คนไข้ที่ปากดี

นาวินที่กลับมาบ้านแล้วก็ไม่ได้หลับแต่อย่างใด เขานั่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เขาทำอะไรลงไปกันเด็กคนนั้นทำไม่นะ เขาไม่ใช่คนที่ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจตัวเองได้นี่นา ทำไมกับลูกตาลเขากลับไม่คิดที่จะหยุด

ชายหนุ่มเดินไปหยิบแก้วไวน์มานั่งดื่มเพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัว สุดท้ายเขาโทษเธอเพราะเธอเป็นคนยั่วยวนและดูถูกเขาๆ สั่งสอนเธอนั่นเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

นาวินนั่งหลับอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นจนกระทั่งเจ็ดโมงเช้าเขาจึงอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปประชุม เมื่ออกมาจากบ้านก็มองไปที่บ้านข้างๆ รถยังอยู่แปลว่ายังไม่ตื่น ความรับผิดชอบไม่มีสักนิด ก็ดีจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้า จะทำอะไรได้นอกจากกินเที่ยวไปวันๆ

ชายหนุ่มไม่สนใจคนที่เพิ่งถูกเขาจับกินอีกทั้งยังเอ่ยคำพูดถากถางทั้งคืน เขาขับรถไปบริษัทเพื่อประชุมงานทันที เดี๋ยวป้าแช่มตื่นคงไปดูเธอ หึ..ตัวสร้างปัญหา จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ถนนไม่สนใจเรื่องของหญิงสาวอีก

ลูกตาลตื่นมาก็บ่ายสองแล้ว เธอเจ็บระบมช่วงล่างของกายสาวไปหมด เนื้อตัวร้อนผ่าวเธอไข้ขึ้น ลูกตาลค่อยพยุงร่างเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเปิดน้ำอุ่นแช่น้ำให้สบายตัว คิดถึงเหตุหารณ์เมื่อคืนนี้ลูกตาลร้องไห้ออกมา เธอรักเขาแต่สิ่งที่เขาทำดูก็รู้ว่าไม่ใช่แค่เกลียดแต่เขารังเกียจเธออีกด้วย 

ลูกตาลขึ้นจากน้ำออกไปใส่เสื้อผ้า สักพักป้าแช่มก็มาหาก่อนจะเคาะประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณหนูลูกตาลขา ตื่นยังคะ”

“ตื่นแล้วค่ะป้าแช่ม พอดีตาลไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ”

“ป้าต้มข้าวต้มให้ไหมคะ หรือคุณหนูอยากกินอะไรป้าให้คนรถไปซื้อให้”

“ตาลไม่หิวค่ะ ป้าไปทำงานเถอะค่ะเดี๋ยวถ้าหิวตาลโทรสั่งเอาได้”

“แน่ใจนะคะ คุณเหนือโทรมาสามรอบแล้วแต่ป้าบอกว่าคุณตาลยังไม่ตื่น”

“ถ้าเขาโทรมาอีกบอกว่าตาลไม่อยู่ไปเที่ยวเพื่อนมารับนะคะ”

“อ้อ เอาแบบนั้นนะคะ”

ป้าแช่มไปแล้ว ลูกตาลพาร่างกายที่สลับร้อนสลับหนาวมายังเตียงก่อนจะหายาแก้ไข้กินแล้วล้มตัวลงนอน เสียงมือถือดังไม่หยุดทำให้ต้องเอามือความหาเพื่อรับสาย ก่อนจะกรอกเสียงระโหยโรยแรงลงไป

“ฮัลโหลค่ะ ลูกตาลพูดค่ะ”

(ฉันโทรจนสายจะไหม้เธอทำอะไรอยู่รสิกา แค่รับสายมันจะตายหรือไง แม่เธอโทรมาถามว่าเธอมาทำงานวันแรกไหม เธอไม่มาควรบอกพ่อแม่เธอนะไม่ใช่มาโยน”

ตึ๊ดดดดดดดดดดดด เขายังพูดไม่จบแต่กลับโดนตัดสายทิ้ง แม่ตัวดีกล้าเกินไปแล้วนะ นาวินโทรกลับไปปรากฎว่าปิดเครื่อง แม่ตัวดีกล้าตัดสายกล้าปิดเครื่องใส่ผัวตัวเองหรือเดี๋ยวรู้กันแน่

ลูกตาลตัดสายทิ้งพร้อมกับปิดเครื่องทันที เธอไม่ต้องการได้ยินเสียงเขาอีก ลูกไปล็อคห้องกันเขามาหาเรื่องจากนั้นก็นอนยาวจนกระทั่งสองทุ่ม จึงตื่นมาเพราะเธอต้องกินยาอีกรอบหนึ่ง

ลูกตาลที่ตอนนี้ลุกไม่ไหวได้แต่นอนร้องไห้เพราะไข้ขึ้นสูง ประตูห้องถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างสูงที่เธอคุ้นเคย คงไปเอากุญแจสำรองมา ไม่ไหวไม่มีแรงทะเลาะ หญิงสาวร้องไห้เพราะอาการปวดหัวอย่างหนักแต่คนมาใหม่กลับไม่สนใจไต่ถามตวาดเธอเสียงดังทันที

“เธอทำอะไรอยากปั่นหัวฉันหรือ อยากเรียกร้องความสนใจอย่าลืมนะเรื่องนี้เธอเป็นคนเริ่มรสิกา”

“คุณนาวิน...คุณกลับไปเถอะขอร้อง”

“อ้อ..ได้ผัวแล้วถีบหัวส่งทำไมของฉันทำให้เธอติดใจไม่ได้หรือไงอยากหาผัวใหม่ว่างั้น”

“คุณเหนือถ้าจะหาเรื่องรอวันหลังนะ โอ๊ยฉันเจ็บนะปล่อย”

ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างเตียงคว้าข้อมือเล็กกระชากเธอขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะจับข้อมือสองข้างกระชากเขามาหาเข้าหา ลูกตาลอยูในท่าคุกเข่าโดยมีเขายึดข้อมือเอาไว้ สายตาคูคมจ้องมายังคนตัวเล็กที่ตอนนี้ปวดหัวจะระเบิดอยู่แล้ว น้ำตาไหลออกมา

“ไสหัวไปสักทีคุณเหนือ กลับไปอย่ามายุ่งกับฉันอีก”

“ไปแน่ไม่ได้อยากแตะต้องนักหรอก โทรบอกแม่เธอด้วยว่าเธอไม่ต้องการทำงานกับฉัน เพราะเธอกำลังหาที่หมายใหม่”

ชายหนุ่งผลักเธอลงไปอย่างแรงลูกตาลรวบรวมแรงทั้งหมดตบหน้าเขาทันที ก่อนจะชี้นิ้วไปที่ประตูเพื่อไล่เขา

เพียะ!!!!!!

“ไป๊!!!!ออกไปให้พ้นฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก”

สายตาเกรี้ยวกราดทันทีที่เขาถูกเธอตบหน้า ผู้หญิงคนนี้ต้องให้สั่งสอนยังไงดี นาวินกระชากเธอก่อนจะกดเอาไว้บนเตียง เขาเริ่มผิดสังเกต ตัวร้อนผ่าวผิดปกติ ไม่สบายหรือ

“เธอเป็นอะไร”

“ไสหัวไป”

“ฉันถามไม่ใช่เพราะว่าห่วงแค่อยากตอบคำถามพ่อแม่เธอ”

“กลับไปฉันจะนอน เชิญกลับไปได้แล้วคุณเหนือ”

นาวินแตะหน้าผากตัวร้อนจริงๆ ด้วย เมื่อคืนเป็นครั้งแรกของเธอเขาก็จัดหนักไม่หยุดใครใช้ให้ปากดีกัน นาวินโทรเรียกเด็กรับใช้ให้เอาเจลกับน้ำอุ่นมาพร้อมกับยาแก้ไข้ จากนั้นก็ลงมือเช็ดตัวให้เธอ แต่คนตัวเล็กผลักไสเขาไม่ยอมให้เขาแตะต้องเธออีก จนกระทั่งหมดแรงไปเองชายหนุ่มจึงได้เช็ดตัวลดไข้สำเร็จ ก่อนจะนอนกอดคนที่เขาบอกว่าเกลียดหลับไปด้วยกัน