9.อาย

​อัทธ์นอนยิ้มคนเดียวบนเตียงเมื่อนึกถึงเรื่องวันนี้ เค้ารู้สึกว่า เค้าคิดถูกแล้วที่ออกไปหาเฟื่อง เค้าคิดถูกแล้วที่อยู่กับเธอ แทนที่จะไปหาวาดดาว ถ้าเค้าอยู่กับวาดดาว เค้าจะเป็นเพียงแค่คนๆนึงในตัวเลือกของเธอ แต่กับ เฟื่องลดา เค้าเป็นคนสำคัญ เป็นเพียงคนเดียวในสายตาเธอ เเล้วเค้าก็ชอบที่จะเป็นคนสำคัญของเธอ เค้าติวหนังสือกับเธอเกือบสามชั่วโมง แล้วยังชวนเธอไปกินข้าวมื้อค่ำด้วยกัน ร้านอาหารตามสั่งข้างทางธรรมดา กับ คนพิเศษ อร่อยกว่า ร้านที่เปิดเพลงเสียงดัง กับข้าวจานละหลายบาทด้วย

อัทธ์เปิดโทรศัพท์หลังจากกลับมาถึงหอ ข้อความไลน์เด้งรัวๆราวร้อยข้อความ กับสายไม่ได้รับอีกกว่าสิบสาย เค้าถอนหายใจออกมา แต่ละข้อความเริ่มมีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามระยะเวลาที่เธอรอเค้า และ เธอหลุดออกมาว่า มีงานจะปรึกษาเรื่องเรียน นี่คือเหตุผลที่แท้จริงสินะ เค้าเกือบพลาดไปแล้ว อัทธ์คิดในใจ ตอนแรกที่เฟื่องลดาบอกว่าวาดดาวจะให้เค้าทำงานให้ เค้าคิดสงสัยนิดเดียวว่าทำไมเฟื่องถึงได้รู้ แล้วเค้าก็มาคิดต่อว่า วาดดาวขาดเรียนค่อนข้างบ่อย แต่ยังผ่านมาได้แม้จะคะแนนไม่ค่อยดีนัก แสดงว่าเธอคงมีคนช่วยเหลือเรื่องเรียนแน่นอน เค้าจะไม่ยอมทำงานให้ใครแน่ๆ

วาดดาวส่งไลน์ไปหาอัทธ์รัวๆ เธอรอเค้ามานานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่อ่านไลน์แล้วปิดเครื่องอีก คิดว่าคนอย่างเธอจะต้องง้อคนอย่างเค้าหรือไง วาดดาวอารมณ์หงุดหงิดสุดขีด งานของเธอยังทำไม่ทันอีกหลายชิ้น เพราะเธอไม่ค่อยได้เข้าเรียนเท่าไหร่ มือบางไล่หารายชื่อในโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรออกทันที แล้ววาดดาวก็เริ่มน้ำเสียงอ้อนใส่ปลายสายทันที

เฟื่องลดายิ้มออกมาแก้มปริ เธอคิดว่าเธอตัดสินใจถูกแล้วที่บอกเค้าไป แม่จะไม่ได้บอกตรงๆว่าเธอคิดยังไง แต่คำพูดที่มีความหมายแอบแฝงแบบนั้น เธอคิดว่าเค้าจะเข้าใจ เธอคิดว่าหากวันนี้เค้าลุกไปจริงๆ เธอจะตัดเค้าออกจากชีวิตไปเลย อยากโง่นักก็ตามสบาย แต่อัทธ์ก็ยังอยู่กับเธอ ข้าวเย็นวันนี้อร่อยกว่าทุกวันที่ผ่านมา เค้ายังมาขี่รถตามมาส่งที่หน้าหออีกด้วย ก่อนกลับยังพูดให้เธออายอีกหลายคำว่า

"ขอบคุณเฟื่องนะสำหรับโอกาสวันนี้ รับรองว่าอัทธ์จะรักษาโอกาสนี้ให้ดีที่สุด"

คนบ้าเอ้ย เธออายนะรู้มั้ย เฟื่องลดาคิดไปก็ยิ้มคนเดียว เสียงไลน์ดังขึ้น

**พรุ่งนี้เช้าจะไปรับ** เธอคิดว่าหน้าเธอกำลังแดง ตัวร้อนๆเหมือนจะเป็นไข้ เฟื่องลดาเอาผ้าห่มปิดหน้าด้วยความอาย

รถมอเตอร์ไซด์มาจอดรอที่หน้าหอตอนเช้า เฟื่องลดาส่องกระจกอีกครั้งก่อนจะทาลิปกลอสอีกรอบ วันนี้เธอย้ำลิปมาหลายรอบแล้ว แต่ทำไมเธอยังอดคิดไม่ได้ว่าไม่สวยสักที เธอมมองดูนาฬิกาแล้วรีบคว้ากระเป๋าเดินลงไป อัทธ์ยิ้มให้คนที่เดินมา วันนี้เฟื่องลดาทาปากแดงกว่าปกติ เค้าคิดในใจก่อนยิ้มออกมา "ยิ้มอะไร อารมณ์ดีหรอ" เธอถามเค้าก่อนจะซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์เค้า

"วันนี้ปากสวยจัง" เค้าตอบออกมา เฟื่องลดากัดปากตัวเองก่อนจะหาทิชชูแล้วซับออก อัทธ์ชำเลืองมองแล้วถามออกไปด้วยความตกใจ

"ลบทำไมละ สวยแล้ว" เค้าบอกออกไป

"ถ้าเฟื่องอยากทามาให้เราดู เราก็จะบอกว่าสวยแล้ว" คนพูด พูดแล้วก็อดอายไม่ได้ คนฟังฟังแล้วอยากจะเอาลิปมาโบกอีกสักสองรอบ ไม่น่าลบเล้ยยยย เฟื่องลดาบอกกับตัวเอง ก่อนจะเฉไฉมองวิวข้างทางไม่กล้าพูดอะไรออกมา วาดดาวเดินหน้าตึงมาที่โรงอาหาร

"อัทธ์ทำไมเป็นคนแบบนี้" เธอตะคอกใส่ชายหนุ่มที่นั่งกินข้าวอยู่ เฟื่องลดาเงยหน้ามอง

"เมื่อวานวาดรออัทธ์นานมาก อัทธ์ผิดนัด" น้ำเสียงอ้อนๆพูดออกมา

"เราบอกแล้วว่าจะไม่ไป เรามีติวไม่ว่าง " เค้าบอกแล้วตักข้าวกินต่ออย่างไม่ใส่ใจ

"วาดก็มีงานให้อัทธ์ช่วย วันนี้อัทธ์ช่วยงานวาดได้ไหม" เค้าส่ายหน้า

"วันนี้เราก็ไม่ว่างและคิดว่าต่อไปนี้เราคงไม่ว่างไปกับวาดแล้ว" เค้าวางช้อนลงแล้วมองหน้าเธอ วาดดาวสบตากลับอย่างโมโห

"คิดว่าวาดจะง้อคนแบบนี้หรอ" น้ำเสียงและสายตาเหยียดๆทำให้อัทธ์สะอึกน้อยๆ เค้าดูเธอไม่ผิดเลย วาดดาวร้ายมาก อัทธ์คิดในใจ