เข้าสู่ระบบแชร์
ภาพถ่ายสู่ความทรงจำ(2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-07 22:03:04
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียคุณลม วิวาห์ภายใน(1)
พิธีแต่งงานจัดขึ้นแบบเรียบง่ายตามคำขอของวายุ สนามหญ้าหน้าบ้านของวายุจึงพิธีแบบเรียบง่าย ถูกจัดเป็นงานเล็ก ๆ และเชิญแขกคนสนิทมาเท่านั้นส่วนเรือนหอก็ใช้บ้านหลังนี้ของวินไทยเป็นห้องหอแทน“คุณหนูน้ำมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้เหรอคะ”ป้ามาลีถือถาดอาหารคาวเดินผ่านมายังบันไดตรงห้องโถงแล้วเห็นคุณหนูของบ้านยืนชะเง้อคอมองขึ้นไปยังห้องรับรอง“ก็มารอดูหน้าเจ้าสาวของพี่ลมน่ะสิคะ”คุณหนูเอาแต่ใจของบ้านซึ่งอยู่ในชุดเดรสสีมุกสั้นเลยเข่ายกแขนขึ้นกอดอกด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด จนแล้วจนรอดเธอก็ยังไม่รู้ว่าพนักงานสาวคนไหนคือว่าที่พี่สะใภ้“ดูแล้วมันได้อะไรขึ้นมา สุดท้ายเขาก็ต้องมาเป็นพี่สะใภ้แกอยู่ดี”เสียงทุ้มประมุขของบ้านดังขึ้นแล้วเดินมาประจันหน้ากับลูกสาวก่อนจะเอ่ยพูดต่อ“พ่อเตือนไว้ก่อนนะห้ามมาผ่าวงงานแต่งพี่ชายแกเด็ดขาด ไม่อย่างอย่างนั้นฉันจะระงับบัตรเครดิตและยึดรถกับกุญแจคอนโดฯ”นั่นไม่ใช่ ‘คำขู่’ เธอรู้ว่าคนอย่างพ่อพูดจริงและทำจริง หญิงสาวจึงทำได้แค่กระทืบเท้าเดินจากไปด้วยความไม่พอใจวินไทยรู้สึกเหนื่อยใจกับลูกสาวคนเล็กของบ้านที่เรียนจบมานานแล้วแต่ก็ไม่เป็นโล้เป็นพาย ไม่ยอมทำงานทำการหยิบจับอะไรให้เป็นชิ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม วิวาห์ภายใน(2)
ภายในห้องหอถูกปกคลุมด้วยความเงียบสักระยะแล้วและแน่นอนว่าเหมือนฝันยังอยู่ในชุดไทยประยุกต์ตัวเดิมและยังนั่งอยู่เก้าอี้ตัวเดิมไม่ได้กระดุกกระดิกไปไหนอยากอาบน้ำใจจะขาดติดอยู่อย่างเดียวเลยคือเธอไม่สามารถรูดซิบที่มันอยู่ด้านหลังได้จะไหว้วานให้เขารูดให้ก็กลัวว่าจะถูกดุเอาเพราะดูจากสีหน้ายามนี้มันไม่ต่างจากเสือโคร่งสักนิดความร้อนทำให้ร่างกายเหนียวตัวจนไม่สามารถทนได้อีกต่อไปร่างอวบจึงตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปยังประตูห้องเพราะนึกได้ว่าบ้านหลังนี้มีแม่บ้านนอนพักอยู่ด้วยขณะกำลังจะปลดกลอนประตูเสียงดุของเจ้าของห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาประชิดตัวอย่างเร็วแล้วดันประตูห้องปิดเหมือนเดิม“จะไปไหน”“ฝันจะไปหาคุณป้าแม่บ้านค่ะ” คนเจ้าเนื้อสั่นเหมือนลูกนก เม็ดเหงื่อเย็นเฉียบผุดขึ้นบนใบหน้าไม่รู้ว่ากลัวอะไรนักหนา“ไปหาทำไม ไม่รู้เหรอว่าเข้าหอคืนแรกเขาไม่ให้คู่แต่งงานออกจากห้องจนกว่าจะเช้า” เขาพูดเสียงเข้ม“ไม่เคยแต่งงานค่ะ ก็เลยไม่รู้ประเพณี” หญิงสาวหลบสายตาเขามองลงพื้น“แล้วจะออกไปหาป้ามาลีทำไม”“คือว่าฝันรูดซิบชุดไทยไม่ถึงค่ะก็เลยจะไปขอให้ป้าเขาช่วย”วายุได้ยินอย่างนั้นถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ทั้งท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม มารผจญ(1)
“เดี๋ยวป้าเตรียมเองก็ได้ค่ะคุณเหมือนฝันไปนั่งรอด้านนอกดีกว่านะคะ”หญิงสูงวัยเดินวนไปเวียนมารอบตัวของเจ้านายคนใหม่ประจำบ้าน“ให้ฝันช่วยเถอะนะคะ มาอยู่บ้านคนอื่นแล้วมานั่งงอมืองอเท้ามันไม่ใช่นิสัยของลูกแม่นุชค่ะ”หล่อนยิ้มหวานให้กับป้าแม่บ้านแล้วก็นึกอะไรขึ้นได้อีกอย่างก่อนจะหันไปบอก “อย่าเรียกฝันว่าคุณเลยนะคะ มันไม่ชิน”“ไม่ได้ค่ะ เพราะคุณเหมือนฝันเป็นถึงภรรยาคุณวายุจะให้มาเรียกเป็นกันเองได้ยังไงมันไม่เหมาะไม่ควร”“อืม ถ้าอย่างนั้นเรียกว่าคุณฝันสั้น ๆ ก็พอค่ะอย่าเรียกเต็มยศเลยฟังแล้วแสลงหู” หญิงสาวยักไหล่ประกอบท่าทางเรียกเสียงหัวเราะให้กับป้ามาลีแต่เช้าตรู่“แล้วปกติมื้อเช้าคุณฝันทานอะไรเป็นอาหารเช้าเหรอคะป้าจะได้เตรียมไว้ให้ถูก”ป้ามาลีวางผักชีที่เพิ่งล้างเสร็จแล้วลงตะกร้าเพื่อให้สะเด็ดน้ำแล้วหันไปถามเหมือนฝัน“ปกติฝันไม่ทานมื้อเช้าค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาแค่เดินทางไปทำงานให้ทันก็ดีมากโขแล้ว”“ไม่ได้นะคะมื้อเช้าเป็นมื้อสำคัญช่วยทำให้สมองปลอดโปร่งด้วย บอกป้ามาค่ะว่าอยากกินอะไรจะได้เตรียมให้”ป้ามาลีกุลีกุจอไปเปิดตู้เย็นหาวัตถุดิบเตรียมทำอาหารเช้าต้อนรับลูกสะใภ้ของบ้าน“อ้าวแล้วปกติคนที่นี่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม มารผจญ(2)
ช่วงเย็นของวันวารินทร์เดินกระวนกระวายอยู่สนามหญ้าหน้าบ้านพลางชะเง้อคอมองออกไปยังประตูรั้วเมื่อเห็นว่ารถมินิคูเปอร์สีเหลืองเคลื่อนเข้ามาจอดหญิงสาวก็รีบวิ่งไปหาทันทีกรรณิการ์ลงมาจากรถด้วยชุดธรรมดาแถมเครื่องหน้ายังไร้เครื่องสำอางอีกต่างหาก ความเหนื่อยล้าฉายชัดบนใบหน้าแต่พอเห็นวารินทร์เดินมาก็ปรับเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างให้“ทำไมแกถึงมาช้านักล่ะ ฉันรอตั้งนานแล้วนะ” อ้าปากบ่นเพื่อนทันที“ณิก็รีบที่สุดแล้วนะ ก็บอกไปแล้วว่าติดถ่ายละครคงทำให้มาช้า”ตอบด้วยเสียงเหนื่อยอ่อนตั้งแต่เช้าถ่ายทำละครแทบไม่ได้พักแถมยังเป็นฉากบู้อีกต่างหากเวลาหายใจหายคอแทบไม่มียังต้องมารับสายเสียงแว้ด ๆ เพื่อนคุณหนูเอาแต่ใจอีกต่างหากถ้าไม่ติดว่าหลงรักพี่ชายนางเธอคงถีบหัวส่งไปนานแล้วคบไปก็ไม่มีประโยชน์ดีแค่บ้านรวยแล้วใช้เงินไปวันๆ“แล้วไหนล่ะยัยพี่สะใภ้เธอ ตั้งแต่มายังไม่เห็นเลยแต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเนอะว่าจะเป็นยัยผู้หญิงอ้วนที่เราเจอวันนั้น”กรรณิการ์นึกย้อนไปยังวันที่ได้ไปกินข้าวกับวายุและครอบครัวโดยมีเหมือนฝันกับพี่สาวมานั่งร่วมโต๊ะด้วย ไม่คาดคิดเลยว่าคนหน้าตาดีและมีฐานะอย่างพี่วายุจะตาต่ำไปคว้าพนักงานมาเป็นเมีย“ก็เพราะอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม แม่ครัวร่วมห้อง(1)
ภายในแคนทีนของบริษัทพนักงานหลายแผนกเริ่มทยอยเข้ามาทานมื้อเที่ยงและพักผ่อนหย่อนใจกับเวลาหนึ่งชั่วโมงที่มีเหมือยฝันกับผองเพื่อนสั่งอาหารเสร็จแล้วเดินไปนั่งโต๊ะประจำตัวเดิมแล้วก็จับกลุ่มเม้ามอยท์กันปกติ แน่นอนว่าเรื่องนั้นคงหนีไม่พ้นการแต่งงานของท่านประธานโดยไม่รู้เลยว่าเจ้าสาวมาด ๆ ก็นั่งอยู่ในกลุ่ม“วงในเม้าท์มาว่าท่านประธานเพิ่งแต่งงานไปเมื่อวันหยุดที่ผ่านมาจ้าแต่งแบบสายฟ้าแลบขั้นสุด” พี่สมรเป็นคนเปิดประเด็นทันที“วงในของแกนี่ใครเหรอ ฉันเห็นรู้ลึกรู้จริงทุกเรื่อง” พี่นิดาสนใจเรื่องวงในมากกว่าเพราะเห็นว่ารู้ดีไปเสียทุกเรื่องยิ่งกว่าใต้เตียงดารา“เออ ฉันก็ไม่รู้หรอกนางใช้โปรไฟล์ในกลุ่มไลน์เป็นรูปตัวการ์ตูน แต่จะเป็นใครก็ช่างเถอะ ที่แน่ ๆ เขาลือกันว่าเจ้าสาวปล่อยตัวเองให้ท้องเพื่อจับผู้ชายรวย”“แค่ก แค่ก”เหมือนฝันกำลังยกน้ำขึ้นดื่มถึงกับสำลักออกมาเมื่อได้ยินพี่สมรพูดจบ เธอเนี่ยนะ จะปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับเขา ฉันกินยาคุมป้องกันย่ะ“ค่อย ๆ ดื่มสิยัยฝันเดี๋ยวก็สำลักน้ำกันพอดี”พี่กุ๊กเดินมาร่วมวงเป็นคนสุดท้ายเหมือนเคย เธอได้แต่ยิ้มรับแล้วลงมือกินข้าวต่อและเป็นผู้ฟังที่ดีไม่ออกความคิดเห็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม แม่ครัวร่วมห้อง(2)
ห้องครัวโล่งไม่มีเครื่องครัววางไว้สักชิ้นแน่นอนว่าเธอคงต้องซื้อเข้ามาไว้บ้างเพื่ออย่างน้อยจะได้ตระเตรียมทำอาหารให้เขาได้ทานบ้าง เหมือนฝันเดินออกมาแล้วมองดูนาฬิกายังเห็นว่าเป็นช่วงหัวค่ำอยู่จึงคิดอยากออกไปเดินเลือกซื้อของใช้ในครัวในห้องแถว ๆ นี้“คุณมีกุญแจแล้วก็คีย์การ์ดคอนโดฯ สำรองไหมคะ”“มี” เขาตอบสั้น ๆ แล้วลุกขึ้นไปหยิบในลิ้นชักมาให้“จะออกไปไหน”“ฝันจะออกไปซื้อของที่ห้างตรงข้ามคอนโดฯ เราค่ะ ในห้องครัวไม่มีอุปกรณ์แล้วก็เครื่องปรุงอะไรสักอย่างเลย”เธอชี้กลับไปในห้องครัวซึ่งเขาก็เห็นว่าเป็นจริงอย่างที่ว่า เพราะตั้งแต่กลับมาอยู่ประเทศไทยก็ไม่เคยทำอาหารทานเองเลยอย่างมากก็แค่ต้มกาน้ำร้อนไว้ชงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็เท่านั้น“งั้นรอแป๊บ ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนจะได้ไปด้วยกัน” เขาทำท่าจะหันหลังกลับแต่ก็ถูกเหมือนฝันเรียกเอาไว้เสียก่อน“คุณวายุไม่ต้องไปก็ได้ค่ะ ยังทำงานที่ค้างไว้ไม่เสร็จเลย ฝันไปไม่นานค่ะ อีกอย่างห้างฯก็ไม่ได้อยู่ไกลเดินข้ามสะพานลอยไปก็ถึงแล้ว”“เอางั้นเหรอ”ชายหนุ่มรู้สึกลังเลเพราะเอกสารที่หอบกลับมาทำด้วยก็สำคัญเหมือนกัน“เอาแบบนี้แหละค่ะ ฝันไปก่อนนะคะ”“เดี๋ยว”เขาเรียกเอาไว้ เธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม คนขี้หึง(1)
บรรยากาศของร้านอาหารกึ่งบาร์ถูกจัดที่นั่งเป็นสัดส่วนให้นักดื่มทุกคนมีพื้นที่เป็นของตัวเอง บนชั้นขนาดใหญ่ด้านหลังบาร์มีขวดเหล้ามากมายเรียงรายกันอย่างน่าทึ่งจนไม่สามารถจำแนกประเภทได้เสียงเซ็งแซ่ของลูกค้ากลุ่มใหญ่เดินเข้ามาในร้านไม่ใช่คนอื่นคนไกลแต่เป็นกลุ่มของเหมือนฝันและทีม เสียงดังโหวกเหวกแข่งกับเพลงในร้านถือว่าเป็นเรื่องปกติเลยก็ว่าได้“วันนี้ไม่เมาไม่เลิก”พี่สมรชูแก้วเหล้าชงเข้มขึ้นทุกคนต่างเฮลั่นแล้วชนแก้วกันเสียงดังก่อนจะพากันยกกระดกรวดเดียวหมดขวดยกเว้นเหมือนฝันเท่านั้น...หญิงสาวไม่ชอบดื่มสักเท่าไรเพราะเกลียดการตื่นเช้ามาแล้วต้องมานั่งปวดหัวเพราะแฮงค์เหล้าอีก เธอจึงทำแค่ยกมันขึ้นจิบและหลบซ่อนแก้วจากสายตาเพื่อนร่วมงานอย่างพี่สมรและพี่นิดาก็เท่านั้น“วันนี้ไม่อยากดื่มเหรอ” การันต์เอนตัวเข้ามาใกล้เล็กน้อยแล้วกระซิบถามให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น“ประมาณนั้นค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเปลี่ยนจากเหล้าไปเป็นเบียร์ไหมหรือว่าจะเป็นพวกน้ำอัดลมหรือน้ำส้มคั้น”การันต์ไล่เรียงเครื่องดื่มที่พอจะนึกได้เพื่อนำเสนอคนเจ้าเนื้อที่นั่งติดกัน ทว่าหญิงสาวกลับส่ายหัวเล็กน้อยเพราะไม่อยากเป็นคนเรื่องมากแล้วมันก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เมียคุณลม คนขี้หึง(2)
เวลาเกือบชั่วโมงแท็กซี่เขียวเหลืองก็พาพี่กุ๊กกับเหมือนฝันมาจอดอยู่หน้าคอนโดฯ หรู ย่านใจกลางเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานเท่าไรนักร่างอ้วนโซซัดโซเซลงจากรถโดยมีพี่กุ๊กเดินตามลงมาด้วยความไม่แน่ใจว่าใช่ที่นี่จริงหรือ“มันใช่ที่นี่เหรอฝัน ไหนแกบอกว่าอยู่บ้านกับแม่ไงแล้วมาคอนโดฯใครเนี่ยหรือว่าเมาจนเลื้อนแล้วจำผิด”พี่กุ๊กสอดแขนเข้าใต้ปีกแล้วพยุงคนน้ำหนักมากเดินเข้ามาบริเวณด้านในด้วยความยากลำบาก กว่าจะถามคนเมารู้เรื่องว่าต้องให้พาไปส่งที่ไหนก็ทำเอากินเวลาไปนานเหมือนกัน“ที่นี่นะถูกแล้วจ้า คอนโดฯ สามีฝันเอง” ตอบด้วยเสียงอ้อแอ้ทว่าคนเป็นหัวหน้ากลับหัวเราะออกมาเบาๆ“สามี? แกเนี่ยนะมีสามี อย่ามาพูดให้ฉันขำหน่อยเลย”“จริง ฝันแต่งงานแล้ว ดูนี่สิมีแหวนด้วย”เหมือนฝันพยายามล้วงกระเป๋าสะพายเพื่อโชว์แหวนแต่งงานแต่หาเท่าไรก็ไม่เจอจึงทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นแล้วค้นหา พี่กุ๊กได้แต่ถอนหายใจไม่คิดเลยว่าน้องเล็กของทีมจะเมาได้เรื้อนขนาดนี้“มาลุกขึ้นมาพี่จะพาไปส่งบ้าน”“ไม่เอา ฝันจะนอนที่นี่กับคุณสามี”เธอสะบัดแขนตัวเองแล้วขืนตัวทำให้พี่กุ๊กสู้แรงไม่ไหวจึงเผลอปล่อยแขนทำให้คนน้ำหนักเยอะล้มลงไปนอนกับพื้น แม้พี่กุ๊
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
บทล่าสุด
เมียคุณลม เต็มใจรัก...(จบ)
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคุณภูริจะเป็นคนอยู่เบื้องหลังแล้วก็ทุจริตบริษัทเราไปมากมายขนาดนั้น”พี่นิดารำพึงออกมา แม้ทุกคนจะไม่ได้พูดแต่ก็คิดเหมือนกันเพราะภาพลักษณ์เวลาภูริอยู่ในบริษัทคือผู้ชายอบอุ่นใจดี เข้าใจหัวอกพนักงานแต่เบื้องหลังก็คือคนร้ายนี่เอง“แล้วนี่น้องฝันจะกลับมาทำงานวันไหนอ่า คิดถึงเสียงหัวเราะลั่นห้องจะแย่” พี่สมรทำหน้าเหงาหง่อย“ไม่รู้สิ ก็คุณวายุถูกยิงขนาดนั้นก็คงนานอยู่หรอก” พี่กุ๊กพูดเสริมแล้วทุกคนในแผนกก็ต่างต้องหันไปทางประตูเหมือนว่ามีใครอีกคนกำลังเปิดประตูเข้ามา“มีใครบ่นคิดถึงเหรอคะ”“น้องฝัน!” ทุกคนกรูกันเข้าไปหาแล้วจับหมุนซ้ายหมุนขวาเพื่อสำรวจว่าน้องเล็กของทีมได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า“ฝันไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องห่วงวันนี้เลยแวะมาทำงานช่วงเช้าแล้วก็ช่วงบ่ายจะไปโรงพยาบาลต่อคุณหมดนัดตรวจเจ้าตัวเล็กค่ะ”พูดพร้อมกับลูบหน้าท้องน้อยทุกคนต่างหันมองหน้ากันไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรต่อได้แต่ยกมือเร้า ๆสะกิดกัน ก่อนพี่กุ๊กจะพูดขึ้นเสียงดัง“ฉันกำลังจะได้เป็นป้าของลูกท่านประธานแล้ว” ประโยคนี้เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดีเหตุการณ์วันนั้นสร้างความอยากรู้ให้กับเพื่อนร่วมงานเหมือนฝันจึ
เมียคุณลม คนที่แพ้(2)
“กี่เดือนแล้ว” เขาเงยหน้าขึ้นถาม“สองเดือนค่ะ”“รู้ตอนไหนว่าท้องทำไมไม่บอกพี่เลย” น้ำเสียงนั้นมีความน้อยใจแฝงอยู่“รู้ตอนวันเกิดคุณลุงค่ะ”“ตอนที่ฝันบอกพี่ว่าไปหาหมอนะเหรอ” เหมือนฝันพยักหน้ารับงึก ๆ ทว่าคนฟังกลับมองด้วยสายตาตัดพ้อเขาไม่ได้อยู่ในวันที่รับรู้ข่าวดีว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเราแถมยังปล่อยให้ไปหาหมอเพียงลำพังอีกต่างหาก“อย่าทำสีหน้าอย่างนั้นสิคะ”“ถ้าไม่ให้ทำสีหน้าแบบนี้จะให้ทำสีหน้าแบบไหนล่ะครับ เมียไปหาหมอคนเดียวและรู้ว่าท้องก็ยังไม่บอกอีก”น้ำเสียงเริ่มขึ้นจมูกพลันน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลออกมาง่ายๆ ยิ่งเธอปลอบเท่าไรเขาก็ร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อนหลังจากอยู่ดูแลคนถูกยิงจนหายดีแล้วเพราะแผลไม่ได้ถูกจุดสำคัญหมอก็ให้วายุกลับไปพักฟื้นที่บ้านและแน่นอนว่าเจ้าตัวก็คอยออดอ้อนคนเป็นเมียอยู่ร่ำไปหากใครมาเห็นคงไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคุณวายุ“ป้ามาลีทำอะไรมาให้ผมกินครับเนี่ย ทำไมเหม็นแบบนี้” มือหนาเลื่อนถ้วยข้าวต้มออกแล้วยกมือขึ้นอังจมูก“ก็ข้าวต้มของโปรดคุณลมยังไงคะ ป้าเพิ่งยกลงจากเตาเมื่อกี้สด ๆ ร้อน ๆเลย” แม่บ้านประจำตระกูลหน้าตื่นวินไทยกับวารินทร์ก้ม
เมียคุณลม คนที่แพ้(1)
ไม่รู้ว่าสายอะไรต่อสายอะไรห้อยระโยระยางเต็มไปหมด คนถูกยิงได้แต่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง ต่อให้เหมือนฝันอยากเข้าไปหาแค่ไหนก็ทำได้แค่มองผ่านกระจกใสอันเล็กของประตูกั้นก็เท่านั้นวายุปลอดภัยแล้วแต่ก็ยังต้องอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจึงยังต้องงดเยี่ยมไปก่อนจนกว่าจะฟื้นขึ้นมาบางคนทยอยกลับกันไปบ้างแล้วเหลือเพียงเหมือนฝันเท่านั้นที่ยังคงนั่งรออยู่ที่เดิมเพราะกลัวว่าเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เห็นว่าเธออยู่ตรงนั้น“พี่ว่าแกกลับบ้านไปพักก่อนไหม ถ้าไม่เห็นแก่ตัวเองก็เห็นแก่ลูกในท้องหน่อยก็ดีนะ”เหมือนฟ้าเดินเข้ามาตบไหล่น้องสาวแล้วทรุดตัวนั่งลงด้านข้าง“ฝันอยากอยู่ดูว่าเขาฟื้นแล้ว”“พี่รู้ว่าแกเป็นห่วงลม แต่แกก็ต้องห่วงตัวเองกับลูกด้วย”หญิงสาวช่างใจอยู่ครู่หนึ่งแววความกังวลผุดขึ้นในดวงตา ส่วนอีกมือก็ลูบหน้าท้องน้อยต้องเรียกว่าความโชคดีหรือเปล่านะที่เธอแทบจะไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนคนอื่นเลยแถมยังผ่านเรื่องเครียดมาตั้งมากมายเจ้าก้อนในท้องกลับไม่ทำให้เหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด“ก็ได้ค่ะ แต่ขอฝันอยู่ดูพี่ลมอีกสักนิดก่อนได้ไหมคะ”“ตามใจ เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนจะได้ไปส่งแกด้วย แล้ววันนี้กลับไปนอนบ้านค
เมียคุณลม สะสาง(2)
เหมือนฝันกุมหน้าตัวเองแน่นขึ้นพร้อมกับคิดหาทางออกแต่คิดอย่างไรก็ไม่เป็นผลในเมื่อปลายกระบอกปืนจ่ออยู่ที่ขมับด้านซ้าย หากเธอตุกติกแม้แต่นิดเดียวมีหวังลูกตะกั่วได้วิ่งเข้าไปทักทายมันสมองเธอแน่นอนวายุรู้สึกหวาดหวั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดขณะที่หัวใจเต้นรัว ดวงตาที่สบกับเหมือนฝันนั้นมันมีอะไรบางอย่างบอกเอาไว้และเขาอ่านมันออกหญิงสาวพยักหน้าให้กับเขาเพื่อเตรียมตัวทำอะไรบางอย่างแต่เขากลับส่ายหัวให้เธออยู่เฉยๆ อย่าทำอะไรทว่ามันกลับไม่ทันเสียแล้วเหมือนฝันใช้วิชาเอาตัวรอดจากการถูกจับเป็นตัวประกันที่ได้เรียนมาเมื่อตอนเข้าชมรมสมัยมหาวิทยาลัยแล้วกระทุ้งหน้าท้องคนร้ายก่อนจะบิดแขนข้างที่มีปืนให้ยกขึ้นฟ้าความชุลมุนเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัวเหมือนฝันรีบวิ่งไปหาวายุ ภูริโกรธขึ้นขีดสุดเลยเล็งปืนไปยังเหมือนฝันแล้วเหนียวไกยิงทว่าคนที่รับกระสุนแทนกลับเป็นวายุ เขาใช้ตัวเองบังร่างอวบนั้นไว้แล้วทรุดตัวล้มลง“พี่ลม”หญิงสาวกรี๊ดออกมาสุดเสียงแล้วประคองร่างเลือดท่วมนั้นเอาไว้ จากนั้นเสียงปืนดังขึ้นอีกหลายนัดจากการวิสามัญคนร้าย“พี่ลม ไม่นะ อย่าเป็นอะไรนะ ฟื้นสิ” เธอพยายามตบหน้าเขาเบา
เมียคุณลม สะสาง(1)
“เฮ้ย! พวกนั้นหายไปไหน” ชายใบหน้าดุดันมีรอยบากระหว่างหัวคิ้วร้องตะโกนขึ้นสุดเสียงชายที่เหลือวิ่งหน้าตั้งเข้ามาแล้วกวาดตามองรอบบริเวณไม่เห็นแม่แต่เงาของพวกผู้หญิงที่พวกเขาจับมาเป็นตัวประกันเพื่อเรียกค่าไถ่ ทิ้งไว้เพียงหนวดกุ้งรัดแขนเอาไว้ให้ดูต่างหน้าก็เท่านั้น“ไปตามหาตัวพวกมันสิวะ แล้วเอาตัวกลับมาให้ได้ยืนเซ่ออยู่ทำไม”ภูริตวาดลูกน้องลั่นแล้วไล่ด้วยความเดือดดาลก่อนจะวิ่งไปอีกทางเพื่อตามหาเพราะเหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นก็ได้เวลานัดกับวายุแล้วบริเวณริมป่าละเมาะเหมือนฝันกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำหน้าเพื่อมองหาลู่ทางและเข้าใกล้เขตหมู่บ้านคนเพื่อขอความช่วยเหลือทว่ามองไปทางไหนก็เห็นแต่ความมืดมิดเสียงวิ่งจากเบื้องหลังด้วยความเร็วพร้อมกับแสงไฟฉายสาดส่องไปมาทำให้รู้ว่าพวกมันใกล้เข้ามาถึงเต็มทีแล้ว“คุณณิ คุณน้ำ เร็วกว่านี้หน่อยค่ะ พวกมันตามมาแล้ว”เหมือนฝันเร่งสองสาวที่เดินรั้งท้ายส่วนตัวเองนั้นก็เริ่มเหนื่อยหอบเพราะสุขภาพไม่แข็งแรง“เฮ้ย พวกมันอยู่นั้น หยุดนะเว้ย”ความกลัวทำให้วารินทร์สั่นไปทั้งตัววิ่งมองหลังจนไม่ทันระวังสะดุดหินล้มลงบนทางลูกรังจนข้อเท้าพลิกทำให้ลุกขึ้นเดินต่อไม่ได้ พอมอ
เมียคุณลม ตัวประกัน(2)
ทุกคนมานั่งประจำที่ตัวเองกันหมดแล้วยกเว้นเพียงเหมือนฝันเท่านั้นที่ยังไม่กลับมา“ยัยฝันไปไหน ตั้งแต่แม่ยกถาดอาหารออกมายังไม่เห็นเลย”“น่าจะเอาเสื้อไปเก็บมั่งครับ แต่ก็ไปนานแล้วนะครับ” ตรีวิทย์บอกแล้วยืดคอขึ้นมองไปยังโรงจอดรถ“ถ้างั้นเดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ” ป้ามาลีอาสแล้วก็เดินออกไปไม่นานก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาด้วยสีหน้าตื่นในมือมีรองเท้าอยู่ข้างหนึ่งซึ่งวายุจำได้เป็นอย่างดีว่าเป็นของเหมือนฝัน หัวใจเขากระตุกวูบขึ้นมาแล้วรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาเปิดกล้องวงจรปิดดูทันทีเขาขบกรามแน่นเมื่อเห็นผู้ชายตัวใหญ่สองคนกำลังหิ้วปีกร่างไร้สติออกไปจากบ้านอย่างเงียบ ๆ โดยหลบเลี่ยงสายตาจากคนทั้งบ้านโดยไม่มีใครสังเกตเห็น“ต้องเป็นฝีมือไอ้ภูริแน่นอน” วายุสบถออกมา“คนเดียวกันกับที่เคยจับฟ้าไปน่ะเหรอ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับอนุชได้ยินแบบนั้นก็เข่าอ่อนทำท่าจะเป็นลมจนเหมือนฟ้าต้องรีบพยุงและพาไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ใกล้ที่สุด ป้ามาลีรีบไปหายาดมมาให้ทันที“ผมพลาดเองที่ละหลวมความปลอดภัยเพราะคิดว่าคนอยู่เยอะกันขณะนี้มันคงไม่กล้าลงมือ”สองมือกำแน่นเข้าหากันเพราะรู้สึกเป็นห่วงเหมือนฝันจับใจ ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นตอนแรก
เมียคุณลม ตัวประกัน(1)
“ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่ตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้ว”คุณหมอสาวสวยในชุดกาวน์เงยหน้าขึ้นบอกด้วยรอยยิ้มหลังจากได้รับชาร์ตคนไข้จากพยาบาลเพื่อดูผลตรวจ“ท้องเหรอคะ ฉันจะท้องได้ยังไงคะ ในเมื่อฉันป้องกันด้วยการกินยาคุมตลอด” เกิดคำถามขึ้นมาในหัวมากหมาย“การกินยาคุมไม่สามารถป้องกันการตั้งครรภ์ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะ บางครั้งหากเราทานยาร่วมกับยาปฏิชีวนะก็อาจจะทำให้ตัวยาคุมเสริมคุณภาพลง หรือในขณะมีเพศสัมพันธ์มีการกระทำซ้ำอย่างต่อเนื่องก็ไม่สามารถป้องกันได้ครอบคลุมและสุดท้ายเลยก็คือลืมทานยาอย่างต่อเนื่อง”เพียงแค่ได้ยินคำว่ากระทำซ้ำ เหมือนฝันก็หมดคำถามลงทันทีว่าทำไมถึงท้องได้ ทุกครั้งวายุไม่เคยป้องกันเลยแถมยังดุดันกินเธอซ้ำอยู่ทั้งคืนจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงในยามเช้าอีกต่างหากเสียงแจ้งผลการตั้งครรภ์ยังก้องอยู่ในหัวเลยไม่ได้ยินเสียงเรียกชื่อจากพยาบาลสาวสวยจนเธอต้องเดินมาสะกิดเหมือนฝันจึงได้สติกลับมา“เชิญคุณเหมือนฝันไปรับยาที่ช่องหมายเลขหนึ่งนะคะ”พยาบาลสาวผายมือเชิญให้เดินตามไป“อย่าลืมทานยาบำรุงและยาแก้แพ้ให้ครบตามที่หมอบอกนะคะ แล้วก็นัดครั้งต่อไปอย่าลืมพาคุณพ่อมาตรวจเลือดด้วยนะคะ”พยาบาลยื่นซองยาสีน้ำตาลพ
เมียคุณลม ก้อนเนื้อ(2)
ท้อง!เธอยกกล่องมันขึ้นอ่านวิธีดูค่าการตั้งครรภ์ใหม่อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธออ่านไม่ผิด แต่ความจริงก็คือความจริงเธอกำลังตั้งท้องเปลี่ยนจากความกังวลเป็นความเครียดทันทีเรี่ยวแรงที่เดินออกมาจากห้องน้ำแทบไม่มี ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัวพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองซึ่งมีก้อนเลือดอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องจะบอกเรื่องนี้กับเขาดีไหมเพราะเธอเพิ่งขอหย่ากับเขาไปเองถ้าเขารู้ว่าเรามีลูกด้วยกันเขาจะรู้สึกอย่างไร การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะความจำเป็นและเธอก็แอบรักเขาอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนฝันยังคงไม่เชื่อว่าตัวเองกำลังตั้งท้องคิดว่าที่ตรวจคงมีปัญหาจึงคิดเอาไว้พรุ่งนี้จะไปตรวจที่โรงพยาบาลให้แน่ใจร่างอวบเดินเหม่อลอยมาตามทางเดินโดยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียด้วยซ้ำจึงทำให้ไม่ทันระวังเดินชนกับการันต์ตรงหน้าประตูทางเข้าแคนทีนของบริษัท“ขะ...ขอโทษค่ะ” ไม่ได้มองหน้าเสียด้วยซ้ำว่าคนถูกชนเป็นใคร“ฝันเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมถึงดูหน้าซีด ๆ”“พี่รันต์เองเหรอคะ” ขยับตัวเล็กน้อยแต่ร่างกายก็โอนเอนการันต์รีบเข้าไปพยุงแล้วประคองไปนั่งตรงม้านั่งยาวริมทางเดินก่อนจะยื่นยาดมไปให้เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวทำท่าจะเป็นลม“ไม่
เมียคุณลม ก้อนเนื้อ(1)
ริมฟุตบาทมีร้านค้าตั้งเรียงรายเต็มสองข้างทาง เหมือนฝันทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะชะโงกมองส้มตำร้านโปรดแล้วหันกลับไปหาผู้อยู่หลังพวงมาลัย“พี่ลม จอด!”วายุเหยียบเบรกแล้วเลี้ยวรถจอดข้างทางหันไปมองคนเจ้าเนื้อที่กำลังชะโงกคอออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่าง“วันนี้เรากินข้าวนอกบ้านได้ไหมคะ”“อืม ได้สิ ฝันอยากกินอะไรล่ะ”“อยากกินส้มตำปูปลาร้าแซบ ๆ สักครก” แค่พูดก็น้ำลายสอมุมปากนานเท่าไรแล้วที่เธอไม่ได้กินส้มตำ“แน่ใจเหรอว่าจะกินร้านข้างทาง มันสะอาดหรือเปล่า”เขาเดินตามหลังร่างอวบที่เดินนำหน้าไปอีกทางหนึ่งหลังจากจอดรถเสร็จแล้ว“สะอาดแน่นอนค่ะ ฝันมากินร้านนี้ค่อนข้างบ่อย”วายุนั่งมองเหมือนฝันสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่วแต่ส่วนใหญ่มีแต่คงรสจัดและรสเผ็ดทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นส้มตำ ยำ หรือต้มแซบหม้อไฟ“มองอะไรคะ ไม่เคยเห็นคนกินข้าวหรือไง”ระหว่างเงยหน้าขึ้นจากการก้มลงดูดขาปูจากจานรองเธอเห็นวายุเอาแต่จ้องมองโดยไม่แตะต้องอาหารที่เธอสั่งมาเลยแม้แต่นิดเดียว“เคย แต่ไม่คิดว่าจะสั่งมาเยอะขนาดนี้ กินหมดเหรอ”“หมดสิคะ ฝันอยากกินมาหลายวันแล้ว” ทั้งพูดทั้งเคี้ยวเขาได้แต่นั่งมองด้วยความเอ็นดู
