เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 129
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 130
โหวกุ้ยเหวินตกใจมาก จนแทบจะถือโทรศัพท์ที่อยู่ในมือไม่ไหว“คุณหลิน ใจเย็น ๆ นะครับ คนเบื้องล่างเขามีตาหามีแววไม่ คุณอยู่ร้านไหน? ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”โหวกุ้ยเหวินรีบขอโทษอย่างเร็ว ในใจแอบก่นด่าเหล่าพนักงานระจำร้านว่าสมองหมูหรือหรือเปล่า?“ศูนย์การค้าจิ๋วติ่ง ความอดทนของผมมีจำกัด ผมให้เวลาคุณสิบนาที คงพอแล้วสินะ? ถ้าภายในสิบนาทียังไม่ถึง ร้านทุกร้านในศูนย์การค้าจิ๋วติ่งก็ไม่ต้องเปิดอีกต่อไปแล้ว”หลังจากที่หลินหยางพูดไปอย่างนั้น เขาก็วางสายโทรศัพท์ไป“นายโทรหาใคร? ฟังจากเสียงนั่น โทรหาพ่อฉันเหรอ?”โหวเสี่ยวเฉียงถาม“ถูกตัอง”โหวเสี่ยวเฉียงหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า "นายคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย? แล้วยังมีหน้ามาสั่งพ่อฉันอีกเหรอ? คิดว่ากำลังขู่ใคร! นายคิดว่าโทรหาใครก็ได้ แล้วฉันจะเชื่องั้นหรือ?"“ดูเหมือหมอนี่สมองจะมีปัญหา อยู่ต่อหน้าคุณ แต่โทรหาพ่อของคุณ แถมยังพูดจาสามหาว ให้พ่อคุณรีบมาในสิบนาที”หลิวเชี่ยนไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าหลินหยางมีอำนาจถึงขนาดที่สามารถเรียกโหวกุ้ยเหวินให้มาและไปได้ด้วยการโทรเพียงครั้งเดียว“ถ้านายโทรเรียกพ่อของฉันมาที่นี่ไม่ได้ ต้องคุกเข่าโค้งคำนับยอมรับความผ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 131
โหวเสี่ยวเฉียงไม่เคยเห็นพ่อโมโหเขาขนาดนี้มาก่อน ก็ถูกทำให้ตกใจเข้าแล้วเหมือนกัน รีบคุกเข่าลงขอโทษทันทีฉากนี้ ทำเอาผู้จัดการและพนักงานในร้านมากันมึนงงไปหมด ในใจคิดว่าที่แท้ชายหนุ่มที่อายุยังน้อยคนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่ ถึงสามารถทำให้เถ้าแก่โหวลงมือกับลูกชายตัวเองอย่างไม่ลังเล แถมยังให้เขาคุกเข่าเสียด้วยหลิวเชี่ยนก็ตกใจจนไม่กล้าแม้จะหายใจแรงเช่นกัน ได้แต่ยืนหน้าตาแตกตื่นอยู่ด้านข้าง“คุณหลินครับ ต้องขอโทษอย่างมากจริงๆ ลูกของผมไม่พบคุณมาก่อน จึงได้ล่วงไปเช่นนี้ ขอคุณโปรดเมตตาละเว้นเขาสักครั้งเถิดครับ” โหวกุ้ยเหวินก็รีบขอร้องแทนลูกชายของตนเช่นกันหลินหยางลุกขึ้นพูดว่า “ได้ วันนี้ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่โหวสักครั้ง แต่คุณจำไว้ นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว โอกาสมีเพียงสามครั้งเท่านั้น” “ผมรับรองว่าจะไม่มีครั้งหน้าอีกครับ ถ้ายังเกิดขึ้นอีก ผมจะฆ่าตัวตายเป็นการขอขมาคุณเองครับ"โหวกุ้ยเหวินแอบตัดสินใจว่า หลังจากวันนี้ จะต้องเรียกพนักงานและญาติทั้งหมดที่มีความเกี่ยวข้องกับเขามารวมตัวกัน แล้วเอาภาพถ่ายของหลินหยางให้พวกเขาดูให้ชัด ให้จำใส่สมองไว้ให้ดีความผิดพลาดเรื่องเดียวกันเกิดขึ้นมาแ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 132
แม้แต่เสิ่นโย่วเวยที่นั่งอยู่บนรถก็สงสัยมากเช่นกัน“พี่หลินหยางคะ โหวกุ้ยเหวินคนนั้นเป็นคนที่มีหน้ามีตาในเมืองลั่ว ทำไมเขาถึงกลัวพี่ขนาดนั้นคะ?” “เพราะเขากลัวพี่อัดเขาน่ะสิ!” หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม“จริงด้วย พี่สู้เก่งขนาดนั้น แม้แต่พี่เป้าที่คลับเฟิ่งหวังก็ถูกหมัดเดียวของพี่ต่อยจนบาดเจ็บ พี่สอนฉันบ้างสิคะ” เสิ่นโย่วเวยพูดด้วยสีหน้าคาดหวัง“ฝึกยุทธ์เหนื่อยเหนื่อยมากนะ เธอน่ะ ตั้งใจเรียนหนังสือให้ดีก็พอ” “ฉันไม่กลัวเหนื่อยค่ะ” เสิ่นโย่วเวยกล่าว“ได้ อย่างนั้นวันหลังฉันจะสอนท่าป้องกันตัวสองสามท่าให้เธอ” หลินหยางลูบหัวของเสิ่นโย่วเวยหลินหยางและเสิ่นโย่วเวยมาถึงโรงพยาบาลประจำเมือง จนถึงตอนนี้ ในโรงพยาบาลแห่งนี้มีศัตรูตัวฉกาจของหลินหยางพักอยู่สามคน คนหนึ่งคือเฉินจื่อหลิง อีกคนคือเว่ยต้ากัง และยังมีอีกคนคือเหลียงควนทั้งสามคนนี้ ล้วนต้องการจะบดขยี้หลินหยางให้แหลกเป็นผุยผงทั้งสิ้นเมื่อเทียบกันแล้ว อาการบาดเจ็บของเหลียงควนเบาที่สุด ตอนนี้เตรียมตัวจะออกจากโรงพยาบาลแล้วส่วนเรื่องแรกที่เขาจะทำหลังออกจากโรงพยาบาล ก็คือการพาคนบุกไปที่หมู่บ้านตี้เหา ไปหาหลินหยางเพื่อแก้แค้นส่ว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 133
หลิวจี๋หลันเกลี้ยกล่อม“น้าหลิว พวกเราไม่รีบครับ พวกเราไม่อาจทนรับไม่เป็นธรรมนี่ได้” หลินหยางก้าวออกมา ตั้งใจหนุนหลังให้หลิวจี๋หลันและเสิ่นโย่วเวยสองแม่ลูก“คุณบอกว่ามีกฎระเบียบ อย่างนั้นเอาออกมาให้ผมดู ถ้าโรงพยาบาลมีข้อกำหนดนี้จริง พวกเราก็จะยอมรับ แต่กฎระเบียบข้อบังคับต้องเป็นสิ่งที่ถูกเขียนไว้เป็นเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษร ไม่ใช่ของที่แค่คุณพูดออกมาก็จะเรียกว่ากฎระเบียบข้อบังคับได้” หลินหยางกล่าว“ถ้าไม่ให้เธอดูแล้วเธอจะทำอะไรได้? ฉันจะบอกเธอตามตรงละกัน ที่จัดให้เข้าพักในโรงพยาบาลในตอนนี้ เป็นญาติของหัวหน้าซุนของแผนกเรา” พยาบาลเองก็ไม่คิดจะเสแสร้งแล้ว จึงพูดออกมาตามตรง“เป็นหัวหน้าแผนกแล้วยอดเยี่ยมนักหรือ? เป็นหัวหน้าแผนกแล้วก็สามารถทำตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ?” หลินหยางพูดอย่างเย็นชา“เธอมีปัญหาหรือไง?” ในเวลานี้เอง หมอที่สวมเสื้อกาวน์สีขาวคนหนึ่งก็เดินออกมาจากห้องผู้ป่วย“เรื่องห้องพักคนป่วยเป็นฉันจัดการเอง เรื่องข้อกำหนดฉันก็เป็นคนตั้งเอง เมื่ออยู่ที่นี่ คำพูดของฉันก็คือกฎ” หัวหน้าแผนกซุนกล่าวด้วยสีหน้าหยิ่งผยอง“หัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลประจำเมืองใหญ่โตถึงขนาดนี้?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 134
ญาติผู้ป่วยจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในห้อง เมื่อได้ยินเสียงก็ออกมาล้อมดู แล้วพากันพูดจายกยอเอาใจซุนเหวินกวัง“วิชาแพทย์ของหัวหน้าแผนกซุนเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว เอ็งนับเป็นตัวอะไร ยังกล้ามาสงสัยในวิชาแพทย์ของหัวหน้าซุนอีก” “ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม พูดจาปากไม่มีหูรูดจริงๆ” “ทุกคนอย่าไปสนใจเลย พวกเขาก็แค่จงใจหาเรื่องเท่านั้น” ทุกคนทางหนึ่งพากันประจบประแจงซุนเหวินกวัง อีกทางก็ตำหนิติเตียนพวกหลินหยางทั้งสามคนเพราะไม่ว่าอย่างไร คนในครอบครัวของพวกเขาก็เป็นคนไข้ของซุนเหวินกวัง ปกติแล้วไม่ว่าจะเป็นการตรวจรักษาหรือเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล ก็ล้วนต้องส่งของกำนัลมาเอาอกเอาใจ ดังนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าล่วงเกินเขาซุนเหวินกวังพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกระหยิ่มใจว่า “ได้ยินแล้วใช่ไหม หากกล้าไม่เคารพฉัน แค่คนไข้ของฉันถ่มน้ำลายคนละทีก็ท่วมพวกนายได้แล้ว” “หัวหน้าซุนคะ กับพวกจงใจมาหาเรื่องแบบนี้ จะเสียเวลากับพวกเขาไปทำไม โทรแจ้งตำรวจเลยค่ะ” “ไม่อาจปล่อยตามใจคนประเภทนี้เด็ดขาด ไม่มีเงินจ่ายค่าโรงพยาบาล ยังจะหน้าด้านไม่ยอมออกไปอีก เธอคิดว่าที่นี่เป็นบ้านอนาถาหรือยังไง?่ ช่างหน้าไม่อายจริงๆ”
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 135
หานลี่ฉินมีฐานะเป็นผู้ควบคุมโรงพยาบาลทั้งแห่ง ย่อมมีบารมีของตนนางพยาบาลถูกทำให้ตกใจไม่น้อย ย่อมไม่กล้าโป้ปด จึงได้สารภาพเรื่องราวทั้งหมดออกไปอย่างละเอียดที่จริงเรื่องทั้งหมดก็คือ ตอนที่หลินจี๋หลันแอดมิทเข้ามา ไม่ได้มอบของขวัญให้ซุนเหวินกวังเป็นการส่วนตัว และคนที่เพิ่งจัดให้เข้าพักในโรงพยาบาลเมื่อครู่ก็ไม่ใช่ญาติแท้ๆของซุนเหวินกวัง แต่เพียงแค่มอบเงินสินบนและของกำนัลให้เป็นการส่วนตัว ซุนเหวินกวงจึงได้จัดการให้เป็นพิเศษดังนั้นซุนเหวินกวังจึงไล่หลิวจี๋หลันที่ยังไม่ถึงเวลาออกจากโรงพยาบาลออกจากห้องพักผู้ป่วย“พยาบาลเฉิน คุณพูดจาเหลวไหลอะไรกัน? ใครมอบความกล้าให้คุณ ถึงได้กล้ามาใส่ร้ายผมแบบนี้!”ซุนเหวินกวังตะโกนเสียงดัง“ท่านผ.อ. คำพูดของหล่อนท่านเชื่อไม่ได้นะครับ ผมไม่มีทางรับเงินสินบนเด็ดขาด หากไม่เชื่อท่านสามารถตรวจสอบได้ และสามารถสอบถามญาติผู้ป่วยทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่อหน้าได้ด้วยครับ”ซุนเหวินกวังพูดแก้ตัว“หุบปาก!”หานลี่ฉินตะคอกเสียงเย็นทีหนึ่ง ตัดบทการแก้ตัวของซุนเหวินกวัง“ซุนเหวินกวัง เรื่องเกี่ยวกับการรับสินบนของนายนั้น พวกเราได้รับการร้องเรียนและได้ทำการตรวจสอบนายแล้ว เ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 136
ชื่อเสียงของหมอเทวดาหลิน ที่สำแดงฝีมือสุดอัศจรรย์ในการรักษาเฉาเค่อหมิงนั้น ได้แพร่ไปในหมู่แพทย์ในโรงพยาบาลประจำจังหวัดนานแล้วเพียงแต่ผู้ที่ได้เห็นหลินหยางในวันนั้น มีเพียงผู้อำนวยการโรงพยาบาลและแพทย์เฉพาะทางเพียงไม่กี่คนเท่านั้น คนอื่นก็เคยแต่ได้ยินชื่อเสียงทว่าไม่เคยได้พบตัวจริงกันทั้งสิ้นเมื่อซุนเหวินกวังได้รู้ว่าหลินหยางก็คือหมอเทวดาหลิน ก็ไม่หลงเหลือความหวังใดอีกต่อไป เขารู้ว่าครั้งนี้ตนซวยแน่แล้ว ไม่ว่าใครก็ช่วยเขาไม่ได้หานลี่ฉินก็ไม่เสียเวลาต่อไปอีก เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลมาทันที ให้นำตัวซุนเหวินกวังไปมอบให้กระทรวงสาธารณสุขจัดการโดยตรง“ท่านผอ. คุณพักงานหัวหน้าซูไปแล้ว แล้วคนป่วยของพวกเราจะทำอย่างไรล่ะ? พวกเราทุกคนจ่ายเงินให้เขาไปแล้วนะ!” ญาติผู้ป่วยจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในบริเวณทางเดินพากันโวยวายขึ้นมา“ที่โรงพยาบาลเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเป็นความรับผิดชอบของผม อันดับแรก ผมต้องขอโทษทุกท่านด้วย” หลังจากหานลี่ฉินค้อมกายขอโทษ ก็กล่าวต่อไปว่า “ทุกท่านไม่ต้องกังวล เงินที่พวกคุณมอบไปจะได้รับการคืนทุกคน นอกจากนี้ที่โรงพยาบาลของพวกเราก็ไม่ได้มีซุนเหวินกวังเป็น
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 137
อย่างไรก็ตาม เพราะญาติผู้ป่วยมีเจตนาจะทำให้เป็นเรื่องขึ้นมา หรืออาจต้องการใช้โอกาสนี้ให้หลินหยางซึ่งเป็นหมอเทวดารักษาโรคให้ แล้วพวกเขาจะยอมเลิกราได้อย่างไร บริเวณทางเดินจึงเต็มไปด้วยความวุ่นวายในช่วงเวลาสั้นๆ สถานการณ์ก็มาอยู่ในจุดที่ยากจะหยุดยั้งได้เสิ่นโย่วเวยเห็นหานลี่ฉินรับมือกับบรรดาญาติผู้ป่วยอย่างยากลำบาก จึงกล่าวว่า “พี่หลินหยาง ไม่อย่างนั้นพี่ก็ช่วยผู้อำนวยการหานเถอะค่ะ ไม่อย่างงั้นเรื่องนี้คงจบลงไม่ได้ง่ายๆ แน่” หลินหยางเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกล่าวว่า “พอแล้ว! ทุกคนหยุดสักครู่” เหล่าญาติผู้ป่วยค่อยๆ สงบลง“ที่พวกคุณโวยวายอย่างไร้เหตุผลแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ส่วนตัวแล้ว ผมเกลียดพฤติกรรมแบบนี้มาก หากผมไม่เต็มใจช่วย ต่อให้พวกคุณก่อเรื่องจนฟ้าถล่มลงมาก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีใครสั่งให้ผมทำอะไรได้” ในเวลานั้นเอง มีญาติผู้ป่วยก้าวออกมากล่าวว่า “หมอเทวดาหลินคะ ไม่ใช่เพราะพวกเราอยากก่อเรื่อง แต่เป็นเพราะคุณพ่อของฉันป่วยหนักจริงๆ นี่เป็นเพราะพวกเราร้อนใจมากน่ะค่ะ” “คุณมีวิชาแพทย์ล้ำเลิศ ขอร้องคุณได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเถิดนะคะ ก่อนหน้าที่พวกเราช่วยหัวหน้าซุนตำหนิคุณ ก็เป็
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 595
ก็แค่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่สนใจอยู่แล้วแต่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นยามให้หลินหยาง เขาไม่สามารถเข้าใจได้!แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ระดับเก้าก็ยังไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้!จ้าวเจิ้งฮ่าวและคนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้างอย่างตกตะลึงสถานการณ์ตรงราวกับเป็นภาพลวงตาเลยทีเดียว!ไอ้หมอนี่หัวสมองมีปัญหาเหรอไง? ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เป็นปรมาจารย์ระดับหก แต่กลับมาเป็นยามให้คนที่มีระดับเจ็ดอย่างหลินหยาง?!“นับว่าแกพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่การรับใช้คนที่กำลังจะตาย เป็นการทำให้ตัวเองเสื่อมถอยแท้ ๆ เลย!”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา “หลินหยางทำลายการค้าระหว่างกองทัพกับชาวตงอิ๋ง ฉันมาเพื่อค้นหาหลักฐาน”“ตอนนี้ฉันให้โอกาสแกกลับตัวกลับใจหนึ่งครั้ง สวามิภักดิ์ต่อฉัน! ไม่อย่างนั้น จะถือว่าแกขัดขวางการสอบสวน! ฝ่าฝืนกฎหมายระดับประเทศ! ฉันจะประหารชีวิตแกทันที”เขามีความคิดที่จะชักจูงคนคนนี้ถึงอย่างไรปรมาจารย์ระดับหกในเมืองลั่วก็นับว่าเป็นยอดฝีมือ ฆ่าไปก็น่าเสียดายแต่ทว่าอาต้ากลับกล่าวเสียงเย็นชา “รับเลี้ยงฉัน? แกคู่ควรเหรอ! ไสหัวไป!”“แกคิดให้ดี ๆ กล้าขัดขวาง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 594
เจียงรั่วหานกล่าวโต้เถียงด้วยสีหน้าแดงก่ำแต่นี่ก็คือเรื่องจริงถึงอย่างไรตนก็ไม่ได้ขึ้นเตียงกับหลินหยาง แต่ทว่าทำในรถ...“ไม่ต้องรีบ นั่งลงคุยกัน...” ซ่งหว่านอวี๋ท่าทางสบาย ๆ พูดจาปลอบโยนอย่างมีเลศนัย “เป็นเพราะพี่กลัวเธอถูกหลินหยางหลอกเอา หลินหยางนั่นบังคับให้พี่ทำเรื่องแบบนั้น เขาไม่ใช่คนดีอะไร!”“พี่หว่านอวี๋พี่ไม่เข้าใจเขา!”เจียงรั่วหานกลับวางแก้วกาแฟลง รีบพูดขึ้นว่า “อันที่จริงหลินหยางเป็นคนดีคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่เขาทำแบบนั้นกับพี่ อัน อันที่จริงเป็นเพราะจ้าวเจิ้งฮ่าวเป็นต้นเหตุ!”“ฉันบอกเขาแล้ว ว่าต่อไปห้ามแตะต้องพี่อีก!”ไม่แตะต้องฉัน?ฉันต้องการให้เธอช่วยเหลือเรื่องนี้เหรอ?เธอกินอิ่มแล้วไม่กะจะไม่เหลือไว้ให้ฉันกินสักคำเลยเหรอไง!ซ่งหว่านอวี๋สีหน้าดูแย่เล็กน้อย เธอกินอาหารทะเลมื้อหรูจนเคยชินแล้ว จะกินอาหารจืดชืดลงได้ยังไงอีก?“พี่หว่านอวี๋ ต่อไปฉันคงต้องอาศัยพี่คอยเป็นที่กำบังให้ฉันแล้ว ครอบครัวนี้ ฉันทนอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแม้แต่วันเดียวแล้ว!”เจียงรั่วหานยังหันหน้าไปมองซ่งหว่านอวี๋ด้วยท่าทางขอร้อง“เรื่องเล็กน้อย...”ซ่งหว่านอวี๋กล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ไม่ว่าจะพู
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 593
ฉินเจิ้งคุนกลับส่งสัญญาณมือให้เงียบเอาไว้“เรื่องพวกนี้ห้ามเอาไปพูดข้างนอกส่งเดช! การต่อสู้ของบุคคลใหญ่โตไม่ใช่สิ่งที่พวกเราวิจารณ์ได้!”เขากล่าวเตือนด้วยท่าทีขึงขังถึงแม้ว่าตระกูลฉินจะมีชื่อเสียงโด่งดังในหนานโจว แต่ในสายตาของตระกูลใหญ่ที่ล้ำลึกจนไม่อาจคาดเดาของซานโจวบนพวกนั้น วงศ์ตระกูลบ้านนอกอย่างตระกูลฉิน ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึงการต่อสู้ระดับนั้น เพียงแค่ควันหลง ก็มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลฉินตายไร้ที่ฝังศพแล้ว!ฉินอี๋หลิงรีบหุบปากทันทีเช่นกันไม่กล้าส่งเสียงดัง เพราะหวาดกลัวว่าคนบนฟ้า!“หลินไร้ศัตรูแอบรายงานแต่ละวงศ์ตระกูลใหญ่แห่งหนานโจวอย่างลับ ๆ ให้ช่วยเขาตามหาหลานชายของเขา ถ้าหากใครหาเจอ เขาก็จะยอมรับคำขอร้องของคนนั้นหนึ่งข้อ” ฉินเจิ้งคุนค่อย ๆ พูด“จริงเหรอคะ?”ฉินอี๋หลิงสีหน้าตื่นเต้นดีใจ หัวใจไฟลุกโชนถึงแม้ว่าวงศ์ตระกูลของหลินไร้ศัตรูจะล่มสลายไปแล้ว แต่ก็ยังไม่สิ้นอำนาจโดยสมบูรณ์!คำมั่นสัญญาของเขาหนึ่งข้อ สามารถตัดสินว่าใครจะได้ครอบครองตำแหน่งหัวหน้าตระกูลฉิน!“มีเบาะแสของหลานชายคนนั้นของเขาแล้วเหรอยัง!”เธอรีบกล่าวถาม“ง่ายแบบนั้นซะที่ไหน...”ฉินเจิ้งคุนส่ายหน้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 592
ตนในตอนนี้ ต่อสู้ข้ามสามระดับชั้นก็ไม่เป็นปัญหา มีลูกน้องไม่กี่คน ตนก็ไม่ต้องโดนรุมโจมตีอีกบ่อย ๆมีสิทธิ์แสร้งทำเป็นเก่ง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำแต่ทว่าหลี่หรูเยว่กับปรมาจารย์ทั้งสี่คนมีความปรับตัวให้เข้ากับสไตล์แบบนี้ไม่ค่อยได้เท่าไหร่หลูอ้าวตงว่าอวดดีมากพอแล้ว แต่เมื่อเทียบกับหลินหยาง นั่นก็เป็นแค่เรื่องจิ๊บจ๊อยเท่านั้น...“ไปกันเถอะ กลับไปที่บ้านให้ฉันรักษาอาการบาดเจ็บให้พวกแกก่อน อีกเดี๋ยวไปกับฉันฆ่าคนของจ้าวเจี้ยนชิงให้เรียบ”หลินหยางเดินลงจากภูเขาแต่หลี่หรูเยว่และคนอื่น ๆ อีกห้าคนกลับสบตากันแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าตกใจจากนัยน์ตาของอีกฝ่ายหลินหยางพูดจาสบาย ๆ มาก ราวกับว่าในสายตาของเขา การฆ่าหัวหน้ากองทหารรักษาการณ์ ง่ายเหมือนกับซื้อผักพวกเขากลับไม่ทันได้คิดมาก รีบตามหลินหยางลงจากเขา คอยตามปรนนิบัติ...อีกด้านหนึ่งภายในห้องหนังสือสไตล์โบราณแห่งหนึ่งฉินเจิ้งคุนกระแทกโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ พูดด้วยความโมโห “ไอ้สารเลวนี่อวดดีมาก! แม้แต่สายโทรศัพท์ของฉันกล้าตัดทิ้ง!”ฉินอี๋หลิงที่อยู่ด้านข้างสีหน้าดูแย่เช่นกัน บทสนทนาเมื่อครู่นี้เธอได้ยินหมดแล้วหลินหยางไม่ให้เกียรติเลยแม้แต
