แชร์

บทที่ 963 มันเป็นอุบัติเหตุเหรอ?

ผู้เขียน: สาวน้อยสุดจี๊ด
แอริสโตเติลดูมีพลังมากขึ้นเมื่อไข้ของเขาหายไป ความอยากอาหารของเขาก็กลับมาเช่นกัน แอเรียนรู้สึกโล่งใจมาก เธอยังบังคับให้มาร์คกลับไปทำงานอีก เธอไม่อาจปล่อยให้ความเจ็บป่วยของเด็กทารกฉุดลากทั้งครอบครัวลงได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะต้องอยู่ข้างสมอร์ทั้งวันเสียหน่อย

ในขณะเดียวกัน ที่โรงพยาบาลอื่น แจ็คสันนอนอยู่ข้างเตียงของซัมเมอร์ตลอดทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น เขาก็ไปซื้อลิ้นจี่และองุ่นตามคำขอของแม่ตัวเองและยังปอกผลไม้ให้เธอ เขาวางชามไว้ในมือของเธอ “ผมว่า นอกจากความไม่สะดวกจากขาที่หักของแม่แล้ว ก็ไม่มีอะไรหยุดแม่จากการกินได้จริง ๆ แม่ไม่มีคนขับรถเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?"

ซัมเมอร์บ่นขณะที่กิน “เอาจริง ๆ นะ คนขับรถของแม่จะขับมั่นคงเสมอ เขาขับให้แม่มาตั้งนานหลายปีแล้ว บาดแผลของเขารุนแรงกว่าแม่อีก ไปซื้ออาหารเสริมแล้วไปเยี่ยมเขาทีหลังด้วยนะ อาการบาดเจ็บของเขาถือว่าเกิดขึ้นในระหว่างการทำงาน ดังนั้นเราจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดให้เขาเอง

ทุกอย่างเรียบร้อยดีเมื่อเราออกไปเมื่อวานนี้ แต่แล้วก็มีรถพุ่งเข้ามาหาเราทันทีหลังจากที่เราผ่านสี่แยก มันดูจงใจมาก หลังจากนั้นรถคันนั้นก็ขับออกไป ตำรวจจราจรได้สอบสวนแล้ว และพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 964 รำลึกความหลังกับเอริก

    ทิฟฟานี่เพิ่งจะไปถึงที่ทำงานเมื่อเธอได้รับข้อความจากซัมเมอร์และตอบกลับทันที: ‘หนูได้ยินจากแจ็คสันมาว่าคุณประสบอุบัติเหตุ หนูตั้งใจว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมคุณสุดสัปดาห์นี้พอดี หนูจะขับรถกลับหลังเลิกงานวันศุกร์นี้ทันทีค่ะ'ลิ้นจี่ในปากของซัมเมอร์ดูเหมือนจะมีรสหวานเป็นพิเศษเมื่อเธอเห็นข้อความนั้น เนื่องจากแจ็คสันไปไม่ได้ การให้ทิฟฟานี่กลับมาบ้านก็คงจะไม่ต่างอะไร เธอตอบกลับอย่างมีความสุข: 'โอเค ตรงมาที่บ้านฉันหลังจากกลับที่เธอถึงบ้านในคืนวันศุกร์เลย ตอนนั้นฉันน่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะ ฉันจะเตรียมของอร่อยรอเธอไว้ เราจะกินพร้อมกันเมื่อเธอมาถึง'ทิฟฟานี่คำนวณเวลาและตัดสินใจลาในช่วงบ่ายของวันศุกร์ จากนั้นเธอก็จะรีบขับรถกลับบ้านทันที ซัมเมอร์ยังคงเรียกหาเธอหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุ เธอไม่ต้องการปล่อยให้ซัมเมอร์รอเธอนานเกินไปแจ็คสันขับรถไปที่บ้านของเอริกหลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาลทันที บ้านของเอริกสะอาดสะอ้านด้วยฝีมือของแม่บ้าน ทุกอย่างเรียบร้อยและเป็นระเบียบ เอริกนั่งอยู่ที่ริมหน้าต่างในห้องนั่งเล่นขณะที่กำลังร่างต้นฉบับการออกแบบของเขาราวกับว่าเขาต้องการที่จะทิ้งความหลงใหลไว้ก่อนที่จะสิ้น

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 965 เตรียมเปิดประมูลอีกรอบ

    “ใช่ มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันยังเสียใจอยู่” เอริกตอบทันทีถูกต้อง ชีวิตมักจะเต็มไปด้วยความเสียใจ แต่ในท้ายที่สุดก็ไม่มีใครมีเวลามากพอที่จะแก้ไขมันทั้งหมดจู่ ๆ แจ็คสันก็ทำหน้าจริงจัง “อย่ากังวลเลย ฉันจะเอาเธอกลับมาให้ได้ ตั้งแต่ที่ฉันเจอเธอ ใจฉันก็จมอยู่แต่กับสายตาและรอยยิ้มของเธออยู่ดี ฉันไม่เคยรักใครแบบที่ฉันรักเธอเลย ฉันไม่เคยคิดที่จะแต่งงานจนกระทั่งฉันได้พบเธอด้วย นายกลับไปรูปวาดต่อเถอะ สุดสัปดาห์นี้ฉันจะพานายไปเดินเล่นในที่ ๆ มีความเขียวขจี เราจะไปที่ ๆ เย็นสบาย อย่าลืมทิ้งสเก็ตช์ของนายไว้ให้ฉันด้วยนะ ฉันต้องการ… บางสิ่งเอาไว้จดจำนาย”เอริกพยักหน้า "ได้สิ"…เวลามักเดินไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รอใคร จะมีคน ๆ หนึ่งต้องการที่จะหยุดมันไว้เสมอ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ทำได้เพียงเฝ้ามองเวลาล่วงเลยไปเท่านั้นวันศุกร์มาถึงในพริบตา แอริสโตเติลได้ออกจากโรงพยาบาลและถูกส่งตัวกลับบ้านแล้ว เขาร่าเริงและมีความสุขเหมือนเคย โดยไม่รู้ถึงความหวาดกลัวครั้งใหญ่ที่เขาเพิ่งสร้างให้แอเรียนและมาร์คแอเรียนไม่ได้นอนมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอมักจะสะดุ้งตื่นในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงเสมอ เธอให้นมแอริสโตเติ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 966 อีกการเสนอราคาที่สูงเกินไป

    ทันใดนั้นเดวี่ก็เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของนักสู้เช่นกัน เขารู้สึกมีกำลังใจขึ้นอย่างมาก "โอเคครับ! การประมูลจะเริ่มเวลา 14.00 น. ผมจะเตรียมการทันที!”เมื่อพวกเขาไปถึงนอกสถานที่ประมูล แอริสโตเติลก็หลับสนิทไปแล้ว มาร์คจึงบอกให้แมรี่อุ้มเขาไว้และรอในรถ การที่จะนำเด็กทารกเข้าไปในงานที่แข็งทื่อเช่นนี้คงจะไม่สมควรนักการคาดเดาของมาร์คถูกเผง แน่นอนว่าอเลฮานโดรจะต้องมาร่วมงานนี้เช่นกัน เขาได้ให้เจตต์เข้ามาร่วมงานแทนโดยที่ตัวเขารออยู่ในรถข้างนอกการประมูลครั้งนี้เป็นสงครามระหว่างชนชั้งสูงสองคนโดยที่ไม่รวมผู้อื่นอย่างเห็นได้ชัด มาร์คเสนอราคาที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงตั้งแต่แรกเริ่ม และมีเพียงเจตต์ คนรับใช้ของอเลฮานโดร เท่านั้นที่กล้าพอที่จะสู้กับเขา มาร์คมองไปที่เจตต์และเพิ่มราคาต่อโดยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆมาร์คไม่ใช่คนประเภทหุนหันพลันแล่น หากอเลฮานโดรต้องการที่จะดับความหงุดหงิดใจของตัวเองโดยการขึ้นราคาสูงเสียดฟ้า มาร์คก็จะยอมให้เขา มันจะพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าอเลฮานโดรถูกหลอก เพราะอย่างไรมาร์คก็จะยอมแพ้เมื่อราคามันสูงถึงจำนวนหนึ่งอยู่ดีไม่กี่รอบต่อมา ราคาก็เพิ่มขึ้นเป็นระดับที่คนอื่นมองว่า “สูงเส

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 967 อเลฮานโดร “ตัวจริง”

    เจตต์ชะงัก “แต่… ผมเกรงว่านายท่านสมิธอาจลงมาเยี่ยมคุณที่นี่ ถ้าคุณยังคงทำแบบนี้ต่อไป…”ดวงตาของอเลฮานโดรเบิกกว้าง “นายกำลังจะบอกว่า… ชายชราคนนั้นอาจเดินทางมาที่นี่เพื่อมาพบฉันอย่างงั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าอาการป่วยของเขาคงจะไม่เลวร้ายนัก ถ้าอย่างนั้นเขาอาจจะอยู่ได้ถึงสองสามปี น่ารำคาญชะมัด… นายกลัวว่าเขาอาจจะรู้ว่าฉันไม่ใช่อเลฮานโดรตัวจริงเหรอ? อันที่จริง… การค้นพบว่าทายาทคนสุดท้ายของตระกูลสมิธตายไปแล้วจะเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดไม่ใช่เหรอ?”เจตต์กลัวเกินกว่าจะสนทนาต่อในเรื่องนี้ เขารู้ว่าอเลฮานโดรตัวจริงน่าจะตายไปแล้วตั้งแต่ที่เขาเริ่มสงสัยอเลฮานโดรคนนี้ ตอนนี้เขาได้รับการยืนยันสำหรับข้อสงสัยนั้นแล้วเจตต์รู้สึกประหม่าเมื่ออเลฮานโดรพูดว่า “เขาอาจจะอยู่ได้อีกสักสองสามปี น่ารำคาญชะมัด” นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อซัมเมอร์ได้ทุ่มเทอย่างมากเพื่อทำให้ทิฟฟานี่และแจ็คสันกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง อเลฮานโดรจึงได้จัดการก่ออุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่มันก็ควรพอจะเป็นการตักเตือนได้ เจตต์จึงกังวลว่าอเลฮานโดรอาจจะลุกขึ้นมาจัดการกับนายท่านสมิธต่อไป...เรื่องนี้มีความละ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 968 การขัดจังหวะของผ้าอ้อม

    แอเรียนรู้สึกหมดหนทางเมื่อเห็นมาร์คเป็นแบบนี้ ตอนนี้มีเพียงสองสิ่งที่ทำให้เขากังวล การเจ็บป่วยของเอริกและเรื่องของอเลฮานโดร เธอช่วยในเรื่องความเจ็บป่วยของเอริกไม่ได้ แต่เธอยังพอมีโอกาสในส่วนของอเลฮานโดร เธอจำมิตรภาพระหว่างทิฟฟานี่กับอเลฮานโดรได้และสงสัยว่าเธอจะสามารถใช้มันได้หรือไม่ บางทีมาร์คอาจจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อปัญหาเรื่องที่ดินคลี่คลาย...จู่ ๆ มาร์คก็จับมือเธอ “แมรี่ดูแลสมอร์อยู่เหรอ? เขางอแงหรือเปล่า?”“อืม” เธอพยักหน้า “ตอนนี้เขาอารมณ์ดีอยู่ คุณไม่เหนื่อยเหรอ? ไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะลงไปข้างล่างแล้ว ฉันจะได้ไม่กวนคุณ”มาร์คดึงแอเรียนเข้าไปในอ้อมแขนและดมกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของหน้าอกเธอ “ไม่ เธอมากวนฉันแล้ว ดังนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบด้วย”แอเรียนนั่งลงบนตักของเขา แก้มของเธอแดงก่ำ เธอรู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร ความสงบเงียบและเวลาส่วนตัวเป็นสิ่งที่หาได้ยากสำหรับพวกเขา เธอจึงโอบแขนรอบคอเขาแล้วจูบเขาขณะที่พวกเขากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม แมรี่ก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเธอ “แอริ ผ้าอ้อมอยู่ที่ไหน…” แมรี่เห็นฉากที่น่าละอายก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยคและถอยกลับ “เ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 969 อุบัติเหตุเล็กน้อย

    ทิฟฟานี่รู้สึกลำบากใจ "โอ้? เธออยากให้ฉันคุยกับเขาให้เหรอ? นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ ครั้งสุดท้ายที่เราไปทานอาหารกัน ฉันบอกเขาเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของฉัน แล้วเขาก็จากไปโดยที่ไม่ได้กินแม้แต่คำเดียว นี่ฉันก็ไม่ได้คุยกับเขามาหลายวันแล้ว และเธอยังอยากให้ฉันคุยกับเขาให้อีกเหรอ? ฉันคิดว่าฉันคงทำให้ไม่ได้แล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันสงสัยว่าเขาชอบฉัน แต่ตอนนี้มันค่อนข้างจะชัดเจนแล้ว นี่ฉันก็ไม่ได้คุยกับเขามาตั้งหลายวัน ฉันเลยคิดว่าฉันคงไม่สามารถเรียกเขาออกมาหาได้แล้วล่ะ…”แม้จะได้ยินดังนั้น แอเรียนก็ไม่ยอมท้อถอยอยู่ดี "ก็ได้ ดูเหมือนจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยถ้าเธอจะพบเขาในตอนนี้ เดี๋ยวฉันหาวิธีอื่นเอง ฉันอยากเจอเขา เธอน่าจะจัดการนัดเขาให้ฉันได้ใช่ไหม? ฉันจะคุยกับเขาเอง”"ได้สิ" ทิฟฟานี่ตกลง “แค่จัดการนัดให้คงไม่เป็นอะไรหรอก ไว้ฉันจะติดต่อเขาให้นะ”หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ก็หันหลังกลับและเกือบจะสะดุดล้มเข้าไปในอ้อมแขนของแจ็คสัน เธอสะดุ้งจากความตกใจและเซถอยหลัง "คุณอยู่ตรงนี้มานานแค่ไหนแล้ว?" เขาไม่ได้ยินเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอใช่ไหม?ท่าทางของแจ็คสันดูปกติดี ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาฉายแววค

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 970 ฉัน “ต้อง” ลดน้ำหนัก

    ซัมเมอร์รู้สึกพึงพอใจกับคำพูดของทิฟฟานี่ “เธอควรจะทำอย่างนั้นตั้งนานแล้ว ฉันบอกเธอแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแจ็คสันนั้นไม่สำคัญ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างเรา เราควรจะได้คุยกันมากกว่านี้ แม่เธอก็เห็นตรงกับฉันด้วย มาสิ นั่งลงก่อน เราจะทานอาหารกันเร็ว ๆ นี้แล้ว”ทิฟฟานี่พยักหน้า เธอเพิ่งจะนั่งลงเมื่อแจ็คสันเดินเข้ามา อากาศข้างนอกร้อนเกินไปจนมีเหงื่อหยดจากหน้าผากเรียบ ๆ ของเขาเล็กน้อย เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อรู้สึกถึงความเย็นของเครื่องปรับอากาศข้างในบ้าน “แม่ครับ ขอน้ำแก้วหนึ่งได้ไหมครับ? มีน้ำแข็งไหม?”“ไปเอาในห้องครัวเองสิ” ซัมเมอร์พูดอย่างรำคาญ “แล้วก็เอาน้ำผลไม้มาให้ทิฟฟ์ด้วยเลย ลูกน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอชอบอะไร อย่าใส่น้ำแข็งมาเยอะนะ ผู้หญิงควรจะหลีกเลี่ยงเครื่องดื่มเย็น ๆ ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”แจ็คสันจ้องทิฟฟานี่อย่างไม่พอใจก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปในห้องครัวทิฟฟานี่กลับรู้สึกสะใจเล็กน้อยและปลาบปลื้มมากในเวลาเดียวกัน ซัมเมอร์ช่างดีกับเธอเหลือเกิน…ทันใดนั้นซัมเมอร์ก็มองมาที่ท้องของทิฟฟานี่และถามว่า “ช่วงนี้เธอนั่งเยอะเกินไปหรือเปล่า? เธอได้ออกกำลังกายหลังอาหารบ้างไหม

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 971 ระยะห่างในสังคม (“ระยะห่างในความสัมพันธ์ทางสังคม”)

    แจ็คสันกระพริบตาสองสามครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอย่างหมดหนทาง “พระเจ้า คุณสองคนช่วยหยุดสักทีได้ไหม? หรือผมจะต้องออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกคุณจะเงียบ? ผมจะบอกอะไรให้นะ หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จแล้วพวกคุณห้ามซนเด็ดขาด ถือซะว่ามันเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ผมจะไปทำอาหารให้ ได้ยินไหม?”เมื่อเห็นเขายอมจำนน ซัมเมอร์และทิฟฟานี่ก็ยิ้มให้กัน ช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้งทิฟฟานี่กินจุมาก ดูเหมือนว่าเธอจะมีความอยากอาหารมากเป็นพิเศษ เธอชอบอาหารทุกจานที่แจ็คสันทำ แต่ปฏิเสธทุกอย่างจากพ่อครัวที่ครอบครัวเวสต์จ้างมาทำ ช่วงเวลาเช่นนี้ช่วยให้เธอตื่นตัวเกี่ยวกับวิวัฒนาการของต่อมรับรสและความอยากอาหารของเธอมากขึ้น โชคดีที่ดูเหมือนว่าเธอจะรอดพ้นจากการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ที่น่ายินดีน้อยกว่าในช่วงระหว่างการตั้งครรภ์แจ็คสันคว้าโอกาสนี้ในการแซวเธอ "แหม่ ๆ แหม! คุณติดอยู่ในตู้เสื้อผ้าใต้บันไดโดยไม่มีอาหารมานานหรือไง?”ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วมองเขา “ขอโทษนะคะคุณชาย! สิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่นี้คือการแสดงให้คุณเห็นว่าฉันรักอาหารของคุณมากแค่ไหน และนี่คือวิธีที่คุณขอบคุณฉั

บทล่าสุด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status