"ผมขอโทษ" นอกจากคำว่าขอโทษชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาพูดได้ดีกว่านี้แล้ว"คุณกลับไปเถอะค่ะ"ถึงแม้ว่าคำที่เธอพูดออกมามันคือคำไล่ แต่ไทเกอร์ก็ดีใจที่เธอยอมพูดด้วย"ถ้าผมรู้ว่าคุณท้อง ผมจะไม่ทำแบบนั้นเลย" "มันสายไปแล้ว ฉันบอกแล้วไงว่าฉันผิดเองที่ไม่ยอมไปจากบ้านของคุณ""ตบผมสิ ตีผมเลย จะทำโทษผมยังไงก็ได้ แต่อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ" เพี๊ยะ!! ไทเกอร์คว้ามือของที่รักขึ้นมาตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปหลายที"ถึงคุณจะทำแบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ถ้าฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันก็จะไปจากบ้านของคุณแบบที่คุณต้องการ""ผมไม่ให้ไป" ตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีกับผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไป มันอาจจะไม่ใช่ความรัก มันอาจจะเป็นความรู้สึกผิดที่ทำให้เธอต้องเสียลูกไปหญิงสาวพยายามดึงแขนออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ยังกุมมือเธอไว้แบบนั้น จนทั้งสองนอนหลับไปพร้อมกันเพราะความเพลียเช้าวันต่อมา.."อุ๊ย!" ไออุ่นเปิดประตูเข้ามากับสามีก็เจอไทเกอร์นอนกุมมือของที่รักอยู่ข้างเตียง"เราจะเข้าไปกันดีไหม" ราชสีห์ถามภรรยาเบาๆ"ยังไงเราก็มาถึงแล้ว เข้าไปหน่อยก็ดีค่ะ" ทั้งสองยืนกระซิบคุยกันอยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง พรพิมพ์ก็เดินเข้ามา"สองคนนี
"อะไรของคุณหายบอกผมได้ไหม" ชายหนุ่มเดินมาพยุงหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากตรงนั้น ก่อนที่ไทเกอร์จะโทรศัพท์ไปแจ้งความยี่สิบนาทีผ่านไป"ตกลงมีอะไรสำคัญและมีค่าหายไปบ้างครับ" พอตำรวจมาถึงก็สอบถามที่รัก"หายไปหลายอย่างเลยค่ะแต่ของสำคัญที่สุดก็คือสร้อย ฉันแค่อยากจะได้จี้ที่ติดอยู่สร้อยเส้นนั้นคืน"แล้วตำรวจก็เก็บหลักฐานทั้งหมดลงบันทึกประจำวันไว้พร้อมกับตรวจสอบกล้องวงจรปิดแถวนั้น17 : 00 น.ตำรวจกลับไปตั้งแต่ตอนบ่าย แต่ไทเกอร์ไม่ยอมไปไหน"คุณกลับบ้านของคุณไปได้แล้ว""จะให้ผมกลับได้ยังไงเกิดเรื่องขนาดนี้ เผื่อพวกมันกลับมาอีกจะทำยังไง""มันคงไม่กลับมาอีกแล้วฉันไม่เหลืออะไรให้มันขโมยอีกแล้ว""เผื่อมันไม่อยากจะได้ของล่ะ ไม่กลัวอันตรายบ้างเลยเหรออยู่คนเดียวแบบนี้" เขาหมายถึงว่าถ้าเผื่อมันจะกลับมาทำร้ายร่างกายของเธออีกจะทำยังไง"ฉันมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ ชีวิตฉันก็มีแค่ตัวฉันคนเดียว ดีเหมือนกันให้มันกลับมาฆ่าฉันให้ตายไปเลย ฉันจะได้ตามไปอยู่กับลูกของฉัน""ที่รัก.. พอเถอะ ปล่อยลูกไปเถอะ" เขาพูดพร้อมกับคว้าร่างของเธอเข้ามากอด ยังไงเด็กคนนั้นก็เป็นลูกของเขาเหมือนกัน"นายฆ่าลูกฉันทำไม" คำพูดที่ออกมาจากปากถึงแม
"แถวนี้ไม่มีเด็กให้วานลงไปเก็บด้วยสิ สงสัยฉันต้องได้ลงไปเก็บเองแล้วล่ะ" ที่รักแกล้งทำท่าทางเหมือนกำลังจะลงน้ำ แต่ที่จริงไม่กล้าหรอกเพราะเป็นคนกลัวน้ำมาก"ดะ! เดี๋ยว" ไทเกอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ถึงแม้ว่าเขาจะว่ายน้ำเก่ง แต่น้ำคลองแบบนี้..ยังไม่เคยลงเลย"ทำไม" หญิงสาวหันกลับมาถาม"ไหนบอกกลัวน้ำไง""น้ำน่ะกลัว..แต่กลัวอดตายมากกว่า""เดี๋ยวผมลงไปเอง เอาวะ เป็นไงเป็นกัน" ว่าแล้วเท้าแกร่งก็ค่อยๆ เดินมาแถวริมตลิ่ง แตะปลายลงน้ำเบา ๆ ถึงกับขนเขาลุกซู่เพราะกลัวว่ามันจะมีปลิง รนร่างสูงก็ค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากฝั่ง"ลงไปเอาตรงลึกๆ นู่นเลยนะ" ที่รักชี้ไปตรงที่ลึกที่สุด"เอาตรงนี้ไม่ได้เหรอ" แค่ตรงที่เขาลงไปก็ถึงเอวแล้วแต่ที่รักไม่เอา"ถ้าลงน้ำลึกกว่านั้นสายบัวมันจะยาวและอร่อยมาก""เอาวะ!!" แล้วเขาก็ค่อยๆ ลอยคอลงไป "ตะ! ตัวอะไร!!??" เหมือนกับมีตัวอะไรมาเกี่ยวขาไว้"ลืมบอกไปว่าแถวนี้งูน้ำมันเยอะ" ที่รักตะโกนลงไปแล้วก็นึกขำ"ห๊าา! งะ.. งู!" สิ่งที่กลัวที่สุดก็คืองูยิ่งงูที่มองไม่เห็น ถ้ามันเลื้อยมาขาแบบนี้แล้วก็.."คุณอย่าขึ้นมานะ ถ้าไม่ได้สายบัวห้ามขึ้นมาเด็ดขาด"ทีแรกไทเกอร์กำลังจะลอยกลับขึ้นฝั่ง แต
19:40 น. //ก่อนหน้าที่ไทเกอร์จะมา"ทำไมเราต้องแอบมาดูด้วย เขาจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของเขาสิ" ที่รักเดินมาเปิดประตูหน้าบ้านดูครั้งที่สามแล้ว เหมือนกับว่าเธอรอ...เพราะก่อนที่ไทเกอร์ จะกลับบ้านไปเขาบอกว่าจะกลับมาอีกตอนเย็น แต่นี่มันก็มืดค่ำมากแล้วยังไม่เห็นเขามาเลย20 : 00 น."ขอเหล้าหน่อยครับ เหล้าอะไรก็ได้ที่มันแรงนิดหนึ่ง" ชายหนุ่มจอดรถที่หน้าปากซอยบ้านเธอเพื่อแวะร้านขายของชำแถวนั้นพอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็กลับขึ้นรถมา ขับมาจอดใกล้บ้านของเธอ..แล้วไทเกอร์ก็เปิดขวดเหล้าดื่มเข้าไป"มึงเป็นเอามากนะไทเกอร์ หวังว่าแผนนี้คงจะสำเร็จนะ" พอดื่มเหล้าเข้าไปได้เกือบครึ่งแบน เขาก็นึกขำตัวเองที่คิดแผนแบบนี้ขึ้นมา"ถึงกับมึนเลยเหรอวะ.. ทำไมมันแรงขนาดนี้" ลงรถก็เริ่มจะมึนๆ20 : 40 น.ก๊อกๆ ก๊อกๆๆที่รักได้ยินเสียงเคาะประตูก็รีบเดินมา เพราะตอนนี้เธอยังไม่กลับขึ้นห้อง เหมือนกับรอใครอยู่ก๊อก ก๊อก"ใคร" ถึงในใจจะรู้แล้วว่ามันต้องเป็นไทเกอร์แน่ แต่ก็แกล้งถามทำเป็นไม่รู้ไปก่อน"เปิดประตูให้หน่อย" หญิงสาวรีบเปิดประตูทันทีที่เขาตอบรับ..กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยฟุ้งมาก่อนเลย"ปล่อยนะคุณเสือ" เธอพยายามจะผลักเขาออก
"คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง" หญิงสาวพยายามดิ้นให้เขาเอาเจ้านั้นออกจากร่างกายเธอ "จะรีบไปไหนใจเย็นๆ สิ อ้าา มันเสียวรู้ไหม" เธอยิ่งดิ้น ร่องก็ยิ่งตอดรัดท่อนเอ็นจนเขารู้สึกเสียวขึ้นมาอีกครั้ง"ก็มันอึดอัดนี่" ที่รักพยายามจะผลักตัวเขาให้ออกชายหนุ่มยอมถอดออกแบบเสียด้ายพอหญิงสาวลุกขึ้นได้ก็รีบหาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบร่างระหงไว้ แล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาอาบน้ำชำระร่างกายและคราบที่เขาทิ้งไว้"จะอาบน้ำทีต้องออกมาข้างนอกแบบนี้มันอันตรายรู้ไหม" ชายหนุ่มเดินตามลงมาเพื่อที่จะอาบน้ำเหมือนกันห้องน้ำบ้านของที่รักแยกออกมาอยู่นอกตัวเรือน ถ้าจะเข้าห้องน้ำดึกๆ ก็ต้องเปิดประตูด้านข้างห้องครัวออกมาข้างนอก มันค่อนข้างอันตรายเหมือนที่ชายหนุ่มพูด"ก็พ่อกับแม่ปลูกสร้างไว้แบบนี้จะให้ทำยังไงล่ะ ถ้าคุณอยากจะสะดวกสบายก็กลับไปนอนบ้านของคุณสิ""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่บอกว่ามันอันตราย อยู่มาได้ยังไงคนเดียวทำไมไม่ทำห้องน้ำในตัวบ้านใหม่ล่ะ""จะทำอีกให้เปลืองเงินทำไม สู้เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นจะไม่ดีกว่าเหรอ" พอเดินมาถึงห้องน้ำที่รักก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนไทเกอร์ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ.. เขารอจนเธออาบน้ำเสร็จ
ทีแรกคิดจะขัดขืน แต่พอคิดอีกทีปล่อยให้เขาทำไปก็ดี เพราะตอนนี้คิดถึงลูกมาก อยากจะได้เขากลับมาอีกครั้งไทเกอร์แอบสงสัยอยู่ว่า ทำไมที่รักถึงไม่ขัดขืนต่อ แต่เขาก็ทิ้งความสงสัยนั้นไว้ ชายหนุ่มเริ่มถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกทีละชิ้นจนหมด ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง เขาค่อยๆ ถอดพร้อมกับมองเรือนร่างระหงที่นอนทอดกายรออยู่บนนั้น"ทำไมวันนี้น่ารักจัง" ไทเกอร์พูดออกมาเบาๆ แบบอ่อนโยน เพราะกิริยาท่าทางของเธอในตอนนี้ มันต่างกับตอนแรกเหมือนเป็นคนละคนแต่ชายหนุ่มก็ชอบแบบนี้ แบบที่เธออ่อนหวาน เขาไม่มีเวลาสงสัยไปนานกว่านั้นแล้ว เพราะความพิศวาสในเรือนร่างนี้ ชายหนุ่มพรมจูบร่ายกายของหญิงสาวแบบทะนุถนอมและอ่อนโยน จนทำให้เธอเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้นเขาไซร้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงเนินกลีบกุหลาบ แต่หญิงสาวก็ห้ามไว้ ไม่อยากจะให้ทำต่ำไปมากกว่านั้นแล้ว"ขอนิดหนึ่งนะ" ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว ถึงแม้ว่าเธอจะห้ามไว้แต่เขาต้องการสิ่งนี้มากไทเกอร์ตวัดลิ้นขึ้นลงตรงเม็ดเสียวของเธอเบาๆ บางจังหวะเขาสอดแทรกลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้น เพื่อเรียกน้ำหล่อลื่นสองมือยื่นขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้าที่อยู่ด้านบน เพื่อกระตุ้นอารมณ์หญิงสาว"อ๊อย
"ฉันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยนะคะ" ที่รักรีบปฏิเสธเสียงแข็ง"เธอจะไม่เกี่ยวได้ยังไง นี่มันลายมือของเธอไม่ใช่เหรอ" ตอนนี้หัวหน้าแผนกและฝ่ายตรวจสอบเรียกที่รักมาต่อว่า และมาตรวจสอบเรื่องทำบัญชีกับยอดเงินไม่ตรงกัน และที่สำคัญเงินหายไปจากบัญชีเป็นแสน หลายวันมานี้ที่รักเผลอเรอมากก็จริง (เพราะมัวแต่คิดถึงไทเกอร์ที่หายไปและไม่ติดต่อมา) แต่เธอคงไม่เผลอเรอทำเงินในบัญชีของโรงแรมหายไปเป็นแสนขนาดนั้น"ช่วงนี้เธอเป็นอะไรหรือเปล่ามีแต่เรื่องแต่ราว" หัวหน้าแผนกถามที่รัก"ฉันขอกลับไปเช็คบัญชีดูใหม่ได้ไหมคะว่ามันหายไปไหน""ไม่ต้องหรอกทุกฝ่ายเขาตรวจสอบหมดแล้วกว่าเรื่องจะมาถึงเธอ เตรียมตัวรอหมายศาลได้เลย""อะไรนะคะ ทำไมต้องได้รอรับหมายศาลด้วย" ตอนนี้เธอถูกแกล้งจากเพื่อนร่วมงานด้วยกัน เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เพิ่งเคยเกิดขึ้น มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วกับพนักงานคนเก่าจนต้องถูกดำเนินคดี"ฉันไม่ผิด ฉันไม่ได้เอาไป" "ไม่มีใครเขายอมรับหรอกว่าตัวเองทำผิด ช่วงนี้เธอก็กลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน""ทำไมพวกคุณถึงไม่เชื่อที่ฉันพูดเลย!!" ที่รักไม่ได้ทำผิดก็เลยไม่ยอมรับ เธอก็เลยโวยวายต่อหน้าทุกคน ถ้าเงียบก็แสดงว่าเธอยอมรับว่าท
แกร่ก!! แกร่ก!! "อ้าวที่รัก" พอวิ่งตามขึ้นมาข้างบน ที่รักก็ปิดประตูล็อกห้องไว้ก่อนแล้วก๊อก! ก๊อก!!"ที่รักครับเปิดประตูให้ผมหน่อย" คนด้านนอกเริ่มพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน"คุณกลับไปนอนบ้านของคุณเลยนะ" หญิงสาวตะโกนออกมาจากในห้อง"โอ้ย!! เจ็บ!!" อยู่ดีๆ คนข้างนอกก็เสียงร้องเหมือนเจ็บปวด จนที่รักรีบมาเปิดประตูดู"คุณเป็นอะไร" พอประตูเปิดออกคนที่อยู่ด้านนอกก็แทรกตัวเข้ามาอย่างไว "คุณแกล้งฉันเหรอ""ไม่ได้แกล้งสักหน่อยก็คนมันเจ็บจริงนี่" "ไหนเจ็บตรงไหน""ก็ตรงนี้ไง" มือหนาเอื้อมไปจับมือของหญิงสาวมาแนบไว้หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง "คุณไม่ต้องมาล้อเล่นเลยนะ ฉันไม่ขำด้วย" ตอนนี้จิตใจของเธอหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องเงินแสน ถ้าได้กลับไปเคลียร์บัญชีนั้นดูอีกครั้ง คงจะรู้ว่าเงินหายไปไหนและใครเป็นคนแกล้ง"เรื่องนั้นไม่ต้องคิดมากหรอก ผมว่าคุณไปพักผ่อนดีกว่า" แล้วชายหนุ่มก็พาเธอมาที่เตียง"คุณไปอาบน้ำก่อนเลยนะ เหม็นกลิ่นเหงื่อจะแย่""ไม่ไป.. จะนอนมันทั้งแบบนี้แหละ เดี๋ยวมีคนล็อกห้องไว้อีก" เขาหมายถึงว่ากลัวเธอจะล็อกห้องไว้เหมือนทุกครั้ง"ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันจะมานอนชุดทำงานแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่ล็อกหรอก คุณ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้