"ฉันต้องการนาย...เจเลอร์" เธอกำเสื้อแขนยาวที่เจเลอร์สวมใส่แน่น ร่างกายบิดเร่าไปมาด้วยความทรมาน ตอนนี้เธอแทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ รับรู้ถึงช่วงล่างที่เริ่มเปียกแฉะเพราะโดนฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์เข้าเล่นงานอย่างหนักยากควบคุม "พี่ต้องการผมจริงๆ ใช่ไหม" ดรีมพยักหน้าเป็นคำตอบ มือเล็กเลื่อนขึ้นมาวางป
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!! ในยามที่แก่นกายแท่งใหญ่บดเบียดใส่ร่องรักคับแคบ พานทำหัวใจดวงเล็กกระตุกวูบวาบตามไปด้วย นัยน์ตาสีดำจ้องมองเรือนร่างขาวผ่องที่มีรอยรักจากเขาฝากฝังไว้ทุกจุด เขาจับขาข้างหนึ่งของดรีมพาดไหล่ อัดกระแทกแก่นกายใส่อย่างเมามันท่ามกลางเสียงดังของเนื้อกระทบกัน "จะ...เจเลอร์ บะ...เบาๆ หน่อย
หลายชั่วโมงต่อมา แก่นกายขนาดใหญ่กระตุกหงึกหงักภายในร่องรักคับแคบ น้ำเชื้อจากชายหนุ่มพุ่งกระจายใส่เครื่องป้องกันทุกหยาดหยดพร้อมเสียงครางหนักแน่น เจเลอร์เลื่อนมือมาถอนแก่นกายออก เนื้อตัวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจากการร่วมรักกับหญิงสาว ดรีมนอนหายใจหอบเหนื่อย บทรักที่บรรเลงมาหลายชั่วโมงทำให้เธอหมดแรง ผิด
"แล้วเมื่อไหร่แกจะพร้อม" "เมื่อตอนที่ผมพร้อม" คนเป็นพ่อพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ด้วยความหงุดหงิด เมื่อเจเลอร์ตอบกลับมาอย่างกวนประสาท "เย็นนี้แกอย่าลืมนัดทานข้าวกับหนูวีนัสล่ะ" "ไม่ลืมหรอก" "หนูวีนัสไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นของแก ปฏิบัติกับเธอให้มันดีๆ ด้วย" เจเลอร์เป็นเสือผู้หญิงเขานั้นรู้ดี เคยบอกใ
เจเลอร์เอาแต่นั่งมองหญิงสาวตรงหน้าทานอาหารเงียบๆ โดยไม่พูดจาอะไร ความเงียบของเขาพลอยทำให้ดรีมรู้สึกอึดอัดและเสียความเป็นตัวเองในเวลาเดียวกัน เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเลอร์ แล้วเอ่ยถาม "นายมีอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเอาแต่มองหน้าฉัน" "แค่คิดไม่ถึงว่าคนที่ผมต้องแต่งงานด้วย จะเป็นพี่" "ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกั
"ฉันยังเจ็บตรงนั้นอยู่เลย" "จะพยายามทำเบาๆ" "ของนายใหญ่ มะ...มันเจ็บ" เธอพูดออกไปอย่างนึกกระด้างปากไม่น้อย "หึ เดี๋ยวพี่ก็ชิน" เขาเริ่มจับเรียวขาของดรีมแยกออกจากกัน พลางเลิกชายกระโปรงจากชุดเดรสขึ้นไปกองบนหน้าท้อง ค่อยๆ รูดชั้นในตามขาเรียวลงมา สายตาคมเข้มจ้องมองกุหลาบงามที่เขาได้รุกล้ำไปเมื่อวาน
วันต่อมา ดรีมปรือดวงตาขึ้นมาอย่างยากลำบากหลังจากนอนหลับมาหลายชั่วโมง เธอมองข้างกายที่ว่างเปล่า ก่อนจะค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นแล้วมองหาเจเลอร์ เวลาบนผนังห้องบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว "หรือจะตื่นแล้ว" เธอพึมพำออกมาคนเดียว จากนั้นเหวี่ยงขาทั้งสองลงสัมผัสพื้นเย็นแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส
"เราไปหาร้านไอติมกินกันไหม" "เอาสิ" เจเลอร์ไม่ปฏิเสธความต้องการของดรีม เธอจับมือเขาพามายังร้านไอศกรีมแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้า นับว่าเป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงชวนทานไอศกรีม "นายอยากกินอะไร" "พี่สั่งอะไร" "รสคุกกี้" "เอาเหมือนกันครับ" เจเลอร์เงยหน้าสั่งกับพนักงานขายไอศกรีม "ทำไมนายไม่สั่งอย่างอื
"...." "ผมไม่เคยคิดจะทิ้งพี่เลยนะ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่มากขนาดไหน" "ก็นายไม่สนใจฉัน" "ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมขอโทษ หายงอนผมนะ" "...." "เงียบแบบนี้คือ? ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ผมพาไปกินอาหารญี่ปุ่นเอาไหม" เจเลอร์มองดรีมผ่านกระจกตรงหน้า เธอทำหน้าลังเลเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดถึงอาหารญี่ปุ่นเพราะมันเป็นของโป
"เป็นยังไงบ้าง" "สวยมาก" "นายชอบไหม" "ชอบมาก ชุดนี้สวยเหมาะกับพี่" ดรีมยิ้มพลางเลื่อนมือขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองด้วยความเขินอาย "เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหม" "พี่อยากถ่ายรูปคู่กับผมเหรอ?" "ใช่ เรายังไม่มีรูปคู่กันเลยนี่หน่า นะๆ พี่คะ รบกวนถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อยได้ไหมคะ" "ได้ค่ะ" พนักงานสาวตอบรับด
หลายวันต่อมา "อื้อ...ทำอะไรของพี่เนี่ย" ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อโดนคนตัวเล็กเข้ามาปลุกโดยวิธีการจุ๊บแก้มซ้ำหลายๆ รอบ เธอมักเข้ามาปลุกเขาแบบนี้ทุกเช้า "ตื่นเร็วเช้าแล้ว" "ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ ผมเพลียมากเลย" คนฟังทำหน้านิ่ว ทุกครั้งที่เข้ามาปลุก เจเลอร์มักพูดแบ
"ไปกอดต่อบนห้อง" เขาจับมือดรีมให้เดินตามไปยังลิฟต์ สามวันที่ผ่านมาบอกตามตรงว่าคิดถึงเธอมาก แม้จะคุยกันผ่านแชตเป็นประจำแต่มันก็ไม่ทำให้หายคิดถึงเท่าเห็นหน้า ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย เจเลอร์จูงมือดรีมมายังห้องตัวเอง เมื่อเข้ามาข้างในเขาไม่รอช้าที่จะดึงคนตัวเล็กมากอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
สามวันต่อมา "รู้สึกยังไงบ้างที่มีผู้ชายโพสต์รูปลงไอจี" ณิชาที่กำลังเดินคล้องแขนดรีมเลือกซื้อของบนห้างสรรพสินค้าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็ลบออกไปเองแหละ" "การที่ผู้ชายทำแบบนี้ฉันว่ามันชัดเจนแล้วนะว่าเจเลอร์อะ เขาคิดเหมือนกันกับแก" "แต่ว่าเขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน" เธอพูดตัดพ้อออกมา
"อะ" ชายหนุ่มรุ่นน้องปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่ดรีมคืนให้เพียงนิด ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองวิวตรงหน้าต่อพลางขยับปากพูดกับหญิงสาว "พี่เก็บไว้ใส่เถอะ" "แต่ว่านี่เป็นสร้อยประจำตระกูลของนายเลยนะ จะเอามาให้ฉันเก็บไว้ใส่เองได้ยังไง" "พี่เป็นเมียผมแล้วนะ ของๆ ผัว ก็เหมือนของๆ เมีย" "คะ...ใครเป็นเม
เช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมหรูกระทบเข้ากับเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง เปลือกตาสีขาวค่อยๆ ปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะมีแสงแดดกำลังแยงตา เธอดึงตัวเองขึ้นจากหมอนใบใหญ่พลางมองไปรอบห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือคอนโดของเจเลอร์ แล้วเธอก็นอนที่นี่
"เจเลอร์" เสียงนั้นทำให้เจเลอร์และดรีมพลันสายไปมอง พบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่คือพิตต้า หล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "เจอกันอีกแล้วนะ" "มีอะไร" "ทำไมต้องทำตัวห่างเหินกันด้วยล่ะ เมื่อก่อนเจเลอร์ไม่เป็นแบบนี้นี่หน่า" "เรื่องของเรามันจบไปแล้ว จะพูดถึงทำไมอีก" "เพราะพิตต้ายังรักเจเลอร์อยู่ เราจะไม่
เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะ จังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต