ตอนที่ : 42 จับตัว

มหาวิทยาลัย...

เซญ่าเดินออกมาพร้อมกับเพื่อนๆ หลังเลิกเรียนเป็นปกติของเธอแต่แล้วก็มีบางสิ่งที่ทำให้เธอต้องหยุดเดินและตกใจจนก้าวขาไม่ออก น้องชายของเธอจอดรถรออยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัย ตอนนี้ในหัวของเธอมันมีแต่ภาพเก่าๆย้อนเข้ามาในความทรงจำภาพที่แม่ของเธอและน้องชายของเธอแวะมาไถเงินกับเธอแบบนี้ประจำ

"พี่ญ่า..."

"มาทำอะไร ฉันไม่มีเงินให้หรอกนะไม่ต้องมาไถเงิน"

"ฉันก็ไม่ได้มาไถเงินพี่หรอก แค่จะมาบอกว่าเมื่อวานแม่ล้มตอนนี้อยู่โรงพยาบาล ยังไม่ได้สติเลยถ้าพี่ยังมีความเป็นลูกอยู่ก็ไปดูแม่หน่อยก็แล้วกัน"

"ทำไมถึงล้ม?"

"แม่ทะเลาะกับพ่อเพราะพ่อเมา ฉันไม่รู้ว่าทะเลาะกันหนักแค่ไหนกลับบ้านมาก็เห็นแม่นอนอยู่ตรงบันไดน่าจะตกลงบันไดมา ยายเอี้ยงบอกว่าได้ยินเถียงพ่อกับแม่ทะเลาะกันแค่นั้น"

"แล้วพ่อล่ะทำไมถึงไม่ให้พ่อไปดูแม่"

"ก็ตั้งแต่ที่ฉันกลับไปเจอแม่นอนสลบอยู่ฉันก็ไม่เห็นพ่อเลยจะให้ฉันทำยังไงคงจะไปนอนเมาแอ๋อยู่ตรงไหนสักแห่งแหละ"

"....." เซญ่าไม่รู้ว่านี่มันคือความจริงหรือว่าไม่จริง จะว่าน้องชายเป็นเด็กขี้โกหกมันก็ใช่แต่สีหน้าของน้องชายที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้มันดูตกใจมากดูเหมือนคนที่สิ้นหวังไม่รู้จะหาทางไปพึ่งใคร