Share

บทที่ 71

last update Last Updated: 2025-02-06 19:58:38

"มันนอกเหนือสิ่งที่ตกลงกันไว้นะ" ไอเดียยังคงพยายามดันร่างกำยำของอีกฝ่ายให้ออกไป ถึงแม้ว่าเขาจะเมามากแต่เรี่ยวแรงเขาก็ยังคงเยอะกว่าเธอ "คุณจะทำอะไร" อยู่ดีๆ เขาก็ขยับกายต่ำลง

พอขยับต่ำลงไปชายหนุ่มก็จับขาของเธอชันขึ้นและแยกออกจากกันก่อนจะลงลิ้นลากยาว

"ไม่นะ" เขาทำบ้าอะไรเนี่ย ..ไอเดียตกใจไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่ได้คล้อยตามยังคงพยายามดิ้นให้หลุด "อื้อ" แต่พอถูกเรียวลิ้นสะกิดยอดเกสรเธอก็มีความรู้สึกแปลกๆ ยิ่งตอนที่เขารัวลิ้นความรู้สึกใหม่มันก็ได้โหมกระหน่ำเข้ามา จนเกิดความรู้สึกอยากลิ้มลอง

สะโพกที่ขยับหนีเมื่อคู่กลับกลายเป็นเด้งรับเรียวลิ้นแบบลืมตัว และเขาก็รู้แล้วว่าเธอก็ต้องการไม่ต่างกันเลย ..จากที่ลงแค่ลิ้นก็เริ่มแหย่นิ้วเข้าไปในร่องเล็ก เพื่อกระตุ้นช่วยอีกแรง

"โอ๊ย" ตอนที่เขากระแทกนิ้วและก็รัวลิ้นเป็นจังหวะเดียวกัน ความรู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ "อ่ะอ่ะอ่ะ" เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาตามจังหวะที่กระแทกนิ้ว ก่อนจะตามด้วยเสียงดูดยอดเม็ดเกสร สะโพกงามที่เด้งรับอยู่เมื่อคู่บิดสู้ลิ้น

"อาาา ชอบแบบนี้เหรอ" เสียงทุ้มพูดพลางกระแทกนิ้วไปด้วย เหมือนว่าเธอไม่ได้ยินสิ่งที่เขาถามแล้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 72

    "ออมสิน" เจ้าเวหารีบเดินตามหลังภรรยาที่เดินตามเพื่อนออกจากโต๊ะอาหาร"แม่พูดอะไร" เจ้าวายุหันมาตำหนิให้แม่"หรือฉันพูดไม่จริง ถ้าแกไม่เลิก.." แวววาวหยุดคำพูดตัวเองได้ทัน เพราะบนโต๊ะอาหารยังเหลือพ่อของนางอยู่"ฉันคงกินไม่ลงแล้วล่ะ ฉันผิดเองแหละที่เลี้ยงแกให้เป็นคนแบบนี้""คุณตาครับ" เจ้าวายุรีบเดินตามหลังคุณตากลัวว่าท่านจะโมโหมากจนหน้ามืด"ดีออกไปให้หมด ฉันจะได้กินข้าวแบบสบายใจหน่อย หนูเชอรี่อย่าไปสนใจเลยนะเรามากินข้าวกันเถอะ""ค่ะ" ผิดหวังจากพี่เวย์ไปคนหนึ่งแล้วฉันจะไม่ยอมผิดหวังจากพี่วาไปด้วย พวกเธอเป็นใครถึงจะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉันก๊อกๆ "ไอเดียเปิดประตูหน่อย""เธอมาเหนื่อยๆ กลับไปพักเถอะออมสิน" ไอเดียทำแค่พูดออกมาผ่านประตูโดยที่ไม่ได้เปิด เพราะไม่อยากให้เพื่อนเห็นความอ่อนแอของเธอในเวลานี้"ฉันขอโทษที่พาเธอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้" ออมสินสงสารเพื่อนมากอยู่บ้านก็เจอแม่ มาอยู่นี่ยังมาเจออาของสามีเธออีก"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก""เรากลับห้องกันก่อน เรื่องนี้ค่อยว่ากันใหม่" คิดว่าทานข้าวเสร็จแล้วจะเข้าไปดูคลับสักหน่อย แต่เกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วเจ้าเวหาคงไปไหนไม่ได้หลังจากที่ส่งคุณตาเข้าห้

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 73

    หลังจากที่จบเรื่องแล้วทุกคนก็กลับมาห้องเรียน ส่วนเชอรี่ต้องไปทำแผลและไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ที่ไม่ยอมทำแผลแต่ทีแรกกลัวว่าพวกนี้จะลอยนวล ช่วงบ่ายเชอรี่เลยไม่เข้าเรียน"อาจารย์คิดว่าเรื่องพวกนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว" อาจารย์ใบเฟิร์นรับผิดชอบห้องนี้ถ้าจะไม่พูดก็คงไม่ได้ เพราะเด็กที่ตัวเองรับผิดชอบอยู่ก่อเรื่องก่อราวไม่เว้นวัน"ขอโทษค่ะอาจารย์""เราไม่ต้องมาขอโทษอาจารย์หรอก ขอโทษคนที่เราทำให้เจ็บตัวดีกว่า""เชอรี่ไปทำแผลอยู่ค่ะอาจารย์ วันนี้คงไม่เข้ามาแล้ว" คนที่ตอบก็คือพริ้ม"พรุ่งนี้ถ้าเพื่อนมาก็ขอโทษเพื่อนด้วย"ไอเดียและออมสินไม่ได้ตอบว่าจะขอโทษไหม อาจารย์ใบเฟิร์นเลยทำการสอนต่อเย็นวันนั้น.."ออมสินขอกลับกับเพื่อนนะคะ""วันนี้ไม่ได้ให้รถที่บ้านมารับ" เพราะเขาคิดว่าจะรับเธอกลับด้วยเลยไม่โทรบอกรถที่บ้านให้มารอรับ"ถ้างั้นออมสินจะเรียกแท็กซี่""บอกเพื่อนมาขึ้นรถด้วยกัน""ไอเดียไม่ยอมขึ้นหรอกค่ะ""รักเพื่อนได้นะ แต่ก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของผมด้วย""คุณงอนเหรอ""ไม่รู้ว่างอนไหม แต่คุณสนใจเพื่อนมากกว่าผมอีก""ถ้างั้นออมสินไปบอกไอเดียก่อนแป๊บหนึ่งนะคะ" เธอเป็นห่วงเพื่อนมากเกินไปจนลืมความรู้สึกค

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 74

    เห็นผู้ปกครองที่มาแล้วไอเดียหันขวับไปมองหน้าออมสิน และเป็นจังหวะเดียวกับที่ออมสินก็หันมามองไอเดียเช่นกัน"สวัสดีค่ะทุกๆ ท่าน ฉันคือแม่ของไอเดียเองค่ะ" แม่ของเธอเดินเข้ามาแบบเงอะงะ เสื้อผ้าที่สวมใส่เหมือนว่ารีบออกจากบ้านมากจนไม่มีเวลาส่องกระจกดูตัวเอง เรื่องเสื้อผ้าไม่เท่าไรหรอก แต่พอไอเดียมองลงไปดูรองเท้าที่แม่ใส่นี่สิ..ยังเป็นคนละสีคนละข้างเลย"แม่มาได้ยังไง""กูเป็นแม่มึงทำไมจะมาไม่ได้""แม่พูดดีๆ หน่อยได้ไหม" อยู่บ้านแม่จะพูดยังไงเธอก็ไม่เคยว่าแต่อยู่นี่ไม่ได้จริงๆ"ทำไมมึงอายที่มีแม่แบบกูเหรอ"คนที่อยู่ในห้องนั้นหันมองหน้ากัน ตอนที่ได้ยินแม่ของไอเดียคุยกับลูกสาว ถึงแม้นางจะไม่ใช้เสียงดังแต่ทุกคนก็ได้ยิน"แม่มานั่งก่อน""ไอเดียมันทำอะไรผิดหรือ ทำไมต้องเรียกผู้ปกครอง""ฉันบอกให้มานั่งก่อนไงแม่""อยู่บ้านก็สร้างแต่ความเดือดร้อน มาเรียนยังมาสร้างความวุ่นวายให้ที่นี่เขาอีกหรือ" นางไม่สนใจที่ลูกสาวบอกให้ไปนั่งเลยยังคงพูดพร่ำอยู่"หึหึ" เชอรี่หลุดขำออกมาแบบชอบใจ"ฉันบอกให้พ่อมาไม่ใช่เหรอแม่""ทำไม มึงอยากเจอหน้าผัวกูนักเหรอ""แม่พูดอะไร""ฉันว่านั่งคุยกันดีๆ ก่อนดีไหมคะ" เจ้าหน้าที่คนที่

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 75

    ตุ๊บ!!"เกิดอะไรขึ้นวะ" เจ้าเวหาเข้ามาก็เห็นว่าน้องชายกำลังกระทืบแขกในร้านอยู่"ถอยไป!""โอ๊ยย ช่วยผมด้วยครับ""เดี๋ยวก่อนสิ มันเกิดอะไรขึ้น มึงเมาแล้วใช่ไหมเนี่ย" เจ้าเวหาคิดว่าเจ้าวายุเมาจนกระทืบลูกค้าโต๊ะข้างๆ"เมื่อกี้มันลวนลามเธอ""เธอไหน!" เจ้าเวหาหันไปมองดูภรรยาที่นั่งเมาอยู่ เขาไม่ได้รอคำตอบว่ามันลวนลามคนไหนระหว่างออมสินกับไอเดียก็ยื่นเท้ายาวๆ ลงไปซ้ำแผลเก่าที่เจ้าวายุกระทืบเมื่อครู่ตุ๊บ!ตุ๊บ!!เพียงไม่นานการ์ดในร้านก็รีบมาแยกทั้งสองฝ่ายออกจากกัน ก่อนที่ลูกค้าจะน่วมมากกว่านี้"พามาที่ห้องทำงานกูก่อน" เจ้าเวหาหันไปอุ้มออมสินขึ้นมาจากเก้าอี้ และสั่งให้เจ้าวายุพาไอเดียตามมาในห้องทำงาน"ไม่ต้องเดี๋ยวคนนี้กูพากลับเอง"ว่าแล้วเจ้าวายุก็พาไอเดียออกมาที่รถ"ปล่อยฉันจะกลับเอง""เก่งจังเลยนะ""ก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าฉันเก่ง"ชายหนุ่มไม่รอให้เธอขึ้นเองแล้วพอเปิดประตูเขาก็จับร่างของเธอยัดเข้าไปนั่งข้างคนขับ แล้วก็คาด Safety Belt"ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะกลับเอง"เจ้าวายุไม่ฟังเดินอ้อมมาอีกฝั่งหนึ่งก่อนจะสตาร์ทรถแล้วพาเธอขับออกไป"ฉันไม่อยากกลับบ้านคุณ"ได้ยินว่าเธอไม่อยากกลับบ้าน ขับผ่านโร

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 76

    เช้าวันต่อมา..ก๊อกๆๆ "ไอเดียตื่นหรือยัง""ออมสิน?" ไอเดียที่นอนอยู่ห้องข้างๆ สะดุ้ง พอลุกขึ้นมาถึงเห็นว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ในห้องเขา "ทำยังไงดี" หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นแต่ก็รู้สึกจุกท้องน้อยมากพอลุกขึ้นมาได้ก็มองดูคนที่นอนอยู่ข้างๆ เขาดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยหญิงสาวโน้มตัวลงไปหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กองอยู่ข้างๆ เตียง ถึงแม้ครั้งแรกจะไม่ได้ถอดเสื้อผ้า แต่ครั้งที่ 2 ที่ 3 เขาถอดมันออกจนหมดเลยก๊อกๆ "ไอเดียไปเรียนได้ไหม" ออมสินยังคงยืนรออยู่หน้าห้องของไอเดีย แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบออกมาเลยชั่วอึดใจไอเดียคิดว่าหรือเธอจะทำให้ออมสินเห็น แต่ไอเดียยังไม่ทันได้เปิดประตูคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลุกขึ้นมาก่อน"จะทำอะไร" ตอนที่ออมสินเคาะประตูห้องข้างๆ เขาก็ได้ยินแล้ว แต่ก็ยังอยากนอนต่อ พอเห็นเธอเดินไปที่ประตูเขาถึงได้ลุกขึ้นมา"ฉันแค่จะมาฟังดู ว่าออมสินยังอยู่ไหม" เขาคงกลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องนี้มากสินะ"เข้าไปอาบน้ำก่อนสิ"ไอเดียเลยเดินกลับมาเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่เห็นเธอเปิดประตูเดี๋ยวออมสินก็คงไปเรียนก่อนหน้ามหาวิทยาลัย..วันนี้สายมากแล้วไอเดียจำเป็นต้องติดรถมากับเขา แต่พอมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยเจ้าวายุก็จอด

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 77

    "เชอรี่ขอร้องนะคะ เรื่องนี้พี่อย่าให้ใครรู้""อย่าให้ใครรู้งั้นเหรอ!""ออมสิน?" ทั้งสองที่คุยกันอยู่ในห้องหันมองไปแทบจะพร้อมกัน และก็เห็นว่าคนที่ยืนฟังอยู่ก็คือออมสินหลังจากที่เชอรี่ออกจากห้องออมสินก็ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำ แต่เธอไม่ได้เข้าห้องน้ำหรอกเพราะเธอคิดจะตามมาดูว่าทั้งสองมี Something กันแบบที่เธอคิดไหม ..แต่ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอได้ยินมันยิ่งกว่านั้นอีก"คุณจะตอบผู้หญิงคนนี้ว่ายังไงคะ" นึกอยากตบกบาลตัวเองที่เข้ามาเร็วเกิน น่าจะรอฟังคำตอบจากปากเจ้าวายุก่อนว่าจะช่วยกันปิดบังไหม"ไม่มีมารยาท!""เธอคงดีตายล่ะ""ไม่เอาน่า" เจ้าวายุต้องรีบลุกมาห้ามทัพก่อน"ฉันอยากรู้ว่าคุณวายุจะลงโทษคนที่ทำผิดเรื่องนี้ยังไง""ไม่นะคะพี่วา เชอรี่ไม่ได้ผิดสักหน่อย""ขอดูคลิปหน่อยค่ะ""อย่าให้มันดูนะพี่"ออมสินตวัดดวงตากลมมองไปดูเจ้าวายุแบบเต็มตา อยากรู้ว่าเขาจะเข้าข้างคนที่เขารู้จักหรือความถูกต้อง"เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจัดการเองพวกเธอกลับไปเรียนเถอะ"เชอรี่ยังไม่อยากออกไปเพราะอยากคุยกับเจ้าวายุให้รู้เรื่องก่อน แต่ก็จำใจต้องออกไปในห้องเรียน.."เธอไปไหนมาออมสิน""ไปหาความจริงอะไรบางอย่าง" ระหว่างที่ตอบการ์ตู

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 78

    "ไอเดียบอกว่าจะกลับไปอยู่บ้านค่ะ"แวววาวได้ยินหลานสะใภ้พูดก็ยิ้มมุมปากสายตาตวัดมองไปดูลูกชาย"แววขอตัวก่อนนะคะพ่อ เดี๋ยวอาออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะ" แวววาวเห็นลูกชายเดินออกไปเลยรีบเดินตาม"เดี๋ยวแม่จะโทรตามน้องให้ออกไปเป็นเพื่อน""ไม่ต้องหรอกครับ""มีเพื่อนไปเที่ยวดีกว่าไปคนเดียวนะลูก""ผมไปนะครับ" ขึ้นรถได้เขาก็ขับออกจากบ้านไป ส่วนคนเป็นแม่ยังระแวงอยู่เลยว่าลูกจะไปเที่ยวหรือจะตามแม่นั่นไปกันแน่เช้าวันต่อมา..ก๊อกๆเจ้าวายุที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่นตอนได้ยินเสียงเคาะประตู เขาไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำก็รีบตรงมาเปิดประตูแล้ว"แม่นึกว่าเรายังไม่ตื่น""แม่เองหรือครับ""คิดว่าใครล่ะ" แม่ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมลูกชายถึงเปิดประตูเร็วจัง ทุกเช้ามาเคาะประตูเรียกไม่ค่อยอยากจะขานรับด้วยซ้ำ"แม่มาเรียกแต่เช้ามีอะไร""ไม่เช้าแล้วนะลูก เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก""วันนี้ผมไม่ไป""ทำไมล่ะ"เจ้าวายุปิดประตูโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามแม่คนเป็นแม่ก็แอบกลัวอยู่ว่าลูกชายจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม เพราะเขาเพิ่งหันมาทำงานเมื่อไม่นานนี่เอง ถ้ากลับไปเที่ยวเตร่เหมือนเดิมมีหวังคุณตาตัดออกจากกองมรดกแน่เลย[มหาวิทยาลัยเจ้าคุณศักดิน

    Last Updated : 2025-02-06
  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 79

    "ไปหรือยัง" คนที่คว่ำหน้าอยู่กับต้นขาของเจ้าวายุเงยหน้าขึ้นมาถามเสียงแผ่วเบา"ยัง""คุณก็ไล่ออกไปสิ""คุณจะให้ผมไล่ผู้บริหารระดับสูงออกไปจากห้องเลยเหรอ""จุ๊ๆ ทำไมคุณต้องพูดเสียงดังด้วย""ใครล่ะชวนให้ทะเลาะอยู่เงียบๆ ไม่เป็นหรือไง""มึงคุยกับอะไรอยู่วะ?" หลังจากที่คุยกับภรรยาเสร็จเจ้าเวหาก็หันมาว่าจะถามเรื่องคลิปว่ามันเป็นยังไงกันแน่ แต่พอหันมาก็เห็นน้องชายกำลังคุยกับท่อนล่างของตัวเองอยู่"อยากรู้ไปทำไม""กูว่ามึงหนักแล้วนะ ไปหาที่ลงหน่อยดีไหม""หึหึหึ โอ๊ยย""เป็นอะไรอีก""มึงอย่าเข้ามา" เจ้าวายุรีบห้ามเจ้าเวหาก่อนที่จะก้าวเข้ามาใกล้กว่านั้น"ตกลงมดหรือตัวอะไรกันแน่ที่อยู่ตรงนั้น""ก็บอกแล้วไงว่ามด ถ้าเสร็จธุระแล้วมึงก็ออกไปกูจะได้จัดการมดตัวนี้สักที""คลิปที่มึงได้มาส่งมาให้กูด้วย""เรื่องนี้กูบอกแล้วไงว่าจะจัดการเอง มึงออกไปได้แล้วปิดประตูห้องให้กูด้วย""กูคิดว่ามึงคงจะยุติธรรมพอนะ ไม่ใช่เห็นแก่ความรักในวัยเด็ก"สิ้นคำพูดของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องกัน สายตาเจ้าวายุตวัดมองต่ำลงไปดูคนที่มองมาดูเขาเช่นกันพอได้ยินเสียงปิดประตูห้องไอเดียก็รีบ ผลักเก้าอี้ของเขาให้ขยับออกแล้วก็ลุกขึ้น"จะรีบไ

    Last Updated : 2025-02-06

Latest chapter

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 95 ตอนจบ

    "แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 94

    "มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 93

    "คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 92

    "ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 91

    "เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 90

    "คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้​ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ​ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ​ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 89

    ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย​ ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 88

    วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่

  • เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 87

    "น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status