LOGINShare
บทที่ 48
Last Updated:
2025-02-14 22:10:10
Related chapters
เมียขัดดอก บทที่ 49
"นายเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า" หญิงสาวพยายามแกะมือที่ถูกเขาบีบแน่นให้หลุดออก "ฉันเจ็บนะ" แต่เขาก็ไม่ได้ปล่อยง่ายๆ"จำไว้ว่าอย่ามาทำเก่งกับฉัน"ร่างกายของเธอถึงแม้คุณหมอจะอนุญาตให้ออกมาพักที่บ้านได้ แต่ความเจ็บปวดมันก็ยังคงมีอยู่ เธอก็เลยต้องได้เงียบไว้ก่อนติ้ง! ทันใดนั้นเสียงข้อความไลน์ก็ดังขึ้น"คืนนี้ฉันไม่กลับมาค้างที่บ้าน ห้ามปากสว่างล่ะ" ประโยคนี้ออกจากปากเมื่ออ่านข้อความในไลน์และพิมพ์ตอบกลับไปแล้วหญิงสาวไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าเขาจะนอนที่ไหน ไม่กลับมาอีกเลยได้ยิ่งดีกว่าจะถึงเวลาค่ำก็อีกหลายชั่วโมง รันเวย์ก็เลยเดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงเพื่อเอาแรงไว้เที่ยวตอนเย็น ..ส่วนเธอก็ต้องมานอนโซฟาเหมือนเคยเที่ยงวันเดียวกัน..ก๊อก ก๊อก"ใคร" โชคดีที่เข้านอนเต็มอิ่มแล้วถ้าไม่งั้นคนที่มาเรียกคงถูกตะคอก"แม่เอง""แม่มีอะไรครับ" พอรู้ว่าเป็นแม่รันเวย์ก็เลยรีบเดินมาเปิดประตูให้"น้องเป็นยังไงบ้าง""น้องไหนครับ" ตายแล้ว! ..พอนึกขึ้นได้ว่าให้เธอนอนอยู่ที่โซฟา เขาก็กำลังจะปิดประตูถ้าแม่เห็นนี่แย่เลย แต่นางรู้ทัน..ประตูที่กำลังจะถูกปิดลงก็เลยถูกผลักให้เปิดออก"แกทำไมให้น้องไปนอนที่นั่น" เดินเข้ามาก็เห
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 50
"อือ" ถึงแม้เธอจะหลับลึกเพราะฤทธิ์ยา แต่พอถูกกระตุ้นโดยการเล้าโลมของอีกฝ่าย ก็ได้มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากลำคอเพียงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว"อ้าา" ความเป็นชายค่อยๆ ถูกส่งเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย เมื่อเล้าโลมร่างกายเธอจนพอใจแล้ว"อื้อ""ตื่นยัง?" ขณะที่เร่งความเร็วเขาก็ได้สังเกตเธอไปด้วยเพราะเสียงครางชัดมาก "สงสัยคิดว่าตัวเองฝันเปียกอยู่ ชอบแบบนี้ว่ะ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เร่งความเร็วอีกครั้ง"อือ""ซี๊ดด"ติ้ก! ได้ยินเสียงข้อความไลน์ดังขึ้นรันเวย์ก็เลยหยุดแล้วเอื้อมโทรศัพท์มาเช็คดู ถือว่าได้พักยกไปในตัวเขาพิมพ์ข้อความตอบ..บอกให้เพื่อนกลับไปเพราะคืนนี้ไม่ออกไปเที่ยวแล้วพอวางโทรศัพท์ลงเขาก็ค่อยๆ ขยับความเป็นชายอีกครั้ง ถึงแม้เสียงข้อความไลน์จะดังมาไม่ขาดสายแต่ก็ไม่หยิบโทรศัพท์มาเช็คดูอีก เพราะรู้ดีว่าเพื่อนคงจะพิมพ์บ่นว่านัดไม่เป็นนัดครั้งแรกผ่านไปเธอก็ยังคงนอนหลับอยู่ เขาก็เลยจัดไปอีกครั้งเพราะมันแข็งตัวขึ้นมาอีก"ซี๊ดดด"หญิงสาวก็ยังคงหลับไม่รู้สึกตัว เพราะยาที่ได้รับเข้าไป ต้องการให้ร่างกายได้พักผ่อนเช้ามืดของวันต่อมา.."??" รัญณาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว สิ่งแรกที่เ
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 51
"อะไรวะ..เราจะรีบกลับทำไม" พอขับรถมาเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองบ้าไปแล้วถ้าจะกลับไปหาเพื่อนอีกก็ขี้เกียจขับรถ ไหนๆ ก็มาเกินครึ่งทางแล้วกลับไปนอนเลยดีกว่าใช้เวลาอยู่บนท้องถนนเพียงไม่นานก็มาถึงบ้าน เพราะเวลานี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมาแล้วแกร็ก! แกร็ก!!"ล็อกห้องทำไม" มาถึงก็เปิดประตูเข้าไปในห้องไม่ได้ เพราะคนด้านในล็อกประตูไว้ "เธอ..เธอ.." เสียงชายหนุ่มเรียกเบาๆ เพราะจะเรียกแรงไม่ได้ พ่อกับแม่ได้ตื่นกันพอดีก๊อก..ก๊อก.. จะเคาะแรงก็ไม่ได้อีก ก็เลยต้องได้เคาะเบาๆ พอให้ข้างในรู้สึกตัวกุญแจสำรอง.. เพิ่งนึกได้ว่าแม่บ้านมีกุญแจสำรอง รันเวย์รีบลงมาห้องแม่บ้านได้กุญแจสำรองจากแม่บ้านแล้ว เขาก็กลับขึ้นมาบนห้องแกร็ก~ "คิดว่าจะล็อกฉันอยู่เหรอ" คนร่างสูงค่อยๆ ก้าวเดินไปที่เตียง "อะไร?"ในห้องยังพอมีแสงสว่างอยู่บ้าง พอเข้ามาใกล้ก็เห็นว่าบนเตียงไม่ได้มีแค่เธอนอนอยู่คนเดียว"แม่?" อะไรของแม่เนี่ย แล้วจะมานอนทำไมห้องนี้ รันเวย์รู้สึกเซ็งขึ้นมาระดับหนึ่ง และคิดอยู่ว่าจะกลับไปหาเพื่อนดีไหมแม่นะแม่คนยิ่งกำลังหิว ..นี่แหละคือสิ่งที่เขารีบกลับมาบ้าน เพราะจะหาที่ลงรัญณาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยขณะที่ประตูห้องปิดลง
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 52
อยู่ดีๆ ก็หาเรื่องเจ็บตัว เมื่อคืนนี้ยิ่งค้างอยู่"อุ้ย..ฉันนึกว่าคุณนอนหลับ หรือฉันกวนคุณให้ตื่นคะ" คนตัวเล็กที่นอนหันหลังอยู่ ค่อยๆ เอียงใบหน้ากลับไปเมื่อถูกมืออีกฝ่ายเอื้อมมือมาพาดทับร่างแต่เขาไม่ได้ตอบ ใบหน้าคมซุกเข้ามาซอกคอด้านหลังพร้อมกับสูดดม"อือ" เสียงครางดังออกมาเล็กน้อยพอเป็นจริต แต่มันก็เป็นการกระตุ้นเพศตรงข้ามให้เลือดในกายไหลเวียนไม่เป็นปกติได้ชายหนุ่มร่างสูงจับเธอนอนหงายพร้อมกลับขึ้นคร่อมร่างคนตัวเล็กไว้หญิงสาวค่อยๆ หลับตาลง เพราะรู้ดีว่าต่อจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น"อยากเหรอ" เขาเป็นคนโผงผางแบบนี้ ยิ่งเรื่องบนเตียงคิดยังไงก็จะถามออกไป"คะ?" แต่เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรมาแล้วด้วย ถึงแม้จะรู้ว่าความหมายมันคืออะไรแต่เธอก็ไม่กล้าพูด"ก็เห็นหลับตาให้""คุณจะให้ฉันมองหรือไง""วันนี้มาแปลก.." ทุกครั้งเธอไม่ได้มีปฏิกิริยาร่วมอะไรเลย แต่ครั้งนี้เหมือนเชิญชวน..แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ใบหน้าคมโน้มลงไปซุกซอกคอก่อนเลยเป็นอันดับแรก"อื้อ" หญิงสาวขยับออกเล็กน้อยเพราะรู้สึกจั๊กจี้เห็นว่าเธอไม่อยากให้แตะตรงนั้น ริมฝีปากหนาก็เลยเลื่อนต่ำลงมาที่ยอดปทุม มันไม่ได้ยากเลยถ้าเขาจะจัดการ
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 53
เราเป็นบ้าอะไร ..รัญณาคิดอยู่ในใจตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทำเหมือนหึงหวงเขาไปได้ ในเวลานี้ความคิดและความรู้สึกมันเริ่มจะส่วนทางกัน แต่เขาเป็นคนชวนเองนี่..เราไม่ได้ขอไปด้วยสักหน่อย"จะแต่งตัวอีกนานไหม""เสร็จแล้วค่ะ" คงไม่มีผู้หญิงที่ไหนแต่งตัวเร็วเท่ากับเธอแล้วล่ะ แค่นี้ทำเป็นบ่น ว่าแล้วรัญณาก็รีบเดินตามลงมา"คุณรันจะให้คุณรัญไปด้วยเหรอครับ""ดีนะที่มีแค่สองรัน..ถ้ามีมาเพิ่มอีกรันนี่ผมมีหวังปวดหัวแน่" เขาไม่ได้สนใจท่าทีที่คนขับรถตกใจเลย แต่เขาขำชื่อเธอที่มีชื่อเหมือนเขามากกว่าแต่รัญณาไม่..เพราะเธอแอบสังเกตอาการของคุณลุงคนขับรถ มันต้องเป็นแบบที่คิดไว้แน่ คุณลุงคนนี้คงไปรู้เรื่องอะไรมา ถึงได้ตกใจว่าเธอจะไปด้วยรันเวย์เดินอ้อมไปขึ้นรถที่มีนายเสริมเป็นคนขับ ส่วนรัญณาก็เปิดประตูเข้าไปนั่งข้างๆ เขาลุงเสริมไม่มีโอกาสที่จะโทรไปรายงานเจ้านายก่อน เพราะพวกเขาติดรถมาด้วย ถ้าไปคนละคันยังพอได้โทรแจ้งเจ้านายก่อน[สโมสรสนามไดร์ฟกอล์ฟ]ส่วนมากเจ้าใหญ่นายโตที่ปลดเกษียณแล้ว ชอบเข้าชมรมที่ดูจะมีหน้ามีตาหน่อย และชมรมนี้ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือก"คนขับรถมาแล้วครับท่าน" ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ด้านนอกรีบเข้าไปรา
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 54
ที่จริงเธอไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำเลย แค่อยากจะออกมาจากตรงนั้น เพราะดูแล้วพวกเขาเหมาะสมกันดี"ห้องน้ำผู้หญิงอยู่ตรงนี้" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำผู้ชายพอเขาเข้าไปเธอก็หันหลังแล้วเดินออกมา"คุณจะไปไหนคะ" สโรชาออกมาเอาของที่รถพอดี มองไปอีกทีเห็นผู้หญิงที่มากับรันเวย์"แถวนี้มีมอเตอร์ไซค์วินไหมคะ ไม่สิ..มีแท็กซี่ไหมคะ""คุณจะกลับแล้วหรือคะ""ใช่ค่ะ""อยู่ต่อก่อนสิคะ งานเลี้ยงเพิ่งจะเริ่มเอง""ไม่เป็นไรค่ะ ถ้างั้นฉันเดินออกไปก็ได้""เดินไปเหรอคะ?" สโรชาถึงกับตกใจเพราะนี่มันคือสนามไดร์ฟกอล์ฟที่กว้างที่สุด กว่าจะเดินออกไปถึงถนน และถนนก็ไม่ใช่ว่ารถจะสัญจรไปมามากมายอะไร "เดี๋ยวก่อนสิคะคุณ" ถึงแม้จะเรียกตามแต่ก็ไม่ทันแล้วห้องจัดเลี้ยง.."นายรันเวย์" สโรชารีบกลับเข้ามาด้านใน เพื่อแจ้งเรื่องนี้ให้รันเวย์รู้ ขณะที่เธอกวักมือเรียก สายตาพลตรีนายแพทย์วันเวย์แอบมองมา คิดว่าแผนตัวเองคงจะสำเร็จ"มีอะไร""คนที่มากับนาย..""ทำไม" ที่จริงเขาเข้าไปดูในห้องน้ำหญิงมาแล้ว แต่ไม่เห็นเธออยู่ในนั้น ก็เลยจะออกมาดูที่ห้องจัดเลี้ยงว่ากลับออกมาหรือยัง"ตอนนี้เดินออกไปแล้ว"รันเวย์ไม่รอช้ารีบเดินออกมาที่รถ
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 55
"บ้านใครครับแม่""บ้านแม่เช่าไว้เอง" ดีนะที่ยังไม่คืนบ้านหลังนี้ไป สองครั้งแล้วสินะที่ออกจากบ้านมาเพราะสามี ครั้งนี้หวังว่าเขาคงจะคิดได้นะ นางก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป ที่ไม่อยากจะให้ครอบครัวแตกแยก แต่ถ้าเจอสามีที่เอาแต่ใจแบบนั้นใครจะทนฝืนอยู่ต่อไปล่ะ"รัญขอโทษนะคะ" นอกจากคำนี้เธอไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว"แม่บอกแล้วไงว่าหนูไม่ผิด พ่อเจ้ารันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่พี่ชายทั้งสองแล้ว""คะ?""เจอทุกคน" รันเวย์พูดเสริมแม่ขึ้นมารัญณาก็เลยคิดว่าสองคนนั้นเจออะไร เพราะดูพี่สะใภ้ของเขาเป็นผู้ดีมาก แต่มองดูตัวเองสิ สมควรแล้วที่ท่านจะไม่ชอบ"อย่าคิดมากเลยลูก อยู่แบบนี้ก็อบอุ่นดีนะ" บั้นปลายชีวิตนางอยากจะอยู่แบบสงบเลี้ยงหลานๆ แต่เพราะสามีหน้าใหญ่ถือยศถือศักดิ์ ก็เลยไม่มีความสุขกันสักที"เข้าบ้านกัน" ว่าแล้วมือหนาก็เอื้อมไปจูงมือเธอให้เดินตามหญิงสาวมองมือนั้นแบบอบอุ่น ทำไมเขากล้าพาเธอออกจากบ้านหลังใหญ่ ในเมื่อเขาไม่ได้คิดพิศวาสอะไรในตัวเธอเลย ..ความคิดที่อยากจะไปให้ไกล ตอนนี้มันหายไปไหนไม่รู้ เพราะเธอเริ่มรู้สึกดีกับเขามากขึ้นเดินเข้ามายังไม่ได้นั่งเลยด้วยซ้ำก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอด"เดี๋ยวแม่ออกไปด
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 56
"ใครเป็นอะไร" แพทย์หญิงผู้เป็นแม่ ยังไม่ได้ยินเสียงเลยด้วยซ้ำ แต่เห็นลูกชายคนเล็กวิ่งเข้าไปก็เลยเดินตามมาดู"เปล่าค่ะไม่ได้เป็นอะไร" หญิงสาวรีบซ่อนมือไว้ด้านหลัง ที่จริงเธอร้องโอ๊ยออกมาเพียงแค่เบาๆ เพราะตกใจ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีใครได้ยิน"เอามือมาดู""ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไง""แล้วจะซ่อนมือทำไม" คนที่วิ่งเข้ามาก่อนเพื่อน เอื้อมมือไปคว้ามือของเธอที่ซ่อนอยู่ออกมา "แดงเลย""ฉันว่าจะยกหม้อลงมาวาง แต่ไม่คิดว่ามันจะร้อนขนาดนี้นี่""แม่เพิ่งปิดแก๊สเอง" ขนาดคนทำยังไม่แตะเลย เพราะคิดว่ามันต้องร้อนแน่"แล้วอีกข้างล่ะ" ถ้าเธอยกมันต้องใช้มือสองข้างแน่ เขาก็เลยยื่นไปจับอีกข้างหนึ่งมาดู "ตามออกมา""คุณโกรธให้ฉันทำไม""ทำอะไรซุ่มซ่าม""มีอะไรเหรอ""ก็มือไปโดนหม้อร้อนๆ น่ะสิครับ" รันเวย์ตอบพี่ชายไป"ที่รถมีที่ทำแผลเดี๋ยวพี่ไปเอามาทำให้""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" เธอจะตกใจอะไรก่อนดี เกิดมาไม่เคยมีใครเป็นห่วงขนาดนี้ ตกบันไดบ้านแท้ๆ พ่อยังไม่ถามเลยว่าเจ็บไหม"เดี๋ยวผมทำเองครับ"เซอร์เวย์ก็เลยปล่อยให้น้องชายเป็นคนทำแผลเอง แต่เขาก็ยืนบอกอยู่ว่าต้องใช้ยาตัวไหนทาก่อนจากที่นึกอิจฉาพี่สะใภ้ ตอนนี้ไม่แล้ว เพราะดูเขา
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
เมียขัดดอก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
เมียขัดดอก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
เมียขัดดอก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
เมียขัดดอก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
เมียขัดดอก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
เมียขัดดอก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
เมียขัดดอก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
เมียขัดดอก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
เมียขัดดอก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
