เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 80
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 17:22:40
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 81
วันต่อมา ก๊อก ก๊อก~ "เข้ามา" ณิชาเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของแม็กซ์เวลล์พร้อมอาหารกลางวัน เธอวางลงโต๊ะกระจกแล้วเดินไปหาเขาซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ด้วยใบหน้าจริงจัง พอเห็นเธอใบหน้านั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นอีกแบบ "ฉันเอามาข้าวกลางวันมาให้ ไปกินก่อนสิ" มาเฟียหนุ่มวางมือจากงานแล้วลุกเดินมานั่งลงโซฟา เบื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 82
"นายเคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงไหม?" "ไม่เคย" คำตอบของแม็กซ์เวลล์เริ่มทำให้เธอเกิดความสงสัยในตัวเขา "เคยรู้สึกเหมือนตัวเองลืมอะไรบางอย่างไปไหม" "...." คำถามนี้ของณิชา ทำให้เขานิ่งเงียบ เขาเคยรู้สึกเหมือนตัวเองลืมอะไรบางอย่างไปแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ยิ่งพยายามนึกมากเท่าไร อาการปวดศีรษะก็จะกำเริบขึ้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 83
"หม่ามี๊ สุขสันต์วันเกิดครับ" มาร์คินน้อยยื่นช่อดอกไม้ที่ตัวเองตั้งใจทำให้คนเป็นแม่ ณิชาเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอย่อตัวนั่งลงเสมอกับลูกชายพลางเลื่อนมือไปลูบหัวเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู "สวยจังเลย ขอบคุณนะครับ" "มาร์คินทำเองครับ" "หือ จริงเหรอลูก ทำไมลูกชายของแม่เก่งขนาดนี้เนี่ย" "มีอีกชิ้นครับ หม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 84
(ฮัลโหล นายอยู่ไหน จะสามทุ่มครึ่งแล้วนะเมื่อไหร่จะมา) "...." เขาทำได้เพียงนั่งฟังณิชาพูดโดยที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรกลับไปได้ แรงกระแทกเมื่อครู่ทำให้เรี่ยวแรงเขาหดหาย (ได้ยินไหม ฮัลโหล) "ณิ...ชา.." เขาพยายามเปล่งเสียงเรียกชื่อเธอออกมาให้ได้จนสุดท้ายก็สำเร็จ เขายิ้มออกมาบางๆ น้ำสีใสค่อยๆ ไหลกลิ้งลงมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 85
@โรงพยาบาล ณิชาวิ่งมายังหน้าห้องฉุกเฉินด้วยใบหน้าตื่นตระหนกและเปื้อนด้วยคราบน้ำตา วินซ์ที่นั่งก้มหน้ามองพื้นค่อยๆ เงยหน้าเมื่อได้ยินฝีเท้าของบางคนกำลังเคลื่อนคลานมาทางนี้ "มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม็กซ์เวลล์ถึงเป็นแบบนี้" "นายโดนลูกน้องของศัตรูลอบกัด ตอนนั้นฝนตกหนักแล้วนายอาจจะขับรถเร็ว เลยทำให้รถขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 86
หลายวันมานี้ณิชาเอาแต่เฝ้าแม็กซ์เวลล์ไม่ห่างไปไหน ใบหน้าที่เคยสดใสกลับอิดโรยลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะมัวแต่เฝ้าคนรักจนไม่มีเวลาพักผ่อน สองมือเล็กยังคงเเอาแต่กุมมือคนบนเตียงผู้ป่วย ดวงตากลมโตทั้งสองบวมเป่งแถมยังเปียกแฉะไปด้วยคราบน้ำตา ที่เธอไม่ไปไหน เพราะอยากให้เขาตื่นมาแล้วเจอเธอเป็นคนแรก "รีบฟื้นขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 87
"มีใครบ้างไม่อยากทำธุรกิจกับคุณอนาคิน" "หึ" อนาคินระบายยิ้มบนริมฝีปากหยัก ก่อนจะเลื่อนมือไปหยิบแก้วน้ำเมาตรงหน้าขึ้นมาดื่ม ความจริงเขาไม่อยากคุยกับวิคเตอร์เท่าไรนัก แต่เพราะลูกชายมาขอร้องพร้อมข้อเสนอบางอย่างที่น่าสนใจ เขาเลยยอมทำเนียนแกล้งให้คนเรียกวิคเตอร์ออกมาให้อังเดรและเพื่อนได้จัดการ "เรามา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 88
"ขอบคุณพี่ชามากเลยนะคะที่ช่วยดูแลมาร์คินให้" "ไม่เป็นไร พี่เข้าใจว่าณิไม่อยากให้มาร์คินเห็นพ่อตัวเองในสภาพแบบนั้น เพราะมันจะพลอยทำให้เขาเศร้าไปด้วย" "ใช่ค่ะ มาร์คินเพิ่งมีความสุขเอง ณิไม่อยากให้ความสดใสของเขาถูกกลบด้วยน้ำตา เหมือนที่ณิกำลังเป็นอยู่" ณัชชาละสายตาจากมาร์คินที่วิ่งเล่นกับแฟนหนุ่มต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
บทล่าสุด
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 134
"...." "ผมไม่เคยคิดจะทิ้งพี่เลยนะ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่มากขนาดไหน" "ก็นายไม่สนใจฉัน" "ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมขอโทษ หายงอนผมนะ" "...." "เงียบแบบนี้คือ? ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ผมพาไปกินอาหารญี่ปุ่นเอาไหม" เจเลอร์มองดรีมผ่านกระจกตรงหน้า เธอทำหน้าลังเลเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดถึงอาหารญี่ปุ่นเพราะมันเป็นของโป
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 133
"เป็นยังไงบ้าง" "สวยมาก" "นายชอบไหม" "ชอบมาก ชุดนี้สวยเหมาะกับพี่" ดรีมยิ้มพลางเลื่อนมือขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองด้วยความเขินอาย "เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหม" "พี่อยากถ่ายรูปคู่กับผมเหรอ?" "ใช่ เรายังไม่มีรูปคู่กันเลยนี่หน่า นะๆ พี่คะ รบกวนถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อยได้ไหมคะ" "ได้ค่ะ" พนักงานสาวตอบรับด
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 132
หลายวันต่อมา "อื้อ...ทำอะไรของพี่เนี่ย" ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อโดนคนตัวเล็กเข้ามาปลุกโดยวิธีการจุ๊บแก้มซ้ำหลายๆ รอบ เธอมักเข้ามาปลุกเขาแบบนี้ทุกเช้า "ตื่นเร็วเช้าแล้ว" "ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ ผมเพลียมากเลย" คนฟังทำหน้านิ่ว ทุกครั้งที่เข้ามาปลุก เจเลอร์มักพูดแบ
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 131
"ไปกอดต่อบนห้อง" เขาจับมือดรีมให้เดินตามไปยังลิฟต์ สามวันที่ผ่านมาบอกตามตรงว่าคิดถึงเธอมาก แม้จะคุยกันผ่านแชตเป็นประจำแต่มันก็ไม่ทำให้หายคิดถึงเท่าเห็นหน้า ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย เจเลอร์จูงมือดรีมมายังห้องตัวเอง เมื่อเข้ามาข้างในเขาไม่รอช้าที่จะดึงคนตัวเล็กมากอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 130
สามวันต่อมา "รู้สึกยังไงบ้างที่มีผู้ชายโพสต์รูปลงไอจี" ณิชาที่กำลังเดินคล้องแขนดรีมเลือกซื้อของบนห้างสรรพสินค้าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็ลบออกไปเองแหละ" "การที่ผู้ชายทำแบบนี้ฉันว่ามันชัดเจนแล้วนะว่าเจเลอร์อะ เขาคิดเหมือนกันกับแก" "แต่ว่าเขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน" เธอพูดตัดพ้อออกมา
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 129
"อะ" ชายหนุ่มรุ่นน้องปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่ดรีมคืนให้เพียงนิด ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองวิวตรงหน้าต่อพลางขยับปากพูดกับหญิงสาว "พี่เก็บไว้ใส่เถอะ" "แต่ว่านี่เป็นสร้อยประจำตระกูลของนายเลยนะ จะเอามาให้ฉันเก็บไว้ใส่เองได้ยังไง" "พี่เป็นเมียผมแล้วนะ ของๆ ผัว ก็เหมือนของๆ เมีย" "คะ...ใครเป็นเม
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 128
เช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมหรูกระทบเข้ากับเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง เปลือกตาสีขาวค่อยๆ ปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะมีแสงแดดกำลังแยงตา เธอดึงตัวเองขึ้นจากหมอนใบใหญ่พลางมองไปรอบห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือคอนโดของเจเลอร์ แล้วเธอก็นอนที่นี่
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 127
"เจเลอร์" เสียงนั้นทำให้เจเลอร์และดรีมพลันสายไปมอง พบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่คือพิตต้า หล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "เจอกันอีกแล้วนะ" "มีอะไร" "ทำไมต้องทำตัวห่างเหินกันด้วยล่ะ เมื่อก่อนเจเลอร์ไม่เป็นแบบนี้นี่หน่า" "เรื่องของเรามันจบไปแล้ว จะพูดถึงทำไมอีก" "เพราะพิตต้ายังรักเจเลอร์อยู่ เราจะไม่
เจ้าสาวมาเฟีย บทที่ 126
เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะ จังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต
