บทที่ 20

"เรื่องซุ่มซ่ามเนี่ย ยกให้เธอเลยนะ"

"ใครจะไปแสนดี แสนเรียบร้อยเหมือนเมียของคุณล่ะ ปล่อยฉันนะ!" หญิงสาวพยายามจะผลักเขาออก

แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย เขาจ้องมองริมฝีปากงามตอนที่ขยับปากพูดมันช่างน่าจูบยิ่งนัก ใจจริงตอนนี้คิดอยากจะบดขยี้มัน ถ้าอยู่ในที่ลับตาคนเขาจะไม่ปล่อยไปเลย

"พี่สิงห์ทำอะไรคะ" พอไอรดาเดินตามหลังมาก็เห็นว่าราชสีห์กำลังกอด และจ้องมองน้องสาวอยู่

"ไม่มีอะไร" ราชสีห์รีบปล่อยมือจากเอวของไออุ่น

จังหวะที่ไออุ่นเดินผ่านไอรดา พี่สาวของเธอใช้สายตามองแทบจะกินเลือดกินเนื้อแต่ก็ต้องได้เก็บอารมณ์ไว้

"เมื่อกี้ป้าเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหม" พอทุกคนไปจากตรงนั้นแล้วกฐินหันมาพูดกับป้าแม่บ้าน

"แกหุบปากไว้ดีกว่ากฐิน อย่าพูดมาก"

"ก็ฉันเห็นนี่ป้า หลายครั้งแล้วนะที่ฉันสังเกตอยู่เนี่ย ถ้าคุณสิงห์ตาบอดจริงทำไมคว้าตัวของคุณไออุ่นไว้ทันล่ะ"

"เรื่องของเจ้านายอย่าเอามาพูดมั่วๆ"

ดึกๆ ของคืนเดียวกัน..

>>{"ตอนนี้ที่รักอยู่ที่ไหน"}

{"อยู่ที่บ้านสิ คิดถึงเราหรอ"}

>>{"ไม่คิดถึงที่รักจะให้คิดถึงใครล่ะ"}

{"คิดถึงก็มาหาสิ"}

>>{"ช่วงนี้กำลังมีปัญหาไปไหนไม่ได้เลย"}

{"มีปัญหากับใคร พี่สาวตัวดีไม่อยู่แล้วไม่ใช่เ