เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 77
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-06 20:00:37
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 78
"ไอเดียบอกว่าจะกลับไปอยู่บ้านค่ะ"แวววาวได้ยินหลานสะใภ้พูดก็ยิ้มมุมปากสายตาตวัดมองไปดูลูกชาย"แววขอตัวก่อนนะคะพ่อ เดี๋ยวอาออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะ" แวววาวเห็นลูกชายเดินออกไปเลยรีบเดินตาม"เดี๋ยวแม่จะโทรตามน้องให้ออกไปเป็นเพื่อน""ไม่ต้องหรอกครับ""มีเพื่อนไปเที่ยวดีกว่าไปคนเดียวนะลูก""ผมไปนะครับ" ขึ้นรถได้เขาก็ขับออกจากบ้านไป ส่วนคนเป็นแม่ยังระแวงอยู่เลยว่าลูกจะไปเที่ยวหรือจะตามแม่นั่นไปกันแน่เช้าวันต่อมา..ก๊อกๆเจ้าวายุที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่นตอนได้ยินเสียงเคาะประตู เขาไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำก็รีบตรงมาเปิดประตูแล้ว"แม่นึกว่าเรายังไม่ตื่น""แม่เองหรือครับ""คิดว่าใครล่ะ" แม่ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมลูกชายถึงเปิดประตูเร็วจัง ทุกเช้ามาเคาะประตูเรียกไม่ค่อยอยากจะขานรับด้วยซ้ำ"แม่มาเรียกแต่เช้ามีอะไร""ไม่เช้าแล้วนะลูก เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก""วันนี้ผมไม่ไป""ทำไมล่ะ"เจ้าวายุปิดประตูโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามแม่คนเป็นแม่ก็แอบกลัวอยู่ว่าลูกชายจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม เพราะเขาเพิ่งหันมาทำงานเมื่อไม่นานนี่เอง ถ้ากลับไปเที่ยวเตร่เหมือนเดิมมีหวังคุณตาตัดออกจากกองมรดกแน่เลย[มหาวิทยาลัยเจ้าคุณศักดิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 79
"ไปหรือยัง" คนที่คว่ำหน้าอยู่กับต้นขาของเจ้าวายุเงยหน้าขึ้นมาถามเสียงแผ่วเบา"ยัง""คุณก็ไล่ออกไปสิ""คุณจะให้ผมไล่ผู้บริหารระดับสูงออกไปจากห้องเลยเหรอ""จุ๊ๆ ทำไมคุณต้องพูดเสียงดังด้วย""ใครล่ะชวนให้ทะเลาะอยู่เงียบๆ ไม่เป็นหรือไง""มึงคุยกับอะไรอยู่วะ?" หลังจากที่คุยกับภรรยาเสร็จเจ้าเวหาก็หันมาว่าจะถามเรื่องคลิปว่ามันเป็นยังไงกันแน่ แต่พอหันมาก็เห็นน้องชายกำลังคุยกับท่อนล่างของตัวเองอยู่"อยากรู้ไปทำไม""กูว่ามึงหนักแล้วนะ ไปหาที่ลงหน่อยดีไหม""หึหึหึ โอ๊ยย""เป็นอะไรอีก""มึงอย่าเข้ามา" เจ้าวายุรีบห้ามเจ้าเวหาก่อนที่จะก้าวเข้ามาใกล้กว่านั้น"ตกลงมดหรือตัวอะไรกันแน่ที่อยู่ตรงนั้น""ก็บอกแล้วไงว่ามด ถ้าเสร็จธุระแล้วมึงก็ออกไปกูจะได้จัดการมดตัวนี้สักที""คลิปที่มึงได้มาส่งมาให้กูด้วย""เรื่องนี้กูบอกแล้วไงว่าจะจัดการเอง มึงออกไปได้แล้วปิดประตูห้องให้กูด้วย""กูคิดว่ามึงคงจะยุติธรรมพอนะ ไม่ใช่เห็นแก่ความรักในวัยเด็ก"สิ้นคำพูดของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องกัน สายตาเจ้าวายุตวัดมองต่ำลงไปดูคนที่มองมาดูเขาเช่นกันพอได้ยินเสียงปิดประตูห้องไอเดียก็รีบ ผลักเก้าอี้ของเขาให้ขยับออกแล้วก็ลุกขึ้น"จะรีบไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 80
"มึงพาใครมาบ้านวะ"ไอเดียได้ยินแม่ถามเลยหันกลับไปมองด้านหลัง และก็เห็นว่าเขาตามเธอเข้ามา"คุณตามฉันมาทำไม""แต่ไอ้หนุ่มคนนี้ทำไมหน้าคุ้นๆ""ลูกเขยมึงหรือเปล่าวะ" เพื่อนที่นั่งร่วมวงอยู่หันไปถาม"ฉันบอกให้กลับบ้านคุณไปไง""สวัสดีครับ" นอกจากจะไม่กลับแล้วเขายังหันไปสวัสดีแม่ของเธอ จนนางต้องรีบเช็ดไม้เช็ดมือก่อนจะรับไหว้"พวกมึงกลับบ้านไปได้แล้ว""แหมทีแบบนี้ไล่พวกกูเลยนะ""กูบอกให้กลับไปไง" พอจะจำผู้ชายท่านนี้ได้แล้ว เพราะตอนที่ลูกสาวถูกเรียกผู้ปกครองเห็นผู้ชายท่านนี้อยู่ในห้องนั้นด้วย"รถของคุณอยู่ไหน ทำไมคุณไม่กลับไปกับคุณเกมส์""ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้ามานั่งก่อนสิ""เขาจะกลับแล้วค่ะแม่""ทำไมต้องรีบไล่ด้วยล่ะ คุณเป็นอะไรกับลูกสาวฉันเหรอ""ผม..""เขาเป็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยค่ะแม่" เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจะตอบแม่ยังไงแต่เธอก็รีบชิงตอบไปก่อน"ว่าแล้วราศีจับขนาดนี้ต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่ เข้ามานั่งก่อนสิ คุณตามจีบลูกสาวฉันเหรอ""แม่พูดอะไร""ถึงแม้ลูกสาวฉันจะเกเรเหลวไหลแต่มันก็ยังไม่มีผัวหรอก""แม่!""เข้ามานั่งก่อน" เหมือนว่าแม่จะไม่ได้ยินคำที่เธอพูดเลย ยังคงหันไปพูดกับชายหนุ่มรูปงาม"ขอบคุณครับ บ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 81
ไอเดียอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็รีบออกมาเพราะถ้าช้ากว่านี้มีหวังสายแน่ พอออกมาก็เห็นว่ารถเขาจอดอยู่หน้าบ้าน "คุณยังไม่ไปเหรอ?""ขึ้นรถสิ""ฉันเดินออกไปขึ้นรถเองได้ค่ะ""บอกให้ขึ้นมา"ไอเดียยอมติดรถมากับเขาใกล้ถึงมหาวิทยาลัยค่อยให้เขาจอดให้แล้วกัน"จอดตรงนี้ล่ะค่ะ""จะซื้ออะไร" เขาเห็นว่าเธอบอกให้คนขับรถจอด เพราะแถวหน้ามหาวิทยาลัยมีร้านขายของเรียงรายกันอยู่"ฉันจะลงตรงนี้""ถ้าไม่ซื้ออะไรก็ไปลงด้วยกัน""คุณไม่กลัวคนเห็นเหรอ" เขาไม่ตอบคำถามประโยคนี้ของเธอ เกมส์ขับรถมาจนถึงอาคารสำนักงานของทางมหาวิทยาลัย อาคารแห่งนี้เป็นที่รวมแหล่งของคณะอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัย รวมไปถึงท่านอธิการบดีและผู้บริหารทุกท่านก็ใช้ตึกเดียวกัน"ทำไมคุณต้องมาจอดตรงนี้ด้วย" จอดที่ลานจอดรถเธอยังไม่ประหม่าขนาดนี้"ลงสิ" เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ เธอก็เปิดออกฝั่งนั้นเหมือนกัน แต่เจ้าวายุไม่เห็นเธอโผล่ขึ้นมาเขาเลยเดินอ้อมไปดู"ไปโน่นแล้วครับ" เกมส์ขำเหมือนเธอล่องหน ที่ไม่เห็นโผล่ขึ้นมาเพราะเธอโน้มตัวลงแล้วก็ค่อยๆ เดินไป กลัวว่าคนจะเห็นว่าเธอลงมาจากรถของเขา"มึงช่วยเอาไอ้นี่ไปจัดการให้กูทีนะ กูโท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 82
"นั่งก่อนสิ" ท่านเจ้าคุณบอกให้ทุกคนที่เดินตามเข้ามานั่งทุกคนนั่งลงทั้งหมดแล้วเหลือแค่ไอเดีย"หนูก็นั่งสิ""นั่งได้เหรอคะ" ที่ถามแบบนี้เพราะในสายตาทุกคนคงคิดว่าเธอเป็นคนผิด"ฉันยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันจะพูดไม่ได้หรอกว่าใครผิดใครถูก""แต่คุณปู่คะ คุณปู่ก็เห็นแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น" เชอรี่รีบออกตัวก่อนเลย"หนูลองพูดมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ที่จริงจุดนั้นมีกล้องวงจรปิด แต่ท่านจะยังไม่เปิดอยากรู้จากปากของเด็กทั้งสองก่อน"ตอนที่ไอเดียออกจากห้องของคุณวายุก็สวนทางกับเชอรี่ค่ะ" ไอเดียเล่าความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น ท่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ดุลพินิจของท่านแล้วกัน"ไม่จริงนะคะเชอรี่ถูกรังแก และถูกรังแกมาตลอดด้วย ถ้าคุณปู่ไม่เชื่อก็ถามเจ้าหน้าที่ก็ได้ค่ะ กลุ่มนี้ถูกเรียกผู้ปกครองเป็นว่าเล่น""เวย์" พอถามความจากปากทั้งสองฝ่ายแล้ว ท่านเจ้าคุณจึงได้สั่งให้หลานชายเปิดคลิปกล้องวงจรปิด"ครับ" เจ้าเวหาเปิดคลิปจากกล้องวงจรปิดให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องได้เห็นผ่านจอมอนิเตอร์ที่ติดอยู่ในห้องทำงานของคุณปู่"กล้อง?" ลืมกล้องวงจรปิดเลย แต่มุมแบบนี้ก็ติดกล้องเหรอ "เชอรี่ยอมรับผิดก็ได้ค่ะ" ทุกคนดูยังไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 83
"ปล่อยได้แล้วค่ะ""หือ เพิ่งปล่อยไปจะให้ปล่อยอีกแล้วเหรอ ไม่กะให้ผมพักเลยใช่ไหม""ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย""แต่พูดแบบนี้ผมคิดนะ" ตั้งหลายวันแล้วที่ไม่ได้ เมื่อคืนนี้อดใจแทบแย่ เพราะถ้าทำอะไรมีหวังเข่าได้ช้ำแน่ที่นอนแข็งขนาดนั้น วันนี้เขาเลยคิดจะเอาให้หายอยากไปเลย"ออกจากห้องฉันได้แล้วค่ะ""ก็บอกแล้วไงว่าจะนอนห้องนี้""พรุ่งนี้เช้าถ้าเพื่อนฉันมาปลุกล่ะ อื้อ" ไม่รู้ว่าเขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา เธอนอนอยู่เฉยๆ ยังจะหมดแรง แต่กับเขาเพิ่งจบไปก็เริ่มอีกแล้ว"ซี๊ดด ขออีกครั้งก่อนนะ""อีกครั้งเดียวแน่นะคะ" ดันเข้ามาขนาดนี้แล้วก็ปล่อยให้เขาทำๆ ไปแล้วกัน"ไม่รับปาก""ถ้าไม่รับปากฉันไม่ให้""ก็คุณน่ารักขนาดนี้ ใครจะอดใจได้ล่ะ" ผู้หญิงคนนี้แปลกยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งทำให้เขาโหยหา แต่ก่อนเธอไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย แต่พอได้สัมผัสเหมือนหยุดตัวเองไม่ได้นี่เขาชมว่าเราน่ารักเหรอ.. หรือที่เขาพูดไปเพราะแค่ต้องการร่างกายของเราหลังจากเสร็จครั้งที่สองเจ้าวายุก็ยอมกลับห้อง พอเขาออกไปเธอก็มีเวลาถามใจตัวเอง ว่าเธอจะอยู่แบบนี้จริงเหรอ เขาไม่มีวี่แววที่จะรับผิดชอบในตัวเธอเลย ..ไอเดียเธอต้องใจแข็งให้มากก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 84
เย็นของวันนั้นหลังจากพบอาจารย์เสร็จไอเดียก็ออกมา"อาจารย์ว่ายังไงบ้าง""ทำไมเธอยังไม่กลับบ้าน""จะกลับได้ยังไงฉันก็รอเธออยู่นี่ไง""ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้รอ""ฉันถามว่าอาจารย์ว่ายังไงบ้าง""ไม่มีอะไรหรอกแค่ถูกคาดโทษ""ถูกคาดโทษเลยเหรอ""ฉันทำผิดกฎมหาลัยจริงๆ นี่""ฉันอยากจะรู้จังว่าแม่นี่เป็นอะไรกับเรานักหนา" ถึงแม้จะผิดกฎแต่ถ้าไม่มีใครนำมาฟ้องมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น คนอื่นเขาก็ทำกันเยอะแยะ "พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้ววันนี้เราไปคลายเครียดกันหน่อยไหม""ไปคลายเครียดที่ไหน""ที่เดิมไง""เธออยากไปเหรอ""อืม" วันนี้สามีจะไปดูงานที่คลับ ออมสินเลยอยากชวนเพื่อนไปเที่ยว ที่ไม่ได้บอกเจ้าเวหาไว้เพราะอยากไปแอบดูความประพฤติของสามีด้วย"ก็ได้ เราต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหม" เธอต้องดูแลออมสินถึงแม้ไม่อยากไปก็คงต้องไป"ไม่ต้องหรอกไปซื้อใหม่" ออมสินเลยสั่งให้คนขับรถพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่"ใส่แค่คืนเดียวเองไม่ต้องซื้อแพงขนาดนี้ก็ได้มั้งออมสิน""แพงที่ไหนล่ะแค่นี้เอง"ไอเดียลืมเลยว่าค่าของเงินแต่ละคนมันไม่เท่ากันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพวกเธอก็มาที่คลับหลังจากที่ให้ตรวจบัตรประชาชนเสร็จแล้วทั้งสองก็เข้าไปหาที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 85
"เกิดอะไรขึ้น?" เจ้าวายุขับรถเลี้ยวเข้ามาก็เห็นการ์ดของทางร้านกำลังควบคุมตัวใครอยู่ แต่พอมองเข้าไปก็เห็นว่าเจ้าเวหากำลังอุ้มผู้หญิงวิ่งออกมาที่รถ "ไอเดีย??"จังหวะนั้นเจ้าเวหาก็อุ้มไอเดียที่ไม่ได้สติไปขึ้นรถที่จอดรออยู่"มันเกิดอะไรขึ้น" เจ้าวายุไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปดู"เกิดเรื่อง เดี๋ยวกูจะพาไอเดียไปโรงพยาบาลก่อน""รีบขึ้นรถเถอะค่ะ" ออมสินที่เปิดประตูรออยู่แล้วบอกให้สามีรีบพาเพื่อนมาขึ้นรถ"กูเอง" เจ้าวายุรีบเดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งแล้วก็รับไอเดียขึ้นมานอนลงบนตัก ออมสินเลยรีบไปขึ้นด้านหน้าข้างคนขับส่วนเจ้าเวหาบอกให้เตรียมรถอีกคัน แต่ระหว่างนั้นเขาก็มีเวลากลับมาจัดการกับคนที่ทำร้ายร่างกายของไอเดีย"ไอเดียคุณเป็นอะไร ไอเดียคุณได้ยินผมไหม" เจ้าวายุพยายามปลุกไอเดียให้ตื่น ตอนนั้นเขาทำอะไรไม่ถูก หายใจไม่ทั่วท้องเลยด้วยซ้ำ "มึงรีบขับเร็วๆ หน่อยสิวะ" ระหว่างที่ปลุกให้ไอเดียรู้สึกตัวเขาก็หันไปตะคอกคนขับให้รีบไปโรงพยาบาล ออมสินที่เป็นห่วงเพื่อนอยู่ก็แอบสงสัย ทำไมเจ้าวายุเป็นห่วงไอเดียแปลกๆ[โรงพยาบาล] เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่ใกล้"เป็นอะไรมาคะ" พยาบาลรีบออกมารับคนไข้และก็สอบถามทางญาติ"เพื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06
บทล่าสุด
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
