เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 388
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 389
และเมื่อลั่วหงอวี๋เอ่ยถึงเทพอาวุธ อาจจะเป็นหนึ่งในสามเทพ ที่วรยุทธ์อ่อนแอที่สุด แต่ก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดเช่นกันที่พูดว่าอ่อนแอที่สุด หมายถึงวรยุทธ์ของเขาค่อนข้างธรรมดา แน่นอนว่า ธรรมดาในที่นี้หมายถึง คือการเทียบกับอีกสองคนเทพที่เหลือที่เขาสามารถเคียงบ่าเคียงไหล่กับสองเทพได้ ก็เป็นเพราะเขาบรรลุถึงขั้นสุดยอดในด้านการสร้างอาวุธ ในช่วงเวลาสมัยหนึ่งอาวุธระดับเทพร้ายกาจใช่ไหมล่ะ?ปรมาจารย์เทพโอสถสีหน้าเศร้าใจ เมื่อเอ่ยถึงน้ำเต้าสังหารมังกร อาวุธระดับเทพเพียงชิ้นเดียวนั่นของเขา และอาวุธระดับเทพแบบนั้น เทพอาวุธมีเก้าชิ้น!ไม่ผิด มีเก้าชิ้น...ด้วยอาวุธเทพทั้งเก้าชิ้นนี้ เขาครองโลก ไม่มีใครกล้าหาเรื่อง!ในตำนานเล่าขานของเทพโอสถ ตอนที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ มีท่าทางอวดดียิ่งมาแต่ไหนแต่ไร เขาที่เห็นคนในโลกไม่มีอะไรเลย ในคำพูดเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและเกลียดชัง!แต่เหยาจงเป็นแค่เนื้อร้าย?อย่างเขาก็คู่ควรที่จะมีความเกี่ยวข้องกับเทพอาวุธ?ถ้าหากไม่ใช่ว่าลั่วหงอวี๋เป็นคนพูด ให้ตายยังไงหลินหยางก็ไม่เชื่อ!“เทพอาวุธได้ทิ้งคลังสมบัติอาวุธเทพเอาไว้ กริชเล่มนี้ ก็หลุดออกมาจากในคลังสมบัติข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 390
เธอกำลังชื่นชมที่จู่ ๆก็มีรอยยิ้มอันสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่แข็งทื่อหลินหยาง กลับรู้สึกว่าน่าสนใจมากเธอย่อมไม่ถือสาที่ยื่นมือเข้าช่วยหลินหยาง แต่การหยอกล้อเด็กหนุ่มที่น่าสนใจคนนี้ ดูเหมือนว่าจะทำให้ชีวิตที่ราบเรียบเงียบสงบของตนเอง มีรสชาติเพิ่มขึ้นมาก“คุณมองออกตั้งแต่แรกแล้วเหรอครับ?”เมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้น ก็มีความรู้สึกละลายใจไม่น้อย ถึงอย่างไรตนเองก็ตามหาคนช่วยเหลือ ควรจะต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าถึงจะถือว่ามีมารยาท“ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลของคุณ มองแวบแรกก็รู้ว่าถูกคนทำร้ายมา ทั้งยังไล่ยังไงก็ไม่ไปอีก ฉันก็พอจะมองออกอยู่บ้าง”ดวงตาที่งดงามของลั่วหงอวี๋ราวกับมีพลังอ่านใจคนอย่างทะลุปรุโปร่ง“อันที่จริงผมก็กำลังคิดอยู่ว่าจะรายงานคุณยังไงดี...”หลินหยางลูบศีรษะ รู้สึกเก้อเขินอยู่ไม่น้อยหลังจากจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มทวงถามการบริการแล้วเป็นอย่างที่คาดไว้ ในโลกนี้ไม่มีของฟรีถ้าไม่อย่างงั้นก็..“คุณว่ามาเถอะ อย่าได้เกรงใจผมอย่างเด็ดขาด!หลินหยางกัดฟัน หลับตา ทำท่าทางยอมให้คุณเหยียดหยามลั่วหงอวี๋ตกตะลึง “คุณทำอะไร?”“ต่อยผมไงครับ”หลินหยางลืมตาขึ้น กล่าวอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 391
เมื่อใกล้ถึงหมู่บ้านตี้เหา เขาก็ได้รับโทรศัพท์ที่มู่หรงยิ่นต่อสายเข้ามาหา“นี่คุณไปยั่วถึงบ้านตระกูลหลูเลยเหรอ? แล้วคุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? รุนแรงไหม? คุณอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณ!”ได้ยินมู่หรงยิ่นรีบระเบิดคำถามออกมาผ่านทางสายโทรศัพท์ ทำให้หลินหยางรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ เขาไม่ได้แสดงตัวเป็นผู้ชายที่อบอุ่นแต่กลับกล่าวปลอบใจขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ผมเองก็มีคนหนุนหลัง ลำพังแค่หลูอ้าวตง ทำอะไรผมไม่ได้หรอก” “คนหนุนหลัง? คุณหมายถึงตระกูลฉินเหรอ? แต่ฉันได้ยินมาว่าคุณผิดใจกันกับตระกูลฉินนี่” ทางปลายสายอีกฝั่ง มู่หรงยิ่นขมวดคิ้ว พร้อมทั้งถอนหายใจ “ตระกูลฉินตระกูลหลูอะไร แค่ต้องให้เวลาปรมาจารย์หน่อย ผมใช้แค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถตบพวกเขาตายได้แล้ว พอถึงเวลาผมจะให้พวกเขามาเยือนถึงที่เลย มาขอโทษคุณ ใครให้พวกเขามากวนใจคุณกันล่ะ!” หลินหยางกล่าวออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนกับว่าเขาไปทุบตีตระกูลฉินตระกูลหลูจนตาย มันคือความจริงที่ถูกกำหนดมา แต่ในความเป็นธรรมชาตินี้ กลับแสดงออกด้วยความมั่นใจ ยกตนข่มท่าน!ผู้ชายน่ะ ต้องให้ความรู้สึกที่ปลอดภัยแก่ผู้หญิง!พี่น้องตระกูลหลูตระกูลฉินเทียบกับผ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 392
อีกทางฝ่ายหนึ่ง หลินหยางที่เพิ่งจะวางสายโทรศัพท์นั้น ก็มีอีกสายที่โทรเข้ามา นั่นคือเฉาเยี่ยนหลิงต่อสายเข้ามา เธอที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ร้องไห้ออกมาราวกับดอกสาลี่ต้องหยาดฝน บอกว่าตนเองเห็นว่าหลินหยางตกอยู่ในอันตรายผ่านการถ่ายทอดสด จึงรู้สึกกังวลใจอย่างยิ่ง เพื่อช่วยหลินหยางแล้ว กลับบ้านไปต้องข่มขู่คุณพ่อด้วยชีวิตของเธอเอง ให้เฉาเค่อหมิงไปช่วยหลินหยาง หลินหยางช็อกไปหมด เฉาเยี่ยนหลิงคิดอะไรอยู่น่ะ? อย่าเพิ่งพูดว่าเฉาเค่อหมิงจะยอมรับคำข่มขู่ไหม แค่คิดว่าถ้าเขาช่วย เฉาเค่อหมิงเป็นเพียงผู้อำนวยการฝ่ายการเงินท่านหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้มีกำลังที่จะช่วยเขาต่อต้านกับตระกูลหลูได้อยู่ดี ถ้าหากว่าเดาไม่ผิดล่ะก็ เฉาเค่อหมิงต้องปฏิเสธแน่ ๆ แถมยังจะนำเฉาเยี่ยนหลิงไปกักบริเวณอีกด้วย ไม่อนุญาตให้ออกไปข้างนอก ไม่อนุญาตให้รับโทรศัพท์ ทางเฉาเยี่ยนหลิงเองก็คงจะหาโอกาสได้ไม่ง่ายที่จะโทรหาหลินหยาง “ถ้าผมเข้าตาจนแล้ว ผมจะไปขอร้องเขา ผมคิดว่าถ้าผมข่มขู่ฆ่าตัวตาย เขาน่าจะยอมฟังผมซะมากกว่า...” เมื่อได้ยินเฉาเยี่ยนหลิงที่อยู่ทางปลายสายปล่อยโฮร้องไห้ออกมา แล้วหลินหยางจะพูดอะไรได้ จึงทำได้เพียงแค่ปลอบโยน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่393
เมื่อระดับดีขึ้น เครื่องยาที่ตนเองต้องการ ก็จะเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน หากว่าคุณหนูแห่งตระกูลหลูมีรูปโฉมที่สวยมากพอ ตนเองก็จะเปลี่ยนโฉมหน้า ไปแทนที่หลูอ้าวตง ไปทำงานอย่างหนักสักตั้ง จากนั้นก็เรียกเก็บเครื่องยามาป็นค่าตอบแทน แม้ว่าหลูอ้าวตงจะแย่จนฝ่าเท้าของเขามีหนองไหลออกมา แต่เขาก็หล่อเหลาเอาการไม่เบา เพียงแค่หลินหยางเห็นแวบเดียวก็ดูออกแล้ว ว่าพรสวรรค์ระดับเบิกฟ้าของเขาไม่เลวเลยทีเดียว แต่ปราณไตระดับมานะสร้างยังไม่เพียงพอ หลูอ้าวตงเป็นเพียงแค่ลูกเขยที่แต่งเข้า ดังนั้นจึงไม่กล้าไปยุ่งกับผู้หญิงข้างนอกดูเหมือนว่าพ่อแม่ขององค์หญิงหลูจะต้องการความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก และบีบบังคับหลูอ้าวตงคนของหลูอ้าวตงจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเวลา หลินหยางไม่สนใจที่จะย่อยยาอย่างละเอียด เพียงแค่ทำลายประสิทธิภาพของยาคร่าวๆ เหมือนวัวเคี้ยวดอกโบตั๋นปราณหยางในร่างกายของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ เปลวเพลิงอันชั่วร้ายลุกลามขึ้นในช่องท้องส่วนล่าง ปราณหยางในร่างกายล้นออกมาสู่ภายนอก ทำให้อุณหภูมิในร่างกายรุ่มร้อนขึ้นหลินหยางถอดเสื้อออก เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแรงกำยำของเขา ไอร้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 394
หลี่หรุ่นจูยังคงลังเล ตัดสินใจไม่ถูก ถึงขั้นมีความคิดที่จะถอยกลับเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์เหมือนกับโฉวเยี่ยจื่อ แต่ทั้งสองมีความแตกต่างอย่างสุดขั้ว โฉวเยี่ยจื่อมีเสน่ห์ความยั่วยวนอย่างถึงขีดสุดและเธอเองก็เป็นคนหัวโบราณอย่างถึงที่สุดเช่นกัน คือเป็นสตรีที่ดีตรงตามมาตรฐาน เธอยืนอยู่หน้าประตูมาสักพักใหญ่ รอคอยมานานแล้ว แต่ก็ทำขั้นตอนนี้ไม่ได้จริงๆ แท้จริงแล้วไม่อาจทำเรื่องหน้าหนาที่จะขอให้คนมานอนกับเธอ...ในใจของเธอกำลังสู้รบกันระหว่างมนุษย์กับสวรรค์ จู่ๆ ประตูก็เปิดออก หลี่หรุ่นจูร้อง “อา” ด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ “คุณ ทำไมคุณไม่สวมเสื้อผ้า!”ร่างกายท่อนบนของหลินหยางไม่มีเสื้อผ้าปกปิดอยู๋ และท่อนล่างก็มีเพียงแค่กางเกงขาสั้นสายตาของหลี่หรุ่นจูไม่รู้ว่าจะต้องมองที่ไหนดีด้วยความที่เธอเป็นคนอนุรักษนิยมมาก แต่คนหัวโบราณก็ยังเป็นคนอยู่ หลินหยางมีร่างกายที่สมบูรณ์แบบ มีสัดส่วนที่ดีอย่างเห็นได้ชัดดู ๆ แล้วเธอรู้สึกขวยเขินอย่างมาก“ผมไม่สวมเสื้ออยู่บ้านเป็นเรื่องปกติมากเลยนี่?” ท่าทางของหลินหยางดูปกติ ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงพึมพำของหลี่หรุ่นจูเมื่อครู่นี้ เขามองดูเธอด้วยร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 395
ก่อนที่หลี่หรุ่นจูจะพร้อมจริง ๆ นั้น จำเป็นจะต้องสร้างภาพลักษณ์ที่คล้ายเหว่ยกวางเจิ้ง [1] เพื่อไม่ให้เสื่อมเสียบุคลิก! และแน่นอนว่า หลี่หรุ่นจูเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ริมฝีปากสีแดงของเธอก็เผยอขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางหลินหยาง “อีกใจของฉันก็ซาบซึ้งต่อคุณ แต่อีกใจ ก็อยากจะให้คุณได้ระบายอารมณ์” “แต่ท้ายที่สุดแล้ว หลูอ้าวตงยังคงถือว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา...”“อย่างนั้นคุณถึงอยากให้ผมสวมเขาให้เขา?”หลินหยางอยากจะตบต้นขาเสียจริง ผู้หญิงคนนี้ช่างยอดเยี่ยม บางทีเธออาจไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่บริสุทธิ์ของเธอ ในใจลึก ๆ แล้ว ยังมีจิตใจที่กล้าหาญมากอยู่!ไม่เช่นนั้นเธอจะคิดจะไปร่วมกับคนที่มีรสนิยมเช่นเธอได้อย่างไร?น่าเสียดายที่เป้าหมายของตัวผมเอง ไม่ใช่หลี่หรุ่นจู แต่เป็นองค์หญิงท่านนั้นแห่งตระกูลหลูต่างหาก!แน่นอนว่า ภายนอกแล้ว หลินหยางต้องรักษาภาพลักษณ์ที่ดีไว้“เรื่องของผู้ชาย ทำไมถึงห้ามผู้หญิงเข้าไปยุ่งเกี่ยว ฉันเองก็อยากแก้แค้นหลูอ้าวตง ฉันอยากบดขยี้เขาอย่างสง่าผ่าเผย และไม่ทำเรื่องคดโกงอย่างนี้!”“นี่คุณพูดจริงเหรอ?”“ไร้สาระน่า ฉันจะโกหกคุณทำไม” หลินหยางดูชอบธรรมและน่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 396
หลินหยางที่เดิมทีเพลิงราคะลุกโชนไปทั่ว และถูกหลี่หรุ่นจูสมคบคิดอย่างนี้ เพลิงราคะในร่างกายก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น จำเป็นต้องรีบระบายมันออกไปในเมื่อปฏิเสธหลี่หรุ่นจูไปแล้ว อย่างนั้นก็ให้หานเซวี่ยอิ๋งมาเยือนถึงที่ก็ไม่เลว แค่คิดว่าตัวเองดูแลเธอในฐานะแฟนคลับผลสุดท้ายหลินหยางก็ต้องต่อสายโทรศัพท์ แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันใด แสดงสายที่โทรเข้ามาคือหมายเลขที่ไม่รู้จักหลินหยางรับสายด้วยความสงสัย อีกฝั่งเป็นเสียงแห่งความกังวลของซ่งหว่านอวี๋พุ่งออกมา “ตอนนี้เธอรีบหนีไปเร็ว จ้าวเจี้ยนชิงรู้แล้วว่าเธอมีเรื่องกับหลูอ้าวตง ตอนนี้มาขอโทษหลูอ้าวตง แล้วก็จะร่วมมือกันฆ่าเธอ” “หลูอ้าวตงจะตกลงร่วมมือกันกับจ้าวเจี้ยนชิงเหรอ?”หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ เนื่องจากลูกชายของจ้าวเจี้ยนชิง ปล่อยหมาไปกัดลูกสาวของหลูอ้าวตง“จ้าวเจี้ยนชิงเริ่มที่จะสารภาพผิด และตกลงเข้าร่วมกับตระกูลหลู นอกจากนี้ในตอนนี้หลูอ้าวตงก็ยังคงขาดกำลังคน แน่นอนว่าต้องตกลงร่วมมือด้วย”“ตอนนี้พวกเขาทั้งสองอยู่ที่โรงพยาบาล กำลังหารือกันว่าจะฆ่าเธอยังไง!”ซ่งว่านอวี๋เล่าเรื่องทั้งหมดอย่างรีบร้อนนี่ทำให้หลินหยางได้ยินเข้ากับเสียงจิ๊จ๊
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
