LOGINShare
บทที่ 878 ร่องรอยบนกำแพง
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 879 จุดที่ไม่มีวันหวนกลับ
ทิฟฟานี่เปิดประตูบ้านของแจ็คสันแล้วตัวแข็งทื่อ เธอพบว่าตัวเองกำลังสบตากับธัญญ่า ใช่ ธัญญ่าคนเดียวกับธัญญ่าที่ไม่ได้กลับบ้านในคืนนี้ ก่อนที่ทิฟฟานี่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ผ่านดวงตาของธัญญ่าก็ได้ทำให้กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเธอตึงเครียดตามสัญชาตญาณ เธอพบว่าตัวเองพร่ำบ่น ไม่สิ เรียกร้องคำตอบว่า “เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?”ธัญญ่าไม่ตอบอะไร เธอเพียงก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดจานและเศษอาหารบนโต๊ะอาหารต่อสายตาของทิฟฟานี่มองไปทางขวดไวน์เปล่าสองขวดก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าขาของเธอแข็งดั่งไม้และราวกับว่าพวกมันถูกตัดเป็นชิ้น ๆ ขัดกับความปรารถนาของเธอ ความสนใจของเธอก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นเมื่อเธอเห็นผมที่ยุ่งเหยิงของธัญญ่าและเสื้อผ้าที่ดูเหมือนจะรีบติดกระดุมอย่างไม่ทันได้ระวังว่าจะติดถูกหรือผิดของหล่อน ทิฟฟานี่ไม่กล้าแม้จะจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะเปิดประตูแต่ความเงียบของธัญญ่านั้นช่างน่าอึกทึก มันกำลังผลักดันให้ทิฟฟานี่เป็นบ้า เธอจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “พูดสิ ธัญญ่า! พูดสินังบ้าเอ๊ย! เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?!”แจ็คสันเกลียดการมีคนแปลกหน้าอยู่ในบ้าน ทิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 880 ลาก่อน ภาพลวงตา
ดังนั้น ทิฟฟานี่จึงหันกลับแล้วเดินลงไปชั้นล่างท่าเดินของธัญญ่าไม่ปกติเลย มันดูช้าและเก้งก้างมากทิฟฟานี่พิจารณาธัญญ่าจากจุดที่เธอนั่งอยู่บนโซฟาและมองดูผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “เธอช่วยเก่งขึ้นอีกนิดและอย่าทำให้มันชัดเจนกว่านี้ได้ไหม? ฉันรู้แล้วว่าเธอมีเซ็กส์กับเขา ที่รัก ไม่จำเป็นต้องเตือนฉันด้วยท่าทางของเธอหรอก เราต่างก็เป็นผู้หญิง เราทุกคนมีครั้งแรกของเรา ทำไม? เธอคิดว่าเธอรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนคนเดียวเหรอ?”ธัญญ่าสบสายตาทิฟฟานี่ก่อนที่หล่อนจะนั่งลง “ประเด็นของคุณคืออะไร?”ท่าทางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของหล่อนไม่อาจคาดสายตาของทิฟฟานี่ “โอ้โห ตอนนี้จะไม่แสร้งเป็นสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาต่อแล้วเหรอ? แสดงว่าตอนนั้นเธอไม่ได้พูดเล่น เธอเปลี่ยนเป้าหมายจากเอริกเป็นแจ็คสัน และเธอยังลงมืออีกด้วย ช่างน่าตลกที่ฉันเป็นคนสอนเธอเอง และตอนนี้มันก็กลับมาทำร้ายฉัน ฉันคิดว่าฉันเคยอธิบายให้เธอเข้าใจแจ่มแจ้งมาก่อนแล้วนะ ใช้ไม้และอุบายทั้งหมดที่เธอมี แต่อย่าข้ามขอบเขตทางศีลธรรม เธอรู้ว่าเขาเป็นอดีตคู่หมั้นของฉัน ธัญญ่า แต่เธอก็ยังทำมันอยู่ดี เธอทำให้ฉันรังเกียจเธอที่สุด”ธัญญ่า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 881 และแล้วมันก็เริ่มขึ้น
เมื่อพูดจบ ทิฟฟานี่ก็ลุกขึ้นและเดินไปทางประตูก่อนที่เธอจะหยุดเดินเพื่อทิ้งท้าย“เธอรู้ไหมว่าฉันมาที่นี่ทำไม?” เธอถาม “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะฉันคิดว่าแจ็คสันกำลังนอนกับช็อกกะรีที่ไหนหรืออะไรทำนองนั้น แต่ฉันมา… เพราะเพื่อนสนิทที่ไม่ได้กลับบ้านแม้ยามดึกดื่นฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ ฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากแจ็คสันในเรื่องนั้น และเพื่อเป็นการขอบคุณฉัน เธอก็ได้มอบเซอร์ไพรส์นี้ให้ฉัน… หึ”สายตาของธัญญ่าสั่นสะท้านก่อนที่เธอจะบังคับให้พวกมันให้อยู่นิ่ง ทุกสิ่งที่เธอทำจนถึงตอนนี้จะไม่ทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจและความรู้สึกผิด เธอจะไม่เอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่คนอื่นจะพูดเล่นและเยาะเย้ยเธอได้อีกต่อไป เธอเองก็ต้องการที่จะเปล่งประกายราวกับสาวเท่ ๆ ในเมืองนี้เช่นกัน หญิงสาวที่ควรค่าแก่การเอาใจใส่!ทิฟฟานี่จากไป แต่ธัญญ่าเลือกที่จะอยู่ต่อ และเธอก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับการทำความสะอาดบ้านของแจ็คสันจนสะอาดสะอ้าน จากนั้น เมื่องานบ้านเสร็จหมดแล้ว เธอก็นอนลงข้างชายที่หลับใหลอย่างหมดแรงเป็นความจริงที่ธัญญ่าเคยหลงใหลเอริกมาก่อน แต่จริง ๆ เธอแค่หลงรักชีวิตทางวัตถุที่สบายของเขา แจ็คสันนั้นแตกต่างอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 882 แจ็คสันผู้ตกอยู่ในอันตราย ทิฟฟานี่ผู้โศกเศร้า ธัญญ่าผู้หลอกลวง
แจ็คสันถอนหายใจขณะที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “เธอ… เธอพูดว่าอะไรนะ? ทิฟฟานี่รู้เรื่องนี้แล้วเหรอ? ทิฟฟ์มาที่นี่เมื่อคืนนี้ด้วย?” ธัญญ่าตกตะลึงเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของเขา บาดแผลที่หลังมือของเธอฉายแววนองเลือดด้วยซ้ำ แต่แม้กระนั้นสิ่งเดียวที่เขาสนใจก็คือทิฟฟานี่...? อารมณ์มากมายล้นหลามในอกของเธอ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบอะไร แจ็คสันก็พุ่งไปหยิบกุญแจรถและวิ่งไปทางประตูพลางตะโกนออกว่า “ออกไปจากบ้านนี้ก่อนที่ฉันจะกลับมาด้วย!” ฝนที่ตกอยู่บ่อย ๆ เมื่อสองสามวันได้จบลงด้วยเมฆก้อนสุดท้ายที่อยู่เหนือเมืองหลวง ดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้นจากทิศตะวันออกของท้องฟ้าโดยเปล่งแสงที่สว่างไสวด้วยรัศมีอันเจิดจ้าของมัน ภายใต้แสงแดดสีทองเมืองหลวงก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นพร้อมกับความพลุกพล่านที่กำลังจะเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถสลัดแจ็คสันออกจากภวังค์ของเขาได้ ทั้งหมดที่เขานึกถึงตอนนี้คือทิฟฟานี่ ในขณะที่เขาคิดว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่มีวันได้กลับมาคบกันอีกแน่นอน ทั้งหมดเพราะภัยพิบัติเมื่อคืนนี้!เขาจิ้มนิ้วไปที่กริ่งประตูห้องของเธออย่างบ้าระห่ำ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครตอบเขา มันไม่ได้ผล หัวใจของเขาจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 883 แอเรียนเข้ามามีบทบาท
ธัญญ่ามองการกระทำของแจ็คสันเป็นเพียงช่วงเวลาที่เขากำลังพัวพันกับความขัดแย้งทางจิตใจของเขาเกินกว่าที่จะสนใจเธอในขณะนี้ ในสภาพนี้ การอยู่ในที่ของเขาจะทำให้เธอไม่ได้อะไร ดังนั้นเธอจึงออกจากบ้านเขาและกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ตัวเอง เธอได้ขอลาครึ่งวันจากเอริกระหว่างทางกลับบ้านและเมื่อเธอไปถึงเธอก็พบว่าสมบัติของทิฟฟานี่ได้หายไปหมดแล้ว บางสิ่งที่เหลืออยู่ก็คือเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่และหนักเกินกว่าที่ทิฟฟานี่จะขนเองได้ เช่น ตู้เย็นสองประตูที่ซัมเมอร์ได้มอบเป็นของขวัญให้หล่อน ธัญญ่าไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เธอจะย้ายออกไปเองอยู่แล้วถ้าทิฟฟานี่ไม่ทำมันก่อน ไม่มีทางที่ทั้งสองจะอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันต่อไปได้หลังจากที่เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น บอกตามตรง เธอรู้สึกดีใจที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่จากไป เพราะตอนนี้ธัญญ่าจึงไม่ต้องพยายามหาที่อยู่ใหม่แล้ว เมื่อคืนเธอนอนไม่พอ เธอจึงกำลังจะแก้ไขสิ่งนั้น เธอกำลังจะหลับใหลด้วยความรู้สึกที่เติมเต็มว่าเธอได้ทำขั้นตอนแรกของสิ่งที่เคยคิดว่าเป็นความฝันที่ไม่สามารถทำได้สำเร็จแล้ว กลับมาที่บริษัทของเอริก ผู้ชายคนนั้นกำลังจ้องใบลาออกอย่างกะทันหันของทิฟฟานี่ที่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 884 เปิดโปงนางร้ายที่แฝงกายในคราบขลาดเขลา
ลางสังหรณ์ของแอเรียนเพิ่มขึ้น ตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับแจ็คสันด้วยเหรอ?เธอเลี่ยงคำถามของลิเลียนด้วยข้อแก้ตัวและพุ่งตรงเข้าไปในห้องของทิฟฟานี่ผู้หญิงที่ถูกตามหาไม่ได้นอนหลับอยู่เลย แต่เธอกลับนอนนิ่งอยู่บนเตียงของเธอ เงียบและนิ่งราวกับซากศพ ตาของเธอบวมและยื่นออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ บ่งบอกได้ว่าเธอเพิ่งจะร้องไห้ ถึงอย่างนั้นก็มีเพียงไม่กี่คนที่จะสามารถจับคู่ตาของเธอกับรอยเลือดที่แห้งและไม่ได้รับการรักษาบนหน้าผากของเธอได้แอเรียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะนั่งลงที่ข้างเตียง “เกิดอะไรขึ้นทิฟฟ์? เกิดอะไรขึ้นกับหน้าผากของเธอ?” เธอถามพลางปลอบโยน “พูดกับฉันสิ ทิฟฟ์ เธอทำให้ฉันกลัวนะ"ทิฟฟานี่สะอื้น เมื่อกลัวว่าแอเรียนจะโทษธัญญ่า เธอจึงโกหกไปว่า “คือ… ม-ไม่มีอะไรหรอก ฉันเผลอล้ม แค่นั้นเอง พะ-เพราะฉันเห็นธัญญ่า… ธัญญ่ามีเซ็กส์กับเจะ-แจ็คสัน…! พระเจ้า แอริ มันน่าขยะแขยง น่าสยดสยอง มันทำร้ายจิตใจฉัน มันสกปรกและอนาถ และมันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอรู้ไหมแอริ? เมื่อธัญญ่าไม่กลับบ้านตอนดึกและไม่รับสายฉันเลย ฉันเลยคิดว่าอาจจะมีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับหล่อน แล้วฉันทำอะไรต่อเหรอ? ฉันก็
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 885 แจ็คสันพิสูจน์… ในทางหนึ่ง
ความรู้สึกที่เข้าใจยากสั่นไหวบนใบหน้าของมาร์ค “เอ่อ อืม คือ… เธอต้องจำเอาไว้เสมอนะแอริ อย่าเหมารวมผู้ชายทุกคน และทุกอย่างมักมีสิ่งผิดปกติเสมอ และไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะทำแบบนั้น”มุมริมฝีปากของแอเรียนกระตุก “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันถามเลย! และอีกอย่าง คุณเพิ่งโยนขี้ให้น้องชายที่ดีที่สุดของคุณอย่างนั้นเหรอ? ละอายบ้างสิมาร์ค แต่ฉันถามคุณว่ามีอะไรที่มากกว่าสิ่งที่เราเห็นในเรื่องทั้งหมดนี้ไหม เป็นไปได้ไหมว่ามันอาจมีความเข้าใจผิดบางอย่าง? แล้วมันจะเป็นไปได้ไหมที่ทิฟฟ์และแจ็คสันจะกลับมาคบกันหลังจากการทดสอบครั้งนี้ได้?”"อ้อ เหรอ?" มาร์คถอนหายใจอย่างโล่งอก “เอ่อ นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์นะ จากที่ฉันรู้ ผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่สามารถทำอะไรได้เลยเมื่อพวกเขาเมามากเกินไป จากการบอกเล่าของเธอ ทิฟฟานี่บอกว่าแจ็คสันเมามากจนหลับเป็นตายใช่ไหม? แล้วข้อกล่าวหาจะเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะ? ฉันสงสัยเรื่องนั้นมาก ถ้าพวกเขามีเซ็กส์จริง ๆ มันคงเป็นตอนที่แจ็คสันยังมีสติเหลืออยู่ แต่ถ้าเขามีสติสัมปชัญญะแม้เพียงเล็กน้อย เขาจะห้ามตัวเองไม่ให้ทำอย่างนั้นกับธัญญ่าแน่นอน …ฟังนะ เราไม่ได้อยู่ที่นั่นและเราก็ไม่ใช่พวกเขาด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 886 ความสกปรกก่อให้เกิดความโสโครก
แจ็คสันถอนหายใจ “โอเค ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”แอเรียนขมวดคิ้วหลังจากที่มาร์ควางสายแล้ว “ทิฟฟ์คงจะได้กลับไปคบกับแจ็คสันอีกครั้งถ้าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่แรก ชีวิตเธอช่างซับซ้อนเหลือเกิน ทำไมพระเจ้าจึงไม่ประทานสันติสุขให้แก่เธอเลย?”มาร์คตบไหล่เธอเบา ๆ “ถ้าฉันเป็นทิฟฟานี่ ฉันจะไม่ยอมให้ธัญญ่าได้ในสิ่งที่หล่อนต้องการ ฉันจะกลับไปคบกับแจ็คสันอยู่ดี นั่นจะแสดงให้หล่อนเห็นว่าความพยายามของหล่อนไร้ประโยชน์และไร้ค่าอย่างยิ่ง”แอเรียนเห็นด้วย แต่จากที่รู้จักทิฟฟานี่แล้ว หล่อนคงจะทำแบบนั้นไม่ได้ เรื่องอื้อฉาวนี้เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่จะกระทบกระเทือนจิตใจหล่อน แอเรียนจึงส่งแอริสโตเติลให้มาร์ค “อุ้มเขาที ฉันจะโทรหาทิฟฟ์”มาร์คจ้องไปที่สิ่งเล็ก ๆ ในอ้อมแขนของเขาและพึมพำอย่างซุกซน “เห็นไหม? แม่นายไม่ต้องการนายแล้ว หล่อนโยนนายให้ฉัน ไปอาบน้ำกับดาด๊าเถอะ โอเคไหม?”แอเรียนที่ยังไม่ได้เดินไปไกลนักหันกลับมาตบหลังเขา “ใครเขาแกล้งเด็กแบบนั้นกัน? รอเดี๋ยว รอให้ฉันคุยให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ”วัตถุประสงค์ของแอเรียนในการโทรหาทิฟฟานี่คือการส่งต่อทัศนคติของแจ็คสันใน
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
