LOGINShare
บทที่ 872 …ท่าจะไม่ดีเลย
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 873 สัมผัสแล้วจากไป (ห่างไกลเพื่อหลีกเลี่ยงการตอบคำถาม)
มุมปากของมาร์คสั่นเล็กน้อย หลังจากที่อดทนมานาน ในที่สุดเขาก็ได้รับอนุญาตให้นอนกับผู้หญิงที่เขารักและสนุกกับเธอในตอนกลางคืนโดยไม่ต้องลังเล นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าการต้องนอนคนเดียวตลอดชีวิตที่เหลือของเขา ในเวลาเดียวกัน เขาก็ขมวดคิ้วกับความคิดที่ว่าแอเรียนจะออกไปทำงานแล้วไม่ใช่ว่าเขาคลั่งไคล้หรือหัวโบราณ เขาแค่ไม่อยากให้คนรักของเขาต้องเสียเหงื่อแม้แต่น้อยก็ได้ ปัจจัยอื่น ๆ ที่เล็กน้อยก็คือ ข้างนอกนั้นมีจำนวนผู้ชายที่จะตกหลุมรักความงามของเธอมากเกินไป และมาร์คไม่พอใจกับปัจจัยนั้นอย่างมากแอเรียนไม่รู้แม้แต่น้อยว่าความคิดมาร์คไปไกลขนาดนั้น เธอตื่นเต้นมากที่จะได้ยินคำตอบของเขาในวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่าเธอมั่นใจมากว่าในที่สุดเขาจะยินยอมตามคำร้องขอของเธอและปล่อยให้เธอได้ไปทำงานจากนั้น ในความมืด เธอก็ได้ยินเสียงของซองพลาสติกที่ถูกฉีกออกความเย็นวูบวิ่งผ่านร่างกายของเธอ “คุณกำลังทำบ้าอะไร?”เขากลิ้งพลางกดทับเธอไว้ใต้ตัวเขา “เธอคิดว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ? ทำไม เธอจะหยุดฉันเหรอ? เอางี้ ถ้าเธอสามารถดูแลทั้งความต้องการของลูกและของฉันได้ งั้นได้ บางทีเธออาจมีความสามารถพ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 874 ฉันจะทำให้เขาตอบจนได้
นอกเหนือจากเรื่องอื่น คราวนี้แอเรียนไม่ได้คัดค้านกับ "วิธี" ของมาร์ค แต่สำหรับเธอ เหตุผลของเธอชัดเจนกว่า เธอแค่กังวลว่าเสียงร้องไห้ตอนกลางคืนของสมอร์อาจรบกวนการนอนของพ่อเขา แอเรียนสามารถเติมเต็มชั่วโมงที่อดนอนในช่วงกลางวันได้ แต่มาร์คจะต้องไปทำงานหนักในสภาพที่อดนอน และนั่นจะเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดหลังจากที่ล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว แอเรียนก็ตัดสินใจว่าจะจัดเตียงสักหน่อย เธอจึงบังเอิญเจอกล่องถุงยางอนามัย ในกล่องยังมีถุงยางอนามัยอีกสามซอง แต่บนกล่องเขียนไว้ว่าจริง ๆ แล้วกล่องนั้นเคยบรรจุถุงยางอนามัย 12 ซอง...เธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนนั้นได้แอบเตรียมสิ่งนี้ไว้ หลังจากการค้นพบสิ่งนี้แอเรียนก็ได้นับอย่างรวดเร็วและตระหนักว่ามาร์คได้ปล่อยให้ความปรารถนาทางกามารมณ์ของเขาหลั่งบ่อยขึ้นเรื่อย ๆทันใดนั้นโทรศัพธ์ของเธอก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองมันและเจอชื่อทิฟฟานี่อยู่บนจอ“เฮ้ ทิฟฟ์ กลับมาที่เมืองหลวงแล้วเหรอ?” เธอถามเสียงของทิฟฟานี่ฟังดูเศร้าซึมมากกว่าปกติ “เฮ้ แอริ? ฉันแค่จะโทรมาบอกว่าครั้งนี้ฉันอาจจะทำมันจริง ๆ แล้ว ใช่ ฉันอาจจะทำให้แจ็คสันเสียใจจริง ๆ เขา… เขาน่าจะกลับไปคนเดียวและทิ้งตั๋วเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 875 แขกกิตติมศักดิ์เพื่อเป็นเกียรติแก่การประชุมของเรา
แอเรียนพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจและเข็นรถเข็นเด็กเข้าไปในห้องทำงานของมาร์คต่อไปมาร์คที่กำลังดื่มชาเกือบจะสำลักน้ำชาเมื่อเขาเห็นภรรยาและลูกชายตัวเองเข้ามา “แคร่ก แคร่ก แฮ่ม! เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย? แล้วเอาลูกมาด้วยทำไม? เธอมาคนเดียวเลยเหรอ?”เธอเยาะเย้ย “คนเดียว? อะไร ลูกคุณไม่นับว่าเป็นคนด้วยหรือไง? วันนี้ฝนไม่ตก ฉันเลยพาเขาออกมาเดินเล่น วันนี้ทิฟฟ์จะกลับมาจากอายาเช่และฉันจะไปเยี่ยมเธอ” เธอตอบ “แต่ประเด็นหลักก็คือ คุณ ‘ความครุ่นคิดหนัก’ ของคุณบอกอะไรคุณบ้างเหรอ หืม? คุณสัญญาว่าจะให้คำตอบฉันวันนี้ และฉันจะไม่รอจนกว่าคุณจะกลับบ้าน ฉันอยากให้คุณตอบฉันตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย ตอบมาซะ”มาร์ควางแก้วน้ำชาลงและถูคางตัวเอง “ฮืมม ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ ฉันจะให้คำตอบเธอคืนนี้”เธอคาดไว้แล้วไม่มีผิด เธอนึกไว้แล้วว่าไอ้สถุนนี้จะเล่นไม้นี้กับเธอ เธอจึงเข็นรถเข็นเด็กเข้าไปใกล้เขามากขึ้น “หยุดพล่ามเถอะมาร์ค ถ้าคุณไม่ให้คำตอบฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะทิ้งลูกไว้กับคนที่นี่และไปคนเดียวเลย อย่ามาว่าฉันไม่เตือนคุณแล้วกัน!” เธอกล่าวเตือน “ตอนนี้เขาหลับอยู่ แต่ถ้าเขาตื่น เขาจะไม่หยุดร้องไห้ง่าย ๆ นะขอบอก ถึงตอน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 876 นี่เป็นปัญหาระดับกาแฟขม
ตัวแทนได้ท่องบทของเขาอย่างระมัดระวังที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยหวังว่าการประชุมจะจบลงในเร็ว ๆ นี้ในขณะเดียวกัน สมอร์ดูเหมือนจะตื่นตาตื่นใจกับสภาพแวดล้อมของเขา ทุกครั้งที่มีคนพูดเขาจะหยุดดื่มนมเพื่อฟังและดื่มต่อเมื่อทุกคนเงียบเท่านั้น เขาทำแบบนี้อยู่ชั่วขณะหนึ่งจนหัวใจของพ่อเขาละลาย และมาร์คก็พูดด้วยเสียงหยอกล้อ “อะไรเหยอ? สนใจอะไรเหยอ? งู้ยยย ลูกเข้าใจสิ่งที่พวกเราพูดด้วยเหรอ? ฮิฮิ เอาล่ะ รีบดื่มนมให้เสร็จแล้วนอนเล่นในรถเข็นไปก่อนนะ ดาด๊ามีงานต้องทำ”ความนุ่มนวลในท่าทางของมาร์คตอนนี้ล้นหลามจนทำให้ทุกคนในห้องต้องตกตะลึง นี่เจ้านายที่เยือกเย็นของพวกเขา… กำลังเปล่งประกายด้วยพลังของคุณพ่อจริงหรือ?!ในขณะเดียวกัน แอเรียนและทิฟฟานี่ได้นัดเจอกันในร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งโดยไม่มีธัญญ่า ผู้ซึ่งอ้างว่าตนเหนื่อยเกินไปและจึงขอตัวกลับบ้านก่อนทิฟฟานี่สั่งกาแฟที่ขมที่สุดในร้านและยืนกรานที่จะไม่ใส่น้ำตาลแม้แต่นิดเดียว อย่างไรก็ตาม เธอเกือบจะเป็นลมหลังจากที่ดื่มไปแค่อึกเดียว “แหวะ นี่มัน… ขมเป็นบ้าเลย…”แอเรียนหัวเราะคิกคักกับท่าทางของเพื่อนตัวเอง “ถ้าเธอไม่ชอบกาแฟขม ๆ ก็อย่าดื่มมันสิ แล้ว เอายังไงต่อล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 877 นี่คือวิถีชีวิตของฉันในตอนนี้
ในที่สุด รอยยิ้มที่โล่งอกก็บดบังริมฝีปากของทิฟฟานี่“เธอรู้ไหม ฉันเคยสงสัยว่า… ถ้ามดลูกของฉันตอนที่แจ็คสันกับฉันพยายามจะมีลูกดีกว่านี้เล็กน้อย บางทีลูกของเราอาจจะเกิดเร็ว ๆ นี้” เธอกล่าว “ฉันนี่บัดซบจริง ๆ ฉันทรมานตัวเองและลากเขาเข้ามาในความเจ็บปวดนี้อย่างเห็นแก่ตัว ฉันสงสัยจังว่าเขาจะโกรธฉันเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไหม แต่ฉันจะรอก่อน คืนนี้ฉันจะเตรียมใจให้พร้อม แล้วในตอนเช้า ฉันจะไปเคาะประตูบ้านเขาหลังจากที่ฉันขอลาหยุดจากงาน แล้วฉันจะทำมัน อ้อ ยังมีข่าวดีอีก! ต้องขอบคุณภูมิปัญญาของเธอนะแอริ ฉันคิดว่าในที่สุดพระเจ้าที่อยู่เบื้องบนก็ได้เปิดประตูให้ฉันแล้ว!”แอเรียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “ฉันดีใจที่ได้ในที่สุดก็ได้ยินเธอก็มีกำลังใจนะทิฟฟ์ ข่าวดีคืออะไรเหรอ?”ทิฟฟานี่หยิบนิตยสารแฟชั่นออกจากกระเป๋าของเธอและเปิดมันให้แอเรียนดู “ฉันอยู่ในสิบอันดับแรก! โอเค คือ ฉันอยู่ที่อันดับสุดท้ายของรายการ ดังนั้น ผลงานของฉันจึงไม่ได้รับความสนใจมากพอที่จะได้ขึ้นปกนิตยสารเล่มนี้ แต่ถึงอย่างนั้น! มันก็ยังมีความหมายกับฉันมาก แอริ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังได้รับการยอมรับเลย! เหมือนชีวิตฉันมีความหมายแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 878 ร่องรอยบนกำแพง
มาร์คผลักแอเรียนไปที่มุมห้องแล้วเอียงคางเธอขึ้นด้วยมือของเขา สายตาของเขาจ้องเธอเขม็ง“ฉันทำบ้าอะไรน่ะเหรอ? อย่างแรกเลย ฉันสังเกตว่าช่วงหลังนี้เธอท้าทายฉันบ่อยนะ เธอคิดจะเล่นตลกเพื่อทรมานฉันหน่อยใช่ไหม? ทีนี้ ถ้าฉันไม่ลงโทษเธอเดี๋ยวนี้ อีกไม่นานฉันจะพบว่าสักวันหนึ่งฉันจะตกอยู่ภายใต้อำนาจของเธอ!” เขาขู่เสียงฟ่อ “เธออยากออกไปทำงานใช่ไหม? งั้นเธอควรจะดูแลฉันอย่างลึกซึ้งมากขึ้นเพราะงานไม่ควรส่งผลต่อบทบาทของเธอในชีวิตของสมอร์และฉัน นี่คือวิถีชีวิตของเราในตอนนี้นะแอเรียน ถ้าเธอสามารถเติมเต็มความต้องการของเราได้ ฉันจะปล่อยให้เธอออกไปทำงาน”หัวใจของแอเรียนเต้นแรง ดวงตาของเธอเหลือบมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาลงไปที่ลูกกระเดือก จากนั้นก็ไปที่ไหปลาร้า แล้วก็ไปที่หน้าอกที่อันแข็งแกร่งของเขา ในที่สุด ความรู้สึกของความหลงใหลที่หญิงสาวคนหนึ่งจะได้รับเมื่อผู้ชายคนหนึ่งสามารถเข้าถึงหัวใจของพวกหล่อนได้ก็ได้ครอบงำแอเรียนอย่างล้นหลามเธอไม่เข้าใจว่าทำไม แม้ว่าทั้งสองจะมีลูกเพื่อสืบทอดตระกูลแล้วก็ตาม การกระทำของเขาก็ยังคงทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำและหัวใจของเธอเต้นแรง เป็นเพราะพวกเขาไม่เคยมีความสนิทสนมโดย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 879 จุดที่ไม่มีวันหวนกลับ
ทิฟฟานี่เปิดประตูบ้านของแจ็คสันแล้วตัวแข็งทื่อ เธอพบว่าตัวเองกำลังสบตากับธัญญ่า ใช่ ธัญญ่าคนเดียวกับธัญญ่าที่ไม่ได้กลับบ้านในคืนนี้ ก่อนที่ทิฟฟานี่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ผ่านดวงตาของธัญญ่าก็ได้ทำให้กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเธอตึงเครียดตามสัญชาตญาณ เธอพบว่าตัวเองพร่ำบ่น ไม่สิ เรียกร้องคำตอบว่า “เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?”ธัญญ่าไม่ตอบอะไร เธอเพียงก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดจานและเศษอาหารบนโต๊ะอาหารต่อสายตาของทิฟฟานี่มองไปทางขวดไวน์เปล่าสองขวดก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าขาของเธอแข็งดั่งไม้และราวกับว่าพวกมันถูกตัดเป็นชิ้น ๆ ขัดกับความปรารถนาของเธอ ความสนใจของเธอก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นเมื่อเธอเห็นผมที่ยุ่งเหยิงของธัญญ่าและเสื้อผ้าที่ดูเหมือนจะรีบติดกระดุมอย่างไม่ทันได้ระวังว่าจะติดถูกหรือผิดของหล่อน ทิฟฟานี่ไม่กล้าแม้จะจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะเปิดประตูแต่ความเงียบของธัญญ่านั้นช่างน่าอึกทึก มันกำลังผลักดันให้ทิฟฟานี่เป็นบ้า เธอจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “พูดสิ ธัญญ่า! พูดสินังบ้าเอ๊ย! เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?!”แจ็คสันเกลียดการมีคนแปลกหน้าอยู่ในบ้าน ทิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 880 ลาก่อน ภาพลวงตา
ดังนั้น ทิฟฟานี่จึงหันกลับแล้วเดินลงไปชั้นล่างท่าเดินของธัญญ่าไม่ปกติเลย มันดูช้าและเก้งก้างมากทิฟฟานี่พิจารณาธัญญ่าจากจุดที่เธอนั่งอยู่บนโซฟาและมองดูผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “เธอช่วยเก่งขึ้นอีกนิดและอย่าทำให้มันชัดเจนกว่านี้ได้ไหม? ฉันรู้แล้วว่าเธอมีเซ็กส์กับเขา ที่รัก ไม่จำเป็นต้องเตือนฉันด้วยท่าทางของเธอหรอก เราต่างก็เป็นผู้หญิง เราทุกคนมีครั้งแรกของเรา ทำไม? เธอคิดว่าเธอรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนคนเดียวเหรอ?”ธัญญ่าสบสายตาทิฟฟานี่ก่อนที่หล่อนจะนั่งลง “ประเด็นของคุณคืออะไร?”ท่าทางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของหล่อนไม่อาจคาดสายตาของทิฟฟานี่ “โอ้โห ตอนนี้จะไม่แสร้งเป็นสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาต่อแล้วเหรอ? แสดงว่าตอนนั้นเธอไม่ได้พูดเล่น เธอเปลี่ยนเป้าหมายจากเอริกเป็นแจ็คสัน และเธอยังลงมืออีกด้วย ช่างน่าตลกที่ฉันเป็นคนสอนเธอเอง และตอนนี้มันก็กลับมาทำร้ายฉัน ฉันคิดว่าฉันเคยอธิบายให้เธอเข้าใจแจ่มแจ้งมาก่อนแล้วนะ ใช้ไม้และอุบายทั้งหมดที่เธอมี แต่อย่าข้ามขอบเขตทางศีลธรรม เธอรู้ว่าเขาเป็นอดีตคู่หมั้นของฉัน ธัญญ่า แต่เธอก็ยังทำมันอยู่ดี เธอทำให้ฉันรังเกียจเธอที่สุด”ธัญญ่า
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
