LOGINShare
บทที่ 84
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 85
“ดูท่า นายก็สนใจในเรือนร่างของคนเขาเหมือนกัน ไล่ตามไม่หยุด หลบมาถึงที่นี่ก็ยังถูกนายหาจนเจอได้” โฉวเยี่ยจื่อเดินออกมาจากรูปปั้นเทพธิดาที่ผุพัง แสงจันทร์สาดส่องลงมาจากหลังคา ส่องลงมาที่ตัวของเธอพอดี ทำให้ผิวของเธอยิ่งดูขาวราวหิมะขึ้นไปอีกหลินหยางรีบเบี่ยงสายตาออกไปเล็กน้อย กลัวว่าจะถูกวิชาเสน่ห์ของโฉวเยี่ยจื่อมอมเมาเข้าอีก“ฉันไม่สนใจร่างกายสกปรกของเธอ” หลินหยางกล่าวโฉวเยี่ยจื่อปิดปากหัวเราะเบาๆ ว่า “คนเขาสกปรกตรงไหนกัน? คนเขาต้องอาบน้ำทุกวันนะ ไม่เชื่อนายลองดมดูสิ หอมมากเลย”โฉวเยี่ยจื่อราวกับไม่กลัวตาย เธอยั่วยุอย่างบ้าคลั่งหลินหยางเห็นโฉวเยี่ยจื่อเดินตรงเข้ามา ดูจากท่าทางคล้ายรู้ว่าสู้ไม่ได้ ถึงเวลาใช้เสน่ห์ยั่วยวนแล้ว“เธอไม่ใช่จะล้างแค้นให้พี่ชายของเธอหรอกหรือ? ไม่มาแลกชีวิตกับฉันโดยตรง? แต่กลับมาใช้วิธีนี้กับฉัน?”หัวใจของหลินหยางเต้นแรง ทว่าเขาได้แต่แสร้งทำเป็นสงบเพื่อปิดบังมัน“คนเขาอยากแก้แค้น แต่คนเขาสู้นายไม่ได้นี่ ได้แต่ใช่ไพ่ตายของฉันออกมา ก็ถือว่าเป็นการแก้แค้นแล้ว”ในระหว่างที่โฉวเยี่ยจื่อพูด ก็ได้เดินมาถึงเบื้องหน้าของหลินหยางแล้วทุกการกระทำของโฉวเยี่ยนจื
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 86
มู่หรงยิ่นถูกเจียงจั่วเฟิงกับโค่วหยวนซันคุ้มครองกลับมาถึงบ้าน“ยิ่นเอ๋อร์ ลูกไม่ใช่ไปเจรจากันเฉินเทียนหาวหรือ? เกิดอะไรขึ้น?”มู่หรงจางถาม“เฉินเทียนหาวเจ้าคนต่ำช้านั่น ฉากหน้าทำเป็นรับปากจะเจรจา แต่กลับวางกับดักลอบสังหารไว้กลางทางค่ะ” มู่หรงยิ่งพูดอย่างโมโหยิ่ง“แล้วคุณหลินล่ะคะ?”มู่หรงหว่านเอ๋อร์ไม่เห็นหลินหยาง จึงรีบถาม“เฉินเทียนหาวส่งปรมาจารย์สองคนมาซุ่มโจมตีระหว่างทาง ปรมาจารย์โค่วสู้ไม่ได้จนได้รับบาดเจ็บ คุณหลินลงมือขัดขวางเพื่อถ่วงเวลา พวกเราเลยสามารถถอยออกมาได้อย่างปลอดภัย ตอนนี้ฉันก็กังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณหลินมากเหมือนกัน”มู่หรงยิ่นกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลมู่หรงหว่านเอ๋อร์เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็รีบพูดว่า “อย่างนั้นคุณหลินจะเป็นอันตรายไหมคะ?”ในเวลานี้ โค่วหยวนซันก็พูดขึ้นมาว่า “ก่อนหน้านี้เป็นผมประเมินความสามารถของเขาต่ำไป เขาน่าจะเป็นปรมาจารย์ระดับสามเช่นกัน อายุยังน้อยกลับมีระดับขนาดนี้ หาได้ยากนัก” “แต่ว่า ผมนึกฐานะของสองพี่น้องคู่นั้นออกแล้ว เป็นมฤตยูม่วงขาว ทั้งสองคนต่างก็เป็นปรมาจารย์ขั้นสาม ในอดีตเคยร่วมมือกันสังหารปรมาจารย์ขั้นสี่ด้วย หล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 87
“ท่านผู้ว่า แบบนี้เกรงว่าคุณหลินคงจะประสบภัยร้ายมากกว่าดีแล้ว ไม่อย่างนั้น พวกเรายังคงไปดูหน่อยดีไหมครับ?”หลินหยางเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขา เฉินเค่อหมิงจึงกังวลเป็นอย่างมาก“ฉันได้ยินว่าคนที่ชื่อหลินหยางนั่น เคยช่วยชีวิตคุณครั้งหนึ่ง?” เหยียนหรูอวี้ถามเฉาเค่อหมิงก็ไม่กล้าปิดบัง เหยียนหรูอวี้จึงกล่าวว่า “ทุกคนล้วนมีชะตาของตน เมื่อเขากล้าทำร้ายลูกชายของเฉินเทียนหาวจนบาดเจ็บ ก็ควรคิดได้แล้วว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้ กับเรื่องนี้ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพียงแต่ สองมฤตยูม่วงขาวฆ่าคนกลางถนน ลงมืออย่างอำมหิต สร้างผลกระทบที่เลวร้ายอย่างมาก เรื่องนี้ไม่อาจไม่สนใจ” เรื่องมาถึงขั้นนี้ เหยียนหรูอวี้แสดงออกอย่างชัดเจนว่า ไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างตระกูลเฉินและตระกูลมู่หรงเหยียนหรูอวี้กล่าวกับเลขาทันทีว่า “แจ้งหน่วยรักษาความปลอดภัยประจำเมืองให้ตรวจค้นทั่วเมือง คนร้ายฝีมือโหดเหี้ยมอำมหิต อนุญาตให้หน่วยรักษาความปลอดภัยประจำเมืองสามารถวิสามัญได้ทันที” “คนร้ายระดับปรมาจารย์ เกรงว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยประจำเมืองคงรับมือไม่ไหวกระมังค่ะ? กลับจะเพิ่มการบาดเจ็บล้มตายด้วย จะขอความช่วยหร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 88
หลินหยางคำรามเสียงต่ำออกมาครั้งหนึ่ง ส่วนโฉวเยี่ยจื่อนั้นหมดสติไปนานแล้ว ราวกับได้ตายไปแล้วในตอนนี้ หลินหยางก็ค่อยๆ คืนสติกลับมาเช่นกัน เขาจับชีพจรของโฉวเยี่ยจื่อครั้งหนึ่ง จึงได้มั่นใจว่าเธอยังไม่ตาย เพียงแต่สลบไปเท่านั้นแม้แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่า เขาจะสูญเสียการควบคุมตนเองไปอย่างสิ้นเชิงเช่นนี้แต่สำหรับโฉวเยี่ยนจื่อ เขากลับไม่มีความรู้สึกผิดในใจแม้แต่น้อยหลินหยางไม่ได้ลงมือสังหารโฉวเยี่ยจือ รอให้หน่วยรักษาความปลอดภัยของเมืองมาจับไปจัดการก็พอ“เห็นแก่ที่เธอช่วยชีวิตฉินโม่หนงไว้ครั้งหนึ่ง ตอนนี้ฉันจะไม่ฆ่าเธอ” โฉวเยี่ยจื่อที่เป็นปรมาจารย์ระดับสามยังหมดสติแทบตายไปครึ่งหนึ่ง หลินหยางเดาได้ว่า หากเป็นฉินโม่หนง ผลลัพธ์คงเลวร้ายเกินจินตนาการโฉวเยี่ยจื่อจึงเท่ากับได้ช่วยชีวิตฉินโม่หนงไปครั้งหนึ่งหลินหยางเก็บกวาดที่เกิดเหตุจนสะอาด ถอดเสื้อตัวนอกคลุมลงบนร่างโฉวเยี่ยจื่อ แล้วจากศาลเจ้าลั่วไปอย่างรวดเร็ว“ดูท่าวันหลังไม่อาจร้อนใจในความสำเร็จ จนดูดซับพลังของหญ้าน้ำลายมังกรมากเกินไปในครั้งเดียว ไม่อย่างนั้นพลังหยางมากเกินไป จะทำให้ยากที่จะควบคุม” หลินหยางได้ตระหนักถึงผลลัพธ์ของการฝึ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 89
“เธอบังอาจนัก!”โค่วหยวนซันโมโหอย่างมาก“เธอเป็นแค่คนในสาขาย่อยของตระกูลเท่านั้น ถึงกับกล้าไม่ให้เกียรติแขกพิเศษของตระกูลเช่นนี้!”“ก็ดี มฤตยูม่วงขาวนั้นฆ่าหลินหยางไปแล้ว เกรงว่าคงตามฆ่ามาถึงที่บ้านเช่นกัน พวกเธอก็รอความตายเถอะ ปรมาจารย์อย่างฉันจะจากไปเดี๋ยวนี้” โค่วหยวนซันหัวเราะเยาะหยันครั้งหนึ่ง เตรียมจะสะบัดแขนเสื้อจากไป“ปรมาจารย์โค่วโปรดระงับโทสะเถิดครับ! ยิ่นเอ๋อร์เพราะเป็นห่วงคุณหลิน จึงได้เสียมารยาทไปชั่วขณะ”มู่หรงจางก็กังวลว่าเฉินเทียนหาวจะนำคนบุกมาถึงบ้านเช่นกัน โค่วหยวนซันเป็นปรมาจารย์ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวแล้ว“พ่อคะ พ่อปล่อยเขาไปเถอะค่ะ! ถ้ามฤตยูขาวม่วงบุกฆ่ามาถึงบ้านจริงๆ เขาจะอยู่หรือไม่ ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน”“พี่สาวของหนูพูดถูก! หนูว่าเขาก็แค่กลัวตาย กลัวว่าเฉินเทียนหาวจะบุกมา ถึงได้หาข้ออ้างเพื่อหนีไป”มู่หรงหว่านเอ๋อร์แค่นเสียงเย็น“เด็กสาวที่ยังไม่โตสองคน ถึงกับกล้าเสียมารยาทต่อปรมาจารย์อย่างฉัน!”“ก่อนปรมาจารย์อย่างฉันจะจากไป จะสั่งสอนเด็กสาวแบบพวกเธอเสียก่อน ให้พวกเธอได้รู้ว่า อะไรเรียกว่าไม่อาจดูหมิ่นปรมาจารย์!”โค่วหยวนซันต้องการจะหนีจริงๆ ต่อให
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 90
สีหน้าของโค่วหยวนซันไม่น่ามอง กล่าวว่า “ปรมาจารย์หลิน ตอนบ่ายผมไม่รู้ถึงความสามารถของคุณ จึงได้ล่วงเกินไปมาก ผมขอโทษคุณ ทุกคนล้วนเป็นปรมาจารย์เช่นเดียวกัน ไว้หน้าผมสักครั้ง” “หน้าของฉันใช้ได้ดี แต่หน้าของนาย ที่ฉันนี่ไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย” หลินหยางกล่าวจบ ร่างกายก็ขยับ พุ่งเข้าหาโค่วหยวนซันทันทีโค่วหยวนซันเมื่อเห็นเช่นนั้นก็คิดจะโต้ตอบ แต่กลับถูกหลินหยางหยุดหมัดไว้ จากนั้น ตบใส่ใบหน้าของโค่วหยวนซันไปหนึ่งครั้ง ฝ่ามือนี้ของหลินหยางตบไปไม่เบา ทำเอาโค่วหยวนซันถูกซัดจนลอยไปกระแทกลงกับพื้น แล้วกลิ้งไปสองตลบโค่วหยวนซันอ้าปากกระอักเลือดออกมา ยังมีฟันกรามในซี่หนึ่งที่ถูกตบจนหักด้วย“คนแซ่หลิน ฉันเป็นปรมาจารย์ที่เป็นแขกพิเศษ นายถึงกลับกล้าตบฉัน!”โค่วหยวนซันด่าทออย่างโกรธเคืองเพี๊ยะ!หลินหยางก้าวไปเบื้องหน้าอีกครั้ง และก็เป็นอีกหนึ่งฝ่ามือ ตบโค่วหยวนซันจนลอยออกไป“แขกพิเศษ? กับฉันแล้ว นายไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ที่จะตีก็คือนายนี่แหละ”หลินหยางพูดอย่างเย็นชาหน้าของโค่วหยวนซันบวมจนเหมือนหัวหมู บนใบหน้าปรากฏรอยนิ้วสีแดงสด เจ็บจนเขาพูดไม่คล่องแล้ว“โปรดอย่าตีอีกเลย! ขอโทษด้วย ผมขอโ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 91
คุณหลินอายุยังน้อยแบบนี้ ช้าเร็วจะต้องล้ำหน้าปรมาจารย์ทั้งสี่ ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของปรมาจารย์ทั้งห้า และกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเมืองลั่วอย่างแน่นอนค่ะ” มู่หรงหว่านเอ๋อร์ยังคงยกยอต่อไป"พวกคุณอย่างได้ยกยอผมอีกเลย ผมเหมือนจะลืมตัวขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว"หลินหยางก็พูดจาหยอกล้อด้วยเช่นกันในเวลานี้ เจียงจั่วเฟิงที่อยู่ด้านข้างเดินเข้ามา คุกเข่าลงเบื้องหน้าของหลินหยางดังตึง“พี่เจียง นี่คุณทำอะไรกัน?”“คุณหลิน คุณเป็นอัจฉริยะในการฝึกยุทธ์ คุณรับผมเป็นศิษย์แล้วถ่ายทอดวิชาให้ผมได้ไหมครับ? ผมอยากกราบคุณเป็นอาจารย์”เจียงจั่วเฟิงกล่าวด้วยความจริงใจ“เอ่อ…คุณลุกขึ้นมาเถอะ ผมไม่มีแผนเรื่องรับศิษย์เลย” หลินหยางกล่าว“หรือคุณรังเกียจที่พรสวรรค์ของผมมีจำกัด? ผมจะต้องตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักแน่นอน โปรดมอบโอกาสให้ด้วยเถอะครับ”เจียงจั่วเฟิงก็หลงใหลในการฝึกวิชายุทธ์เช่นกัน ยากนักที่จะมีโอกาสแบบนี้ เขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้ไป“คุณหลิน ไม่อย่างนั้นคุณก็รับปากพี่จั่วเฟิงเถอะค่ะ?” มู่หรงหว่านเอ๋อร์พูดอยู่ด้านข้าง“หว่านเอ๋อร์ คุณหลินย่อมมีความคิดของตัวเอง เธออย่าได้พูดมาก” มู่หรงยิ่นกล่าว“ไม่ใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 92
มู่หรงยิ่นเงียบงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวว่า “แน่นอนว่ามีความรู้สึกดีๆ อยู่บ้างค่ะ เพียงแต่ว่าหว่านเอ๋อร์ชอบคุณหลิน หนูที่เป็นพี่จะไปแย่งกับเธอได้ยังไงคะ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น มู่หรงจางก็หัวเราะออกมา“ด้วยนิสัยของหว่านเอ๋อร์เกรงว่าคงยากที่จะได้รับความสนใจจากคุณหลิน ลูกยังคงต้องคว้าไว้โอกาสให้ดี” มู่หรงจางตบบ่าของมู่หรงยิ่นเบาๆ จากนั้นก็จากไปมู่หรงหว่านเอ๋อร์พาหลินหยางมาถึงห้องรับแขก เป็นเรือนเล็กๆ พร้อมลานสวนที่มีสองชั้น“คุณหลิน คุณพักที่นี่เถอะค่ะ ฉันพักอยู่ถัดจากคุณ” “ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ” หลินหยางกล่าว“คุณหลิน คุณสอนฉันได้ไหมคะ? ฉันก็ชอบฝึกวรยุทธ์มากเหมือนกัน” มู่หรงหว่านเอ๋อร์ถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง“อาจารย์ของคุณไม่ใช่เจียงไห่เซิงหรือ? เขาร้ายกาจกว่าผมอีก ไม่จำเป็นต้องให้ผมสอนคุณเลย”หลินหยางปฏิเสธอย่างละมุนละม่อมมู่หรงหว่านเอ๋อร์เบะปากว่า “ปรมาจารย์เจียงเป็นแค่อาจารย์แต่ในนามเท่านั้น ฉันเคยพบเขาเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น เขามีลูกศิษย์มาก ไม่มีทางมาสอนพวกเราด้วยตัวเอง”“ถ้าอย่างนั้นคุณลองประมือกับผม ผมจะแนะนำคุณสักครู่” หลินหยา
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
