เพล้ง!! "อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" พอเจ้าขากำลังจัดโน่นจัดนี้อยู่ เธอเดินถอยหลังแบบไม่ได้ระวังก็เลยชนเข้ากับทศกัณฐ์"พี่กานต์เด็กของพี่เอาอีกแล้วนะ งานใหญ่ด้วยพี่ไปดูสิ" คนที่อยู่ในเหตุการณ์รีบวิ่งเข้ามาตามหัวหน้า"เจ้าาขาาาเอ๊ยย" แล้วกานต์ก็รีบเดินออกมา"เธออีกแล้วเหรอ" ทศกัณฐ์จำเจ้าขาได้แม่น เพราะเมื่อคืนนี้เกือบทำงานของเขาพัง"ก็ใครจะไปรู้ว่าคุณมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ ตอนที่ฉันเริ่มทำงานคุณไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่""หยุดเลยนะเจ้าขา!!" กานต์วิ่งออกมาก็เจอเจ้าขากำลังโวยวายใส่ทศกัณฐ์เจ้าของโรงแรมอยู่พอดี"ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันปากไวไปหน่อย" พอเจ้าขาเห็นหัวหน้าเดินออกมาก็รีบหันไปขอโทษทศกัณฐ์"ผมว่าคุณกานต์เปลี่ยนพนักงานมาช่วยงานนี้ดีกว่านะ" ทศกัณฐ์ไม่พูดกับเจ้าขาสักคำ แต่เขาหันไปพูดกับหัวหน้าเด็กฝึกงาน"ฉันไม่เปลี่ยน ฉันชอบงานนี้แล้ว" เจ้าขาคิดว่าตัวเองไม่ผิดเพราะตอนทำความสะอาดเขาไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ "แต่งานแต่งที่กำลังจะจัดขึ้นมันเป็นงานใหญ่ เด็กที่ซุ่มซ่ามแบบเธอ คงจะช่วยงานนี้ไม่ได้หรอก" ประโยคนี้ทศกัณฐ์หันมาพูดกับเจ้าขาโดยตรง คิดว่าจะอธิบายให้เข้าใจ แต่ยิ่งอธิบายเธอยิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่"คุณจะไล่ฉันออก
อีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกันกับตอนที่เจ้าขาขอความช่วยเหลือจากทศกัณฐ์"พี่ไปไหนมาทั้งวันคะ" ไออุ่นถามสามีทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน เพราะวันนี้ทั้งวันเขาไม่อยู่บ้านเลย และไม่บอกด้วยว่าจะไปไหน"พี่ยังไม่บอกไอได้ไหม" ท่าทางของเขาดูได้ชัดเลยว่ากำลังมีอะไรปิดบัง "ทำไมคะพี่ปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า" แต่สัญชาตญาณเมียแถมกำลังท้องทำไมจะดูไม่ออก "ไม่ได้ปิดบังอะไรเลย แต่เรื่องนี้ถ้าบอกไปแล้ว เรื่องมันต้องถึงหูเพื่อนไอแน่เลย""พี่สิงห์!" ยิ่งเกริ่นมาแบบนั้นมันยิ่งทำให้หญิงสาวอยากจะรู้เรื่องเข้าไปใหญ่"ที่จริงพี่สัญญากับเสือและก็คุณแม่ไว้แล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ไอฟัง.. แต่ถ้าไม่พูดไอก็คงจะไม่ไว้ใจพี่ใช่ไหม" ดูแล้วถ้าไม่บอกก็คงไม่จบ"ทำไมคะทำไมต้องปิดบังไอคนเดียวด้วย" ใบหน้างามบึ้งตึงขึ้นมาจนเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะงอน "พูดให้ฟังก็ได้ แต่เรื่องนี้ห้ามไปพูดให้เพื่อนรักของไอฟังนะ""ที่รักเหรอคะ?""ใช่ครับ""ทำไมคะ""ก็มันเป็นเซอร์ไพรส์งานแต่งไง""เซอร์ไพรส์งานแต่ง??""ห้ามพูดเด็ดขาดนะ"พอได้ยินสามีพูดแบบนั้นไออุ่นถึงกับยิ้มออกมา ครอบครัวนี้ก็มีมุมนี้เหมือนกันเหรอ..มันยิ่งทำให้หญิงสาวตื้นตันมากกว
"ผมว่าคุณขยับออกไปนิดหนึ่งดีไหม" เขากลัวว่าถ้าเธอยังทำแบบนี้คงห้ามใจตัวเองไม่ไหวแน่"ทำไมคะ อย่าบอกนะว่าไม่เคยถูกผู้หญิงนอนกอด ใช่สิ.. คงจะเคยถูกแต่ผู้ชายนอนกอดใช่ไหมล่ะ" พูดจบเธอยิ่งกอดรัดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิมแบบมันเขี้ยวผมไม่มั่นใจนะว่าผมจะอดทนได้สักแค่ไหน แต่ก็จะพยายามทนแล้วกัน ..เขาคิดพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอแบบยากลำบากมากหญิงสาวนอนกอดเขาอยู่แบบนั้นไม่นานเท่าไร ชายหนุ่มก็สังเกตลมหายใจของเธอ ตอนนี้เธอหายใจสม่ำเสมอเหมือนกับคนหลับไปแล้ว สายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่อยู่ตรงหน้าแบบพิจารณา"พวกนั้นเป็นใครกันแน่ อย่าบอกนะว่า คุณไปติดหนี้นอกระบบ" เพราะมันคือสิ่งเดียวที่เขาสงสัยในตัวเธอ ถ้าไม่มีหนี้แล้วเธอจะมีอะไรล่ะ แล้วผู้ชายพวกนั้นเป็นใครมือหนาค่อยๆ ขยับ มือของเธอออกจากเอวเพราะตอนนี้มันเริ่มจะคลายตัว"หึ? ผู้หญิงอะไรชอบมโนไปเอง" ชายหนุ่มขำที่เธอคิดว่าเขาเป็นเกย์พอเขาจัดท่านอนของเธอใหม่เสร็จ ทศกัณฐ์ก็ค่อยๆ ลุกออกจากที่นอน>>{"ดูผู้ชายกลุ่มที่อยู่ข้างล่างหน้าโรงแรม ว่าพวกเขายังอยู่ที่นั่นไหม แล้วสืบให้ทีว่าพวกนั้นเป็นใคร"} {"ตอนที่เดินเข้ามาผมก็ยังเห็นอยู่นะครับ ผมดูมันแปลกๆ พวกนั้นเป็
พอไทเกอร์มอบจี้ที่มีรูปพ่อกับแม่ของที่รักให้เธอ แล้ว เขาก็หยิบแหวนเพชรวงงามออกมาอีกวงเพื่อที่จะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายให้หญิงคนรัก"ผมรักคุณนะและก็ขอบคุณมากที่คุณยอมอภัยให้ผม..ในเรื่องที่ผมทำเลวกับคุณไว้" ชายหนุ่มยังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าหญิงสาวเพื่อบอกความในใจ"เราอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยค่ะ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องในอดีตไป" พอเจ้าสาวพูดจบ เจ้าบ่าวก็จับแหวนวงนั้นเพื่อที่จะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอเพล้ง!!แต่ขณะที่กำลังจะสวมแหวนอยู่นั้นได้มีเสียงของตกแตกจนคนในงานไม่ได้สนใจจังหวะที่เจ้าบ่าวกำลังจะสวมแหวนให้เจ้าสาว ทุกคนต่างก็มองไปดูผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าของงานตอนนี้ทุกคนต่างก็มองมาที่เจ้าขา ที่เธอทำของในมือตกหล่นก็เพราะว่าตกใจอะไรบางอย่างทศกัณฐ์ซึ่งยืนอยู่บนเวทีก็มองไปที่เธอเหมือนกัน "งานฉันจะพังไหมเนี่ย" ชายหนุ่มพูดเบา ๆ พร้อมกับมองไปที่กานต์และใช้สายตาเหมือนกับสั่งให้กานต์พาผู้หญิงคนนั้นออกไปจากงานก่อน แล้วกานต์ก็พยักหน้าตอบรับทศกัณฐ์นิดนึงพร้อมกับเดินไปหาเจ้าขาที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งทื่ออยู่อีกมุมนึงของงานพอทุกคนหันมาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวตอนนี้ทั้งสองได้สวมแหวนให้กันเรียบร้อยแล้ว..เสียง
"คุณป๋า!!?" ได้ยินผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เรียกชายวัยชราคนนี้ว่าคุณป๋าเขาถึงกับตกใจ"แล้วนั่นตาทศทำไมไปนั่งอยู่กับกลุ่มพวกนั้นล่ะ" ทัดดาวเริ่มใจไม่ดีเพราะกลัวลูกชายจะไปพูดอะไรที่ทำให้เจ้าคุณไม่พอใจ เพราะแค่เจ้าคุณเอ่ยปากขึ้นมาคำเดียวกิจการของเธอได้พังย่อยยับแน่"เจ้าขาทำอะไรทำไมไปนั่งร่วมโต๊ะกับพวกท่านแบบนั้น" พนักงานหลายคนต่างก็มองไปเหมือนกัน ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเรื่องงานแต่งของไทเกอร์เลย ทุกคนสนใจโต๊ะของเจ้าพ่อใหญ่มากกว่า"ทำไมคุณป๋าต้องมาสร้างความวุ่นวายให้งานแต่งของคนอื่นด้วย" "ถ้าหนูไม่กลับบ้านกับป๋า ป๋าจะพังมันทั้งโรงแรมตอนนี้เลยคอยดูสิ" เสียงของชายชรา ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อใหญ่มาเฟียเกี่ยวกับทางด้านธุรกิจและอสังหาริมทรัพย์ พูดกับหญิงสาวแบบเอาเรื่อง"ยังไงฉันก็ไม่กลับกับคุณป๋าหรอก ฉันจะอยู่กับแฟนของฉัน ไม่สิ.. กับสามีของฉัน" หญิงสาวพูดด้วยท่าทางที่จริงจังมาก ทุกคนที่ได้ยินเจ้าขาพูดออกมาต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่คนที่ตกใจที่สุดก็คือทศกัณฐ์และทัดดาว"หนูพูดอะไรออกมา!!" เจ้าคุณก็โมโหไม่แพ้กันที่ได้ยินเจ้าขาพูดแบบนั้น เขาลุกขึ้นอย่างแรงจนเก้าอี้ที่เขานั่งล้มลงเสียงดังสนั่น!!!!พอเสี่
"อุ๊ย! ตาทศ!?" พอทัดดาวตั้งสติได้นางก็รีบตะโกนดุลูกชาย"แม่" ทศกัณฐ์รีบปล่อยจูบออกพร้อมกับหันไปที่ต้นเสียงมือเรียวยกขึ้นมาเช็ดรอยจูบนั้นออกทันทีเมื่อเป็นอิสระ "แกทำอะไรตาทศ!" สัญชาตญาณของคนเป็นแม่พอเห็นลูกพาผู้หญิงขึ้นมา นางก็รีบตามขึ้นมาทันทีที่มีโอกาส แล้วก็มาเจอเหตุการณ์ที่คิดไว้บ้างแล้วว่ามันต้องเกิดขึ้น แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเกิดขึ้นอยู่หน้าลิฟต์แบบนี้"เธอก็เหมือนกัน ในเมื่อเสี่ยเจ้ามาตามถึงที่ ทำไมไม่กลับไปกับท่านล่ะ ยังมาตามตอแยลูกชายของฉันอีกทำไม" ตอนนี้ทัดดาวเริ่มจะจัดการกับต้นเหตุ"คือ.. ฉัน.. " "กลับไปซะ" ทัดดาวต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลมก่อนที่ลูกชายของนางจะหลวมตัวมากไปกว่านี้"ฉันไม่ไปค่ะ.. คุณป้าก็ได้ยินแล้วว่าฉันพูดอะไรกับพวกนั้นบ้าง""ทำไมฉันจะไม่ได้ยิน ก็เธอเล่นประกาศลั่นห้องของโรงแรมขนาดนั้น แต่เธอน่าจะมียางอายมากกว่านี้นะทั้งๆ ที่สามีของเธอมาตามถึงที่""สามี?""ผมว่าแม่กลับลงไปข้างล่างดีกว่าครับ เดี๋ยวเรื่องตรงนี้ผมเคลียร์เอง" จากที่ทศกัณฐ์ยืนดูผู้หญิงสองคนคุยกันได้สักพัก ก็กลัวว่าแม่จะเป็นลมเป็นแล้งไปซะก่อน เพราะว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่เล่นๆ"ตาทศ! แกรู้ไหมว่ากำลังจะทำ
พอเจ้าขาออกมาจากโรงแรมของทศกัณฐ์ เธอก็กลับมาโรงแรมที่พักอยู่"พวกนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" กลับมาถึงก็เจอว่าลูกน้องของเจ้าคุณได้เฝ้าอยู่ด้านหน้าโรงแรมแห่งนี้แล้ว "เสี่ยให้พวกเรามารอรับตัวคุณเจ้าขากลับบ้านครับ""ฉันไม่อยากจะกลับไปที่นั่นอีกแล้ว..พวกนายก็รู้" เพราะที่นั่นมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอสะเทือนใจ"เรื่องนั้นเราไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คุณเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ย คุณต้องกลับไปกับพวกเรา"ถึงแม้ว่าเสี่ยเจ้าคุณจะร่ำรวยและมีเมียเยอะ แต่ท่านเป็นคนที่มีลูกยากมากและผู้หญิงคนเดียวที่มีลูกด้วยตอนนี้ก็ได้ตายไปแล้ว ท่านเคยแอบตรวจดีเอ็นเอของเจ้าขาตอนที่แม่ของเธอเสียไปก็พบว่าเจ้าขาเป็นลูกสาวแท้ๆ ..ที่เจ้าคุณแอบตรวจดีเอ็นเอก็เพราะสงสัยอยู่ว่าเจ้าขาไม่ใช่ลูกตัวเอง เพราะทั้งสองอายุห่างกันมากเป็นตากับหลานได้เลยและท่านไม่คิดว่าจะมามีลูกตอนแก่ขนาดนี้"บอกคุณป๋าด้วยว่าฉันไม่กลับ""ถ้าคุณไม่กลับไปกับพวกเรา คุณคงจะรู้นะว่าโรงแรมของผู้ชายคนนั้นจะเกิดอะไรขึ้น" คนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณเริ่มจะขู่หญิงสาว"พวกนายอย่าแม้แต่จะคิด!! ห้ามทำอะไรเขาเด็ดขาด" เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังปกป้องเขาอยู่"ถ้าคุณไม่อยาก
"ถ้าคุณไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้เดือดร้อน คุณรีบตามพวกผมมาดีกว่า"หญิงสาวมองกลับไปดูชายหนุ่มสักครู่หนึ่งแล้วเธอก็เดินตามลูกน้องของพ่อเธอออกมา"อย่าไปนะเจ้าขา" ทศกัณฐ์ตะโกนเรียกเธอให้กลับมา เขาจะตามไปก็ไม่ได้เพราะถูกลูกน้องของพ่อเธอขวางอยู่ "ฉันจะกลับไปกับพวกนาย แต่พวกนายห้ามทำร้ายเขาแม้แต่นิดเดียว" "ได้" เสียงของผู้ชายที่เป็นหัวหน้ากลุ่มคนพวกนี้ตกปากรับคำแล้วเจ้าขาก็ยอมขึ้นรถไปกับพวกเขาเย็นวันเดียวกัน..ที่โรงแรมเย็นวันนั้นเขากำลังจะสืบหาที่อยู่ของเจ้าขา แต่แม่ของเขาก็พาผู้หญิงอีกคนมาแนะนำให้เขารู้จักก่อน เพราะนางไม่อยากจะให้ลูกชายของนางไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวนั้น"แม่จะทำอะไร" ทศกัณฐ์เดินมานั่งร่วมโต๊ะกับแม่ของเขาและมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว"คนนี้น้องก้อย เป็นลูกสาวของคุณประสิทธิ์ ทศรู้จักกับน้องไว้สิลูก" ทัดดาวแนะนำผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างของนางให้ลูกชายได้รู้จัก"สวัสดีค่ะพี่ทศ พี่จำก้อยได้ไหมก้อยเป็นรุ่นน้องของพี่ที่มหาวิทยาลัย"พอก้อยแนะนำตัวทศกัณฐ์ก็เลยสังเกตและใช้ความจำ"เหมือนกับน้องจะหน้าคุ้นๆ นะเป็นรุ่นน้องที่คณะพี่ด้วยใช่ไหมเนี่ย""ใช่ค่ะก้อยดีใจจังเ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้