บทที่ 9

พอไออุ่นเตรียมน้ำในอ่างเสร็จ หยกก็พาราชสีห์เข้ามา

"ค่อยๆ เดินนะคะ" ไออุ่นรีบเดินเข้าไปช่วย

"แค่อาบน้ำ ทำไมต้องช่วยกันหลายคนด้วย" ชายหนุ่มหันไปพูดกับกับไออุ่น แต่สายตาของเขายังนิ่งเหมือนเดิม

"ใช่ค่ะ ทำไมต้องอาบหลายคน ฉันว่าคุณพยาบาลออกไปดีกว่า เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำให้สามีของฉันเอง"

"คุณหยกไม่ต้องออกไป เธอนั่นแหละออกไป"

"คุณ?0!" ไออุ่นไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันคืออาการของคนหึงหวง ระยะเวลาที่อยู่กับเขาเกือบเดือนมันทำให้อะไรเปลี่ยนไปได้มาก

"เชิญคุณออกไปก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวตรงนี้หยกจะจัดการเอง"

"ฉันไม่ไป" เวลาเขาอาบน้ำทีไรชอบถอดหมดทุกอย่าง เธอคงไม่เปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนอื่นแน่

"ถ้างั้นพวกคุณก็ออกไปทั้งสองคน ที่เหลือเดี๋ยวผมทำเอง"

"ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณหกล้มเหมือนคืนนั้นจะทำยังไง" ไออุ่นกลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุเหมือนคืนนั้น "ก็ได้ค่ะ ฉันจะเป็นคนออกไปเอง" แล้วหญิงสาวก็ค่อยๆ เดินออกจากห้องน้ำไป

พอเดินออกไปหยกก็เดินตามมาปิดประตูห้องน้ำไว้ ไออุ่นรีบหันไปทางด้านห้องน้ำทันที

"ถอดเสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันช่วย"

เสียงที่แว่วออกมาจากห้องน้ำมันทำให้บีบหัวใจของคนเป็นภรรยามาก

"อุ๊ย! ฮ่า ฮ่า ฉันเปียกค่ะ"

ไออุ่นที่รออยู่ข้างนอกไม่เป็นอันทำอะไรเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ หญิงสาวแนบหูฟังกับประตูว่าข้างในกำลังทำอะไรกันอยู่

ก๊อก! ก๊อก!! "เสร็จยังคะ" พอเห็นพวกเขาเงียบก็เลยเลือกที่จะเคาะประตูเบาๆ เพื่อถาม

แต่ไม่มีเสียงตอบรับออกมาเลย สักพักมือเรียวก็ผลักประตูเข้าไป พอดีกับจังหวะที่ทั้งสองเดินมาประตูบานนั้นก็เลยชนเข้ากับผู้ชายร่างสูง 

ตุ๊บ!!

"คุณทำอะไร" มันคือเสียงพยาบาลที่ตะคอกต่อว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาแบบไม่ระวัง

"ก็ฉันเห็นพวกคุณเงียบไป แล้วทำไมต้องปิดประตูห้องน้ำด้วย"

มือเรียวของหยกเอื้อมขึ้นไปลูบหน้าผากให้กับราชสีห์ตรงที่ถูกประตูชน

"สมน้ำหน้าแล้ว" เห็นแบบนั้นก็ยิ่งไม่ชอบใจ

"ที่เหลือเดี๋ยวฉันทำเอง เชิญคุณออกไปได้คุณหยก" เสี่ยงทุ้มเปล่งออกมาบอกพยาบาลส่วนตัวเบาๆ

"ฉัน.." แต่หยกยังไม่อยากออกไปเลย

"คุณอย่าบอกนะแม้แต่กางเกงชั้นใน คุณก็จะใส่ให้สามีของฉัน เรื่องแค่นี้ฉันทำเองได้ ขนาดถอดฉันยังถอดได้เลย แค่ใส่กางเกงในทำไมฉันจะทำไม่ได้" ไออุ่นเริ่มทนไม่ไหวแล้ว นี่แค่เพิ่งเข้ามายังขนาดนี้

หยกจำเป็นต้องได้ออกจากห้อง เพราะถ้าอยู่ต่อคงดูไม่ดีแน่ เมียของเขาเล่นพูดแรงซะขนาดนั้น

ปัง!! มันเป็นเสียงที่ไออุ่นปิดประตูเมื่อหยกก้าวออกไปแล้ว

พอไล่ผู้หญิงคนนั้นออกจากห้องไปหญิงสาวก็เดินมาที่ตู้เสื้อผ้า เพื่อจะหาเสื้อผ้ามาให้เขาใส่

พอได้เสื้อผ้าหญิงสาวก็เดินกลับมาแกะผ้าเช็ดตัวผืนที่เขาพันรอบท่อนล่างอยู่ออก โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ

ผ้าเช็ดตัวหลุดออกเท่านั้นแหละ ความเป็นชายของเขาที่มันตั้งโด่ชี้หน้าเธอ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ ยังคงทำหน้าที่ใส่เสื้อผ้าให้เขา

"ยกขาค่ะ!" เธอไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเหมือนก่อนแล้ว

และคำพูดของทั้งสองก็ไม่เหมือนเดิม ก่อนที่ไทเกอร์จะเข้ามาในบ้านหลังนี้ ช่วงเวลาอาบน้ำหรือแม้แต่เปลี่ยนเสื้อผ้า จะได้ยินคำพูดหวานๆ จากคนเป็นสามี

ไออุ่นก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น จะว่าเขามองเห็นก็ไม่น่าจะใช่

 

เช้าวันต่อมา..

ก๊อก~ ก๊อก~ "นมอุ่น ๆ มาแล้วค่ะ" วันนี้พยาบาลเป็นคนเตรียมนมขึ้นมาให้เขาเอง

"เข้ามาเลยครับ" ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเอาหมอนมานั่งพิงหัวเตียง สายตามองไปด้านหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกายเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ตื่น

"ทานเลยนะคะแล้วค่อยเข้าไปแปรงฟันอาบน้ำ เพราะถ้าเราทานน้ำหรือทานนมตอนตื่นใหม่ๆ มันจะมีประโยชน์ต่อร่างกายของเรามาก" พยาบาลยื่นนมไปที่ปากของเขาเพื่อที่จะป้อน

แต่ราชสีห์ก็หยิบมันมาดื่มเอง

"เดี๋ยวสายๆ คุณค่อยเข้ามาใหม่นะ" ชายหนุ่มยืนแก้วนมเปล่าส่งคืนให้พยาบาลไป

"ทำไมล่ะคะ คุณสิงห์ยังไม่อาบน้ำตอนนี้หรือคะ"

"ยัง ผมจะนอนต่ออีกสักพัก"

พอพยาบาลเดินออกจากห้องไป เขาก็หันหน้ามามองหญิงสาวอีกครั้ง ในหัวของเขาตอนนี้คิดไปหลายเรื่องมาก

สองวันผ่านไป..

พยาบาลส่วนตัวก็ยังทำตัวสนิทสนมกับราชสีห์ และพยายามทำให้ไออุ่นเข้าใจผิดได้ตลอดเวลา ความคิดของหยกคือ เธอต้องการราชสีห์มาก เพราะเห็นหน้าตาและฐานะของเขาดี และอีกอย่างท่าทางของเขากับภรรยาคนนี้ เหมือนจะไม่ได้รักกันเลย ถ้าเธอจะเข้ามาแทรกกลางก็คงไม่ยาก

"แม่มาได้ไงคะ" ไออุ่นกำลังทำกับข้าวช่วยแม่บ้านอยู่ กฐินก็วิ่งมาบอกว่าแม่ของเธอมาหา

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร" พอเจอหน้าลูกสาวคำแรกที่พูดกับลูกไม่ใช่การแสดงความเป็นห่วงเลย

ก่อนที่จะเดินเข้ามาด้านใน อริยาเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังป้อนอะไรสักอย่างให้ลูกเขย

"เธอคือพยาบาลส่วนตัวที่แม่ของคุณราชสีห์จ้างมาดูแลลูกชายของท่านค่ะ"

"มีแกอยู่ทั้งคนทำไมต้องจ้างพยาบาลส่วนตัวด้วย หรือแกขี้เกียจดูแลเขาเหรอ อย่าให้แม่รู้นะ!"

"ก็ไอไม่รู้วิธีดูแลคนที่มองไม่เห็นนี่คะ พวกท่านก็หาคนมาดูแลแทนสิ" เธอไม่รู้ว่าจะตอบแม่ยังไงก็เลยยกข้ออ้างนี้ขึ้นมาพูด

ไออุ่นชื่อเล่นเธอชื่อว่าไอ ส่วนไอรดาทุกคนจะเรียกว่ารดา แต่ตอนที่อยู่เมืองนอกราชสีห์ไม่ได้เรียกว่ารดา เขาเรียกชื่อของไอรดาว่าไอ เพราะเขาคิดว่ามันน่ารักดี ไอรดาก็เลยปล่อยให้เรียกไป แต่ราชสีห์ก็ไม่รู้ว่าไอรดามีน้องสาวอีกคนหนึ่งที่ชื่อไอ

"โอ้ย!! แม่ไอเจ็บนะ" ไออุ่นรีบเอามือขึ้นมาลูบคลำตรงที่ถูกแม่หยิกไปเมื่อสักครู่

"ทำไมแกไม่ห้ามพวกเขาไว้ เห็นสายตาผู้หญิงคนนั้นไหม ไม่ธรรมดาเลยนะ"

"ไอจะไปห้ามอะไรพวกเขาได้ล่ะแม่"

"แต่แกเป็นเมียของเขานะ มารยาร้อยเล่มเกวียนของผู้หญิงแกก็ดึงมาใช้สักเล่มสิ"

"ตั้งโต๊ะอาหารเสร็จแล้วค่ะ คุณราชสีห์ให้มาเชิญคุณไอกับคุณแม่ไปร่วมโต๊ะค่ะ" กฐินเดินมาตาม

แล้วทั้งสองก็มานั่งร่วมโต๊ะ ซึ่งตอนนี้พยาบาลคนนั้นกำลังป้อนโจ๊กราชสีห์อยู่

"ฉันว่าหน้าที่แบบนี้น่าจะให้เมียเขาเป็นคนทำมากกว่านะ" พออริยานั่งลงก็เริ่มจะพูดประชดพยาบาล

"แต่คุณสิงห์ให้เป็นหน้าที่ของหยกค่ะ" พูดจบหยกก็ตักโจ๊กป้อนใส่ปากให้ราชสีห์พร้อมกับเอากระดาษชำระซับปากเขาเบาๆ

"ให้ฉันทำเองดีกว่าค่ะ" ไออุ่นกลัวว่าแม่จะไม่พอใจ ที่เธอปล่อยเรื่องนี้ไป ก็เลยเดินไปแย่งถ้วยโจ๊กและช้อนออกจากมือของหยก

แต่หยกไม่ยอมปล่อยออกจากมือของตัวเอง พอหยกดึงถ้วยนั้นกลับมา ไออุ่นก็แย่งมันกลับจังหวะนั้นหยกก็ได้ปล่อยมือจนโจ๊กหกถูกร่างของไออุ่น

"โอ้ย!! ร้อนๆ"