริงๆ มันหมดลงแล้วตั้งแต่วันนี้ ที่ผ่านมาฉันอดทนมาตลอดเพราะคิดว่าสักวันยังไงเขาก็จะต้องรักฉันบ้าง ฉันยื้อเพื่อให้ลูกได้มีพ่อ แต่แล้วฉันก็ทนไม่ไหวจริงๆ ฉันถอดแหวนแต่งงานและปาใส่หน้าเขา เขาไม่จำเป็นที่จะต้องฟ้องหย่า เพราะฉันจะเป็นคนส่งเอกสารยินยอมการหย่ามาให้เขาเองมันจบแล้วชีวิตของฉันกับเขา ต่อแต่นี้เป็นต้นไปเราไม่เคยรู้จักกัน อือ อือ อือ……ในขณะที่ฉันวิ่งออกมาพ้นรั้วบ้านก็มีรถสปอร์ตคันหรูสีดำขับเข้ามาพอดี และรถสปอร์ตคันนี้ฉันจำได้ดีว่าเป็นของใคร" คะ คุณเคสเป็นอะไรไปครับ "" ฮือ ฮือ คุณภูมิ "" ร้องไห้ทำไมครับ ใครทำอะไรคุณ "" ช่วยพาเคสออกไปจากตรงนี้ได้ไหมค่ะ เคสไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ขอร้องนะค่ะ "ใช่ค่ะรถสปอร์ตคันนั้นก็คือรถของคุณภูมิฉันจำได้ดีหลังจากที่คุณภูมิลงจากรถก็เอ่ยถามฉันตอนนั้นฉันไม่รู้จะตอบยังไง สิ่งแรกที่ทำได้คือขอให้เขาพาฉันออกไปจากตรงนี้
2 สัปดาห์ผ่านไปหลังจากวันนั้นผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิม อยู่ในบ้านหลังเดิม ไปทำงาน ไปดื่ม กลับบ้านนอน เป็นแบบนี้อยู่ 2 สัปดาห์ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมนั่นก็คือไม่มีเธออยู่ข้างกายอีกต่อไป หลังจากวันนั้น เธอก็หายไปเลย ไปหาที่บ้านพ่อแม่ของเธอก็บอกว่าเธอไปพักผ่อน แต่ไม่รู้ว่าไปที่ไหน แน่นอนครับเหตุการณ์ทั้งหมดผมโดนพ่อกับแม่ตัวเองดุด่าเป็นชุดใหญ่ อีกทั้งตอนนี้ผมก็ไม่กล้าสู้หน้าพ่อประสิทธิ์ กับแม่พิมล เพราะผมทำให้ลูกสาวเขาต้องเสียใจ แต่ถึงอย่างนั้นพวกท่านก็ไม่ได้คิดที่จะโกรธผม แต่ผมก็รู้สึกผิดอยู่ดี และเมื่อสัปดาห์ก่อนเธอก็ส่งเอกสารสำคัญการหย่ามาให้ เธอทำจริงๆตามที่พูด พร้อมทั้งยังเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้วตอนนี้ผมได้ครบหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่ง ชื่อเสียง หรือแม้แต่กระทั่งใบหย่า ผมเป็นอิสระแล้ว ไม่ต้องมีพันธะผูกพันกับใครใช้ชีวิตเหมือนเดิม เหมือนที่ผ่านๆมา ก่อนที่จะมีเธอ ผมควรที่จะดีใจไม่ใช่หรอวะ แต่ทำไมตอนนี้ความรู้สึกแม่งโคตรห่อเหี่ยว ภายในบ้านที่เงียบสงบ ภายในห้องที่เมื่อก่อนจะมีเสียงเจื้อยแจ้วของผู้หญิงคนนึง รอยยิ้มสดใ
" ทำไมเชอรี่ถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้วะ "ผมพูดออกไปจริงๆนะ เมื่อก่อนเธอไม่ใช่คนแบบนี้" หึ บางทีเธออาจจะเป็นคนที่นิสัยแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำมึงแค่ไม่รู้ "" มึงหมายความว่าไง "ไอ้พวกนี้ชอบพูดกำกวมให้ผมอยากรู้อยู่ตลอดเวลา เรื่องเมื่อกี้ก็ทีนึงแล้ว ตกลงมันจะบอกผมได้เมื่อไหร่วะ" มึงพร้อมฟังยัง "" อืม "ผมตอบกับไปก่อนจะทำการพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าพร้อมแล้ว ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดคลิปเสียงอะไรบางอย่างให้ผมฟังวันที่กูบอกว่ากูท้องเสีย กูก็เลยกลับมาที่บ้านแต่พอกูเปิดประตูเข้ามากูก็เห็นรองเท้าผู้ชายถอดวางอยู่บนชั้น ตอนแรกกูก็คิดว่าเป็นไอ้เวย์ แต่กูมาคิดได้ว่าเมื่อกี้มันก็อยู่ที่มหาลัย กูก็เลยค่อยๆเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องมัน แต่ประตูมันไม่ได้ปิด กูก็เลยเห็นเชอรี่กำลังมีอะไรกับพ่อเลี้ยงของเธออยู่ พ่อที่เป็นผัวแม่ พอกูหันหลังจะเดินหนีมันก็ไม่ทันแล้ว พวกแม่งหันมาเห็นกูสะก่
ดูเสียงเรียกเข้าของไอ้วอร์มมันดิครับ แม่งโคตรซ้ำเติมความรู้สึกของผมในตอนนี้เลย เสียงนั่นมันบ่งบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เพราะตอนมีเธออยู่ผมไม่คิดที่จะรักษา มาเห็นค่าตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เธอไม่อยู่อีกต่อไป เธอหอบลูกหนีผมไปแล้ว" แล้วมึงจะเอายังไงต่อ "" กูจะไปตามหาลูกเมียกู "" แต่มึงหย่าแล้วนะ "" ยัง กูยังไม่ได้เซ็นมีแต่เคสคนเดียวที่เซ็น อีกอย่างกูก็ยังไม่ได้เอาไปทำให้มันถูกต้องตามกฎหมาย เพราะฉะนั้นกูกับเคสก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ "" แต่มึงลืมอะไรไปหรือเปล่า "" อะไร "" มึงจำที่คุณเคสพูดไม่ได้หรอ "งั้นเราก็หย่ากันเถอะค่ะ ฉันคืนอิสระให้คุณ คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเหมือนที่คุณต้องการ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณกับฉันเราไม่เคยรู้จักกัน เราจะเหมือนคนแปลกหน้าคนนึงไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีก แต่ถ้าบังเอิญเจอก็ไม่ต้องทัก เอาแหวนของคุณคืนไป แล้วก็ไม่ต้องฟ้องหย่าให้เสียเวลานะค่ะ เดี๋
" คุณเคสครับ "" อ้าวคุณภูมิ แล้วยัยเมนี่ล่ะคะ "ฉันเอ่ยถามคุณภูมิออกไปเพราะเห็นว่าคุณภูมิเดินเข้ามาที่บ้านเพียงคนเดียว ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่คุณภูมิกับยัยเมนี่ก็ดูแลฉันดีมากๆ ก็นะในเมื่อทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าฉันกำลังท้องอยู่ ยิ่งเป็นคุณภูมิยิ่งดูแลฉันดีมากๆเลย อันที่จริงเมื่ออาทิตย์ก่อนคุณภูมิได้มาสารภาพรักกับฉัน ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกดีกับฉันแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละฉันไม่สามารถที่จะรักเขาแบบชู้สาวได้ ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น ในใจของฉันตอนนี้ไม่สามารถที่จะรักใครได้อีกแล้ว" คุณเมนี่ต้องเคลียร์งานที่รีสอร์ทนะครับ ผมก็เลยมาก่อน กลัวว่าคุณเคสจะหิว เดี๋ยวไอ้ต้าวตัวน้อยในท้องจะงอแงคุณเคสจะลำบากเอาอีก "เห็นไหมล่ะฉันบอกแล้วคุณภูมิเขาดูแลฉันดีมากๆเลย เป็นห่วงเป็นใยลูกในท้องของฉันตลอด" ขอบคุณนะคะ แต่ช่วงนี้เคสไม่ค่อยแพ้ท้องเท่าไหร่แล้วค่ะ แต่ก็ยังคงมีอาการบ้าง ไม่ถึงกับหายไปเลย ว่าแต่วันนี้ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยคะเนี่ย มีแต่ของหน้าทานทั้งนั้นเลยค่ะ "&n
เช้าวันต่อมาวันนี้ผมให้ไอ้วอร์มขับรถมาส่งที่บ้านพักของเคสแต่เช้า ผมคิดถึงเธอมาก อยากอยู่ดูแลเธออยากคุย อยากกอด อยากหอม เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันเลยตลอดเกือบสามสัปดาห์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมจัดการแวะซื้อผัก ผลไม้และของมีประโยชน์ทั้งหลายเพื่อที่จะเอาไปให้ลูกกับเมียได้ทาน วันนี้บรรยากาศอึมครึมคล้ายๆเหมือนฝนจะตก ผมจึงรีบจัดการซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาแม่ของลูกในตอนที่ผมมาถึงก็เจอเข้ากับคุณเมนี่เธอกำลังจะออกไปทำงานข้างนอกพอดี ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เพื่อจัดการเตรียมอาหารเช้าให้กับเคสได้ทาน และก็จะขออนุญาตอยู่พักที่นี่กับเคสจนกว่าเราทั้งคู่จะคืนดีกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณเมนี่จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะผมก็ทำกับเพื่อนของเธอไว้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะสู้ สู้เพื่อลูกเพื่อเมียของผม" คุณเซอร์เวย์ "" สวัสดีครับ คุณเมนี่ผมขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ "" อะ เอ่อ "" ผมรู้ครับว่าที่ผ่านมาผมทำผิดต่
หลังจากที่ชายหนุ่มโดนหญิงสาวไล่ออกมา เขาจึงต้องหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านพักและดูเหมือนว่าฟ้าก็ช่างเป็นใจดีซะเหลือเกินเพราะตอนนี้ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเปียกซกไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรไปจากหมาตัวนึงหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเพราะเธอคิดว่าไม่ได้ใช้ให้เขามาตั้งแต่แรก คิดดูเถอะขนาดฟ้าฝนยังเป็นใจ ท่านยังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างเขาเลย นับประสาอะไรกับที่เธอทำแค่นี้มันยังน้อยไป" เคสเปิดประตูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว ""......"" เธอไม่สงสารฉันหรอ ฉันเปียกฝนขนาดนี้อาจจะไม่สบายได้เลยนะ "" นั่นมันก็เรื่องของคุณ เปียกฝนจนหนาวตาย ไปได้เลยยิ่งดี "หญิงสาวพูดจบก็ได้ทำการสาวเท้าขึ้นไปบนห้องทันทีเพราะตอนนี้เธอได้รับประทานอาหารเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่อาหารที่เธอรับประทานนั้นไม่ใช่ของชายหนุ่มที่ซื้อมา เธอเข้าครัวที่จะทำอาหารของเธอกินเอง โดยไม่ได้แตะต้องอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย ส่วนชายหนุ่มนั้นเธอก็ไม่ไ
อีกด้าน# เซอร์เวย์หลังจากวันนั้น ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเดียวกับเคสตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์ ที่ผ่านมาจริงอยู่ที่ว่าเคสก็ยังทำเหมือนเดิม ส่วนผมก็ทำหน้าที่แบบเดิมถึงแม่ว่าเคสอาจจะมี เหวี่ยง วีน อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด แต่ผมก็ไม่ถือสา ขอเพียงแค่ได้อยู่กับเธอ แค่นี้ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว วันนี้เป็นวันที่คุณหมอนัด เนื่องจากว่าครบกำหนดที่จะต้องไปหาหมอเป็นรายเดือน ผมจึงอาสาที่จะขับรถพาเธอไป แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่ของลูกผมจะยอมหรือเปล่าตอนนี้เธอสวมใส่ชุดเดรสกระโปรงสั้นสีชมพูหวานแหวว ให้ตายเถอะมันช่างดูน่ารักน่าทะนุถนอมเหลือเกิน ผิวขาวๆตัดกับชุดสีหวานๆ หน้าตาน่ารัก จมูกนิด ปากหน่อย ดวงตากลมโต ทำไมเมียผมถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ ผมยืนมองเธออยู่แบบนั้นก่อนจะได้สติสายตาเหลือบไปมองยังบริเวณหน้าท้องที่ตอนนี้มันขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม ผมก็รู้สึกแปลกใจตั้งแต่รอบที่แล้ว ทั้งๆที่เป็นท้องสาว แต่เธอมีขนาดหน้าท้องที่ใหญ่มาก ใหญ่อย่างกับคนท้องได้หกถึงเจ็ดเดือนเลย" มองอะไร "ในขณะที่ชายหนุ่มกำลัง
หลังจากที่เคสไล่ผมออกมาจากห้องผมก็เดินลงมาชั้นล่าง เพื่อที่จะมาหายาทาเนื่องจากตอนนี้ตามแขนของผมมีแต่รอยพุพองจากการโดนน้ำมันกระเด็นใส่เมื่อตอนช่วงเย็น บอกตามตรงเลยว่ามันแสบมากแสบมากจริงๆ ผมก็เพิ่งรู้นะว่า การเป็นแม่บ้านแม่เรือนมันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อยซะเหลือเกิน ไหนจะต้องซักผ้า ล้างจานล้างห้องน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าวอีกสารพัด โชคดีที่ผมเกิดมามีฐานะค่อนข้างรวยจึงทำให้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ เพราะมีแม่บ้านคอยทำให้ตลอด ไม่อยากจะคิดเลยว่าครอบครัวที่เขามีฐานะไม่ค่อยจะดี พวกเขาต้องทำกันเองล่ะ มันจะเหนื่อยมากแค่ไหนพูดแล้วผมก็นึกไปถึงตอนที่ผมแต่งงานอยู่กับเคสใหม่ๆ ช่วงนั้นป้าบัวกับพี่ก้อยยังไม่ได้เข้ามาอยู่ เธอต้องทำงานบ้านคนเดียวทุกอย่าง ไหนจะต้องออกไปทำงานที่บริษัทของเธออีก แล้วยังต้องมาคอยรับมือกับผู้ชายปากร้ายอย่างผม เฮ้อๆๆเธอคงจะเหนื่อยน่าดูเลยหลังจากที่ผมทายาเสร็จ ผมก็ได้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้านอน ผมเลือกห้องนอนที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ขึ้นไปนอนห้องชั้นบน เนื่องจากว่าไม่อยากให้เคสต้องมาหงุดหงิดใจ ถึงแม้ว่าห้องข้างบนจะอยู่ติดกันแต่ก็นั่นแห
หลังจากที่พวกมันกลับไปผมก็จัดการเก็บข้าวของที่พวกมันซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง และตอนนี้ผมก็กำลังจะย่องเข้าไปหาเมีย โดยที่ตัวประกันนั้นก็คือพวกเสื้อผ้าที่เพิ่งซักเสร็จตอนนี้ผมกำลังยืนมองแม่ของลูกนอนหลับอย่างสบายใจ เมียผมเวลานอนหลับโคตรจะน่ารักเลย ผมจัดการเดินอ้อมไปข้างๆเตียง ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ และทำการจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ กลิ่นกายหอมๆมันช่างยั่วยวนผมดีซะเหลือเกิน ให้ตายเถอะผมโคตรคิดถึงเธอเลย ในใจอยากจะกระโดดเข้าไปกอด หอม ฟัด ให้หายคิดถึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้เอาล่ะได้แค่นี้ผมก็โคตรดีใจแล้ว ผมจัดการสาวเท้าลงมาจากบันได เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากๆแล้ว ผมต้องจัดการทำอาหารให้เคสกินก่อนที่เธอจะตื่น ป่านนี้ลูกของผมคงจะหิวแย่แล้วล่ะผมลงมือทำอาหารโดยเปิดวิธีการทำจากอินเตอร์เน็ตเมนูวันนี้ก็จะเป็นแกงจืดเต้าหู้หมูสับผัดบล็อกโคลี่และก็ปลาทอด ซึ่งเมนูพวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์ทั้งสิ้น ผมจัดการต้มจืดก่อนเลยอย่างแรกและตามด้วยผัดบล็อคโคลี่ซึ่งสองอย่างนี้ มันก็ไม่ได้ยากอะไรเพราะผมเคยต้มมาม่า
ผมรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเคสก็ยอมให้ผมอยู่กับเธอง่ายๆแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละถือว่าเป็นความโชคดีของผม ไม่แน่เคสอาจจะใจอ่อนให้ผมแล้วก็ได้" ไหนๆคุณก็จะอยู่ที่นี่แล้ว กรุณาช่วยทำงานบ้านด้วย "" แน่นอน ฉันบอกจะอยู่ดูแลเธอ นั่นหมายความว่าทุกๆอย่างฉันจะเป็นคนทำเอง "" ก็ดี เริ่มจาก กวาดบ้าน ถูบ้าน ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ซักผ้า แค่นี้ก่อนฉันยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกเมื่อไหร่แล้วจะบอก ""...."" ทำไม ทำไม่ได้หรอ ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไป "" ทำได้ครับ ทำได้ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ "ผมว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงให้ผมอยู่ง่ายจัง ที่ไหนได้จะหลอกใช้ผมนี่เอง แต่ก็ไม่เป็นไรครับผมยินดีและเต็มใจให้หรอก ขนาดโง่กับคนอื่นยังโง่มาแล้วเลย นี่กับเมียสบายมาก เป็นขี้ข้ารองมือรองเท้าเมียก็ยอมว่าแล้วผมก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้านก่อนเลยอย่างแรกเกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก็นั่นแหละครับ คำสั่งเมียถือเ
3 วันผ่านไปโรงพยาบาลตอนนี้ผมกำลังเตรียมตัวที่จะกลับรีสอร์ท เพราะอาการดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่ผมพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นระยะเวลา 3 วัน และตลอด 3 วันมานี้เคสไม่เคยมาหาผมเลย ก็อย่างที่บอกเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรผม ต่อให้ผมตายเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี" ไหวไหมมึง "" เออกูดีขึ้นมากแล้ว "" ไปกลับ "" พากูไปหาเคสหน่อย "" มึงพึ่งจะหายไข้ กูว่ามึงกลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าไหมวะ "" ไม่กูคิดถึงเคส กูอยากเจอหน้าเคส แค่แปปเดียวก็ยังดี "ผมพูดจริงๆครับตลอดระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาเคสไม่ได้มาหาผมเลย ผมคิดถึงเธอ อยากกอด อยากหอม อยากคุยกับเธอและก็ลูก ขอแค่ได้เห็นหน้าก็ยังดี" มึงนี่นะ "บ้านพักตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านพักของเคส และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่เลย เพราะบ้านมันช่างเงียบสะเหลือเกิน ผ
หลังจากที่ชายหนุ่มโดนหญิงสาวไล่ออกมา เขาจึงต้องหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านพักและดูเหมือนว่าฟ้าก็ช่างเป็นใจดีซะเหลือเกินเพราะตอนนี้ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเปียกซกไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรไปจากหมาตัวนึงหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเพราะเธอคิดว่าไม่ได้ใช้ให้เขามาตั้งแต่แรก คิดดูเถอะขนาดฟ้าฝนยังเป็นใจ ท่านยังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างเขาเลย นับประสาอะไรกับที่เธอทำแค่นี้มันยังน้อยไป" เคสเปิดประตูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว ""......"" เธอไม่สงสารฉันหรอ ฉันเปียกฝนขนาดนี้อาจจะไม่สบายได้เลยนะ "" นั่นมันก็เรื่องของคุณ เปียกฝนจนหนาวตาย ไปได้เลยยิ่งดี "หญิงสาวพูดจบก็ได้ทำการสาวเท้าขึ้นไปบนห้องทันทีเพราะตอนนี้เธอได้รับประทานอาหารเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่อาหารที่เธอรับประทานนั้นไม่ใช่ของชายหนุ่มที่ซื้อมา เธอเข้าครัวที่จะทำอาหารของเธอกินเอง โดยไม่ได้แตะต้องอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย ส่วนชายหนุ่มนั้นเธอก็ไม่ไ
เช้าวันต่อมาวันนี้ผมให้ไอ้วอร์มขับรถมาส่งที่บ้านพักของเคสแต่เช้า ผมคิดถึงเธอมาก อยากอยู่ดูแลเธออยากคุย อยากกอด อยากหอม เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันเลยตลอดเกือบสามสัปดาห์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมจัดการแวะซื้อผัก ผลไม้และของมีประโยชน์ทั้งหลายเพื่อที่จะเอาไปให้ลูกกับเมียได้ทาน วันนี้บรรยากาศอึมครึมคล้ายๆเหมือนฝนจะตก ผมจึงรีบจัดการซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาแม่ของลูกในตอนที่ผมมาถึงก็เจอเข้ากับคุณเมนี่เธอกำลังจะออกไปทำงานข้างนอกพอดี ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เพื่อจัดการเตรียมอาหารเช้าให้กับเคสได้ทาน และก็จะขออนุญาตอยู่พักที่นี่กับเคสจนกว่าเราทั้งคู่จะคืนดีกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณเมนี่จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะผมก็ทำกับเพื่อนของเธอไว้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะสู้ สู้เพื่อลูกเพื่อเมียของผม" คุณเซอร์เวย์ "" สวัสดีครับ คุณเมนี่ผมขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ "" อะ เอ่อ "" ผมรู้ครับว่าที่ผ่านมาผมทำผิดต่
" คุณเคสครับ "" อ้าวคุณภูมิ แล้วยัยเมนี่ล่ะคะ "ฉันเอ่ยถามคุณภูมิออกไปเพราะเห็นว่าคุณภูมิเดินเข้ามาที่บ้านเพียงคนเดียว ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่คุณภูมิกับยัยเมนี่ก็ดูแลฉันดีมากๆ ก็นะในเมื่อทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าฉันกำลังท้องอยู่ ยิ่งเป็นคุณภูมิยิ่งดูแลฉันดีมากๆเลย อันที่จริงเมื่ออาทิตย์ก่อนคุณภูมิได้มาสารภาพรักกับฉัน ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกดีกับฉันแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละฉันไม่สามารถที่จะรักเขาแบบชู้สาวได้ ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น ในใจของฉันตอนนี้ไม่สามารถที่จะรักใครได้อีกแล้ว" คุณเมนี่ต้องเคลียร์งานที่รีสอร์ทนะครับ ผมก็เลยมาก่อน กลัวว่าคุณเคสจะหิว เดี๋ยวไอ้ต้าวตัวน้อยในท้องจะงอแงคุณเคสจะลำบากเอาอีก "เห็นไหมล่ะฉันบอกแล้วคุณภูมิเขาดูแลฉันดีมากๆเลย เป็นห่วงเป็นใยลูกในท้องของฉันตลอด" ขอบคุณนะคะ แต่ช่วงนี้เคสไม่ค่อยแพ้ท้องเท่าไหร่แล้วค่ะ แต่ก็ยังคงมีอาการบ้าง ไม่ถึงกับหายไปเลย ว่าแต่วันนี้ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยคะเนี่ย มีแต่ของหน้าทานทั้งนั้นเลยค่ะ "&n
ดูเสียงเรียกเข้าของไอ้วอร์มมันดิครับ แม่งโคตรซ้ำเติมความรู้สึกของผมในตอนนี้เลย เสียงนั่นมันบ่งบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เพราะตอนมีเธออยู่ผมไม่คิดที่จะรักษา มาเห็นค่าตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เธอไม่อยู่อีกต่อไป เธอหอบลูกหนีผมไปแล้ว" แล้วมึงจะเอายังไงต่อ "" กูจะไปตามหาลูกเมียกู "" แต่มึงหย่าแล้วนะ "" ยัง กูยังไม่ได้เซ็นมีแต่เคสคนเดียวที่เซ็น อีกอย่างกูก็ยังไม่ได้เอาไปทำให้มันถูกต้องตามกฎหมาย เพราะฉะนั้นกูกับเคสก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ "" แต่มึงลืมอะไรไปหรือเปล่า "" อะไร "" มึงจำที่คุณเคสพูดไม่ได้หรอ "งั้นเราก็หย่ากันเถอะค่ะ ฉันคืนอิสระให้คุณ คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเหมือนที่คุณต้องการ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณกับฉันเราไม่เคยรู้จักกัน เราจะเหมือนคนแปลกหน้าคนนึงไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีก แต่ถ้าบังเอิญเจอก็ไม่ต้องทัก เอาแหวนของคุณคืนไป แล้วก็ไม่ต้องฟ้องหย่าให้เสียเวลานะค่ะ เดี๋