บทที่ 19 หึง"ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหม"จันทร์เจ้าหันไปถามเดียร์"ค่ะ เป็นไปตามที่คุณจันทร์เจ้าบอกไว้เลยค่ะ" [พี่เดียร์ไปรู้จักกับพี่จันทร์ตอนไหน แล้วบอกอะไร เป็นไปตามอะไร โอ้ยยย] เกรซได้เเต่สงสัยเเต่เธอไม่กล้าพูดออกมา"เกรซ"วิทย์ตกใจเมื่อได้เห็นเกรซเพราะเธอไม่คิดว่าลูกสาวของเธอจะมา"พาเกรซมาทำไม"วิทหันมาถามจันทร์เจ้า"เธอเป็นเลขาของผมเธอก็ต้องมากับสิ""รีบเอาหน้าให้เสร็จๆเถอะ ผมมีงานอื่นที่สำคัญ!! ต้องไปทำอีก"หลังจากพูดจบวิทก็จัดฉากทันที เขาถ่ายรูปเครื่องเพชรที่เขาประมูลมาถ่ายคู่กับเขา"เสร็จเเล้วใช่ไหม""ไป"จันทร์เจ้าหันไปบอกเกรซ"ฉันขออยู่กับลูกสาวสัก1วันได้ไหม"วิทหันมาพูดกับจันทร์เจ้า"ไม่ได้เจอเกรซหลายวัน ฉันก็คิดถึงเหมือนกันนะ"".........."จันทร์เจ้าเงียบ"ได้สิ"พูดจบจันทร์เจ้าเดินออกไปทันที"คุณพ่อ"เกรซวิ่งไปกอดวิท"เกรซคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่มากเลยค่ะ""พ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน""เเต่คุณพ่อค่ะ คุณพ่อไม่น่าจะทำแบบนี้เลยนะคะ"เกรซพูดถึงเหตุการณ์ที่พ่อเธอขอให้จันทร์เจ้าเอาเครื่องเพชรมาให้เขา"คืออ...พ่อมีเหตุผล""เหตุผลอะไรเหรอค่ะ""พ่อต้องทำผลงานเพื่อจะเข้าไปในสภาอีกครั้งให้ได้""มั
บทที่ 20 ยาเสพติด"หึ คงไปกับมันมาสิหน่ะ""ป่าวค่ะ พี่อเล็กเเค่มาส่งเฉยๆ""มันเรื่องของเธอ เธอจะทำอะไรก็เรื่องของเธอ!!!!"พูดจบจันทร์เจ้าทำสีหน้าไม่พอใจเเล้วเดินขึ้นห้องของเขาทันที"โธ่เว้ยยยย คนอุส่าเป็นห่วง""เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกัน""ป่าวครับลุง เเค่หงุดหงิดเรื่องวันนี้นิดหน่อยครับ""แน่ใจเหรอ""ครับ""อืมม แต่เเกอย่าลืมสิ่งที่พวกมันทำกับนุชล่ะ" [ผมรู้ว่าไอ่จันทร์หน่ะมันไม่ได้หงุดหงิดเรื่องวันนี้หรอกมันหงุดหงิดเรื่องหนูเกรซ มันรอเกรซตั้งนานแต่พอเห็นเกรซมากับผู้ชายคนอื่นตัวเองเลยรับไม่ได้ไง ผมเลยต้องเตือนสติมันหน่อยว่าพวกนั้นมันทำไรกับนุชเเม่ของมัน จะให้เกรซเป็นจุดอ่อนของเรื่องนี้ไม่ได้!!!!]"ครับ""อืมนั้นลุงไปนอนก่อน"ทุกคนเเยกย้ายกันไปนอน พอรุ่งเช้าจันทร์เจ้าตื่นมาคนที่กำลังจักโต๊ะอาหารคือเกรซ"หนูเกรซเป็นไงบ้าง"สุธีถามขึ้นมา"สบายดีค่ะ"เกรซพูดพลางรินน้ำให้สุธี"แล้วมาทำงานยังนี้ท่านวิทไม่ว่าเหรอ""ไม่ค่ะ""หึ ไม่ว่าเพราะไม่รู้หน่ะสิ"จันทร์เจ้าพูดเบาๆ"จันทร์เอ็งก็อย่าใช้งานน้องหนักเกินล่ะ ถ้าเจ้าจันทร์ใช้งานหนูหนักเกินมาบอกลุงได้เลยน่ะ""......."เกรซไม่กล้าตอบเเต่หันไปมองหน้าข
บทที่ 21 โดนจับ"ว่าไงน่ะ เป็นไปได้ไง"จันทร์เจ้าพอรู้เรื่องเขาก็โมโหมากเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้"ใจเย็นๆ เอ็งใจเย็น เอ็งกลับบไปเคลียร์ของที่บ้านน่ะเดียวที่นี้ลุงจัดการเอง""ครับลุง"ห้องสอบปากคำ"ตกลงพวกแกจะไม่บอกจริงๆใช่ไหมว่าเเกส่งยาให้ใคร"สารวัตรสอบปากคำทั้ง2คนเป็นเวลา3ชั่วโมงเเล้วเเต่ทั้ง2คนเงียบไม่พูดอะไรสักคำ"ก๊อกๆ"อยู่ๆมีคนเดินเข้ามานั้นก็คือวิทพ่อของเกรซ"ยาพวกนี้เป็นของจันทร์เจ้า""คุณอา"สารวัตรทักทายวิท"อ่าวอลัน อลันเองเหรอที่มาเป็นสารวัตรคนใหม่""ใช่ครับเเล้วเกรซเป็นไงบ้างครับ""หึ เกรซก็ทำงานอยู่กับจันทร์เจ้า มันหลอกลุงมันทำให้บ้านลุงเป็นหนี้""จันทร์เจ้าเออ...ใช่คนที่อยู่ที่บ้านใช่ไหมครับ เเต่เอ๊ะเขาเป็นคนดีหนิครับลุงน้องเกรซเคยเล่าให้ผมฟัง""หึ ไม่จริงมันเป็นคนไม่ดีอีกอย่างมันเป็นนพ่อค้ายาเสพติดอีกด้วย"อลันเงียบเขากำลังคิดว่าควรจะเชื่อดีไหม"เกรซเป็นคนบอกลุงเอง เธอเป็นคนบอกลุงเอง""พวกเเกจะปกป้องนายเเกไปถึงไหน มันชช่วยแกได้ไหมห้ะ"วิทหันไปตะคอกใส่ลูกน้อง2คนของจันทร์เจ้า"เพี้ยะ!!! "วิทเดินไปตบหน้าลูกน้องคนนึงของจันทร์เจ้า"คุณอาใจเย็นๆครับ""ถ้าเเกไม่บอกเพื่อนเเกได้ตายเเน่"วิ
บทที่ 22 เสียใจหลังจากจันทร์เจ้าถูกปล่อยตัวเขาก็รีบกลับบ้านทันที"เกรซซ!!!!""เกรซ!!!!!""ค่ะ พี่จันทร์""เธอเป็นคนไปบอกพ่อเธอใช่ไหม!!!!ห้ะ!!!" [วันที่เกรซไปหาวิทวันนั้นเดียร์ได้บอกผมว่าเธอคุยอะไรกับวิทบ้างผมถึงได้รู้เรื่องทุกอย่าง] จันทร์เจ้าเขาดึงเกรซเข้ามาเเล้วเขย่าเกรซไปมา"พะพี่จันทร์เกรซเจ็บ""ตุ้บบบ"หลังจากนั้นจันทร์เจ้าเขาได้ผลักเกรซทำให้เกรซหัวไปชนกับขอบโต๊ะ"โอ้ยยย"ทำให้ตรงหน้าผากของเกรซมีเลือดไหลออกมา"จันทร์หยุด!!!!หนูเกรซเจ็บไหม""......ฮือออ ไม่ค่ะ""ป้าน้อยพาเกรซไปทำเเผลหน่อย""ค่ะ ป่ะเกรซ"ป้าน้อยประคองเกรซและพาเกรซไปทำแผล"ใจเย็นๆสิว่ะ เกรซเป็นผู้หญิงนะเว้ย เอ็งจะแก้แค้นยังไงก็ได้ลุงไม่เคยห้าม เเต่ขออย่างเดียวห้ามทำร้ายผู้หญิงเข้าใจไหม""ครับลุง""แล้วที่สำคัญคนที่บอกเรื่องนี้ให้พวกตำรวจรู้ไม่ใช่วิท""........" [ผมอึ้งเพราะผมคิดว่าเกรซเป็นคนไปบอกพ่อของเธอ]"แต่มันคือสายของอลันไอ่สารวัตรคนใหม่""แล้วสายมันคือใครครับลุง""สายของมันคือไอ่จ้อยพนักงานใหม่ที่ลุงรับมาเอง"สุธีรู้สึกผิดที่รับจ้อยเข้ามาทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายต่างๆ"แล้วลุงจะทำยังไงกับมันครับ""ลุงจัดการมันเรียบร
บทที่ 23 การเเก้เเค้น"ขอให้คุณทำงานราบรื่นนะคะคุณวิท"ลดาพูดพลางผูกเนกไทให้กับวิท "ขอบคุณคุณมากนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" "ผมไปก่อนนะ" "ค่ะโชคดีนะคะ"วิทออกจากบ้านเเล้วไปสภาทันที หลังจากที่เขาถึงสภาก็มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์เขาเต็มไปหมด "คุณวิทค่ะ จริงไหมค่ะที่คุณเป็นหนี้300ล้าน" "คุณวิทค่ะได้ข่าวว่าคุณเป็นคนเเจ้งจับคุณสุธีใช่ไหมค่ะ" "คุณวิทครับเเล้วเพชรที่คุณประมูลได้อยู่ที่ไหนครับ หรือเเค่ถ่ายรูปเอาหน้าเฉยๆ" "คุณวิทค่ะที่คุณลงเล่นการเมืองครั้งนี้เพราะคุณกำลังจะล้มลายจริงไหมค่ะ"นักข่าวหลายๆ สำนักต่างพากันรุมวิท เเละเเต่ละคำถามทำให้ต้องตกใจ เพราะเขาไม่รู้ว่านักข่าวรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" "ขอโทษนะคะ ตอนนี้ท่านวิทไม่สะดวกจริงๆ เชิญค่ะท่าน"เดียร์เลขาคนสนิทของวิทเป็นคนพาวิทฝ่าวงล้อมนักข่าวไปได้ "เห้ออออ...." "พวกบ้านั้นมันรู้เรื่องได้ยังไง"วิทเอ๊ะอะโวยวาย "คุณวิทค่ะ ท่านนายกเรียกไปพบค่ะ" "เดียวฉันมา" "ว่าไงครับทะท
บทที่ 24 โดนจับเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นเสียงปืนของวิทที่ยิงใส่จันทร์เจ้า "พ่อค่ะ...." "พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งไปประคองจันทร์เจ้าเพราะกระสึนปืนได้เฉียวเเขนของเขาไป "ผะผม ไม่ได้ทำ" "หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"ตำรวจเข้ามาล้อมวิท "คุณถูกจับในข้อหาการใช้อาวุธปืนยิงข่มขู่ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บและการครอบครองอาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย" "ไม่จริง ผมไม่ได้ตั้งใจ" "ฮือออ....พ่อขอโทษเกรซ" "ฮือออ.....พ่อค่ะ" "เกรซพี่ต้องพาคุณอาไปเเล้ว"อลันพูดขึ้นมา "ฮือออออ....." "คุณจันทร์ไปทำแผลเถอะค่ะ" "ไม่เป็นไร ผมฝากคุณจัดการเรื่องนี้ด้วย"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเดียร์ "พี่จันทร์....เกรซขอโทษเเทนคุณพ่อด้วยนะคะ" ".........." "พี่จันทร์ไปโรงพยาบาลนะคะ"เกรซได้พาจันทร์เจ้าไปทำแผลที่โรงพยาบาลเเละระหว่างนั้นเขาก็โทรถามเรื่องคุณพ่อของเขา "เป็นไงบ้างค่ะคุณแม่" "ฮือออ.....เกรซลูกพ่อเข้าจะต้องเข้าคุกจริงใช่ไหมฮือๆๆ" "ใจเย็นๆ ค่ะคุณเเม่ทุกอย่างต้องมีทางออกนะคะ
บทที่ 25 อนุญาตไปเยี่ยมพ่อ หลายเดือนต่อมาข่าวหลายๆ สำนักก็ยังเล่นข่าวเกี่ยวกับพ่อของเกรซที่โดนจับหลายๆ ข้อหา "หนูเกรซไม่เป็นอะไรนะคะ" "ค่ะป้าน้อย เกรซสบายมาก" "โธ่....คนเก่งของป้าา" "อยากไปหาคุณพ่อไหม"จันทร์เจ้าถามขึ้นมา "ค่ะ พี่จันทร์ให้เกรซไปจริงๆ ใช่ไหมค่ะ" "อืมไปสิ จะให้พี่ไปส่งไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ"เกรซรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเเละตรงไปบ้านของเธอทันที "คุณแม่" "เกรซแม่รอลูกอยู่พอดี" "พี่อลันมาด้วยเหรอค่ะ" "เเม่เป็นคนชวนนพี่เขาเองเเหละ" "อ่อค่ะ" "นั้นเรารีบไปกันเถอะ" "ค่ะ"อลันพาลดาและเกรซไปเยี่ยมวิทที่เรือนจำ "คุณพ่อเป็นไงบ้างค่ะ" "อยู่ในนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด" "โธ่...คุณพ่อ" "พ่อพูดจริงๆ " "คุณอย่าพูดเเบบนั้นสิค่ะ" "55555แล้วลูกเป็นไงบ้าง" "สบายดีค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ไม่ให้พ่อห่วงได้ไงลูกสาวพ่อทั้งคนนะ คุณก็
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บทที่ 25 อนุญาตไปเยี่ยมพ่อ หลายเดือนต่อมาข่าวหลายๆ สำนักก็ยังเล่นข่าวเกี่ยวกับพ่อของเกรซที่โดนจับหลายๆ ข้อหา "หนูเกรซไม่เป็นอะไรนะคะ" "ค่ะป้าน้อย เกรซสบายมาก" "โธ่....คนเก่งของป้าา" "อยากไปหาคุณพ่อไหม"จันทร์เจ้าถามขึ้นมา "ค่ะ พี่จันทร์ให้เกรซไปจริงๆ ใช่ไหมค่ะ" "อืมไปสิ จะให้พี่ไปส่งไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ"เกรซรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเเละตรงไปบ้านของเธอทันที "คุณแม่" "เกรซแม่รอลูกอยู่พอดี" "พี่อลันมาด้วยเหรอค่ะ" "เเม่เป็นคนชวนนพี่เขาเองเเหละ" "อ่อค่ะ" "นั้นเรารีบไปกันเถอะ" "ค่ะ"อลันพาลดาและเกรซไปเยี่ยมวิทที่เรือนจำ "คุณพ่อเป็นไงบ้างค่ะ" "อยู่ในนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด" "โธ่...คุณพ่อ" "พ่อพูดจริงๆ " "คุณอย่าพูดเเบบนั้นสิค่ะ" "55555แล้วลูกเป็นไงบ้าง" "สบายดีค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ไม่ให้พ่อห่วงได้ไงลูกสาวพ่อทั้งคนนะ คุณก็
บทที่ 24 โดนจับเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นเสียงปืนของวิทที่ยิงใส่จันทร์เจ้า "พ่อค่ะ...." "พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งไปประคองจันทร์เจ้าเพราะกระสึนปืนได้เฉียวเเขนของเขาไป "ผะผม ไม่ได้ทำ" "หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"ตำรวจเข้ามาล้อมวิท "คุณถูกจับในข้อหาการใช้อาวุธปืนยิงข่มขู่ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บและการครอบครองอาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย" "ไม่จริง ผมไม่ได้ตั้งใจ" "ฮือออ....พ่อขอโทษเกรซ" "ฮือออ.....พ่อค่ะ" "เกรซพี่ต้องพาคุณอาไปเเล้ว"อลันพูดขึ้นมา "ฮือออออ....." "คุณจันทร์ไปทำแผลเถอะค่ะ" "ไม่เป็นไร ผมฝากคุณจัดการเรื่องนี้ด้วย"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเดียร์ "พี่จันทร์....เกรซขอโทษเเทนคุณพ่อด้วยนะคะ" ".........." "พี่จันทร์ไปโรงพยาบาลนะคะ"เกรซได้พาจันทร์เจ้าไปทำแผลที่โรงพยาบาลเเละระหว่างนั้นเขาก็โทรถามเรื่องคุณพ่อของเขา "เป็นไงบ้างค่ะคุณแม่" "ฮือออ.....เกรซลูกพ่อเข้าจะต้องเข้าคุกจริงใช่ไหมฮือๆๆ" "ใจเย็นๆ ค่ะคุณเเม่ทุกอย่างต้องมีทางออกนะคะ
บทที่ 23 การเเก้เเค้น"ขอให้คุณทำงานราบรื่นนะคะคุณวิท"ลดาพูดพลางผูกเนกไทให้กับวิท "ขอบคุณคุณมากนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" "ผมไปก่อนนะ" "ค่ะโชคดีนะคะ"วิทออกจากบ้านเเล้วไปสภาทันที หลังจากที่เขาถึงสภาก็มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์เขาเต็มไปหมด "คุณวิทค่ะ จริงไหมค่ะที่คุณเป็นหนี้300ล้าน" "คุณวิทค่ะได้ข่าวว่าคุณเป็นคนเเจ้งจับคุณสุธีใช่ไหมค่ะ" "คุณวิทครับเเล้วเพชรที่คุณประมูลได้อยู่ที่ไหนครับ หรือเเค่ถ่ายรูปเอาหน้าเฉยๆ" "คุณวิทค่ะที่คุณลงเล่นการเมืองครั้งนี้เพราะคุณกำลังจะล้มลายจริงไหมค่ะ"นักข่าวหลายๆ สำนักต่างพากันรุมวิท เเละเเต่ละคำถามทำให้ต้องตกใจ เพราะเขาไม่รู้ว่านักข่าวรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" "ขอโทษนะคะ ตอนนี้ท่านวิทไม่สะดวกจริงๆ เชิญค่ะท่าน"เดียร์เลขาคนสนิทของวิทเป็นคนพาวิทฝ่าวงล้อมนักข่าวไปได้ "เห้ออออ...." "พวกบ้านั้นมันรู้เรื่องได้ยังไง"วิทเอ๊ะอะโวยวาย "คุณวิทค่ะ ท่านนายกเรียกไปพบค่ะ" "เดียวฉันมา" "ว่าไงครับทะท