Share

บทที่ 63

last update Dernière mise à jour: 2025-02-24 06:41:15

เข้ามาถึงข้างในรามสูรไม่รอช้าอีกแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเพลียมาก แต่ความต้องการในตัวเธอก็ไม่ได้น้อยไปกว่าร่างกายที่อ่อนเพลียเลย

ริมฝีปากหนาจูบลงซอกคอระหง มือข้างหนึ่งจัดการเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ ส่วนอีกข้างสอดขึ้นมาปลดตะขอเสื้อชุดชั้นในไปพร้อมๆ กัน

ส่วนหญิงสาวทำแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ให้เขาเป็นคนจัดการเอง

เพียงไม่นานทุกอย่างก็พร้อม

"อืม..คุณราม" ไปงานศพกลับมายังไม่ได้อาบน้ำเลย ใครจะกล้าให้เขาใช้ลิ้นกับตรงนั้นล่ะ รู้แบบนี้ขออาบน้ำก่อนดีกว่า มือเรียวผลักหน้าผากของอีกฝ่ายไว้เล็กน้อยพอเป็นจริต

แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้รังเกียจในตัวเธอเลย ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปสัมผัสกับเนินน้องสาวแบบทะนุถนอม นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในร่องเพียงแค่ปลุกเร้าอารมณ์ เพราะถ้ากระแทกนิ้วแรงก็กลัวว่าจะไปทำให้เธอเจ็บเหมือนแต่ก่อนอีก

"อื้อ"

ยิ่งได้ยินเสียงครางของอีกฝ่ายรามสูรก็ยิ่งกระตุ้น จนรู้สึกว่าเธอจะทนไม่ไหวแล้ว คนร่างสูงก็เลยขยับขึ้นมา เพราะเขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน

"อ๊อย อ่ะ อ่ะ" พอความเป็นชายถูกส่งเข้าไปเจ้าของท่อนเอ็นนั้นก็เริ่มขยับ และจนกลายเป็นการกระแทก

มือหนาจับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่เพื่อ
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • เมียขัดดอก   บทที่ 64

    ก๊อก ก๊อก "บอสให้ผู้จัดการเข้าไปพบค่ะ" เคาะแค่พอส่งสัญญาณพิมพ์ก็เปิดประตูเข้าไป"เดี๋ยวตามไป" ชายหนุ่มที่ยืนมองทอดออกไปนอกผนังห้องที่ถูกสร้างจากกระจก ชำเลืองมองดูเลขาท่านประธานเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ"ค่ะ" วันนั้นพิมพ์ก็เห็นเขาแล้ว แต่วันนั้นไม่ได้แต่งตัวในสไตล์นี้ พอแต่งสูทผูกเนคไทเข้า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงหล่อมาก หล่อไม่แพ้ท่านประธานของเธอเลยห้องท่านประธาน.."ผู้จัดการมาแล้วค่ะ" พิมพ์เดินนำหน้ามาแล้วก็เปิดประตูห้องให้"ผมขอคุยกับผู้จัดการหน่อย""ค่ะ" ก่อนที่จะปิดประตู พิมพ์อดไม่ได้ที่จะมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา เพราะเค้าโครงใบหน้าของทั้งสองเหมือนผลิตมาจากบล็อกเดียวกันเลย"พี่ว่าแม่นี่จะอ่อยผู้จัดการไหม" เอวาซึ่งให้ความสนใจมากตอนที่ทั้งสองเดินผ่านไป กระซิบถามเกวลิน"จะเหลือเหรอ""หือ??" ที่เอวาแปลกใจ ไม่ใช่เพราะคำตอบหรอก แต่เพราะเกวลินไม่ตำหนิแถมยังพูดกับเธอเรื่องนี้อีก"ทำงานต่อได้แล้ว สนใจแต่เรื่องชาวบ้าน"ผู้จัดการเข้าไปในห้องของท่านประธานร่วมชั่วโมงได้ก็ออกมา"คุณพิมพ์เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกหน่อยนะ" ผู้จัดการเดินกลับไปที่ห้องได้ครู่หนึ่งท่านประธานก็เดินออกมา"ให้พิมพ์ไปด้วยไหมคะ""ไม

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 65

    "ทำไมไม่รับล่ะคะ" จะไม่ให้ถามก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาตัดสายทิ้งไปต่อหน้าเธอ"ตอนนี้เวลาทานข้าว ผมไม่อยากคุยเรื่องงาน""เผื่อไม่ใช่เรื่องงานล่ะคะ" ถามไปแล้วถึงนึกได้ว่าไม่ควรพูด หญิงสาวก็เลยตักอาหารใส่ปากเพื่อปิดปากตัวเองไว้"ผมไม่อยากให้คุณคิดมากเลย ผมกับพิมพ์เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง""ค่ะ""ดูคุณจะไม่เข้าใจ""ฉันไม่เข้าใจตรงไหนคะ ฉันก็บอกว่าค่ะอยู่นี่ไง"เพียงไม่นานสายเดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้ง สโรชามองไปเล็กน้อยแล้วก็ตักอาหารใส่ปากอีก ตอนนี้กินอาหารแทบไม่รู้รสชาติ นี่หรือคืออานุภาพแห่งความหึงจะกดตัดสายอีกก็ไม่ได้ เพราะถ้าโทรมาครั้งที่สองนั่นหมายถึงว่าคนโทรคงมีธุระด่วน>>{"ว่าไง"} ชายหนุ่มรับสายต่อหน้าภรรยาตรงนั้น {"บอสคะ"}>>{"มีอะไร"} ฟังน้ำเสียงของเลขาเหมือนกับร้องไห้ เพราะมีเสียงสะอื้นด้วย {"คนที่ทำงานฝ่ายบัญชี ทำร้ายร่างกายพิมพ์ค่ะ"}>>{"ทำร้ายร่างกาย?"}สโรชาที่กำลังกินข้าวอยู่ ได้ยินแค่นั้นก็พอจะเดาได้แล้ว ต้องเป็นเอวาแน่>>{"มันเกิดอะไรขึ้น"} {"บอสต้องจัดการนะคะ พิมพ์ไม่ยอมด้วย"}>>{"กลับไปค่อยคุยกัน"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางสายไป แล้วโทรไปหาผู้จัดการทั่วไป เพื่อจะถามว่ามั

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 66

    "ก็ฉันนี่ไงคะ เป็นพยานบุคคลให้""แต่ตอนนั้นคุณทานข้าวอยู่กับผม" เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนมาก เขาไม่อยากจะให้เรื่องส่วนตัวเข้ามาข้องเกี่ยวในการตัดสิน"ไม่รู้ล่ะค่ะ ยังไงพี่เอวาก็ไม่ผิด""ผมจะคุยกับพิมพ์อีกทีหนึ่งแล้วกัน""ทำไมต้องคุยกับคุณพิมพ์ด้วยคะ""คุณดูนี่นะ" ชายหนุ่มก็เลยเปิดภาพกล้องวงจรปิด ที่อยู่ในเครื่อง notebook ของเขาให้กับเธอได้ดูขณะที่ภรรยากำลังมองดูคลิปจากกล้องวงจรปิดนั้น รามสูรก็แอบมองดูใบหน้าของเธอ เพราะไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ที่สโรชายิ้ม ทีแรกคิดว่าเอวาตบแค่ครั้งเดียว แต่นี่เล่นถึงสองครั้ง ถ้าไม่มีใครมาแยกออกจากกันก่อนคงจะเจอหนักกว่านี้"เรื่องพี่เอวาเดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่เขาเอง แต่คุณห้ามทำอะไรพี่เอวานะ""แล้วมันจะเรียกว่าการตัดสินได้ยังไง""อย่าบอกนะว่าคุณจะไล่พี่เอวาออก""ผมคงไล่ออกไม่ได้ เพราะเธอไม่ได้ทำงานที่นี่ แต่ผมคงยื่นเรื่องไปที่บริษัทบัญชี""ก็ได้ค่ะ โรสเป็นคนยื่นเอง" สโรชาลุกขึ้นแบบตัดปัญหา แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกไป หญิงสาวได้โน้มตัวลงไปจูบแก้มของสามีที่นั่งอยู่เก้าอี้เบาๆ พร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้"หึ" จากที่กำลังเครียดอยู่ ใบหน้าคมถึงกับหยุดยิ้มไม่ได้หน้าห้อง

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 67

    ค่ำมืดของวันเดียวกันนั้น..แกร็ก.."??" ใครมาเปิดประตูห้องข้างๆ เอวาที่เพิ่งจะเข้านอน แปลกใจเพราะห้องนั้นเป็นห้องของสโรชา "หรือว่าสโรชาจะกลับมา" คิดได้แบบนั้นเอวาก็รีบออกมาดู เพราะอยากจะหยอกหลานชายอยู่พอดีแกร็ก..แอดดด.."พี่ดีใจนะที่เรามา...?" เอวาถึงกับตาค้างเมื่อเห็นว่าใครอยู่ในห้องนี้ ดวงตางามมองต่ำลงไปทันที เพราะคนที่อยู่ในห้องกำลังรูดซิปกางเกงลง"จะมองอีกนานไหม" ชายหนุ่มเปลี่ยนจากรูดซิปกางเกงมาถอดเสื้อให้เสร็จก่อน"ขอโทษค่ะ""ขอโทษก็ออกไปสิ""ค่ะ" คนตัวเล็กรีบหันหลังกำลังจะออกไป แต่คิดอะไรได้ก็เลยหันกลับมาใหม่ "คุณผู้จัดการทำไมมาอยู่ที่นี่คะ""แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง""แรงส์..แต่ชอบอ่ะ" เธอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับออกจากห้องนั้น "กรี๊ดด" พอคิดว่าเขาจะมาอยู่ข้างห้องก็ดีใจมาก"เอวาเป็นอะไร" เกวลินได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบเปิดประตูออกมาดู"เปล่าหรอกค่ะ พี่เข้าไปนอนเถอะ""แล้วเรายังไม่เข้านอนหรือไง..อ้าวห้องนั้นใครอยู่" เกวลินเห็นว่าไฟในห้องเปิด "โรสมาเหรอ""เปล่าหรอกค่ะ""เปล่าแล้วใคร อย่าบอกนะว่าแขกของท่าน" เพราะห้องที่พวกเธออาศัยอยู่เป็นห้องรับรองแขก"คงใช่มั้งคะ""เราอย่าไปกวนเขาแล้วกัน"

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 68

    "??" สโรชาไม่เข้าใจว่าทำไมสามีถึงพูดแบบนั้น เขามีอะไรปิดบังแม่หรือเปล่า เพราะถ้าบอกแม่ไปว่าเป็นผู้จัดการจะไม่ง่ายกว่าเหรอหญิงสาวนั่งเงียบมาจนถึงบริษัท รอให้สามีพูดให้ฟังว่าทำไมถึงต้องโกหกแบบนั้น แต่เขาก็ไม่พูดอะไรให้ฟังเลยพอลงจากรถทั้งสองก็เดินเข้าไปรอลิฟต์พร้อมกันพนักงานหลายคนต่างก็หลบออกมาก่อน เพื่อให้ท่านประธานและภรรยาได้ขึ้นไปก่อน ถึงแม้มันไม่มีกฎข้อนี้ แต่ทุกคนก็ไม่กล้าเสียมารยาทเข้าลิฟต์รอบเดียวกันกับท่านประธานอยู่แล้วชั้นผู้บริหาร..จนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบน สามีก็ยังไม่พูดอะไรให้ฟัง สโรชาจำเป็นต้องได้เก็บความสงสัยนั้นไว้ก่อน"มาทำงานแต่เช้าเลยนะ" เดินมาถึงโต๊ะทำงาน หญิงสาวก็อดแซวรุ่นพี่ไม่ได้ เพราะเมื่อคืนนี้ทีแรกเธอก็ตกใจว่าทำไมเอวาถึงพิมพ์คำว่ากรี๊ดยาวเหยียดขนาดนั้น"จ้ะ""พี่เอวาเป็นอะไร" แทนที่อีกฝ่ายจะอารมณ์ดี แต่ดูเหมือนหน้าบอกบุญไม่รับเลย"ไม่ได้เป็นอะไรหรอก""มีเรื่องกับคนนั้นอีกแล้วเหรอ" สโรชาคิดว่าเอวามีเรื่องกับพิมพ์อีกแล้ว"เปล่าสักหน่อย""สงสัยจะอึไม่ออก" เกวลินก็เลยตอบแทน"พี่เกวลินพูดอะไร""ก็มันจริงไหมล่ะเห็นหน้าแบบนี้ตั้งแต่มาถึงแล้ว""เห้อ" เอวาถอนหายใ

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 69

    "แต่ฉันต้องอาบน้ำ""อาบก็ไปอาบสิที่นี่ก็มีห้องน้ำ""คุณพูดง่ายจังเลยนะ อาบแล้วฉันจะเอาอะไรใส่"ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูว่าพอมีชุดให้เธอยืมใส่ไหม"??" พอเห็นว่าเขาส่งเสื้อเชิ้ตมาให้ หัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้น.. เหมือนในซีรีย์เกาหลีเลย "คุณจะให้ฉันใส่แค่เสื้อเนี่ยนะ?""ถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องอาบ" มือหนากำลังจะชักเสื้อตัวนั้นกลับคืนมา แต่ถูกเธอแย่งไปเสียก่อน"อาบก็ได้" เอวารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จับเสื้อตัวนั้นมาดมดู "กรี๊ดด" หญิงสาวกรี๊ดออกมาเบาๆ ตื่นเต้นที่ได้ใส่เสื้อของเขาอาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งก็เปิดประตูออกมา เธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเพราะมันดูโล่งๆ ยังไงไม่รู้พอเอวาออกมา ทศกัณฐ์ก็เข้าไปใช้ห้องน้ำต่อ และขณะที่เขาเดินผ่านก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรในตัวเธอเลยเราไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ ..หญิงสาวเปิดคอเสื้อลงมองดูเล็กน้อย นี่ขนาดไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนะ เขายังไม่มองเลย สงสัยยืนแก้ผ้าเขาก็คงไม่แล ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียง แบบไม่ได้สงวนท่าทีอะไรเลย"?" ทศกัณฐ์ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ชายหนุ่มรีบหันหลังให้แล้วก็เช็ดผมให้แห้ง"ทำไมท่านประธานต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย"

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 70 ทศกัณฐ์

    ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 70 ทศกัณฐ์เช้าวันต่อมา.."เมื่อคืนนี้เรากลับมาตอนไหน" เกวลินได้ยินเสียงเอวาเปิดประตูออกมาก็รีบเปิดออกมาถาม"พี่จะรีบตื่นเช้าไปไหน""ขนาดเรายังตื่นเลย""ฉันตื่นเพราะมีธุระ อุ๊บ" เกือบปิดปากตัวเองไว้ไม่ทัน แต่จริงๆ ก็ไม่ทันนั่นแหละ"ธุระอะไร ทำไมดูลับลมคมใน""ไม่มีอะไรหรอก พี่กลับเข้าไปนอนต่อเถอะ""จะนอนต่อได้ยังไงฟ้าสางแล้ว..แล้วนี่ทำไมเราแต่งตัวแต่เช้าจัง" ถ้าออกมาแล้วเห็นเอวาอยู่ในชุดว่ายน้ำก็จะไม่สงสัยเลย แต่นี่เอวาเตรียมพร้อมจะไปทำงานแล้ว"ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหมคะคุณพี่""มันน่าสงสัยนี่ อย่าลืมนะว่าพี่เป็นผู้ใหญ่ที่มาดูแลพวกเรา""สักวันเดี๋ยวฉันจะเล่าให้พี่ฟังแล้วกัน แต่ตอนนี้ไม่ได้จริงๆ""อ้าว..ออกมาแล้วทำไมกลับเข้าห้องล่ะ""จะไปนอนต่อค่ะ" เอวาตัดปัญหากลับเข้าไปในห้องก่อนผ่านไปสักพัก.. เสียงข้างห้องของเอวาอีกฝั่งหนึ่งดังก๊อกแก๊ก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขากำลังออกจากห้อง หญิงสาวเสี่ยงดวงเอาว่าเกวลินจะเห็นหรือไม่เห็นก็ตาม เธอต้องรีบออกมาให้ตรงเวลาเดียวกับเขาแกร็ก..ทั้งสองเดินตรงไปข้างหน้าเหมือนประหนึ่งว่าออกมาจากห้องเดียวกันบนรถ.."ทำไมคุณแม่ของท่านประธานถึ

    Dernière mise à jour : 2025-02-24
  • เมียขัดดอก   บทที่ 71

    "มีอะไรหรือเปล่าคะคุณผู้หญิง" แม่บ้านถามพร้อมกับมองออกไปดูข้างนอก เพราะเห็นคุณผู้หญิงอยู่ดีๆ ก็รีบเดินกลับเข้ามา"เปล่าหรอก" หรือว่าจะไม่ใช่..เราคิดมากไปเองหรือเปล่า เรื่องของสามีนางรู้ทุกอย่าง สามีคบอยู่กับใครมีลูกกับใครบ้าง ทำไมเมียหลวงแบบนางจะไม่รู้ ..อย่างที่รู้กันอยู่ว่านางเคยเสนอขอหย่าไปแล้ว แต่ท่านห่วงชื่อเสียงและหน้าตา ก็เลยให้นางนอนกอดใบทะเบียนสมรสอยู่แบบนี้แต่ที่นางรู้มา ลูกเมียอีกคนที่เป็นผู้ชายยังโสดแถมไม่ได้อยู่แถวนี้ด้วย"ทำไมมาพร้อมกันได้ล่ะ" เกวลินยังคงนั่งอยู่หน้าห้อง แต่เหตุการณ์ตอนที่เอวาจูบทศกัณฐ์ เกวลินไม่เห็นหรอกเพราะต้นไม้แถวนี้เยอะมาก"ไม่รู้สิคะฉันขอตัวเข้าห้องนะ" เอวารีบกลับเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูล็อก ...เราทำบ้าอะไรลงไป ไม่มียางอายเลยหรือไง ทำไมเราต้องเป็นห่วงเขา โกรธเขา หึงเขาด้วย อะไรของเราเนี่ย! ทำเหมือนว่าตัวเองเป็นเมียของเขาจริงๆ อย่างนั้นแหละทศกัณฐ์กลับเข้ามาในห้องเพียงไม่นานก็ออกไป เพราะพรุ่งนี้ต้องได้เดินเรือ เขาต้องได้จัดการอะไรอีกหลายๆ อย่าง ที่กลับเข้ามาในบ้านแค่อยากแสดงละครให้คนที่จับตามองอยู่ได้เห็นแค่นั้นชายหนุ่มพยายามจะไม่คิดอะไรกับเรื่องน

    Dernière mise à jour : 2025-02-24

Latest chapter

  • เมียขัดดอก   บทที่ 158 ตอนจบ

    "เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน

  • เมียขัดดอก   บทที่ 157

    เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได

  • เมียขัดดอก   บทที่ 156

    "ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..

  • เมียขัดดอก   บทที่ 155

    "ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา

  • เมียขัดดอก   บทที่ 154

    เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ

  • เมียขัดดอก   บทที่ 153

    "ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"

  • เมียขัดดอก   บทที่ 152

    "??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน

  • เมียขัดดอก   บทที่ 151

    คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่

  • เมียขัดดอก   บทที่ 150

    "คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status