แม็กซ์เวลล์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากหลังจากนอนสลบไปสองนาน โดยมีณิชาคอยนั่งเช็ดตัวให้ ทันทีที่เธอเห็นเขารู้สึกตัว ใบหน้าเริ่มมีรอยยิ้มหวานประดับขึ้นมา ก่อนหน้านี้เธอเป็นห่วงเขามาก ถึงแม้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาการพวกนี้ของเขากำเริบแล้วทำให้เขาหมดสติ แต่เธอกลับไม่เคยชินได้เลย ยิ่งเห็นเขาเป็นแบบนี
@บริษัทแม็กซ์เวลล์ ณิชาเดินเข้ามาในบริษัทในสภาพเหม่อลอย เธอยืนถอนหายใจออกมาแผ่วเบาระหว่างรอลิฟต์ ทุกอย่างที่ดรีมพูดถูกต้องหมด ถึงเธอจะห้ามความรู้สึกไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ ควรเผื่อใจเอาไว้ในวันที่พี่ณัชชากลับมา เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เธอก้าวขาเข้าไปข้างในพร้อมกับคินน์ ใช้เวลาไม่นาน ตัวลิฟต์ก็มาถึงชั้
"นั่นเครื่องบินส่วนตัวของนายเหรอ" เธอเอ่ยถาม ก่อนจะเบือนสายตาจากแม็กซ์เวลล์ไปยังเครื่องบินส่วนตัวลำหรูที่จอดอยู่ห่างไม่กี่เมตร "ใช่" เขาตอบณิชากลับสั้นๆ ก่อนจะจูงมือเธอเดินขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัวลำหรู ภายในมีพนักงานสาวแอร์โฮสเตสคอยยืนรอต้อนรับด้วยใบหน้าแต่งแต้มรอยยิ้ม "ไม่คิดว่าจะให้ฉันนั่งเคร
"จะแต่งไปให้ใครดู" "ต้องสวยไว้ก่อน หน้าไม่เป๊ะไม่มีแรงเดิน" "ไร้สาระ ความจริง...เธอไม่แต่งหน้าก็สวยอยู่แล้ว" ประโยคนั้นทำให้เธอที่กำลังปัดแก้มชะงักมือลง หันมามองแม็กซ์เวลล์ซึ่งยืนพิงผนังห้องมองเธออยู่ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ "ฉันเอาที่ตัวเองมั่นใจ ไม่ใช่คนอื่นบอกว่าสวย" "พูดกับคนสวยนี่พูดยากจริงๆ"
ระหว่างเดินเล่นตามชายหาด ผู้ชายที่เดินสวนกันไปมาต่างจับจ้องมายังณิชาด้วยแววตาเป็นประกาย หากแต่ต้องรีบหลบไปเมื่อแม็กซ์เวลล์ตวัดสายตาคมเข้มกลับ ส่วนณิชาไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่ก้มหน้าดูรูปถ่ายในกล้องอยู่ "นายถ่ายรูปสวยมากเลยนะแม็กซ์เวลล์ เหมือนช่างภาพมืออาชีพแหนะ" เธอเอ่ยปากชมพลางยิ้มออกมาโดยไม่มองหน้าอ
มาเฟียหนุ่มถอนหายใจออกมาพรืดยาว รับกล้องถ่ายรูปจากณิชามาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอเริ่มโพสต์ท่าเพื่อให้สามีถ่ายรูป แม้แม็กซ์เวลล์จะทำเหมือนไม่อยากถ่ายรูปภรรยาในชุดบิกีนี่ แต่กลับตั้งใจถ่ายให้รูปออกมาสวยถูกใจณิชา "นายถ่ายรูปสวยจัง" "พอรึยัง" "ยังเหลือรูปในน้ำ" "เรื่องมาก" ณิชาทำหน้ามุ่ย เธอถอดเสื้อคลุ
แม็กซ์เวลล์พาณิชามาทายอาหารค่ำที่ห้องอาหารสุดหรูใต้น้ำที่สามารถมองเห็นปลาหลากหลายสายพันธุ์ หญิงสาวกวาดสายตามองด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ใบหน้ายิ้มบานไม่หุบตลอดทางระหว่างเดินมายังโต๊ะที่จองเอาไว้ "สวยจัง" "ชอบเหรอ?" "ชอบมาก รู้ไหมว่าฉันเคยฝันอยากนั่งทานอาหารใต้ทะเลมานานแล้ว ไม่คิดว่าวันนี้ฝันของฉันจะ
'ดูอนาคอนด้ายักษ์ของฉันดีกว่า เร้าใจกว่าโลมาที่เธออยากดูเยอะ' "ฉันเพิ่งอาบน้ำมา ไม่อยากอาบอีกรอบ" เธอหาเรื่องพูดเกลี่ยกล่อมให้แม็กซ์เวลล์หยุดความคิดเรื่องใต้สะดือลง นอกจากเขาจะไม่หยุดแล้วยังเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนออกอีกด้วย ไม่นานนักท่อนบนก็เปลือยเปล่า เผยเห็นผิวขาวและกล้ามหน้าท้องเรียงกั
"...." "ผมไม่เคยคิดจะทิ้งพี่เลยนะ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่มากขนาดไหน" "ก็นายไม่สนใจฉัน" "ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมขอโทษ หายงอนผมนะ" "...." "เงียบแบบนี้คือ? ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ผมพาไปกินอาหารญี่ปุ่นเอาไหม" เจเลอร์มองดรีมผ่านกระจกตรงหน้า เธอทำหน้าลังเลเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดถึงอาหารญี่ปุ่นเพราะมันเป็นของโป
"เป็นยังไงบ้าง" "สวยมาก" "นายชอบไหม" "ชอบมาก ชุดนี้สวยเหมาะกับพี่" ดรีมยิ้มพลางเลื่อนมือขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองด้วยความเขินอาย "เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหม" "พี่อยากถ่ายรูปคู่กับผมเหรอ?" "ใช่ เรายังไม่มีรูปคู่กันเลยนี่หน่า นะๆ พี่คะ รบกวนถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อยได้ไหมคะ" "ได้ค่ะ" พนักงานสาวตอบรับด
หลายวันต่อมา "อื้อ...ทำอะไรของพี่เนี่ย" ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อโดนคนตัวเล็กเข้ามาปลุกโดยวิธีการจุ๊บแก้มซ้ำหลายๆ รอบ เธอมักเข้ามาปลุกเขาแบบนี้ทุกเช้า "ตื่นเร็วเช้าแล้ว" "ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ ผมเพลียมากเลย" คนฟังทำหน้านิ่ว ทุกครั้งที่เข้ามาปลุก เจเลอร์มักพูดแบ
"ไปกอดต่อบนห้อง" เขาจับมือดรีมให้เดินตามไปยังลิฟต์ สามวันที่ผ่านมาบอกตามตรงว่าคิดถึงเธอมาก แม้จะคุยกันผ่านแชตเป็นประจำแต่มันก็ไม่ทำให้หายคิดถึงเท่าเห็นหน้า ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย เจเลอร์จูงมือดรีมมายังห้องตัวเอง เมื่อเข้ามาข้างในเขาไม่รอช้าที่จะดึงคนตัวเล็กมากอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
สามวันต่อมา "รู้สึกยังไงบ้างที่มีผู้ชายโพสต์รูปลงไอจี" ณิชาที่กำลังเดินคล้องแขนดรีมเลือกซื้อของบนห้างสรรพสินค้าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็ลบออกไปเองแหละ" "การที่ผู้ชายทำแบบนี้ฉันว่ามันชัดเจนแล้วนะว่าเจเลอร์อะ เขาคิดเหมือนกันกับแก" "แต่ว่าเขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน" เธอพูดตัดพ้อออกมา
"อะ" ชายหนุ่มรุ่นน้องปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่ดรีมคืนให้เพียงนิด ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองวิวตรงหน้าต่อพลางขยับปากพูดกับหญิงสาว "พี่เก็บไว้ใส่เถอะ" "แต่ว่านี่เป็นสร้อยประจำตระกูลของนายเลยนะ จะเอามาให้ฉันเก็บไว้ใส่เองได้ยังไง" "พี่เป็นเมียผมแล้วนะ ของๆ ผัว ก็เหมือนของๆ เมีย" "คะ...ใครเป็นเม
เช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมหรูกระทบเข้ากับเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง เปลือกตาสีขาวค่อยๆ ปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะมีแสงแดดกำลังแยงตา เธอดึงตัวเองขึ้นจากหมอนใบใหญ่พลางมองไปรอบห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือคอนโดของเจเลอร์ แล้วเธอก็นอนที่นี่
"เจเลอร์" เสียงนั้นทำให้เจเลอร์และดรีมพลันสายไปมอง พบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่คือพิตต้า หล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "เจอกันอีกแล้วนะ" "มีอะไร" "ทำไมต้องทำตัวห่างเหินกันด้วยล่ะ เมื่อก่อนเจเลอร์ไม่เป็นแบบนี้นี่หน่า" "เรื่องของเรามันจบไปแล้ว จะพูดถึงทำไมอีก" "เพราะพิตต้ายังรักเจเลอร์อยู่ เราจะไม่
เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะ จังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต