เช้าวันต่อมา.."แขนของหนูไอไปโดนอะไรมาคะ ทำไมเป็นรอยช้ำแบบนั้น" ป้าแม่บ้านกำลังเตรียมอาหารหันไปถามไออุ่นที่กำลังช่วยงานครัวอยู่"สงสัยเมื่อวานนี้ทำงานแล้วมันไปโดนอะไรไม่รู้ค่ะ" ไออุ่นตอบไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไรนักกฐินเดินเข้ามาพอดี "ไม่จริงหรอกป้า" กฐินสะกิดบอกป้าเล็กน้อยเพราะว่ากฐินพักอยู่ห้องติดกับไออุ่น ได้ยินทุกคำพูดที่ไอรดาพูดพอเตรียมอาหารเสร็จ วันนี้ไออุ่นเลือกที่จะกินข้าวก่อนออกไปทำงานข้างนอก เพราะว่ารู้สึกหิวตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้ว"กินก่อนเจ้านายเลยเหรอ" พอหยกเดินเข้ามาเอานม เพื่อขึ้นไปส่งให้ราชสีห์ข้างบนเห็นไออุ่นกำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะในครัวแต่ไออุ่นไม่ตอบ ยังตักข้าวใส่ปากแล้วก็เคี้ยว เหมือนว่ามีแค่เธออยู่ในห้องนั้น"ชูคอไม่ได้เหมือนแต่ก่อน รู้จักหดหัวไว้แบบนี้ก็ดีแล้ว"เพล้ง!! ไออุ่นวางช้อนลงที่ชามอย่างแรงพร้อมกับลุกขึ้น"อย่าเข้ามานะ! ฉันสู้คนนะ" หยกเริ่มจะกลัวพอได้นมแล้วหยกรีบเดินออกจากห้องครัวนั้นไปทันที"แม่นี่ก็หาเรื่องได้ทุกวี่ทุกวันเป็นแค่พยาบาลส่วนตัวทำเหมือนกับเป็นคุณนายรองเลย" กฐินพูดกับป้าเบาๆ"แกก็อย่าพูดมากนัก" ป้าหันไปตำหนิ พร้อมกับมองไปดูไออุ่น ตอนนี้กำล
"เรื่องซุ่มซ่ามเนี่ย ยกให้เธอเลยนะ""ใครจะไปแสนดี แสนเรียบร้อยเหมือนเมียของคุณล่ะ ปล่อยฉันนะ!" หญิงสาวพยายามจะผลักเขาออกแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย เขาจ้องมองริมฝีปากงามตอนที่ขยับปากพูดมันช่างน่าจูบยิ่งนัก ใจจริงตอนนี้คิดอยากจะบดขยี้มัน ถ้าอยู่ในที่ลับตาคนเขาจะไม่ปล่อยไปเลย"พี่สิงห์ทำอะไรคะ" พอไอรดาเดินตามหลังมาก็เห็นว่าราชสีห์กำลังกอด และจ้องมองน้องสาวอยู่"ไม่มีอะไร" ราชสีห์รีบปล่อยมือจากเอวของไออุ่นจังหวะที่ไออุ่นเดินผ่านไอรดา พี่สาวของเธอใช้สายตามองแทบจะกินเลือดกินเนื้อแต่ก็ต้องได้เก็บอารมณ์ไว้"เมื่อกี้ป้าเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหม" พอทุกคนไปจากตรงนั้นแล้วกฐินหันมาพูดกับป้าแม่บ้าน"แกหุบปากไว้ดีกว่ากฐิน อย่าพูดมาก""ก็ฉันเห็นนี่ป้า หลายครั้งแล้วนะที่ฉันสังเกตอยู่เนี่ย ถ้าคุณสิงห์ตาบอดจริงทำไมคว้าตัวของคุณไออุ่นไว้ทันล่ะ""เรื่องของเจ้านายอย่าเอามาพูดมั่วๆ"ดึกๆ ของคืนเดียวกัน..>>{"ตอนนี้ที่รักอยู่ที่ไหน"} {"อยู่ที่บ้านสิ คิดถึงเราหรอ"}>>{"ไม่คิดถึงที่รักจะให้คิดถึงใครล่ะ"} {"คิดถึงก็มาหาสิ"}>>{"ช่วงนี้กำลังมีปัญหาไปไหนไม่ได้เลย"} {"มีปัญหากับใคร พี่สาวตัวดีไม่อยู่แล้วไม่ใช่เ
เช้าวันต่อมา..ไออุ่นก็มาทำความสะอาดหน้าบ้านเหมือนทุกครั้ง แต่วันนี้ไทเกอร์คิดอยากจะแกล้งเธอ"คุณเสือ! เอาคืนมานะ!!""ไม่ให้" ไทเกอร์แย่งไม้กวาดจากเธอแล้วซ่อนมันไว้ด้านหลัง"ฉันจะรีบทำให้เสร็จ""ไม่เหนื่อยหรือไง ตั้งแต่มายังไม่เคยเห็นวางไอ้นี่สักที" ไทเกอร์กลับไปนอนที่บ้าน ตอนเช้าก็มาที่นี่แต่เช้า"ก็ฉันทำยังไม่เสร็จจะให้ฉันวางได้ยังไง เดี๋ยวลมก็มาพัดใบไม้ปลิวกระจายอีก คุณรีบเอามาเลยนะ ฉันจะเก็บกวาดให้เรียบร้อย" แล้วไออุ่นก็รีบคว้าเอาไม้กวาดจากมือของไทเกอร์ แต่เขาก็ดึงคืนมาจนตัวของไออุ่นปลิวเข้ามาชิดกับตัวของเขาตอนที่ทั้งสองกำลังยื้อแย่งไม้กวาดกันอยู่นั้นไอรดาก็พาราชสีห์ออกมาเดินเล่น"เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ พี่คู่กับพี่น้องคู่กับน้องน่ารักดี" แล้วไอรดาก็บรรยายภาพเหตุการณ์ให้มันดูเวอร์ หน่อยให้ราชสีห์ฟัง เพราะไม่รู้ว่าราชสีห์ก็มองเห็นเหมือนกัน"เป็นอะไรไออุ่น" พอไออุ่นกระชากไม้กวาดกลับมาได้ แต่เธอเกิดเจ็บและจุกท้องจนต้องนั่งขดลงกับพื้น"เจ็บท้อง" ไออุ่นเริ่มจะเจ็บมากขึ้นจนนั่งลงกับพื้นตรงนั้นไทเกอร์เห็นท่าไม่ดีก็รีบอุ้มเธอขึ้นมา"คุณเสือทำอะไรคะ หยอกล้อกันเฉยๆฉันไม่ว่านะ แต่นี่จ
พอราชสีห์รู้ว่าไออุ่นออกไปกับน้องชายตั้งแต่เช้ามืด เขาถึงกับโมโหมาก ชายหนุ่มนั่งคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาอยู่บนห้องนอนคนเดียวเงียบๆ สิ่งที่เขากำลังคิดคือใครที่เธอเรียกว่าที่รัก หรือจะเป็นไทเกอร์? ความคิดนี้ก็แล่นเข้ามาในหัว เวลานี้หน้าชาเหมือนถูกชก ถ้าเป็นน้องชายของเขาจริงล่ะ"พี่สิงห์คิดอะไรอยู่คะ ถึงเวลาทานข้าวเย็นแล้ว" ไอรดาเป็นคนเดินขึ้นมาตามราชสีห์บนห้อง"วันนี้พี่ไม่สบาย พี่ขออยู่คนเดียวนะ""พี่เป็นอะไรมากไหม ไปหาหมอดีกว่า" ไอรดาเดินเข้ามาแล้วเอามือแตะที่หน้าผากดู แต่อุณหภูมิร่างกายของเขาก็ปกติ"พี่บอกว่าพี่ขออยู่คนเดียว" ชายหนุ่มทำเสียงแข็ง ไอรดาก็เลยต้องได้ออกไปจากห้องก่อน"พวกเธอจะเล่นแบบนี้กับฉันใช่ไหม!!" ราชสีห์ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง และสายตานั้นจ้องมองพุ่งไม้ ย้อนกลับมาตอนเช้าที่ไออุ่นให้ไทเกอร์พามาที่บ้านเพื่อน.."ไออุ่น!""ที่รัก.." พอไออุ่นเห็นเพื่อนรักก็รีบวิ่งเข้าไปกอด"ที่รัก?" ไทเกอร์ได้ยินไออุ่นเรียกผู้หญิงคนนั้นถึงกับงงที่รักเป็นชื่อเพื่อนของไออุ่น เพื่อนคนนี้คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม แต่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยที่รักไม่ได้เข้าเรียนที่เดียวกันแต่ทั้งสองก็ยังติดต
"คุณมองเห็นแล้วเหรอคะ""ทำไมรดาถามแบบนี้" "ก็ฉันเห็นคุณหยิบแบบไม่ต้อง.." ไอรดาแค่อยากจะถามเขาให้แน่ใจแต่เธอยังพูดไม่จบประโยค ราชสีห์ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนบนห้องก่อนพอขึ้นมาบนห้องมุมแรกที่จะไปยืนก็คือหน้าต่าง พร้อมกับมองลงไปดูพุ่มไม้ ความคิดของเขาเริ่มจะลอยไปหาผู้หญิงอีกคนตั้งแต่เธอจากไปไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่คิดถึง แต่เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร คิดว่ามันอาจจะเป็นความโกรธแค้นที่เธอหักหลังก็เป็นได้20 : 20 น. บ้านที่รักพอรถของที่รักมาจอดหน้าบ้าน ก็พบว่าไทเกอร์มายืนรออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว"คุณมาตั้งแต่เมื่อไรคะ" ไออุ่นลงจากรถก็รีบเดินไปหาไทเกอร์ทันที"เธอไปไหนมา ฉันมาหาตั้งหลายวันแล้วแต่ไม่เจอสักที" วันนี้เขารอนานกว่าทุกวัน เพราะยังไงก็ต้องเจอเธอให้ได้"ฉันไปทำงานค่ะ" "ทำงานอะไร?" แล้วไทเกอร์ก็สังเกตดูชุดที่ไออุ่นใส่มันคือชุดของโรงแรม"ฉันไปทำงานที่โรงแรมเดียวกับที่รัก""ทำไมต้องไปทำงานด้วยบอกแล้วไงว่าขาดเหลืออะไรให้บอก""คุณจะช่วยฉันในฐานะอะไร ญาติกันก็ไม่ใช่""มีใครเคยบอกไหมไออุ่น ว่าเธอเป็นคนที่ดื้อมาก""วันนี้ฉันเหนื่อยมากแล้วคุณเสือ ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับคุณหรอก" พอพูดจบ
"ผมขอไปกับพี่ชายของผมสองคน" ไทเกอร์หันไปพูดกับไอรดา"แต่รดาอยากจะไปด้วยนี่คะ" ไอรดาอ้อนราชสีห์เล็กน้อยแบบพองาม"แค่ไปทานข้าว ก็ให้รดาไปด้วยจะเป็นไร" ราชสีห์คิดว่าไทเกอร์แค่จะพาไปทานข้าว"ถ้างั้นวันนี้ผมไม่ไปดีกว่า" พอพูดจบไทเกอร์ก็ลุกเดินออกมา"ดูเหมือนว่าคุณเสือจะไม่ชอบหน้าของรดาเลยนะคะ ทั้งๆ ที่รดาเป็นพี่สะใภ้ของเขานะ"ไม่ว่าไอรดาจะพูดอะไรออกมา มันก็ไม่เข้าหูของราชสีห์เลย ไม่รู้ว่าทำไม.. แต่เขาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว หรืออาจเป็นเพราะความจำของเขาเกี่ยวกับเธอคนนี้มันยังกลับมาไม่สมบูรณ์[ โรงแรม ]"ทำไมคุณหน้าซีดๆ" ทศกัณฐ์เดินผ่านออกมาหน้าโรงแรมก็มองไปเห็นไออุ่นเหมือนกำลังจะเป็นลมก็รีบเข้าไปพยุงไว้"ขอบคุณค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอกแค่ยืนนานไปหน่อย""ถ้าเหนื่อยก็ไปนั่งพักก่อนไม่ต้องหักโหม พอมีลูกค้าเดินเข้ามาค่อยออกมาต้อนรับ""มีอะไรลูก" ทัดดาวเดินตามหลังลูกชายออกมา เห็นลูกชายยืนคุยกับพนักงานต้อนรับก็ไม่ค่อยพอใจ"สงสัยเธอจะทำงานหนักเกินไปครับแม่""ไม่หรอกค่ะ ฉันยังไหวขอโทษด้วยนะคะ""ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราก็ไปกันเถอะลูก" ก่อนที่จะเดินไปทัดดาวยังใช้สายตามามองไออุ่นผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีเกินไ
"คุณทศกัณฐ์พาเพื่อนมาแล้ว ห้ามทำเสียเรื่องอีกนะ" กาญจนาหันไปสั่งไออุ่นอีกครั้ง"ค่ะ" แล้วเธอก็รีบเดินไปเอาน้ำที่เตรียมไว้มาบริการให้ทศกัณฐ์และก็เพื่อน"โต๊ะที่จองไว้อยู่ตรงไหนล่ะคุณกาญจนา" พอเดินเข้ามาถึงด้านในทศกัณฐ์ก็ถามกาญจนา"ทางโซนวีไอพีเลยค่ะ เชิญตามมาทางนี้ค่ะ" แล้วกาญจนาก็นำทางทั้งสองคนไป"นั่งก่อนสิงห์" ทศกัณฐ์หันกลับไปพูดกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน"ขอบใจ"ใช่แล้วเพื่อนรักของทศกัณฐ์ก็คือราชสีห์ ทั้งสองเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม แต่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยราชสีห์ได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ส่วนทศกัณฐ์เรียนอยู่ที่เมืองไทย"น้ำค่ะ" ไออุ่นวางน้ำไว้ด้านหน้าของผู้ชายทั้งสองคน พร้อมกับก้าวถอยออกมานิดหนึ่งพอราชสีห์ได้ยินเสียงผู้หญิงที่มาเสิร์ฟน้ำให้เมื่อสักครู่ ชายหนุ่มก็รีบเงยหน้าขึ้นมองทันทีเพล้ง!! เสียงถาดรองแก้วที่มือของไออุ่นหล่นลงพื้นอย่างแรง เมื่อเธอเห็นหน้าของผู้ชายคนที่นั่งอยู่กับผู้จัดการ"เป็นอะไรอีก" ทศกัณฐ์รีบลุกขึ้นเพราะกลัวว่าไออุ่นจะเป็นลมเหมือนครั้งก่อน"ฉะ! ฉันไม่เป็นไรค่ะ" ใบหน้างามซีดเผือด หัวใจเต้นแรงมือไม้สั่น ไออุ่นเสียการควบคุมตัวมาก เพราะไม่คิดว่าจะเจอเขาอยู่ที
พอใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้หญิงสาวก็รีบเบือนหน้าออก แต่เขาแค่ทำให้เธอกลัว มือข้างหนึ่งของราชสีห์เอื้อมไปเปิดประตูรถ ขณะที่ใบหน้ายังคงอยู่ใกล้ แค่ลมหายใจเข้าออกก็สัมผัสกันได้แล้ว"ขึ้นรถ..""ฉันจะกลับไปทำงาน""ยังคิดว่าตัวเองจะได้กลับไปทำงานที่นั่นอีกเหรอ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับเธอให้เข้าไปนั่งในรถ"คุณราชสีห์ ฉันไม่กลับบ้านกับคุณนะ ฉันยอมตายดีกว่าที่จะกลับไปบ้านหลังนั้นอีก" เพราะว่าถ้าเธอกลับไปคงจะไม่พ้นสภาพเดิมเป็นแน่ ตายๆ ไปสะก็ดีเหมือนกันมือหนาเอื้อมไปดึงเซฟตี้เบลท์มาล็อคไว้โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้าเธอลง ฉันจะปล้ำเธอตรงนี้เลย" ชายหนุ่มเดินอ้อมมาทางด้านคนขับ เธอก็พยายามจะเปิดประตูลงจากรถ"ฉันเกลียดคุณ" พอได้ยินเขาขู่แบบนั้นเธอก็ไม่กล้าลงจากรถเวลาเดียวกันนั้นในห้องอาหารของโรงแรม ตอนที่ราชสีห์พาไออุ่นออกไปแล้ว"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" กาญจนถามพิมพ์และอ้อยใจ"พวกฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพี่ ยังงงอยู่เลย""ถ้าอยากจะรู้ต้องถามคุณทศกัณฐ์""ไม่มีอะไรแล้วช่วยมาเก็บโต๊ะทำความสะอาดด้วยนะ" ทศกัณฐ์สั่งกาญจนาเสร็จแล้วก็เดินออกไปในโรงแรมข่าวที่ไออุ่นเป็นภรรยาของเพื่อนผู้จัดการ แต่มาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้