เช้าวันต่อมาแสงแดดสาดเข้ามาภายในห้องผ่านกระจกใส ผ้าม่านไม่ได้ถูกรูดปิดทำให้ความสว่างรบกวนการนอนของคนตัวเล็ก แพรวาจะขยับตัวพลิกไปอีกด้าน ก็รู้สึกอึดอัดไม่สบายตัวราวกับร่างกายถูกรัดเอาไว้ ดวงตาง่วงงุนค่อยๆ ปรือขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหล่อร้ายของประธานหนุ่มนอนหลับสนิทอยู่ตรงหน้าความทรงจำขาดห้วงย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้ง อาการแปลกประหลาด ร้อนรุ่ม และภาพการร่วมรักหนักหน่วง ทำเธอเบิกตากว้าง ความโมโหพุ่งปรี๊ดเมื่อจำได้ว่าถูกโอนิกซ์วางยากำปั้นน้อยทุบใส่แผงอกชายที่กำลังนอนกอดเธอเต็มแรงด้วยความโกรธปึก!"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! กล้าดียังไงวางยาฉัน ลุกขึ้นนะโอนิกซ์!""อื้อออ~ อะไรตื่นมาก็โวยวายเลย"น้ำเสียงอู้อี้ดังขึ้น พร้อมฝ่ามือหนารวบมือเล็กของเธอเอาไว้ไม่ให้ประทุษร้ายเขาได้อีก ลากเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดอีกครั้งโดยไม่ยอมลืมตาขึ้นด้วยซ้ำร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองเบียดชิด แต่แพรวาก็ยังดิ้นรนขัดขืนไม่เลิก"พอเลย แบบนี้มันเกินไปแล้ว คุณจะบ้าเหรอไง ถ้าฉันช็อกตายไปจะทำยังไง!""ไม่ตายหรอกน่า ไหนบอกจะไม่โกรธกันไง""ฉันไปพูดตอนไหน!" เธอแว้ดกลับอย่างไม่ยอมแพ้ โทสะในกายแล่นขึ้นมาเป็นริ
อีกด้านที่ท่าเรือหลังจากเหล่าคนงานขนย้ายตู้คอนเทนเนอร์มากมายลงมาจากเรือสินค้า ก็จะนำตู้ทั้งหมดมาวางกองเรียงกันไว้ ส่วนตู้ไหนที่มีกำหนดเคลื่อนย้ายเลยก็จะถูกนำไปไว้อีกทางเพื่อให้รถสิบล้อขนออกไปยามดึกสงัดท่าเรือเงียบเชียบมีเพียงพนักงานบางส่วนเดินสำรวจตรวจตรา 'พล' เด็กหนุ่มพนักงานใหม่จึงขยันขันแข็งกว่าพี่ๆ คนอื่นในทีม เดินไปตามช่องแคบระหว่างตู้เหล็กเพื่อเช็กความเรียบร้อยกลิ่นเหม็นสะอิดสะเอียนบางอย่างลอยปะทะที่จมูก ทำหนุ่มน้อยถึงกับเบ้หน้ายกมือขึ้นปิด มองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่มาของกลิ่นไม่พึงประสงค์ดังกล่าวหลังเดินวนสำรวจสักพักก็รู้สึกแทบสำรอกเมื่อรับรู้ถึงกลิ่นเหม็นรุนแรงออกมาจากตู้สินค้าใบหนึ่ง เขาคาดคิดว่าภายในอาจจะเป็นพวกของสดที่ถูกบรรจุมาไม่ดีจึงเกิดการเน่าเสีย รีบจำตำแหน่งและเดินไปบอกรุ่นพี่หัวหน้า"พี่เอกๆ แถวตู้ KB 332 ผมว่าน่าจะมีของเน่าแน่เลยพี่ ผมเดินผ่านยังแทบอ้วก"เอกหัวหน้าทีมท่าเรือกะกลางคืนนอนเอกเขนกบนโซฟาในห้องพักพนักงานส่ายหัวระอา ก่อนจะหยิบชาทเพื่อดูว่าสิ่งของภายในตู้ที่รุ่นน้องกล่าวถึงคืออะไร"ไม่น่ามีอะไรนี่ ตู้นั้นใส่พวกเม็ดพลาสติก""แต่มันเหม็นจริงๆ นะพี่ กลิ่น
โอนิกซ์จัดการเรื่องที่สำนักงานตำรวจเสร็จ ก็กลับมายังท่าเรือต่อเพื่อดูความคืบหน้าการทำงานของเจ้าหน้าที่ ก่อนจะวนเข้าไปยังบริษัทต่อเลย โดยไม่ได้แวะกลับเข้าเพนต์เฮ้าส์นอกจากเรื่องที่เกิดขึ้น งานในบริษัทก็ยังวุ่นวายเช่นเดิม ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดคืนทำใบหน้าหล่อซีดคล้ำ ระดับความหงุดหงิดพุ่งสูง เรื่องเล็กน้อยก็พร้อมทำประธานหนุ่มสติหลุดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ไทเปครับ""เข้ามา"แฟ้มเอกสารถูกปิดลง ชายหนุ่มถอดแว่น เอนพิงเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ ยกมือขึ้นนวดขมับบรรเทาอาการปวดหัว"ตอนนี้ตำรวจอายัดของทุกอย่างในตู้ไว้หมดแล้ว และยังขอขยายผลตรวจค้นตู้อื่นเพิ่มเติม""ถ้าไม่ใช่สินค้าที่มาจากบริษัทเดียวกันก็เอาหมายศาลมา ของลูกค้าเจ้าอื่นจะมาล่าช้าเพราะเรื่องนี้ไม่ได้""ครับ ผมจะแวะไปเอาเสื้อผ้าชุดใหม่ให้นายและเอกสารบางส่วนที่เพนต์เฮ้าส์ นายจะให้เอาอะไรมาเพิ่มอีกไหม"โอนิกซ์นิ่งไปครู่หนึ่งเพื่อใช้ความคิด ก่อนจะตัดสินใจบางอย่าง"ไปรับแพรวามานี่ด้วย""มันจะไม่ยิ่งวุ่นวายไปใหญ่เหรอครับ ตอนนี้ยังมีปัญหาเรื่องศพนิรนามที่ถูกฆ่ายัดตู้อยู่ด้วย อาชาน่าจะมีส่วนกับเรื่องนี้แน่ๆ""กูแค่จะให้แพรวาช่วยด
แพรวาเดินกลับออกมาจากห้องทำงานใหญ่ ตีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น หยิบแฟ้มที่ถูกกองไว้บนโต๊ะมาเปิดไล่อ่านเนื้อหาข้างใน"พี่แพรวาคะ ประธานเรียกเข้าไปคุยอะไรกันเหรอคะ"น้ำหนึ่งเลื่อนเก้าอี้มาใหญ่เอ่ยถามชวนคุยด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสา เพราะทุกครั้งที่หญิงสาวถูกเรียกเข้าห้องเย็น ออกมาไม่พ้นต้องนั่งเข็ดน้ำตาทุกครั้ง จึงอยากจะรู้ว่าแพรวาจะโดนแบบเดียวกันหรือไม่"แค่อัปเดตเรื่องงานค่ะ ไม่มีอะไร""ดีจังเลย ได้ลาหยุดตั้งนาน แถมไม่โดนประธานว่าสักคำ""...""กับน้ำหนึ่งนี่ ประธานดุ๊ดุ ทำน้ำร้องตั้งหลายที"คำพูดกำกวมของน้ำหนึ่งทำมือเล็กชะงักไป รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ก่อนจะส่ายหัวไล่ความคิดไร้สาระทิ้งไปเธอเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับ แพรวาไม่ใช่สาวซื่อขนาดไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเสแสร้งหาเรื่องตีสนิทไปงั้น จึงไม่อยากไปเสียเวลาสร้างความสัมพันธ์จอมปลอมกับเลขาชั่วคราวโดยไม่จำเป็น"นี่ พี่แพรวาเคยเจอเพื่อนของประธานไหม ที่ชื่อวิคเตอร์น่ะค่ะ"ใบหน้าหวานชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนโอนิกซ์ การพบกันครั้งล่าสุดมันย่ำแย่เสียเธอไม่อยากจะจำ และสาบานจะหลบหน้าชายค
"เธอหึงฉันเหรอ?"กลีบปากบางเม้มเข้าหากัน หน้าแดงซ่านเมื่อรับรู้ว่าเผลอเหวี่ยงใส่มาเฟียร้ายด้วยความโกรธจนลืมตัว"มะ...ไม่ใช่แล้ว...หึงบ้าหึงบออะไรของคุณ" เธอส่ายหน้าพรืด อธิบายแก้ตัวตะกุกตะกักไม่เป็นธรรมชาติ "ฉันแค่ไม่โอเคเฉยๆ กับวิธีเลือกคนมาทำงานของคุณ ถ้าติดใจหุ่นเอ็กซ์ๆ ของยัยนั่นจะไปเอากันนอกเวลางานก็เรื่องของคุณ ไม่ใช่เอาความพอใจตัวเองมาทำคนอื่นเดือดร้อนกันไปหมด"พรึ่บ!"อะนี่! จะทำอะไรน่ะ"ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อร่างถูกกดแนบโซฟา โดยมีร่างใหญ่โตของชายหนุ่มขึ้นคร่อม ใบหน้านิ่งเรียบใต้กรอบแว่นประดับรอยยิ้มพึงพอใจเอาไว้ที่มุมปาก ยิ่งเข้าโน้มตัวเข้ามาใกล้ หัวใจดวงน้อยก็ยิ่งเต้นระรัว ไม่ไว้ใจรอยยิ้มนั้นแม้แต่น้อย"ชู่~ เงียบๆ เดี๋ยวข้างนอกได้ยิน""ปะ...ปล่อยวานะ แล้วยิ้มอะไรของคุณ""เวลาเธอหึงนี่ น่ารักดีนะ""กะ...ก็บอกว่าไม่ได้หึง ปล่อยวาได้แล้ว"ร่างเล็กรีบปฏิเสธ แต่ผิวกายที่แดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ความน่าเชื่อถือในคำพูดเธอดูน้อยลง"ฉันก็ติดใจจริงๆ แหละ ซึ่งปกติก็เอานอกเวลางาน""นะนี่คุณ!"เธอหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินชายหนุ่มยอมรับ หัวใจเหมือนร่วงตกลงอยู่ที่พื้น ความรู้สึก
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์นิ้วเรียวยาวรัวไปบนคีย์บอร์ดด้วยความรวดเร็วราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย สายตาคมใต้กรอบแว่นจ้องโค้ดรหัสมากมายบนหน้าจอด้วยแววตานิ่งเรียบหลังจากกลับมาถึงที่พักกินข้าวพร้อมแพรวาเสร็จแล้ว โอนิกซ์ก็ปลีกตัวเข้ามานั่งสืบค้นข้อมูลในห้องคอมพิวเตอร์ส่วนตัวต่อมาเฟียหนุ่มอัจฉริยะจัดการแฮ็กกล้องวงจรปิดของเลานจ์หรูแห่งหนึ่ง และอีกหลายสถานที่ที่ได้รับรายงานมาว่าอาชาไปปรากฏตัว มุมปากกระตุกยิ้มพึงพอใจเมื่อสามารถหาภาพที่ต้องการได้ครืด ครืด ครืดมือหนายอมละจากแป้นคีย์บอร์ดไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย โดยที่สายตาไม่ได้ละจากหน้าจอคอม"ว่าไง"(ไง เจออะไรบ้างไหม กูหาคนช่วยเล่นข่าวมันได้แล้ว) ลีออนถามกลับ"อืม พอเจอบ้าง แต่คงไม่ถึงขั้นทำให้มันถูกจับได้แน่"(ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูให้คนสร้างกระแสปั่นเรื่อยๆ ที่เหลือก็ปล่อยให้สังคมช่วยกันขุดอีกที)"เดี๋ยวส่งคลิปไปให้"(เออ เชื่อใจกู รับรองแม่งหัวร้อนหนัก จนไม่มีเวลามายุ่งกับพวกเราสักพักใหญ่แน่) ลีออนแค่นหัวเราะ น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมลอดไรฟันฉายชัดถึงคั่งแค้นในตัวศัตรูพอสมควรเขาพูดคุยกับเพื่อนอีก 2-3 ประโยค ก่อนจะส่
"ก่อนส่งเอกสารต้องตรวจเช็กอีกครั้งนะคะ ทั้งการสะกดคำ ตัวเลขต้องกดเครื่องคิดเลขซ้ำอีกครั้งนะคะ แล้วก็ต้องลองเทียบกับเอกสารเก่าๆ ด้วย ว่ายอดการจัดซื้อราคาเท่าเดิมหรือเปล่า หากตัวเลขไม่เท่ากันก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมว่าสินค้ามีการปรับราคาขึ้นหรือว่าผิดพลาดที่ตรงไหน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรมากแล้วค่ะ""เรื่องการจัดคิวงานวาจะเป็นคนดูแลเอง แต่จะเขียนโน้ตเอาไว้ให้ตรงนี้นะคะ พี่จะได้ใช้ดูด้วยเผื่อว่ามีใครขอนัดคุยงานจะได้ทราบกำหนดการแต่ละวันค่ะ"แพรวาอธิบายงานให้ผู้ช่วยเลขาคนใหม่ที่ตัวเองเพิ่งรับมาฟังด้วยความใจเย็น"ถ้าสงสัยตรงไหนถามวาได้ตลอดเลยนะคะ" เธอส่งยิ้มให้คนอายุมากกว่าด้วยรอยยิ้มจริงใจเป็นกันเอง"ขอบคุณมากเลยค่ะ"ผู้ช่วยของเธอคือ 'เพียงออ' เคยสมัครเป็นเลขาชั่วคราวให้กับโอนิกซ์ตอนที่แพรวาถูกขังในเพนต์เฮ้าส์ แต่ทำได้ไม่ถึงวันก็ถูกคนอารมณ์แปรปรวนย้ายกลับไปทำตำแหน่งเดิมเพียงออเป็นหญิงสาววัยกลางคนอายุ 35 ปี มีท่าทีสุภาพ เรียบร้อย แม้จะยังประหม่าอยู่บ้าง แต่ไทเปก็แนะนำมาเพราะเธอเป็นคนขยันและค่อนข้างมีระเบียบแพรวาคิดว่าได้ร่วมงานกับคนแบบนี้คงช่วยให้การทำงานราบรื่นขึ้น"พี่ค่อยโล่ง
สวบ!"อ๊า~"เธอหลับตาเชิดหน้าครางออกมาอย่างสุดกลั้น เสียววูบไปหมด เมื่อท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์กระแทกเข้ามาที่เดียวจนมิดด้าม"ซี้ดดด~ โคตรแฉะเลยวา""อื้อออ นิกซ์...วาเสียว"วิกผมสีน้ำตาลถูกคนด้านหลังดึงออก พร้อมรูดยางมัดผมเธอทิ้งปล่อยให้เรือนผมสีแดงสยายเต็มแผ่นหลัง มืออีกข้างกุมกระชับสะโพกเธอเอาไว้ขณะกระแทกกายเข้าออกตักตวงรสชาติความสาวอย่างหิวกระหายปึก ปึก ปึก!เอวสอบกระหน่ำกระแทกกระทั้นหนักหน่วงดุดันตามแรงปรารถนาที่พุ่งสูง ส่วนปลายหยักชนผนังด้านในทำร่างเล็กจุกหนึบ แต่ความวาบหวามนั้นก็มีมากกว่า คนตัวเล็กแอ่นสะโพกตอบรับทุกจังหวะเร่าร้อนด้วยความเต็มใจ"อ๊ะ...อ๊ะ...นิกซ์...วา...วาจะเสร็จแล้ว" เสียงหวานครางกระเส่า"อย่าตอดแน่น...อ่า"โอนิกซ์กัดกรามแน่น เมื่อถูกร่องคับแคบฉ่ำน้ำเล่นงานกลับ บีบรัดเอ็นร้อน ตุบ ตุบ กระตุ้นให้เขารุนแรงยิ่งขึ้น เอื้อมมือไปรวบเส้นผมสีแดงด้วยมือข้างเดียวจนแพรวาหน้าเชิด ก่อนจะรั้งกายเธอรับแรงกระแทกแสนดิบเถื่อนเสียงเนินชายกระทบแก้มก้นดังลั่นทั่วห้องทำงานกว้าง แพรวาต้องยกมือข้างหนึ่งมาปิดปากกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ ร้อนวาบทั่วท้องน้อยสะโพกขาวถูกฝ่ามือร้อ
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได