ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นและการตัดสินใจ

18:40 น.

กริ๊งง~ ..

“คุณพีรดาเข้ามาพบผมหน่อยครับ”

เสียงโทรศัพท์จากคนในห้องเรียกเลขาหน้าห้องให้เข้าพบ ทำเอาคนที่ถูกเรียกหัวใจเริ่มเต้นถี่อย่างไม่เป็นจังหวะเนื่องจากพีรดาถูกสั่งให้รอก่อนและอย่าเพิ่งรีบกลับบ้านทั้งที่ได้เวลาเลิกงานแล้ว ท่านประธานบอกแค่ว่ามีเรื่องจะคุยเป็นการส่วน แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไร ปล่อยให้เธอใจสั่นจนเหงื่อแตกพลั่ก ๆ กลัวไปหมดว่าอาจจะมีข้อผิดพลาดเกี่ยวกับงานจนเกิดเรื่องใหญ่โตกับบริษัท

แอ๊ดด...

“ดิฉันมาแล้วค่ะ ท่านประธาน”

พีรดากล่าวทักอีกฝ่ายทันทีที่เข้ามาในห้องทำงานด้วยน้ำเสียงที่สั่น ๆ เล็กน้อย เธอมองไปภายในห้องที่ตกแต่งด้วยสีน้ำตาลเข้มผสมลวดลายมังกรทองชวนให้บรรยากาศอึมครึม ยิ่งขับเน้นให้คนที่นั่งอยู่ในห้องน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แถมกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่โชยมาเอื่อย ๆ ยิ่งส่งผลให้พีรดาเหงื่อตกมากยิ่งขึ้น  ทั้งที่เคยเข้ามาในห้องนี้ก็บ่อย แต่บรรยากาศวันนี้กลับดูน่ากลัวเหมือนกำลังก้าวเข้ามาในห้องเชือดยังไงไม่รู้สิ...

เธออยากบอกเขาเหลือเกินว่าเธอไม่ชอบน้ำหอมกลิ่นนี้ของเขาเลย!

“นั่งลงสิ”

 อีกฝ่ายเรียกให้พีรดานั่งลงเพื่อพูดคุยซึ่งเธอก็เดินมานั่งที่เก้าอี้อย่างว่าง่าย

“ท่านประธานเรียกดามา มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

พีรดารีบถามเปิดประเด็นถึงสาเหตุที่ถูกเรียกพบทันที  

แต่ทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับไม่ตอบคำถามอีกทั้งยังเอาแต่จับจ้องพีรดาด้วยสายตาแปลก ๆ สักพักคนร่างสูงก็ส่งมือถือในมือของเขาให้พีรดาดูอะไรบางอย่างในนั้น ซึ่งพีรดาก็รับมาดูด้วยท่าทีงง ๆ  ก่อนที่ใจของเธอจะเต้นอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้เห็นบางสิ่งในมือถือเต็มสองตา

“นะ...นี่มัน...”

พีรดาตกใจจนเอ่ยคำพูดตะกุกตะกักไปชั่วขณะ เพราะสิ่งที่เห็นในมือถือก็คือแอ็กเคานต์ของสาวสวยหุ่นดีคนหนึ่ง ซึ่งพอเลื่อนลงไปจะเจอคลิปและภาพติดเรต ที่ถ่ายเซอร์วิสให้แฟน ๆ ที่เข้ามากดถูกใจอย่างยั่วยวนนับร้อยภาพ มีทั้งภาพเรตอาร์และคลิปนุ่งน้อยห่มน้อยจนเกือบจะโป๊เปลือย และมันจะไม่เป็นอะไรหรอกถ้าหากว่าคนในภาพไม่ใช่เธอซะเอง...

“เอ่อ...คือใครเหรอคะ?”

พีรดารีบเก็บสีหน้าที่ตื่นตระหนกให้มิดชิดและตีมึน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนกับว่าเธอคนนั้นไม่ใช่ตน เพราะยังไงในรูปพีรดาก็ใส่แมสก์ปิดบังใบหน้าไว้เกินครึ่ง ซึ่งท่านประธานอาจจะไม่รู้หรือไม่แน่ใจก็ได้ว่าคนคนนั้นคือเธอ ดังนั้นต้องไม่แสดงพิรุธให้โดนเขาจับได้เป็นพอ

ชายหนุ่มตรงหน้ายกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ย

“คุณกำลังจะบอกว่าคุณไม่รู้ว่าคนในภาพคือใครเหรอครับ?”

ร่างสูงถามย้ำให้แน่ใจ

“ดา...ไม่รู้ค่ะ”

เธอตอบทันที

“คุณพีรดาจะไม่รู้ได้ยังไงครับ เพราะเธอคนนี้คือคุณเอง เราทำงานด้วยกันมาเกือบสามปีแล้วนะทำไมผมจะจำเลขาตัวเองไม่ได้ อีกอย่างเธอคนนั้นมีไฝเล็ก ๆ ตรงคอเหมือนคุณและตำแหน่งเดียวกันเลย เพราะฉะนั้นอย่าโกหกต่อเลยครับ”

ทิมกล่าวด้วยความมั่นใจและปิดประตูแถของอีกฝ่ายลง จนหญิงสาวตรงหน้าหาคำแก้ตัวไม่ได้อีก

แม้คนในภาพจะปิดบังใบหน้าไว้จนเกือบจำไม่ได้ แต่รูปร่างผิวพรรณและโครงหน้าที่โผล่มาเล็กน้อยนั้น มันช่างดูคุ้นตาเขาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ซึ่งเขาก็มั่นใจหลังสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่ต้นคอ นั่นคือไฝเล็ก ๆ สองจุดที่เรียงกันคล้ายคุณเลขาของเขาเป๊ะ ๆ ดังนั้นมันจึงยิ่งชัดเจนว่าคนในภาพจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพีรดาอย่างแน่นอน

วันนี้ทิมจึงสั่งให้พีรดาห้ามเลิกงานตามเวลาปกติเพราะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยและมีบทลงโทษร้ายแรงถึงขั้นเชิญออกด้วยซ้ำ แม้จะรู้สึกผิดคาดเล็กน้อยที่อีกฝ่ายจะเล่นบทไม่รู้ไม่ชี้ใส่เขาแทนที่จะยอมรับตรง ๆ เขาจึงจำเป็นต้องทำให้อีกฝ่ายจำนนต่อหลักฐานถึงจะยอมรับแต่โดยดี

“ดาขอโทษค่ะ...”

พีรดายอมแพ้เมื่อหมดหนทางจะเฉไฉต่อ ตอนนี้ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นและยอมรับชะตากรรมเพราะหลักฐานมัดตัวจนดิ้นไม่หลุดแล้ว

“คุณพีรดารู้หรือเปล่าว่าหนึ่งในกฎของบริษัทนี้ คือห้ามทำเรื่องเสื่อมเสียภาพลักษณ์เด็ดขาด”

ทิมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกถึงกฎของบริษัทอันเคร่งครัด ยิ่งมีตำแหน่งเป็นถึงเลขาเขาแล้วด้วย การรักษากฎยิ่งสำคัญเข้าไปใหญ่

“ระ...รู้ค่ะ”

พีรดาเอ่ยตอบอย่างกระอ้อมกระแอ้ม

“รู้แล้วทำไมยังทำครับ ไม่คิดว่ามันจะส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์องค์กรบ้างเหรอถ้ามีคนอื่นจำคุณได้เหมือนผม ที่สำคัญคุณเป็นเลขาของผมด้วย มันเสียหายขนาดไหนรู้หรือเปล่าครับ?”

คนร่างสูงกล่าวด้วยน้ำเสียงดุเพื่อตำหนิสาวสวยตรงหน้า

“ฮึก…ดาขอโทษจริง ๆ ค่ะ”

 พีรดาเริ่มน้ำตารื้นเมื่อถูกตำหนิจากเจ้านาย และตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากขอโทษเขาจากใจจริง

“ผมขอถามถึงเหตุผลครับ คุณถ่ายเป็นงานหรือเป็นแค่รสนิยมส่วนตัว”

ทิมถามเพราะเขาต้องรู้เหตุผลก่อนที่จะลงโทษ พีรดายิ้มแห้ง ก่อนจะเอ่ยตอบเจ้านาย

“ดาทำเพราะคุณแม่ต้องใช้เงินรักษาตัวค่ะ ดาเห็นว่าการทำแบบนี้มันได้เงินเยอะก็เลยลองทำดู ฮึกก...”

พีรดาสารภาพถึงความจำเป็นที่ต้องถ่ายภาพและคลิปวาบหวิวพวกนั้นด้วยน้ำเสียงสะอื้น

ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มมาจากคุณแม่ของเธอกำลังรักษาตัวจากโรคประจำตัวที่รุมเร้ามาหลายเดือน อาการของแม่ทรุดลงจนเงินเก็บของพีรดาแทบไม่เหลือค้างบัญชีเพราะต้องใช้จ่ายในค่ารักษา และทุกครั้งที่ไปหาหมอก็ใช้เงินจำนวนเยอะขึ้นเรื่อย ๆ  ดังนั้นในฐานะลูกคนเดียวพีรดาจึงจำใจทำทุกวิถีทางเพื่อหาเงินแม้จะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุดก็ตาม

เธอเริ่มทำมาได้หนึ่งเดือนแล้ว เพราะรู้มาว่ารายได้ดี เธอมีแฟนคลับคอยติดตามแม้ไม่ได้ลงคลิปมีเซ็กซ์เหมือนคนอื่น ๆ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเจ้านายของเธอจะล่วงรู้ความลับนี้ แม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปเจอได้อย่างไร แต่ในเมื่อคุณทิมเห็นแล้วและจับได้พีรดาจึงต้องยอมรับแต่โดยดี

“เอาเป็นว่าผมเข้าใจคุณนะคุณพีรดา ผมเข้าใจว่าทุกคนบนโลกต้องดิ้นรนเพื่ออะไรบางอย่าง อีกทั้งร่างกายนี้เป็นของคุณ คุณจะทำอะไรก็ได้ไม่ผิดกฎหมายหรอก แต่ก็อย่างที่ผมบอกไปว่า สิ่งที่คุณทำอาจจะส่งผลเสียกับองค์กรได้ ดังนั้นผมต้องให้คุณออกนะครับ”

 ทิมตัดสินใจเชิญออกจากงานหลังพิจารณาถี่ถ้วนแล้ว พีรดาเมื่อได้ยินอย่างนั้นใบหน้าสวยหวานก็พลันซีดเผือด เธอรีบเอ่ยขอร้องเขาทันที

“คุณทิมอย่าไล่ดาออกเลยนะคะ ฮึกก...ดาสัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้ว”

 เธอรีบอ้อนวอนขอโอกาสแก้ตัว ถึงแม้การทำแบบนี้มันจะได้ตังค์เยอะกว่า แต่พีรดาก็ไม่อยากปล่อยงานประจำให้หลุดมือไปเพราะมันได้ไม่คุ้มเสีย

“ถ้าไม่ทำคลิปพวกนี้จะเอาเงินที่ไหนรักษาแม่ล่ะครับ?”

 ทิมถามกลับเพราะเมื่อกี้พีรดาเพิ่งบอกอยู่แท้ ๆ ไม่ใช่เหรอว่าต้องใช้เงินรักษาแม่เยอะ ลำพังเงินเดือนเลขาคงซัปพอร์ตตรงนี้ไม่พออย่างแน่นอน ออกไปถ่ายแบบเต็มตัวเลยจะไม่ดีกว่าหรือไง?

“หากคุณทิมไล่ดาออกจริง ๆ อย่างนั้นดาจะไปกู้นอกระบบมารักษาแม่แทนค่ะ ในเมื่อคุณทิมไม่พอใจอย่างนั้นดาจะลาออกก็ได้ค่ะ”

พีรดาเอ่ยสิ่งที่คิดออกมาทันที แม้มันเป็นทางเลือกที่แย่ แต่ในเมื่อมันไม่มีทางออกอื่นที่จะหาเงินได้ไว ๆ ก็จำใจต้องทำ

แต่ทว่าสิ่งที่พูดมานั้นทำเอาทิมถึงกับต้องกุมขมับ ไม่เคยดูข่าวเหรอว่าการกู้หนี้นอกระบบเหมือนการจุดชนวนระเบิดฆ่าตัวตายชัด ๆ ดอกเบี้ยมหาโหดขนาดนั้นต้องใช้หนี้กี่ปีถึงจะหมด สุดท้ายหากใช้หนี้ต่อไปไม่ไหวมันจะกลายเป็นนรกแบบที่คุณเลขาคนนี้ไม่เคยเจอมาทั้งชีวิตเลยทีเดียว

“ถ้าผมมีทางเลือกให้คุณ...คุณอยากรับไว้ไหม?” ทิมกล่าวหลังคิดอะไรบางอย่างออก

“ทะ...ทางเลือกอะไรคะ!?”

พีรดารีบปาดน้ำตาและตั้งใจฟังทางเลือกนั้นอย่างใจจดใจจ่อ

“ผมจะให้เงินคุณสองล้านเพื่อไปรักษาแม่โดยไม่ต้องไปกู้ใคร และเลิกทำอาชีพนี้ก่อนที่จะมีคนจำคุณได้เหมือนที่ผมจำคุณได้ คุณต้องปิดแอ็กเคานต์นี้ให้ไวที่สุด”

“ได้ค่ะ!”

เพียงเท่านั้นพีรดาก็ตาโตอย่างดีใจที่เจ้านายยอมช่วยเหลือ และกำลังจะขอบคุณเขาหากไม่ได้ยินประโยคถัดมาเสียก่อน

“แต่มีข้อแม้...ภายในหนึ่งปีนี้คุณต้องเป็นของผม”

ข้อเสนอที่เอื้อนเอ่ยมานั้นทำเอาพีรดาตกตะลึงจนช็อกไปชั่วขณะ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของเจ้านายแสนเนี้ยบของตน เพราะตลอดเวลาหลายปีที่ทำงานด้วยกันไม่เคยมีท่าทีว่าคุณทิมจะสนใจเธอเลยสักนิดเดียว มันทำเอาพีรดามึนงงจนคิดอะไรไม่ออกแล้วว่าเรื่องราวมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

“คุณกำลังล้อดาเล่นอยู่เหรอคะ?”

พีรดาถามด้วยสายตาสับสนเพราะมันเกินจะเชื่อมากว่าคนตรงหน้านั้นเอ่ยข้อเสนอนี้ให้เธอ ระดับคุณทิมที่เป็นถึงผู้บริหารมีเงินในบัญชีเป็นพันล้าน หากอยากมีเด็กสักคนจริง ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเธอ เพราะผู้หญิงสวย ๆ ที่คู่ควรกับเขามีอีกตั้งมาก จนพีรดารู้สึกว่าเป็นการล้อเล่นเท่านั้น

“เปล่าครับ ผมพูดจริง ๆ”

ทิมเอ่ยยืนยัน พร้อมกับจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ลดละ

“แล้วถ้าดาไม่ตกลงล่ะคะ?”

“แล้วแต่การตัดสินใจของคุณครับ ผมไม่ได้บังคับ ผมแค่เสนอทางเลือกที่เป็นประโยชน์ให้ เพราะถ้าคุณไปกู้เงินนอกระบบสักวันคุณก็ต้องอยู่ในสถานการณ์ไร้ทางเลือกที่จะหาเงินคืนพวกมันอยู่ดี และดีไม่ดี...อาจจะไม่ใช่การทำกับคุณแค่คนเดียว”

อย่างที่บอกว่าทิมไม่ได้กำลังโน้มน้าวให้พีรดารู้สึกกลัวหรอกแต่อย่างใด แต่มันจะเกิดขึ้นแน่นอนไม่วันใดก็วันหนึ่ง ดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบของเงินก้อนใหญ่พีรดาจะไปหาจากไหนมาใช้หนี้ได้ทัน อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่คนใจบุญที่จะให้เงินใครโดยที่ไม่ได้อะไร ตามนิสัยนักธุรกิจที่ทำอะไรต้องมีผลตอบแทน เพราะฉะนั้นพีรดาต้องเลือกเองว่าทางไหนที่มันดีที่สุด

พอได้ยินแบบนี้สองมือเล็กของพีรดาก็บีบแน่นพร้อมกับความคิดมากมายที่ตีกันในหัว เมื่อทางที่ต้องเลือกมีอยู่น้อยนิดพีรดาเริ่มคิดย้อนกลับ หากยอมออกจากบริษัทไปเป็นเซ็กซ์ครีเอเตอร์เต็มตัวจะดีกว่าต้องยอมเป็นเด็กเลี้ยงของคุณทิมไหมนะ...

แต่ทว่าพอนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่ฝ่าฟันไต่เต้าจนมีตำแหน่งเป็นถึงเลขาท่านประธานของบริษัทใหญ่โตก็เกิดความเสียดายในใจลึก ๆ หากเป็นไปได้ก็อยากทำงานตรงนี้ไปนาน ๆ ไม่อยากออกไปทำอย่างอื่นเพราะชีวิตมันไม่แน่นอนว่าจะทำได้นานแค่ไหน...

“ว่าไงครับคุณพีรดา?"

“ดา...ยอมรับข้อเสนอก็ได้ค่ะ...”

พีรดาตัดสินใจก้มหน้ายอมรับข้อเสนอที่ท่านประธานสุดหล่อหยิบยื่นมาหลังทบทวนเป็นเวลาสั้น ๆ แม้ไม่ใช่ทางที่คิดไว้ตั้งแต่แรก แต่มันก็ดีที่สุดในตอนนี้ หากต้องเป็นหนี้ที่ดอกเบี้ยพุ่งทุกลมหายใจแล้วละก็ เธอยอมหลับนอนกับหนุ่มหล่อตรงหน้านี้ดีกว่า แค่ปีเดียวเองหลับหูหลับตาทำ ๆ ไปแล้วกัน

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าตอบตกลง ชายหนุ่มตรงหน้าก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ