LOGINShare
บทที่ 251
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 252
แต่เมื่อย้อนคิดอีกครั้ง ที่มู่หรงยิ่นจองไว้เป็นมื้ออาหารฝรั่งเศสชั้นบนสุด ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับงานฉลองของเหลียงเจี้ยน“ดูเหมือนว่าตระกูลเหลียงยังติดโสมร้อยปีฉันอยู่อีกสองต้น ไว้หาเวลาไปเก็บหนี้เสียหน่อยดีกว่า” ในตอนนั้น เหลียงควนสัญญาจะใช้โสมร้อยปีสองต้นเป็นของขอขมา จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ทำตามสัญญาแน่นอน หลินหยางรู้ว่าเหลียงควนไม่มีทางเป็นฝ่ายทำตามที่รับปากไว้แน่“หลินหยาง ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แกเสนอหน้ามาทำอะไร? งานเลี้ยงของตระกูลเหลียงมีที่ของแกด้วยเหรอ?"เวลานี้ หลิ่วเฉิงจื้อก็พาอวี๋ผิงและหลิ่วฟู่อวี่มาถึงโรงแรมพอดีเช่นกัน จึงได้พบกันโดยบังเอิญอีกครั้ง“ช่างซวยจริงๆ ทำไมถึงได้เจอนายไปทุกที่เลยนะ? นายเกิดปีหมารึไง? หลิ่วฟู่อวี่กล่าวพูดเหยียดหยาม” “ฉันว่าเธอต่างหากที่เกิดปีหมา ฉันสนิทกับเธอหรือไง? เจอหน้าก็กัดคน” ในเมื่อขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์ ชำระบุญคุณความแค้นกับสกุลหลิ่วไปหมดแล้ว หลินหยางก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป“นาย” หลิ่วฟู่อวี่โมโหจนกัดฟัน สู้ก็สู้ไม่ได้ ด่าก็ด่าไม่ชนะ ช่างน่าหงุดหงิดเกินไปแล้ว“นี่แกรู้ว่าประธานเหลียงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานสมาคมการค้าวั่นเหา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 253
อวี๋ผิงถูกคำถากถางนี้ของหลินหยางทำให้ปรอทแตก แต่ก็ทำอะไรหลินหยางไม่ได้“แกนั่นแหละที่ไม่รู้ดีชั่ว ฉันจะรอดูว่าแกจะกระโดดโลดเต้นไปได้อีกกี่วัน” แม้แต่หลิ่วเฉิงจื้อก็อดกล่าวไม่ได้ว่า “เสี่ยวหยาง ทำไมตอนนี้เธอถึงกลายเป็นแบบนี้ได้? คำพูดของน้าอวี๋ของเธอแม้จะไม่น่าฟังแต่ก็เป็นความจริง เธอเอาชนะตระกูลเหลียงไม่ได้หรอก ทำไมเธอถึงไม่ยอมก้มหัวนะ? ถ้าเอาแต่ดื้อรั้นหลงผิดแบบนี้ ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแบบนี้ ใครก็ช่วยเธอไม่ได้แล้ว อาผิดหวังในตัวเธอมาก” “ผมไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ? ผมดื้อรั้นหลงผิด? พวกคุณนี่ช่างไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ผมเคยบอกไปนานแล้วว่า อย่าเอาสายตาตื้นเขินของพวกคุณมาวัดผม” หลินหยางส่ายหัวติดกัน“คนที่ตื้นเขินและไม่รู้อะไรเลยคือนายต่างหาก ตอนนี้พ่อฉันเป็นผู้บริหารของสมาคมการค้าวั่นเหาแล้ว นายรู้ว่านี่หมายถึงอะไรไหม? หมายความว่า บ้านของเราจะกลายเป็นหนึ่งในตระกูลไฮโซแนวหน้าของเมืองลั่วแล้ว! แล้วดูตัวนายสิ ถึงจะบอกว่ามีวิชาต่อสู้อยู่กับตัว แต่สุดท้ายก็เป็นแค่ไอ้หนุ่มหน้าขาวที่ถูกคนเลี้ยงดู อาศัยผู้หญิงมาทำตัวยโสโอหังเท่านั้น ฉันดูถูกคนแบบนายที่สุด” หลิ่วฟู่อวี่ไม่ปิดบั
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 254
“ขอแสดงความยินดีเช่นกันครับ ประธานหลิ่วก็กลายเป็นผู้บริหารอย่างราบรื่นเหมือนกันนี่ครับ คุณนายหลิ่วช่างดูแลตัวเองได้ดีเหลือเกินนะ ทั้งงดงามและมีสไตล์ ไม่เหมือนยายแก่หน้าเหลืองที่บ้านของผม คุณหลิ่วมีภรรยาที่งดงามแบบนี้อยู่ที่บ้าน ทำให้ผมอิจฉาคุณจริงๆ”เหลียงเจี้ยนเกิดความคิดอกุศลต่ออวี๋ผิงแล้ว“ท่านรองประธานสมาคมเหลียงกล่าวเกินไปแล้ว ภรรยาของคุณก็งดงามมากเหมือนกันครับ” หลิ่วเฉิงจื้อกล่าวอวี๋ผิงถูกเหลียงเจี้ยนสะกิดฝ่ามือไปครั้งหนึ่ง และยังถูกชมต่อหน้าคนอื่นอีก เธอก็ไม่โง่ มองออกถึงเค้าลางบางอย่างจากสายตาของเหลียงเจี้ยน“ถูกแล้ว รองประธานสมาคมเหลียงคะ คุณรู้ไหมว่าเมื่อครู่ฉันเจอใครที่หน้าประตูด้วย” อวี๋ผิงกล่าว“ใครกันครับ?” เหลียงเจี้ยนถาม“หลินหยางค่ะ” เมื่อเหลียงเจี้ยนได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เย็นชาขึ้นมาทันที “มันมาทำอะไรครับ?” “ฉันเดาว่าถ้าเขาไม่มาก่อความวุ่นวาย ก็คงเป็นเพราะได้ยินว่าคุณได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานสมาคม เลยกลัวแล้ว คิดจะมาขอโทษและร้องขอความเมตตาน่ะค่ะ” อวี๋ผิงกล่าว“หึ! กล้าทำร้ายลูกผมจนบาดเจ็บ มันต้องตายสถานเดียวเท่านั้น ถ้ามันกล้ามาก่อความวุ่นวาย วันนี
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 255
“ดูแลปากให้สะอาดหน่อย ถ้ายังกล้าพูดจาหยาบคายอีก ผมจะฆ่าคุณแล้ว” หลินหยางไม่ได้ตามใจเหลียงเจี้ยน กล้าเอ่ยปากด่าทอปรมาจารย์ นี่เป็นการหาที่ตายชัดๆฝ่ามือนี้ของหลินหยางลงมืออย่างกะทันหันมาก ฝ่ามือถูกซัดออกมาอย่ารวดเร็วยิ่ง และนอกเหนือจากความคาดหมายของทุกคนไม่เพียงแต่เหลียงเจี้ยนที่ถูกฝ่ามือที่พุ่งมาอย่างกะทันหันตบจนมึนงง คนอื่นๆก็พากันเผยสีหน้าตกตะลึงออกมาเช่นกัน ยากจะเชื่อเหลือเกินว่า จะมีคนกล้าตบหน้ารองประธานสมาคมการค้าวั่นเหาในสถานการณ์เช่นนี้“หลินหยาง แกบ้าไปแล้วเหรอ?” อวี๋ผิงตะคอกเสียงดังทีหนึ่ง แล้วรีบถามอย่างห่วงใยว่า “ท่านรองเหลียง คุณเป็นอะไรไหมคะ?” หลิ่วเฉิงจื้อก็ตำหนิอย่างหน้าดำคร่ำเครียดเช่นกัน “เธอเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่จริงๆ ใช่ไหม ถ้าเธออยากหาเรื่องตาย ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้ พ่อแม่ที่ตายไปของเธอก็โทษฉันไม่ได้ นี่เป็นเธอรนหาที่เอง” “อาอย่าได้พูดถึงพ่อกับแม่ของผมอีก อาไม่คู่ควร” หลินหยางก็ไม่ไว้หน้าหลิ่วเฉิงจื้อแล้วเช่นกัน“ยาม ยามอยู่ที่ไหน!” มีแขกในงานร้องเรียกหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ใครก็คาดไม่ถึงว่า ในงานเลี้ยงฉลองเช่นนี้จะมีคนขวัญกล้าบังอาจแบบนี้ ทันท
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 256
เว่ยเสี่ยวเตี๋ยลังเลอยู่บ้าง“กลัวแล้วหรือคะ? นี่ไม่เหมือนสไตล์ของคุณเลยนี่นา ถ้าฉันแพ้ ฉันก็จะโอนที่ดินหมายเลขสองที่อยู่ด้านข้างให้คุณในราคาเดิมเหมือนกัน ว่าไงคะ? ” เฉิงหว่านฉิงกล่าวเว่ยเสี่ยวเตี๋ยหลับตาลงใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองหลินหยางอีกครั้ง“ฉันรู้สึกว่าการพนันครั้งนี้มีอะไรบางอย่างแปลกๆ แต่ฉัน เว่ยเสี่ยวเตี๋ยคนนี้ก็เป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องลึกลับอะไร การพนันในครั้งนี้ ฉันตกลงแล้วค่ะ” เว่ยเสี่ยวเตี๋ยกล่าว“ตกลงตามนี้ คุณโทรหาเลขาให้เตรียมเอกสารโอนกรรมสิทธิ์ตอนนี้เลยจะดีที่สุด” เฉิงหว่านฉิงพร้อมเสียงหัวเราะ“คุณอย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป รอดูก่อนเถิดค่ะ” เว่ยเสี่ยวเตี๋ยกล่าวหลินหยางรอจนเหลียงเจี้ยนคุยโทรศัพท์เสร็จ จึงกล่าวว่า “ดูท่า คุณคงไม่คิดจะทำตามสัญญาแล้ว?” “ฉันทำตามสัญญาบ้านเอ็งน่ะสิ…ฉันทำตามสัญญาบ้าอะไร!” เหลียงเจี้ยนกำลังคิดจะสบถคำหยาบออกมา ทว่าบนใบหน้ายังคงแสบร้อน จึงได้แต่ฝืนกลืนคำหยาบลงไป“ได้ บัญชีนี้ รออีกเดี๋ยวค่อยว่ากัน ผมขอถามคุณ ที่จื้อเฉิงกรุ๊ปของสกุลหลิ่วคว้าโปรเจกต์ความร่วมมือกับติ่งเซิ่งกรุ๊ปมาได้ เป็นความช่วยเหลือของคุณหรือเปล่า?” “แ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 257
หลิ่วฟู่อวี่พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างจึงพากันซุบซิบนินทา ส่วนมากล้วนเชื่อเรื่องที่หลินหยางถูกเลี้ยงดูเพียงแต่ทุกคนอยากรู้มากเช่นกันว่า คนที่เลี้ยงดูเขาเป็นใครกัน ถึงทำให้เขามีความมั่นใจขนาดนี้ จนกล้าตบรองประธานของสมาคมการค้าวั่นเหาต่อหน้าทุกคน“นายไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เรื่องนี้ไม่สำคัญ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นใครที่เลี้ยงดูนาย วันนี้หล่อนก็ช่วยนายไม่ได้! นอกเสียจากว่าคนคนนั้นจะเป็นคุณมู่หรงยิ่น” หลิ่วฟู่อวี่เยาะหยัน“เสี่ยวอวี่ บังอาจไปแล้ว! ประธานยิ่นมีฐานะแบบใดกัน ไม่ใช่คนที่ลูกจะมาล้อเล่นได้นะ” หลิ่วเฉิงจื้อรีบส่งเสียงตำหนิทันที“หนูก็แค่เปรียบเทียบค่ะ ประธานยิ่นจะไปถูกใจเขาได้ยังไงคะ” หลิ่วฟู่อวี่แลบลิ้น ตระหนักได้ว่าคำพูดนี้ของตนไม่เหมาะสมอยู่บ้างเช่นกัน“ไม่ผิด คนที่เธอบอกว่าเลี้ยงดูฉัน ก็คือมู่หรงยิ่นนั่นแหละ” หลินหยางกล่าว“เด็กบัดซบ! เธอกล้าพูดจาเหลวไหลได้ยังไง ฉันว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว!” หลิ่วเฉิงจื้อตะคอกคำพูดนี้ของหลินหยาง ไม่เพียงทำให้หลิ่วเฉิงจื้อตำหนิออกมาเสียงดัง ยังทำให้ฝูงชนโมโหด้วยเพราะคนส่วนใหญ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 258
เหริ่นหวาโสงเดินเข้ามา มองสำรวจหลินหยางไปรอบหนึ่ง เมื่อเห็นเขาอายุยังน้อยเช่นนี้ ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขานัก“คนหนุ่ม กล้าหาญไม่เบา แต่น่าเสียดาย เกิดใหม่ชาติหน้าก็หัดฉลาดกว่านี้หน่อยล่ะ” คำพูดนี้ของเหริ่นหวาโสง เป็นการพูดกับคนใกล้ตายอย่างสิ้นเชิงในตอนที่เหริ่นหวาโสงกล่าว บนร่างก็ปลดปล่อยรัศมีกดดันที่แข็งแกร่งของปรมาจารย์ขั้นเก้าออกมา พร้อมที่จะจู่โจมทันที โดยคร้านที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับหลินหยางอีก“ต่อให้เป็นเจียงไห่เซิงอาจารย์ของนาย เมื่ออยู่ต่อหน้าฉันก็ยังไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้ ส่วนนายที่อยู่เพียงแค่ระดับมานะสร้างขั้นเก้า ยังโอหังยิ่งกว่าฉันเสียอีก! คนก่อนหน้าที่ผยองแบบนี้ต่อหน้าฉัน ตอนนี้ตายไปแล้วล่ะ” “ถ้าฉันจำไม่ผิด คนนั้นน่าจะเป็นศิษย์น้องของนายมั้ง ชื่อติงอะไรสักอย่าง?” หลินหยางกล่าวโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงเหริ่นหวาโสงที่เดิมคิดจะลงมือ เมื่อได้ยินเช่นนั้น คิ้วก็ขมวดขึ้นมา“เธอพูดอะไรกัน? เธอเป็นคนฆ่าติงไท่หรือ?!” “ใช่แล้ว ถูกแล้ว” หลินหยางกล่าวเรียบๆเหริ่นหวาโสงหรี่ตาลงเล็กน้อย ถามว่า “เธอแซ่ฉิน?"เรื่องการตายของติงไท่นั้น มู่หรงยิ่นเคยโทรมาหารือกับเขาว่า ติงไท
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 259
มีเพียงหลิ่วฟู่อวี่เท่านั้นที่สีหน้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ในตอนที่เธอเห็นมู่หรงยิ่นเดินเข้ามา“พ่อคะ เธอก็คือมู่หรงยิ่นหรือคะ?!” “บังอาจ! ชื่อของท่านประธานยิ่นเรียกตามอำเภอใจได้หรือ” หลิ่วเฉิงจื้อดุ“ไม่! เป็นไปไม่ได้! คนที่เลี้ยงดูหลินหยางจะเป็นท่านประธานยิ่นไปได้ยังไงกันคะ!” ข่าวลือที่หลินหยางถูกเลี้ยงดูนั้นออกมาจากปากของหลิ่วฟู่อวี่เองครั้งก่อนที่ศูนย์การค้าจิ๋วติ่ง หลิ่วฟู่อวี่เห็นด้วยตาตนเองว่า ผู้หญิงคนนี้เรียกตัวเองว่าแฟนของหลินหยางเพียงแต่หลิ่วฟู่อวี่ไม่เคยเห็นมู่หรงยิ่นมาก่อน จึงไม่รู้จัก และตอนนั้นมู่หรงยิ่นโทรเพียงครั้งเดียวก็เรียกตัวโหวกุ้ยเหวินมาได้แล้ว หลิ่วฟู่อวี่จึงคาดเดาไปแบบนั้นตามธรรมชาติ“แกกำลังพูดเหลวไหลอะไร?” อวี๋ผิงหยิกหลิ่วฟู่อวี่ครั้งหนึ่ง ส่งสัญญาณไม่ให้เธอพูดเหลวไหลมู่หรงยิ่นเดินไปถึงด้านหน้าแล้ว เธอพูดกับหลิ่วฟู่อวี่ว่า “คุณหนูหลิ่ว พวกเราพบกันอีกแล้วนะคะ ดูจากท่าทางของคุณ เหมือนเรื่องต่างๆ จะราบรื่นดั่งใจมากนะคะ” ในเวลานี้ จิตใจของหลิ่วฟู่อวี่สับสนไปหมด เธอสูญเสียความสามารถในการคิดวิเคราะห์ไปแล้ว สีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงและกล่าว
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
