ตอนที่4.

ตอนที่4.

“โอ๊ยยยยย.. เหนื่อยยยย..”

วีรนุชแทบจะเดินขาลากเข้าห้องพักอันคับแคบของตน พอเข้าห้องมาได้ เธอก็ทิ้งร่างลงกับที่นอนเล็กอย่างคนหมดสิ้นเรี่ยวแรง โดยไม่คิดจะรักษามาดคุณหนูผู้เลอโฉมอีกต่อไป ตอนนี้เธอแทบไม่มีแรงจะลืมตาด้วยซ้ำ เอาช้างมาฉุดเปลือกตาก็ลืมไม่ขึ้นแล้ว

“ไอ้คุณธีธัชตัวร้าย คุณมันไม่ใช่คนนนนน.. นายมันเป็นจอมปีศาจ”

แม้จะหลับตาอยู่แต่ริมฝีปากอิ่มก็ยังคงพึมพำต่อว่าคนที่ใช้แรงงานเธอตั้งเช้าจรดค่ำอย่างขุ่นแค้นใจ

วันนี้เป็นอีกวันที่เธอเหนื่อยแสนเหนื่อย วันนี้เขาไปตกปลา และเธอก็ต้องวิ่งบริการเครื่องดื่มให้เขาทั้งวัน ทั้งบีบทั้งนวด ทั้งตั้งเตาปิ้งย่างปลาที่เขาตกมาได้ ทั้งต้องมาเตรียมน้ำอุ่นให้เขาอาบ ทั้งต้องทำความสะอาดบ้านที่แม้จะสะอาดเอี่ยมอยู่แล้ว แต่พ่อคุณก็ยังว่ามันมีฝุ่น และเธอต้องจัดการกับฝุ่นเจ้าปัญหา แดดก็ร้อน ทั้งแค้นใจ ที่โดนเขากลั่นแกล้งให้ทำงาน ตอนนี้เธอหมดแรงแล้วจริงๆ ทั้งสะบัดร้อนสะบัดหนาว เหมือนจะเป็นไข้ นี่เพียงสัปดาห์กว่าๆ เท่านั้น สงครามระหว่างเธอกับธีธัชยังไม่จบง่ายๆ แน่นอน แต่ตอนนี้เธอขอพักเอาแรงก่อนก็แล้วกัน...

หญิงสาวนอนแผ่อย่างหมดแรงไม่สนใจเสียงเคาะประตูที่ดังระรัวอยู่ ไม่บอกก็รู้ว่าใคร เพราะทั้งเกาะตอนนี้มีเพียงเธอกับเขาเท่านั้น ส่วนคนของเขานั้นจะอยู่อีกฟากหนึ่งของเกาะ และระหว่างที่เขาพักอยู่ที่นี่ก็ไม่มาวุ่นวายด้วย

“วีรนุช.. วีวี่ นี่ยายแมงหวี่ เปิดประตูหน่อยสิ”

ธีธัชยืนอยู่หน้าห้องของเธอพลางขมวดคิ้วยุ่งเมื่อแม่แมงวี่จอมแสบไม่ยอมมาเปิดประตูให้ วันนี้เขาสังเกตว่าเธอหน้าแดงๆ เหมือนว่าจะเป็นไข้แดด เขายอมรับว่าวันนี้แกล้งเธอเยอะไป จึงคิดจะเอายาแก้ไข้มาให้ เดี๋ยวจะหาว่าเขาไร้น้ำใจ

“นี่เธอ เปิดประตูหน่อย ไม่มาเปิดฉันจะเข้าไปแล้วนะ”

เขาบอกแล้วรอสักครู่ เมื่อเธอไม่มาเปิดเขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเสียเอง

ดวงตาคมกวาดมองไปรอบห้องก็พบเจ้าของห้องนอนแผ่หมดสภาพอยู่บนเตียงเล็ก ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับสภาพคุณหนูผู้เก่งกาจที่ต่อปากต่อคำกับเขาไม่หยุด ธีธัชชะโงกมองคนที่หลับสนิทใบหน้าแดงเรื่ออยู่บนเตียงอย่างเอ็นดู ตอนหลับเจ้าหล่อนก็ดูไร้พิษสง ไร้เดียงสาเหมือนเด็กสาวเพิ่งโต แต่อย่าให้ตื่นมาเลยเถอะ หายนะรออยู่...

“วีวี่.. วีรนุช” เขาเรียกเบาๆ แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ฮือไม่อือ จึงขยับเข้าไปใกล้อีกนิด และเรียกอีกทีก็ยังคงไม่มีเสียงตอบรับจากเธอ ธีธัชจึงก้มลงไปเรียกใกล้ๆ อีกนิด แต่ไอร้อนผะผ่าวจากแก้มสาวแดงก่ำนั่นทำให้เขารู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย

“อย่าบอกนะว่าเป็นไข้แดดไปจริงๆ” เร็วเท่าความคิดมือใหญ่ยื่นไปอังหน้าผากมนทันทีแล้วก็ตกใจเมื่อตัวเธอร้อนมาก

“วีวี่ ตื่นมาเช็ดตัว กินยาก่อน”

“ฮื่อ.. อย่ามายุ่งคนจะนอน ปวดหัว”

เสียงงึมงำจากคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนั้นดื้อรั้นเสียนัก เขาสะกิดก็แล้ว เขย่าก็แล้ว แต่เหมือนเปลือกตาบางนั้นจะไม่ขยับเปิดขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย จนต้องดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่งแต่ร่างสาวก็อ่อนปวกเปียกโงนเงนๆ เหมือนไร้กระดูกอยู่นั่น

“ลุกอาบน้ำก่อน จะนอนทั้งแบบนี้ไม่ได้”

“หืมมม.. ใคร ใครมาสั่งคุณหนูวีวี่ให้อาบน้ำ ม่ายอาบ ปวดหัว แม่จ๋า มาม้า หนูวีวี่คิดถึงคุณมาม้า..”

นอกจากจะไม่ตอบสนองต่อคำสั่งของเขาแล้ว คราวนี้เธอก็ร่ำไห้ออกมาเหมือนเด็กๆ จนเขาตกใจ

“ฮือออ.. มีแต่คนรังแกหนูวีวี่ ไม่มีใครรักหนูวีวี่เลย ไอ้คุณธีธัชคนใจร้ายใจทมิฬนั่นก็แกล้งวีวี่ทั้งวันเลย..”

เสียงใสแหบพร่าเพราะพิษไข้ ดวงตายังคงปิดสนิทและมีน้ำตาซึมออกมา ธีธัชมองแล้วก็อดที่จะใจอ่อนยวบไม่ได้ จะว่าไปวีรนุชก็ดูน่าสงสารไม่น้อย หลังจากที่เขาได้ฟังเรื่องราวของเธอว่าต้องเผชิญอะไรมาบ้าง

“เอาล่ะๆ ฉันจะไม่ใจร้ายกับเธอแล้ว ลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เถอะ หรือจะเช็ดตัวก็ได้ จะได้กินยาแล้วนอนพัก”

เขาบอกอย่างอ่อนโยน แต่คนตรงหน้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบรับคำพูดของเขาเลย แล้วทีนี้เขาจะทำอย่างไรดี

“ทำไงดีล่ะเนี่ย ยายแมงหวี่ตัวแสบนี่ไม่ยอมตื่นด้วย แถมยังมอมแมมไปทั้งตัว ขืนให้นอนไปแบบนี้คงไม่ดีแน่” ชายหนุ่มถอนใจหนักๆ คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรกับเธอดี

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน จะถือว่าฉันทำบุญก็แล้วกันนะ..”

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ว่าจะจัดการกับแม่สาวตรงหน้านี้อย่างไร ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แม้จะคิดช่วยเธอแต่เขาจะไม่มีทางช่วยฟรีๆ แน่นอน...

“ขอโทษนะแม่แมงหวี่ตัวแสบ ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่เธอมากระตุกหนวดเสืออย่างฉันก่อน.. ทีใครทีมันนะครับคุณหนูวีวี่ หึหึ”

ร่างเล็กที่ซุกตัวนอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มอุ่นมาตลอดทั้งคืนขยับตัวเบาๆ และบิดตัวน้อยๆ อย่างเมื่อยล้า และพยายามขยับหนีอะไรสักอย่างที่มายุ่มย่ามวุ่นวายกับเนื้อตัวของตน แต่ก็เหมือนว่าเธอจะขยับหนีมันไม่พ้น จึงปัดมันออกแต่ยิ่งปัดก็เหมือนว่าเจ้าสิ่งนั้นจะยิ่งรบกวนการนอนอันแสนสุขของเธอ

“อื้อออ.. อย่ายุ่งได้ไหม ป้าสร้อย วีวี่ขอนอนอีกนิด เมื่อคืนปวดหัวจะแย่”

“แล้วดีขึ้นรึยัง”

“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่วีวี่ขอนอนต่ออีกนิดน้า..” หญิงสาวตอบอย่างงัวเงียพลางซุกหน้าลงกับหมอน

“นอนต่อไม่ได้สายแล้ว รีบลุกไปอาบน้ำอาบท่าแล้วหาอะไรให้ฉันกินได้แล้ว”